ความคาดหวัง กับ การให้ สองคำที่เกือบจะเหมือนกัน
ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งแต่อ่านในบอร์ดนักเขียนมาก็เห็นดราม่าเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน และเท่าที่อ่าน ความดราม่า มักจะมาจาก ความไม่พอใจ ความไม่ได้ดังใจ ความน้อยใจ ความเคืองใจ ความรู้สึกไม่ดี อยู่ตลอดเวลา ซึ่งทุกอย่างเกิดขึ้นจากความคาดหวังของตัวผู้ตั้งกระทู้ทั้งนั้น
เมื่อคาดหวังก็ต้องย่อมพบกับความผิดหวัง ถึงแม้คุณจะหวังดีก็ตาม แต่คำว่า "หวังดี" มันก็คือความคาดหวังเช่นกัน เปรียบได้ว่า คนๆ หนึ่งหวังดีที่จะให้ทุกคนอยู่ร่วมกัน แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นไปดังที่หวังก็ย่อมเสียใจ โศกเศร้า จนกลายเป็นความเครียด
แต่ว่าที่พิมพ์มา ไม่ใช่ว่าให้ทุกคนเลิกคิดที่จะ "หวังดี" หรือ "คาดหวัง" หรอกนะ เพียงแต่ว่าอยากให้ทุกคนเปลี่ยนมาเป็น "การให้"
"ความคาดหวัง" เป็น "การให้"
"ให้" ที่ไม่ได้หวังผลตอบแทน
"ให้" ที่เป็นความสุขใจที่แท้จริง
มันอาจจะยากสำหรับใครหลายคน แต่ว่าถ้าไม่ลองดูก็ไม่รู้จริงไหม
บางคนอาจจะยังไม่เห็นภาพ ขออนุญาตยกตัวอย่างดังนี้
ตัวอย่างที่ 1
นาย ก ได้นำหนังสือที่ตัวเองอ่านแล้วชอบมากๆ ให้ นาย ข อ่านด้วยความรู้สึกที่ว่านาย ข ต้องชอบแน่ๆ แต่ทว่าเมื่อนาย ข อ่านแล้วกลับไม่ชอบ ดังนั้น นาย ก จึงรู้สึกเสียใจจนกลายเป็นความผิดหวังที่ไม่มีใครเข้าใจความสนุกของหนังสือเล่มนี้
ตัวอย่างที่ 2
นาย ค ได้นำหนังสือที่ตัวเองอ่านแล้วชอบมากๆ ให้กับห้องสมุดแห่งหนึ่ง ด้วยความรู้สึกที่ว่าคนที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ต้องชอบแน่ๆ เมื่อให้แล้วเขาก็มีความสุข เพราะเขาไม่ได้มานั่งตามว่าใครมาอ่านบ้าง อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร เขารู้สึกเพียงแค่ว่าอยากให้คนอื่นอ่านเพราะคิดว่าเล่มนี้สนุกจริงๆ
เห็นไหมคะ สองตัวอย่างนี้ ต่างกันที่ตรงไหน... เพียงเท่านี้ ความสุขก็เกิดขึ้นแล้วค่ะ
"ลูกบอลที่ปาเข้ากับกำแพง มันจะเด้งกลับมาหาเราเสมอ ถ้าเรารับได้เราก็ปาต่อได้ แต่ถ้าเรารับไม่ได้ความเสียหายย่อมเกิดขึ้นแน่นอน"
ขอบคุณค่ะ
ปล1. เขินจัง ครั้งแรกที่ใส่ล็อกอิน เพราะชอบประโยคลูกบอลของตัวเอง ฮ่าๆ
ปล2. กระทู้ไม่ได้มีเจตนาชี้นำหรือต้องการให้ใครมาทำหรือคิดตาม เพียงแต่ว่าอยากเขียนความรู้สึกที่ตัวเองได้คิดออกมาเท่านั้น ไม่คาดหวังอะไรเลยจริงๆ ^^
Jeimeihua
15 มิ.ย. 62 เวลา 20:42 น.
400
views
6 ความคิดเห็น
เรื่อง "ความคาดหวังจากการให้" เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลาเรียนรู้และล้มลุกคลุกคลานกับมันกว่าจะตกผลึกน่ะค่ะ มันไม่ได้สามารถทำได้ง่าย และต่อให้คนพูดยังไงก็ไม่มีวันเรียนรู้จนกว่าตัวเองจะสอนตัวเอง
แต่ละคนก็ใช้เวลาไม่เท่ากัน สิ่งที่เราผู้เป็นคนนอกทำได้ก็แค่มอง และให้กำลังใจเขา สะกิดบ้างเป็นบางครั้งเท่านั้นเอง
ผมคิดว่าเราต้องรู้จักรับมือมือกับความผิดหวังนะ ถึงจะมีชีวิตต่อไปได้
เราไม่เรียกดราม่านะ เราเรียกโต้วาที
กฎของดราม่าในทุกที่คือ
ใครพวกมากก็คือชนะ
ใครเห็นต่างโดนล่าแม่มด
แต่มีโทลล์บางตัวในบอร์ดที่อยู่ยั้งยืนยง
ก็อันนี้ก็มองด้วยความบันเทิงไปอิอิ
ไม่มีดราม่าขาเผือกจะเจือกอะรายล้าววว
ของมันต้องมี๊
เสียงสูง55
หนังสือในกระทู้นี้ที่นายกแนะนำคงไม่ใช่เรื่องแอนิมอลฟาร์มหรอกเนอะ #เผ่น
เราว่าความคาดหวังกับการให้มันแยกกัน
ความคาดหวัง คือการคาดหวังที่อาจจะมองเฉยๆ รึช่วยสนับสนุนแล้วหวังให้เขาเป็นแบบที่เราต้องการ
การให้ คือการให้แบบหวังผล หรือไม่หวังผล
ทั้งที่ทั้งนั้น การคาดหวังว่าจะได้รับการให้โดยไม่ถูกคาดหวัง ฝ่ายให้ต้องเป็นฝ่ายที่คิดว่าไม่ได้หวัง
ไม่ใช่ฝ่ายถูกรับคิดหวังว่าอีกฝ่ายจะไม่หวังกับตัวเอง
สิ่งที่คนได้รับควรทำ ควรจะตอบสนองกลับไป ในส่วนของมารยาทและสำนึกบางอย่าง เหมือนว่าดีมาดีกลับ เขาทำดีกับเรา เราคงไม่ได้แว้งกัดเขากลับหรอกใช่มั้ย?
ดังนั้นเรื่องพวกนี้มันขึ้นกับมุมมองจริงๆ
มุมของฝ่ายให้อาจจะคิดว่ามันคือการสอนให้ไม่คาดหวังกับอีกฝ่าย
แต่หากคิดแบบนี้ในมุมฝ่ายรับมา เราว่ามันคือความเอาแต่ใจชนิดหนึ่ง
เห็นด้วยเลยฮับ
นึกถึงที่เช็กสเปียร์เคยพูดไว้
ความคาดหวัง เป็นรากฐานของความโศกเศร้าทั้งมวล
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?