[พูดคุย] นิยายเรื่องแรกที่เขียนได้แรงบันดาลใจมาจากอะไร? และตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
Crystinaz
15 ก.ย. 62 เวลา 22:41 น.
1,302
views
26 ความคิดเห็น
ก็อ่านมาเยอะจนอยากเขียนอยากลองวิชานะ ตอนนี้ก็ยังคงอ่านอยู่แต่ก็มาเขียนเหมือนกัน
การอ่านคงเหมือนเอาอารมณ์นอกเข้ามาในร่างกายส่วนการเขียนคงเหมือนการระบายมันออกไป
แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะนั่น เหตุผลของคนอื่น ๆ ก็คงไม่ต่างกันมากหรอกเนอะ
ตอนนี้หรอ? ก็ดรอปไปสองเรื่องเพราะเหตุหลายๆ อย่าง
แต่หลัวว่าเรื่องที่เขียนอยู่จะไม่พบกับจุดจบแบบนั้นเหมือนกัน
พยายามเข้านะคะ เป็นกำลังใจให้
เป็นอีกคนที่อ่านมาเยอะ ก็เลยอยากเขียน
ค้นหาสายที่ตัวเองถนัดอยู่พักใหญ่ (ตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอ) พอมาเขียน แรกๆ ก็มีไฟ ไหลได้เรื่อยๆ
แต่... พอเริ่มตัน ไปต่อไม่ไหว
ปิดคอม.... เปิดหนังดูวนไป ถ้ายังเขียนไม่ได้ก็หาเรื่องไปเที่ยว ชิลๆ สักวันสองวัน ค่อยมาปั่นนิยายต่อจ้า
ตอนนี้ก็ตันอยู่เหมือนกันค่ะ(ฮา)
แฟนฟิกคิงออฟไฟร์เตอร์ อาเธน่าระเบิดพลังสู้กับโอเมก้ารูกัลจบไปแล้ว
เป็นนิยายแบบเด็กติดเกมไม่เคยอ่านนิยายมาเขียนนิยาย หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
ดูน่ารักดีนะคะ 55555
อืม... ตอนนั้นติดนิยายเรื่องหนึ่งมากๆ เลยรู้สึกอยากแต่งเองบ้าง เป็นนิยายที่ประสบความสำเร็จทางใจ และประสบความล้มเหลวไปด้วยกัน แต่ก็เป็นนิยายที่ภูมิใจในการแต่งจบ555+
ยินดีด้วยนะค้า 55555 ระหว่างที่เขียนเจอปัญหาอะไรบ้างมั้ยคะ
งืมๆ.. หักมุมจนโดนรีด... จะเรียกว่า "ว่า"หรือ"ด่า" ดีละ555+ นอกนั้นมันก็ไม่ใช่ปัญหาเลย เพราะไรท์คนอื่นๆก็คงเจอเป็นปกติ อาทิเช่น ทำไมไม่เป็นแบบนั้นละ ทำไมไม่เป็นงี้ละ ประมาณนี้
เขียนครั้งแรกเลยคือ เพราะความชอบล้วนๆ เลยค่ะ และก็เละ (ฮา)
เริ่มจากอ่านเรื่อยๆ และก็กลายเป็นอยากเขียนเท่านั้นแหละค่ะ
แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ *-*
รีไรท์ค่ะ .... สั้นๆ แต่เหนื่อย
สู้ ๆ นะคะ!
