{มาแชร์กัน}ความรู้สึกของการ ได้เขียนนิยายหลายเรื่อง ในขณะที่ยังเขียนไม่จบเลยสักเรื่อง แต่ก็มีแนวโน้มว่าจะจบ
ตั้งกระทู้ใหม่
วันนี้ฉันมาพร้อมกับความรู้สึกของการได้เขียนนิยายหลายเรื่องด้วยกันค่ะ
ในความรู้สึกของฉันที่ได้เขียนนิยายหลายเรื่องนะคะ มันแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก เมื่อก่อนนี้ขอบอกตรงๆเลยว่า เคยเทนิยายไปหลายเรื่องเลยล่ะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำรอยอีกต่อไป กลับเป็นคนละทิศคนละทาง ยิ่งฉันได้เขียนนิยายจากหลายแนวแล้ว มันทำให้ฉันแบ่งปันคัดสรรค์ได้เป็นอย่างดีเลย อยากใส่จินตนาการตรงนี้ตรงนั้นนะ อยากสร้างให้นิยายอีกเรื่องหนึ่ง เป็นโลกที่สามารถแล่นโลดต่อไปได้ไม่มีตัวกำหนด ความรู้สึกของฉันเป็นอย่างนี้ค่ะ ที่ฉันกำลังรู้สึกในตอนนี้ มันทำให้ฉันสามารถเอาจินตนาการมากมายที่อยู่ในหัว มาใส่ไว้ในนิยายได้ โดยไม่ไปยัดเยียดให้กับมันในเรื่องเดียวกันได้ค่ะ
ฉันรู้สึกสนุกด้วย ที่ได้เห็นงานเขียนของตัวเอง มีความหลากหลายทางการเขียนเป็นกิจลักษณะ เป็นรูปเป็นร่าง ก่อสร้างได้ไม่โอนเอียง ก็เหมือนกับการก่อสร้างนี่แหละ งานก่อสร้างของใคร สร้างพื้นฐานไว้ไม่ดี มันก็จะออกมาไม่ดี ต้องรื้อแล้วก็สร้างใหม่ งานก่อสร้างของใคร ออกจะดูยัดเยียดจนเกินไป มันก็จะไม่พอดิบพอดี จนเกิดทำให้ต้องรื้อและก็ต้องสร้างใหม่อีกครั้ง แต่ถ้างานก่อสร้างใคร วางพื้นฐานมาดี วางแผนอย่างรอบคอบก่อนที่จะสร้างมัน ทุกอย่างมันก็จะออกมาดีแหละค่ะ ฉันถึงได้มีความคิด 'คิดไว้ก่อน แล้วค่อยลงมือทำ'ค่ะ จึงทำให้ฉันสามารถไปต่อกับงานที่เขียนได้ ไปต่อเรื่อยๆจนกระทั่งมันจบด้วยดีนั่นเองแหละค่ะ
พี่ๆน้องๆเพื่อนๆล่ะคะ มีความรู้สึกแบบไหนกับการได้เขียนนิยายหลายเรื่อง ในขณะที่ยังเขียนไม่จบสักเรื่องคะ?
วันที่หิมะตก
7 พ.ย. 62 เวลา 00:53 น.
