นักเขียนxการรีไรท์
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเรารีไรท์เรื่องที่แต่งเรื่องแรกมาครึ่งปีแล้ว แต่ยังไม่จบสักที มีทั้งหมดแค่ 301 หน้ากระดาษ ของ microsoft word เพิ่งจะรีไรท์ไปได้ 209 หน้าเอง นี่นึกว้าตัวเองทำตามเป็นชาติแล้ว 555
คือเรามีเวลาแค่วันเสาร์ นอกนั้นแทบไม่มีว่าง วันไหนได้หยุดจึงหยิบขึ้นมาอีก รีไรท์แล้วก็กลับมาอ่านใหม่กลายเป็นต้องรีซ้ำอยู่อย่างนั้น บางครั้งแค่ 1 ตอนรีไปเป็นเดือนเลยแม่เจ้า!
แล้วเรามีเรื่องใหม่ที่ยังแต่งไม่จบด้วย 555
ไม่เป็นไรค่ะ อันนั้นเราแบ่งเวลาทำสลับสัปดาห์ แล้วก็บอกนักอ่านไว้ว่าคงไม่ได้ลงบ่อย
เข้าประเด็นอีกครั้ง เราอยากถามอีกคำถามค่ะ ว่าแต่ละท่านเคยเป็นแบบนี้กันหรือเปล่า เล่ากันได้ เผื่อใครอยากระบายเนอะ
แล้วการรีไรท์เนี่ยเป็นของคู่กับชีวิตนักเขียนเลยใช่ไหม 555
แยกยิ้ม
15 ก.ค. 62 เวลา 18:34 น.
610
views
7 ความคิดเห็น
ทำไม่ได้อ่ะไม่งั้นนอนไม่หลับ ปกติจะแต่งที่ละเรื่องเลยไม่เคยดองค่ะ
นี่ก็แต่งทีละเรื่องเหมือนกันค่ะ
เคยคิดอยากแต่งหลายเรื่องดูนะ แต่ความสามารถไม่ถึง
เราก็แต่งทีละเรื่อง ตอนที่แต่งเรื่องใหม่ก็กะจะมุ่งให้เต็มที่ แต่พอกลับไปอ่านเรื่องเก่าแล้วรู้สึกแปลก จึงรีไรท์ใหม่ อ่านใหม่ รีไรท์อีก ไม่จบไม่สิ้นค่ะ แต่ไม่เป็นไร สนุกไปอีกแบบ แม้จะสาหัสมากก็ตาม อะเฮือก 555
มีเรื่องที่ลงขายเรื่องนึงก็ดีหลายๆรอบเหมือนกันค่ะ
555 สู้ๆ เราจะเป็นกำลังใจให้ ฮึบ!
เรื่องล่าสุดรีไรท์ไปหนึ่งเดือนค่ะ ( นิยายเรามีสามสิบกว่าตอน )
ตอนแรกก็คิดว่ามันคงไม่นานหรอก ที่ไหนได้..วันละตอนเลยจ้าาาา
ยอมรับเลยว่าเบื่อคนตอนการรีไรท์ที่สุดแล้ว
ครั้งที่1 2 3…ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ปกติมันจะชอบลามไป8 9 10 นี่สิ(คำผิดโผล่มาตลอดด)
ถ้าตอนไหนอบอุ่นหัวใจหน่อยก็จะอารมณ์ดีไปด้วย แต่เราเป็นพวกโรคจิต ชอบอัดดราม่าเข้าไป พอต้องไปรีไรท์ตอนพวกนั้นก็ปวดใจไปวนไป เผลอๆน้ำตาร่วงด้วย...
แต่เพื่องานเขียนฉบับที่สมบูรณ์ที่สุด เพื่อนักอ่าน ต้องสู้ต่อไปค่ะ!
นักเขียนหลายคนกดไลค์สิ่งนี้ ลามเป็นรีไรท์ทีหลายครั้งตลอด แต่เพื่องานเขียน สู้ตาย!!!
