เวลาอ่านนิยายหรือดูหนัง ขัดใจเรื่องอะไรที่สุด
ตั้งกระทู้ใหม่
เพื่อนๆละ ขัดใจแบบไหนที่สุด
varunyanee
2 ก.พ. 63 เวลา 11:59 น.
2,443
views
33 ความคิดเห็น
ฮ่า ไม่ค่อยชอบที่พระเอกขังนางเอกให้อยู่นกรอบแม่ศรีเรือนแบบสมัยก่อนเท่าไหร่ จำได้ว่ามีคนเล่าให้ฟังว่าเคยไปดูเรื่องที่นางเอกต้องไปสอบแล้วพระเอกไม่ยอม ขัดขวางนางเอกแล้วพูดว่า จะเรียนไปทำไม ผมจะเลี้ยงคุณเอง เถือกๆนี้อ่า แย่มาก.-.)
ใช่ฉากที่จะทำวิทยานิพนธ์แล้วพระเอกไม่ให้ทำหรือเปล่าคะ อันนี้รับไม่ได้ ฟฟฟ
ใช่ค่ะๆ อันนั้นเลยย
อ่ะอันนี้เข้าใจ
ขัดใจตอนภัยพิบัติกำลังจะมาถึงตัว เช่นสึนามิ แผ่นดินถล่ม แต่ตัวเอกนั่งมองเฉยๆ ค่ะ หรือมันเป็นอารมณ์เดียวกับตอนโดนข่มขื่นแล้วตัวแข็ง ทำอะไรไม่ได้?
คือแต่ก็ตายใช่ไหม หืมมมมม แบบนั้นปล่อยตายเหอะ555
ปรากฎว่ารอด ถถถถ
สึนามิสูง8เมตร ลูกเเรกไม่เป็นไร ลูกต่อไป....
ถ้าอ่านนิยาย จะเลิกอ่านเพราะคำผิด หรืออ่านไปแล้วรู้สึกว่า มันก็คล้าย ๆ กับเรื่องอื่นที่เคยอ่าน ก็จะเทไปตามระเบียบ หรืออ่านแล้วรู้สึกว่า อ่านจบแล้วจะได้อะไรบ้างไหม เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองอ่านแบบไม่คิดอะไร แต่บางครั้งอ่านไปอ่านมาดันคิดซะได้ ^^”
ส่วนหนัง ถ้าไม่ใช่แนวจะไม่ดู ละครเช่นกันค่ะ ยิ่งมาแนวเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ก็จะไม่ดู ก็คล้ายอ่านนิยายนั่นแหละค่ะ บางทีดูแนวนี้บ่อยจนรู้สึกว่า มันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นอีกแล้ว ก็จะเลิกดูไปเลย
คุณเตยคิดมาก 5555 แต่ก็เข้าใจนะ ^^ทนอ่านต่อไม่ไหวเหมือนกัน
จะไม่คิดก็ไม่ได้ อยากได้อะไรที่แตกต่างหรือแหวกแนวบ้าง บางเรื่องซื้อมายังค่อย ๆ อ่านแบบเสียดายเงินที่เสียไปเลยค่า อ่านแบบสายทาก
เราซื้อ อีบุ๊คไว้ 2 เรื่อง นี่ยังอ่านไม่จบเลย เพราะพอเข้าไปอ่านตอนต่อจากที่ปิด...เรารู้สึก อ้าวววววเฮ้ยยยยย เสียดายเงิน
ฮ่า ๆ ๆ โอ๊ยคุณเตยพูดซะเรารู้สึกตัวเองบ้ามาก
ถ้าเจอเรื่องที่ชอบ บ้าบอแค่ไหน พอเราอ่านจบให้คำตอบตัวเองเลยค่ะ คือ เราได้ความสบายใจ อ่านแล้วหายเครียด ได้ความน่ารัก เราก็อิ่ม ถึงแม้จะไม่ได้อะไรแบบจริงจังนะคะ ไม่ได้สอนอะไรมากมาย ขอแค่อ่านแล้วปลดความเครียดที่แต่วัน ๆ เจอมา เราหลับสนิทตลอดคืนค่ะฮ่าฮ่า เป็นคนไร้สาระมากจริง ๆ
ล่าสุดคือขัดใจที่นางเอกมีบทน้อยกว่านางร้าย ข้ามเท่าไหร่นางเอกก็ยังไม่มีบทอยู่ดี
อันนี้น่าอึดอัดเลยเนอะคะ ไม่ได้อยากดูนางร้าย แต่นี่เน้นดูพระเอก
หันกลับไปดู .....เป็นเรื่องของนางร้ายรึเปล่า แล้วนางเอกเป็นแค่ตัวประกอบ555
ไม่ใช่แค่เรานะ ตอนนี้เหล่าบรรดา VIP ด้วยกันยังหันไปชอบลูกน้องพระเอกกันหมดแล้ว ลำไยนางร้ายกับพระเอก555
เรื่องอะไรคะเนี่ย จะได้ตามไปดูมั่ง ทำ VIP ของ We ไว้ พอดูเรื่องฝันคืนสู่ต้าชิงจบ เลยไม่รู้ดูเรื่องไหน
ลิขิตรักเหนือเขนยค่ะ ลำไยปู่กับจีเหิงมากตอนนี้ Handsome Siblings ของช่อง Netflix ก็กำลังสนุกเลย
ว่าแล้ว นี่กะรอให้จบก่อนค่อยดูทีเดียว เผื่อเทไว้ด้วยค่ะ ^;^
OK ขอบคุณค่ะ ^^
เข้าใจความรู้สึกค่ะ เคยอ่านเรื่องหนึ่ง บทนางร้ายจะเยอะไปไหน เข้าใจว่าหลัง ๆ บทนางเอกจะมา แต่ทนอ่านไม่ถึงค่ะ บายยยยย
