ต้องวางพล็อตอย่างไรจึงทำให้เขียนได้ลื่นไหลครับ?
ตั้งกระทู้ใหม่
อย่างผมวางพล็อตไว้ว่าตัวเอกต้องทะลุไปอยู่ในภพอื่นหนึ่งวัน โดยทะลุมาก่อนจะเช้า จากนั้นตอนตกเย็นก็ก่อเรื่องวุ่น ๆ ก่อนที่จะพยายามหนีความผิดจนเผลอตกน้ำกลับมายังโลกคืน (ภายใต้เงื่อนไขต้องเป็นเวลากลางคืน และมีแม่น้ำ หรือ ทะเล)
ปัญหาของผมคือ สามารถเขียนตอนที่ก่อความวุ่นวายนั้นได้ แต่ช่วงระหว่างวันนั้นผมต้องมานั่งหาวิธีฆ่าเวลาเพื่อรอไปถึงจุดที่วางพล็อตไว้เพื่อให้สมเหตุสมผลมากขึ้น
*เลยอยากรู้ว่าคนอื่น ๆ ทำกันยังไงครับ
*เลยอยากรู้ว่าคนอื่น ๆ ทำกันยังไงครับ
ขุนเขียนฯ
24 มี.ค. 63 เวลา 15:01 น.
625
views
8 ความคิดเห็น
สำหรับเราต้องเขียนเป็นแบบไทมไลน์เส้นตรงเลยล่ะค่ะ ว่าตัวเอกไปไหน ระหว่างวันจะเดินทางทำอะไร พบเจออะไรหรือเปล่า จนถึงบทสรุปของพาร์ทนั้น แต่ถ้ายังไม่รู้จริงๆ ก็ลองเขียนออกมาเป็นคีย์เวิร์ดคำสั้นๆ เป็น Mind map แตกออกไปเลย นึกอะไรออก อยากแตกอะไรก็เขียนไป แล้วค่อยมาดูสรุปย้อนกลับไปว่าอะไรมันดูเข้าท่า สมเหตุสมผลที่สุดแล้วตัดออกไปจนเหลือที่เราต้องการน่ะค่ะ
สำหรับเราการคิดแล้วเขียนด้วยมือออกมาจะได้ผลที่สุด
ลองนำไปใช้ดูก็ได้นะคะ ไม่รู้ว่าของคนอื่นเป็นยังไงแต่เราใช้วิธีนี้อ่ะค่ะ 5555555555555 ทุกวันนี้ก็ยังงงกับตัวเองเลย
อยากเขียนด้วยมือได้บ้างจังครับ เป็นคนเขียนด้วยมือแล้วจะนึกเรื่องไม่ออก บางทีเขียนผิดแล้วอยากแก้ จะเละทั้งหน้ากระดาษเลยครับ
พล็อตลื่นไหลนี่ไม่รู้หรอก รู้แค่ไม่อยากใส่อะไรที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลัก
ถ้าเป็นผม ผมคงเอาช่องว่างระหว่างช่วงเช้าจนถึงตอนเย็นไปเน้นย้ำถึงความสำคัญของปัญหาที่กำลังจะเกิดให้คนอ่านรู้ สมมุติเรื่องวุ่นวายคือการค้นพบว่าบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวบ้านบูชาแท้จริงมาจากส้วมแตก ระหว่างนั้นก็เขียนว่าพระเอกบาดเจ็บชาวบ้านเลยเอาน้ำศักดิ์สิทธิ์มาให้เราดื่มเพื่อเป็นยารักษา พอถึงเวลาความจริงถูกเปิดเผย มันจะได้ Impact กว่าเดิม
"อยากเก็บน้ำศักดิ์สิทธิ์เอาไปให้คนรักของเจ้าไหมล่ะ? ข้ากรอกใส่ขวดเอาไว้แล้ว"
คิดยังงั้นอยู่เหมือนกันครับ แต่เคยเจอคอมเม้นต์นิยายว่าตัดไปตัดมาบ่อย เลยพยายามเพลา ๆ แล้วเล่าให้ละเอียดขึ้นหน่อย เลยฝืนเจาะลึกขึ้น แต่ก็มาติดตรงตัวเชื่อมระหว่างเหตุการณ์นี่แหละครับ
ปล.เรื่องสมมตินี่ผมอ่านแล้วสนุกดีครับ ฮ่าๆ
ก็นะตอนหัดเขียนใหม่ๆผมว่าคงเป็นกันทุกคนนั่นแหละ พยายามใส่เทคนิคสารพัดให้มันแพรวพราว แต่สุดท้ายก็มาตกม้าตายเรื่องพื้นฐาน
