ประสบการณ์เเอบชอบครู

[JJJS]

สวัสดีค่ะเราอยากจะเล่าประสบการณ์การชอบครูให้เพื่อนๆฟังค่ะตอนเราอยู่มัธยมเราอยู่ม.1จำได้ว่าเรียนวิชาสังคมเป็นคาบเเรกเเต่รอครูนานครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่มา สักพักมีครูผู้ชายหล่อๆคนหนึ่งวิ่งมาหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องเเล้วบอกว่าครูที่สอนพวกเธอ
ประชุมนะเเล้วก็รีบวิ่งออกไปตอนนั้นก็มีความงงงวยงวยงง
กันทั้งห้องเลยค่ะว่าอะไรของครูว่ะรีบไปไหนเเละที่
พีคมากคือมีเพื่อนที่ออกเเนวกวนตีนๆตะโกนบอกครูว่าระวังเเหกโค้งนะครูผมเป็นห่วงบันได555 คือขำพรืดกันทั้งห้อง คือเราก็คิดว่าคงไม่ใช่ครูคนนี้
หรอกมั้งที่สอนวิชาสังคมห้องเรา เเต่สุดท้ายคาบต่อมาที่เรียนสังคมนางเดินเข้ามาด้วยความเก็กมากเสยผมเลยจร้าาาาเเต่นางดันตกม้าตายตรงที่เพื่อนคนเดิมพูดกับครูว่าไม่ต้องเก็กเเล้วครูครั้งที่เเล้วผมบอกเลยว่าหมด... หมดเเล้วครูความหล่อที่ครูสะสมมา นางนี่ขำเเบบเเห้งๆเเล้วก็เข้าสู่บทเรียนเเต่เรานี่นั่งมองหน้านางทั้งคาบ พอกลับบ้านมาคิดทบทวนดีๆพบว่าเราเเอบชอบครูเขาเข้าเเล้ว เเต่ตอนนั้นเราเเบบคิดว่ามันผิดเลยพยายามตัดใจโดยการกลับไปเจ้าชู้เเบบมากๆเพื่อลืมจนปัจจุบันคืออยากจะย้อนไปตบๆตัวเองในอดีต-ทำไปได้ยังไงห้ะ!!เเต่ก็นะเเก้ไขไม่ได้อยากจะบอกกับเพื่อนๆว่าถ้าใครจะเจ้าชู้เพื่อลืมความเจ็บปวดเเต่มันก็เเค่ช่วงเวลาสั้นๆเเถมทำให้อาจะเสียคนที่จริงใจกับเราเข้าใจเราไปเเบบไม่อาจเอากลับมาได้ เเต่สุดท้ายเราตัดใจไม่สำเร็จเเถมเสียเวลาไปมากๆกับเรื่องเหล่านี้เเถมเรายังชอบเขามากขึ้น ช่วงเวลาที่พยายามตัดใจนั้นก็ยังเเอบมองครูเขาอยู่เสมอคงเป็นเหตุผลนี้ละมั้งที่ทำให้ตัดใจไม่ได้ พอรู้ว่ายังชอบครูอยู่เลยปล่อยความรู้สึกมันไป เเสดงชัดเจนมากว่าชอบ เราชอบเรียกรถสุดที่รักนางว่าอิหมาน้อยจนครูเขารู้เลยเรียกรถนางว่าอิหมาน้อยตามเราเพราะครูเขาบอกว่าชื่อรถน่ารักดี เวลาทำบำเพ็ญก็จะไปง่องเเง่งๆกับครูว่าครูคะมีอะไรให้หนูช่วยไหมคะหนูจะทำบำเพ็ญเเบบเเทบจะก้มกราบเพราะใกล้ส่งสมุดบำเพ็ญ นางก็ขำเเละก็ให้กวาดห้องพร้อมมองหญิงเเกร่งอย่างเรากับเพื่อนยกเก้าอี้ที่โคตรหนักจนกล้ามเเทบขึ้นไม่ช่วยเเถมขำอีกนะครูคือกว่าจะยกเก้าอี้เสร็จหลังเเอ่นเลยจร้าคือโคตรหนักระหว่างกวาดพื้นก็เปิดคอนเสิร์ตด้วยจร้าาร้องเพลงชนิดที่ว่าไม่สนใจครู-ละกูจะร้องพีคสุดคืออยู่ๆนางเกิดร้องเพลงกับเราด้วยคือเสียงเพราะมากกกกกกกกกกกอินี่ฟินเลยจร้าาาาาเเถมเพลงที่ร้องอยู่ดันเป็นเพลงเกี่ยวกับความรักอีก จำได้มีอยู่วันหนึ่งครูภาษาไทยสั่งงานเกี่ยวกับสำนวนให้เลือกสำนวนมาสำนวนหนึ่งเราเลยเข้ากูลเกิ้ลไปหาสำนวนปรากฏว่าถูกใจคำว่ากระต่ายหมายจันทร์ ไม่รู้ว่า
เพราะอะไรร้องเพลงขึ้นมาซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเพลงที่เราเเต่งเองคือเเต่งเเบบอดหลับอดนอนเเต่งเสร็จภายใน1วันกับอีก2ชม.มั้ง ตอนนั้นพอเพื่อนรู้ว่าเราเเต่งเพลงก็บอกว่าให้ร้องเพลงให้ฟังหน่อยจนวันที่เรานำเสนองานเกี่ยวกับเข็มกลัดเเทนความรู้สึกให้กับคนๆหนึ่งเราเลยเลือกที่จะทำให้ครูเขาเราจำได้เเม่นคำพูดที่เรานำเสนอเราพูดว่า"If I know what love is, It is because of you เเปลว่าที่ฉันรู้ว่ารักคืออะไรก็เพราะเธอ อยากจะมอบให้คนๆหนึ่งที่เเอบชอบมาเกือบ1ปี เขาเป็นเหมือนเเรงบันดาลใจในการเเต่งเพลงของเราก็อยากจะให้เขาเป็นเเรงบันดาลใจไปนานๆ"ครูคนที่สอนวิชาที่เรานำเสนอนั้นเขาเป็นคนที่เข้าใจนักเรียนเฟรนลี่ ตรงๆ เลยถามเราว่าเขาอยู่ตึกไหนเราเลยตอบว่าตึก5 เเละคำถามที่พีคที่สุดคือเขาเป็นใช่นักเรียนไหมเราก็เป็นคนตรงๆเลยตอบว่าไม่ใช่ค่ะตอนที่นำเสนอเราทำหน้าเหมทอนจะร้องไห้เพื่อนเลยเข้ามากอด อยู่ๆก็มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าอยากฟังเพลงที่เพื่อนเเต่งเราก็เลยร้องเพลงที่เราเเต่งให้เพื่อนทุกคนฟังเเละที่ไม่คาดฝันคือขณะเราร้องเพลงมีเพื่อนคนหนึ่งร้องไห้เพราะเขาก็เเอบชอบครูคนหนึ่งเหมือนกันมารู้ภายหลังว่าเขาร้องไห้เพราะเพลงเรามันจี้ความรู้สึกเขาเราทึ่งเพราะเราไม่เคยรู้มาก่อนว่าความฝันในการเเต่งเพลงนั้นจะเป็นจริงเพราะครูคนที่เราเเอบชอบไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นเเรงบันดาลใจเราได้ขนาดนี้ ครูเขาเป็นคนที่ทำให้เราตั้งใจเรียนวิชาสังคมให้ได้เกรด4ตั้งใจเรียนกับครู เเละที่พลาดไม่ได้คือวันวาเลนไทน์มันคือจุดเปลี่ยนของเรื่อง คือวันวาเลนไทน์เราเอาช็อคโกเเลตไปให้นาง
