นักอยากเขียนที่ควรศึกษาให้มาก

เข้าใจนะครับ ในฐานะนักอ่านบางทีก็คิดแบบนั้น แต่พอได้มาเป็นนักเขียนเองแล้วถึงรู้ว่างานเขียนมันไม่ง่ายเลย ยังไงก็ต้องพยายามกันต่อไป ถ้าไม่เริ่มฝึก มันก็คงไม่มีวันเก่ง

แต่ละประโยคของ จขกท อ่านแล้วมันเสียววาบๆเลย นิยายของเราจะเป็นแบบนั้นรึเปล่าหว่า 5555

อ่าาา หัวข้อที่ว่าเป็นนักเขียนควรศึกษาให้มากน่ะเห็นด้วยเลย สิ่งที่คุณกล่าวมาไม่ถือว่าผิดแต่ใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไปหน่อย ดิฉันคิดว่าทุกอย่างคือการเรียนรู้ ก่อนที่จะเป็นนักเขียน ทุกคนต่างก็ผ่านคำว่านักอยากเขียน และนักฝึกหัดเขียนมาทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ อีกอย่างทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะเขียนสิ่งที่ตัวเองอยากเขียนออกมากันทั้งนั้น ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของคนอ่านว่าเขาอยากอ่านหรือไม่

ป.ล. รบกวนบอกชื่อนิยายของคุณมาหน่อยได้มั้ยคะ อยากจะนำมาศึกษาเพื่อพัฒนางานเขียนของตัวเองสักหน่อยค่ะ ไม่ก็Log in มาตั้งกท.ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเข้าไปดูเอง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อ่านแล้วเหนื่อย ทางใครทางมันเถอะ

อ่า.....เหมือนจะดราม่า5555

ไม่รู้สินะ เพราะไม่เคยตีพิมพ์ขายเอง แต่พิมพ์ขายเองมันก็สิทธิ์ของเขานะ ใช่ว่าได้สำนักพิมพ์ตีพิมพ์จะเป็นผลงานที่ดีเสมอไป ที่ขายไม่ออกก็มีเยอะ คนส่วนใหญ่ไม่ได้ชอบที่ภาษา(หรือชอบวะ? มันก็ส่วนหนึ่งแหละถ้าเนื้อหาไม่ดีภาษาสวยก็จบเหมือนกัน) เขาชอบที่เนื้อหาที่ทำให้อ่านแล้วผ่อนคลายหรือก็ไปถูกจริตความชอบของเขา เราไม่เคยดูถูกใคร ส่วนมากจะดูถูกตัวเองมากกว่า ชอบเสพ(อ่าน)มากกว่าเขียน เคยออกเล่มมาก็เยอะ เลิกแต่งไปสิบกว่าปีเพราะถูกโกงก็เคย เราจึงไม่รู้คุณใช้อะไรมาตัดสินคนอ่านคนอื่นนะ พิมพ์มาก็งงเองวุ้ย .....

ปล.ข้ามเราไปละกัน แค่อยากแสดงความเห็น

ปล.คนเก่งจริงไม่ดูถูกคนอื่น

นิยายก็คืองานศิลปะอย่างหนึ่ง อะไรคือผิด อะไรคือถูก อะไรคือความฝัน อะไรคือสวยงาม

ศิลปะที่ถูกตัดสินด้วยรสนิยม ด้วยความคิด ไม่มีอะไรเป็นสิ่งที่ตายตัว

ภาพวาดภาพหนึ่งบางคนอาจจะมองว่าสวย บางคนก็อาจจะมองว่าไม่สวย

นิยายเรื่องหนึ่งบางคนอ่านแล้วสนุก บางคนอ่านแล้วก็อาจจะไม่ชอบ

สิ่งใดถ้ามันดีและมีคุณค่า คนอ่านก็จะตัดสินเอง

เราไม่รู้ว่าคุณไปอ่านผลงานของใครคนไหนมา และไม่รู้ว่าคุณเป็นนักเขียนที่ดีแค่ไหน

เราเองก็ไม่ใช่นักเขียนที่เก่ง

แต่เราเชื่อว่าทุกคนสามารถพัฒนาได้ และในเด็กดีคือสนามเพื่อฝึกฝน

นักเขียนที่แต่งได้ไม่ดีในวันนี้ ก็อาจจะเป็นนักเขียนที่สุดยอดในวันหน้า

จงพัฒนา จงเรียนรู้ และอย่าหยุดฝัน จงให้กำลังใจคนรุ่นใหม่

นั่นคือสิ่งที่รุ่นพี่นักเขียนทุกคนควรทำไม่ใช่หรือ?

อย่าไปตัดสินใจแทนใครเลย สิ่งใดดีไม่ดี คนอ่านทุกคนคือผู้มีวิจารณญาณ

"ห่วยมาก แย่มาก ล้มเหลว มักง่าย" ไม่ใช่คำพูดที่เอาไว้พัฒนาผู้คน แต่เป็นการสนองอารมณ์ของผู้พูดเอง

ไม่เหมือนมาให้คำแนะนำ เหมือนแค่มาบอกว่า“ผมมีทุกอย่างที่คุณไม่มี”

อืม เห็นกระทู้นี้ละรู้สึกตะหงิดๆกับ มันเกี่ยวไรกับโรงเรียนฮะ คือ อิหยังวะ? การเขียนนิยายมันเกี่ยวกับโรงเรียน? และที่ว่าเขาเขียนไม่ดีนี่มันแปลกหรอคนเขาต้องผ่านจากนักฝึกหัดกันทั้งนั้น

คุณแต่งนิยายครั้งแรกแล้วทำได้ดีจนเพอร์เฟ็คหมดทุกอย่างเลยหรอ? เนื้อหาในกระทู้นี่เสี่ยงดราม่ามาก เปิดมาพรุ่งนี้คงดราม่ายับแน่ เหมือนเจ้าของอยากจะสื่อว่าโรงเรียนดี แต่งนิยายได้ดี โรงเรียนห่วยแต่งนิยายได้ไม่ดี? ขออนุญาติกดแบนนะฮะ เหมือนมาด่าว่าคนอื่นฝีมือด้อย ละมาอวดว่าตัวเองเก่ง ยกนิ้วกลางให้เลยฮะ #หยอกๆ

สงสัยจะไม่ได้เขียนนานจริง ๆ สื่อสารได้ค่อนข้างแย่

ที่เขียนมาไม่ใช่การเตือนหรือติติงแนะนำอะไร

เป็นแค่การมาด่ากราดแล้ว หวังว่าจะมีคนเก็บคำด่าไปคิด

ถ้ามีงานอื่นต้องรับผิดชอบมากอยู่แล้ว ก็ไปทำเถอะ

จุกทุกบรรทัด จริงทุกบรรทัด... เป็นความจริงที่ถึงยากก็ต้องยอมรับ

ขอไม่เถียงอะไรนอกจากขอบคุณที่เข้ามาเตือนสติครับ

จริงๆ แล้วที่พูดมาก็ถูกของคุณ ที่เราจะกลับมาดูตัวเองหน่อยก็คือภาษาล่ะมั้ง เราใช้ภาษาไทยที่เขียนในนิยายที่ใช้รูปประโยคมาจากประโยคภาษาญี่ปุ่น ถ้าเทียบกับนักเขียนที่ใช้ภาษาไทยแท้ๆ เลยก็น่าจะสู้เขาไม่ได้เรื่องพรรณนาโวหาร ความสละสลวยต่ำกว่าภาษาไทยแท้

แต่เรื่องพล็อต จริงๆ แล้วเราเขียนนิยายที่เน้นพล็อตอย่างจริงจัง ทุกอย่างเข้มข้น ข้อมูล(น่าจะ)แน่น ตรงข้ามกับที่คุณพูดมา แต่คนอ่านต่ำเตี้ยเรี่ยดิน หัวเราะจนน้ำตาไหล ไม่รู้เขียนอย่างไหนดีกันแน่หรือเราเก่งไม่พอก็ไม่รู้ 5555

แรงมากแม่! อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกำลังบูลลี่คนอื่นกลายๆ มากกว่าให้คำแนะนำเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าคุณไปเจออะไรมา แต่ได้โปรดอย่าเอาความคิดตัวเองไปตัดสินแทนคนอื่นเลยค่ะ มันอาจไม่ดีสำหรับคุณแต่คนอื่นเขาอาจจะชอบก็ได้ งานเขียนที่ได้ตีพิมพ์มันอาจไม่ได้ดีเสมอไปก็ได้ เห็นด้วยที่บอกนักเขียนควรศึกษาให้มากแต่คำพูดที่คุณพิมพ์มาเราว่ามันแรงไปนะคะ อยากให้ปรับตรงนี้หน่อยขอบคุณค่ะ ^_^

มีใครถืออะไรมานั่งกินระหว่างดูไหมครับ ท่าจะยาว

นิยายสมัยโซเชียลรุ่งเรือง

ไม่ใช่นิยายประเภทวรรณกรรม

เป็นการนำเอาจินตนาการมาเล่าสู่กันอ่าน ผ่านมุมมองคนเขียน

จะเห็นว่า มีเด็กมัธยมเป็นนักเขียนเยอะนะ

เด็กมหาวิทยาลัย คนทำงาน แม่บ้าน พ่อบ้าน

ที่เขาอยากปลดปล่อยจินตนาการเป็นตัวหนังสือ มันเยอะ

ถ้าอ่านบ่อยจะเห็นว่าสำนวนต่างกัน

แต่กลุ่มคนอ่าน ....เขาเลือกจะอ่านในส่วนที่ตรงใจเขา ...

เด็ก จะไม่เลือกว่าสำนวนนั้นดี ไม่ดี เลือกแค่ว่า...ชอบ

///ไม่มีอะไรถูกผิด มีแค่ถูกจริตหรือเปล่า...ก็เท่านั้น...ไม่ชอบก็บอกผ่าน อย่าใส่ใจ

ผลงานใครๆ ก็รัก

ทุกคนก็ย่อมมีข้อผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น อย่าใจแคบนักเลยค่ะ

ถ้ายังดูถูกงานเขียนที่เกิดจากความคิดว่าเป็นขยะ ก็ไม่น่าจะเรียกตัวเองว่านักเขียน!

หนังบางเรื่อง นิยายบางเล่ม เกมบางเกมที่เราชอบมากในวัยเด็ก โตมาอาจจะไม่ชอบมันเหมือนเดิม กลับกัน บางอย่างที่เราอาจเคยไม่ชอบในวัยเด็ก อ่านไม่ได้เลย ทำไมโตมากลับชอบมันจัง บางครั้งความสามารถในการรับรู้ของคนเรา มันก็เปลี่ยนไปตามวัยวุฒิและประสบการณ์ของผู้อ่าน(แน่นอนว่ารวมถึงผู้เขียน) ซึ่งผมจะไม่เถียงว่าที่ จขกท. พูดมามันไม่จริง แต่จะบอกว่ามันก็ไม่มีอะไรพิสูจน์เช่นกันว่าเมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบตอนนี้เพราะผมก็วนเวียนอยู่ในวงการนี้มาเกิน 10 ปี สำหรับผม มันก็แค่ต่างวาระต่างกรรมเท่านั้น ปล.แปลกใจอย่างเดียว ทำไมเดี๋ยวนี้ ที่นี่ถึงเต็มไปด้วยคนเกรี้ยวกราวและพร้อมแสดงแสนยานุภาพตลอดเวลาเลย 55555

ลูกน้องนาย ก. หรือเปล่าเนี่ย

จะมาปรับเปลี่ยนระบบการศึกษาของไทยใหม่งั้นรึ

บางคนก็เขียนเล่นตามงานอดิเรกนะ หรือว่าถ้าไม่เพอร์เฟคเท่ามาตรฐานของ จขกท คือห้ามลงเหรอครับ 55

ถูกที่ลักษณะของงานเขียนมันเปลี่ยนไปจากยุคก่อนมาก แต่แทนที่จะมองผลงานสมัยนี้ในมุมรสนิยมส่วนบุคคล ความหลากหลายที่เกิดขึ้นมากกว่าเดิม เคารพความคิดของนักเขียนท่านอื่นๆ เคารพการตัดสินใจ การเลือกอ่านของนักอ่าน ดันโยงกลับไปที่โรงเรียน วิจารณ์การศึกษา...งั้นทัศนคติของคุณก็คงไม่ได้เรื่องเหมือนกัน เรียนจบมากี่ปีแล้วคะ? จบจากโรงเรียนอะไร? ประสบการณ์ กับอายุที่มากขึ้น ไม่ได้ช่วยหล่อหลอมให้คุณรับมือกับสังคมที่เปลี่ยนไปบ้างเลยหรอคะ? แล้วทำไมไม่ล็อกอินเข้ามาละคะ? แน่จริงก็ฝากผลงานไว้ให้เป็นแนวทางด้วยสิคะ หว่านแหแบบนี้ดูไม่มีความรับผิดชอบเลย

เราว่าก่อนที่คุณจะมายกตัวเองให้ดูสูงส่ง เพื่อสั่งสอนคนอื่นว่าไม่มีศิลปะในการใช้ภาษา คุณควรพิจารณาตัวเองเป็นอับดับแรกเลยนะคะ ว่าคุณมีศิลปะในการใช้ภาษาหรือเปล่า 5555 ขอบคุณค่ะที่กล้าจะสอนหนู

อยากอ่านงานเขียนของคุณเป็นกรณีศึกษาจังเลยค่ะ :)

ครับ

นิยายโตตามนักเขียนครับ ทุกคนเริ่มจากศูนย์ ยอมรับว่าผมเองก็ไม่ได้มีประสบการณ์มาก

ผลงานที่เคยมีมาก่อนของผมก็ "ห่วย" เพียงแต่ว่าสมัยนี้ต่างเล่นโซเชียลกันเยอะ ใคร ๆก็อยากให้ผลงานตนเองออกสู่สายตาผู้คนทั้งแหละครับ

สอง เรื่องตีพิมพ์ บางทีผมก็คิดว่า สมัยนี้เนี่ย การได้รับการตีพิมพ์ก็ไม่ได้การันตีคุณภาพนิยายเสมอไป และนิยายที่ไม่ตีพิมพ์ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะ "ห่วงแตก"เสมอไปเช่นกันครับ

ห่วยแตกไม่ห่วยแตก ยังไงใครจะอ่านก็ขึ้นอยู่กับความชอบอยู่ดี

และ คนเราพัฒนาได้อยู่แล้วครับ จากการฝึกฝน การอ่าน เก็บประสบการณ์ กำลังใจ แพชชั่น และจากการให้คำแนะนำ แต่คงไม่ใช่จากกระทู้ระบายอารมณ์ของคนไม่มีตัวตนแบบนี้

แคบมาจากเพจคุณวินทร์ เลียววาริน

'มีคนมักขอคำแนะนำเรื่องการเริ่มต้นการเป็นนักเขียน

ก็มักตอบคล้ายๆ กัน

เริ่มที่อ่านมากๆ อ่านหลากหลาย อ่านทุกอย่าง

ทำไมต้องอ่าน? สำคัญยังไง?

สำคัญมาก

เพราะเราอ่านเพื่อสะสมความคิด

การอ่านยังช่วยให้ซึมซับวิธีเล่าเรื่อง และการใช้ภาษา

ไม่อ่านแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าจะเล่าเรื่องอย่างไร?