ถ้าตอบตามหัวข้อที่ถามมา จากประสบการณ์ส่วนตัวผมมองว่ามันไม่มีหรอกเจ้าพล็อตที่ลื่นไหล นั่นเป็นแค่ความไม่มั่นใจของคนเขียน เพราะถ้าพิจารณาผ่านสายตาคนอ่านจริงๆ มันก็มีแค่อ่านรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง สนุกหรือไม่สนุก
หากละเอียดได้ จะละเอียดไปเลย
ว่าตัวเอกทำอะไร สถานที่ดังกล่าวเป็นอย่างไร ระหว่างเดินทางเล่าอะไรบ้าง แต่ละตัวละครที่เดินทางแสดงท่าทางออกอย่างไร เมื่อไปถึงแล้วเจออะไร สภาพของเป้าหมายเป็นอย่างไร บุคลิกที่เตรียมเอาไว้ เอาออกมาใช้ เปิดตัวด้วยการพูดอย่างไร (เป้าหมายคือไปช่วยคน) ให้ไปทำอะไร และทำไมต้องทำแบบนั้น ไม่ทำได้หรือไม่ และเหตุผลอะไรที่ภารกิจนี้เหมาะกับตัวเอก
นี่คือส่วนเล็ก ๆ ในนิยายหนึ่งช่วง
โดยทั้งหมด จะอยู่ในกระดาษราว 20 เปอร์เซ็น นอกนั้นจะอยู่ในสมอง สมองได้เตรียมฉากต่าง ๆ ไว้แล้ว บ้างก็คิดเอาสด ๆ เพื่อให้มันมีน้ำมีนวลมากขึ้น (ไม่รู้จะใช้คำอะไร)
บ้างก็คิดเตรียมไว้ก่อน บ้างก็คิดสด ๆ ตอนแต่ง ผ่านโครงสร้างที่สร้างไว้ก่อนหน้านี้ เช่น ตัวละครนี้นิสัยอย่างไร พอเขียนในนิยาย ก็ดึงเอานิสัยนั้นมาสร้างเป็นคำพูด ท่าทางระหว่างดำเนินเรื่อง
และอีกมากมายที่เล่าเท่าไหร่ก็ไม่หมด ถึงวิธีการวางแผนพล็อต
วิธีเอานิสัยตัวละครมาทำมากลายเป็นคำพูดยังไม่เคยลองเลยครับ ประสบการณ์ผมน่าจะยังไม่ถึง
ส่วนมากเวลาผมเขียนผมจะเจาะเข้าไปเป็นตัวละครเองเลยว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้จะทำยังไง จนลืมโฟกัสนิสัยตัวละครที่ขาดจุดยืน เพราะเล่นหยวนไปหยวนมา ไหลไปกับสายน้ำ
ระหว่างวันอาจจะไปพบเจอผู้คนก็ได้ ได้พูดคุยทำความรู้จักกับโลกนั้นๆ
ส่วนเราจะเขียนพล็อตหลักๆ สำคัญเอาไว้ เช่น เรื่องนี้มีเป้าหมายอะไร เหตุผลที่ทำให้ตัวละครต้องไปตามเป้าหมายคืออะไร สาเหตุที่จะทำให้รักนางเอกหรือเจอกับนางเอก และตอนจบจะไปทิศทางไหน
ส่วนเนื้อหาก่อนถึงจุดสำคัญ เราก็ต้องคิดฉากเอาไว้ในหัวว่าจะเดินเรื่องแบบไหนให้ถึงจุดสำคัญ
ก็ต้องตีความก่อนว่า "ความลื่นไหล" ที่ต้องการนั้นคืออะไร คือภาษาที่เล่าเรื่องสวย หรือ กิจกรรมที่ตัวเอกจะทำ แบบไม่ติดขัด เพื่อมุ่งไปสู่จุดหมายตอนท้ายที่ต้องการ ก็ต้องลองเขียนออกมาดูก่อนตามที่คิดไว้น่าจะดีที่สุด เอาจริงๆไม่เคยวางพล็อตเลยอ่ะครับ มาอ่านทู้นี้เลยนึกได้ ว่ามันมีแบบนี้ด้วยนี่หว่า 5555 พล็อตเรื่ิองน่าสนใจดี เป็นผม อาจจะเขียนถึงลักษณะนิสัย ของตัวเอก ว่าเป็นคนแบบไหน กวนมั้ย ซื่อสัตย์ รึแอบตัวโกง อะไรแบบนั้น สู้ๆครับ
ของผมวางเหตุการณ์ทุกอย่างที่จะเจอ ตั้งแต่ต้นจนจบให้หมดก่อนครับ