1,578
views
10 ความคิดเห็น
เพลงนี้มาเลยประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน 55555
ผมก็คิดประมาณนั้นนะ ตอนแรกคิดว่าแต่งหลายเรื่องพร้อมกันไม่ไหว แต่พอลองแล้วก็รู้สึกสนุกไปอีกแบบ ความอยากแต่งก็เพิ่มขึ้น เหมือนกินอาหารแล้วมีน้ำจิ้มให้เลือก แล้วก็กินจนอิ่มแปร่
เราจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน~
คร้าาา ก็สนุกไปอีกแบบนี่นาเนาะ อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ
อ้าวนี่คุณน้ำค้างแสงดาวหรือครับ 5555 เปลี่ยนชื่อทีจำบ่ได้เลย
ใช่แล้วค่ะ
ในตอนแรก ผมพยายามจะเขียนให้จบเป็นเรื่องๆ โฟกัสอยู่กับเรื่องเดียว เพราะรู้ตัวครับว่าผมเป็นคนแยกประสาทไม่ค่อยได้ ไม่สามารถเขียนหลายเรื่องพร้อมกันได้ เพราะเวลาเขียนผมต้องจมอยู่กับเรื่องๆนั้น เหมือนทุ่มชีวิตให้เลย บิ้วอารมณ์ให้สุด หายใจเข้าออกเป็นเรื่องนั้นเรื่องเดียวแทบตลอดทั้งวัน
ทีนี้มันก็มีปัญหา เพราะผมเป็นคนชอบเขียนเพื่อระบายจินตนาการ พอไปเห็นอะไรใหม่ๆ ได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ ก็อยากเขียนเรื่องใหม่ละ มันกลายเป็นฟุ้งซ่าน งุ่นง่านไม่สงบสุขไปแทน
ตอนหลังผมเลยแก้ปัญหาด้วยการไม่เก็บไว้ละครับ อยากเขียนก็เขียนเลย เขียนจนกว่าจะหายอัดอั้นแล้วค่อยกลับมาโฟกัสเรื่องหลักต่อ
ถึงอย่างไรก็ตาม ผมจะลงเว็บแค่เรื่องหลักเรื่องเดียวเท่านั้น ส่วนเรื่องใหม่ที่แว่บเข้ามา จะพิจารณาดูว่ามันเป็นแบบไหน
ถ้าเป็นเรื่องยาว -เขียนให้หายอยาก แล้วเก็บไว้ก่อนครับ
ถ้าเป็นเรื่องสั้น หรือมีจำนวนตอนไม่มากนัก -รีบปั่นให้จบแล้วเอาลงเลย จะได้กลับไปโฟกัสกับเรื่องหลักต่อ
อย่างตอนนี้ผมเขียนเรื่องยาวอยู่เรื่องหนึ่ง (ยาวมาก ยาวที่สุดในชีวิตที่ผมเขียนมาละ) แต่ระหว่างนั้นก็เขียนนิยายสปินออฟ กับเรื่องสั้นจบไปแล้วอย่างละเรื่อง แล้วก็เอาลงเว็บแล้วครับ
เราก็ยังเขียนเก็บไว้อยู่ค่ะ แต่ยังไม่ลงเว็บ แค่ตั้งชื่อเรื่องและเขียนเกริ่น ให้พอเรียกลูกค้า หรือผู้อ่านนั่นเอง
ไม่อยากมองไฟส์เก็บนิยายในคอมเลย ที่แต่งจนจบมีหกเรื่อง ที่เหลือเป็นร้อยไม่จบ
ทุกเรื่องแต่งไปเกินห้าสิบหน้า พูดไปเราเป็นประเภทแต่งได้ทีละเรื่อง และที่เริ่มเรื่องใหม่แนวโน้มจะเทเรื่องเก่าไม่จบมีมาก บอกไม่ถูก บางเรื่องถ้าปล่อยเกินสิบวันเราก็ไม่มีอารมณ์กลับไปแต่งต่อแล้ว (นิสัยเสีย) ทุกวันนี้ถึงต้องพยายามแต่งให้ได้ตามกำหนด ซึ่งพอนานเข้ามันเริ่มกดดัน ไม่สนุก(ทั้งที่พออัพลงเว็ปก็ไม่ขนาดนั้น).....คิดถึงสมัยเด็กจังน้า แต่งแบบไม่แคร์อะไรจนจบได้เนี่ย ........สรุปเราบ่นอะไรของเรา?
