เคย "ด้นสด" จน "พัง" กันไหมครับ !!?

แนวทางการแต่งนิยายผมมันจะแนวๆ​ วางปลายทางไว้ระหว่างทางจะทำอะไรก็ทำเพื่อที่จะไปถึงปลายทางนั้นน่ะ

เดิมทีมันเฟลมากเพราะระหว่างทางที่ว่ายิ่งแต่งยิ่งห่างไกลยืดเยื้อไม่ถึงซักที

ต่อมาผมเลยพยายามแต่งให้มันไม่น้ำเยอะไปไรงี้น่ะ​ เรื่องหลักต้องเดินไปไม่ใช่ไปคนละทางกับที่วางแผนไว้

ยัง......

เพราะเคยวางพล๊อต...มันแข็งไป

พอเปลี่ยนเป็นด้นสด...มันดูมีเสน่ห์

แต่ก็ขึ้นกับอารมณ์ตอนนั้นด้วยนะ

ป่วยขึ้นมานี่...ตันเลยทีเดียว

เคยด้นสด โดยไม่คิดอะไรและเขียนตามใจตัวเอง อยากใส่อะไรก็ใส่ ผลลัพธ์คือ โดนว่ามา เป็นแนวแฟนตาซีเสียด้วย คนเขาชอบเทพกัน แต่เราอยากใส่อะไรก็ใส่ จะเทพหรือไม่เทพก็แล้วแต่ตัวเอง แต่สรุปคือโดนว่า พร้อมกับบ่นเป็นตังแม เลยค่ะ ซึ่งเราไม่เข้าใจว่า ถ้าไม่ชอบแล้วจะอ่านทำไม? ก็อย่างนี้แหละค่ะ เรื่องนั้นเป็นแรกของเราด้วย โดนแบบนี้ เราถอนใจเลยค่ะ เสียใจมาก จนปัจจุบันนี้ เวลาจะเขียนนิยายแนวแฟนตาซี เราต้องเขียนกำกับทุกครั้งว่า เรื่องนี้ไม่เทพ เบาสมอง ประมาณนี้แหละค่ะ

อยู่สายด้นสดเหมือนกันค่ะ

เรื่องพังไม่พัง จะทำยังไงไม่ให้ออกทะเล หรือเป็นนิยายแตกแถว เราว่าอยู่ที่ความชำนาญของแต่ละบุคคลมากกว่าค่ะ ส่วนตัวไม่ถนัดการวางพล็อต เปิดเรื่องเขียนแต่ละเรื่องมักมีแค่บทเปิดกับปิด ระหว่างทางปล่อยตัวละครไหลไปตามสถานการณ์ตลอด

10 กว่าปีที่ผ่านมา เขียนงานมา 30 กว่าเรื่อง ยังไม่พังสักเรื่องค่ะ ไม่ได้โม้นะ อย่างน้อยก็ตีพิมพ์ 25 เรื่อง (แสดงว่ามันไม่พังอะนะ) ส่วนที่เหลืออยู่ในไหดองบ้าง เอาออกจากไหมาตากแดดไปพลางๆ ทำตัวเป็นหนอนกระดืบบ้าง หนีไปดูซีรีย์บ้าง เหมือนอยู่ในโหมดเรื่อยเปื่อยค่ะ 55

ด้นสดมันไม่ได้ทำให้พังหรอกครับ มันอยู่ที่คน ถ้าตอนเขียนคิดด้นสดไม่ไหว คิดไม่ออก แล้วจะไปคิดพลอตแบบละเอียดไหวหรอ? จริงๆคือผมแต่งนิยายก็วางพลอตแบบหลวมๆ จุดเริ่ม เหตุการณ์หลักสำคัญตั้งแต่เริ่มไปจนถึงจบเรื่องสัก 4-5 เหตุการณ์จากนั้นก็แต่งด้นสดให้ไปถึงแต่ละอีเว้นใหญ่ที่วางไว้ ระหว่างทางพอคิดอะไรที่มันน่าสนใจได้ก็เอามาใส่ มีอีเว้นสนุกสนานขำขัน เจอเหตุการณ์บ้านเมืองที่คิดว่าไม่เป็นธรรมและไม่ได้อย่างใจก็เอามาใส่ในนิยายแล้วเปลี่ยนให้เป็นในแบบที่เราอยากจะให้มันเป็นบ้าง เขียน 2 ตอนแล้วตันนี่คือไม่ใช่แล้ว ช่วงเริ่มเรื่องมันคือช่วงที่เขียนง่ายสุดแล้ว เพราะจะใส่อะไรเข้ามามันก็ได้ แต่ก่อนจะใส่อะไรเข้ามา มันก็ต้องคิด คำนึงถึงเหตุและผลด้วย ถ้าไม่คิดแล้วอยากจะใส่อะไรก็ใส่ มันจะกาวเกินไป

เราด้นสดรายตอนน่ะ มีพล็อตรายตอนเป็นกรอบคร่าว ๆ แต่อย่าว่ายังงัเนยังงี้เลย คนมีพล็อตเองก็ยังตันได้เลยพ่อคุณณณ ทั้งตันแบบ เฮ้ย ฉัยคิดรายละเอียดไว้แล้วไม่อยากเขียนแล้วว่ะ มั่งล่ะ แบบ เฮ้ย ไม่รู้จะทำยังไงให้มันไปถึงจุด ๆ นั้นที่พล็อตต้องการ ต้องให้ใครทำอะไรกันแน่ มั่งล่ะ และแบบอื่น ๆ อีกหลาย

นิยายมันไม่พังหรอกกกก พักสักนิด หาแรงผลักดัน พอคิดได้ ก็มาเขียนต่อนะ

ทุกเรื่องที่แต่งค่ะด้นสดหมดเลยแต่งไม่จบด้วยคนอ่านจะมาหัวเอาได้นะคะ

เคย

ตอนนี้ก็ทำ

พังก็เยอะ

ผมด้นสดชื่อตัวละครบ่อยครับ....

