เรื่องในอตีดที่ไม่มีวันตายของเด็กเกเร

[PA1998]

        ปัจจุบัน ทุกคนที่เจอเราจะพูดกับเราว่า เรียบร้อยมาก พูดเพราะมาก พูดมีห่างเสียงทุกคำ เป็นผู้หญิงที่แบบผู้หญิงๆ จนมีคนถามเราว่าน้องเคยหนีเที่ยวบ้างป่ะเนี่ย??? เราเลยบอกว่าเมื่อก่อนไม่ได้เรียบร้อยแบบนี้ 
        บอกก่อนว่าเราไม่ใช่เด็กที่เรียบร้อยมาก ออกไปทางเกเรมากกว่า เป็นคนที่เกเรด้วย แต่เรียนไม่เคยขาด เกรดไม่เคยตก แต่เรียนไม่ได้เก่ง อยู่ในระดับกลาง เรียนจบม.ปลายด้วยเกรด 2.99 เราตั้งกับตัวเองไว้ว่า ต่อให้เกเรแค่ไหนแต่เกรดห้ามตก
และบวกกับทางครอบครัวเราคือจะขีดทางเดินให้เราไว้แล้ว ว่าต้องเรียนอันนี้ เรียนจบแล้วเป็นแบบนี้ๆๆ ต้องทำแบบนี้  เหมือนกำหนดไว้หมดแล้ว(ง่ายๆคือบังคับนั้นและ) เราเลยแค่ทำทุกอย่างที่บ้านต้องการคือเรื่องเรียนแค่เรื่องเดียวเท่านั้น ย้ำเรื่องเรียนเท่านั้นที่ทำตามที่ทางบ้านต้องการให้เป็น คือเกรดห้ามตก ห้ามติด 0 ร มส  แต่เรื่องอื่นๆในชีวิตคือไม่เลยสักนิด ตรงข้ามกันหมดเลยด้วยซ้ำ เหมือนเรามี 2 คนในคนเดียวกันก็ได้ ถ้าอยู่บ้านก็จะเหมือนคนที่เรียบร้อยมาก แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนคือ ถึงไหนถึงกัน กินคือกิน เมาก็เมา
-ส่วนเรื่องการพูด/คำพูด คือ เราอยู่กับคนที่เป็นระเบียบมีระเบียบมากตั้งแต่เด็กเราเลยจะพูดกับเพื่อนแบบหนึ่งพูดกับผู้ใหญ่อีกแบบหนึ่ง เหมือนวางตัวในเรื่องคำพูดได้ดี 
-ส่วนเรื่องเรียนนั้น เราเรียนเก่งเฉพาะวิชาการ วิชาที่ท่องจำ วิชาคณิต ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แต่วิชาศิลปะ พละ คือแย่มากๆ ตอนม.ปลายเราไม่ได้ตั้งใจเรียนตอนครูสอนในห้อง แต่เราจะอ่านเอง อ่านล่วงหน้าก่อนที่ครูจะสอนที่บ้าน ตอนอยู่ห้องคือไม่เรียนแต่มีงานส่ง ส่วนเรื่องสอบคือ เราจะสอบได้เกือบเต็บทุกครั้งของวิชาท่องจำ ส่วนวิชาอื่นคือสอบผ่านก็บุญแล้ว จนเพื่อนบอกว่า เราแปลกวิชาง่ายคือไม่ได้แต่วิชายากคือได้เต็ม
เราถึงขั้นเคยไม่เรียนตอนคาบเช้า หนีลงจากรถรับส่ง แล้วแอบหนีเข้าโรงเรียนไปตอนบ่ายเพื่อไปสอบวิชาฟิสิกส์ สอบเสร็จก็กระโดดรั่วโรงเรียนออกมาเหมือนเดิม แล้วสอบก็ได้คะแนนเต็มด้วย เราจะทำแบบนี้บ่อยมากเรื่องโดดเรียนแต่หนีเข้าไปสอบ โดยตอนใกล้จะจบ ม.6 คือ ไปสอบแต่ไม่ไปเรียน (ไม่ต้องลอกเลียนแบบนะทุกคนมันไม่ดี) 
