(ไร้สาระ) เมื่อกลับไปรีไรท์งานเขียนของตัวเอง คุณมีความรู้สึกเช่นไร
ตั้งกระทู้ใหม่
ต้องออกตัวก่อนนะ ว่าเราเพิ่งหัดเขียนนิยายมาได้สามเดือนเท่านั้น ตอนแรกที่เขียนนิยายเพราะว่าจะเขียนเล่นๆ ขำๆ เท่านั้น แต่พอมีคนเริ่มติดตาม เราก็มาเขียนอย่างจริงจังจนสามารถปิดเรื่องได้ แล้วพอต้องกลับไปกลับไปรีไรท์ใหม่ ความรู้สึกแรกของเราน่ะหรือ
เฮ้ย! ทำไมคำผิดเยอะอย่างนี้ รูปประโยคที่ดูมั่วๆ นั้นคืออะไรกัน แล้วยังคำซ้ำมากมายนี้อีก แถมยังใช้ ค่ะ คะ น่ะ นะ ล่ะ ละ สลับกันเยอะจนอ่านแล้วแทบอยากปิดทิ้ง 
ก่อนจะทำการรีไทร์ ก็หยิบยาดมขึ้นมาดมแปบ ฮือๆ
ก่อนจะทำการรีไทร์ ก็หยิบยาดมขึ้นมาดมแปบ ฮือๆพอได้ลองกลับไปอ่านดูดีๆ ถึงได้รู้ว่าในช่วงแรกไปจนถึงกลางเรื่องเขียนได้ห่วยมาก(อาจจะทั้งเรื่องเลยมั้ง) แต่เราก็ยอมรับคนอ่านนะ ที่สามารถอ่านนิยายเราแล้วอินไปกับตัวละครได้ ทั้งๆ ที่รูปประโยคขัดใจสุดๆ (แรกๆ เขียนในโทรศัพท์จึงมีคำผิดเยอะมาก)
ที่ตั้งกระทู้ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากทราบว่าทุกคนรู้สึกอย่างไรตอนรีไรท์งานเขียนของตัวเอง
ป.ล ที่มาเวิ่นเว้ออยู่นี่ก็ไม่ใช่อะไรหรอก เพียงแต่วันนี้นิยายถูกอันเฟบไปหลายสิบเลยเฟลนิดหน่อย (ปาดน้ำตาทิ้ง) แบบว่าหาที่คลายเครียดเท่านั้น เฮอะๆ
ถานเซียง/จันทน์ใบเล็ก
4 ก.ย. 62 เวลา 17:50 น.
1,156
views
18 ความคิดเห็น
เห็นด้วยครับ รีไรท์ทีไรเป็นเหนื่อย
จริงค่ะ แค่ 4 หน้าA4 เราใช่เวลาครึ่งวันกว่าจะเสร็จ
เฮอะๆ รีไรท์ไม่ได้อยู่เวย์ของเราเลย เขียนจบเรื่องหนึ่ง ต่อเรื่องใหม่ทันที (ถือคติว่าช่วงที่สมองยังคิดพล็อตได้เยอะ ทำไปก่อน เดี๋ยวลืม) กลับไปก็กลับไปแค่อ่าน อาจมีบ้างที่มาร์คจุดจะแก้ไขไว้ แต่ก็ไม่ได้กลับไปทำอะไรกับมัน -__-'
#รีไรท์ยากกว่าเขียนใหม่
แบบว่าเราต้องรีไรท์ต้นฉบับส่ง สนพ. เห็นงานเขียนของตัวเองแล้วอยากจะเป็นลม รีไรท์อีกหนึ่งเดือนจะเสร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้
ทางนี้คำผิดไม่ค่อยเจอค่ะ แต่รู้สึกว่า "ทำไมไม่คิดเหตุการณ์ให้อลังกว่านี้ฟระ" 555
เราก็มีโมเมนต์นั้นเหมือนกัน แต่มันสมองอันน้อยนิดของเราคิดได้แค่นี้ ฮือๆ
เบื่อครับ
เบื่อเหมือนกันค่ะ แต่ต้องกัดฟันทำต่อไป เพราะคนอ่านรออยู่
การรีไรท์ก็เหมือนการซักผ้า
ซักด้วยเครื่องอาจจะทุ่นแรง แต่ไม่อาจทำให้คราบหมดจดได้ ชนิดของผ้าก็มีผลเช่นกัน
ดังนั้นทุกอย่างต้องทำด้วยมือของตัวเอง เข้าใจในเนื้อผ้าที่ซัก รู้จักคราบที่ต้องกำจัด และหาวิธีจัดการมันได้ด้วยตัวเอง แต่สะอาดหรือไม่อยู่ที่ความขยันและการพลิกแพลงยังไงให้ซักง่ายและสะอาดที่สุด
เราก็ซักจนมือเปื่อยหมดแล้ว เป็นมือใหม่ในวงการนี้เลยมีจุดต้องแก้ไขเยอะ (ดมยาดมแปบ)
ซักไม่พอค่ะ ใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มให้หอมด้วยค่ะ ฮ่าๆ
อื้อหือ โคตรถูกใจวิธีซักผ้าเลยครับ
ทำเอาซะนึกถึงขายหัวเราะขึ้นมาทันที
เราก็เป็นนะคะ รู้สึกเลยว่า...
