แอบเอะใจกับนิยายต่างโลกของคนไทย ทำไมไม่เอาวรรณกรรมไทยมาเป็นต่างโลก
ตั้งกระทู้ใหม่
สายฟ้า
10 ส.ค. 62 เวลา 09:43 น.
879
views
19 ความคิดเห็น
ก็มีนะ เราเขียนเองแต่ยังไม่ได้เผยแพร่
จงอย่าตั้งคำถามว่าทำไมคนอื่นไม่ทำ แต่จงตั้งคำถามว่าทำไมตนเองไม่เริ่ม...
เฉียบครับคุณมิราน ได้อีกแผลแล้ว
มีแบบนี้ก็ไม่บอก จะได้เขียน
อารมณ์เหมือนเอาสปาร์เก็ตตี้คลุกข้าว เเล้วราดด้วยโซยุอ่ะ ตะวันออกกับตะวันตกผสมกัน บางครั้งมันก็กินไม่ลงหรอกน่ะ เเล้วก็คนอ่านกี่%ที่ตะชอบเเบบนั้น ใส่พวกนั้นน่ะใส่ได้ เเต่ไม่ควรให้เป็นเเก่นของเรื่อง เดี๋ยวมันจะยัดเยียดเกินไป
อีกอย่างมันเป็นสิ่งที่บางคนถูกบังคับให้เรียนจนเบื่ิอในวิชาภาษาไทยเเล้ว ก็คงไม่อยากโดนตามหลอกหลอนมาถึงนี่หรอก ผู้คนต้องการความเเปลกใหม่อ่ะน่ะ
น่าสนใจดีนะครับ สปาเก็ตตี้คลุกข้าว ราดโชยุ บางทีอาจจะอร่อย ก็ได้นะ คุณไม่รู้หรอก
อร่อยอยู่ครับ อิ่มดีด้วย
เราเคยอ่านนิยายเกิดใหม่ที่ฉากเป็นไทยนะ หลายปีมากแล้วด้วย (คือก่อนนิยายจีนแนวเกิดใหม่จะดังนานมาก) ประมาณว่าฉากเป็นไทยแต่ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ไทยเท่าไหร่ นางเอกเป็นช่างแต่งหน้า ย้อนอดีตไปแล้วก็ทำงานสร้างตัว (คล้ายๆนิยายจีนสมัยนี้เลย) แล้วก็ไปพบรักกับว่าที่กษัตริย์ที่ปลอมตัวมา มีการแย่งบัลลังก์อะไรแบบนี้
จำได้ว่าชอบอยู่พอสมควร (จำชื่อไม่ได้แล้ว ฮา)
เพื่อนเราก็เคยเขียนนิยายย้อนอดีตไปต่างโลกแนวไทยๆ ตีพิมพ์ไปตั้งแต่...เกินสิบปีที่แล้ว แต่ก็ไม่ดัง พิมพ์ครั้งเดียวจบ (เราไม่เคยอ่าน มันไม่ให้อ่าน)
แต่โลกวรรณกรรม ถ้ามีคนเอามาทำก็น่าจะสนุกนะ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเราไม่แม่นวรรณกรรมไทยขนาดนั้น TT
อีกอย่าง เราไม่รู้ว่าถ้าเอาวรรณกรรมไทย หรือประวัติศาสตร์ไทย มาเขียนจะมีดราม่ามั๊ย...
สงสัยมันคงจะเป็นเพราะว่าเมื่อแต่งออกมาแล้วไม่อลังการงานสร้าง เนื่องจากของคนไทยส่วนใหญ่มันมีแต่ผีและการท่องคาถาอาคม
ลองนึกภาพตามสิครับ...
"
นั่นมันผีตัวใหญ่ มันต้องผ่านการปลุกเสกมาแน่ ดูสิมันมีปีกแล้วมันยังพ่นไฟได้ด้วย !"
ตรงข้าม ถ้าเขียนเป็นแนวต่างโลกของพวกฝรั่งหรือไม่ก็จีน มันจะให้อีกความรู้สึกหนึ่ง...