โดยการให้เพื่อนเอาไปให้เพราะเราไม่อยากให้นางรู้กลัวมองหน้าไม่ติด พอนางได้รับขนมนางเขินหู
เเดงมากกกนางรีบเดินไปที่ประตูเเล้วหันหน้าหลบทุกคน(อันนี้เพื่อนที่นั่งใกล้ๆนางเล่าให้ฟังนะคะ)เสียงเพื่อนก็เเซวกันยกใหญ่ส่วนอีนี่นั่งเขินหน้าเเดงจนต้องพัดหน้าไปด้วยเขียนไปด้วยพอเเต่เหมือนนางจะรู้เเละสงสัยเรามานานก่อนหน้านั้นเเล้วเลยถามเพื่อน
ที่นั่งใกล้ๆนางว่าใช่คนนี้ไหม เเถมชี้มาทางเราเเต่เราไม่รู้ตัวมารู้ทีหลังจร้าาาเพราะตอนนั้นยืนเอากระโปรงที่ติดกลับเก้าอี้ออกอยู่มีอาการหัวร้อนนิดๆ5555เราคิดว่าครูเขาคงไม่คิดอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกไม่ซีเรียสหรอกเพราะนางเป็นคนที่ฮอตในหมู่นักเรียนไงอาจจะมีนักเรียนมาชอบบ่อยอาจจะชินเเล้วเเต่มันไม่เป็นอย่างนั้นวันที่2ที่เอาของให้นาง
เราเอาตุ๊กตาหมีกับกระดาษที่เขียนเนื้อเพลงที่เราเเต่งให้นางไปเพื่อที่จะให้นางรู้ว่านางเป็นเเรงบันดาลในการเเต่งเพลงให้กับคนๆหนึ่งเลยนะ เเต่พอเพื่อนเอาไปให้นางก็ทำเเบบไม่สนใจเลย เราก็เเอบน้อยใจอยู่บ้างเเต่ก็ด้วยความที่เราไม่ใช่คนที่งี่เง่าเลยไม่ได้อะไรมากเเต่พอตอนเย็นเรากะว่าจะไปขอบำเพ็ญกับนางอีกเช่นเคยเพราะจำได้ว่านางว่างพอเข้าไปนางทำหน้าตึงใส่เล่นมือถือพอเราถามนางว่าขอบำเพ็ญได้ไหมนางบอกว่าครูไม่ว่างอ่ะ ตอบเเบบไม่มองหน้าเเถมทำหน้าตึงใส่ เราก็เเบบโมโหนางนิดๆเพราะเห็นๆอยู่ว่านางเล่นเกมเเถมคาบนี้นางว่างเพราะครั้งที่เเล้วเราก็มาบำเพ็ญกับนางคาบนี้นางบอกว่ามาได้นางว่างคาบนี้เเต่ก็คิดว่า
นางคงเครียดเรื่องงานเพราะเคยเห็นนางเป็นเเบบ
นี้ครั้งหนึ่งเเต่พอครั้งที่3เราคิดว่านางเครียดเลยเอาขนมไปให้นาง เพื่อนก็เอาไปให้นางก็บอกว่าเอาวางไว้ เเล้วก็หยิบขนมใส่กระเป๋าเสื้อนาง นางดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เราเริ่มสังเกตได้เพราะนางทำหน้าตึงใส่เราเเค่คนเดียวเเถมไม่มองหน้าเลยไปปรึกษากับครูเเนะเเนวว่าเป็นเพราะอะไรทำไหมครูเขาเป็นเเบบนี้ครูเเนะเเนวเลยบอกเราว่าครูเคยเห็นเวลามีนักเรียนมาชอบนาง นางจะเป็นเเบบนี้ตลอด