แล้วก็ลองเขียนเรื่องง่ายๆ ก่อน ไม่ต้องรีบเขียนเรื่องสั้นหรือนิยาย

อย่าตั้งเป้าที่มีงานเขียนเป็นเล่มเพื่ออวดใคร ให้ตั้งเป้าเป็นนักเขียนคุณภาพ ที่มีฝีมือดี

เพราะการเขียนหนังสือออกมาเป็นเล่มง่าย แต่เขียนหนังสือที่มีค่ายากกว่าหลายเท่า

กระบวนการสร้างนักเขียนคุณภาพหนึ่งคนกินเวลายาวนาน 20-30 ปี

เวลาบอกว่า 20-30 ปี คนฟังมักคิดว่าผมอำ

ไม่ได้อำ

อยากเป็นนักเขียนธรรมดา ฝึกวันเดียวก็ได้ เขียนหกเดือนก็รวมเล่มได้

อยากเป็นนักเขียนดี ต้องใช้สัก 10 ปี

อยากเป็นนักเขียนดีมาก ต้องใช้สัก 20 ปี

อยากเป็นนักเขียนดีแบบสั่งได้ ต้องใช้สัก 30 ปีขึ้นไป

ดังนั้นไม่ต้องรีบ ยิ่งรีบยิ่งช้า มันเป็นงานสะสม

สะสมความคิด สะสมประสบการณ์ สะสมฝีมือ

ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลา

ยาก แต่ทำได้'

.

https://www.facebook.com/winlyovarin/

นักเขียนคุณภาพ เริ่มมาจากนักเขียนที่ธรรมดาก่อนทั้งนั้น

จะไม่บอกว่าห่วยนะ เดี๋ยวสะเทือนไต

ขอไม่โทษระบบการศึกษา

แง้น แว้น แง้นนนน

เข้าโค้งหูเช็ดพื้นไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ดีกว่า

ยิ้มคิดว่าทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ เหมือนธารน้ำไหลที่มีจุดเปลี่ยนเป็นน้ำตก และมีปลายทางคือมหาสมุทรอันไกลโพ้น เราห้ามน้ำไม่ไห้ไหลไม่ได้ค่ะ โลกนี้เปลี่ยนไปทุกวัน แต่ถ้าเรายอมรับการเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เอาแต่จดจ่อว่าน้ำวันนี้เปลี่ยนสี ปลาตัวนี้ตาย สาหร่ายในน้ำสูญพันธุ์ เราก็จะมีเรื่องให้คิดให้ปวดหัว และเรื่องพวกนั้นคิดไปก็ไม่ได้ประโยชน์

...เพราะเราทำอะไรไม่ได้

คุณเจ้าของกระทู้ลองออกไปผ่อนคลาย ทำใจให้สงบ จากนั้นก็เริ่มแก้ปัญหาที่ทำให้คุณทุกข์ใจ ออกมาผลิตผลงานคุณภาพตัวอย่างวรรณกรรมชั้นยอดให้กับนักเขียนท่านอื่น ๆ หรืออาจจะช่วยเหลือนักเขียนหน้าใหม่ โดยการสร้างกลุ่มปรึกษาเป็นบ้านนักเขียน วิจารณ์นิยาย หากิจกรรมพัฒนาเส้นทางสายอักษร ยิ้มว่ามันคงเป็นอีกทางเลือก ที่จะแก้ปัญหาได้ ทำให้คุณคลายทุกข์ร้อน

สุดท้ายยิ้มอยากขอบพระคุณสำหรับความหวังดี การแชร์ประสบการณ์ในครั้งนี้ ที่สะท้อนมุมมองหลายอย่างนะคะ อยากให้ผ่อนคลาย ๆ ไม่ตึงเครียดจนเกินไป สวัสดีค่ะ ครุคริมุมิงุงิ ^^

เรื่องที่คุณว่ามาบางอันก็ถูกนะ แต่ที่คุณเขียนมามันดูเกรี้ยวกราดและชวนทะเลาะมากไปหน่อย

เราเป็นนักเขียนมา 4 ปีเเล้ว ปีเเรกเราใช้ภาษาได้ย่ำเเย่ โครงเรื่องยังไม่เเน่น นั่นก็เพราะว่าเราเป็นมือใหม่ เเต่เราก็พัฒนาฝีมือมาตลอดนะ มีนักอ่านคนนึงเขาสนิทกับเราพอสมควร บอกว่า ช่วงเเรกๆ เขาไม่ชอบภาษาของเรา เเต่พออ่านไปเรื่อยๆ เหมือนนิยายจะเติบโตไปพร้อมกับนักเขียน ถึงเเม้ว่าตอนนี้เรายังมีข้อผิดพลาดอยู่เยอะ เเละเป็นข้อผิดพลาดที่จำเป็นต้องใช้เวลาในการฝึกฝน

ในเว็บเด็กดีมีเด็กๆ ที่เริ่มฝึกเขียนนิยายอยู่เป็นจำนวนมาก น้องสาวของเราก็เป็นหนึ่งในนั้น เเละหลายคนก็ไม่มีพื้นฐานมาก่อน เราต้องเปิดใจกว้างเเล้วให้โอกาสพวกเขานะคะ ส่วนคำเเนะนำก็ไม่ควรใช้คำรุนเเรงเเบบนี้ เพราะนักเขียนหลายคนเขาก็ไม่ได้มีภูมิต้านทานที่จะสามารถรับฟังคำรุนเเรงระดับนี้ได้ บางคนอาจจิตตกจนไม่มีกำลังเขียน

เมื่อก่อนเราเองก็ไม่มีภูมิคุ้มกันที่รับฟังคำรุนเเรง ถึงกับร้องไห้เสียใจ เพราะงั้นโปรดสงสารพวกเด็กๆ ที่อาจจะหลงเข้ามาอ่านด้วยเถอะค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเราด้วยนะ

เรานับถือทุกงานเขียนน่ะ เพราะยังไงกว่ามันจะออกมาได้นิ มันก็ต้องใช้เวลา ความคิด พลังชีวิต.. และอีกหลาย ๆ อย่าง กว่าจะได้งานเขียนสักชิ้นหนึ่ง ไม่ว่ามันจะดีจะร้าย ยังไงมันก็มีคุณค่าอยู่ในตัวของมัน ถ้ามันดีก็จะกลายเป็นตัวอย่าง ไม่ดี ก็อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ไม่มีสิ่งใดไร้ค่าในผู้มีดวงตาที่มองเห็นหรอก ^^

อืม....พอได้อ่านความคิดเห็นของท่านก่อนๆ แล้ว ก็รู้สึกเพลินๆ ดี ที่เห็นคนออกมาให้ความคิดเห็นกับกระทู้ที่ดูเหมือนจะมีดราม่าหรืออะไรกัน แต่ก็ดีแล้วที่ไม่มี

ส่วนตัวการใช้ภาษาให้ถูกมันเป็นสิ่งสำคัญในการเขียนนิยาย...มันจริง แต่ว่านักเขียนเนี่ย มันแบ่งออกเป็นหลายประเภท ตัวอย่างก็ เขียนจนชำนาญแล้ว เพิ่งเริ่มหัดเขียน หรือ เขียนไปงั้นๆ เอามาแก้เบื่อเฉยๆ ฯลฯ แต่ว่าการที่จะพัฒนาทักษะการเขียนเนี่ย อันดับแรกมันก็ต้องมาจากการเขียนไม่ใช่เหรอ มันไม่มีใครไปศึกษา ปุ๊บปั๊บๆ แล้วจะเขียนออกมาดีหรอกนะ มันก็ต้องเขียนไปศึกษาไปด้วย จริงมั้ย

ผมไม่รู้หรอกนะว่านิยายใน Dek D สมัยก่อนมันเป็นยังไง เพราะผมเพิ่งมารู้จักเว็บนี้เมื่อปีที่แล้ว แต่ผมว่านิยายกับวรรณกรรมมันต่างกันนะ ถึงมันจะคล้ายๆ กันอยู่ แต่ความแตกต่างมันค่อนข้างเห็นได้ชัด

ผมไม่ชอบอย่างแรงเลยกับประโยคของคุณที่ว่า "นิยายสมัยนี้ส่วนใหญ่เหมือนขยะทางความนึกคิดของใครบางคน" ผมไม่รู้หรอกนะว่าชีวิตจริงคุณสามารถพูดประโยคนี้ต่อหน้าใครได้รึเปล่า แต่ตอนนี้ มีเกือบ 500 คนมาเห็นแล้วนะครับ...โอเคใจเย็นก่อนนะตัวเรา กลับเข้าเรื่อง

ส่วนเรื่องโยงเข้าการศึกษาเนี่ย ผมขอไม่ยุ่งละกันนะ ผมก็ไม่อยากโทษการศึกษาหรอก เพราะมันอยู่ที่คนเรียนด้วย

ผมยอมรับว่าตัวเองไม่เก่ง ยังมีจุดบกพร่องอีกหลายจุด ยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุง แต่ผมก็ยังไม่เคยเลิกเขียน ถึงจะมีพักบ้างแต่ก็ไม่เคยปล่อยให้มันว่าง ถึงจะรู้ว่าที่เขียนออกมามันห่วยแค่ไหน จะกลับไปแก้มันก็สายไปแล้ว แต่ทุกคนก็ต้องมีการพัฒนาบ้างแหละ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยนนะครับ

อีกเรื่องนึง...จากที่ดูท่านอื่นๆ คอมเมนต์ เห็นว่า จขกท. เนี่ยใช้คำแรงไป ผมก็ไม่ได้จะ Disagree อะไร แต่อย่างน้อยก็ดี จขกท. บอกว่าให้ไปพิจรณา ถ้าไม่บอกเนี่ยผมว่าป่านนี้น่าจะเดือดกว่านี้อีก

แทนที่คุณจะคิดว่างานมันด้อยคุณภาพลง ในทางกลับกันไม่คิดว่าสังคมมันเปลี่ยนไปตั้งแต่จากเมื่อเจ็ดปีก่อนของคุณบ้างเหรอ? งานเขียนเป็นสิ่งที่อิงอยู่บนกระแสสังคม ซึ่งสังคมเนี่ยมันมีรูปแบบวัฒนธรรมที่เปลี่ยนไปตลอดเวลา เพราะถ้ามันไม่เปลี่ยน คือมันไม่มีคนใช้งานสานต่อแล้ว มันก็จะเหมือนงานวรรณคดีที่หมายถึงวรรณกรรมอันเป็นที่ชื่นชมว่ามีคุณค่า แต่หาคนอ่านออกและเข้าใจทั้งเรื่องน้อยกว่าคนเข้าใจภาษาอังกฤษในตอนนี้อีก เพราะคำในนั้นบางคำมันไม่มีการใช้แล้ว หรือถูกเปลี่ยนความหมายแล้ว หากจะมองในแง่ของการประดิษฐ์คำใหม่ของนักเขียน ครูกวีทั้งหลายที่คุณน่าจะคุ้นเคยดีเองก็ต้องขยันคิดคำมาเพื่อให้สอดรับกับโครงสร้างบทร้อยกรองที่เขาใช้ กล้าพูดหรือเปล่าว่าสุนทรภู่ใช้คำที่มีความหมายเป๊ะๆ ทุกคำอ่ะค่ะ นั่นคือ Unesco ยกย่องเป็นกวีเอกของโลกด้วยเลยนะ นี่ไม่ได้มาอ้างเพื่อสนับสนุนให้มีคนใช้ผิด เพราะนี่เวลาปรูฟงานคนอื่นก็รำคาญเหมือนกันและเปลี่ยนแก้ให้เสมอ อ่ะ ไหนๆ ก็อยากหาคุณค่าในงานเขียนแล้ว เคยอ่านลิลิตพระลอหรือที่เรามักจะรู้จักในชื่อพระเพื่อนพระแพงไหมคะ? ไหนสรุปเรื่องย่อของวรรณคดีที่เด็กน้อยควรอ่านให้ฟังหน่อยค่ะ ว่ามันจะ "ทรงคุณค่า" และห่างไกลการ "Make love" มากแค่ไหน เห็นว่าเป็นวรรณคดีไทยมาช้านาน มันต้องเป็นงานที่สะท้อนความไม่โป๊ ไม่รุนแรง พล็อตแน่นเอี๊ยดจนหายใจไม่ออกแน่ๆ หรือถ้ามันเก่าไป ขยับยุคมาอีกหน่อยเนอะ ลองวิจารณ์หน่อยสิว่างานคุณหญิงวิมลฯ นอกจากการสนับสนุนการหมอบกราบกับความเพ้อฝัน มีคุณค่าที่อาจารย์พอจะเอาไปเป็นหนังสือนอกเวลาให้เด็กๆ อ่านและวิเคราะห์ได้ไหม? ถ้าสังเกตดีๆ ยุคสมัยมันก็เปลี่ยนแม้แต่กับงานเขียนเก่าๆ เรากล้าพูดว่างานเขียนระยะแรกๆ บางทีแก่นก็ไม่มี พล็อตก็ไปเรื่อยออกทะเล แถมภาษาก็ยังอะไรไม่รู้ แต่ก็ได้รับการยกย่อง เพราะอะไร? เพราะมันดีสำหรับตอนนั้น แต่อาจจะไม่ได้ดีให้คนตอนนี้รู้สึกดีด้วย เราจะห้ามใจให้เสพแต่งานแบบเดิมๆ ทั้งที่โลกเราเปลี่ยนทุกวัน จากเราเคยต้องอ่านจารึกบนหิน ใบลาน ผ้า กระดาษ มาสู่ยุคดิจิตอล และในยุคดิจิตอลก็ยังมีแพลตฟอร์มใหม่ๆ เกิดขึ้นที่ไม่ใช่แค่อ่านบนเว็บ อีบุ๊ค การมาถึงของนิยายแชทเพื่อสะดวกในการอ่านบนมือถือมันมาแล้ว และในอนาคตก็ย่อมจะมีพัฒนาไปอีก เพราะมนุษย์ยังมีพัฒนาการต่อไป ถ้าไม่พัฒนา...ก็นอนสูญพันธุ์ตายเหมือนญาติเซเปี้ยนหรือวงศ์อื่นที่ตายหมดแล้วไปค่ะ ที่พูดก็ไม่ค่อยแรงหรอกนะคะ เพราะใจจริงแค่อยากบอกว่า...อย่าเอาแค่จริตตัวเองมาเกรี้ยวกราดทำลายความฝันคนอื่น ถ้าเก๋าพอก็ช่วยยกตัวอย่างมาให้เห็นภาพมากกว่านี้ เพราะถ้านี่คือการพรีเซ้นต์งานหน้าห้อง รายงานของคุณเลื่อนลอยและเต็มไปด้วยอคติ ควรกลับไปแก้ใหม่ค่ะ แต่คุณจะถือคติแบบนี้แล้วอยู่แบบเดิมก็คงไม่มีใครห้ามคุณได้อ่ะเนอะ คุณผู้เคยมีงานตีพิมพ์ แต่ไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าตัวเองเป็นใคร น่าเชื่อถือดีเนอะ^^

โอยยย อ่านข้อความในกระทู้นี้แล้วนะค๊าาา ไม่มีแรงเขียนต่อเลยด้วยค่ะ

อ่านข้อความของคุณแล้ว หลุด มีอาการเบ๊ปากอยากร้องไห้น๊าาา

ฮื้อออ อ่านแล้วหมดกำลังใจ หมดเลยด้วยค่ะ

ปกตินะ ก็ไม่มีกำลังอยู่แล้วด้วยค่ะ

ความที่หลงติดไม่ดี คือปล่อยตนเองหลงใหลความขี้เกียจไปเสียนานๆ

ขี้เกียจมากๆ จึงทำให้เกิดอาการหมดแรง หมดพลัง หมดกำลังใจ และก็หมดไฟ ที่จะหัดเขียนต่อค่ะ

แบบนี้คือ ไม่เพียงห่วยแตกอย่างเดียวนะคะ ล้มลุก คุกคลาน และก็ล้มเหลวไปแล้วค๊าาา

เป็นแบบนี้หล่ะ

ฮื้อออ

คือแย่มากๆค่ะ

มาวันนี้ทิ้งนิยายไปเลยด้วยค่ะ

มาเจอกระทู้นี้ ยิ๊งงงงงงงงง มีอาการหนักค่ะ ฮื้อออ

อ่านข้อความของคุณเสร็จนะคะ โอยยยยยยยยยยยยยโอ๊ยยยย ยิ่งหมดแรงค่ะ

ต้องลงไปนอนแผ่หลาบนพื้นเลยด้วยค่ะ

อ่านข้อความของคุณแล้วนะคะ รู้สึกคล้ายกับว่าคุณตาทวดของดิฉันนะคะ ฟื้นคืนชีพ...มาสั่งสอนค่ะ

ฮื้อออ ฝันร้ายแน่ๆ

คือท่านสั่งสอนในแบบของคุณนี้หล่ะ

คือท่านสั่งสอน คล้ายท่านด่าเลยด้วยค่ะ

และเมื่อดิฉันเด็กตัวเล๊กกกกกกกกกกเล็กนะคะ ก็ต้องพับเพียบ นั่งรับฟังเงียบๆด้วยค่ะ

เพราะถูกสั่งสอนมาว่า คุณตาทวดท่านหวังดีต่อลูกหลาน เหลน โหลนของท่านนะ ท่านจึงสั่งสอน และท่านก็ใช้คำ เช่นที่คุณใช้แบบเดียวกับคุณนี้ด้วยค่ะ

น๊่านนน มากพอสมควรแล้วนะคะ ที่ท่านได้เสียชีวิตลงด้วยวัยชรา

(ท่านมีอายุยืนด้วยนะคะ ก่อนท่านเสียไป ท่านมีอายุร่วมร้อยปีค่ะ)

และเมื่อมาอ่านข้อความความของคุณเจ้าของกระทู้นี้แล้ว ทำให้ระลึกถึงวัฒนธรรมการสั่งสอนเก่าๆ ได้เป็นอย่างดี จริงด้วยสิ

คุณเจ้าของกระทู้คะ

สวัสดีค่ะ

คุณนะคะ อายุเท่าไรแล้วเอ่ย

ถามดูเฉยๆ ค่ะ

(ถามถึงอายุ ไม่ถือสานะคะ)

หากแต่ อยากบอกคุณว่ามาวันนี้นะคะ ในยุคนี้ เราๆ นะคะ ไม่ใช้ภาษาในแบบที่คุณนำมาใช้ในกระทู้นี้แล้วนะคะ

มาวันนี้เราพูดกันดีๆ พูดกันๆ เพราะ และมีการกลั่นกรองค่ะ

เพราะฉะนั้นที่คุณเข้ามาเพื่อสั่งสอน ตักเตือน ในรูปแบบคล้ายใช้วัฒนธรรมดึกดำบรรพ์เข้ามาดุ เข้ามาด่า ดังที่เห็นนี้ ไม่ดีนะคะ

แม้คุณจะพยายามบอกว่า คุณพูดในแบบของคุณนี้ เพื่อความหวังดี แต่จริงแล้วไม่ใช่ค่ะ

หากคุณหวังดีจริงนะคะ คุณต้องดูแลตัวคุณเองก่อนค่ะ

คือคุณได้ไม่ตกเป็นภาระของสังคมค่ะ

คือข้อความที่เห็นนี้จริงแล้วเป็นภาระของสังคมนะคะ

คือดิฉันรู้สึกคล้ายกับว่าคุณตาทวด ออกมาเยี่ยมลูกหลาน...ด้วยความหวังดี...แต่ทำให้ลูกหลานต้องหนักใจ เพราะความหวังดีของคุณนะคะ

แบบนี้ก็เท่ากับ ความหวังดีของคุณนะคะ กลับกลายเป็นปัญหาให้กับลูกหลานค่ะ

คืออยากจะบอกคุณว่า หากคุณยังไม่แก่มากๆ นะคะ คุณต้องไม่หลงยุคนะคะ

เราๆ คนรุ่นใหม่ โดยเฉพาะ เจ้าของเม้นต์นี้ เป็นนักเรียนหัดเขียน ซึ่งอ่อนหัดมากๆ ไม่ต่างจากการหัดเดินค่ะ

เมื่อมาอ่านข้อความของคุณแล้วนะคะ ทำให้หมดกำลังใจ ทีจะฝึกหัดต่อไปเลยด้วยค่ะ

ข้อความของคุณนะคะ หักกำลัง ตัดกำลัง ทำร้ายจิตใจ แบบนี้ไม่เป็นวิธีที่ดี ที่จะช่วยให้วรรณกรรมของไทยดีขึ้นนะคะ

หรือคุณว่าไงคะ

คุณคิดใหม่อีกทีนะคะ

และก็อยากบอกคุณว่า ซึ่งจริงแล้วเจ้าของเม้นต์นี้นะคะ กำลังอยู่ในช่วงที่ฝึกภาษาในแบบที่ตั้งอกตั้งใจ

คืออยากได้ภาษาที่สวยงาม จึงพยายามอ่านๆๆๆๆ และก็ฟังงงงงภาษาไทยตลอดเวลา ในยามที่จะทำได้ เพื่อการฝึกเขียนนิยายค่ะ

และช่วงนี้นะคะ มีนิยายหัดเขียนในแนวรัก โรแมนติก และอิโรติกด้วยค่ะ

(ชอบนิยายอิโรติกค่ะฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นผู้หญิงยุคใหม่ อ่านเขียนได้ ไม่ถูกคุณดุนะคะ? คือหากคุณเป็นคนยุคเก่านะคะ คงจะต้องถูกดุแน่ๆ เนาะ)

เพราะฉะนั้น ช่วงนี้ รับฟังเพลงเหล่านี้ เพื่อบิวอารมณ์ค่ะ

เพลงคู่รักเก่าๆ มีคุณค่า ของไทยเหล่านี้ มีภาษาที่ดี และสวยงาม ไพเราะ ให้อารมณ์โรแมนติก (และอิโรติกด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า คิดไปเองหรือเปล่าเน้อะ) คือให้ความรู้สึกถึงความรักหวานๆ ของคู่รัก ได้เยี่ยมมากๆ

คือเป็นเพลงที่มีภาษาสวยงามด้วยค่ะ

ทั้งนี้ก็อยากให้คุณช่วยตอบกลับมาด้วยว่า การเรียน การฝึกภาษาด้วยวิธีนี้นะคะ เป็นวิธีหัด ฝึก หรือเรียนรู้...เกี่ยวกับภาษา(ไทย) ที่ถูกวิธีหรือไม่ คือจะได้ผลหรือไม่คะ?