ก็แต่งตามที่คุณอยากเขียนเลยสิคะ บางครั้งนักเขียนเอง ก็อยากจะเขียนตามที่ตัวเองต้องการเช่นกัน ลองเขียนจ่าหน้าซองไว้ว่า'นิยายเรื่องนี้แต่งไว้เพื่อความบันเทิงของผู้แต่งเท่านั้น' นั่นเท่ากับเราบอกพวกเขาไปแล้ว ว่าเราแต่งตามใจชอบของเราค่ะ ใครไม่ชอบก็ไม่ต้องสนใจ
จริง ๆ เราว่ามันยากนะคะที่แต่งหลายเรื่องไปพร้อมกัน นับถือนักเขียนที่ทำได้จริง ๆ ค่ะ
เพราะเราเองทำไม่ได้
เนื่องด้วยอารมณ์และนิสัยตัวละครที่แตกต่างกันค่ะ
ตอนนี้เราเขียนอยู่สองเรื่อง แต่คือจะแบ่งเป็นเรื่ิองหลักกับเรื่องรอง (เรื่องรองนี่คือสิบกว่าวันหรืออาจจะเดือนหนึ่งลงหนึ่งตอน ตอนหนึ่งไม่เกิน2,000คำด้วยค่ะ น้อยได้อีก)
เรื่องรอง เราต้องปรับอารมณ์นิดนึงเพราะเรื่องจะคนละแนว จะซีเรียสขึ้นมาหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากมาย จะหนักไปทางตัวละครที่จะคนละนิสัยกัน
ส่วนเรื่องหลักคือเขียนไป4-6ตอนค่อยไปเขียนเรื่องรองค่ะ
ถึงเราจะวางเป็นรายละเอียดเอาไว้ แต่มันก็ยากสำหรับเราอยู่ดีค่ะ ฮือออออ พรสวรรค์อันน้อยนิด
ไม่เป็นไรนะคะ ค่อยเขียนไปค่ะ
เมื่อก่อนผมก็เคยคิดเหมือนกับนักเขียนท่านอื่นที่เคยเตือนเอาไว้ว่า ไม่ควรเขียนหลายเรื่องพร้อมกัน
แต่ภายหลังเริ่มปรับตัวเองได้แล้ว หันมาเขียนหลายเรื่องพร้อมกันแทนดีกว่า แม้ว่าจะทำให้นักอ่านส่วนใหญ่หนีหายไปก็ตาม แต่จะให้ทำไงได้ก็อารมณ์ศิลปินมันเอาแน่นอนอะไรไม่ได้ วันนี้เกิดอารมณ์อยากเขียนเรื่องนี้ แต่วันพรุ่งนี้เกิดอารมณ์อยากเขียนเรื่องอื่นแทน ฮ่าๆ
ถึงอย่างนั้นก็เขียนจบทุกเรื่อง เพียงแต่ว่าช้าหน่อย
ใช่ค่ะ ช้าหน่อยนึงเนาะ แต่ก็เขียนจบนะ
เป็นคนคิดพล็อตไว้สั้น ๆ แต่ก็เขียนเรื่องหลักก่อน ปกติก็เป็นคนเขียนทีละเรื่องอยู่แล้ว มีช่วงนี้ที่เขียนสองเรื่องแต่ก็อัปตามสะดวก... ในแง่ของนักเขียน คงไม่ได้อะไรมากสำหรับเรา ด้วยยังไงก็เป็นคนเขียนจบอยู่แล้ว แค่จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น ในมุมของนักอ่าน คิดว่าการทำแบบนี้เสียความเชื่อใจ ว่าเปิดเรื่องมาจะต้องมานั่งลุ้นว่า คนนี้จะเขียนจบไหมหนอ กลายเป็นคอมเมนต์และยอดวิวหายตามไป พอหายนักเขียนก็เฟล ท้อและเขียนไม่จบกันอีก เปิดเรื่องใหม่ลองใจคนอ่านไปเรื่อย ๆ เรื่องไหนยอดวิวดีก็เขียนเรื่องนั้น แล้วเทเรื่องเก่า (นักอ่านบางท่านมองนักเขียนที่เขียนไม่จบประมาณนี้จริง ๆ นะคะ)
เลยคิดว่ากับตัวเองคงไม่รู้สึกอะไรมาก เพราะรู้ว่าเป็นคนยังไง คือ เขียนช้าไง ก็มีช่วงเวลาไปพักผ่อนบ้าง ยอดวิวและคอมเมนต์ก็โอเคกับผลของการกระทำอยู่ แต่มุมมองต่อคนอื่นที่เปิดรายเรื่อง ก็ประมาณด้านบนค่ะ เป็นเรื่องของวินัยและความรับผิดชอบล้วน ๆ
