ประสบการณความรัก ช-ช (เรื่องจริง)

[zhozho]

สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักของผมที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของผมเอง ก่อนอื่นต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าถ้าหากใช้ภาษาเขียนได้ไม่ค่อยดีนัก เพราะไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้มาก่อน555 แต่ขอยืนยันว่าเรื่องราวของผมเป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่อาจมีการตัดทอนบางส่วนลงบ้างนะ ^^ เรื่องราวบางส่วนอาจจะเรียบเรียงเวลาได้ไม่ตรงกับความเป็นจริงนะเพราะบางทีก็ลืมไปแล้วว่าเหตุการณ์ไหนเกิดขึ้นก่อนหลังแฮ่ๆ ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะ

ผมขอแทนตัวเองว่า"ธีร์" ละกันนะครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ อาศัยอยู่กับครอบครัวของป้ามาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่ของผมท่านทำงานไม่ค่อยมีเวลาให้ผมสักเท่าไหร่ ผมรู้ตัวมาตั้งแต่เด็กว่าผมชอบผู้ชาย แต่แปลกนะครับผมกลับรู้สึกกับผู้หญิงด้วย แต่ก็ไม่กล้าบอกใครเรื่องนี้เพราะผมรู้สึกว่ามันน่าอาย(ไว้ถ้ามีโอกาสจะมาเล่าเรื่องราวตอนเด็กนะครับ)แต่เอาเป็นว่าเรื่องราวทั้งหมดตอนเด็กมันทำให้ผมโตมาแล้วไม่ค่อยออกสาวเท่าไหร่ละกันนะ ตอนนี้ผมอายุ21ปี สูง178 นน.60 เรียนครู อยู่ปี2 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อ้อ! ผมเป็นคนเหนือนะครับแต่ผิวไม่ขาวมากแต่ก็ไม่แทนนะ เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นตอนผมอยู่ม.ปลายกำลังจะเรียนมหาวิทยาลัย ผมพึ่งเลิกคุยกับเพื่อนคนนึงที่ผมแอบชอบตอนม.4 ตอนนั้นผมเสียใจอยู่หลายเดือนและรู้สึกแย่ๆมากๆ จนผมไม่อยากคบผช.อีกบวกกับพ่อแม่ของผมเองก็บอกกับผมมาตลอดว่าท่านไม่สนับสนุนความรักแบบนี้ ผมจึงตั้งปณิธานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่คบกับผชอีก และจะถือว่าการขึ้นปี1คือการเริ่มต้นใหม่ของผม!!! แล้วชีวิตปี1ของผมก็เริ่มต้นขึ้น งานแรกที่ผมได้เจอกับเพื่อนๆในสาขาคือกิจกรรมปฐมนิเทศเป็นกิจกรรมค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับผม เพราะมีกิจกรรมที่ทำให้เราต้องฝึกระเบียบวินัยและฝึกความกล้าแสดงออก จริงๆแล้วผมเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเอามากๆ แต่ก็คิดซะว่านี่คือการเริ่มต้นใหม่ของผม ผมต้องทำทุกกิจกรรมออกให้ดีที่สุด พอคิดแบบนั้นมันก็ทำให้ผมกล้าแสดงออกมากขึ้น จนได้รับเลือกให้เป็นประธานสาขาและกิจกรรมนั่นเองที่ทำให้ผมได้เจอผญ.