เรือ…/เกาะร้าง..../ปัญญา!!

[dekchaijun]

                  ผมคิดว่าเมื่อทุกคนกำเนิดเกิดมาบนโลกนี้ ต่างคนต่างมีเรือที่พ่อแม่สร้างเอาไว้ให้ติดตัวมาด้วย เรือนั้นมีชื่อว่า “เรือชีวิต” เมื่อเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น พวกเราก็นำเรือลำนี้ออกจากท่าเรือที่พ่อแม่ของเราสร้างไว้ให้ ท่าเรือที่ว่านั้นคือ “อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นที่สุดในชีวิตของคุณ “(ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะเจออ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้จากที่อื่นหรือเปล่า?) อ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย ความหวังดีโดยไม่ต้องการสิ่งใด ๆ ตอบแทนเลยแม้แต่น้อย !!! แล้วคุณก็นำเรือออกจากท่า ด้วยไม้พายอันหนึ่ง คุณใช้ไม้พายอันนี้ช่วยพยุงเรือของคุณให้ล่องไปตามมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เพื่อค้นหาเป้าหมายชีวิตที่คุณได้ตั้งใจเอาไว้

                 แต่แล้ววันหนึ่ง เรือที่เราพยายามประคับประคองให้มันล่องไปให้ถึงฝั่งฝัน ซึ่งเป็นเป้าหมายของชีวิตเรา ก็โดนมรสุมลูกหนึ่ง ชื่อว่า “มรสุมชีวิต” เป็นมรสุมลูกใหญ่แห่งท้องมหาสมุทรพัดกระหน่ำเข้าใส่เรือลำน้อยของคุณ จนเรือของคุณหมุนวนไปวนมาไร้ทิศทาง คุณไม่สามารถนำเรือของคุณฝ่ากระแสแห่งนาวาที่ไหลเชียวนี้ไปได้ จนเมื่อมรสุมเริ่มสงบลง คุณก็พบว่าเรือของคุณถูกพัดมาไกลมากจนมาติดอยู่ที่เกาะร้างแห่งหนึ่ง เกาะนี้มีชื่อว่า “เกาะแห่งความล้มเหลว” เป็นเกาะที่ต้องคำสาป เพราะเมื่อใครพัดหลงเข้ามาติดในเกาะแห่งนี้จะไม่สามารถออกไปได้ จนกว่าจะหาวิธีเอาชนะความล้มเหลวที่เกิดขึ้นนี้ให้ได้เท่านั้น!!

                  หลังจากที่คุณพยายามหาทางเอาชนะความล้มเหลวครั้งนี้อยู่หลายครั้ง โดยพยายามนำเรือฝ่ากระแสน้ำเชียวที่ทางออกของเกาะร้าง คุณเริ่มรู้สึกเหนื่อย ท้อใจ และเริ่มหมดหวังในการต่อสู้เพื่อที่จะออกจากเกาะร้างนี้ให้ได้ คุณนั่งพิงเรือลำน้อยที่พ่อแม่ของคุณสร้างเอาไว้ให้ และถอนหายใจหนึ่งเฮือกใหญ่ พร้อมกับรวบรวมสติของคุณอีกครั้ง ทันใดนั้นเอง!! คุณเหลือบไปเห็นเจ้าไม้พายอันเล็ก ที่ด้ามของมันสลักคำว่า ”ปัญญา” เอาไว้ คุณจึงนึกขึ้นได้ถึงคำสอนของพ่อแม่ว่า “ไม่มีความล้มเหลวใด ๆ ที่เราจะเอาชนะมันไม่ได้”

                   ตอนนี้ใจคุณเปี่ยมไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ คุณหยิบไม้พายขึ้นมา พร้อมกับดันเรือของคุณลงในมหาสมุทรอีกครั้ง และเริ่มใช้ไม้พายแห่งปัญญานี้ จ้ำพายทางซ้ายที ทางขวาที ๆ ๆ คุณทำไปเรื่อย ๆ แม้ว่าคุณจะเริ่มเหนื่อย และล้า แต่คุณก็ยังคงจ้ำพายไปอย่างไม่หยุดยั้ง คุณเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า สักพักก็สะดุ้งตื่น ด้วยความตกใจคุณหันไปมองรอบ ๆ ตัว บัดนี้สิ่งที่คุณเห็นมันไม่เหมือนเดิม มันดูไม่เหมือนสภาพแวดล้อมในเกาะร้างนั้นอีกแล้ว ใช่...คุณได้หลุดออกจากเกาะแห่งความล้มเหลวเรียบร้อยแล้ว และชีวิตคุณกำลังมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายที่คุณตั้งใจไว้อีกครั้ง ผมหวังว่า...ถ้ายังมีผู้คนติดอยู่ในเกาะร้างแห่งนี้ไม่ว่าจะอีกสักกี่คนก็ตาม บทความอันนี้อาจจะเป็นส่วนเล็ก ๆ ที่จะสามารถใช้ชี้นำทาง หรือเป็นกำลังใจให้พวกคุณหลุดออกจากเกาะร้างนี้ได้ในที่สุดนะครับ

CR. Beyond The Happiness มุมมองความสุข ของ ดช.จุ่น