กระทู้ระบาย
ตั้งกระทู้ใหม่
เรื่องของเรามันแย่มากๆเลยค่ะ
เริ่มที่ เราเป็นคนที่ ค่อนข้างเก็บตัว ไม่คุยกับใครก่อน บางทีอาจจะมีทักก่อน เพราะมีความจำเป็น
ชอบอยู่แต่ในห้อง มีโทรศัพท์ก็เอาไว้ ดูคลิปวิดีโอ เล่นเกมส์ ฟังเพลง วาดรูป ด้วยความที่ เก็บตัว พูดไม่เก่ง ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ก็เลยมีปัญหาด้านการเข้าสังคม
ต้องบอกว่า เมื่อก่อนเราเป็นคนนิสัยร่าเริงมากๆค่ะ พูดเก่ง อารมณ์ดี มองโลกสวยมากๆ ดูเป็นมิตร แต่จุดเปลี่ยนคือ
ตอนนั้น เรามีกลุ่มเพื่อนอยู่ 4 คนรวมเราด้วย
และมีคนหนึ่ง เขาพยายามที่จะแยกอีก2 คนให้ห่างจากเรา
สาเหตุไม่รู้ค่ะ แต่สุดท้ายกลายเป็นว่า เรานั่งอยู่คนเดียว
แล้วเขาเล่นกันสนุกสนาน เราเสียใจอ่ะ ไปแอบร้องไห้คนเดียว
หลังจากนั้น.. เราก็เลยดูเงียบ ไม่พูดจาอะไรกับใครอีกเลย มองโลกในแง่ร้าย และในระยะเวลานั้น เราพยายามเรียนรู้ปัญหา ข้อเสียของตนเอง ต้องยอมว่าบางข้อมันแก้กันไม่ได้
สรุปว่าเรากลายเป็นคน เข้าสังคมไม่เก่ง กังวลในการตัดสินใจ การทักคนอื่นก่อน หลายๆเรื่อง เสมอ
ส่งผลให้เราแทบจะ หาเพื่อนแท้ไม่ได้เลย
พอขึ้นม.1 เรามีเพื่อน เล่นกันไปเล่นกันมาก็สนิทกัน แต่พอมีเพื่อนใหม่มา คุยสนุกกว่า ก็หนีไปหาเพื่อนใหม่ คือ เราไม่ดีตรงไหนเรารู้ เราทำให้เขาสนุกไม่พอเรารู้ เราน่าเบื่อจำเจไปหรือปล่าว ?
ชอบอยู่ที่เงียบๆ อยู่คนเดียว หรือเพื่อนสัก 1-2 คนที่เข้าใจเรานี่มันเป็นเรื่องหาได้ยากมากเลยนะคะ
เพราะเพื่อนเราพอมันเข้าวัยนี้ ก็เริ่มเป็นคนรักสวย เข้าสังคม มีความรักตามปกติ เฮ้อ....
สรุปว่า เวลาอยู่โรงเรียนก็ต้องคอยตามติด เพื่อน พูดคุย เฮฮา ดูเหมือนจะมีความสุข พอกลับบ้านมา ทั้งเรื่องเรียน
ปัญหาวัยรุ่นทั่วไป ทั้งเรื่องเรียน เราเริ่มมีปัญหากับ แม่ และ พี่ชายเรา
แม่ กัย พี่ชายเรา .... แม่ง ไอเ-้ย! เข้าข้างกันดีจังวะ
เอาแต่ด่าว่า เป็นคนไม่เข้าสังคม จะมีแต่คนชัง เข้าใจเราปะ ว่าทำไมเราเป็นแบบนี้ ... แม่อ่ะ เคยสอนอะไรเราปะ
ตั้งแต่อ.1 ก็อยู่กับยายมาตลอด มีแต่ยายอ่ะที่สอนเรา
มาอยู่กับแม่ไม่ถึงครึ่งที่อยู่กับยายด้วยซ้ำ
ก็แค่เหนี่อยที่โรงเรียน แล้วมันอยากพักอ่ะ มันผิดหรอ
พี่ชายเรา เป็นโรคอะไรก็ไม่รู้ ต่อหน้าแฟน ชอบกร่างอ่ะ
หาเรื่องมาว่าเราตลอด คิดว่ามันเท่หรอ
วันเกิดเรา
แฟนพี่เราก็โทรมาสุขสันต์วันเกิด เราก็รู้แหล่ะว่าเราผิด แต่วันนั้นมันดันเป็นวันที่เราไม่ค่อยโอเคมากๆ เรื่องเพื่อนนั้นแหล่ะค่ะ มันจะรู้สึกน้อยใจบ้าง บางครั้งเป็นปกติ