อย่ารีไรท์ไปเขียนแก้ไปครับ ให้ปริ้นออกมา หรือเอามาอ่านใน ipad tablets ต่างๆ แล้วเขียนแก้ทับลงไปเรื่อยๆ ว่าจะแก้ตรงไหน ยังไงบ้าง พอเขียนหมดค่อยแก้ทีเดียว ไม่งั้นจะวนแก้ไปเรื่อยๆ ไม่จบสิ้น แล้วการปริ้นออกมาแก้ จะตรวจที่ไหนก็ได้ครับ
ขอบคุณค่ะ เทคนิคใหม่เลย ขอบคุณมากจ้าาาา
กำลังรีไรท์นิยายสั้นเรื่องนึงค่ะ ราวๆ 35 หน้า
แต่ยกโครงเรื่องใหม่ สลับการเล่าเรื่องใหม่
ยังไม่ได้ลงมือ.. แต่ไม่รู้เมื่อไหร่เสร็จ
555+
555 แอบมองอยู่นะ เพื่อนร่วมชะตากรรม อิอิ
ให้เวลาไม่เกินสิ้นเดือนนี้ เอ้า! 555
กลัวขึ้นเดือนต่อไปแล้วบอก...ก็ให้เวลายันสิ้นเดือนไง! 555 หยอกๆ
เราเขียนนิยายจบเรื่องนึงภายในหนึ่งเดือน
ตอนน้ำท่วม ปี 54 คือว่างจัด และไม่โดนตัดไฟ ฮาาา ติดเกาะ อยู่กับคอมได้ทั้งวันทั้งคืน
แต่เราพึ่งเอางานออกขายปีนี้ แปดปีละ
แต่ถึงออกขายแล้วก็คิดว่ามันยังไม่ดีที่สุด
ทุกครั้งที่อ่านใหม่ ก็ต้องแก้ทุกครั้ง
อ่านละแบบ อิหยังวะ! ทุกครั้ง
นี่เขียนอะไรลงไป เหตุผล สาระ อะไรยังไง
ทุกครั่งที่พยายามแก้ คือเราโตขึ้น ผ่านโลกอันโหดร้ายมามากขึ้น
พออ่านนิยายที่เขียนตอนเด็ก คือเด็กหน่อมแน้ม เพ้อเจ้อ บ้าบอ คิดได้ไงตอนนั้น
และยังคงต้องแก้ต่อไป
แก้จนไม่แก้ละ ไปเขียนเรื่องอื่นเถอะ
สถานะปัจจุบันทั้งหมด ดองงงจ้าาาา
โอ้โห 8 ปี สุดยอดความอดทนอะ เราขอปรบมือยิ้มแปะๆ ส่วนเรื่องดองนั้น...ยินดีตอนรับท่านนักเขียนร่วมชะตากรรมค่ะ 555
คิดว่าจะรีไรท์เรื่องแรกแต่ไม่ทำละ เพราะจะเก็บเอาไว้เป็นอนุสรณ์ความวายป่วงแล้วเอาไปแก้ในเรื่องอื่นๆแทน พอลองอ่านเรื่องแรกของตัวเองรู้เลยว่าขาดอะไรไป เรื่องต่อไปคือเอาช่องโหว่นั้นไปอุดเรื่อยๆ เพราะงั้นนิยายเรื่องแรกคือครูและต้นแบบความสำเร็จในเรื่องถัดๆไปเลยไม่ทำการรีไรท์ใดๆทั้งสิ้น
เรานี่รีแล้วรีอีกเลยจ้า หรรษา 555
รีไรท์เสร็จเร็วเราว่างานมันจะลวกๆนะ เรารีเป็นปีเหมือนกัน ฮา... แต่พออ่านทวนก็เจอคำผิดอีกแล้วววววว
จริงค่ะ เราว่าเราอ่านดีแล้วตอนแก้ในเวิร์ด แต่พอมาอ่านในเว็บ นู้นก็คำผิด นี่ก็คำเกิน ตัวอักษรหายไปอีก 555 เป็นกำลังใจให้ จับมือำปด้วยกัน
ว่าจะรีไรท์อีกเรื่อง ครึ่งปีแล้วยังไม่ถึงไหนเลย ><
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?