ด้วยนะคะ

คือเพลงเก่าๆ ข้างล่าง เหล่านี้ค่ะ

เพลงเหล่านี้นะคะ มีเนื้อร้อง ทำนอง โดยภาษาของไทยที่ไพเราะมว๊ากกกกกกกก

รับฟังแล้วโอยยยทำให้เพ้อ....เนาะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เพราะด้วยภาษาที่สวยงามเหล่านี้ ทำให้อารมณ์พาไปได้จริงด้วยเนอะ

คุณจะเห็นด้วยหรือไม่คะ ว่า ในวิธีเรียนรู้...ภาษาที่สวยงาม จากเพลง...ที่มีคุณภาพ และคุณค่า ของไทยเหล่านี้

เพื่อนำมาฝึกเขียนวรรณกรรม หรือเขียนนิยายค่ะ

หากคุณได้อ่านข้อความนี้ คุณช่วยตอบกลับด้วยนะคะ

จากนักเรียนหัดเขียน อ่อนหัดค่ะ

เพื่อการเรียนรู้ ในเรื่องของภาษาที่ดี ที่จะเกิดขึ้นได้ ต่อไปค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

ปล. เป็นเม้นต์ที่ย๊าวววววยาวววว และหากคุณรู้สึกว่าไร้สาระ มีแต่นํ้า ไม่มีชิ้น ต้องขออภัยด้วยนะคะ

ไม่ได้เข้าบอร์ดมาตั้งนาน พอมาวันแรกก็เจออีเวนท์ทันที ถถถ

หลังจากอ่านเนื้อหาที่คุณ จขกท. พิมพ์ไว้ มันชวนให้ผมนึกถึงสิ่งควรระลึกสามข้อก่อนทำการพูดขึ้นมาเลยทีเดียว ซึ่งสามข้อที่ว่าก็คือ สิ่งที่เราพูดนั้นจริงหรือไม่, จำเป็นหรือไม่ และอ่อนโยนหรือไม่

ข้อความของคุณ จขกท. หากมองจากภาพรวมในปัจจุบันของงานเขียนบางกลุ่ม ผมยอมรับว่ามันเป็นเรื่องจริง ส่วนจำเป็นหรือไม่ที่จะพิมพ์ออกมาแบบนี้ มันก็กึ่งๆ อาจจะจำเป็นกรณีที่คุณอยากระบายความอึดอัดใจ แต่อ่อนโยนไหม ข้อนี้ผมว่า "ไม่อ่อนโยน" เลยครับ

ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ จขกท. อารมณ์ไม่ดี แต่บางทีก็อยากให้คุณลองเปิดใจให้กว้างขึ้นอีกนิด เพราะโลกนั้นย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย จะใช้เกณฑ์วัดเดิมไปตลอด ผมว่ามันคงดูไม่ค่อยโอเค

สำหรับประเด็นเรื่องที่คุณอ้างว่าเคยตีพิมพ์หรือเคยมีนิยายติดท็อป ผมบอกตามตรงว่ายุคนี้มันเป็นยุคของการใช้หลักฐานมากกว่าการพูดปากเปล่า ถ้าไม่มีอะไรมายืนยันอย่างชัดเจน มันชวนให้เกิดความสงสัย, ลังเลใจที่จะเชื่อ เรามาถึงจุดนี้จริงๆ แล้วนะครับ จุดที่ทุกอย่างต้อง Pic or it never happen เล่นใช้ guest มาโพสแบบนี้ ความน่าเชื่อถือมันเลยลดลงเยอะครับ

ทีนี้ก็เลยวนกลับไปที่เรื่องสามสิ่งพึงระลึกก่อนเอื้อนเอ่ย ว่าการเป็นนักเขียนดังหรือมีผลงานตีพิมพ์ของคุณนั้นเป็น เรื่องจริง หรือไม่ ถ้าไม่ผ่านข้อแรกนี้อีกสองก็ไม่จำเป็นต้องพิจารณา แย่จังเลยครับที่คุณใช้ guest ตั้งกระทู้ เราเลยไม่มีทางรู้ได้ว่าคุณพูดจริงหรือไม่ ในทางเทคนิคการไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าเป็นจริงนั้นมีค่าไม่ต่างอะไรกับการโกหก เนี่ยละครับข้อเสียของการโพสแบบไม่ระบุตัวตน แต่ต่อให้เรื่องผลงานตีพิมพ์และการติดอันดับในเว็บเป็นความจริง ผมเองก็คิดว่าข้อความทั้งหมดนั้นมัน "ไม่อ่อนโยน" อยู่ดี

เอาเป็นว่าคราวหน้าก็ลองแสดงออกอย่างอ่อนโยนขึ้นอีกนิด บรรยากาศในกระทู้น่าจะตึงเครียดน้อยลงกว่าแบบนี้เยอะเลยครับ

อย่างสุดท้ายที่อยากบอกคือ "การบอกว่าตนนั้นสูงส่งกว่าผู้อื่นไม่ทำให้เราสูงส่งขึ้น มีเพียงผู้พยายามประพฤติตนให้ดีกว่าเมื่อวานเท่านั้น ที่จักสูงส่งขึ้นได้เองทีละน้อย" ลองเก็บไปคิดดูนะครับ

ส่วนผมนี่ไม่ได้สูงส่งอะไร มนุษย์ธรรมดารักงานเขียนทั่วไป นิยายไม่เคยได้ตีพิมพ์สักเรื่อง แค่ผ่านมาเจอกระทู้นี้แล้วรู้สึกว่ามัน ไม่อ่อนโยน เฉยๆ ครับ ^^

คุณอาจจะลืมไป ชื่อเว็บไซต์ของที่นี่มันก็บอกอยู่ว่า ชื่อเว็บไซต์อะไร ดังนั้นผู้ที่เริ่มแต่งนิยายจะเป็นใครไม่ได้หากไม่ใช่... สรุปแล้วก็คือ ทุกคนล้วนแล้วเริ่มต้นจากหนึ่งด้วยกันทั้งนั้นครับ ย่อมมีผิดพลาดกันบ้างเป็นของธรรมดาก่อนจะไปสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ อย่าไปทำร้ายจิตใจและความฝันของพวกเขาเลยครับ มีอะไรก็บอกพวกเขาดีๆ เพื่อให้พวกเขาได้ก้าวไปสู่หนทางข้างหน้าได้อย่างมืออาชีพ ขนาดคนทำกับข้าวไม่เป็นเปิดดู YouTube มีสอนทำสูตรอาหารแล้วก็ยังไม่ได้เรื่อง ต้องฝึกฝนเพิ่มเติมเลยครับ

อย่าไปฟังพวกที่ด่าเลย พวกนั้นไม่ยอมรับความจริง แล้วก็ไม่มีวันได้เข้าถึงคุณหรอก

ผมแค่อ่านกระทู้ ก็รู้แล้วว่าคุณคงเป็นผู้ที่แตกฉานในศาสตร์ด้านการเขียน

ผมสังเกตเห็นคำว่า 'ประเดน' ซึ่งน่าจะเป็นคำที่คุณประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่

แค่นี้ก็บ่งบอกถึงระดับของวรรณศิลป์ละครับ

ขอคารวะ

เจ้าของกระทู้ กับ หนุ่มแว่นหัวร้อนที่กำลังเป็นกระแสตอนนี้ น่าจะคนประเภทเดียวกัน

คุณอาจจะเก่งวิชาการ เก่งภาษาไทย แต่โปรดรับยาจิตเวชที่ช่อง 3 ค่ะ

ของเรา ถ้าเรื่องไหนไม่ถูกจริต นี่ก็ข้ามเอา

ไม่ใช่งานที่ถูกใจเราแต่ก็ยังถูกใจใครหลายคน ก็ต้องมีอะไรเจ๋ง ๆ ในผลงานนั้นบ้างแหละฮะ

คงจะไม่เข้าท่านักถ้าจะไปดูแคลนความชอบคนอื่น

แม้ว่าผลงานนั้นจะดูไม่เป็นไปในแบบที่เราคิด หรือ คาดหวัง ก็ตาม

สงสัยอย่าง ทำไมนักเขียนแต่ละท่านให้ราคากับกระทู้นี้จัง ง่ายๆเลย ลองนึกสภาพคนแก่ตกยุคฟังเพลงแนวตัวเอง แล้วเที่ยวดูถูกเพลงสมัยนี้ แค่นี้ก็จะเข้าใจแล้ว ว่าเขาตามโลกไม่ทัน

ทำไมไม่ใช้Log in เข้ามาล่ะครับ

คนอื่นจะได้รู้ว่าเป็นใคร เขาจะได้ตามไปอ่านนิยายของคุณได้ถูก

#ทำอีบุ๊กขายมันดูต่ำต้อยด้อยค่าหรือคะ = ='

7 ปีมันมีอะไรเปลี่ยนไปเยอะ เราเป็นนักเขียน ที่เขียนอีบุ๊กขาย เรายอมรับว่านิยายเรา อาจยังไม่ดีพอ แต่มันคงไม่ถึงกับเลวร้าย อย่าพูดว่างานของคนอื่นห่วยเลย ให้เกียรตินักอ่านที่เขาซื้องานเหล่านั้นด้วย

++++ ว่างเมื่อไหร่เขียนนิยายให้อ่านบ้างนะคะ รับรองว่าจะมาเกาะขอบจอรออ่าน #ผลงานดีๆ ของคุณค่ะ ^^

เราเขียนมาหลายปีมาก ประสบการณ์สอนให้รู้ว่านักเขียนที่เขียนได้ภาษาสวย คมคาย คือนักเขียนที่อ่านหนังสือหลากหลายแนวโดยไม่เกี่ยงว่าหนังสือเรื่องนั้นจะราคาเท่าไร ได้รางวัลไหม ใครเป็นคนเขียน การจะเป็นนักเขียนก็เหมือนกับการจะเป็นเชฟ ต่อให้มีวัตถุดิบพื้น ๆ สักแค่ไหน ก็ต้องสร้างสรรค์ออกมาให้อร่อย หน้าตาสวยงามและถูกปากคนชิม

นิยายก็เหมือนกันค่ะ ภาษาจะสวยไม่สวยไม่ได้ขึ้นกับการใช้คำอย่างเดียวนะคะ การใช้คำง่าย แต่กินใจผู้อ่าน ถ้านักเขียนคนไหนทำแบบนี้ได้ เราก็ถือว่าประสบความสำเร็จในการนำเสนอแล้ว

เราเรียนสายนี้มาโดยตรง อยู่ในคณะที่ชื่อว่่าอักษร ในเอกที่เรียนวรรณกรรมเน้น ๆ เรายังไม่เคยไปตำหนิภาษาใครเลยนะคะ 555 งานเขียนทุกประเภทมีแนวทางของมันเอง สิ่งที่สำคัญต่อเนื้อเรื่องมาก ๆ อย่างตีม นิยายบางเรื่องยังไม่มีเลยค่ะ เพราะผู้เขียนอาจเน้นไปในทางเขียนเพื่อความบันเทิง สนุก ๆ ตอนเรียน อาจารย์ให้อ่านเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องได้รับรางวัล เป็นเรื่องที่แม้แต่ฝรั่งเองก็ไม่ค่อยอ่าน เป็นการยืนยันว่าจะเป็นนักเขียนให้ได้้นั้น ต้องเขียนได้หลากหลายรูปแบบ ไม่จำเป็นต้องมีกฎเกณฑ์ใด ๆ

ตลอดเวลาเราตั้งคำถามเสมอว่าทำไมนิยายรางวัลบางเรื่องถึงไม่ได้รับความนิยมในหมู่นักอ่าน แต่นิยายธรรมดา ๆ อ่านได้ตามเว็บไซต์ทั่วไปกลับได้รับการกล่าวขานถึง... นั่นเป็นเพราะการเขียนไม่ได้ขึ้นอยู่กับกฎเกณฑ์ใด ๆ ไงคะ ต่อให้คุณเขียนครบองค์ประกอบนิยายที่ดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะชนะใจคนอ่าน

เพราะเวลานักอ่านเลือกอ่าน... ก็ล้วนแล้วแต่เลือกตามรสนิยมของตัวเอง นักเขียนก็เช่นกันค่ะ

ไม่มีนิยายเรื่องไหนที่ดีที่แย่หรอกนะคะ เพราะของแบบนี้ขึ้นกับตัวผู้อ่านเอง ชอบก็อ่าน ไม่ชอบก็แค่ไม่อ่าน

จขกท.ลองนำไปปรับใช้บ้างนะคะ

ชอบก็อ่าน ไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน และไม่ชอบก็ไม่ต้องโพสต์ให้เสียบรรยากาศค่ะ

ขอยืนยัน

นั่งยัน

นอนยัน

นิยาย เรื่องสั้น ทุกเรื่องในเว็บเด็กดีและอื่นๆ เป็น วรรณกรรม จ้า

http://www.royin.go.th/dictionary/

ส่วนมันจะเป็นวรรณกรรมที่ดีหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ขอทีเถอะ

ก็แค่ 'เคยท็อป5' ค่ะ อย่าเอามาอวดอ้างพูดในสมัยนี้ได้ไหม ของเก่าความภาคภูมิใจเก่าๆ อะมันใช้ไม่ได้ ที่คุณเคยอยู่สมัยก่อนนักเขียนไม่ได้มีเยอะเท่าสมัยนี้นะคะ เดี๋ยวนี้ทุกอย่างคือการแข่งขัน นักเขียนมีจำนวนมากขึ้น นักหัดเขียนก็เช่นกันทุกคนเรียนรู้เริ่มจากศูนย์ด้วยกันทั้งนั้นและดิฉันเชื่อว่าทุกๆ คนที่รักในอาชีพนี้ก็ต้องย่อมพัฒาฝีมือไปเรื่อยๆ เหมือนกัน

บอกว่างานคนอื่นคือขยะ เหลียวกลับไปมองงานตัวเองที่สมัยก่อนขึ้นท็อป 5แล้วลองเอามาลงใหม่ อยากรู้เหมือนกันค่ะว่ามันจะท็อปห้าอีกไหม หัดเปิดโลกในอดีตของคุณเสียใหม่มองโลกใบนี้ให้มันกว้างขึ้นกว่าเดิมนะคะ เปิดใจหน่อย (ไม่ใช่ว่าตัวเองยังใช้โทรศัพท์รุ่มปุ่มกดอยู่แล้วมาด่า สมาร์ทโฟนที่นิยมใช้อยู่ในปัจจุบันว่าไม่ดีมันไม่ได้) ตรงนี้แค่เปรียบเทียบให้เห็นภาพเฉยๆ นะคะ

แรงมาแรงกลับไม่โกง

ปล.ในเมื่อคุณถอดไอดีเราก็ถอดไอดีได้เช่นกัน

ถ้ามีเวลามาเขียนวิจารณ์คนอื่น ก็น่าจะเอาเวลาไปพิจารณาตัวเองให้มากๆ นะคะ ว่าวันเวลาที่คุณหายไปจากวงการ ยุคสมัยและความนิยมเปลี่ยนไปแล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับกระทู้ที่บอกถึงตัวตนและจิตใจของคุณนะคะ

ปล.ไม่กล้าแม้จะเปิดเผยตัวตนจริง แต่กล้าวิจารณ์คนอื่น เรื่องแบบนี้มันน่าขำออกนะคะ

แหม ผมก็เพิ่งผ่านมาเห็น ก็ขออนุญาต "แสดงความคิดเห็น" ต่อการ "แสดงความคิดเห็น" ของคุณเจ้าของกระทู้หน่อยก็แล้วกันนะครับ