เรื่องแรกน่ะเหรอ....จำได้ดีเลย ความคิดชั่ววูบlol ตอนนั้นอารมณ์เสีย
อ่านนิยายมาหลายเรื่องไม่เคยจะจบไรท์เตอร์เอาลงไหบ้าง...ทิ้งบ้าง
...เลยอยากลองแต่งดูบ้าง อะไรอยู่ในหัวเอาลงหมดเลย ตอนนี้น่ะเหรอ...ยังอยู่จ้าา
ค่อยเป็นค่อยไปใช่มั้ยคะ 5555
เรื่องแรกก็เหมือนคนอื่นไปค่ะ ที่อ่านแล้วอยากเขียน สุดท้ายก็เละเหมือนกัน เพราะจับจุด วางพล็อต บลาๆๆ พวกนั้นยังไม่เป็น จนล้มเลิกไปหลายเรื่องอยู่ค่ะ ส่วนเรื่องที่เขียนจบแล้วสามารถหารายได้จากเขา ก็เป็นเรื่องที่ 4 ค่ะ และเป็นเรื่องแรกที่เขียนจบ สู้ๆนะคะ
ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ แฮ่
เราติดนิยายแนะนำ....ที่เป็นนิยายดอง 3-4 เรื่องมั้ง
แล้ว...เกิดธาตุไฟแทรก 555
อยากแต่งนิยายให้เด็กมันดู 555....คือแค่คิดว่า ...แต่งนิยายให้จบ ยากตรงไหนเนี่ย
เลยแต่ง มีแค่พล๊อต 2 ประโยค เรื่องแรกนะ.... You are my love
แต่งไป 3 ตอน เออออ ตันจริง
เรื่องที่ 2 ได้ตอนที่พาเด็กที่บ้านไปเตะบอลเชียงใหม่ ....แค่นั้น เราได้ I found you แบบจบเรื่อง ต่อด้วย ... someone like you เรามองว่า เรื่องรักใสๆ แอบรักเพื่อนพี่สาวนี่ ...เบสิคสุด ...ก็แต่งจบใน 1 เดือนนะ เสร็จแล้วกลับไปเรื่องที่ 1 แบบตั้งใจ ....ก็จบนะ
เรามีพื้นฐานเรื่องอ่านเยอะมาก ไม่ได้จบอักษรนะ แต่อ่านเยอะ ..ไม่เว้นแม้แต่ถุงขนม
ประสบการณ์โชกโชนสินะคะ 5555555
เริ่มแต่งจริงจัง 30 ธ.ค.2560 นี่ก็กำลังแต่งเรื่องที่ 17
16เรื่องน่ะ จบแล้ว
โห ของเรานี่พึ่งเริ่มเขียน เห็นแล้วฮึดเลยค่ะ 55555
ก็อยากเอาประสบการณ์ที่ได้มาจากการเสพตลอดมาเขียน
แล้วเป็นไง? สนุกจนไม่กล้าลง
ล้อเล่น เพราะเขียนจบแค่ภาคเดียว เลยไม่ลงดีกว่า หมดไฟต่อแล้วเรื่องนั้นอะ
เรื่องแรกคือสนองนีทล้วนๆ บวกกับขัดใจนิสัยตัวละครในเรื่องแวมไพร์ทไวไลท์ค่ะ(เบลล่า)และมันไม่มีฟิคชั่นที่โดนใจหรือตอบโจทย์ เลยงอกออกมาเองเลยค่ะ
ปัจจุบันอัพเรื่อยๆตามแต่สะดวก ยังไม่เข้าไหดอง ผลตอบรับก็ดีนะคะเพราะค่อนข้างแหวกค่ะ (ส่วนมากเขาแต่งให้คู่เจคอบ ไม่ก็เอ็ดเวิร์ด เราแต่งเอาไกอัส ตัวร้ายเป็นพระเอกค่ะ 5555)
หวาวว น่าสนใจจังค่ะ
หลวงปู่เค็มมาเข้าฝันครับ แล้วบอกกับผมว่า "ถ้าโยมไม่อยากเดินลุยกองไฟที่ยาวประมาณแปดเมตร ก็ไปเป็นนักเขียนแล้วสร้างรอยยิ้มแก่คนอื่นๆให้ได้มากที่สุดซะ"
ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอก เขียนไปเรื่อยๆเพราะชอบ แต่พอมีคนอ่านเยอะขึ้นๆและได้รับรู้ว่า "มีคนที่เขากำลังมีความสุขกับงานของเรา มีคนที่งานของเราสามารถเยียวยาจิตใจเขาได้ แม้นิดหน่อยก็ดี อย่างที่หลวงปู่เค็มบอกไว้เลย"
พูดแล้วจะหาว่างมงาย แต่ผมเจอมากับตัวครับ นึกย้อนไปแล้วก็ยังขนลุกไม่หาย
สุดท้ายนี้ ผมอยากจะทิ้งประโยคๆที่คมคายและสวยงามเอาไว้ว่า
"ไอเดียเขียนนิยายยาวประมาณแปดเมตร เขียนตอนแรกไม่เป็นไร เขียนตอนต่อไปเริ่มตัน ใครเห็นก็นึกว่าดอง"
แล้วดองมั้ยคะ?
