สำนักพิมพ์แรกที่เพื่อนๆออกหนังสือกันคืออะไรเอ่ย? ทีมงานกับผลตอบรับเป็นไงบ้างคะ?

แซวเล่นนะคะ ...ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

เราออก E-book เองค่ะ เพราะคงไม่มีที่ไหนหลงมาติดต่อไปพิมพ์แน่นอน

สิ่งที่ต้องทำหลังได้รับการติดต่อมาคือ ดูความมั่นคงของสนพ.ค่ะว่า มีสนพ.นี้จริงไหม ก่อตั้งมานานหรือยัง มีประวัติการจ่ายเงินดีไหม มีประวัติเบี้ยวนักเขียนไหม มั่นคงจนหมดสัญญากับเราไหม การวางขายเป็นอย่างไร มีสายส่งไหม

ถ้าเราสนใจ กรณียังเขียนไม่จบเราจะต้องบรี๊ฟเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ ราว 2 หน้ากระดาษ คำโปรย เรื่องย่อปกหลัง และจดหมายแนะนำตัวส่งให้ผู้ที่ติดต่อมาค่ะ ถ้าเขาโอเค บอกให้ขึ้นป้ายสนพ.ก็เปลี่ยน เขียนให้จบ แต่ลงได้แค่ไหนอยู่ที่ทางสนพ.กำหนด ส่งต้นฉบับให้ ระหว่างนี้อาจจะมีการเซ็นสัญญา อาจจะมีการแก้ไขบ้าง รอออกเล่ม รับเงิน รับเล่มตัวอย่างตามระบุในสัญญา

รอครบสัญญา ถ้าสนพ.ไม่ต่อลิขสิทธิ์ก็ทำเล่มขายเองหรือขายที่อื่นต่อได้ค่ะ

สำนักพิมพ์แรกก็ผลตอบรับดีค่ะ เพื่อนบอกหนังสือขายดีจนต้องสั่งจอง ส่วนสำนักพิมพ์ปัจจุบันก็กระแสดีอยู่นะคะ ฉุดให้นิยายที่ไม่มีความเคลื่่อนไหวกลับมาติดอันดับได้

สนพ. ที่ออกงานปัจจุบันนี่เจอตอนเขากำลังเปิดรับพอดี เลยคิดว่าลองอีกที่แล้วกัน ไม่ผ่านก็พักก่อนดีกว่า ด้วยไม่ผ่านมาสองที่แล้ว ท้อได้ใจอยู่ รอผลประมาณ 4 เดือน ก็ได้ผลว่า 'ผ่าน' พอดีตื่นมาเตรียมตัวไปทำงานเลยเบลอ ๆ แบบ เออ ผ่านไง ดีใจดีเลย์ไปสองสามชั่วโมง

พอผ่านก็แก้ไขส่งต้นฉบับไปตามขั้นตอนที่คุยรายละเอียด บรีฟปกอะไรต่าง ๆ ซึ่งส่วนนี้แต่ละสนพ. อาจจะมีขั้นตอนไม่เหมือนกันนะคะ ทีมงานน่ารักมากค่ะ หนังสือออกมาดี ต้องขอบคุณเลย ว่าช่วยทำให้ผลงานเราดูดีขึ้นมาก

ถ้าจะทำคงทำอีบุคขายเอง

เราว่าอนาคตอันใกล้ เว็บอ่านหนังสือจะให้จ่ายค่าสมาชิกรายเดือนแล้วอ่านกี่เล่มก็ได้ ไม่ต่างจากเนทฟลิค หรือยูทูป แล้วแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้นักเขียนตามจำนวนคนเข้าอ่าน

มาแน่ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

บ้านหลังแรก คือ...อักษรศาสตร์ค่ะ

ที่มาที่ไปมาจาก...เขียนงานเรื่องแรกเล่นๆ ในเว็บคัมออนค่ะ วันหนึ่งมีนักอ่านถามว่าไม่รวมเล่มเหรอ ขี้เกียจรออ่าน ก็อย่างว่าอะนะ เราเป็นโรคใจง่าย เขาทักมาก็เอาเสียหน่อย ลองดูไม่เสียหาย ก็ส่งไปค่ะ 7 วันต่อมาได้รับโทรศัพท์จากบก.ว่าผ่านการพิจารณา กรี๊ดแตกลั่นบ้านสิคะคุณ คุยไปสามตำบล(เวอร์ไปแล้ว555)