เราเคยแต่งพร้อมกันสองเรื่อง แต่ผลออกมาไม่ดีเท่าไหร่จึงต้องเขียนใหม่ หลังจากนั้นมาก็ปฏิญาณตนว่าจะเขียนให้เสร็จทีละเรื่อง เรามีจินตนาการใหม่ๆขึ้นมาแต่ก็เก็บไว้ในใจ รอจนกว่าจะแต่งเรื่องปัจจุบันจบก่อน
คงอดทนน่าดูเลยสิคะ
ผมเขียนทีละเรื่อง หลายใจไม่ดี แต่หากเขียนไปเรื่อยๆ แล้วไม่มีอารมณ์เขียนต่อก็ไม่เขียน ก็เหมือนบางสิ่งบางอย่างหากเรามันไม่มีอารมณ์หรือไม่ทำให้เกิดอารมณ์อีกต่อไป ก็ทิ้ง ไม่มีเหตุผลที่ต้องการอีกต่อไป
เรามีแนวโน้มที่จะจบอยู่ 1 เรื่อง
ยินดีด้วยนะคะ หากได้เขียนจบไป1เรื่องแล้ว ก็มาต่อเรื่องต่อไปได้ค่ะ
ของเราเป็นแฟนฟิคการ์ตูนญี่ปุ่นค่ะ
ถ้าไม่เจอปัญหาระบบเด็กดีรวนซะก่อน
โดนบัคของระบบเด็กดีเล่นงานอยู่เรื่องเดียว
เราคงได้เขียนจนจบประมาณ 60 ตอน
รวมเกร็ดความรู้ต่างๆ แนะนำตัวละคร เรื่องเล่าต่างๆที่ปรากฏอยู่ในเรื่อง
เราคงเขียนจบเกือบ 90-100 ตอนไปตั้งนานแล้ว
เราตั้งเป้าหมายเอาไว้ที่ 80 ตอน
ปัจจุบันลากยาวเกิน 100 ตอนแล้ว เหลืออีก 7-8 ตอนก็จะจบแล้ว
สู้ๆนะคะ
เป็นมาตั้งแต่เล่นบอร์ดนิยายเมื่อหลายปีก่อน จนหายจากบอร์ดนี้ไปนาน กลับมาตอนนี้อยากกลับมาเขียนนิยายสักเรื่องความรู้สึกเดิมมันก็กลับมาอีก 55 ส่วนตัวผมจะเป็นคนที่พอเขียนนิยายเรื่องนึงไปสักพักมันจะมีพล็อตใหม่ผุดขึ้นมาอีกเรื่อยๆ
แบบเราก็พอสังเกตตัวเองนะว่าแรงบันดาลใจหรือไอเดียใหม่ๆมันมักจะมาตอนที่เราฟังเพลง หรือ ดูซีรีส์ หนัง ละคร อนิเมะ นิยายอื่นๆ พวกนี้อะ แบบบางช่วงเราก็อยากเป็นผู้เสพไง แต่พอเราเสพไปมันเลยเป็นผลกระทบประมาณนึงคือ พล็อตใหม่จะมา แล้วเราก็จะเทเรื่องเดิมไปเปิดหัวใหม่เลย
จะกลับไปเขียนเรื่องเดิมได้ก็คือต้องไปนั่งฟังเพลง หรือ ดูหนัง ซีรีส์ที่เราได้ไอเดียนั้นมา อารมณ์แบบต้องโด๊ปไปโด๊ปมาอยู่เวลาเราเขียนหลายเรื่อง สรุปก็คือไม่จบสักเรื่อง แถมเรื่องก็ไม่ได้คืบหน้าเลยครับ 55555
งั้นก็ตั้งปณิธานกับตัวเองสักเรื่องสิคะ ถ้าหากยังเขียนเรื่องปัจจุบันไม่จบ ก็ไม่ได้เขียนเรื่องต่อไปนะ เราก็ทำแบบนี้ และได้ผลด้วย
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเลยนะครับ ^^
ทางนี้ก็พยายามแก้ปัญหาด้วยการปักหลักอยู่ที่เรื่องใดเรื่องหนึ่งไว้ก่อนเหมือนกันครับ ส่วนพล็อตใหม่ที่ผุดออกมาก็จดเป็นไอเดียไปก่อน
ที่จัดการยากมันคือห้ามใจไม่ให้เถลไถลเนี่ยแหละ 55
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?