"นั่นเทพเจ้ามังกร ช่างดูสูงส่งและยิ่งใหญ่เหลือเกิน !"
อ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างครับระหว่างข้อเปรียบเทียบนี้
ส่วนเรื่องตัวอย่างที่ยกมานั้น มันน่าจะเป็นนิยายแนวทะลุเข้าไปในวรรณกรรมและเรื่องเล่านะครับ
ควายธนูลอยเข้ามาในหัวเลยครับ
ผมว่าถ้าปรับสเกลสักหน่อยมันก้น่าจะพอๆ กับคาถาอัญเชิญในนารูโตะเลยนะ ยักษ์หรือนาคอะไรเงี้ยะ
มีแต่หาไม่เจอหรือเปล่า
ต้องรู้จักวรรณกรรมไทยอีก ผมนี่วัน ๆ ก็อ่านการ์ตูนดูอนิเมเสพหนังมาเวลแล้วก็ตีป้อม ไม่เคยจับวรรณกรรมไทยแล้วจะเอาอะไรไปเขียน แถมวรรณกรรมไทยนี่เขียนผิด มโนมั่วเดี๋ยวเจอไล่ไปคัดลายมือแล้วจะหนาวนะครับ :D
สารภาพตามตรงนะครับว่าไม่ได้อินกับวรรณกรรมขนาดนั้น
คือในแง่ใช้เป็นสื่อการเรียนการสอน ก็ถือว่าโอเคอยู่ เพราะมีทั้งเรื่องภาษาและจินตนาการ ซึ่งจารีตหรือวัฒนธรรมในเรื่องหลายมุมก็สอดคล้องกับวิถีชีวิตในยุคนั้น ๆ
แต่มันมีประเด็นเรื่องอิทธิพลของวรรณกรรมอื่น ๆ และเงื่อนไขในการจับต้องและแปรสภาพวรรณกรรมไทยว่าจะทำได้แค่ไหน?
ถ้าเอามาใช้โต้ง ๆ หรือไปต่างโลกในพล็อตแบบนั้นโต้ง ๆ ประเด็นคือจะขายได้เพียงใด
เพราะขนาดต่างโลกในยุคที่มีตลาดรองรับขนาดนี้ ใช้ธีมโลกที่แฟนนิยายเข้าถึงขนาดนี้ ก็ใช่ว่าจะแต่งมาแล้วติดเสมอไปครับ... ยิ่งถ้าไปวรรณกรรมที่เฉพาะกลุ่มเข้าไปอีก ก็น่ากลัวว่ามีโอกาสแต่งเองอ่านเองมากขึ้นไปด้วย
อีกประการที่หนีไม่พ้นจริง ๆ คือประเด็น 'ไม่เคารพต้นฉบับ' ซึ่งผมว่ามันสวนทางกับจุดขายต่างโลกยุคหลังที่บทจะจัดเต็มก็มาทั้งเสื่อม ทั้งกาว ก็จะกลายเป็นประเด็นให้ตีกับฝ่ายอนุรักษ์นิยมอีกว่า
มันจึงเป็นจุดที่ผมว่าไปสุดยาก และต้องมาลุ้นอีกว่าจะรอดไหม
อันที่จริงก่อนหน้านี้ก็มีการ์ตูนไทยเรื่องนางกากี กับขุนข้างขุนแผนที่ผู้เขียนตีความใหม่ วาดโดยมีประเด็นทางเพศเข้ามาเกี่ยว นั่นก็ถูกวิจารณ์เอาเรื่องทีเดียว แต่ผมว่าก็แปลกใหม่ดีนะ วาดออกมาดีด้วย เพียงแต่ถ้าจะมองในมุมวรรณกรรมแล้วก็หนีไม่พ้นจริง ๆ ที่จะเจอการวิจารณ์ที่ว่า
อันที่จริงช่วงหลังในเพจต่าง ๆ ก็เริ่มมีการตีแตกกรอบที่ว่าบ้างแล้ว อย่างจับตัวละครไปวาดโมเอะบ้าง แปลงเป็นหญิง สลับเป็นชายบ้าง มีวาดการ์ตูนล้อบ้าง