-เรื่องที่ทำแล้วแล้วแบบเล่าให้ใครฟังก็ไม่เชื่อ คือ เราเป็นผู้หญิงที่มีเพื่อนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เพื่อนสนิทก็จะเป็นผู้ชาย เพื่อนมีทุกรูปแบบ เราเคยไม่กลับไปนอนบ้าน แต่กลับบ้านไปเอาเงินค่าขนมทุกวัน ที่บ้านเราให้เงินเป็นวัน เราเลยกลับบ้านทุกวันมาเอาเงินและชุดนักเรียนแล้วก็ไปนอนบ้านเพื่อน ไปกินเหล้า ไปกินหมูทะ 
เราทำแบบนี้ตั้งแต่ ม.4-ม.6 ช่วงแรกก็ไปเฉพาะเสาร์-อาทิตย์นอนบ้านเพื่อน ส่วนจันทร์-ศุกร์กลับมานอนบ้าน แต่พอ ม.6 คือเริ่มหนัก แบบกลับบ้านไปเอาตังแล้วก็มาอยู่บ้านเพื่อน (บ้านเพื่อนคือกลุ่มเพื่อนมาอยู่รวมกันที่บ้านหนึ่งน) ทำแบบนี้ถึงเรียนจบม.ปลาย แบบว่ากลางคืนก็กินเหล้าบ้าง เที่ยวบ้าง แต่กลางวันก็ไปเรียน แล้วแบบว่าทั้งกลุ่มพากันเป็นแบบนี้พากันเรียนพากันเล่นพากันเที่ยว แต่มันก็ไม่ถูกอยู่ดีเพราะว่าตอนนี้เด็กอายุไม่ถึง 18 ปีด้วยซ้ำ (อันนี้คือรู้แต่ก็ทำ) พากันไปเที่ยวต่างจังหวัด พากันไปเที่ยวแบบค้างคืนไปแบบไม่บอกที่บ้าน 
จนเรียนม.ปลาย เราก็โดนที่บ้านส่งไปเรียนมหาลัยที่มีหอในมีกฎเกณท์เยอะหน่อย แบบอยากดัดนิสัยเรา ทะเลาะกันหนักมากเรื่องเรียน แบบเพื่อนเราเรียนอยู่ในจังหวัดบ้านเกิดหรือไม่ก็กรุงเทพ แต่นี้เราไม่ได้เลือกไง (เล่าแล้วจะร้องไห้อีก) ตอนเรียนคือไม่ได้เจอเพื่อนม.ปลายเลย เราปิดเทอม เพื่อนก็เรียน เราเรียน เพื่อนปิดเทอม อะไรแบบนี้ 
-เราตอนนี้คือกลายเป็นคนที่ไม่ได้เที่ยว เพราะทำงาน+ขึ้นเวร ด้วยและไม่มีเวลาไปไหน ส่วนวันหยุดคือ นอน ไปคาเฟ่ ไปเดินห้าง สะมากกว่า  
ส่วนที่บ้านคือ ปลงแล้วว่ายังไงเราก็นิสัยเหมือนเดิม แต่เพราะเราทำงาน เราเลยรับผิดชอบในส่วนนี้มากกว่า

ตอนนี้ถ้าใครถามว่าตอนเด็กเป็นยังไงก็พร้อมที่จะเล่าให้ฟัง อตีดคืออตีด ไม่กลัว แต่พร้อมกล้าที่จะเล่า อยู่ที่ว่าจะเชื่อไม่ก็อีกเรื่องหนึ่งนะ เราไม่ใช้คนเรียบร้อย แต่อยู่ในสังคมของการทำงาน ที่ทุกคนต้องทำตัวให้หน้าเชื่อถือ(นิดหนึ่งก็ยังดี อิอิ) เราเลยเป็นแบบนี้ 

อดีตเราคือแบบนี้ อดีตที่ทำให้เราเปิดโลกมาก โลกที่ทำให้รู้ว่าตอนเด็ก-เที่ยวได้ -กินเหล้าเก่งแค่ไหน -ก็เรียนจนจบม.ปลายมาได้ แบบไม่มี 0 ไม่มี ร มส. -ก็แค่คนหนึ่งในตอนนั้น (ขออภัยในคำหยาบ)

ฝากถึงน้องๆ เพื่อนๆ ว่า ขอให้ทุกคนได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน ได้ทำในสิ่งที่ชอบ 
เราเป็นกำลังใจให้นะ ทุกคน