ถ้าเป็นหนังสือก็มักจะทนอ่านไม่ไหวเหมือนกันแหละค่ะ
ถ้าโง่แล้วมีพัฒนาขึ้นเราโอเคนะ แต่ถ้าโง่แล้วดักดานลงเรื่อย ๆ นี่ปิดจริงค่ะ
5555 คือเราเป็นแบบนั้น นี่อุตส่าห์ให้โอกาส เขาว่าพระเอกฉลาดแล้ว กลับเข้าไปดู
เฮ้ยยยย ....หนักกว่าเดิม สรุป....แยกย้าย555
แต่คงมีคนชอบแบบนี้ไม่อย่างนั้นคงขายไม่ได้ถล่มถลายและอยู่มายันปัจจุบันเลยค่ะ
เห็นด้วยค่ะ ความชอบคนเราไม่เท่ากัน //สวัสดีค่ะคุณสา สบายดีนะคะ
สวัสดีค่า พยายามทำตัวให้สบายดีค่ะ ฮ่า ๆ
จริง ๆ เราวนเวียนบอร์ดูบ้างสองสามวันแวะมาที แต่หลัง ๆ มีดราม่าเยอะก็เลยหายไปบ้างค่ะ เห็นหัวข้อของคุณวีต้องรีบเข้ามาระบายสิ่งที่เพิ่งเจอ ฮืออออออ
เป็นคนเขียนนิยายไม่ดี เลยหาอ่านเอาแงงที่เขียนไม่ได้ สุดท้ายปาดน้ำตาในความเศร้าค่ะ หาเรื่องอื่นอ่านต่อไปแหะ ๆ
เจอดราม่า งดออกเสียงไปเหมือนกัน เข้าบ้างประปราย ไงก็เข้ามาแวะทักทายกันบ้างนะคะ อ่้อ กำลังแต่งไว้เรื่องหนึ่งใกล้จบแล้วค่ะ ว่างเข้ามาอ่านนะคะ เพื่อความบรรเทิง 555
เหตุผลหนึ่งที่เราจะไม่เขียนบรรยายหรือชมตัวละครเราว่าฉลาดค่ะ กลัวคนอ่านด่าในใจว่า โง่ขนาดนี้เรียกว่าฉลาดหรือ
@Miran/Licht เราถึงได้ออกตัวก่อนว่า ส่วนตัวก็ไม่ฉลาดมากมาย555
แต่ถ้าเราอ่านแล้วดูออกมา...ไม่ใช่ละ คงต้องหยุด
@Irremias คุณก็อดทนเก่ง ตอนนี้เรามีอีบุ๊คที่ซื้อมา นอนนิ่งในชั้นหนังสือไม่อ่านต่อ เพียงเพราะ ไปต่อไม่ไหวนี่แหละค่ะ...ไม่ไหว ก็ไปต่อ^^
เข้าใจดีเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนกันว่าถ้าอยากทำให้ตัวละครดูฉลาด
นักเขียนที่ดี 'ไม่จำเป็น' ต้องบอกพูดผ่านการบรรยายของตัวเองว่าตัวละครฉลาดแค่ไหน
ได้รางวัลเยอะแค่ไหน ตัวละครประกอบอวยความฉลาดแค่ไหน
แต่สามารถใช้การกระทำ ประโยคบทสนทนา หรือวิธีการแก้ปัญหาของตัวละคร
บอกเป็นนัยแก่ผู้อ่านว่าตัวละครนี้ฉลาดได้
แบบนี้ดูเท่กว่าเยอะ แถมยังน่าจะได้ปฏิกิริยาเชิงบวดจากผู้อ่านเชิงประมาณว่า 'เฮ้ย เจ๋งอ่ะ / เก่งว่ะ' ด้วยแหละ
เคยอ่านเจอเยอะเหมือนกันแหละค่ะที่เจอนิยายที่ชอบบรรยายว่าพระเอกนางเอกฉลาดงี้
แต่เราอ่าน ๆ ไปละดูแต่ละอย่างที่พวกนางคิด ทำ ตอบสนอง แก้ปัญหา
แล้วก็คิดขึ้นมาว่า นี่คือฉลาดแล้วเหรอ...?
นิสัยไม่ดีเลยเนอะเรา 555555
ละครหรือหนังแนวคุณหนูร้องกรี๊ด ๆ เต้นเร้า ๆ เวลาโดนขัดใจ...คือมันแสบแก้วหูน่ะเลยปิดไปเลย...แล้วก็หันไปดูพวกซีรี่ย์ฝรั่งพวก CSI แทน...
ละครหรือหนังแนวคุณหนูร้องกรี๊ด ๆ เต้นเร้า ๆ เวลาโดนขัดใจ///ควรหมดจากประเทศไทยไปได้แล้วเนอะ ^^
มันไม่มีอะไรประเทืองปัญญาเลยสักนิด...แล้วก็เรื่องตบตีแย่งผู้ชายกันอีก...ผู้ชายไม่ชอบยังจะเสนอตัวไปประเคนให้เขาถึงที่....จะให้เขาเอาให้ได้
คือคิดพล็อตอื่นที่แปลกใหม่กว่านี้ไม่ได้แล้วหรือ...
เคยดูซีรี่ย์ Ring แล้วแต่ดูไปไม่ถึงครึ่งตอนก็เลิกดู...ไม่ใช่ไม่ดีนะ...แต่เนื้อหาในเรื่องแม่งกดดันจนทำให้เราประสาทเสียนิด ๆ ทั้งดนตรี ทั้งบรรยากาศมันสุด ๆ --จนเราทนไม่ไหวเลิกดูใช้วิธีอ่านนิยายแทน...เวิร์คกว่า...
อ่านสไปรัลจนคนอื่นถามว่าเมิงอ่านรู้เรื่องเหรอ?