จริงๆ งานเขียนก็ไม่ได้เลิศเลออะไรเลย เป็นแนวเด็กที่ไม่ใสเท่าไหร่ ภาษาก็งั้นๆ เขียนก็วกวน อ่านเองงงเองก็ว่าได้ ทุกวันนี้หยิบหนังสือเล่มนั้นมาอ่านยังกุมขมับ แต่ไม่รู้ว่าผ่านได้ยังไง อาจจะฟลุ๊คหรืออะไรก็ไม่ทราบได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เราเชื่อว่าภาษาไม่เท่าไหร่ แต่ดวงต้องมา+มีอย่างน้อย 80 อาจจะถึง 90%

ประวัติความเป็นมาของสนพ.นี้ ก็อย่างที่ทุกคนทราบว่าปิดตัวไปแล้ว กรณีนี้เราจะไม่ขอกล่าวถีง เพราะต้องการให้เกียรติสนพ.และบก.ที่เคารพ เนื่องจากสนพ.นี้เป็นบ้านหลังแรกให้การสนับสนุนและสร้างชื่อเสียงทำให้มีนามปากกา ทิตภากร เกิดขึ้นบนถนนน้ำหมึก เอาเป็นว่า..เราจะเล่าเรื่องสนุกๆ มันๆ และความใจถึงของบก.ให้ฟังแทนแล้วกัน

มีอยู่ครั้งหนึ่งนักเขียนชื่อดังในสังกัดท่านหนึ่งมีป-า-ก-เ-สี-ย-งกับนักอ่าน บก.สาวห้าวขาลุยของเราอดรนทนไม่ได้ ออกโรงปกป้อง ชนิดที่เรียกว่าปะฉะดะ ฟ้องเป็นฟ้องกันเลยทีเดียว นั่นทำให้ทุกคนในเว็บๆ หนึ่งไม่กล้าเอ่ยชื่อสนพ.นี้ ส่วนใหญ่เวลาจะพูดถึงจะเรียกว่าสนพ.เทพ และเรียกนักเขียนทุกคนว่านักเขียนเทวดา ตอนเข้าเราเข้าไปอ่านข้อความในเว็บนั้นถึงกับฮาแตก เพิ่งรู้ตัวว่าสังกัดสนพ.นี้แล้วเป็นนักเขียนเทวดาอะนะ (คิดกันไปได้555)

ทำอีบุ้คก็สนุกดีค่ะ เป็นนายตัวเอง ทุกอย่างต้องตัดสินใจเองหมด

หลังจากวางขายก็แล้วแต่ว่าคนอ่านจะตัดสินใจซื้อไหม

ออกเล่ม ก็นั่นแหละค่ะ อยากได้ประสบการณ์ที่แตกต่างออกไป

เขาก็ติดต่อมา ก็ตอบตกลงไป ดูสัญญา

จากนั้นก็เขียนให้จบ ส่งไป เขาตั้งทีม บก. ขึ้นมา

บก. อ่าน อ่านจบส่งจัดหน้า

ตอนนี้ก็คุยเรื่องปก คุยเสร็จก็นอนรอสวย ๆ สองสามวันก็ได้ปกแล้ว

จากนั้นก็ตีพิมพ์เปิดพรีค่ะ

อันนี้ของเรา อ้อ แตกต่างจากที่คุณมิรันเม้นนิดนึงนะคะ

ของเราไม่มีแนะนำตัว พอดีเขาติดต่อมา 

เป็นคนง่าย ๆ เป้าหมายชัดเจน จะเอาคือเอา ไม่เอาก็จะไม่ตีพิมพ์ ก็รู้สึกสนุกเหมือนกันค่ะ