- เราเคยเป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านนิยาย และเคยเขียนนิยายจนมีผลงานตีพิมพ์ตั้งแต่เรื่องแรกจนเรื่องสุดท้าย - ครับ ใครถามนะครับ? ไม่มี ผมเองก็ไม่ได้อยากรู้ งงเลย แต่ถ้าอยากนำเสนอถึงความ "ผู้เชี่ยวชาญ" ขนาดนั้น ทีหลังก็ล็อกอินมานะครับ

- แต่ด้วยน้าที่การงานและความรับผิดชอบมากมายปัจจุบันเราไม่ได้เขียนนิยายมาหลายปีแล้ว เราไม่ได้เข้ามาในเว็บนี้เกือบเจ็ดปี วันนี้กลับมาอีกครั้งและรู้สึกว่านิยายในเว็บทั้งเด็กดีและเว็บอื่นๆ ด้อยคุณภาพลงมากถึงขั้นเลวร้ายจนไม่อาจพูดได้ว่านี่สมควรจะเป็นวรรณกรรม - คือผมก็ไม่อยากจะอะไรมากหรอกนะครับ แต่การใช้ไม้ยมกที่ถูกต้องเนี่ย ต้องเว้นช่องไฟหน้าครั้งหนึ่ง หลังครั้งหนึ่งครับ อีกจุดก็ หน้าที่ เขียนแบบนี้นะครับ ในฐานะที่ย่อหน้าถัดไปของคุณได้กล่าวถึงการ "ใช้ภาษาที่ผิดพลาดใหญ่หลวง" ว่ามันเป็นเรื่องที่คุณยอมรับไม่ได้ คุณเองก็ควรระวังทุกครั้งในการเขียนอะไรออกสื่อนะครับ อย่าให้ผิดพลาดแม้แต่คำเดียวนะครับ เพราะผมกลัวว่าการ "แสดงความคิดเห็นครั้งนี้ของคุณ" อาจกลายเป็นเพียงแค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้นก็ได้

- เริ่มตั้งแต่การใช้ภาษาที่ผิดพลาดใหญ่หลวงเพราะไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดในความหมายของคำที่ใช้...หลายคนอวดแสดงด้วยการประดิษฐ์คำสวยหรูแต่ไร้หลักในการผสมคำแล้วนึกทึกทักเอาว่าคำประดิษฐ์นั้นเท่และถูกต้องมีความหมาย - นึกทึกทักเนี่ย เป็นคำซ้อนที่ไม่จำเป็นนะครับ คุณไม่ได้กำลังมาพรรณนาร้อยแก้วร้อยกรองอะไร ใช้คำว่าทึกทักอย่างเดียวก็กระชับและสามารถเข้าใจได้แล้ว

- ผู้เขียนส่วนใหญ่ขาดทักษะและไม่มีศิลปะในการใช้ภาษา การวางโครงเรื่องที่หลวมไร้การวางแผนการดำเนินเรื่องที่ดี โดยรวมนิยายนั้นไม่มีสิ่งใดที่เรียกได้ว่าสร้างคุณค่าให้กับผู้อ่านเลย เรารู้สึกว่านิยายสมัยนี้ส่วนใหญ่เหมือนขยะทางความนึกคิดของใครบางคน เชื่อได้เลยว่านิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5% ที่เหลือต้องไปตีพิมพ์ขายเองหรือไม่ก็ทำอีบุค - ครับ ขอสถิติอย่างเป็นทางการด้วยจะขอบคุณมาก ว่าแต่คุณรู้หรือไม่ว่านิยายในยุคปัจจุบัน มันไม่ได้ตีพิมพ์ยากอะไรขนาดนั้นแล้วนะครับ แค่เป็นนิยายแนวที่ตลาดต้องการ คนอ่านเยอะ แฟนคลับสนับสนุน เด็กอายุ 13 สำนวนห่วย พล็อตหลวม แต่คนอ่านเป็นล้าน แค่นี้ สำนักพิมพ์ก็ยินดีอ้าแขนรับแล้วล่ะครับ ส่วนนักเขียนที่เลือกจะทำมือเองเนี่ย อย่าไปเหมารวมสิครับว่าเพราะไม่มีใครเอางานเขา! เพราะอันที่จริงแล้ว ปัจจุบันนี้มีนักเขียนหลายคนที่เข้าใจการตลาดของหนังสือมากขึ้น การทำมือหรือทำ ebook ขายเอง มันได้เงินเยอะกว่าผูกสัญญากับสำนักพิมพ์ครับ อิสระเยอะกว่าด้วย พูดง่าย ๆ ว่า รวยไวกว่านั่นเองครับ

- มันสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพการเรียนการศึกษาในโรงเรียนที่ห่วยแตก....ล้มเหลวสุดๆ สะท้อนความคิดที่มักง่ายของผู้เขียนที่ไม่ศึกษาให้มากๆ ขาดความรู้รอบตัว เพราะไม่ว่าจะนิยายชายรักหญิง ชายรักชาย หรือหญิงรักหญิง ไม่มีประเดนอะไรมาชูเด่นนอกจากเรื่องเมคเลิฟ....สะท้อนกึ๋นผู้เขียน - ฮั่นแน่ อย่าลืมเรื่องการใช้ไม้ยมกนะครับ แล้วก็ ประเด็น เขียนแบบนี้นะครับ แหม่ ผิดเยอะมาก สำหรับนักเขียนมืออาชีพผู้ที่มีฝีมือการเขียนอันทรงคุณค่า ว่าแต่...คุณเจ้าของกระทู้เคยอ่านงานของสุนทรภู่หรือยังครับ? ฉากรักนี่เด็ดอย่าบอกใครเชียว วรรณคดีไทยเก่า ๆ ก็อย่าให้โม้ครับว่าพล็อตน่าสนใจขนาดไหน หึ ๆ สองผัว สิบสองเมีย น่าสนใจทั้งนั้นครับบอกเลย อ้อ อีกอย่างนะครับ คนที่มีการศึกษา เท่าที่ผมเข้าใจ คือ "ผู้ที่ใช้คำพูดคำจาอย่างระมัดระวัง อย่างใคร่ครวญ มีสติปัญญา สุภาพ ไม่ดูถูกผู้อื่น" ผมเข้าใจถูกไหมครับ? ไม่ถูกก็สะกิดมาบอกกันได้

- ที่เขียนมานี่แรงนะ แต่หากอยากเป็นนักเขียนที่ดีก็ลองเอาไปพิจารณาดูแล้วกัน - แหม แรงอะไรครับ ไม่ได้เข้าหัวผมเลยแม้แต่คำเดียว

- เอาแค่ตั้งชื่อนิยายก็ยังห่วยเลยเห็นแล้วไม่คิดจะเข้าไปอ่าน - นักเขียนเจ้าของเรื่องคงไม่น่าอยากรบกวนคนอย่างคุณเจ้าของกระทู้ให้ไปอ่านหรอกครับ เชื่อผมได้

แล้วก็แหม...คุณเป็นคนที่น่าสนใจดีนะครับ เอา "ขยะ" มาพูดถึง มาให้ความสนใจซะเป็นเรื่องเป็นราว ผมนี่นึกภาพ คุณเจ้าของกระทู้ล้วงมือลงไปในถังขยะเน่า ๆ ที่คุณเจ้าของกระทู้ "รังเกียจ" แล้วเอามาชูไปชูมาให้คนรอบตัวดูไปทั่วก่อนจะเล่าว่าทำไมคุณเจ้าของกระทู้ถึงได้เหยียดขยะชิ้นนั้นเหลือเกิน

คิดแล้วมันตลกดีครับ

ผมคงไม่มาตอบอะไรหลังจากนี้ ขอให้คุณเจ้าของกระทู้มีความสุขกับการวิจารณ์ "ขยะในจิตสำนึก" ของคุณเจ้าของกระทู้ต่อไปนะครับ

ปล. เพิ่มเติมอีกจุดครับ แหม่ ผมเพิ่งสังเกตเห็น "อวดแสดง" เนี่ย ใช้แค่ อวด อย่างเดียวก็พอแล้วครับ

สวัสดี

หน้าที่ ครับ ไม่ใช่ น้าที่ การตรวจทานคำผิดก่อนเผยแพร่ เป็นทักษะพื้นฐานของนักเขียนที่ดีนะ

เขียนอะไรแล้วสะท้อนถึงกึ๋นของผู้เขียนด้วยเนี่ย ก็อ่านทวนด้วยนะคะว่าตัวเองเขียนอะไรออกมาตรงนี้ เราว่าคุณห่างหายไปนานแล้วจริงๆ ยุคไหนสมัยไหนนิยายในเว็บก็มีทั้งเลเวลหัดเขียน ไปจนถึงนักเขียนมืออาชีพแล้วทั้งนั้น แต่ “ปริมาณ” ที่เพิ่มมากขึ้นไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า มันทำให้ถูกทับถมกันไปจนมองเห็นแค่ เรื่ิอง หรือ แนวเรื่อง ที่กำลังนิยมเท่านั้นเอง สิ่งดีๆ ในเว็บยังมีอีกมาก แต่จะขุดหากันเจอรึเปล่าเป็นอีกประเด็นแล้วค่ะ

ถามจริงๆ นะคะ นิยายเว็บนี้มีเป็นแสนเป็นล้านเรื่อง ที่ใช้คำว่าส่วนใหญ่ออกมานั่น คืออ่านเกินครึ่งหนึ่งของเท่าที่มีอยู่แล้วเหรอ ?

นิยายหนึ่งเรื่องอาจถูกใจคนมากน้อยต่างกันไปตามยุคสมัย วัยและประสบการณ์ของทั้งคนเขียนและคนอื่น

จริงๆ แล้ว การวิจารณ์ในฐานะนัก่านอาจจะให้ความรู้สึกที่ดีกว่าการวิจารณ์ในฐานะ "นักเขียน" ด้วยกันนะ

การชี้แนะมีประโยชน์ แต่การติอย่างเดียวคือการยกตนข่มคนอื่น นอกจากไม่ได้ประโยชน์แล้วยังน่ารังเกียจด้วย

อยากรู้จังว่าจขกท เขียนเรื่องอะไร จะลองไปอ่านดูค่ะ

รู้ได้ไงคะว่านิยายตีพิมพ์เองกับอีบุ๊กที่ขายเองไม่มีคุณภาพ?

รู้ได้ยังไงว่านักเขียนไม่ศึกษา?

นิยายเป็นศิลปะนะคุณ คุณไปอ่านของมือใหม่มา แล้วตัดสินทั้งหมด ก็คือโลกแคบ บางคนเขาเพิ่งเริ่ม บางคนทำเป็นงานอดิเรก

อยากอ่านนิยาย จขกท. มากค่ะ อยากอ่านนิยายของคนที่กล้าว่าผลงานของคนอื่นว่าขยะทางความคิด

เราคิดว่านิยายทุกเรื่องมี 'คุณค่า' ในตัวของมันเองค่ะ สมัยนี้นิยายมีความหลากหลายมากขึ้น ขึ้นอยู่กับวัยและประสบการณ์ของนักอ่าน เช่น วัยรุ่นก็มักจะชอบนิยายที่ย่อยง่าย อ่านเพลินๆ ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงแก่นสารอะไรมาก ขอแค่มันสนุก หรือวัยผู้ใหญ่หน่อยก็อาจจะชอบเนื้อหาหนักๆ อิงความจริงของสังคม ได้เรียนรู้ผ่านเรื่องราวในนิยาย เป็นต้น

นิยายทุกเรื่องมี 'คุณค่า' เสมอ อย่างน้อยก็ต่อผู้เขียนคนหนึ่ง ที่เขารักการเขียนและอยากถ่ายทอดเรื่องราวออกมา

ทุกคนมีก้าวแรกในการเขียนเสมอค่ะ ถึงมันจะเป็นผลงานแรกที่ไม่เพอร์เฟ็คส์ แต่มันก็แสดงให้เห็นถึงความกล้าที่จะเขียนออกมานะคะ อย่าดูถูกผลงานเหล่านั้นเลยค่ะ ในเมื่อเรื่อง 'ขยะ' เหล่านั้นที่คุณว่าต่างก็มีนักอ่านที่เป็นแฟนคลับและชื่นชอบอยู่ด้วยค่ะ

รุนเเรงเหลือเกิน...

ตายเเล้ว เพื่อนเอ๊ย....มันก็จริงอยู่ส่วนหนึ่งอ่ะนะ เเต่ทำไมคุณถึงไม่รู้ว่าสังคมเเห่งนี้มันอ่อนไหวยิ่งนัก

ปล่อยพวกนักอยากเขียนห่วย ๆ ไปตามยถากรรมเถอะ สุดท้ายเดี๋ยวก็เลิกเขียนเพราะหมดไฟ ไม่มีคนอ่าน ฮ่า

เเต่ในเมื่อคุณก็บอกว่า เคยลงตีพิมพ์เเล้ว ผมก็อยากลองอ่านนิยายของคุณอยู่นะ บอกชื่อนิยายมาหน่อยสิ ถ้าเจ๋งจริง คุณอาจได้ผมเป็นเเฟนคลับอีกคนน้า~

กระทู้นี้ก็สะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพ ตรรกะ ความคิดของคุณที่ห่วยแตกเหมือนกันค่ะ 555555555

อยากบอกว่าระยะ 7 ปีของคุณเจ้าของกระทู้ โลก(ในทางสังคม)มันวิ่งเร็วขึ้นแทบทุกวันนะครับ

แหม หัวข้อกระทู้นี่ดูเหมือนจะเตรียมความรู้้ข้อแนะนำให้ชาวเด็กดี...แต่แล้วก็ อ้าว ไหงเป็นงี้เล่า

ช่างหัวย่อหน้าบนก็แล้วกันนะครับ ในฐานะวัยรุ่นผู้เป็นข้อต่อระหว่างผู้ใหญ่และเด็กยุคไซเบอร์ในสมัยนี้ และพอจะรู้จักเด็กๆรุ่นน้องทีี่เขียนนิยายเหมือนกัน ผมจะแยกเป็นข้อให้เลยแล้วกันนะครับ

1)คุณเจ้าของกระทู้บอกว่าเคยเขียนนิยายและได้รับการตีพิมพ์นิยาย คงจะบอกเป็นนัยๆ ว่าเชี่ยวชาญสินะครับ แล้วไหงขี้เหนียว เข้ามาจุดดราม่าด้วยฐานะแขกเล่า

จริงอยู่ทีี่พอจะเดาได้ว่าคุณคงจะหน้าด้านไม่พอกับการเป็นเป้าของชาวดราม่าเด็กดี

แต่คุณเจ้าของกระทู้เอ๋ย IP ของคุณใช้สืบสาวตัวตนคุณได้นะครับ

2)คุณกล่าวถึึงสำนวนนิยายที่ชาวนักเขียนเด็กดีส่วนใหญ่ใช้ ทำให้นิยายพวกเขาเป็นขยะทางความคิด

โอเคนิยายผมก็คงไม่เหมือนงานของปีกัสโซ่หรอกนะครับ แต่ว่า...จำเป็นงั้นหรือที่นิยายดีต้องมีสำนวนดี แค่มันทำให้คนอ่านได้ประโยชน์หรือว่าพวกเขาชอบ แค่นั้นคนอ่านก็สามารถมอบนิยามนิยายคุณภาพให้แล้ว

สำหรับผมนิยายคุณภาพต้องสามารถสื่อความรู้สึกให้แก่ผู้อ่านได้ สามารถลากคนอ่านไปอยู่ในนิยายได้ ไม่ใช่แค่สำนวนหรู

อีกอย่าง คำว่า น้าที่ กับ ประเดน ของคุณเจ้าของกระทู้นี่...