ดองครับ!!!
ตอนนี้ มันตายไปแล้วค่ะ เรื่องแรกของเรา พล็อตเรื่องแรกฉันลืมมันไปแล้วค่ะ คงจะไม่กลับไปเขียนอีก คิดว่าในอนาคต อาจจะทำเรื่องราวใกล้เคียงกับมันแหละ ....คิดว่านะ
สู้ๆนะคะ!
ขอบคุณค่ะ
เอาเรื่องแรกที่เขียนจบดีกว่าเนอะ เพราะที่คิดไว้แล้วเขียนแค่นิดๆ น่ะ มีเยอะ แหะๆ
แรงบันดาลใจมาจากนั่งดูรายการทีวีอยู่ แล้วมีพระเอกคนหนึ่งมาเป็นพิธีกร พูดไม่ชัด รัวๆ ฟังไม่รู้เรื่อง คิดในใจว่า ถ้าเป็นโปรดิวเซอร์จะจับพระเอกให้เทคใหม่ ให้พูดชัดๆ ตอนนั้นสอนวิชาเกี่ยวกับการพูด การเป็นผู้ประกาศอยู่ด้วยไง แต่เก็บความคิดไว้เป็นชิ้นๆ ในสมองอยู่นานหลายปีเลยวันนึง คงจะเป็นวันดี เอามาลองเขียนดู สามเดือนจบ อิอิ
ตอนนี้เหรอ ขายเป็นอีบุ๊ก และพิมพ์เล่มขายเอง สนุกดีค่ะ
มันก็เป็นจุดเริ่มต้นให้แต่งเรื่องอื่นๆ ตามมาอีกหลายเรื่อง
น่าสนุกจังเลยค่ะ แฮ่ สู้ๆนะค้า
ขอบคุณค่ะ
ในเรื่องซาโตชิได้แชมป์รึยังคะ? (ฮา)
เรื่องแรกของเราได้กำลังใจมาจากอนิเมะจีนเรื่องหนึ่ง(ไม่ขอเอยชื่อ)
เรื่องแรกได้แรงบันดาลใจจากตอนสมัยปีสามต้องทำรายงานของวิชาเลือก แล้วค้นหน้าข้อมูลบังเอิญไปเจอข้อมูลของคนหนึ่งที่เขาถูกเก็บตัวไม่ได้ออกไปไหนมานานมาก เลยกลายเป็นคนเข้าสังคมกับใครไม่ได้ คิดว่าน่าสนใจดี แล้วพล็อตก็เกิด แต่กว่าจะเขียนจริง ๆ หลังจากนั้นสิบปีกว่า เพิ่งมาเขียนตอนเดือนกุมภานี้เองค่ะ
โหหห ราบรื่นมั้ยคะตอนนี้
อยากมียอดคนอ่านเยอะๆ เลยเขียนขำๆ
เกมส์/การ์ตูน เอามาผสมกับตำนานเทพ/ปิศาจ/ตำนาน เอามาผสมผสานกัน ชื่อตัวละครเอามาจากชื่อเพื่อนๆ 555+ นิสัยใจคอ จิตนาการเอานิสัยเพื่อนแต่ละคนใส่เข้าไปเลย นึกง่ายเลย แต่ละคนนิสัยยังไง ตัดสินใจยังไง พอจะเอามามิกซ์ได้ ประมาณนี้ครับ (แถมได้ตีพิมพ์ด้วยนะ)
หวาาา ปกสวยมากเลยค่ะ
ตอนผมออกแบบปกคร่าวๆ ก็ไม่คิดว่าคุณ King ที่เป็นคนวาดปกและทีมงานจะทำออกมาสวยกว่าที่ผมคาดคิดไว้มากเลย ยกความดีให้เลยครับ 55+