พาราเซตตามอล

พังทุกเรื่อง เลยต้องร่างทุกอย่างไว้ก่อน ไม่เอาแล้วจ้า

ก่อนหน้านี้ชอบลุยสดเหมือนกัน แต่พอมาพักหลัง ก็เริ่ม​ตระหนักได้ว่า เกมดี ๆ หนัง ดี ๆ เข้าคิดโครงเรื่องเอาไว้หมดแล้ว แล้วทำไมเราไม่ลองทำตามดูล่ะ พอได้ลองทำตามก็พบว่ามันยอดเยี่ยมมาก ๆ แม้จะไม่สนุกเท่าแต่งสด และต้องใช้เวลานานมาก ๆ ในการคิดพล็อต แต่ผลลัพธ์ออกมาดีกว่าอย่างแน่นอน

เพราะเราเปลี่ยนพล็อตได้หลายครั้ง เปลี่ยนที่สนุกน้อยออก เอาที่สนุกมากเข้ามาใส่ ทำแบบนี้ในทุกช่วงของตัวเรื่อง นิยายออกมาดีอย่างแน่นอน

มันจะยากก็ตรงตอนคิดเนี้ยแหละ ใช้เวลาเป็นเดือน และยังต้องใช้สมาธิอย่างสูงอักด้วย ใช้มากกว่าตอนแต่งเสียอีก

SliverPlus (ขี้เกีจล็อคอิน)​

เคย เลิกทำไปแล้ว ช่องโหว่พล็อตมันเยอะเกิน

ทางนี้แนะนำว่าควรวางพลอตไว้สัก50%ของเรื่องก่อน และค่อยแต่ง ทำข้อมูลสารบัญตัวละครให้เรียบร้อย -ที่ตันและล่มเพราะเราไม่มีอะไรในหัวเลย นอกจากใจที่อยากจะแต่ง สุดท้ายมันไปได้ไม่ไกล และเดี๋ยวก็ล่ม

ในฟิคเรื่องแรกนี้ก็มีบ้างค่ะฮะๆ แต่ว่าจะเป็นการด้นสดที่คิดมากหน่อย ด้นโดยคิดหาเหตุผลให้มันสนับสนุนไปกับเนื้อเรื่องและดำเนินไปต่อได้เรื่อยๆน่ะค่ะ

เพราะถ้ามันตันแล้วต้องกัดฟันลบแต่งใหม่ไปทั้งน้ำตา(?)

ปล. เคยลบแต่งใหม่ 11 ตอนด้วยกัน T-T

เราเคยเขียนด้นสดค่ะ ไม่เคยพัง...เพราะไม่ได้ไปต่อ5555

ทิ้งเลยค่ะทิ้ง

เราว่าการด้นสดแล้วจะรุ่งหรือร่วงนั้นขึ้นอยู่กับนิสัยของนักเขียนแต่ละคน สไตล์เนื้อเรื่อง เช่นถ้าเป็นแนวรักน่ารัก ๆ ด้นสดไปก็ทำไม่ยาก แต่ถ้าเป็นแนวสงครามกลยุทธ์ อันนั้นก็อย่าหวังเลยค่ะว่าจะได้ด้นสด เพราะพังชัวร์

สำหรับเรา เรามีต้นเรื่องกับปลายเรื่องแบบชัด ๆ ระหว่างนั้นก็จะซอยเป็นเหมือนแต่ละภาค/เส้นเรื่องรอง และแต่ละบทของเราก็ต้องกำหนดจุดมุ่งหมายปลายทางชัดมาก ๆ เลยค่ะว่าจะนำไปสู่อะไร มีตัวละครไหนโผล่มาบ้าง ที่จะด้นสดส่วนใหญ่ก็จะเป็นบทสนทนาหรือไม่ก็อินซะจนต้องเติมบทเพิ่มค่ะ สำหรับเราวิธีนี้เวิร์กมากแต่คนอื่นไม่รู้นะ

ทุกวันนี้ก็ด้นสด แต่พอเห็นรี๊ดมานั่งวิเคราะห์นิยายตัวเองอย่างจริงจังแล้วก็รู้สึกเขินอายทุกครั้ง นี่นิยายของฉันมันมีมุมแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย เราว่าด้นสดก็ไม่ได้แย่ ถ้าตันก็พักสักนิดเดียวก็เขียนต่อได้ นี่ตันไปสองปียังกลับมาแต่งต่อเลย

ตามความคิดเราคือ ถ้าไม่อยากให้ตัน ต้องวางแผนดีมาก ๆ ข้อมูลประกอบต้องแน่นครับ โครงใหญ่ เปิดเรื่อง ดำเนินเรื่อง ไคล์แมกซ์ บทสรุป ต้องมีคร่าว ๆ แล้วค่อยซอยเป็นช่วง ๆ เป็นตอน ถ้าด้นสดนี่ตายไปหลายเรื่องแล้วครับ แรก ๆ มันก็ดีอยู่หรอก อิอิ

ใช่เลย เราอ่ะนะด้นสดไปก็ได้เเหละเเต่พอกลับมาอ่านอีกทีกลับพบว่าเนื้อเรื่องเเบบเเต่ละตอนนี่น้าอย่างกะน้ำกับน้ำมัน ไม่เข้ากัน ไม่ปะติดปะต่อกันเลย

เราด้นสดทุกตอนค่ะ คิดอะไรออกก็แต่งๆไป ผลลัพธ์ออกมาก็ไม่ได้แย่นะคะ ถ้าเราตั้งใจแต่ง