"เฮ้ย! คนอ่านเข้าอ่านไปได้ไงวะ! "
"เฮ้ย! เอาลงไปได้ไงวะ! "
"เฮ้ย! คำแค่นี้ก็เขียนผิดเหรอ! "
บอกเลยค่ะว่าขายขี้หน้าตัวเองสุดๆ รีบแก้ด่วนๆ 55
จับมือค่ะ มีคนเป็นแบบเราด้วย เฮอะๆ
อยากเอาหัวโขกตู้ ตอนนั้นเขียนอะไรลงไปนะ -นี่มันประโยคซ้ำสองรอบ -นี่มันเหมือนกันเด๊ะ เขียนทำไมสองรอบ อะไรแบบนี้ TT_TT
555เราก็มีเหมือนกัน แบบว่าตอนเขียนยังเบลอๆ งงๆ อยู่
งือ บางทีก็คิดเอาไว้ว่าต้องเขียนเนื้อหาส่วนนี้ แล้วก็เขียนไป แล้วพอเว้นไปหลายวัน กลับมาเขียน ก็ไม่ได้ย้อนอ่านว่าเขียนไปแล้ว ฮือออออออ
มันแบบว่า..อุ้ย ลืมพูดถึงปมบางจุดที่ทิ้งไว้ อะไรแบบนั้นค่ะ
อ่านรีไรท์รอบแรก ใจยังโอเคอยู่ค่ะ
อ่านรอบสอง ..เริ่มง่วง
อ่านรอบสาม .....อืดมากค่ะ
เคยมีงานหนึ่งพยายามจะรีไรท์รอบที่สี่ ปรากฏว่าตอนก่อนอ่านรอบที่สี่ "เว้นวรรค" ยังปกติดีอยู่ แต่พอรีรอบสี่เท่านั้นล่ะค่ะ...ฉันทำอะไรลงไป (สุดท้ายเลยต้องปล่อยไว้ ปัจจุบันพยายามแก้เว้นวรรคอันนั้นอยู่เลยค่ะ...)
สู้ๆ ค่ะ เราก็คงจะมีชะตากรรมนั้นเป็นรายต่อไป เพราะบางประโยคติดอยู่ครึ่งชั่วโมงยังแก้ไม่ได้เลย ฮือๆ
สู้ๆ ค่า!
รู้สึกว่าตอนนั้นเขียนอะไรลงไป รีทีน้ำตาจะไหล
จับมือค่ะ ตอนนี้เราก็เป็นอยู่
*ทดลองอ่านตอนแรกสุด*
ผ่านไปหนึ่งย่อหน้า รู้สึกภูมิใจมาก ที่ตอนนั้นตัวเองก็ภาษาดีไม่ใช่ย่อย ถึงจะเรียงสำนวนงง ๆ หน่อย แต่ก็พอรู้เรื่องรู้ราว
*อ่านไปสักพัก*
เริ่มสัมผัสได้ถึงความหนืดของเรื่อง รอว่าเมื่อไหร่มันจะถึงประเด็นสำคัญสักที (เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอสร้างปมทิ้งไว้เยอะขนาดนี้ แถมเติมน้ำไว้เพียบอีกต่างหาก)
*ผ่านไปเกือบ 5 หน้า*
ทำไมคุยกันยาวขนาดนี้เนี่ย! นี่ินิยายหรือบทสอบสัมภาษณ์ เสียเวลาชีวิตชะมัด!!!