ขัดใจเลิกอ่าน/เลิกดู เพราะคนแต่ง/คนเขียนบท "โง่" แต่ดันสร้างตัวละครที่เกินความสามารถและมันสมองของตัวเอง
เช่น ตัวละครที่พยายาม tell ว่าเก่งเทพแต่สถานการณ์ที่ show ออกมา ทำให้รู้สึกว่า "ก็ไม่ได้เก่งเทพเหมือนที่อวยมาตลอดนี่" หรือ ตัวละครที่พยายาม tell ว่าฉลาด IQ200 เป็นอัจฉริยะ จบการศึกษาปริญญาเอกตั้งแต่อายุ14-15 พอเจอสถานการณ์จริงก็ไม่ได้แก้ปัญหาด้วยวิธีที่ฉลาดเทียบเท่าIQที่มีอยู่
แม้กระทั่งสร้างสถานการณ์เพื่อ show ความอัจฉริยะของตัวละคร แต่มันก็ดูงั้นๆ ไม่ได้ฉลาดขนาดนั้น บางที่ก็พลาดในเรื่องโง่ๆ ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะโง่ไม่เป็น แต่คนเขียนดัน self-insert สมองตัวเองเข้าไปทำให้ตัวละคร IQ ต่ำกว่าที่อวยเอาไว้ เช่น เลือกใช้รถหรูทั้งประเทศมีไม่กี่คัน โมเดลโคตรโดดเด่นในการหนีตำรวจ และน่าเบื่อไปกว่านั้นคือตัวละคร EQ ต่ำในสถานการณ์ที่ควรมีสติ เช่น อดีตนักฆ่าตกใจตอนโดนลอบฆ่าจนลนลาน
ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าจะเขียนตัวละครที่ฉลาดกว่าตัวเองไม่ได้ ต้องระวัดระวังในการเขียนอย่างมากแต่เท่าที่เห็นน้อยคนที่จะระวังกลายเป็นสร้างตัวเอกที่ดีแต่เปลือกออกมา
ขออนุญาตออกตัวนิดหนึ่ง เราไม่ใช่สายอาชีพ
แล้วเราเห็นว่า ในเด็กดี นักเขียนมี 3-4กลุ่ม
กลุ่มแรกเลย ...นักเขียนมืออาชีพ ภาษาเขาจะสวย ๆ
กลุ่ม2 ....เป็นเด็ก ก็แบ่งเป็นช่วงๆ ม.ต้น ก็อีกภาษาหนึ่ง มีตัวเองเป็นศูนย์กลาง แฟนตาซีจ๋า เก่งเว่อร์
ม.ปลาย ก็จะเน้นไปทางรักแรงๆ ทุกอย่างแรงหมด //อ่านๆไป อ้าวเฮ้ยยยไม่ใช่ค่ะ เคยเข้าไปให้ข้อมูลน้องเขาเหมือนกันนะ ..เราอ่ะ^^
มหาวิทยาลัย ก็โตจาก ม.ปลายมาหน่อย
กลุ่ม 3 ....เป็นพวกสมัครเล่น แบบมีงานประจำ จะผสมผสานกลุ่ม 1 กับกลุ่ม 2 มา มีเหตุ มีผล เอาแนวคิดคนโตไปใส่ในเด็กบ้าง วัยรุ่นบ้าง ....แล้วจะพล๊อตจะพาไป
.... เรากำลังบอกว่า จากพื้นฐานเดิม เขาจะไม่มีความรู้ในอาชีพ หรือคาแรคเตอร์ที่เขาสร้างเท่าไหร่ //แต่ที่น่าชื่นชม คือ เป็นคนรุ่นใหม่ ที่ทำให้เรารู้ว่ากระแสของนิยาย
กำลังอยู่ตรงไหน ....ลองอ่านคำโปรยที่ติดท๊อปดู อ่านแล้วรู้เลย ใครมาจากกลุ่มไหน
//// ขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนความคิดค่ะ ^^
โอ๊ะ อันนี้เห็นด้วยและถูกใจความเห็นคุณ varunyanee มาก
ต้องพูดว่าเว็บ dek-d เป็บเว็บที่รวบรวมคนอ่านได้ Range ที่กว้างมาจริง ๆ
ไล่ตั้งแต่เด็กยันแก่ 555555
เพราะงั้นนิยายแต่ละเรื่องสามารถรู้ได้เลยเนอะคะว่าคนช่วงวัยไหนเขียน
เราสิงอยู่ในเว็บนี้มากว่าสิบปีแล้ว
เห็นชัดเจนมาก555555
ชอบช่วงวันไหนเขียนก็ไปตามนักเขียนช่วงวัยนั้นค่ะ
แล้วจะดีต่อใจเอง55555
เรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนหลงไปอ่านเรื่องหนึ่ง แต่งมาโอเคเพราะเกี่ยวกับคดีสืบสวนสอบสวน นางเอกเป็นFBI เก่า แต่มาตกม้าตายตอนทะเลาะกับพระเอกเหมือนพระเอกไปฆ่าพ่อแม่นาง และไร้สาระมาก อุตส่าห์ทนอ่านจนผ่านเรื่องทะเลาะ คิดว่าจะมีคดีอะไร เปล่าค่ะ ยังไม่เริ่มคดีใหม่ก็มีเรื่องเข้าใจผิดอีก เพราะพระรองให้นางเอกไปเป็นแฟนปลอม ๆ
ปิดค่ะ ตอนแรกว่าดีก็เลยเปย์ไป200ตอน พออ่านไปแล้วหงุดหงิดก็ช่างมัน
หรือกำลังอ่านเรื่องหนึ่งสนุก ๆ พระนางโอเค แต่อยู่ ๆ พอตัดเข้าบททะเลาะกันเพราะเรื่องเข้าใจผิด นิสัยเปลี่ยนทันที ทะเลาะกันประหนึ่งใครสักคนฆ่าญาติฝ่ายไหนตาย เราปิดค่ะ งี่เง่าอะ
หรือเรื่องที่เข้าร่างใหม่ แต่ร่างใหม่เป็นร่างคนอ่อนแอ ไม่เคยฝึกต่อสู้ กล้ามเนื้อก็แห้ง และตายเพราะถูกซ้อม แต่พอตัวเอกเข้าสิง ไม่รู้ร่างกายแข็งแรงได้ไง ฆ่าพวกที่มาลวนลามตายคามือ(?)
