นักเขียนที่หายไป
ตั้งกระทู้ใหม่
นักอ่านธรรมดาธรรมดา
17 ก.ค. 62 เวลา 01:19 น.
1,484
views
19 ความคิดเห็น
ทำใจค่ะ
เราติดอยู่เรื่องนึง นักเขียนลงครั้งสุดท้ายเมื่อปี 48
จนตอนนี้ก็ยังไม่อัพ คนอ่านอย่างเราก็ได้แต่ทำใจและรอต่อไปค่ะ !
รอนักเขียนคนนึงมา 8 ปีแล้วค่ะ เขาบอกว่าหายไปเดือนนึงนะ แต่ดูเหมือนปฏิทินของเขากับเราจะไม่ตรงกัน แต่ก็ยังคงรอต่อไป
ทำอะไรไม่ได้ครับ นักเขียนบางคนที่ผมรอก็ไม่มีโอกาสกลับมาเขียนต่อเเล้ว
ทำใจค่ะ แล้วก็เขียนต่อเองแบบแอบๆ
จากนั้นก็เริ่มเขียนนิยายโดยตั้งเป้าว่าฉันจะเขียนให้จบ ไม่ดอง ไม่ทิ้ง
เคยฟังเดี่ยวไมโครโฟนหรือเปล่าครับ มันมีฉากหนึ่งตอนที่แกเล่าว่าจะไปเที่ยวสหรัฐอเมริกา แกบอกว่าไม่สามารถเข้าอเมริกาได้ เนื่องจากรูปถ่ายมันไม่เปิดหูให้เห็นเต็มที่ แกจึงเดินออกมายืนอยู่นอกอาคาร ซึ่งเป็นในเวลาช่วงตีห้า ถ้าเป็นหนังก็คงมีกล้องหมุนรอบตัวพร้อมกับคำถามในจัยตัวละครที่ดังก้องออกมาว่า "ผู้ชายตัวเล็กๆ บนโลกที่กว้างใหญ่ เขาจะไปหาหูมาเพิ่มได้จากที่ไหน ?"
นี่ก็เหมือนกันครับ "นักอ่านตัวเล็กๆ บนโลกที่กว้างใหญ่ เขาจะไปตามหานักเขียนที่หายสาบสูญไปได้จากที่ไหน ?"
เอาง่ายๆ เลยก็แล้วกันนะครับ ถ้าเอานามปากกาของนักเขียนไปกดค้นหาใน Google และค้นหาในสื่อสังคมออนไลน์ต่างๆ แล้วไม่เจอ ต้องทำใจอย่างเดียวครับ จะให้ทำยังไงได้ก็ในเมื่อเราไม่สามารถค้นหาหรือติดต่อเขา เพื่อขอร้องในนามของนักอ่านแฟนพันธุ์แท้ ให้กลับมาเขียนต่อได้เลย
ถ้ามาต่อก็ดีใจ ไม่มาก็รอต่อไป5555
ทำอะไรไม่ได้ จะหาช่องทางติดต่อก็ดูท่าจะรุกล้ำเกินไป รอวนไปจ้าาา
ปล.นิดนึงเนอะ คุณจขกท. คำว่า สงสัย เขียนแบบนี้นะฮับ(ไม่แน่ใจว่าจขกท.รู้อยู่แล้วแต่เขียนให้ง่ายรึเปล่า) ถ้าใช้ สงใส แบบนี้กลัวจะติดใช้ไปแล้วจะลืมอันที่ถูกอ่ะฮับ :)
คงบอกได้ว่าทำใจนั่นแหละค่ะ เราไม่รู้ว่าตอนต่อไปเขาจะเป็นแบบไหนด้วย
ส่วนสาเหตุที่นักเขียนหายไปคงมีหลากหลายมาก อย่างบางคนอาจจะเขียนแล้วจู่ ๆ ผลงานดันกลายเป็นกระแส คนเขียนตามเยอะ แล้วไปเจอเรื่องที่เหมือนที่ตัวเองเขียนสัก 90 เปอร์ แถมเป็นคนที่เคยมาเมนต์มาก่อน คนเขียนเลยเฟล ๆ หยุดเขียนหยุดอัป สรุปเรื่องนั้นก็หยุดอัปเหมือนกัน ไม่ก็สุขภาพ หมดความตั้งใจอะไรแบบนั้นอะค่ะ
เขียนธรรมดากลัวไม่มีใครตอบครับ
ทำใจ ไปหาซื้อเรื่องที่จบแล้วแทนค่ะ ช้ำใจน้อยกว่า