อย่างน้อยก็ได้ลองอะไรที่แตกต่างแล้ว

ส่วนแรงบันดาลใจ ดีที่สุดคือมาจากตัวเองค่ะ รับรองไม่มีมอดไม่มีหมด พุ่งฉิวไปข้างหน้าอย่างเดียว อาจสะดุดแหกโค้งบ้างก็ธรรมดาเนอะ

ของเราไม่คิดจะทำเล่มตั้งแต่แรกค่ะ

เชื่อในเวทมนต์ของโลกออนไลน์ 555

ทำแต่ E-book ค่ะ เป็นนายตัวเอง

ทำโฆษณาใน meb เอง //แบบเด็กมาก

ไม่เปิดเพจด้วยอ่ะ ทำตามใจสไตล์เด็กอินดี้ ชัดๆ//

ตอบตรง ๆ แบบต้องหลบรองเท้าก็คือ ตอนแรกไม่เคยคิดจะทำ E-book หรือส่ง สนพ.เลย สถานการณ์มันพาไปล้วน ๆ เขาติดต่อมาเราก็ตกลงไป (เพียงแต่ไม่ใช่กับ สนพ. แรกที่ติดต่อมาก็เท่านั้น) แต่เราไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการส่งต้นฉบับให้ สนพ. มาก่อน (วางพล็อตไว้ 4 เรื่อง สนพ.จองหมด) ก็เลยไม่รู้ระดับความยากง่าย

ของเราทีมตั้งขึ้นตั้งแต่เพิ่งเขียนได้ 70% เขียนแล้วก็ทยอยส่งต้นฉบับไปเป็นส่วน ๆ หลังส่งไปครบก็รอ บก.อ่าน จากนั้นก็ส่งฝ่ายพิสูจน์อักษร ระหว่างที่รอก็บรีพปกกับฝ่ายอาร์ต (ความเร็วก็แล้วแต่แบบ) เสร็จแล้วก็นอนรอไปยาว ๆ หมดหน้าที่ของเราแล้ว

ทางนี้สนพ.แรกติดต่อมาตั้งแต่เขียนยังไม่ถึง50เปอร์ตอนนั้นเลยปฏิเสธไปหลังจากนั้นก็มีเรื่อยๆแต่ตอนนั้นก็ไม่มั่นใจว่าจะจบรึเปล่าเหอะๆ

ผ่านไปอีกปีที่แรกเขาก็ติดต่อมาพร้อมๆกับสนพ.Bซึ่งมีชื่อพอสมควรแต่เราเลือกสนพ.แรกเพราะเขามองเห็นเราเป็นที่แรกและติดต่อมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นก็ทำสัญญา บรีฟปก แต่ทางนี้บรีฟนานเพราะคนวาดจีนแล้วก็ไม่มีคิว

ส่วนคิวหนังสือตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้ลงขายเมื่อไหร่ 555

เรื่องแรกเรื่องเดียว ในนามปากกา วิฬารี ของเรา ก็ปี ๒๕๕๕ จ้า

เราว่าช่วงปีนั้นระบบสำนักพิมพ์ยังเฟื่องฟู..ยังพร้อมรับงานนักเขียนหน้าใหม่

เราได้พิมพ์กับค่ายในเครือ Nation Multimedia ซึ่งเปิดตัวได้ไม่กี่ปี..ก็ปิดตัวไป..

(เฮ้ย...นี่เราเป็นตัวซวยป่าวเนี่ย???)

มันก็ฟินเฟร่อ..นะ...ถึงปีก่อนหน้านั้นเราจะเคยมีนิยายตีพิมพ์มาบ้างแต่มันเป็นโรมานซ์นามปากกาอื่นซึ่งไม่ค่อยเป็นตัวเราเท่าไหร่

อิฉันมองว่าตัวเองโชคดีที่ได้ตีพิมพ์ในช่วงโค้งสุดท้ายของยุคสื่อสิ่งพิมพ์

เพราะหลังปีนั้นสังคมไทยก็เริ่มเข้าสู่ยุคโลกโซเชียล..นิตยสารทยอยปิดตัว..สำนักพิมพ์ก็ปิดตัว