เราไม่ได้อ่านนิยายประเภทนี้มาปีกว่าแล้วค่ะ ไม่รู้ตอนนี้เปลี่ยนไปยังไงบ้าง
ส่วนละครซีรีย์ไม่ดูเลยค่ะ ที่รู้จักบางเรื่องเพราะเห็นในเฟสในเวยป๋อคนพูดถึงกันก็แค่ดูผ่านตา(ไม่ได้อ่านด้วยฮ่า) ส่วนใหญ่ดูสารคดีชีวิตคนชีวิตสัตว์สนุกดีค่ะ
ตอนนี้กำลังดูของคนนี้ค่ะ มันสร้างจินตนาการมองๆ ชอบแบบนี้ ไม่ทราบเคยดูรึยังนะคะ
เคยดูที่คล้ายกันค่ะ ไม่ใช่ของคนนี้ เป็นการใช้ชีวิตบ้าน ๆ ของคนชนบท พวกคนชนเผ่าในจีน ขุดหาสมุนไพรเอง ชีวิตพอเพียงมากกกกกกก แอบมีความสกปรกแต่เราก็ดู นับถือในความที่ไปทำสารคดีชีวิตคนพวกนี้มากค่ะ
ที่คุณวีแปะมาให้คือดูแล้วกลืนน้ำลายเลยค่ะ โอ๊ย ยิ่งตอนทำน้ำจิ้ม น้ำลายสอมาก
เราตามดูหมดทุกคลิปแล้วค่ะ ตอนเด็กๆฝันแบบนี้เลย แต่นางบ้าพลังมาก ทำอาหารน่าทานด้วย ปลูกต้นไม้ บางคลิป....ดำนาค่ะ เลยรู้ว่าน่าจะถ่ายทำ
ของบ้านๆเลย เราดู ช่อง ของคุณซอ สะใภ้เกาหลีค่ะ ดังอยู่นะ คล้ายแบบนี้แต่เรียลมาก
//เอาไว้ดูเวลาจิตตกค่ะ ของข้างบนอ่ะ
เมื่อก่อนชอบดูหนังแนวสยองขวัญ รู้สึกรำคาญมากเพราะมันมักจะชอบมีตัวละคร "เด็กเสียว" มาเสมอ อันนี้ก็ไม่รู้จะมีทำไม เมื่อมีตัวละครเด็กเสียวนี้ทีไร ตัวละครผู้ใหญ่จะต้องตายทุกที เพราะเด็กเสียวนี้มันจะไปปรากฏอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ที่อันตรายแล้วเรียกให้ผู้ใหญ่ไปช่วย เมื่อทำการช่วยเหลือแล้วเด็กก็จะรอดแต่ผู้ใหญ่ตายเรียบ มันน่ารำคาญตรงนี้แหละ
*คำว่า "เด็กเสียว" นี้เป็นฉายาที่ผมตั้งให้เอง เพราะตัวละครนี้มันชอบไปอยู่ตรงจุดที่หวาดเสียวตลอด
เจอพวกที่เป็น "ตัวประกอบลดประชากร" เข้าไปจะหนักกว่านี้เยอะ คือเป็นพวกที่ทำอะไรโง่ๆแบบสุดโต่งอย่างไม่สมเหตุสมผล แล้วพาคนอื่นซวยแบบหมู่คณะ
ตอนดูซีรี่ส์ไวกิ้ง เลิกดูเพราะนิสัยพระเอกคนเดียวเลย
คือพี่แกมีเมียอยู่แล้ว ทั้งสวย ทั้งเก่ง รู้สึกจะมีลูกด้วยกัน 2-3 คนมั้ง เสร็จแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งพระเอกเดินทางไปที่อื่น พบผู้หญิงอีกคน สวย สูงศักดิ์ อ้างว่าเป็นลูกหลานของชีลด์ไมเด้นในตำนาน ก็ไปหลงหัวปักหัวปำอยู่ตรงนั้น ลืมลูกเมียทิ้งไว้ที่บ้าน และช่วงนั้นลูกคนหนึ่งป่วยตาย เมียก็เศร้าโศกรอพระเอกกลับมา พอกลับมาอีกทีรู้ว่าพระเอกไปติดหญิงอยู่ นางก็เสียใจ โกรธ แต่ก็ยังยอมให้อภัยอยู่
ปรากฏว่าเรื่องไม่จบ เมียใหม่ตามมาในสภาพท้องโตโย้หน้า บอกว่าพระเอกทำนางท้อง พระเอกก็ไม่รู้จะแก้ไขยังไงได้แต่หัวเราะแหะๆ ดึงเมียสองคนมากอดแล้วบอกว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเลยละกัน เมียเก่าเลยทนไม่ไหวแล้ว หอบผ้าหอบผ่อนหนีออกจากบ้านไป แม้แต่ลูกชายคนโตของพระเอกพอรู้แบบนี้เข้าก็เลยเกลียดพ่อ ทิ้งพ่อหนีตามแม่ไปเลยเหมือนกัน
ดูถึงตรงนี้แล้วผมปวดตับเลยเลิกดูไป ทั้งที่ช่วง season 1 นี่คือผมชอบมาก สงสัยคงเป็นคนเซนซิทีฟกับปัญหาครอบครัวกระมัง
บัดซบมากค่ะ ขอพูดตามตรง
พูดอะไรไม่ออกค่ะ ตามนั้น 55555
เป็นฉันฉันก็เลิกดู ไม่ไหวเด้อแบบนี้เขาเรียกว่าผู้ชายห่วยๆ
โห...นี่มันอะไรกัน!!!
แค่บัดซบยังน้อยไป
ผู้ชายเชี่ย ๆ แบบนั้นไม่ควรถูกเรียกพระเอกด้วยซ้ำ!