3)คุณเจ้าของกระทู้พิมพ์ว่า "เชื่อได้เลยว่านิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5% ที่เหลือต้องไปตีพิมพ์ขายเองหรือไม่ก็ทำอีบุค"

มิทราบว่าท่านอ่านนิยายเป็นแสนเรื่องในเด็กดีครบแล้ว คิดค่าเป็นเปอร์เซ็นต์เชียว และการที่จะได้รับการตีพิมพ์นั้นหมายถึงเข้าตาบก. มิใช่ว่ามีคุณภาพ ส่วนการตีพิมพ์เองกับการทำอีบุ๊คก็ไม่ได้การันตีว่างานกากนะครับ

4)"นิยายสมัยนี้สะท้อนการศึกษาที่ห่วยแตก" ว้าวแมงเม่าภาษาใต้(เหมา)เก่งนะครับ อยู่ที่คนเรียนมากกว่า ถ้าการศึกษาดีเหมือนเทวดามาสอนแต่นักเรียนมีอคติ(เหมือนคุณเจ้าของกระทู้) ก็ไม่มีวันเจริญขึ้นได้หรอกครับ

5)สุดท้ายก็อยากบอกว่า นิยายก็เหมือนกับโดนัท เราไม่รู้ว่าไหนด้านหน้าไหนด้านหลัง ดังนั้นเราไม่สามารถตัดสินนิยายแบบเหมารวมแบบที่คุณเจ้าของกระทู้ทำ

และก็นะ ถ้าคิดจะให้ผมรู้สึกอยากพิจารณาล่ะก็ กรุณาใช้คำที่ทำให้คนอ่านอยากคิดย้อน แทนที่ถ้อยวจีที่แรง เพราะ นอกจากนักเขียนSensitiveที่พออ่านแล้วร้องไห้ ก็จะมีีพวกแรงมาแรงไปแบบผมนี่แหละที่คุุณจะเจอ

ป.ล.นิยงนิยายไม่ได้ปั่นละ

แหงนหน้าไปดูชื่อล็อกอินเจ้าของกระทู้แล้วก็พอเข้าใจได้ "นักอ่านและอดีตนักเขียน" เพราะคุณเป็นแค่ "อดีตนักเขียน"นี่เองถึงได้มีอคติกับงานเขียนของนักเขียนรุ่นใหม่ๆ นักเขียนที่แท้เขาไม่โอ้อวดตัวเองว่าติดTOPนั้นน่ี่โน้นหรอกค่ะ หรือ เคยมีผลงานตีพิมพ์หรอกค่ะ เพราะนักเขียนอ่ะนะ เขาจะให้ "ผลงาน" เป็นการบอกตัวตนต่างหาก อ้อ! นักเขียนจริงๆอะนะ เขาจะไม่ดูถูกดูแคลนนักเขียนด้วยกันเอง เพราะต่างก็รู้ว่างานแต่ละชิ้นกว่าจะออกมาใช้พลังงานมากแค่ไหน / นักเขียนเขาไม่อวยกันเองหรอก แต่ว่าถ้าไปอ่านงานของใครแล้วเจอจุดสะดุด เขาก็จะเตือนกันอย่างสุภาพ เพราะเขาจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร คุณ 'อดีตนักเขียน' ค่ะ คุณเพิ่งตื่นหรือคะ เจ็ดปีที่ผ่านมาสนพ.ล้มหายตายจากไปกี่สนพ.แล้ว นิตยสารรายปักษ์ รายเดือน รายสะดวก หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ บลาๆ หายจากแผงตั้งเท่าไหร่ เดี๋ยวนี้ การพิมพ์หนังสือเพื่อวางจำหน่ายไม่ได้หมายว่างานนั้นต้องดีเยี่ยมเสมอไป คุณเคยพิมพ์หนังสือมาแล้วไม่รู้เหรอคะว่ามันมีเรื่องการตลาดมาเกี่ยวข้อง หากสนพ.ไม่คำนึงเรื่องการตลาด หนังสือวรรณกรรมบ้านเราคงวางเต็มร้านหนังสือไปแล้ว การที่นักเขียนมาพิมพ์งานเองขายเอง หรือทำe-book ไม่ได้หมายความว่างานชิ้นนั้นๆถูกปฏิเสธจากสนพ.แต่อย่างเดียวเสมอไป นักเขียนก็มีสิทธิ์ที่จะนำเสนอผลงานของตัวเองได้ คุณ 'อดีตนักเขียน'ค่ะ จากที่คุณบอกว่างานนักเขียนมักง่ายขาดความรู้ไม่มีประเด็นนอกจากเรื่องเมคเลิฟ แสดงว่าคุณเข้าไปอ่านผิดหมวดหรือเปล่าคะ คุณอยากอ่านรักใสๆ หรือรักไสย ไสย Ha นิยายมีเยอะค่ะ มีหลากหลาย เราว่าคุณเลือกอ่านให้เหมาะกับความต้องการของตัวเองก่อนดีกว่าค่ะ (มันเหมือนคุณอยากอ่านหนังสือธรรมะแต่ไปหยิบอิโรติกมา แล้วคุณก็โวยวายว่าหนังสือมีแต่ฉากเมคเลิฟอ่ะ5555) คุณ 'อดีตนักเขียน' ค่ะ บอกคนอื่นให้พิจารณาตัวเองแล้ว คุณอย่าลืมพิจารณาตัวเองเหมือนกันนะ (โอ๊ะ! อย่างงนะ Ha) ปล. "นักเขียน" รุ่นใหญ่ๆที่เราเคยพบอย่างเช่น ชมัยภร แสงกระจ่าง,กนกวลี ( กนกวลี พจนปกรณ์) , กฤษณา อโศกสิน (เรากล้าเอ่ยชื่อเพราะเราเคยพบตัวจริง และเราเอ่ยถึงทุกท่านด้วยความเคารพ) นักเขียนรุ่นใหญ่ๆ ไม่เคยดูถูกนักเขียนรุ่นใหม่ ทุกครั้งเราได้กำลังใจเสมอค่ะ ท่านจะ 'ติ' ด้วยเหตุผล 'ชม' เพื่อให้กำลังใจ เรามาเจอโพสนี้แล้วก็อดคิดไมไ่ด้ว่าตัวเองโชคดีทีไ่ด้เจอนักเขียนดีๆ ที่ให้กำลังใจนักอยากเขียนตัวเล็กๆอย่างเราค่ะ

เกลาสิ่งที่ตนเองเขียนก่อนไหมครับ น่าจะผิดนะบางคำ

เราเคยเป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านนิยาย และเคยเขียนนิยายจนมีผลงานตีพิมพ์ตั้งแต่เรื่องแรกจนเรื่องสุดท้าย

-สุดยอดเลยครับ

แต่ด้วยน้าที่การงานและความรับผิดชอบมากมายปัจจุบันเราไม่ได้เขียนนิยายมาหลายปีแล้ว เราไม่ได้เข้ามาในเว็บนี้เกือบเจ็ดปี วันนี้กลับมาอีกครั้งและรู้สึกว่านิยายในเว็บทั้งเด็กดีและเว็บอื่นๆ ด้อยคุณภาพลงมากถึงขั้นเลวร้ายจนไม่อาจพูดได้ว่านี่สมควรจะเป็นวรรณกรรม

-นิยายมันไม่เลวร้ายหรอกครับ คุณก็เกินไป (วรรณกรรม=งานเขียนทุกชนิด)

ผู้เขียนส่วนใหญ่ขาดทักษะและไม่มีศิลปะในการใช้ภาษา การวางโครงเรื่องที่หลวมไร้การวางแผนการดำเนินเรื่องที่ดี โดยรวมนิยายนั้นไม่มีสิ่งใดที่เรียกได้ว่าสร้างคุณค่าให้กับผู้อ่านเลย เรารู้สึกว่านิยายสมัยนี้ส่วนใหญ่เหมือนขยะทางความนึกคิดของใครบางคน เชื่อได้เลยว่านิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5% ที่เหลือต้องไปตีพิมพ์ขายเองหรือไม่ก็ทำอีบุค

-คุณก็แรงเกินครับ ทั้งขยะทางความคิด (มันเลวร้ายขนาดนั้นเลย?) คุณภาพตีพิมพ์5% แน่ใจนะครับ ผมเชื่อว่าเกินแน่นอน

ตีขาย/ทำอีบุค ไม่ได้แปลว่ากากครับ

มันสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพการเรียนการศึกษาในโรงเรียนที่ห่วยแตก....ล้มเหลวสุดๆ สะท้อนความคิดที่มักง่ายของผู้เขียนที่ไม่ศึกษาให้มากๆ ขาดความรู้รอบตัว เพราะไม่ว่าจะนิยายชายรักหญิง ชายรักชาย หรือหญิงรักหญิง ไม่มีประเดนอะไรมาชูเด่นนอกจากเรื่องเมคเลิฟ....สะท้อนกึ๋นผู้เขียน

-การศึกษาเกี่ยวไรครับ เรื่องเมคเลิฟนี่ทั่วไป โดยเฉพาะวรรณกรรมสุนทรภู่ แต่ละโคลงกลอน เด็ดๆทั้งนั้น อาทิเช่น (ขอขอบคุณ https://pantip.com/topic/33957889)

เกิดพยับพยุห์พัดอัศจรรย์ สลาตันเป็นระลอกกระฉอกฉาน

ทะเลลึกดังจะล่มด้วยลมกาฬ กระทบดานกระแทกดังกำลังแรง

ความรุนแรงของขุนแผนล่อระดับพายุเข้าเลยครับคุณ ชนิดที่ว่าน้ำในน้องสาวนางบัวคลี่โดนความรุนแรงมูมมามจากขุนแผนเข้าไปคือกระเพื่อมเป็นคลื่นในอ่าวไทยเลยครับ เสียงไม้พื้นบ้านสั่นสะเทือนปังๆ เป็นจังหวะสามช่าเลยครับคู้นนนนนน

สำเภาจีนเจียนจมด้วยลมซัด สลุบลัดเลียบบังเข้าฝั่งแฝง

ไหหลำแล่นตัดแหลม-ตะแคง ตลบตะแลงเลาะเลียมมาตามเลา

กวีเทียบความรุนแรงเป็นพายุที่โหมจนเรือใหญ่ระดับไททานิคแทบพังต้องเทียบฝั่งจอดรอพายุสงบ (สำเภา, สลุบ, ไหหลำ = เรือใหญ่ทั้งสามแบบ) แต่ขุนแผนก็ยังไม่วายหาทางตะแคงสอดแทรกเข้าไปต่อ

ถึงปากน้ำแล่นส่งเข้าตรงร่อง ให้ขัดข้องแข็งขืนไม่ใคร่เข้า

ด้วยร่องน้อยน้ำคับอับสำเภา ขึ้นติดตั้งหลังเต่าอยู่โตงเตง

อู้ยยยยย ขุนแผนน้อยดูจะใหญ่ไปสำหรับนางบัวคลี่ครับ ใส่ไม่เข้า !!! ห้อยต่องแต่งอยู่พักอยู่ที่เนินเหนือน้องสาวนางบัวคลี่ซึ่งเป็นเพราะน้ำน้อย อาจจะเพราะด้วยยังเด็ก หรืออารมณ์ยังไม่ถึงก็ไม่ทราบได้

พอกำลังลมจัดพัดกระโชก กระแทกโคกกระท้อนโขดเรือโดดเหยง

เข้าครึ่งลำหายแคลงไม่โคลงเคลง จุ้นจู๊เกรงเรือหักค่อยยักย้าย

พ่อขุนแผนของ(กระ)ผมรวบรวมความกำหนัดทั้งหมดโหมเล้าโลมใส่นางบัวคลี่จนอารมณ์คุโชน แล้วแทงพรวดใส่ของนางบัวคลี่เข้าไปทีเดียวครึ่งลำขั้น จนถึงขั้นว่านางบัวคลี่กระโดดสะดุ้งเฮือก ซึ่งก็ดูว่าขุนแผนยังกลัวขุนแผนน้อยหัก แล้วเป็นหมันอยู่เลยค่อยๆ ไปต่อครับ

(คาดอีกแบบหนึ่งว่า บอกว่าคนกระโดดคือบัวคลี่ที่สะดุ้งเพราะแรงกระแทกของขุนแผน แต่(กระ)ผมลองอ่านแบ่งวรรคดูจะเป็นว่า

กระแทกโคก // กระท้อนโขด // เรือโดดเหยง

แปลว่าเรือกระโดด ซึ่งเดิมยังคงคิดว่าจะเป็นว่าขุนแผนเป็นคนโดดครับ)

ด้วยคลองน้อยเรือถนัดจึงขัดขึง เข้าติดตรึงครึ่งลำระส่ำระสาย

พอชักใบขึ้นกบรอกลมตอกท้าย ก็มิดหายเข้าไปทั้งลำพอน้ำมา

น้องสาวนางบัวคลี่อันเล็กครับ เข้าไปครึ่งลำก็ยังคับอยู่ดี ขุนแผนเลยรวบเฮือกสุดท้าย พุ่งสุดถึงเข้าไปได้หมด พอดีกับที่นางบัวคลี่หลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาพอดี

พอฝนลงลมถอยเรือลอยลำ ก็ตามน้ำแล่นล่องออกจากท่า

ทั้งสองเสร็จสมชมชื่นดั่งจินดา ก็แนบหน้าผาศุกมาทุกวัน

พอขุนแผนฟินาเล่แล้วก็ดูว่าน้องสาวนางบัวคลี่จะปรับสภาพได้จึงช่วยกันจนทั้งคู่ถึงฝั่งฟินาเล่ครับ

ที่เขียนมานี่แรงนะ แต่หากอยากเป็นนักเขียนที่ดีก็ลองเอาไปพิจารณาดูแล้วกัน

เอาแค่ตั้งชื่อนิยายก็ยังห่วยเลยเห็นแล้วไม่คิดจะเข้าไปอ่าน

-ผมก็ได้บางอย่างครับ ก็ไม่ต้องอ่านครับ

ทุกคนมาจาก0 ตอนแรกๆ บทพูดผมติดกันแบบไม่เว้นวรรค

ไม่ตีพิมพ์ก็ไม่ได้ห่วยแตก คนที่ดูถูกวรรณกรรมดั่งขยะ ไม่ใช่นักเขียน คนเก่งจริงไม่ดูถูกคนอื่น อ้อ ล็อคอินด้วยครับ จะอ่านนิยายคุณ ขอยกทุกคำพูดที่วิจารณ์คุณในกระทู้นี้มานะครับ

(อ้อ ขอน้ำเย็นๆถังนึงครับ เผื่อไว้ก่อน)

ขี้เกียจล็อกอินแล้ว แต่ในฐานะคนอ่านคนนึง อยากเห็นงานของคนตั้งกระทู้อะค่ะ กล้าดียังไงถึงบอกว่างานคนอื่นเป็นขยะ งัดตัวเองขึ้นมามองโลกให้กว้าง ๆ หน่อยเถอะ อย่าตัดสินงานคนอื่นด้วยทัศนคติอันคับแคบของตัวเอง มันบ่งบอกมากว่าคุณเป็นคนแบบไหน

ขอโทษนะคะ ในเมื่อคุณบอกว่าไม่ได้เข้าเว็บนี้มา 7 ปีแล้ว ทำไมถึงกล้าจะที่จะวิจารณ์ขนาดนี้หรอคะ?? ทำไมถึงกล้าพิมพ์อะไรแบบนี้ออกมาคะ??

แล้วไปเอาความมั่นใจหรือหลักฐานมาจากไหนคะว่า "เชื่อได้เลยว่านิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5% ที่เหลือต้องไปตีพิมพ์ขายเองหรือไม่ก็ทำอีบุค" ในเมื่อคุณเพิ่งกลับเข้ามาอ่านในเว็บนี้

อยากจะบอกนะคะว่า ระหว่างที่คุณไม่ได้เข้ามา 7 ปี หรือนานแล้วที่คุณไม่ได้เขียนนิยาย คนทุกคนที่เป็นนักเขียนหรือคนอ่าน เขาพัฒนาไปไกลแล้วค่ะ มีนิยายเป็นร้อยเรื่องที่ได้ตีพิมพ์ ทั้งทำเอง ทั้งมีสำนักพิมพ์ ไม่ว่าจะเป็นทางไหน นิยายทุกเรื่องก็มีคุณค่าแล้วก็มีคนที่รักนิยายในเรื่องนั้นๆค่ะ ส่วนนักอ่านเขาก็มีวุฒิภาวะ มีวิจารณญาณในการอ่านของเขาค่ะ ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาบอกหรอกค่ะว่าอันไหนดีไม่ดี มันเป็นความชอบส่วนบุคคลนะคะ ถ้าคุณไม่ชอบก็แค่ไม่ต้องอ่านข้ามมันไป หรือไม่พอใจยังไงเก็บไว้ไม่ดีกว่าหรอคะ พิมพ์ออกมาเป็นความคิดเชิงลบบ่ั่นทอนคนอื่นเพื่ออะไรคะ ถ้าพิมพ์อะไรที่มันดีๆออกมาไม่ได้ก็ไม่ต้องพิมพ์ดีกว่าค่ะ

ลองศึกษาลองเปิดใจดูนะคะ เพราะนิยายสมัยนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันแล้วค่ะ โลกเราเดินไปข้างหน้านะคะ

สุดท้ายที่อยากถามคือ นิยายแบบไหนถึงดีสำหรับคุณหรอคะ ไม่ได้กวนหรืออะไร แต่อยากลองอ่านนิยายที่ดี ที่คุณเขียนสักเรื่องสองเรื่องจะได้ไหมคะ อยากอ่านผลงานของคุณที่ตีพิมพ์ตั้งแต่เรื่องแรกยันเรื่องสุดท้ายเลยค่ะ ถ้าเห็นเม้นนี้อย่าลืมตอบนะคะ อยากอ่านจริงๆค่ะ

กระทู้เรียกตี...นแห่งปีชัดๆ

แต่ด้วย"น้า"ที่การงานและความรับผิดชอบมากมายปัจจุบันเราไม่ได้เขียนนิยายมาหลายปี....

>คุณภาพภาษาขั้นสุดยอดดดด

XDDDDDD lmao

อ่านไปอ่านมา ฉุกคิดได้ว่า มันเหมือนกระทู้ล่อเป้า เหมือนเป็นความสนุกของใครบางคนที่อยากเห็นปรากฏการณ์ดราม่า เนื้อหาของกระทู้ชวนคิดแบบนั้นจริง มีใครรู้สึกเหมือนผมไหมเนี่ย

ถ้าไม่เคยเข้ามานานถึงเจ็ดปีแล้วและก็เคยได้ตีพิมพ์มาก่อน แสดงว่าตอนนี้คุณต้องเป็นผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ที่ดีก็ไม่ควรเขียนอะไรแบบนี้นะ ?