งั้นช่างมันละกัน
*ปิดเครื่อง* อิอิ
555 เราก็เป็นเช่นกัน บรรยายมากเสียจนอ่านเองยังแทบจะหลับ
นี่นะ รีไรท์ทีไรเป็นต้องเหนื่อยทุกครั้งไปเลยค่ะ จริงๆนะ เพราะแต่ละตอนนะ คำผิด คำตกหล่นเจอกันได้ประปาย(หรือบานปลาย)เลยล่ะค่ะ ฮ่าๆๆ แถมตอนนี่นะคะ มีจำนวนตอนเยอะมากเลยค่ะ (จะให้หัวเราะหรือร้องไห้ดี)
ใช้เครื่องมือตรวจทานในเว็บรีด อะ ไรต์สิครับ เคยเข้าไปใช้งานดูตามที่คนอื่นเขาบอกก็ดูโอเคเหมือนกัน
เห็นเขาบอกกันอย่างนั้นนะ แต่ไม่เคยเข้าไปใช้สักที
มาๆ เดี๋ยวผมพาไป
เราก็เคยใช้น่ะ ดีอยู่เหมือนกัน แต่พวกคำที่เป็นคำเรียกแบบจีนๆ มันก็ตรวจเป็นคำผิดให้ด้วย แรกๆ เราก็ใช้ แต่หลังๆ มาขี้เกียจก็เลยไม่ได้ใช้อีกเลย555
ขี้เกียจเหมือนกันเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ เพราะนานๆทีจะเข้าไปทีหนึ่ง
กำลังทำอยู่ค่ะ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็รีไรท์ไปหลายรอบแล้ว แต่ตอนนี้กำลังจะลงในเว็บจบ ละอยากเปิดขายในเว็บด้วย เลยไปตรวจอีกรอบ...ก็ยังมีจุดให้แก้อีก ไม่ใช่แค่คำผิดนะคะ แต่เนื้อเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลก็ต้องแก้ (ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เห็นนะ)
เป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อที่สุดเวลาแต่งนิยายแล้ว // เฮ้อ...
สู้ๆ ค่ะ เราก็กำลังตามไล่แก้ไขในจุดที่บกพร่องอยู่เหมือนกัน (เป็นลมแปบ)
ขนลุก และอายตัวเอง คิดได้ไง 55+
อ่านกี่รอบก็ยังเจอคำผิด ประโยคที่ควรแก้ไขจ้า ทั้ง ๆ ที่อ่านไม่รู้กี่รอบแล้ว แต่ก็ยังเจอคำผิด คำซ้ำไรประมาณนี้ ><
จับมือค่ะ ของเรานี้เยอะเลย
เรื่องคำผิดนี่เราเจอทุกครั้งที่เปิด ไม่ว่าจะอ่านเฉยๆ หรือเปิดเพื่อแก้
ก็เลยแบบ ร้อยรอบแล้วยังจะรอดสายตาไปอีกเหรอฟระ ฮ่วยย
แต่อันนั้นอ่ะปกติ ที่รู้สึกอิหยังวะสุดก็บทพูดของตัวละครนี่และ
แกคิดอะไรอยู่ววว ทำไมตัวละครพูดแบบนั้น คิดว่าเท่อ่อ
พูดจาไม่เข้ากับเนื้อหา อะไรของแก๊
เช่นกันค่ะ กลับไปอ่านอีกทีก็ต้องไปแก้ไขประโยคคำพูดของตัวละครทุกครั้ง
ลบทิ้ง เขียนใหม่
โอ๊ว! ยกนิ้วโป้งให้ คุณเยี่ยมมาก..เราไม่กล้าลบเลย กว่าจะเขียนจนจบได้หมดพาราไปเป็นกระปุก 400 หน้า A4 ไม่กล้าลบจริงๆ (สมัยก่อนแค่เรียงความ 1 หน้า A4 ยังไม่มีปัญญาเขียนจบเลย)
นั่นเราใช่ไหม ใครแฮกเครื่องหรือเปล่า
เจอประโยคแหม่งๆงงๆครับแล้วพวกคำเชื่อมที่ตัดออกก็ได้
ความรู้สึกคืออยากลบทิ้งครับ
มาก มากกกกกก รู้สึกว่าทำไมตัวเองถึงเขียนอะไรแบบนี้ออกมา แต่ไม่เป็นไรในเมื่อมันดีขึ้นก็ไม่มีปัญหา...มั้งครับ
มีหลายครั้งที่กลับไปอ่านแล้วเราจะเจอจุดผิดพลาดเล็กๆ ความคิดที่ว่าทำไมตัวเองคิดไม่ออกหรือมันอิหยัง
รีทีโขกหัวที ถึงผมจะชอบก็เถอะแต่ผมจะปัญญาอ่อนไหมนะ?
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?