ทำใจค่ะ นักเขียนที่เราชอบก็ไม่สามาถกลับมาเขียนนิยายให้เราอ่านจนแล้วแล้วเหมือนกัน
สืบหาตัวแล้วไปรบเร้าให้กลับมาเขียนต่อ ฮา
บางทีเขาก็ลืม password
เราเองก็ภาวนาอย่าให้คอมเรา มือถือเราแฮ้งค์ หรือต้องล้าง
เราจะกลายเป็นบุคคลสูญหายทันทีเหมือนกัน //เฮ้อออ
บางทีเขาอาจไม่ได้หายไป
แต่เขาอาจกำลังหายใจ
ทำอะไรบางอย่างในชีวิตของเขาอยู่
แม้ว่าคนอ่านจะใจหาย
แต่ตราบที่เขายังหายใจ
เขาอาจจะกลับมาให้หายคิดถึง
แค่ต้องรอ สักวัน สักวัน
แต่ส่วนมากวันเหล่านั้นมักไม่มีอยู่จริงกับคนที่ตั้งใจจะทิ้งกันไป
คนที่รอ ก็คงทำได้แค่รอ และรอเท่านั้น
อาเมน!
คงจะเบื่อเเล้วเลิกเขียนไปดื้อ ๆ
ให้กำลังใจค่ะ นักเขียนที่เราชอบเองก็หายไปหลายเดือนแล้วเหมือนกัน
อัพครั้งล่าสุดก็เดือน 11 ปี 2018 โน่น
เราไม่รู้ว่าเค้ามีปัญหาหรือว่าไม่ว่าง แต่ในฐานะนักอ่านจะคอยให้กำลังอยู่ตลอด
เวลาเค้ามาอ่านหรือผ่านมาเห็น ก็อยากให้รู้ว่ามีคนรออยู่ แต่ในที่นี้ไม่ใช่การกดดันนะคะ
บางทีที่นักเขียนไม่กลับมา อาจจะเป็นเพราะไม่อยากถูกนักอ่านซักไซร้หรือตามทวงละมั้ง
นักเขียนโตขึ้นก็ทำงาน ติดงาน สมองตัน ไปตปท ฯลฯ
ทำใจอย่างเดียว
ขอตอบแบบทุกคน ทำใจค่ะ ติดอยู่เรื่องนึง ก่อนจะหายไปนักเขียนบอกว่าต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัย จนตอนนี้คาดว่าน่าจะรับปริญญาไปแล้วก็ไม่กลับมาค่ะ
แล้วเราเองก็เป็นนักเขียนที่หายไปเหมือนกันค่ะ5555555 บางทีจะกลับไปเขียนต่อนะ แต่ว่าลืมพล็อตที่วางไว้หมดแล้ว พอจะแต่งใหม่ก็ไม่ได้ฟีลเดิมเลยเลิกเขียนไปดื้อๆอ่า สำหรับเรา
เคยเจอนิยายอยู่รื่องนึง เขียนดีมาก 5ปี ออกมา12ตอนได้
สุดท้ายหายไปกับสายลมและแสงแดด
เฮ้ออออออ
คงทำได้แค่ทำใจค่ะ เราก็มีเรื่องหนึ่งเหมือนกัน เป็นเรื่องเดียวเลยด้วยที่ยอมรอค่ะ ตั้งแต่ปี 59 มีแค่ 4 ตอนแต่แต่งดีมาก หนึ่งตอนมีประมาณ 13-15 หน้าอ่ะค่ะ เราไม่เคยลืมชื่อนิยายเรื่องนั้นเลย
คนอ่านก็ไม่ได้เยอะมาก แต่...ทุกคนยินดีรอหมดเลยค่ะ
ตอนนี้ก็ได้แต่ทำใจ เพราะรู้ว่า 3 ปีโอกาสที่จะกลับมาคงยากแล้ว แต่กระนั้นก็ยังคงมีความหวังริบหรี่ๆ ว่าคนอื่นๆเขารอเป็น 10 ปีแล้วสมหวังมีถมไป เอาอะไรกับแค่นักเขียนขี้เกียจ
เขาอาจจะแค่วาร์ปไปเขียนเรื่องอื่นก่อนก็ได้
แต่...สามปี พี่ท่านเขียนจบไปกี่เรื่องแล้วหนอ....