เรื่องแรก เรื่องแรกจริงๆเป็นแฟนฟิค
แต่ถ้าเรื่องแรกที่เขียนจบ มาจากฟิคเวียน สมัยก่อน (...ตอนนี้ไม่รู้เด็กสมัยนี้ยังเล่นกันหรือเปล่า =[]= แก่อ่ะ) ด้วยความที่ไม่มีโทรศัพท์มือถือที่เล่นเน็ตได้ ของเล่นเราก็จะเป็นกระดาษกับปากกา
คือสมัยนั้นมีกิจกรรมที่เล่นด้วยกระดาษกับปากกาเยอะมาก (ยิงจุด เล่นหมากล้อมในกระดาษ วาดรูปต่อกันเป็นเรื่อง) หนึ่งในนั้นคือแต่งฟิคเวียน จะสลับกันเขียนไปเรื่อยๆคนละบรรทัดสองบรรทัด
แล้วมีวันนึงไปต่างจังหวัดกับน้อง ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำ ก็เลยเอา-เนี่ยมาเล่นกัน สลับกันแต่งไปเรื่อย แล้วก็รู้สึกว่า สนุกดี เอาไปพิมพ์ลงเว็บดีกว่า ก็เกิดมาด้วยอะไรแบบนี้
ไม่ต้องถามหาพล็อต ไม่มี 555+ เพราะเป็นเรื่องที่สลับกันเขียน ก็จะกาวหน่อยๆ
เอ่อ... ยิงจุด เล่นหมากล้อมในกระดาษ วาดรูปต่อกันเป็นเรื่อง ขอเพิ่ม หมากเก็บ โดดยาง เป่ากบ เขี่ยสติ๊คเตอร์
น่าจะเคยผ่านมาหมดแล้วนะ
น่าจะรุ่นเดียวกัน 555
55555555555+
เรารุ่นเดียวกันจริงๆด้วยค่ะ
ช่วงชีวิตมัธยมกับประถมโตมากับพวกนี้เลย
มีอีกๆ ดีดลูกแก้ว เอาปากกามายืดสปริงให้ยิงแรงๆแล้วยิงตุ๊กตาสู้กัน เคยทำไพ่เองแล้วแอบเล่นไพ่ในห้องเรียนจนโดนดุด้วย
จับมือๆๆๆๆ
โดนดุเหมือนกัน
ดีดลูกแก้วนี่ ช่วงนั้นสะสมเป็นกระป๋องเลยยย 555
จริงๆเพจนี้มีคนรุ่นเดียวกันเยอะเลย
มาเก็บประสบการณ์นะคะ 555555 หนูน่าจะอยู่ในอีกยุคนึง(ฮา) แต่ก็ทันการละเล่นพวกนั้นบ้างนะคะแต่ไม่ทั้งหมด -...-
จะอุ๊ย
เรื่องแรก คิดว่าจะเขียนขำๆ ให้หายเครียด แบบเขียนเอาฮา พอเขียนไป เขียนไป เครียดกว่าเดิม 555
ส่วนแรงบันดาลใจ เอ่อ... เอาเป็นว่าตัวผลักดันให้เขียนดีก่าเนอะ น่าจะมาจากความเครียดล้วน ๆ แบบอยากระบายกรีดร้องผ่านตัวหนังสือ
ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?