จริงๆ ซีรี่ส์นี้ตัวละครจะมีบุคลิกลักษณะแบบแอนตี้ฮีโร่เกือบทั้งหมดน่ะครับ อันนี้ก็อาจตรงกับนิสัยป่าเถื่อนของไวกิ้ง ปล้น ฆ่า ข่มขืนเขาโดยไม่มีความสะเทือนใจอะไร
ความจริงมันดาร์กตั้งแต่ซีซั่น 1 แล้ว แต่ผมทนไม่ไหวจริงๆก็ซีซั่น 2 ก็อย่างว่า..เป็นคนเซนซิทีฟกับปัญหาครอบครัว
เข้าใจว่าในยุคสมัยนั้นหรือแม้แต่ยุคนี้ก็ตามก็ยังมีพวกที่คิดว่าผู้ชายเป็นใหญ่ ผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่..
ถ้าผู้หญิงคนนั้นฉลาดกว่า เก่งกว่าผู้ชายและหัวแข็งไม่ยอมลงให้ก็แห่ประจานหรือไม่ก็ยัดข้อหาแม่มดเผานางทั้งเป็นเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างต่อไป...
และเศษเดนความคิดของยุคสมัยนั้นก็สืบทอดมายังยุคสมัยนี้ผ่านละคร, หนังหรือนิยายอีกหลายต่อหลายเรื่อง...
ความไม่มีเหตุผลที่จะมารองรับการกระทำ การตัดสินใจหรือลักษณะนิสัยนั้นๆ จะเกลียดที่สุดพวกตัวละครหลักลอย อย่างตัวเอกของซีรี่ส์ลูซิเฟอร์ หรือพวกหนังที่เป็นเกมเอาตัวรอด ตัวละครที่ตายอันดับแรกๆ นั่นแหละจะไม่ชอบ ก็เลยกลายเป็นว่าชอบดูพวกสืบสวนหาความจริง หักเหลี่ยมพลิกเกมกัน มันมีแรงผลักดันให้เรื่องราวดำเนินไปได้สนุกกว่า
ดูอนิเมะเรื่องหนึ่งพระเอกก็คือโลกสวยและคนดีมากกกกๆๆๆๆ ออกจะใสซื่อเลยล่ะ โดนตัวร้ายจับไปทรมานถอดเล็บทุกวันทุกวันแต่ยังไม่โกรธแค้น ไม่อยากแก้แค้นแค่อยากออกไป ไม่พยายามช่วยเหลือตัวเองรอแต่เพื่อนมาช่วย สุดท้ายคนใกล้ตัว เพื่อนสนิทและคนที่ให้การช่วยเหลือนางโดนฆ่าตายไปหลายคนมาก นางถึงจะเริ่มฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองห่วยแค่ไหน ใช่ แกมันห่วยมาก และฉันกำลังรอดูแกเก่งอยู่หลังจากแกปล่อยให้เพื่อนตายไปต่อหน้าต่อตาโดยช่วยอะไรไม่ได้ เพราะความห่วยและถือคติว่ายอมโดนทำร้ายดีกว่าไปทำร้ายคนอื่น เยี่ยมจริงๆ หงุดหงิดแต่ก็ดูต่อเพราะอยากเห็นพระเอกมันเก่ง
ถอดเล็บ.....เจ็บระดับ 11/10 คือโคตรเจ็บ ทำแผลก็เจ็บ กว่าจะหายเป็นเดือน....โหดดดด
ตะไมเดี๊ยนนึกถึงมงกุฏบาป (Guilty Crown)
เหรอคะ เราไม่เคยอ่าน แต่โหดไป ....โง่ด้วย เราน่าจะพับตั้งแต่ถอดเล็บที่ 1 แล้วล่ะ555
เรื่อง Tokyo Ghoul ภาค 1 ค่ะ ดูไปหงุดหงิดไป ขนาดจบภาคแล้วยังไม่ค่อยเก่งเลย ให้มันได้อย่างนี้สิ
อ่อ เรื่องนั้นเราทนอ่านได้ไม่กี่เล่มค่ะ ไม่ไหวอย่างแรง!
เวลาอ่านนิยายหรือดูหนัง ขัดใจเรื่องอะไรที่สุด
สวัสดีค่ะ
ตอบคุณว่า ไม่มีเรื่องอะไร หรือแนวไหน หรือแบบไหนที่ทำให้เลิกอ่าน เพราะขัดใจได้เลยสักเรื่องค่ะ
เพราะหากเลือกที่จะซื้อ หรือเลือกที่จะกดเข้าไปอ่านแล้วนะคะ ต้องอ่านให้จบค่ะ
และไม่รู้ด้วยค่ะว่า ตัวละครนะคะ โง่หรือฉลาด นั้นเป็นอย่างไร?
คือก็อ่านๆ ไปตามนั้นค่ะ
อ่านๆ ไปตามนั้น คือตามที่นักเขียนเขาเขียนมานะคะ
ตัวละครโง่หรือ ไม่รู้ด้วยหล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(หัวเราะตัวเองค่ะ)
ตัวละครฉลาดหรือ?
ก็ไม่รู้ด้วยค่ะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(หัวเราะตัวเองนะคะ)
คือเข้าใจว่าตนเป็นคนรักอ่าน ก็อ่านๆ ไป ตามที่นักเขียนเขาวางพล็อตมาค่ะ
คือมีพื้นฐานในความเข้าใจดังที่ว่า ในนิยายในทุกๆ เรื่องนะคะ นักเขียนเขามีไอเดียเป็นของเขา เป็นศิลปะ เป็นความเข้าใจ เป็นจินตนาการของเขา นั้นเป็นความจริงอยู่แล้วค่ะ
ซึ่งเป็นอะไรที่ต้องแตกต่างจากที่เรา คือเจ้าของเม้นต์ อยากจะรู้ว่าเนื้อหา สาระ นั้นๆ เขาต้องการนำเสนออะไร?