เพราะเราชอบคิดมาก กลับบ้านมาก็เลยว่าจะนอนพัก ให้มากที่สุด ก็เลยเผลอทำอารมณ์เสียออกไป [ แต่ในใจเรามันพูดอยู่ตลอดเวลา เราซาบซึ้ง และมีความสุขมากที่แฟนพี่เราโทรมาขนาดนี้ อยากบอกว่า แฟนพี่คนนี้ดีสุดแล้ว ] แต่มันเหนื่อยมากอ่ะ แล้วก็มาว่าเรา
อาหารอ่ะ แค่บอกว่าหิว มีอะไรกินบ้าง ไม่ได้บอกให้ทำให้นี่ ไม่ทำให้ก็ไม่ง้อ ตอนแรกบอกไม่กินไข่ แต่ -ใส่ไข่ลงไป
พูดเหมือนรู้จักเราดีอ่ะ พี่ชายเราตอนขึ้นม.1 ก็ไปอยู่หอกับเพื่อน
แค่ชีวิตวัยรุ่น ก็ต่างกันแล้ว พี่ไม่เข้าใจเราหรอก เราเองก็ไม่เข้าใจพี่เราเหมือนกัน พี่เราพูดเก่ง มีสังคมเล่นบาส
เราหรอ... ต่างอ่ะ พูดไม่เก่ง แต่เรามีความพยายาม มีเป้าหมายที่สูงมาก และเราจะไม่ยอมแพ้ ถ้าทำไม่สำเร็จ
เวลาพูดความจริงจากความรู้สึกเราก็หาว่าโกหก ไอสัสเป็นจิตสำนึกกูหรอ รู้ดีจัง ( ลูกรักแม่ไง )
คือ มีช่วงนึงที่คิดว่า ถ้ามีงานทำมีเงิน จะไม่สนใจแม่ กับพี่ชายเลย ให้พ่อคนเดียวดีกว่า แต่ก็นะเราก็ควรจะตอบแทนบุญคุณ พ่อแม่ และ พี่ชายเซ็งๆ
เราทนยิ้ม ฝืนความรู้สึก ทั้งเรื่องเรียน ต่างๆมาเยอะ กระเป๋าเราก็หนักหนังสือเรียน งานที่เพื่อนโบยมาให้ทำ มันหนักทั้งบ่าไหล่ ทั้งสมอง ทั้งตัว ทั้งจิตใจ แล้วต้องมาฟัง ครอบครัวบ่นเรื่องที่ไม่เคยแม้แต่ จะเข้าใจ มันเหนื่อยเว้ย!
เหนื่อยกาย เหนื่อยใจอ่ะ!
แต่โดยพื้นฐานก็เป็นคนใจดีนะ ใครอยากระบายอะไรเชิญตามสบายนะคะ ขอบคุณค่ะ:×
Sad007
26 ก.พ. 63 เวลา 19:54 น.
612
views
3 ความคิดเห็น
ตอนนี้มอหนึ่งหรือคะ
เรื่องเพื่อน ลองหากลุ่มอยู่นะคะกลุ่มที่มีเพื่อนสักสามสี่คน จะได้ไม่ต้องคาดหวังว่าจะสนิทกับใครคนใดคนหนึ่ง แต่ให้ทุกคนใรกลุ่มเป้นคนที่เราคุยได้ แล้วอยู่ๆ ไปมันต้องมีสักคนที่คลิ๊กกับเราเอง แต่ถ้าสมมติไม่มี ก็ไม่เป้นไร อยู่ในกลุ่มก็พอ ไม่จำเป้นต้องเป้นคนเข้าสังคมเก่งหรอก แค่พยายามใส่ใจหัวใจตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองโอเค ในขณะเดียวกันก็สังเกตคนอื่นบ้าง ระงับอารมณ์ในบางสถานการณฺบ้าง มันต้องปรับตัวแหละ คนทำตัวเงียบๆ เยอะแยะ คนเงียบๆ ก็มีเสน่ห์ได้ เป้นคนเงียบๆ ที่ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ก็เท่ไปอีกแบบ
ไหน มากอดหน่อยสิ //อ้าแขนกอดเบาๆ กอดแลกพลังกันนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?