คนนึงแทนเธอว่า"เจน"ละกันครับ ผมยังจำภาพแรกที่เจอกับเธอได้ดีเลย เจนเป็นผญที่ค่อนข้างสวยนะครับจมูกโด่งตาโตผิวขาวเหลืองแบบสาวเหนือ ตอนนั้นเจนขึ้นมาแนะนำตัวแล้วมีรุ่นพี่คนนึงถามเรื่องทรงผมของเธอ ตอนนั้นผมก็สงสัยเหมือนกันเพราะเจนผมสั้นมากๆ เจนบอกว่าพึ่งไปบริจาคผมมา เหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์แรกที่ทำให้ผมรู้สึกประทับใจเธอเอามากๆเลยครับ นอกจากปฐมนิเทศของคณะแล้ว ยังมีปฐมนิเทศของหอพักใน จริงๆแล้วผมไม่อยากอยู่หอในเลยครับเพราะได้ข่าวมาว่ากิจกรรมค่อนข้างเยอะ แต่ด้วยความที่อยากช่วยพ่อแม่ประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยก็เลยตัดสินใจอยู่ และในกิจกรรมปฐมนิเทศหอพักในนี่แหละครับทำให้ผมได้เจอกับ"ธัน" ครั้งแรกที่ผมเจอธันเอาตรงๆนะครับ รู้สึกตรงสเปคเอามากๆ ธันเป็นผชใส่แว่น ผิวขาว ตาตี่ ดูเป็นเด็กเนิร์ดเอามากๆเลย ที่สำคัญเค้าเรียนคณะเดียวกับผม แต่ผมก็พยายามข่มใจและนึกถึงปณิธานที่ตัวเองตั้งไว้ วันนึงผมเอาผ้าไปซักกับเพื่อนผมคนนึง ผมเดินไปเจอเพื่อนสมัยเรียนม.ปลายของผม ตอนนั้นเพื่อนของผมนั่งอยู่กับเจนซึ่งพอได้คุยกับเพื่อนก็ได้รู้ว่าเธอเป็นรูเมทกัน นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้คุยกับเจน ได้ทำความรู้จักกับเธอ และผมเองก้ได้เล่าเรื่องราวของผม เธอบอกว่าผมดูไม่เหมือนกับในfacebookเลย โปรไฟล์ผมดูเป็นลูกคุณหนู ผิดกับตัวจริงที่ต้องทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่เด็ก ภายนอกดูเป็นคนเงียบๆไม่พูดแต่พอได้พูดก็คุยไม่หยุดเลย แต่ผมก็ไม่แปลกใจเลยนะที่เธอบอกแบบนั้นเพราะในfacebookมันเป็นเรื่องธรรมดามากเลยที่คนเราจะลงรูปตอนที่เราแต่งตัวดีๆมากกว่าชุดทำงาน555 การได้คุยกันครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีกับเจนมากขึ้นไปอีก  เวลาผ่านไปสักพักก็มีกิจกรรมที่ทุกม.ต้องมี นั้นก็คือกิจกรรมประกวดดาวเดือนคณะ ซึ่งผมได้รับคัดเลือกให้เป็นนึ่งในผู้เข้าประกวด ตอนนั่นผมดีใจมากเลยนะ เพราะผมไม่มีความมั่นใจเรื่องหน้าตาเลยไม่คิดว่าจะได้ด้วยซ้ำ แต่พอได้ก็คิดแค่ว่าจะทำทุกอย่างออกมาให้เต็มที่ละกัน หลังจากนั้นก็ได้มีการประชุมหอพักใน พี่ๆในหอพักก็ถามน้องปี1ว่ามีใครได้เป็นเดือนของสาขาบ้าง(หอพักของเป็นหอชายนะ) ซึ่งหอของเรามีตัวแทนประกวดดาวเดือนถึง3คนก็คือผม ธัน แล้วก็เพื่อนอีกคนนึง หลังจากวันนั้นมันก็ทำให้ผมอยากทำความรู้จักกับธันให้มากขึ้น หลังจากที่ผมได้กลับบ้านไปพักผ่อนในวันหยุดผมได้เดินทางไปสถานีรถไฟเพื่อนที่จะเดินทางกลับม. ขณะที่นั่งรอรถไฟผมได้เข้าไปส่องfacebookของเพื่อนๆแต่ละคนจากกลุ่มของหอพักในเพื่อแอดไปเป็นเพื่อน หนึ่งในนั้นคือธัน ผมพึ่งรู้ว่าธันอยู่จังหวัดเดียวกับผม ผมจึงตัดสินใจทักไปหาเพื่อทำความรู้จัก ผมถามธันว่ากลับม.