คือโดยพื้นฐานคิดแบบนี้ค่ะ จึงซื้อ หรือตามอ่านนิยายค่ะ
หากแต่ในบางเรื่อง คือนิยายบางเรื่อง อาจจะมีความไม่สมเหตุผลอยู่บ้าง
หรือมีเหตุผลรองรับไม่เพียงพอ และที่ว่า เหตุผลไม่เพียงพอนี้หรือ ก็สามารถรู้ได้จากการที่เอาความรู้ของตน ที่มีอยู่ เป็นข้อมูล ในเหตุนั้นๆ เข้าไปตัดสินนะคะ
(เพราะหากเราไม่รู้ ก็คงจะตัดสินเขาไม่ได้ ใช่ไหมคะ)
ข้อมูลที่ขาดหาย นั้นอาจจะมีสาเหตุมาจากตรงที่ว่า เขา นักเขียน ทำการบ้านมาไม่ดีพอ คือข้อมูลที่เขาได้ใส่เข้าไปให้เกิดเป็นเหตุที่น่าจะเป็นนั้น ตกหล่น
เหตุ. ดังที่กล่าวมานี้นะคะ ทำให้เจ้าของเม้นต์ขมวดหัวคิ้วได้บ้าง ในบางเรื่องค่ะ
หากแต่ก็ไม่แน่ใจในตัวเองด้วยเช่นกันนะคะ ว่าที่ตนคิดแบบนั้น ในเหตุที่ตนอ่านจากเนื้อหาของเค้านั้น เราเองที่เข้าใจผิด หรือว่าข้อมูลของเค้าที่ผิด
ในบางครั้ง เมื่อสงสัย ก็มีการเข้าไปเช็คซํ้า ในแหล่งข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ ดังกล่าว ที่เขาใส่เข้าไปในเนื้อหา ของนิยาย
ทั้งนี้ก็เพื่อช่วยเหลือตัวเองอีกทีว่า ว่า ความเป็นจริง ที่แท้จริง นั้นควรเป็นเช่นไร ทั้งนี้ก็เพื่อการรู้ ที่ถูกต้อง...ต่อไปนั้นเองค่ะ
และบางครั้งนะคะ ก็ได้คำตอบดังที่ว่า ข้อมูลของเขา เป็นข้อมูลที่ถูกต้องนะ ในเหตุที่เขาใส่เข้าไปในนิยายของเขา เราเองที่ไม่รู้ หรือเราอาจจะรู้มาแบบผิวเผิน หรือผ่านๆ จนเกิดความเบลอ จำผิดจำถูก เหตุเช่นนี้เคยเกิดขึ้นค่ะ
ยกตัวอย่าง เช่น เรื่องของปืน ซึ่งในชีวิตจริง เจ้าของเม้นต์นี้นะคะ มีอดิเรกที่ชอบไปสนามยิงปืน ชอบกีฬาชนิดนี้มากๆ เป็นชีวิต เป็นจิตใจ เล่นกีฬาชนิดนี้มานานพอดู และเมื่อโตมา ก็มีโอกาสรู้จักกับเหล่าเพื่อนๆ ที่สนามยิงปืน และเพื่อนๆ เหล่านี้ ก็เป็นทหาร เช่นจากทุกเหล่ากองทัพ หรือแม้ตำรวจ ซึ่งเขาเหล่านี้ แน่นอนรู้จักปืน แทบทุกชนิด และ ในเหตุดังกล่าวนี้ เรามีโอกาสที่จะรับฟัง การแนะนำ เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับปืนต่างๆ เช่น ยี่ห้อ สมรรถภาพของปืน มากมายพอสมควร
หากแต่ มีปืนบางชนิด ถูกผลิตพิเศษขึ้นมา ซึ่งมีสมรรถภาพที่อาจจะแตกต่างจากที่หลายๆ คนรู้จัก ซึ่งถูกผลิตเพื่อคนอีกกลุ่มหนึ่ง เช่น หน่วยล่า มือสังหาร หรือกลุ่มนักปฎิบัติการพิเศษใช้
ซึ่งเจ้าของเม้นต์นี้ โดยปรกติจะตามอ่าน ตามแกะ เกี่ยวกับข้อมูล เกี่ยวกับปืน เพราะความชอบ เป็นส่วนตัวนะ
คือเป็นอดิเรกนะคะ หากแต่ ปืนยี่ห้อดังกล่าว และอีกหลายๆ ตัว จากยี่ห้อเดิมๆ แต่ถูกผลิตเป็นรุ่นพิเศษขึ้นมา
ซึ่งตนเองที่ตกหล่น หรือตามข้อมูลไม่ทัน
คือ มีนะคะ มีนักเขียนบางคนเขาทำการบ้านมาดีมากนะ คือเขาได้นำเอาอาวุธปืนเหล่านี้มาใส่ไว้ในนิยายของเขาได้ และบอกเล่าถึงสมรรถภาพ การใช้งาน แม้สี ขนาด และนํ้าหนักของปืน รุ่น ปีการผลิต แม้เบอร์ของลูกกระสุน และวัตถุที่ใช้ผลิต ผ่านการใช้ของตัวละคร นั้นก็ถูกต้องตรงเป๊ะ ตามที่ผู้ผลิต กำกับไว้
คือรู้ได้ว่าข้อมูลของนักเขียนเขาถูกต้อง ก็ต่อเมื่ออ่านจากนิยายของเขาแล้วสับสน ขมวดคิ้ว เพราะสงสัยนะคะ ซึ่งเป็นตัวนำพาให้เราต้องค้น ด้วยตัวเอง เพื่อความชัดเจน และถูกต้องได้
ในเหตุเช่นนี้ แท้จริง เพราะเราเองนะคะ ที่ไม่รู้ถึงข้อมูลที่ชัดเจน
และตนเองก็ทำการค้นข้อมูล และก็พบเจอจริงว่า ข้อมูลของเขาถูกต้อง จริงด้วยสิ
ด้วยความที่มีความรู้สึกที่ว่า ทุกอย่างนะ เราไม่รู้ไปหมดเสียทุกอย่าง เช่น อาการความโง่ หรือไม่โง่ ฉลาด หรือไม่ฉลาดของตัวละคร หรือแม้เหตุการณ์มากมาย ที่เกิดขึ้น ได้ หรือไม่ได้นั้น เป็นมาอย่างไร และแน่นอนคนเรานะ มีมุมมองที่แตกต่่างกัน เป็นแก่นสาร
