อยู่ก็ได้ ตายก็ดี
ไม่รู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า หรือ เราแค่เครียดกับความกดดันหลายๆอย่าง
คือแค่มักมีความคิดว่าอยากตาย แต่ไม่กล้าพอที่จะฆ่าตัวตาย ใจไม่แข็งพอ และกลัวแม่ด่า5555 กลัวเค้าด่าว่าโง่ คิดยังไงถึงฆ่าตัวตาย555
เลยมักมีความคิดว่าถ้าหลับไม่ตื่น หรือเดินอยู่ข้างถนนแล้วรถพุ่งมาชน ขับรถอยู่ๆก็เกิดอุบัติเหตุก็คงดี เดิน ๆ อยู่แล้วฟ้าผ่าใส่ โดนรถชนตาย โดนลูกหลงเวลาที่เขายิงกัน อาจจะซ้อนมอเตอร์ไซด์แล้วพลิกคว่ำเสียชีวิต
หรือถ้าให้ดีคือนอนไปแล้วไม่ตื่นมาอีกเลย บางทีเราก็สงสัยว่าพวกอุบัติเหตุที่มันเกิดขึ้นตามข่าว ทำไมไม่เป็นเราแทนนะ
ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระแม่มากๆเลย ถ้าไม่มีเราแม่คงสบายกว่านี้ ถ้าไม่มีเราชีวิตคงดีกว่านี้555
ตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นคนบ้าเลย ชอบนั่งมองตัวเองในกระจก แล้วอยู่ๆก็ร้องไห้ออกมาแถบทุกวัน ทั้งที่บางวันไม่ได้ออกไปเจอใคร หรือเจออะไรข้างนอกแท้ ชอบพูดคนเดียวด้วย บ้าเนอะ
ตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ ใช้ชีวิตแบบไม่มีจุดหมายเลย แค่เรียนเพื่อเอาใบปริญญาให้แม่แค่นั้น นอกนั้นคือไม่มีความคิดอะไรเลย
รู้สึกเหนื่อยมากเลยทำไมไม่เกิดอะไรขึ้นกับเราซักที เราจะได้ตายๆไปซะ ไม่ต้องทนกับอะไรแบบนี้ เมื่อไรเวลาขอเราจะจบนะ มาถึงซะทีเถอะ
มันเริ่มไม่ไหวแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้
5 ความคิดเห็น
ออกมาหาอะไรทำดีไหมอะ เราอะ เวลาเครียดๆ เบื่อๆ เราจะออกไปตีเทนนิสแบบฟาดไม่ยั้งเลย (ตีกับผนังนะ ไม่มีคู่ไป) พอเหนื่อย อะไรๆ ก็สวยงามขึ้น ได้พักผ่อนนอนหลับ สบายใจขึ้นเยอะเลยอะ แต่ถ้าไม่ไปตีเทนนิส เราก็ไปร้องคาราโอเกะนะ ได้แหกปากระบาย (ปกติไม่ร้องเพลง และไม่ค่อยแสดงออก) แต่พอได้ร้องเพลงคาราโอเกะ เออ ก็ร้องเพลงได้นี่หว่า เพิ่งค้นพบศักยภาพตัวเองไปอีก
อาจจะเหนื่อยหรือไม่มีเป้าหมายที่อยากจะทำรึเปล่า? ลองไปทำหรือไปดูอะไรที่ชอบ กินอะไรที่อยากกิน ทำอะไรที่อยากทำดู ทิ้งความรู้สึกซึมๆแย่ๆไป อย่าไปคิดและเชื่ออะไรที่ผุดเข้ามาในหัวแล้วเราพิสูจย์ไม่ได้(เรื่องที่คิดว่าตัวเป็นภาระด้วยนะ) ไม่ก็หาอะไรยากๆทำ ถ้าทำไม่ได้ก็หันไปทำสิ่งที่ต้องทำแทน(งาน, การบ้าน)ให้ตัวเองยุ่งๆเข้าไว้หรือจะหาอะไรมาทำให้ตัวเองสนุกอารมณ์ดีไปเลยจะได้ไม่ต้องวนมาอยู่กับความรู้สึกแย่กับตัวเองอีกไง