ก็ลองคิดดูสิครับว่าวันหนึ่งคนเราทำอะไรไปบ้าง ถ้าอยากสมจริงก็ให้จำลองเอาสถานการณ์จริงสอดแทรกลงไปบ้าง เล่าเรื่องว่าตัวเอกไปเห็นคนแอบทำอะไรลับๆฆ่าเวลาก็ได้ เจอคน เจอสถานการณ์ ก่อนจะเกิดเรื่องมันก็น่าจะมีที่มาที่ไป อาการของเจ้าของกระทู้ผมว่ามันอาจจะไม่ได้มาจากการวางพลอตแต่มันมาจากประสบการณ์ที่น้อย [อ่านมาน้อย เจอโลกมาน้อย ดูมาน้อย ฟังมาน้อย] เมื่อคลังข้อมูลมีน้อยและจำกัดมันก็จะเขียนต่อยาก ตันง่าย แนะนำให้อย่างหนึ่ง บางอย่างถ้ามันไม่ค่อยจะสำคัญก็อย่าไปตั้งเงื่อนไขให้กับตัวเองมาก ตั้งเงื่อนไขมากก็เท่ากับตีกรอบให้กับตัวเอง อันนั้นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้ สรุปไม่ได้เขียน เขียนไม่ออก
ขอบคุณครับ ผมไม่ค่อยมีประสบการณ์เขียนเท่าไหร่ครับ ตามที่คุณบอกเลย เลยอยากได้ทริค
ส่วนเรื่องการอ่าน ดู ฟัง อันนี้ผมได้มาเยอะแล้วครับและทุกวันนี้ก็ยังนั่งฟังนั่งอ่านข้อมูลอยู่ นิยายที่ผมเขียนนี่จะตรงกับยศตำแหน่งของขุนนางสมัยก่อนจริงๆ เรื่องราวของตัวนางเอกที่เป็นตำรวจหญิง ผมก็จะแทรกปัญหาของตำรวจหญิงว่าเป็นยังไง เช่น ตำรวจหญิงเป็นสายสืบไม่ได้ ปัญหาของสำนักงานตำรวจอะไรเทือกนั้นครับ แต่ตรงส่วนที่ติดคือ ผมวางพล็อตไว้แล้ว แต่ติดตรงที่เวลาจะเขียน ตรงช่องว่างของพล็อตเนี้ย ผมมักจะต้องมานั่งคิดสดๆพร้อมกับเขียนไปด้วย มันเลยช้า เพราะตรงที่ผมวางพล็อตหลักๆไว้แล้วผมเขียนเสร็จไปแล้วแต่ต้องหาที่เชื่อม ซึ่งผมก็เชื่อมเสร็จไปแล้วในพล็อตนั้น(แต่ใช้เวลานาน)
ส่วนเรืองที่ว่าถ้าเป็นเรา เราจะทำอะไร พอดีงานนี้เป็นมินิโปรเจคที่ตัวละครดันเป็นผู้หญิง ส่วนที่ว่าถ้าผมไปแล้วจะทำอะไร ก็คงแนวบริหารจัดการก่อร่างสร้างตัวครับ(ใส่ไปในนิยายอีกเรื่องที่เป็นโปรเจคใหญ่แล้ว) แต่พอมาเป็นผู้หญิง ขอบเขตมันคือรับราชการก็ไม่ได้ เพราะผู้หญิงสมัยก่อนคงไม่ตรงคอนเซ็ปนางเอก
ตัวอย่างพล็อตที่ผมวางไว้คือ
1.รายละเอียดของชีวิตนางเอกที่เป็นตำรวจพนักงานสอบสวน แล้วดันขอสั่งฟ้องนักการเมืองเลยโดนย้ายไปสันติบาล แล้วก็แทรกข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานของตำรวจสันติบาลเข้าไปว่าเป็นตำรวจรวบรวมข่าวสาร อารักขาบุคคลสำคัญ ตำรวจต้องซื้อปืนใช้เองนะ พอไปอารักขาถูกโจมตีตกทะเล