และเป็นแบ็คกราวน์ที่แท้จริง ในทุกๆ เรื่อง ที่ตนคิดว่า ตนน่าจะอ่านนะคะ ไม่ยอมปิดหน้านิยายทิ้งก่อนอ่านจบค่ะ
คือทดสอบตนเองผ่านเหตุนี้ เป็นปรกติ เป็นธรรมดา ตลอดมาค่ะ
ทั้งหมดนี้ ทำให้การอ่านหนังสือ หรืออ่านนิยาย เป็นอดิเรก ที่สนุกสนาน ตลอดมาค่ะ
หรือว่าเจ้าของเม้นต์นี้ จะมีอาการปัญญาอ่อน ก็เป็นได้นะคะ
คือมีความปัญญาอ่อนเป็นธรรมชาติมั้งนะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
หากแต่เอาแรงเข้าดัน
ด้วยการที่ไม่ละทิ้งอะไรง่ายๆ คือต้องอ่านให้จบ และค้นข้อมูลเพิ่มเติม เพื่อช่วยตัวเอง หรือช่วยนักเขียนเค้า เพื่อที่เราจะเข้าใจได้ถูกต้องด้วยค่ะ
ทั้งหมดนี้ เป็นอาการ เป็นวิธี หรือเป็นเหตุการณ์ของเจ้าของเม้นต์ เกี่ยวกับการอ่าน...นิยายค่ะ
คือเป็นคนชอบอ่านค่ะ
อ่านได้หมดหล่ะ และชอบทำวิจัยผ่านนิยายด้วยค่ะ หากไม่เข้าใจ ก็ช่วยนักเขียนเขา ค้นข้อมูล เพื่อตนจะสามารถเข้าใจได้ถูกต้องค่ะ
คือไม่เคยปิดหน้านิยายทิ้งนักเขียน ผ่านผลงานของเขาค่ะ
เพราะเข้าใจว่าคนเรานะคะ มีความสามารถแตกต่างกันได้เนาะ
ทุกอย่างมีข้อยกเว้น เป็นธรรมดาเนาะ
คิดแบบนี้ค่ะ
แต่. ก็มีนะคะ ที่อ่านข้ามๆ นั้น เพราะเป็นฉากเซ็กส์ คือเลิฟซีนที่โจ่งแจ้ง อ่านข้าม หรือเปิดๆ ข้ามค่ะ ที่เป็นแบบนั้นเพราะอายตัวเองค่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไม่กล้าอ่านนะ อาย
คือ โดยส่วนตัวอ่านได้หมด ยอมรับได้หมด และมีบางฉากที่ยกเว้น หรือข้ามไป ตามที่กล่าวมายาวๆ นี้ค่ะ
เป็นคนที่ชอบอ่านค่ะ
ขอโทษนะคะ เหมือนคุยกับคุณครูสอนภาษาไทยตอนประถมเลย ....
เราอ่านคอมเม้นท์ของคุณอย่างช้าๆ แบบทวนไปมาด้วย กลัวตกหล่นคำไหน
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้เกียรติแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
//ทุกคนมีความแตกต่าง ( Individual differences) อยู่ที่เราใจกว้างรับได้ไหม ถ้ารับไม่ได้ก็พยายามเข้าใจ จะได้ไม่ทุกข์
////คุณจะสรุปแบบนี้ใช่ไหมคะ ^^
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
ขอโทษนะคะ เหมือนคุยกับคุณครูสอนภาษาไทยตอนประถมเลย ....
เราอ่านคอมเม้นท์ของคุณอย่างช้าๆ แบบทวนไปมาด้วย กลัวตกหล่นคำไหน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คุณมีอาการเป็นแบบนั้น หรือนี่
และที่คุณต้องทำแบบนั้น และรู้สึกแบบนั้น เป็นเพราะสาเหตุอันใดคะ?
คือไม่รู้ค่ะ
อยากรู้ด้วยค่ะ
ช่วยอธิบายด้วยนะคะ
เจ้าของเม้นต์นี้น๊าาา เขียนภาษาไทย เป็นภาษาไทยเปล่า นะนี่
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้เกียรติแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
ขอบคุณค่ะ
แต่ว่าไม่มีเกียรติ์อะไรนะคะ
คือเจ้าของเม้นต์เป็นเพียงนักเรียนหัดเขียนค่ะ
เข้ามาฝึกหัดเขียนภาษาไทย ผ่านการตอบเม้นต์ เพื่อหัดเขียนนิยายด้วยค่ะ
//ทุกคนมีความแตกต่าง ( Individual differences) อยู่ที่เราใจกว้างรับได้ไหม ถ้ารับไม่ได้ก็พยายามเข้าใจ จะได้ไม่ทุกข์
////คุณจะสรุปแบบนี้ใช่ไหมคะ ^^
แบบนั้นหรือเปล่า ก็ไม่รู้ค่ะ
หรือว่า อาจจะ เป็นแบบนั้น ในคำสรุปโดยย่อนะคะ
สับสนเนาะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คือว่า จริงแล้วก็มีความเข้าใจตามที่เม้นต์มาให้คุณย๊าวววว ยาวววว ข้างบน ทั้งหมดนั้น เป็นคำตอบของตน จากโจทน์ที่คุณให้มาค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ไม่ชอบคนดีแบบไม่มีเหตุผล เหมือนเกิดมาโดนฝังหัวเป็นคนดี แต่การกระทำตัวเองทำให้คนตายเป็นล้าน
ใช่คนที่เราก็รู้ว่าใคร...ไหมคะ
เราอ่านนิยายและดูหนังดูอนิเมะได้ทุกแนว ทั้งแนวใสๆ ไปจนถึงดาร์ก ๆ ตับพัง
แต่ขัดใจทุกอย่างที่ทำให้เรารู้สึกว่างี่เง่าอ่ะค่ะ