ปัจจุบันก็คิดแต่เรื่องทำอีบุคเองละจ้า ไม่อยากทำให้สำนักพิมพ์เจ็บ ขอล้มเองเจ็บเองดีกว่า

เป็นคนนึงที่ไม่คิดส่งสนพ.เหมือนกัน เพราะอยากเขียนเล่นเฉยๆ ถ้าขายมันดูจริงจังไป ไม่อยากเปลี่ยนงานอดิเรกเป็นงานประจำ แต่สุดท้ายหลังจากปรึกษาครอบครัว และตัดสินใจอยู่สักพัก ก็ยอมเลือกสนพ.ที่ติดต่อมาเป็นที่แรก ซึ่งมีความน่าเชื่อถือ

ส่วนผลตอบรับ ก็ดีเกินคาดไปเยอะมาก ทีมงานของสนพ.มืออาชีพมากๆ หลังจากตกลงตีพิมพ์ อีกเดือนนึงเล่มก็คลอดเลย เป็นหนึ่งเดือนที่ทรหดมาก ทั้งคนเขียน และทีมงานของสนพ. พวกพี่เขาเจ๋งมากๆ

ทุกอย่างสมบูรณ์แบบมากค่ะ สำหรับนักหัดเขียนคนนึง ทั้งยอดขาย สัญญา แล้วก็ประสบการณ์ นับว่าตัดสินใจไม่ผิดค่ะ

ตอนนี้ก็เริ่มจากศูนย์ใหม่ กับงานเขียนเรื่องใหม่ค่ะ ยังโนเนมเหมือนเดิม^^

ออกครั้งแรกเมื่อนานมากแล้วค่ะ คงเอาไปอ้างอิงไม่ได้แล้ว ตลาดและธุรกิจแตกต่างไปแล้ว เราว่าสมัยนี้ สำนักพิมพ์ไม่ใช่ที่สุดของนักเขียนเสมอไปนะคะ ยังมีทางเลือกอื่นอีกมากมาย

ถ้าหาแรงบันดาลใจ เราว่าดูพวก Best Seller ในตลาดอีบุ๊กหรือเว็บที่ให้ลงเรื่องแล้วแพ็คขายอย่างเว็บนี้ก็ได้ น่าจะจับต้องได้มากกว่าสำนักพิมพ์นะคะ

สำนักพิมพ์นี้ทุกคนเคยครับ

สำนักพิมพ์Dashboard.....แถมไม่จ่ายตังค์ ไม่คัดงาน ยกเว้นงานที่ห้าม

เราเป็นนักเขียนฟรีแลนซ์ค่ะ ฟรีแลนซ์ที่ว่าคืออิสระไม่ได้สังกัดสำนักพิมพ์ใดเป็นพิเศษ ออกงานไม่กี่เล่ม เท่าที่เคยร่วมงานมาก็ดีทุกสนพ.นะคะ

สนพ.มายังไง ตอบตามตรงว่าติดต่อมาในช่องทางโซเชี่ยลค่ะ ในข้อความลับบ้าง ดีเอ็มหรืออินบ็อกบ้าง ประมาณนี้ ส่วนมากจะจองเรื่องไว้ เราไม่ได้ติดต่อส่งต้นฉบับให้สนพ.เอง เพราะไม่ถนัดย่อเรื่องหรือแนะนำตัวเท่าไหร่ เมื่อนานมาแล้วเคยทำครั้งนึง ผลออกมาว่าไม่ผ่านก็เลยไม่กล้าส่งสนพ.ไหนอีกอีกเลย ฮ่าาาา จากนั้นก็หัดเขียนไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าอยากเขียน อยากให้คนอ่านมีความสุขกับเรื่องที่เราเขียน จู่ๆ สนพ.ก็ติดต่อมาเอง

ส่วนนักเขียนทำอะไรบ้าง คุยเรื่องสัญญา ระยะเวลาส่งงาน ทำต้นฉบับให้เรียบร้อย บรีฟปก รออีดิท ส่งงานอีดิท จากนั้นรอรูปเล่มค่ะ