ทำไมไม่ใช้ชีวิตแบบอื่นบ้างล่ะ บ่นแต่ว่าไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้ บ่นแบบนี้ไปก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเปลี่ยนได้หรอกครับถ้าไม่ปฏิบัติ แนะนำให้ชวนเพื่อนที่สนิทไปหาทำอะไรหลายๆอย่างดูอย่างเช่น ร้องเพลง ไปเที่ยว ไปทำงาน ไปเล่นเกม ไปตลาด สมัครเป็น ส.ส เป็นทหารแล้วไปเป็นนายก อะไรก็ว่าไป55 ทำไปเรื่อยๆสักวันก็เจอสิ่งที่ตัวเองชอบพอถึงวันนั้นเราจะมีเป้าหมายในการใช้ชีวิตเอง แล้วก็ดีแล้วล่ะที่กลัวที่จะฆ่าตัวตายขอให้กลัวตายไปเรื่อยๆครับ
ถ้าไม่มีคุณแม่คงสบายกว่านี้?? เอาสมองส่วนไหนคิด คิดว่าถ้าคุณตายไปแม่จะมีความสุขรึไง ถ้าแม่แก่ไปใครจะดูแลใครจะพาไปหาหมอ คิดสิคิดบ้างนึกถึงอนาคตบ้าง อย่าเอาปัจุบันเป็นหลัก ดูจากที่อ่านมาคุณก็ไม่มีปัญหาให้เครียดอะไรมากมายก็แค่เบื่อโลก ไม่มีไรทำแค่นั้น ส่วนเรื่องเรียนผมว่า ควรออกมาช่วยแม่ทำงานเถอะ เรียนเพื่อเอาใบปริญญามาให้แม่แบบนั้นแม่ไม่ภูมใจหรอก ที่แม่อยากเห็นไม่ใช่ใบปริญญาแต่เป็นอนาคตคุณนะ ต่อให้จบสูงแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์อะกับคนที่มีความคิดแบบคุณ
ตายไปไม่ใช่ว่าแม่มีความสุขหรือไม่ แต่คือเขาคงไม่อยากรับรู้อะไรแล้วค่ะ ดึงสติกันได้ แต่อย่ามองจากมุมตัวเองแค่อย่างเดียวนะคะ ไม่ได้สนับสนุนให้คนฆ่าตัวตายจริง แต่คนส่วนมากที่ฆ่าตัวตายไม่ได้อยากตายหรอกค่ะ เขาแค่ไม่อยากมีความทุกข์
ในกรณีมีความเครียด แนะนำให้พบแพทย์ค่ะ ไม่เกี่ยวว่าเราเป็นโรคหรือไม่แต่การพบแพทย์จะช่วยให้เราหายเครียดได้ระดับนึงค่ะ แพทย์อาจจะจัดยาหรือเป็นที่ปรึกษาคุณได้ ลองดูนะคะ
หลายๆอย่างที่ทำให้คุณเครียด ลองออกจากตรงนั้นสักพัก ลองหาสิ่งใหม่ๆทำ อย่าเก็บตัวอยุ่คนเดียวบ่อย ถ้าเพื่อนไม่ว่างไปกับเรา ก็ออกมาเดินเล่นบ้าง รับลม เครียดอย่างเดียวไม่ทำให้ปัญหาหายหรอกค่ะ เข้าใจว่าเครียด แต่เราควรถอยออกมาคิดแก้ไขปัญหามากกว่า ท้อได้แต่อย่าถอยเลยนะคะ อย่าคิดแทนแม่ว่าถ้าคุณตายแม่จะมีความสุข ให้คิดว่าคุณทำอะไรแล้วจะมีความสุขบ้าง อย่าหนีปัญหานะคะ เราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?