-ตัดสินใจแบบโลกสวยจนคนอื่นเดือดร้อน
-ทะเลาะกันด้วยเรื่องขี้ปะติ๋วจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โต
-ถ้าแนวรัก ก็เขาทำร้าย ดูถูก ไม่ให้เกียรติกันขนาดนั้นก็ยังไปรักอยู่ได้
ส่วนเรื่องฉลาด เนื่องจากเราไม่ใช่คนฉลาดอะไร เลยไม่ค่อยมีปัญหากับเรื่องนี้ 555 แต่ถ้าเรื่องไหนที่ทำให้เราคิดว่า ทำไมโง่จังฟระได้นี่ แสดงว่าอาการหนักจริงๆนะ
ขาด popcorn
ไม่ชอบแนวพูดคำหยาบ ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนพูดดีนะฮะ แต่แบบคำหยาบทุกวรรคก็ไม่อยากอ่าน ถ้าสบถอะไรแบบ แม่งเอ้ย เวรเอ้ย พอได้ แต่-... แบบนั้นก็เกินไป อีกเรื่องก็แนวโดนข่มขืนแต่อยู่ไปก็รัก ยอมให้เอาจนท้อง อยู่อย่างสุขสันต์
ถ้าเป็นตัวละคร ไม่ชอบตัวละครที่บ่นตัดพ้อว่าชีีวิตไม่ยุติธรรม ชีวิตมีแต่ความสิ้นหวัง สารภาพรักก็โดนเท แต่ตนเองก็ไม่เคยมองเห็นความทุกข์ของคนอื่นเลย อันนี้ผมแต่งให้ตัวละครในนิยายตนเองนะฮะ อยากให้นางโดนนางเอกตอกกลับในภาคสอง
แนวข่มขืนนี่ไม่ไหวเหมือนกัน มันเฟค เพราะเอาจริงๆผู้ถูกกระทำจะได้รับความทรมานระดับมาก เราเปิดมาเจอก็ไม่อ่านเช่นกัน
แต่แนวคำหยาบ เยอะอยูนะคะ สายวายมากอยู่
ฉากลุ้นค่ะ นางเอกไม่ยอมคืนร่างเดิมเสียที ดูกี่ฉากต่อกี่ฉากก็ไม่คืน อันนี้ดูซีรีส์ค่ะ เราเลยดูข้ามไป นางเอกกว่าจะคืนร่างได้ ก็เกือบจบแล้ว แล้วมันมีการขัดใจอีกอย่างก็คือ นางเอกต้องโดนฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป ระเบิดตัวหายไปอีก ไปที่โลกวิญาณแทน
มีอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือ ["คิดถึงคุณค่ะ"]
ขอบคุณค่ะ ...เช่นกันค่ะ ^^
คิดถึง กว่ามีคนคุ้นหน้าคุ้นตามาตั้งกระทู้สักที
ผมตามมังงะเรื่องนึงต้นๆเรื่องพระเอกก็เป็นพวกสมองกล้ามเรียนไม่เก่ง ค่อนข้างไม่ฉลาดเลย โลกสวยนิดๆ แต่ผมชอบเรื่องนี้ยิ่งเวลาผ่านไปพระเอกยิ่งโตขึ้นพยายามเรียนให้เก่งเพื่อตัวนางเอก คว้าตำแหน่งเพื่อเปลี่ยนความคิดผู้คน(นางเอกก็ด้วย) ถึงแม้ระหว่างเรื่องพระเอกอาจจะตัดสินใจบางอย่างพลาดไปบ้างแต่พระเอกก็โตขึ้นเรื่อยๆ และที่ชอบเรื่องนี้อีกอย่างคือตัวละครทุกตัวที่โผล่ในเรื่องทุกคนมีการเติบโตหมด อย่างตัวละครตัวนึงที่โผล่มานิสัยแบบโคตรแย่ พอผ่านหลายๆเหตุการจนท้ายเรื่องนี่รู้สึกได้เลยว่าตัวละครตัวนี้เติบโตขึ้นมาก และเป้าหมายของพระเอกกับนางเอกจะไม่มีวันเป็นจริงได้แน่ถ้าขาดตัวละครในเรื่องช่วยสนับสนุน(ซึ่งก็เกิดจากการกระทำของพระเอกนางเอก) แต่ไงๆก็เต๊อะท้ายๆเรื่องก็เร่งจบเกินสงสัยคนเขียนอยากเขียนเรื่องใหม่ล่ะ ทั้งๆที่เรื่องมันถ้าเขียนเพิ่มจริงๆน่าจะได้อีก3เล่ม เศร้าเลยไม่อยากให้จบ
แต่ถ้าจะเอาไม่ชอบจริงๆคือพวกโง่ดักดานโง่ไงก็โง่งั้นไม่คิดพัฒนาอะไรครับ หนักสุดคือก่อนหน้านี้เป็นคนใช้สมองพอมีพลังมากๆเข้ากลายเป็นสมองกล้ามได้ไงไม่รู้อันนี้โคตรเกลียด หรือพวกวัวลืมตีนพออ่อนแอก็นอบน้อมถ่อมตนพอเก่งก็เต๊ะท่าหยิ่งพยองหาเรื่องไปทั่ว หรือเขาพูดดีๆก็หยิ่งใส่เฉย หรือต้องทำตัวหยิ่งตลอดเวลาทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเป็น(ถ้าทำแบบไม่จริงจังหรือแกล้งทำนี่ไม่เกลียดนะแต่พวกหยิ่งแบบจริงจังนี่ไม่ไหว) แล้วก็พวกตัวละครพระเอกประเภทเลวแบบไร้เหตุผลนี่ก็เกลียด แล้วนิยายบางเรื่องจะใส่ประเด็นเหยียดเชื้อชาติมาทำไมไม่รู้(ในนิยายจีนเกาหลีจะเจอหลายเรื่องถ้าเรื่องไหนไม่มีผมนี่โคตรแฮปปี้เลย) ผมรู้สึกว่าเขาเขียนสนุกนะแต่พอใส่ประเด็นนี้เข้ามาแล้วรู้สึกนิยายเรื่องนั้นมันดูดรอปๆลงไปเลยถ้าบางเรื่องไม่หนักก็อ่านต่อได้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