3621 แล้ววววว ปาดติโถ่วว

คำก็ห่วย สองคำก็ขยะ ทำไมคุณพี่ไม่อ่อนโยนเลย ถ้าในสายตาคุณพี่มองว่างานชิ้นไหนไม่ดี คุณพี่จะติชม ให้คำแนะนำ เชื่อว่านักเขียนแต่ละท่านยินดีรับฟังอยู่แล้ว ย้ำว่าติชม แนะนำเชิงสร้างสรรค์นะคะ ไม่ใช่เหมือนคุณพี่มาด่า มาดูถูกอย่างเดียว คุณพี่มีทั้งประสบการณ์ ความรู้ แถมยังบอกว่าเคยประสบความสำเร็จมาแล้ว คุณพี่ควรใช้จุดนี้มาแนะนำรุ่นน้องสิคะ ไม่ใช่พอเห็นว่าไม่ดีดั่งใจก็ด่าอย่างเดียว เจตนาคุณพี่อาจจะดี อาจจะหวังให้นักเขียนรุ่นใหม่ทำการบ้านให้เยอะขึ้น จะได้มีงานคุณภาพเยอะขึ้น แต่คำที่ใช้มันไม่ได้บ่งบอกแบบนั้นเลย มันเหมือนอยากมาระบายความโกรธแค้นมากกว่าจะมาติเพื่อก่อ

...ที่เธอทำมันแรงเกินไปเกินคนรับไหว ใครจะทน... ฮัมเพลงเฉยๆ ค่ะ

เขามางงกับการพิมพ์ขายเอง แล้วถูกกล่าวหาว่าเป็นนิยายขยะ คือโลกมันเปลี่ยนแล้วนะคะคุณ คุณหายไปจากวงการ 7 ปี ไม่คิดเหรอว่า 7 ปี นั้นมันนานพอที่จะทำให้อะไรๆ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า

ถ้าการส่งต้นฉบับพิมพ์กับ สนพ. กินเปอร์เซ็น 7-25% เท่ากับเป็นนิยายดี มีคุณภาพ ดิฉันเลือกพิมพ์เอง แล้วกินรายได้ 75% ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวนี้โลกมันกว้างขึ้นนะคะ ตลาดหนังสือก็กว้างขึ้นด้วยเช่นกัน จขกท. น่าจะออกมาศึกษาตลาดแล้วค่อยแสดงความคิดเห็นก็ยังทันนะคะ

ด้วยความเป็นห่วง

บางครั้งนักเขียนหน้าใหม่เขาก็ไม่ได้เก่งนะคะ ทุกคนพัฒนาได้ค่ะ แต่คำว่า "ขยะ ห่วยแตก" ก็แรงเกินนะคะ ยิ่งเป็นนักเขียนรุ่นเก๋าก็ไม่ได้มีสิทธิ์จะวิจารณ์อย่างหยาบคายและใส่ความคิดที่แย่ออกมาให้นักเขียนหน้าใหม่เสียใจได้นะคะ และอีกอย่างทางโรงเรียนไม่ได้สอนการแต่งนิยายค่ะ แต่ภาษาไทยสอน แต่บางครั้งทุกคำที่เขียนในนิยายก็ไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำทุกวัน ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นเสมอ และนักเขียนทุกคนรับรู้และแก้ไขค่ะ ถ้าคุณอยากได้วรรณกรรมที่ทรงคุณค่า ไปอ่านวรรณคดีนะคะ ไม่ใช่นิยายค่ะ

เด็กดีเขาแบนฉากเมคเลิฟนะ ไปอ่านจากเว็บอื่นมารึป่าว

เหยียบคนอื่นเพื่อให้คนอื่นดูสูงส่ง มันดูน่าสมเพชนะ

เหมือนมีปม

แหม อยากอ่านนิยายของคุณนักเขียนจังเลยค่ะ

อยากรู้จักชื่อ นักเขียนท่านนี้จังค่ะ กล้าเปิดประเด็น กล้าแสดงทัศนะ อยากให้กล้าเปิดชื่อด้วย จะดีมากค่ะ

อ่านมา กี่ปี จำไม่ได้ รู้แต่ว่านานมาก 10ปี ขึ้นอ่ะ เด็กดี และนักเขียน เป็นเหมือน เพื่อน ที่ต้องเข้ามาอ่าน ซื้อหนังสือ เพื่ออ่าน ทุกวัน

เคยเป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านนิยาย และเขียนเขียนงานจนตีพิมพ์ ? อันนี้โม้ว่าขี้เล็บใหญ่เท่ามดลูกช้างยังน่าเชื่อถือกว่านะคะ

และด้วย " น้าที่การงาน " แล้วความรับผิดชอบทำให้ไม่ได้เขียนนิายมานาน ไม่ได้เข้าเว็บมาเกือบจะ 7 ปี อุ๊ปส์ ? กลับมาปุ๊บนี่เหยียดหลายอย่างเลยนะคะ ลามไปเว็บไซต์อื่นด้วย

ผลงานเจ้าของกระทู้คงจะแบบว่า แหม ดีเลิศเลอคนหาคนติไม่ได้แล้วถึงมองงานคนอื่นต่ำตั้งแต่ชื่อเรื่อง อ่านทีนี่คงติดใจจนต้องตีพิมพ์สักล้านรอบกระมัง หรือที่กล่าวมาข้างต้นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริง ก็อยากจะรู้จริงๆว่าเคยตีพิมพ์เรื่องอะไร นามปากกาอะไร ได้หยิบมาอ่านคงจะสะท้านทั้งตัว

ส่วนการเขียนนิยายนั้นเป็นเรื่องอิสระ ใครๆก็สามารถที่จะก้าวขึ้นมาเป็นนักเขียนได้ ซึ่งอาจมีหลายคนเคร่งเรื่องคำหรือรูปประโยคที่ถูกต้อง แต่สำหรับบางคนก็ไม่ถึงขั้นต้องเป๊ะไปเสียทุกอย่าง บางครั้งบางคราอาจมีคำผิดหรือประดิษฐ์คำเอาเองเพื่อให้มันออกมาดูเข้ากับโครงประโยคหรือการบรรยายนั้นๆ เราสามารถทำอะไรกับสิ่งที่เราเขียนหรือสรรค์สร้างมาก็ได้ ไม่งั้นจะเรียกว่าใช้จินตนาการในการเขียนทำมะเขือเปราะอะไรถ้ามัวแต่มานั่งหาคำถูกต้อง พอประดิษฐ์คำเองก็โดนติ เรื่องคำผิดคำถูกมันก็ต้องมีกันบ้าง ขนาดสำนักพิมพ์ใหญ่ๆ เล็กๆ หรือหนังสือหลายเล่มยังมีคำผิดให้เห็นประปราย

อีกอย่าง นิยาย เป็นผลงานที่เราเขียนขึ้นมา อย่างที่บอกไปข้างบน ใครๆก็สามารถเขียนได้หากมีความตั้งใจอยากจะเขียน พล็อตหรือโครงเรื่องมันจำเป็นต้องมีคุณค่าหรือให้ความรู้แก่ผู้อ่านทุกเรื่องเลยงั้นหรือ ? จะไม่เครียดตายกันเหรอยัดความรู้ลงสมองตลอดไม่ต้องมีอะไรมาอ่านคลายเครียด ที่บอกว่าพิมพ์แรง นี่เอากลั้นกรองจากสมองหรือขี้เล็บนิ้วก้อยในเท้าซ้าย

จะชายหญิง ชายชาย หรือชายหญิง มันก็สิทธิ์ของนักเขียนทุกคนที่จะสร้างผลงานออกมา

อย่างว่าแหละ งานเขียนมันคือศิลปะ จินตนาการ การสรรค์สร้าง ฯลฯ เขียน

ตรงประโยคนี้

" มันสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพการเรียนการศึกษาในโรงเรียนที่ห่วยแตก....ล้มเหลวสุดๆ สะท้อนความคิดที่มักง่ายของผู้เขียนที่ไม่ศึกษาให้มากๆ ขาดความรู้รอบตัว เพราะไม่ว่าจะนิยายชายรักหญิง ชายรักชาย หรือหญิงรักหญิง ไม่มีประเดนอะไรมาชูเด่นนอกจากเรื่องเมคเลิฟ....สะท้อนกึ๋นผู้เขียน "

ขอแย้ง ถึงจะแย้งมันมาทุกอย่างแล้วก็เถอะ ? เอาเป็นว่าขอแย้ง มันเกี่ยวอะไรกับการศึกษา คุณภาพการเรียน ความรู้ มักง่าย ? ไม่มีอะไรมาชูเด่นนอกจากเรื่องความรัก สะท้อนฝีมือคนเขียน

โอ้โห อยากจะแหมข้ามเอกภพนี้ไปยังเอกภพคู่ขนาน

อันนี้ไม่ได้อวยนะ สำนักพิมพ์แจ่มใส ชูการ์เรน หรืออะไรอื่นๆเขาตีตลาดวัยรุ่น มีหนังสือนิยายรักกันกี่พันกี่หมื่นเล่ม ไม่เห็นสำนักพิมพ์มันจะล่มจมเพราะไม่ได้เขียนนิยายไม่มีความรู้

คือบั้บ แหม คนตั้งกระทู้นี่อายุทะรัยอ้ะ คือเน่ยั่กลู้มั่กๆ เก๋ามั่กเรยโน้ะ กัวแร้ว เหยียดเก่งอะไรเก่ง มองแบบตรรกะป่วยมั่กๆ

ปล. ถ้าคอมเม้นท์ของฉันมีคำผิดก็ขอกราบตักขอโทษเจ้าของกระทู้มากๆเลย พอดีเป็นคนโง่ๆ พิมพ์อะไรผิดๆถูกๆไปหมดเลย

มันแรงไปหน่อยไหมสำหรับความคิดเห็นนี้ เวลาเปลี่นอะไรก็ต้องเปลี่ยน ส่วนตัวไม่ใช่นักเขียนแต่ก็พอเข้าใจการนึกประดิษฐ์แต่ละคำไม่ใช่เรื่องง่าย การจะพรรณนาเองก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน นิยายสมัยนี้เองก็เลือกที่ทำตามตลาดความต้องการของผู้บริโภค ทั้งนี้ก็เพื่อปากท้องของตัวนักเขียนเองด้วย นิยายบางเรื่องใช้คำไม่ดี พล็อตเรื่องห่วยแตก แต่ของแบบนี้ก็ต้องอาศัยระยะเวลาในการฝึกฝน ซักวันเขาก็อาจมีผลงานดีๆขึ้นมาได้ กับสำนักพิมพ์เองก็ต้องการเงิน เขาจะเลือกผลงานที่มีผู้บริโภคมากก็ไม่ใช่เรื่องแปลก กับคนที่พิมพ์นิยายเองหรือทำ ebook ก็อาจเพาระไม่มีประสบการณ์กับสำนักพิมพ์ ไม่มีความกล้าในการเสนอผลงาน หรือเพราะเป็นงานที่มีผู้บริโภคเฉพาะกลุ่ม กับ ebook เองก็เป็นหนึ่งในวิธีการลดต้นทุนของนักเขียน มันใช่เรื่องไม่ใช่หรอที่เราอยากจะจินตนาการเรืื่องราวที่เราชอบแล้วบันทึกเผยแพร่ให้คนอื่นได้อ่าน

ดีแล้วล่ะค่ะ ที่เลิกเขียน ถ้าเรามารู้ว่าต้องมาสนับสนุนคนที่ความคิดแบบนี้ ก็จะเอาไปทิ้งเลยค่ะ ศิลปะในการใช้ภาษาเราว่ามันกว้างน่ะค่ะ กรอบความคิดไม่มีมีที่สิ้นสุดหรือเปล่า ความชอบคนเราไม่เหมือนกัน ถ้าสิ่งนั้นคนชอบมาก ก็ต้องมาย้อนคิดค่ะว่าเขาชอบกันมากเพราะอะไรแต่เอาจริงแล้วช่วงนี้นิยายบูมวาย ชช ญญ เรทๆ บูมด้วยล่ะ ถ้ามองในมุมสำนักพิมพ์ที่ทำออกมาขาย เพราะเขาก็ขายได้ไง ถ้าไม่ปรับตัว ก็เจ๋งได้ค่ะ ดูอย่างสำนักพิม์สีส้มเป็นตัวอย่างค่ะ สิ่งเดิมๆก็ยังมีคนชอบอยู่ค่ะ แต่ว่าคุณว่าถึงการศึกษาเราว่าแรงมากไปค่ะ คุณมีสิทธิ์อะไรถึงไปดูถูกเขาเรานั้นคะ ถ้ามีความคิดแย่ๆก็ไม่ต้องบอกให้โลกรู้ก็ได้ค่ะ

ไม่ได้มาแนะนำนะ มาขิงตัวเอง มาระบายอารมณ์เสร็จก็ไป เหมือนทุกคนกำลังพูดอยู่กับกำแพง เพราะมาตั้งกระทู้เสร็จก็หายเข้ากลีบเมฆไปแล้ว 7ปีผ่านไปไม่ได้ช่วยให้คนแบบนี้มีวุฒิภาวะเพิ่มขึ้นเลย ทำมาเป็นสอนคนอื่นได้มองดูตัวเองแล้วรึยัง แก่กะโหลกกะลาควรปรับปรุง

"ที่เขียนมานี่แรงนะ แต่หากอยากเป็น(อดีต)นักเขียนที่ดีก็ลองเอาไปพิจารณาดูแล้วกัน"

ขอแทนตัวเองว่า 'หนู' นะคะ

หนูอายุสิบสามปี เริ่มอ่านนิยายตอนอายุสิบเอ็ด เป็นนักอ่านที่อยากเป็นนักเขียน ตอนนี้เลยเป็นนักอยากเขียนอยู่ หนูเริ่มอยากเขียนงานเป็นของตัวเองเพราะความคิดที่โลดแล่นอยู่ในสมอง เลยฝึกเขียนฝึกแต่ง แต่อะไรคือตัวรับประกันว่างานของหนูมีคุณค่าพอที่จะเป็นหนังสือได้ เป็นงานเขียนได้ นั่นคือแอพDek-d หนูลงนิยายของหนู ให้นักอ่านในที่นั้นๆลองเข้ามาติชม มาอ่านเพื่อบ่งบอกว่าหนูได้พัฒนางานของหนูแล้ว

เราเคยเป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านนิยาย และเคยเขียนนิยายจนมีผลงานตีพิมพ์ตั้งแต่เรื่องแรกจนเรื่องสุดท้าย-หนูก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านนิยาย จนเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนนิยาย และขอบคุณที่บอกถึงความเชี่ยวชาญด้านการเขียน แม้จะไม่มีอะไรรับประกันว่าเป็นจริง แต่เมื่ออ้างมาถึงขนาดนี้ หนูจะเชื่อว่ามันจริงและยอมรับสิ่งที่คุณจะบอกต่อไปนี้

แต่ด้วยน้าที่การงานและความรับผิดชอบมากมายปัจจุบันเราไม่ได้เขียนนิยายมาหลายปีแล้ว เราไม่ได้เข้ามาในเว็บนี้เกือบเจ็ดปี วันนี้กลับมาอีกครั้งและรู้สึกว่านิยายในเว็บทั้งเด็กดีและเว็บอื่นๆ ด้อยคุณภาพลงมากถึงขั้นเลวร้ายจนไม่อาจพูดได้ว่านี่สมควรจะเป็นวรรณกรรม-เจ็ดปี ทำให้หนูคาดเดาได้ว่าสภาพร่างกายของคุณเป็นผู้ใหญ่มากกว่าหนู และหนูรู้ด้วยว่านิยายในเว็บต่าง ๆ มันด้อยคุณภาพลง เพราะเว็บต่าง ๆ นั้นเป็นพื้นที่สำหรับคนที่อยากลองทำอะไรใหม่ อยากลองเขียน เว็บเหล่านั้นจึงเป็นพื้นที่สำหรับการริเริ่ม เพราะฉะนั้น มันจะแย่ก็ไม่แปลก และถือเป็นจุดเริ่มต้นที่การเขียนจะสามารถพัฒนาไปเรื่อย ๆ เหมือนกับการเจริญเติบโตด้านร่างกาย

เริ่มตั้งแต่การใช้ภาษาที่ผิดพลาดใหญ่หลวงเพราะไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดในความหมายของคำที่ใช้...หลายคนอวดแสดงด้วยการประดิษฐ์คำสวยหรูแต่ไร้หลักในการผสมคำแล้วนึกทึกทักเอาว่าคำประดิษฐ์นั้นเท่และถูกต้องมีความหมาย-อยากสอบถามว่าจะมีใครใช้ภาษาไทยได้อย่างถูกต้องไม่มีผิดเพี้ยนตั้งแต่แรกเลยเหรอคะ หนูคิดว่ามันเป็นการฝึกใช้ภาษาฝึกสร้างประโยคในทางหนึ่งเลยทีเดียว เห็นได้ชัดว่าหลาย ๆ ความคิดเห็นจะติติงขึ้นมาบ้างว่าคำนั้นผิดนะ เป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีไม่น้อยเลยนะคะ คนที่รู้ให้แก่คนที่ไม่รู้ คนที่ไม่รู้จะได้นำไปปรับปรุง หากไม่มีผิดเลยก็ทำสารานุกรมขายเถอะค่ะ

ผู้เขียนส่วนใหญ่ขาดทักษะและไม่มีศิลปะในการใช้ภาษา การวางโครงเรื่องที่หลวมไร้การวางแผนการดำเนินเรื่องที่ดี โดยรวมนิยายนั้นไม่มีสิ่งใดที่เรียกได้ว่าสร้างคุณค่าให้กับผู้อ่านเลย เรารู้สึกว่านิยายสมัยนี้ส่วนใหญ่เหมือนขยะทางความนึกคิดของใครบางคน เชื่อได้เลยว่านิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5% ที่เหลือต้องไปตีพิมพ์ขายเองหรือไม่ก็ทำอีบุค-หลายคนไม่ได้ต้องการเขียนนิยายขาย ไม่ได้อยากสร้างคุณค่าให้กับผู้อ่าน แต่อยากแลกเปลี่ยนเรื่องราว ถ่ายทอดความคิด หนูรู้สึกว่านิยายสมัยนี้ส่วนใหญ่คือการระบายความคิดออกมาเป็นอักษรเพื่อถ่ายทอดให้ใครสักคนได้อ่าน บางคนใช้นิยายเพื่อให้ผู้เขียนมีตัวตน แม้ว่าคุณภาพนิยายเรื่องนั้นๆเป็นอย่างไร แต่คงไม่ใช่ขยะอย่างแน่นอน เพราะงานเงียนทุกงานต่างมีประโยชน์ แล้วแต่ความคิดอ่านของแต่ละคนว่าจะมองดูสิ่งเหล่านั้นให้มีคุณค่าอย่างไร เช่น ซองขนม ถุงพลาสติก ปัจจุบันไม่ได้ไร้ประโยชน์นะคะคุณ หากนำไปใช้อย่างถูกวิธี เปลี่ยนกระบวนการนิดหน่อย พลาสติกยังทำกำแพงได้เลยคะ ถ้าสงสัยว่าทำอย่างไร กูเกิล เว็บไซต์ขนาดใหญ่ช่วยคุณได้ค่ะ ในส่วนที่คุณว่านิยายในเว็บที่สามารถตีพิมพ์ได้แค่ 5% คุณเอาอะไรมาวัดมาคำนวณถึงได้ตัวเลขที่แน่ชัดเสียขนาดนั้น ที่เหลือต้องตีพิมพ์ขายเอง เผื่อคุณยังไม่รู้ว่าปัจจุบันคือศตวรรษที่ 21 เส้นทางนี้คือทางที่สะดวกสำหรับที่ไม่ต้องการไปติดต่อทำสัญญา ส่งเรื่องย่อนู่นนี่นั่นให้ลำบาก

มันสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพการเรียนการศึกษาในโรงเรียนที่ห่วยแตก....ล้มเหลวสุดๆ สะท้อนความคิดที่มักง่ายของผู้เขียนที่ไม่ศึกษาให้มากๆ ขาดความรู้รอบตัว เพราะไม่ว่าจะนิยายชายรักหญิง ชายรักชาย หรือหญิงรักหญิง ไม่มีประเดนอะไรมาชูเด่นนอกจากเรื่องเมคเลิฟ....สะท้อนกึ๋นผู้เขียน -สำหรับพื้นที่การเขียนเพื่อแสดงเรื่องราวของคนคนหนึ่ง โดยที่ไม่ต้องมีกฏเกณฑ์อะไร ส่วนไหนถึงบอกว่าล้มเหลว ผลการศึกษาในโรงเรียนอย่างเกรดไม่ได้บ่งบอกว่าการใช้ชีวิตในโรงเรียนของคุณล้มเหลวอย่างไร คุณภาพการศึกษาในโรงเรียนก็ไม่ได้บอกว่าความคิดของผู้เขียนมักง่ายนะคะ ขอถามนิดนึง ความรู้รอบตัวอะไรเกี่ยวกับนิยายรักเหรอะคะ หรือหมายถึงด้านจิตวิทยาที่คนคนหนึ่งมีต่อคนอีกคนนึง ในตอนนี้ไม่มีใครคิดถึงหลักเหตุผลกันขนาดนั้นหรอกนะคะ มันเป็นเรื่องใจล้วนๆ หรือกว่าคุณจะมีความรักสักที คุณต้องมาเปิดหนังสือว่าคนนี้ปลายเท้าเป็นนี้เท่ากับเขามีความรู้สึกอย่างนี้ คนคนนี้ไม่ชอบหน้ากันเพราะอย่างนี้ เอาจริงๆบางคนแค่มองหน้า ไม่มีอะไรเลย เขาไม่ได้ทำอะไร เราไม่ได้ทำอะไร แค่ไม่ชอบหน้าก็เกิดขึ้นได้ ความรักก็คงไม่ต่างกันหรอกค่ะ หรือในอดีต ชนชั้นปกครองเขายังมีหลายร้อยเมีย ต้องเอาความรู้รอบตัวอะไรมาวัดนอกจากความสวยเหรอคะ?

ที่เขียนมานี่แรงนะ แต่หากอยากเป็นนักเขียนที่ดีก็ลองเอาไปพิจารณาดูแล้วกัน-แรงจริงค่ะ แต่ที่คุณเขียนมา..หนูไม่ได้อะไรเลยนอกจากคุณบอกว่า งานเขียนของคนสมัยปัจจุบันไม่มีอะไรดีเลย หนูไม่รู้จะนำไปปรับใช้ยังไงจริง ๆ ทราบเพียงแค่ว่า คุณกำลังบั่นทอนกำลังใจของนักอยากเขียน และคนที่กำลังฝึกเขียนเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม คุณให้ข้อคิดแก่หนูอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ คือ บางคนมีวุฒิภาวะด้านจิตใจไม่ประสานกันกับสภาพร่างกาย

เอาแค่ตั้งชื่อนิยายก็ยังห่วยเลยเห็นแล้วไม่คิดจะเข้าไปอ่าน-แต่หลายคนที่มีรสนิยมต่างกับคุณเขาเข้าไปอ่านนะคะ ไม่มีอะไรมาตัดสินว่าสิ่งนั้นดีหรือห่วย ภาพวาดศิลปะที่มีแค่เส้นขีดๆก็มีคนมองว่าสวยค่ะ

อยู่ที่ว่ามุมมองความคิดของคุณเป็นอย่างไร

เช่นเดียวกัน นิยายของหนูไม่ได้แต่งขึ้นเพื่อความถูกต้อง สมบูรณ์แบบ และเลิศเลอมีเหตุมีผล แต่นิยายของหนูคือสิ่งที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง คลายเครียด

แต่ขึ้นอยู่กับงานเขียนนั้น ๆ ด้วยว่าเป็นประเภทอะไร

สิ่งที่ทำให้คุณเครียด น่าจะทำให้คุณดูแก่ขึ้นนะคะ ด้วยความหวังดีค่ะ

ในฐานะนักอ่าน นิยายดีไม่ดีเราจะตัดสินเองนิยายแต่ล่ะเรื่องเขาก็มีดีของเขา แล้วแต่ใครชอบ นิยายนะคะไม่ใช่วิทยานิพนธ์ก่อนจบที่จะต้องให้ถูกให้เป๊ะทุกตัวอักษร

(*แค่เขาลงให้อ่านฟรีก็ดีเท่าไหร่แล้ว*)

เจ็ดปีก่อนหรือคะ? ฉันหวังว่าฉันจะไม่เคยเข้าไปอ่านนิยายของคุณนะ มันคงแย่มาก ถ้าฉันเคยเป็นกำลังใจให้นักเขียนที่มีทัศนคติแบบนี้

ผลงานศิลปะทุกชิ้นมันต้องมีคนชอบแหละ หรือถึงแม้ไม่มีใครชอบเลยก็ยังมีคนที่สร้างมันน่ะแหละที่ชอบ ใครก็อยากจะตีพิมพ์เรื่องแรกยันเรื่องสุดท้ายเหมือนคุณทั้งนั้นแหละค่ะ แต่ให้โอกาสพวกเราหน่อยสิ ให้เวลาให้ได้เรียนรู้บ้าง ถ้าคุณจะมาวิจารณ์เพื่อแค่ดูถูกคนอื่นคือคุณใจแคบมากนะ

เราเคยเจอเคสนึงค่ะ เค้าบอกอยากเขียนนิยายเสียดสีสังคม แต่ตัวอย่างที่เค้ายกมามันดันไม่ตรงกับข้อกฎหมายจริงๆซะนี่ (ไม่มีทางเกิดขึ้นในชีวิตจริงเพราะศาลไม่ตัดสินแบบนั้นแน่ๆ)

พอเราไปแย้งว่ามันผิดนะ ลองไปศึกษาดูก่อน เค้าก็แย้งกลับว่าก็มันเสียดสีสังคม

ตอนแรกเราคิดว่าก็แค่ไม่อ่านแล้วเท แต่ไปๆมาๆก็คิดได้ว่าถ้าคนอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเข้าใจผิดไปจะทำอย่างไร ครูสังคมได้ปวดหัวตายแน่ๆเพราะปกติก็รับภาระเยอะอยู่แล้ว

แต่คิดไปคิดมา แย้งไปเค้าก็ไม่รับฟัง

จนตอนนี้ยังคิดไม่ได้ว่าควรทำอย่างไร จบลงด้วยการกลับไปปั่นงานและแต่งนิยายของตัวเองต่อไป

ไม่มีอะไร แค่บ่นให้ฟังก่อนจะไปปั่นงานต่อ

[เพิ่มเติม]

เรื่องทัศนคติของจขกท. สำนวนต้องดีต้องเลิศถึงเรียกได้ว่าวรรณกรรม นิยายรักที่มีดีแค่เมคเลิฟอะไรเราไม่ขอออกความคิดเห็น (จริงๆเราคิดว่านิยายรักที่มีดีแต่เมคเลิฟก็ไม่ได้แย่อะไรถ้ามองในเชิงพอร์น เพราะหนังโป๊ส่วนใหญ่ก็ไม่มีสาระอะไรนอกจากเรื่องอย่างว่าจริงๆ5555 แต่ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ดีนะ) แต่เรื่องของต้องศึกษาให้มาก เราเห็นด้วยมากๆนะ

ยกตัวอย่าง เราเคยอ่านนิยายเรื่องนึง พระเอกกับนายเอกทำอย่างว่ากันโดยที่นายเอกไม่ได้สมยอมแต่แรก แต่ระหว่างนั้นมีบรรยายลักษณะว่านายเอกมีอารมณ์ร่วมด้วย ผู้เขียนก็ได้ระบุไว้ท้ายตอนว่าถึงนายเอกจะไม่ได้สมยอมแต่แรกแต่ระหว่างนั้นมีอารมณ์ร่วม ดังนั้นไม่นับว่าเป็นการข่มขืน เอาเข้าจริงเรื่องนี้เวลาขึ้นศาลทนายฝั่งผู้ต้องหามักอ้างเหตุผลนี้กัน (ส่วนใหญ่อ้างไม่ขึ้น แต่ก็มีบ้างที่รอด) แต่ความจริงคือไม่ว่าอย่างไรมันก็คือการข่มขืน ดังนั้นแทนที่จะให้นักอ่านได้ความรู้ผิดๆคิดว่าไม่เป็นไร จะไม่ดีกว่าหรอถ้าเขียนชี้นำว่าแบบนี้มันผิดนะ จะให้เป็นถูกได้ไง

เราว่าเรื่องทำนองนี้มันสำคัญมากๆนะ นิยายไม่ต้องมีข้อคิดที่ดีก็ได้ แต่ถ้าให้ความรู้ที่ผิดหรือชี้นำไปในทางที่แย่ก็ไม่ควรอยู่ดี

ส่วนเรื่องของใช้คำผิดความหมาย จริงๆบางคำก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้ แต่บางทีก็ผิดไปไกลเลย อันนี้เราไม่ขอออกความเห็นอะไรเพราะมันกระทบนิยายเราเต็มๆ เศร้าใจ

ไหนขอชื่อผลงานคุณหน่อยค่ะ อยากรู้จริงๆว่าเก่งแค่ไหนกัน 55555

เขียนไม่เก่ง ก็ห้ามขายงี้เหรอ

คิดอีกที ไม่อยากให้ความสำคัญ

อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงตัวเองสมัยที่เพิ่งเข้ามาอ่านนิยายที่นี่เมื่อ ๔-๕ ปีก่อน เคยมีความรู้สึกขัดแย้งและรับไม่ได้กับนิยายที่เข้าไปอ่าน เพราะมันต่างจากนิยายที่คุ้นเคยแบบฟ้ากับเหว กว่าจะตั้งหลักได้ก็ใช้เวลาเป็นปี ต้องเตือนสติตัวเองว่านี่เป็นเวทีของมือสมัครเล่นซะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งพูดง่ายๆคือพกใจมาล้วนๆ แต่อาจจะไม่ได้รวมความเชี่ยวชาญด้านการขีดเขียน และยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งมีผู้แต่งที่อายุน้อยลงไปทุกที เพราะฉะนั้นที่ จขกท. บอกว่าแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์ของนิยายในนี้เท่านั้นที่มีคุณภาพเป็นที่ยอมรับในวงการวรรณกรรม มาคิดดูแล้วก็อาจจะจริง เริ่มจากศูนย์แล้วจะให้กลายเป็นเต็มสิบภายในระยะเวลาสั้นๆนั้นยากมาก

ก็ขอมองในเชิงบวกว่า จขกท. อยากจะเห็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น แต่อาจจะจัดอยู่ในจำพวกขี้หงุดหงิดและขวานผ่าซาก ชอบให้ยาแรงๆโดยลืมไปว่าคนที่โดนอาจจะถึงกับเดี้ยงได้ถ้าภูมิต้านทานไม่พอ ก็อยากให้เบาลงอีกนิด คำตักเตือนก็เหมือนยาขม และถ้าเป็นไปได้ก็ไม่จำเป็นต้องทำให้ขมไปกว่านี้

สิ่งที่จะโอ้อวดคนอื่นได้ดีที่สุดคือ 'สติปัญญา' ไม่ใช่การใช้วาจาด่ากราดแบบนี้ สิ่งที่คุณพูดมามันก็จริง แต่ควรติงให้มีขอบเขตตามวุฒิภาวะระดับนักเขียนแบบคุณที่บอกว่าติด TOP5 ... #สะท้อนกึ๋นคนเขียน เหมือนที่คำพูดของคุณกำลังสะท้อนอยู่ตอนนี้เช่นกัน

#P

จขกท.หายไปไหนแล้ว?

สำหรับเรานะคะ ตราบใดที่ไม่ได้ก่อผลเสียให้แก่ตัวบุคคลใดหรือแฝงด้วยแนวคิดที่ขัดต่อความเป็นคนมากจนเกินไป

ถ้านิยายนั้นทำให้ใครซักคนพอใจและมีความสุขกับมันได้ก็นับว่ามันทำหน้าที่ของมันได้ดีในระดับนึงแล้ว

ขยะทางความนึกคิดที่คุณว่าเอาจริงๆมันน่าจะมีน้อยมากๆถ้าหากไม่ได้วัดด้วยเกณฑ์ของคุณ เพราะแต่ละคนก็ต่างความคิด ต่างความชอบ มีจุดที่รับได้และรับไม่ได้แตกต่างกัน

ทุกๆงานเขียนสามารถพัฒนาได้ ทุกคนล้วนมีช่วงที่ไม่เก่งในชีวิตทั้งนั้น งานที่คุณตีว่าเป็นขยะก็เป็นผลผลิตจากการฝึกฝนของนักเขียนนั่นแหละค่ะ งานที่คุณว่าไม่ดี อาจจะดีขึ้นมากๆถ้าเทียบกับงานเก่าของเขา ไม่มีใครเขียนได้สมบูรณ์แบบตั้งแต่แรก เด็กดีและเว็บต่างๆเลยนับเป็นพื้นที่ในการฝึกฝีมือ เป็นเวทีในการแสดงออก ถ้าจะเจองานเขียนมีข้อผิดพลาดบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ถ้าไม่เอาลงในเน็ต จะเอาfeedbackที่ไหนมาปรับปรุง เพราะงั้นเราคิดว่าการเคารพข้อบกพร่องของคนอื่นก็เป็นสิ่งจำเป็นนะ

สุดท้าย ถ้าคุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำคือการผลักดันให้เกิดการพัฒนา ก็รู้ไว้นะคะต่อให้มันได้ผลจริง และเกิดขึ้นด้วยเจตนาดีแค่ไหน แต่เราไม่เห็น'ความเคารพผู้อื่น'ในสิ่งที่คุณพูดมาเลย

ให้คนอ่าน หรือผู้บริโภคเป็นคนตัดสินดีมั้้ยว่าใครควรจะเป็นผู้ที่ได้ไปต่อ กันเส้นทางสายวรรณกรรม เราก็เป็นคนหนึ่งที่อ่านนิยายมามากกว่า 30 ปีเราเป็นคนเลือกที่จะอ่านและเลือกที่จะซื้อในชิ้นงานที่ถูกใจ ทุกวันนี้มีแต่คนชอบคิดแทน ชอบชี้นำแล้วอวดตัวว่าเก่งจนมีแต่คนพูดไม่มีคนฟัง มันเป็นสิ่งที่มองต่างมุม อย่าสร้างเรื่องขื้นมาเพื่อความแตกแยกจนเกิดการแบ่งพรรคแบ่งพวก นักเขียนทุกคนเก่งที่กล้าจะเดินตามฝันของตนเอง ถึงจะมีเรื่องเงินทองเข้ามาเป็นเป้าประสงค์ก็ตาม แต่เราเชื่อว่านักเขียนจะอยู่หรือจะไปผู้อ่านเป็นคนตัดสินใจค่ะ อย่าทำให้ความคิดที่ต่างสร้างความแตกแยกเลยค่ะเราก็จะเป็นนักอ่านที่ ที่จะอุดหนุนผลงานที่ชอบต่อไป...