ทำหน้าตึงใส่ไม่มองหน้าทำห่างเหิน เเละก็ทำเครียดๆ
พอฟังถ้าเป็นเพื่อนๆ จะรู้สึกยังไงหรอคะ?ถ้าตัวเองเป็นต้นเหตุให้ครูเครียด จนครูทำหน้าตึงใส่ตัวเอง
ไม่มองหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกเเล้ว
วันนั้นเราร้องไห้ก็อย่างที่บอกคือครูเป็นคนเเรกในเกือบทุกเรื่อง ครูก็เป็นคนเเรกที่ทำเราร้องไห้ใน
รอบ2-3ปีนี้เราเป็นคนร้องไห้ยากเเต่พอเราได้ยิน
ที่ครูเเนะเเนวพูดเราร้องไห้ทันทีเมื่อเดินออกจากห้องของครูเเนะเเนวทั้งๆที่เราเป็นคนที่ร้องไห้ไม่ออกเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะชอบร้องไห้คนเดียว เพื่อนก็เข้ามาปลอบมากอดบอกว่าไม่เป็นไรอาจจะไม่จริงก็ได้
เราเเบบร้องไห้จนเเบบเจ็บตา กลับบ้านไปก็ร้องไห้
เพื่อนเราพยายามทักมาถามตลอดว่าเป็นไงบ้าง
อย่าร้องไห้นะ ทางที่ดีควรลองเขียนจดหมายถึง
ครูดูเเบบว่าขอโทษที่ทำให้เครียด เราเลยตัดสินใจ
ฉีกเพลงที่เคยเเต่งฉีกไดอารี่ที่เคยเขียน เเล้วเขียนโน๊ตถึงครูจากความรู้สึกจริงๆจำได้ว่ามันเป็นข้อความที่หดหู่มากเพราะเราเขียนด้วยน้ำตา
เเต่สุดท้ายก็ไม่กล้าส่งเเต่คาบเรียนสังคมต่อจากคาบที่นางหน้าตึงคือนางยิ้มเเย้มร่าเริงมากกกกคือเป็นงง
ว่าคืออารายยยยยยให้กูร้องไห้ทำไมมมมมมม
เกิดการงอนจร้าาาาเพื่อนเราเลยไปบอกครูว่ามีคนงอนครูที่ครูทำหน้าตึงใส่ นางเลยมาง้อจร้าาาา
นางบอกว่าขอโทษนะเธอที่ครูทำหน้าตึงใส่จนร้องไห้
พร้อมบอกเหตุผลด้วยว่านางเครียดเรื่องส่วนตัวสรุป
อิด*กกูร้องไห้ทำไมมมมมม ก็ปัจจุบันเราเรียนมหาลัยอยู่ที่ต่างประเทศอะไรๆก็เหมือนเดิมรวมถึงครูเขาก็ยังโสดเหมือนเดิมมมมม555555สงสารรร
ตอนนี้เราก็ยังชอบครูเขาเหมือนเดิทไม่เปลี่ยนเเปลง
ผ่านมา7ปีเเล้วไม่คิดเลยว่าเสือจะยอมหยุดอยู่ที่ครู
ขี้เก็กขี้บ่นคนนี้55555 กะว่าเรียนจบค่อยว่ากันเรื่องนี้จะจีบต่อหรือหยุดก็ไม่รู้เพื่อนๆว่าจะเดินต่อดีไหมคะ?สุดท้ายนี้อยากบอกกับคนที่เเอบชอบครูอยู่ การเเอบชอบครูไม่ผิดหรอกค่ะปล่อยความรู้สึกมันไปเถอะค่ะอย่าฝืนเเต่อย่าเเสดงออกมากเพราะเราไม่รู้ว่าครูจะอะไรยังไงเมื่อรู้ว่ามีนักเรียนมาชอบ

Comments

[....]

ใช่ค่ะ ชอบครูไม่ผิด แต่ถ้าแสดงออกจนคนอื่นรับรู้ได้ สักวันครูจะโดนไล่ออก