แต่กับนิยายแล้วผมว่าก็จะเป็นอะไรที่ยังไม่อยากฝืนอยู่ดี ในนิยมขนาดนั้นจะให้ฝืนแต่งออกมาก็กระไรอยู่ล่ะนะ ว่าตามจริงเวลาเรียนบางบทบางเรื่องก็ยังฝืนอ่านให้จบอยู่เหมือนกันแท้ ๆ
แล้วมันขายได้รึเปล่า? คนอ่านไหมล่ะ ? ในเมื่อมันแปลกๆ ทำไปก็เสียแรงฟรี เหนื่อยด้วยนะ ทำมาแล้วคนอ่านน้อย ไม่ประสบความสำเร็จ มันก็ไม่มีใครอยากทำครับผม
บุรำปรัมปรา - คุณหมอพงศกร
ตัวละครหลายคนในเรื่องพระอภัยมณีได้หลุดออกมาในโลกจริง
พระเอกกับนางเอกก็หลุดเข้าไปในโลกคู่ขนานที่ตรงกันข้ามกับโลกจริง
คนที่พระเอกกับนางเอกรู้จักกลับกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักที่มีนิสัยตรงกันข้าม
ในโลกคู่ขนานก็มีคนแปลกหน้าที่พระเอกกับนางเอกที่ไม่รู้จักด้วย
เรื่องโปรดผมเลยแหละครับ
https://writer.dek-d.com/fledgeling/story/view.php?id=656649
เชิญครับ
จริงก็มีแพลนอยู่นะคะ แต่ว่าวางไปวางมาเช็คไปเช็คมาอีกทีก็รู้สึกว่า ด้วยความที่ถึงจะเรียนในชั้นเรียน แต่ก็ได้แค่ผิวเผินมันทำให้เราแต่งไม่ออก อีกอย่างคือกลัวว่าจะมีดราม่าตามมา ทีนี้ก็จะเสียความรู้สึกกันทั้งคนอ่านคนเขียน ไม่อยากให้มีโมเมนท์แบบนั้น จึงขอเก็บพลอตตัวนั้นไว้ก่อน ถ้าหากว่าเข้าที่เข้าทางคงจะได้ฤกษ์เผยแพร่
กลัวดราม่าค่ะ คาร์ฯ ไม่ตรงบ้างล่ะ ตัวละครนี้ไม่ได้เป็นอย่างนี้อย่างนั้นบ้างล่ะ ไม่เคารพต้นฉบับบ้างล่ะ สมัยก่อนเคยเห็นอยู่เรื่องหนึ่งเขาเอามาเขียนก็โดนว่าใส่ เขียนไปได้ไม่กี่ตอนเอง คนเขียนโกรธจนลบหนีไปเลย พูดตามตรงเลยค่ะว่ามันน่าสนใจแต่เขียนยาก บางอย่างเหมือนเป็นของที่แตะไม่ได้หรือเข้าถึงได้ยากด้วย ดังนั้นคนเลยนิยมเขียนต่างโลกที่เป็นจินตนาการที่จับต้องได้มากกว่า มโนได้มากกว่า อะไรประมาณนี้
เรามองในแง่ของคนอ่านนะคะ มีนิยายไม่กี่เรื่องที่ใช้วรรณกรรมไทยเป็นพื้นหลัง ในแง่ของวรรณคดี ขอบอกว่าคนทำบางคนเขียนดีมาก แต่มีไม่มากเท่าไหร่ แถมที่เราชอบอ่านส่วนใหญ่ก็เป็นวายด้วย พอมาลองคิดว่า ถ้าให้ผู้หญิงข้ามโลกไปฝั่งโน้นแล้วจะเป็นไง เราบอกคำเดียว ไม่อยากอ่านเลยค่า กลัวใจพระอินทร์มากค่ะ ใครจะไปรู้ อยู่ดีๆจะพาตัวเอกเราไปส่งให้ใครกระทำชำเรารึเปล่า ที่โน้นไม่มีตำรวจนะคะ แจ้งความไม่ได้ด้วย ต้องอยู่ให้ได้อีกต่างหาก เป็นนิยายที่น่ากังวลด้วยค่ะ แถมเป็นนิยายที่พระเอกตกหลุมรักได้โคตรง่ายค่ะ ไม่รักเดียวใจเดียวด้วย ยิ่งหน้าตาดี เมียโคตรเยอะ ความอยากอ่านยิ่งน้อยลงค่ะ เพราะงั้นให้ตัวเอกเป็นหญิงเนี่ย เลยไม่ค่อยโอ ในทางกลับกัน พอเปลี่ยนเป็นผู้ชายปุ๊บ มันเลยเกิดพลิกล็อก แบบจากคนหลายเมีย อาจชอบผู้ชายคนเดียวไรงี้ ห่างผู้หญิงไปเลย แล้วลองคิดดู ผู้ชายในวรรณคดีจะกินกันเองมันก็ได้ แต่ถ้าไม่มีตัวแปลอย่างตัวเอก มันจะได้กินกันมั้ย เพราะงั้นตัดตัวแปลที่ว่าผู้ชายในวรรณคดีจะมีผู้ชายเป็นเมียหลายคนออกไปได้เลยค่ะ เพราะงั้นในความคิดของเรา มันยากที่จะเขียนล่ะมั้งคะ ต้องคิดถึงตัวแปลที่วรรณคดีไทยเราเป็นตัวยืนพื้นด้วย พอเอามาเขียน ถ้าต่างไปมันจะไม่อินค่ะ และพอมองว่าจะอ่านทีเนี่ย อ่านแบบวายเลยดูอ่านง่ายกว่าแบบนอมอลค่ะ
ปล. อันนี้แค่ความคิดเห็นของเรานะคะ ไม่รู้ท่านอื่นคิดยังไงแต่เรามองประมาณนี้ค่ะ
ความจริงมี...มีมานานแล้วด้วย แต่ต้องแน่จริิง ถึงจะเป็นที่จดจำและได้รับการยกย่อง เพราะมันยากและเนีื่องจากความเป็นวรรณคดีหรือวรรณกรรมพื้นบ้านที่เป็นที่รู้จัก แรงเสียดทานและเสียงวิิพากษ์วิจารณ์ย่อมสูงตามไปด้วย...รับไหวหรือเปล่า? ไปหานิยาย ของ แก้วเก้า ซึ่งเป็นนามปากกาของ คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ ลองอ่านดู ไม่ต่ำกว่า 10 เรื่องเล่นกับวรรณคดีแบบที่คุณถามถึงทั้งนั้น เช่น ปลายเทียน เรือนนพเก้า ฯลฯ
ทำไมนิยายต่างโลกของคนไทย ไม่เข้าไปต่างโลกในวรรณคดีไทย? ท้าน่ะท้าได้ แต่คงหาคนรับท้ายาก ขนาดหาคนที่อ่านวรรณคดีไทยแตกฉานในยุคนี้ยังยากเลย จะสอดแทรกตัวละครลงไปให้คนอ่านเคลิ้มตาม...ถ้ามีขอเชิญลงลิงก์เลย จะรีบตามไปอ่าน
คุณอ่านไม่มากพอ
เขียนดิ จะได้อ่าน
ย้อนยุค เอาเป็นเกิดใหม่ย้อนอดีตไปสมัยก่อนที่บางระจันแตกก็ได้ แต่ต้องระวังเรื่อง เกรียนเข้ามาด่า
เอาเป็นย้อนไปเกิดในโลกคู่ขนานก๋าได้ ตัดปัญหาไปเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?