วันนี้ไหม ธันบอกว่าใช่ ตอนนี้ตกรถ รอรถรอบถัดไปอยู่ ผมบอกเค้าว่าเจอกันที่ม.นะ เค้าก็บอกผมว่าเจอกัน พอถึงวันเปิดเรียน ผมก้ไปเรียนตามปกติ เวลาไปทานข้าวที่แคนทีน ผมได้เจอกับเจนบ่อยๆก็ทักทายกัน แต่ผมสักเกตุว่าเวลาเจนเจอผมเพื่อนๆของผมกับเจนจะแซวตลอด ส่วนเจนก็จะเขินหน้าแดงตลอด มันทำให้ผมหน้าแดงไปด้วย555 เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนผมรู้สึกว่าผมเองก็ชอบเจนเข้าซะแล้ว วันนึงพี่ที่หอพักในชวนผมไปเที่ยว ซึ่งผมเองก็อยากไปเพราะตั้งแต่มาเรียนที่นี่ก็ยังไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย พี่บอกว่าให้ชวนเพื่อนมาด้วย ซึ่งตอนนั้นรูมเมทผมก็ไม่อยู่ ผมเองก็ยังไม่สนิทกับใครเท่าไหร่ คนที่เคยคุยด้วยก็มีแต่ธัน ผมก็เลยชวนธันไปด้วย ธันเองก็เหมือนไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ ผมก็ข้อร้องให้เขาไปเป็นเพื่อนหน่อย สุดท้ายเค้าก็ยอมไปกับผม วันนั้นเราไปเที่ยวที่วัดชื่อดังของจังหวัด ไปทำบุญด้วยกัน อากาศร้อนมากเลยครับ ตอนที่ผมขอพรผมแอบขอให้ผมกับธันได้เป็นเพื่อนสนิทกันด้วยแหละ ส่วนพี่ๆก็ถ่ายรูปให้ผมกับธันตอนไหว้พระ ตอนเย็นผมก็ลงรูปนั้นแล้วแท็กไปให้ธัน ก็ไม่ได้คิดอะไร สักพักธันก็เดินมาหาผมที่ห้อง ธันบอกว่ามีคนแอดมาเยอะมากเลย พอดีช่วงนั้นเพื่อนในfacebookแอดผมมาค่อนข้างเยอะกว่าเพื่อนคนอื่นๆน่ะครับ ก็เลยทำให้คนอยากรู้จักธันไปด้วย ธันดูตื่นเต้นมากเขาบอกผมว่าไม่เคยมีคนแอดเขามาเยอะขนาดนี้ พอเห็นท่าทางตอนเขาตื่นเต้นก็ผมแอบยิ้มแหละครับ มันดูเหมือนเด็กน้อยกำลังดีใจน่ารักดี หลังจากนั้นก็มีรุ่นพี่ในสโมสรที่ผมได้ไปขอลายเซนต์ทักผมว่า เห็นที่รุ่นพี่คนนึงแชร์รูปผมกับธันไหม เขาชอบน้องสองคนมากเลยนะ รูปที่แชร์ไปก็ทำนองคู้จิ้นแหละครับ มันก็เลยเกิดเป็น#ชื่อจริงของผม+ชื่อจริงของธัน พอรู้ข่าวผมก็ไปเล่าให้ธันฟัง ธันก็บอกว่าไม่ซีเรียส มีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียด ผมเองก็แอบตื่นเต้นนิดนึงเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ หลังนั้นจากก็มีคนอยู่กลุ่มนึงที่ช่วยกันแชร์รูปของผมกับธันอยู่บ่อยๆ ตอนนั้นก็รู้สึกดีนะครับแล้วก็รู้ขอบคุณด้วยที่ทำให้ผมในม.รู้จักพวกผมและทำให้ผมสนทกับธันมากขึ้นด้วย [ลองลงก่อนนะถ้ามีคนอ่านจะมาเล่าต่อ] อ่านแล้วช่วยคอมเม้นต์ด้วยนะครับ

Comments

[พี่ปุ๋ย]

เรื่องราวน่ารักมากเลยค่ะ แวะมาลงต่อน้าา พี่ปุ๋ยรออ่านอยู่ค่ะ ^^