จริงๆเราเป็นคนที่เรื่องมากกับการหานิยายอ่านมากค่ะ และที่สำคัญเลยคือเทง่ายมากถ้าไม่ถูกใจจริง ที่ยอมรอนิยายเรื่องหนึ่งมานานขนาดนี้ก็ทึ่งตัวเองอยู่นิดๆเหมือนกันนะคะ เพราะปกติหยุดอัพไปราวๆสามเดือนอิชั้นก็เทแล้วล่ะค่ะ
แต่ถ้าจขกท.ต้องการกำลังใจ เรามีตัวอย่างการรอคอยที่สมหวังมาให้ค่ะ
เราชอบนิยายเรื่องหนึ่งมาก นักเขียนหยุดอัพไปประมาณปีหนึ่ง เราก็ยอมรอเพราะชอบมากจริงๆ ไม่เคยอัน fav เลยซักครั้ง(แต่ถ้าแค่คิดคงอันไปเป็นสิบแล้วละค่ะ555) สุดท้ายเขาก็กลับมาค่ะ อัพต่อ แม้ว่าตอนนี้จะหายไปเกือบครึ่งปีอีกแล้วก็ตาม
อีกเรื่องๆ อันนี้ไม่นานเท่าไหร่ แต่ยอมใจความรับผิดชอบคนเขียนเลยจริงๆค่ะ คนเขียนบอกขอเวลาสักอาทิตย์ แต่เอาเข้าจริงคือหายไปเดือนกว่าๆ สุดท้ายพอจบแล้ว เขาก็เอารายชื่อตอนพิเศษมาให้โหวตค่ะว่าอยากอ่านตอนไหน แล้วลงให้เป็นการชดเชยค่ะ ส่วนที่เหลือคือทำ E-books ค่ะ ก็ชอบมากนะคะ เขาเขียนดีจริง ถึงแต่ละครั้งที่หยุดไปจะทำเอานักอ่านแทบลงแดงตายก็ตาม แต่สุดท้ายก็ยังถูๆไถๆ ไปจนตลอดรอดฝั่งกันได้ทั้งคนเขียนคนอ่านค่ะ นิแทบจะจุดพลุฉลองสามวันสามคืน(ก็เว่อร์ไป) อะตอนที่นิยายเรื่องนี้จบ อยู่กันมานานมั่กๆ 555 หวังว่าคนที่รอๆอยู่จะได้รับกำลังใจบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ
ปล.หนุไม่เคยเม้นต์ยาวขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต สงสัยนี่คงเป็นเรื่องที่ฝังใจและเก็บกดมากที่สุดแน่ๆเลย 555
ทำบุญเยอะๆ บริจาคข้าวของโดยเฉพาะหนังสือเพื่อเพิ่มแรงกุศล จากนั้นก็ส่งแรงใจไปให้นักเขียน ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคจนกลับมาเขียนต่อได้ จากนั้นก็เข้าไปอ่านนิยายอีกเป็นระยะๆ ทิ้งคอมเมนต์ไว้ว่า...ยังรออยู่ แล้วจากนั้นก็รอจริง รอต่อ รอไปเรื่อยๆ รอจนกว่านักเขียนจะกลับมา หรือไม่ก็ลบนิยายทิ้ง
การรอที่หล่อเลี้ยงด้วยความหวังก็มีรสชาติอีกแบบที่คนอ่านพันธุ์ทรหดทั้งหลายไม่ควรพลาด 5555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?