จขกท.ค่ดเท่เลยอร้าาาาา

อวยผลงานตัวเองแต่ไม่กล้าบอกชื่อผลงาน กลัวคนไปอ่านหรอครับ ไม่มั่นใจในสุดยอดงานเขียนท็อป 5 ขนาดนั้นเลยหรอครับ ทีตอนอวยล่ะมั่นหน้าฝุดๆ พอขอวาร์ปละหายยยยย ขยะจุงงงง

ดูท่าแล้วคุณจะเป็นคนที่มีมาตรฐานค่อนข้างสูง เราชอบความสายดาร์คของคุณจัง5555
ลองช่วยแวะไปชมผลงานของเราหน่อยสิคะ มือใหม่พึ่งลงครั้งแรกสดๆร้อนๆ ขอคำวิจารณ์หน่อยได้ไหมคะ แฮ่ะๆ^^

https://www.readawrite.com/c/b0ce90fcf4abde0fdeaf5d18b2a31952?preview=1

กระทู้นี้ก่อให้เกิดความสร้างสรรค์หรือทำลายคะ? ไม่รู้ว่า จขกท. คิดรอบคอบแล้วหรือยังถึงได้ออกมาโพสต์ในทำนองนี้ หากเคยเป็นนักเขียนที่มีผลงานตีพิมพ์จริง คุณควรมีทักษะในการใช้ภาษาสื่อสารในที่สาธารณะที่ดีกว่านี้หรือเปล่าคะ หากอยากติติงก็ควรติติงแบบมีมารยาทไม่ใช่ว่าเสียเทเสียไปถึงการศึกษาของคนอื่นแบบนี้ มันส่อแววถึงอุปนิสัยของ จขกท. นะคะ

ขอแสดงความคิดเห็นบ้างนะคะ

เป็นหนึ่งในนักแต่งนิยายไม่ใช่มืออาชีพ ไม่มีผลงาน แต่นิยายที่แต่งออกมาก็ออกมาจากจินตนาการผู้แต่ง อะไรคือผิด อะไรคือถูกคะ ในเมื่อนิยายมันก็คือการจินตานาการของผู้แต่ง อาจจะมีทั้งคนที่ชื่นชอบ และไม่ชื่นชอบ ก็เหมือนคุณเจ้าของกระทู้ที่ไม่ค่อยชอบนิยายในสมัยนี้ คนที่แต่งนิยายในยุคนี้อายุเพิ่งเลข 2 นำหน้าเองนะคะ ถ้าแต่งทั่วๆไป ก็คงจะ 15 ปีขึ้นไป นิยายที่คุณแต่งมันก็ต้องมีทั้งคนชอบและไม่ชอบ เช่นเดียวกันกับที่คุณมาตำหนินิยายในสมัยนี้ นักเขียนรุ่นพี่ที่ผ่านประสบการณ์มาแล้ว นี่หรือคะคำพูดที่ควรใช้กับนักเขียนรุ่นหลัง มีแต่คำดูถูก เหยียดหยาม หักหาญน้ำใจ จริงๆคนที่สามารถไปตีพิมพ์ขายเองได้ ก็ไม่ใช่ว่าเขาด้อยกว่าคนที่ผ่านสำนักพิมพ์ได้นะคะ เขาสามารถทำด้วยตัวเองได้เราว่าคุณก็ควรจะพูดชื่นชมมากกว่าตำหนิ แค่บอกให้พัฒนาไปในทางไหน ให้ลดอะไรลงบ้าง ให้รู้จักศึกษาและเรียนรู้มากกว่าที่ผ่านมา แค่นี้เอง แต่เราเข้ามาอ่านยังรู้สึกว่า เฮ้ย!นี่หรอนักเขียนรุ่นพี่ เราไม่เก่งค่ะ ไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกหดหู่มาก รู้สึกไม่โอเคกับคำพูดแบบนี้ มีนักแต่งนิยายท่านหนึ่ง นามปากกาหย่งช่าง น่าจะมีหลายๆคนรู้จัก เขาเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ถ้ามีนักเขียนที่เป็นแบบนี้มาอ่านมาเจอเข้า คุณคิดว่าเขาจะเป็นยังไงต่อไปคะ ถ้าต้องมาเจอคำพูดแบบนี้ คนที่สามารถทำตามที่ฝันได้ก็ถือว่าเก่งแล้วค่ะ ต่อให้ต้องไปทำเป็น e-book หรือตีพิมพ์เอง แต่เขาสร้างรายได้ให้ตัวเองได้ นี่ก็ถือว่าเป็นคนเก่งไม่ใช่หรอคะ^^

เห็นด้วยกับจขพ.

ก็เพราะมีคนแบบคุณนี่แหละค่ะที่ทำให้ระบบการศึกษาของประเทศไทยห่วยแตก

เราไม่แน่ใจจุดประสงค์ของคุณว่าต้องการออกมาพูดเฉยๆหรือก่อควัน หรือต้องการแสดงพลังว่าตัวเองเคยอยู่จุดเรืองรองแล้วกราดใส่หน้านักเขียนหน้าใหม่ว่า ที่เธอทำมันไม่ดี แย่ ควรหยุด ในเมื่อทุกคนล้วนมีความชอบที่แตกต่างกัน ทำไมถึงต้องมาดูถูกผลงานคนอื่นแบบนี้ล่ะคะคุณ แล้วก็ใช่ว่าทุกคนอยากจะเป็นนักเขียนนะคะ คนที่เขียนเพราะอยากเขียนก็มีถมไป แต่บังเอิญไปต้องตาสำนักพิมพ์ และถึงคุณจะเคยได้ขึ้นท็อปห้าของที่นี่ ก็ใช่ว่าจะอยู่ต่อไป ยิ่งร้างมือไปหลายปีแล้ว อันนี้เราเชื่อ ไม่อย่างนั้นการพิมพ์ของคุณคงไม่ออกมาในรูปแบบนี้ ทุกคนเตือนได้ค่ะ แต่ไม่ควรใช้ถ้อยคำรุนแรงเหมือนเป็นการดูถูกคนทุกคนโดยรวมแบบนี้

นิยายของคุณก็อาจเป็นขยะทางคิดในสายตาของใครหลายๆคนก็ได้นะ หรือแม้แต่นิยายเก่าๆที่ใครว่าขึ้นหิ้งก็.....

เม้นต์ 100 จ้า ยะฮู้วๆๆ แจ้งเตือนรัวๆเลยยย

ทำไมอ่านแล้วเหมือนแว่นหัวร้อนเลยอ่ะคะ สงสัยเป็นเป็นโรคจิตแน่ๆเลย

จริงๆเราชอบอ่านนิยายมากๆๆค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโต จนเข้าสู่วัยทำงาน ไม่เคยทิ้งการอ่านนิยายเลย เป็นกำลังใจให้นักเขียนตลอด ทุกเรื่องที่อ่านก็คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งทุกครั้ง เพราะรู้ว่าผลงานแต่ละอย่างกว่าจะพิมพ์ออกมาได้แต่ละประโยค มันยากมาก ไม่อยากให้ผู้แต่งหลายๆท่านมาเห็นอะไรปั่นทอนจิตใจแบบนี้เลย ถ้าคุณไม่ชอบนิยายสมัยนี้คุณก็เพียงแค่ไม่กดเข้าไปอ่าน ปล่อยผ่านไม่ได้เหรอคะ มันคงลำบามากใช่ไหม นั่นแหละค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆที่ควรมองข้าม

(การใช้ภาษาที่ผิดพลาดคืออะไรหรอคะ อย่างเช่น หน้าที่การงาน แต่เขียนเป็น น้าที่การงานหรือเปล่า?)

เราไม่ทราบหรอกนะคะว่านิยายในความคิดของเจ้าของกระทู้คืออะไร งานศิลปะคืออะไรในความคิดของเจ้าของกระทู้ เเต่นิยายสำหรับเราคือบทความที่เราสามารถสนุกไปกับมันได้ นิยายคือการสื่อสารครึ่งทางของผู้เขียนเเละผู้อ่าน

เราเเค่มีความสุขที่ได้เขียนเรื่องราวออกมา ใช่ค่ะเราไม่ได้สนใจหรอกค่ะว่าภาษาจะถูกต้องเเค่ไหน หรือมันดูไร้สาระเพียงใด เเต่เราเเค่มีความสุขที่ได้เขียน เเละคนที่ติดตามงานเราก็คือคนที่อ่านเเล้วมีความสุข

'นิยาย' สำหรับเรามีไว้คลายเคลียด เราเขียน เราก็มีความสุข คนอ่านอ่าน เขาก็มีความสุข ก็เเค่นั้นเองค่ะ

อีกอย่างเว็บนี้ก็มีไว้ขัดเกลานักเขียนมือใหม่ไม่ใช่เหรอคะ? ไม่ใช่เว็บสำหรับมืออาชีพตั้งเเต่เเรกเเล้ว ต่างคนก็ต่างถนัดในเเบบของตัวเอง

มีเเรงบรรดาลใจจากอะไรก็จะเขียน เราคิดว่านั่นยอดมากเลยนะ เพราะเราต่างถนัดในเเบบของเรา มันอาจไม่ถูกจริตคุณ เเต่มันคือความสุขเล็กๆของเรา หรืออาจจะของคนอื่นด้วย

เเค่คุณไม่ชอบก็กดออก คุณมีสิทธิ์ที่จะเลือกว่าจะอ่านอะไรนะคะ เพราะพวกเราที่ไม่สามารถเขียนนิยายเเนวที่คุณชอบได้คุณก็เเค่ไม่อ่าน เเค่นั้นเองค่ะ

เราเป็นเพียงคนนึงที่ยังเขียนไม่เก่งเช่นกัน ยังไม่ได้รับการตีพิมพ์ เหมือนคุณเลยซักครั้ง เเต่เรามีความสุขที่จะอ่าน เเละมีความสุขที่จะเขียนต่อไป

ขอบคุณที่อ่านค่ะ

รบกวนช่วยล็อคอินมาโพสต์ได้ไหมคะ?

หรือบอกเราหน่อยว่าคุณเจ้าของกระทู้ ตีพิมพ์เรื่องไหนไปบ้าง เรากลัวว่าจะเคยซื้อนิยาย หรือหนังสือ ของคุณเจ้าของกระทู้จังเลยค่ะ เพราะถ้ามีเราจะได้เอาไปบริจาค ไม่น่าเก็บไว้เพราะเจ้าของหนังสือมีทัศนะคติแบบนี้ คุณถือว่าเป็นรุ่นพี่ในการแต่งนิยาย(คงเทียบได้แบบนี้แหละเนอะ) แทนที่จะแนะนำติแก้ไขหรือใช้คำที่ดีกว่านี้แก่รุ่นน้องนักแต่งนิยาย แต่กลับมาพิมพ์ว่านิยายสมัยนี้แบบนี้เลวร้าย เหมือนขยะทางความคิดของใครบางคน คือกว่าคนแต่งจะคิดมาได้แต่ละตอนก็ยากอยู่นะคะ เราว่าที่คุณมาพิมพ์แบบนี้ก็เหมือนขยะทางความคิดคุณเหมือนกัน เก็บกดหรอคะ?

กูเขียนนิยายเพราะมันทำให้กูมีความสุขแล้วก็สนองNeedของตัวเองแค่นั้นแหละ

อันนี้เราคิดว่าไม่ถูกค่ะ คุณเอาอะไรมาตัดสินว่าศิลปะชิ้นนึงดีหรือไม่ดี คุณค่าของมันอยู่ที่คนที่อ่านค่ะ เราอ่านนิยายมาก็นานอยู่นะ ต้องออกตัวเลยว่าเราก็แอบเห็นด้วยที่บอกว่าคุณภาพมันด้อยลง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าในอนาคตมันจะแย่ลง แต่กลับกันมันช่วงให้เราได้มีนักเขียนเก่งๆในอนาคตป๊ะ

นิยายบางเรื่องคำผิดอาจจะเยอะ แต่ถ้าอ่านแล้วเราแปลมันออก อันนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วป๊ะคะ แต่กลับกัน ถ้าตีพิมพ์ออกมาไม่ว่าจะเป็นแบบอีบุ๊คหรือรูปเล่ม อันนี้สิน่าประนาม

นิยายสมัยใหม่ ถ้าอยากให้มียอดอ่านยอดติดตามเยอะมันก็ต้องเป็นไปตามเทรนด์​ พล็อตเรื่องอาจจะซ้ำกัน แต่ถ้าเราอ่านดีๆ คุณจะเห็รเลยว่านักเขียนแต่ละคนมีจุดเด่นที่แตกต่างกันไปทั้งการใช้ภาษาและการดำเนินเรื่อง อีกอย่างที่อยากบอกให้รู้จักคือ การเขียนนิยายแนว Free writing มันไม่มีหรอก -คำว่าวางแผนว่าตอนไหนจะทำไรต่อ อะไรที่อยู่ในหัวมันจะถูกเอาออกมาใช้ทันที ความจริงแล้วถ้าคุณรู้จักนักเขียนหน้าใหม่มากกว่านี้คุณจะรู้เลยว่าเขาก็มีการวางพล็อตมาก่อน

ขอเคลียร์​เรื่องตีพิมพ์ขายเองนิดนึงนะ ไม่ใช่ว่าทุกคนอยากจะตีพิมพ์กับสนพ และการตีพิมพ์กับสนพไม่ได้การันตีว่าเรื่องนั้นจะไม่ใช่ขยะ! นิยายหลายๆเรื่องที่ตีพิมพ์เองบางทียังอ่านแล้วสนุกกว่าที่ตีพิมพ์ขายในตลาดด้วยซ้ำ

ส่วนเรื่องเมคเลิฟ ฮัลโหล ดิสอิส2019จะ​2020แล้ว เปิดใจค่ะ คุณอาจจะเห็นนิยายแนว18บวกเยอะเกินไป แต่อันนั้นมันดึงดูดตลาดของเขาไม่ใช่เหรอคะ นิยายที่ไม่เน้นไปทางเลิฟซีนก็มีให้เห็นอยู่เยอะพอควร จะมาเหมาว่านักเขียนทุกคนชอบเขียนซีนเมคเลิฟมันก็ไม่ถูกนะ ฉากนึงกว่าจะแต่งได้นี่ก็นานนะคะ

สุดท้ายเลย อยากจะบอกว่าคุณไม่มีสิทธิ์​มาตัดสินใจแทนนักอ่านคนอื่นๆนะคะ :)​ คนเราร้อยพ่อพันแม่ ความคิด​ความชอบไม่ได้เหมือนกันทุกคนค่ะ สวัสดีค่ะ

ปล. เอาไอดีคุณมาโพสเลยดีกว่าค่ะ ไม่แอบเน๊อะ

ห่วยวันนี้ คือ เฮ้ยในวันข้างหน้า

ผมก็เคยห่วยมาก่อนครับพี่น้อง แต่บทประพันธ์ผมก้เป็นละครมาหลายเรื่องแล้ว

เพราะเคยห่วยมาก่อน จึงมีวันนี้ครับพี่น้อง

สวัสดีค่ะขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ

เราคืออดีตนักอ่านที่ผันตัวมาเป็นนักเขียนได้ระยะหนึ่งเเล้ว เราได้อ่านกระทู้ของคุณต้องขอบอกตรงๆ เลยนะคะเรารู้สึกไม่ค่อยโอคเกับสิ่งที่คุณพูดเลยค่ะ คำพูดของคุณมัน Toxic กับนักเขียนมือใหม่บางคนมากเลยนะคะ อะไรคือสิ่งที่คุณเอามาเป็นเกณฑ์ว่านิยายที่ได้ตีพิมพ์กับ สนพ. คือนิยายที่มีคุณภาพมากกว่านิยายทำมือ หรือ E book คะ? เกณฑ์ของคุณคือเเค่ สนพ. เลือกก็กลายเป็นนิยายที่มีคุณภาพแบบนี้เหรอคะ? มันเป็นความคิดที่ค่อนข้างจะไม่ค่อยทันสมัยเท่าไหร่นะคะ

สำหรับเราการเเต่งนิยายมันไม่มีอะไรที่ตายตัว มันคือจินตนาการ เเละความต้องการของเรา มันเป็นศิลปะเเขนงหนึ่งค่ะ เเล้วคุณก็มาดูถูกศิลปะของคนอื่น เพียงเพราะมันไม่ตรงกับจริตของคุณเเค่นี้น่ะเหรอคะ น่าเสียดายนะคะที่คุฯเองก็เคยเป็นนักเขียน ทำไมถึงไม่มองมุมกลับบ้างว่าถ้ามีคนมาดูถูกการเขียนของคุณแบบนี้คุณจะรู้สึกยังไง การที่คุณขึ้นต้นมาด้วย 'นิยายของคุณเคยตีพิมพ์ตั้งเเต่เรื่ืองเเรกจนเรื่องสุดท้าย' เเล้วมาบอกในเนื้อความกระทู้ว่า 'นิยายในนี้ที่มีคุณภาพสามารถตีพิมพ์ได้มีแค่ 5%' ก็คือจะบอกว่านิยายของคุณมีคุณภาพแบบนั้นสินะคะ มันดูตลกยังไงก็ไม่รู้นะคะที่ยกของตัวเองเเล้วกดของคนอื่น เเล้วตรงท้ายที่บอกว่า เป็นคำพูดที่รุนเเรงเเต่ให้เอามาพิจารณากัน คุณก็รู้นี่คะว่ามันรุนเเรง เเล้วคุณจะใช้คำพูดที่มันรุนเเรงแบบนี้มาเพื่อสอนคนอื่นเเบบนี้เหรอ? ขอบคุณนะคะที่กล้าจะสอนคนอื่น แต่รบกวนช่วยกลับไปพิจารณาที่ตัวคุณเองก่อนเลยในฐานะนักเขียนรุ่นพี่ทำไมถึงได้วิาจารณ์งานเขียนของรุ่นน้องด้วยถ้อยคำที่ไม่โอเคแบบนี้ มันคงจะน่าเสียใจถ้าคุณคือนักเขียนที่เราเคยอ่าน เพราะอยากจะบอกว่าเเรงบันดาลใจในการเขียนนิยายของเราก็มาจากนักเขียนที่เราชื่นชมสมัยเมื่อหลายปีที่เเล้วเหมือนกัน

ปล. ถ้าคุณเจ้่าของกระทู้พอจะมีเวลารบกวนช่วยแปะลิ้งค์นิยายหรือไม่ก็บอกชื่อนิยายของคุณมาหน่อยได้ไหมคะ เราอยากจะอ่านนิยายที่มัคุณภาพ เป็น 1 ใน 5% ของนิยายที่ดี อยากลองอ่านดูสักครั้งเพื่อเอาไว้ศึกษาเป็นเเนวทางในการเขียนนิยายค่ะ

ปล.2 จริงๆ เราอยากจะพิมพ์มากกว่านี้มากๆ เลยค่ะยอมรับว่าโมโหเหมือนกันที่โดนดูถูกผลงานขนาดนี้ เเต่พอเห็นหลายคอมเม้นท์เเล้วเราก็คิดว่าไม่พูดดีกว่าเพราะคนอื่นได้พูดเเทนเราหมดเเล้ว

มาช้าไปหน่อย แต่ขออุทาน OMG ยอดไลก์คอมเมนต์กับยอดแชร์กระทู้ได้ไหม รู้สึกเหมือนเข้ามาผิดบอร์ด...