2.วาร์ปมายังแม่น้ำในอีกมิติหนึ่งที่คล้ายกับอยุธยา(จะเห็นได้ว่าจากทะเลทะลุมาแม่น้ำมันไม่เมคเซ้นต์ผมเลยเพิ่่มพลังจากดวงจันทร์เข้าไป มันเลยต้องมืดก่อน) ตัดมาที่พระเอก ที่เป็นคนมีความุ่งมั่น พ่อพระเอกเป็นออกญาวัง จะฝากจมื่นสรรเพธให้พระเอกเป็นมหาดเล็กรับใช้เพราะมหาดเล็กเลวระดับล่างใหญ่กว่าระดับล่างของกรมอื่นๆ แต่พระเอกดื้อ จะไปคัดตัวเป็นพระตำรวจหลวง เพราะไม่อยากให้ใครว่านินทาได้ อาวุธที่ใช้คือดาบเขน(ดาบกับโล่กลมๆ) แล้วนางเอกซ่ามาก อยากลองว่าวิชาสมัยใหม่ว่าจะสู้สมัยโบราณได้ไหม(คราฟมาก้าต่อสู้มือเปล่ากับหลักสูตรปราบจลาจลที่ใช้โล่กับกระบอง) ปลอมตัวมาสู้กับพระเอก พระเอกฟันใส่นางเอกที่เดียวที่เหลือนางเอกสวนกลับพระเอกแพ้เลย(เพราะคราฟมาก้าเน้นสู้ระยะสั้น ใช้ระงับเหตุ) จากนั้นหนีโดนไล่ล่าช่วงเย็น(จะได้มีแสงจันทร์ทะลุมิติกลับบ้าน) ขี่ม้าหันไปมองหลัง หันกลับมามีกิ่งไม้ขวาง กระโดดหลบลงน้ำ วาร์ปกลับมาโลกตัวเองคืน ตัวพระเอกก็เฝ้ารอวันที่จะได้เจอ ถึงแม้พระเอกจะได้เป็นตำรวจ แต่ฝังใจที่โดนอัดน่วมกลางงานประลอง ส่งคนตามหา เฝ้ารอคอยที่จะเจอผู้ที่ชนะตน
จะสังเกตได้ว่ามันมีช่องว่างคือ พล็อตผมไม่ได้วางไว้ว่านางเอกต้องทำอะไรบ้างก่อนจะเย็นแล้วมาดวนกับพระเอก เลยต้องมานั่งคิดสดๆขณะพิมพ์หน้าคอม ใช้เวลาเป็น 12-13 ชั่วโมงกับการนั่งพิมพ์และคิดว่านางเอกควรเที่ยวเล่นลั้ลลา ตกน้ำมาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปขอให้ใครช่วยก็ไม่มีใครออกมา(สมัยก่อนตอนมืดเขาถือ)เลยขโมยเสื้อผ้าใส่แบบชายไทยโบราณ และควรได้ทาสมาสักคน เพื่อที่อีกสองปีนางเอกทะลุกลับมากมิตินี้อีกครั้ง จะได้มีคนแจ้งข่าวไปบอกพระเอก และรู้ว่าคนที่ชนะตนเป็นผู้หญิง ในขณะที่ตัวพล็อตที่ผมวางไว้มันเขียนไม่กี่ชั่วโมงก็เสร็จ พอมาเขียนตามหลักความจริงแทรกความรู้มันก็เลยฟิกเยอะไปหน่อยครับ
ด้วยประสบการณ์เขียนที่ยังน้อยผมเลยอยากรู้ว่าหลายท่านทำยังไง ประสบปัญหาแบบผมไหม และมีวิธีที่จะเขียนตามพล็อตไปอย่างราบรื่นเลยหรือเปล่า จะได้มีทริคไปประยุกต์ใช้เพิ่มขึ้นครับ
ประสบการณ์ไม่เยอะนะคะ
แต่เราคิดว่าหากนางเอกหลุดไปยังอีกมิติหนึ่งตอนแรกต้องยังไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงอาจคิดว่าฝัน
และต้องหาตัวช่วยให้นางเอกอาจจะเป็นตนโผล่จากน้ำข้างๆ มีเด็กกำลังจมน้ำพอดีอาจเป็นลูกของคนใหญ่คนโต ได้ช่วยชีวิตเด็กเขาจึงรู้สึกขอบคุณ แต่อาจคิดว่านางเอกบ้าเพราะพูดภาษาแปลก เด็กจึงช่วยหาเสื้อผ้าหาของกินให้ และนางเอกต้องไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ตอนนี้จึงคิดว่าต้องออกไปสำรวจข้างนอก เด็กจึงอาสาพาไปเพราะอยากออกไปเที่ยวเล่นเหมือนกันระหว่างนั้นก็บรรยายชีวิตสมัยก่อน และขนมสารพัดที่เด็กซื้อมาเลี้ยงผู้ใหญ่อย่างนางเอกกับค่อยบอกว่าชื่อขนมอะไร
ระหว่างเดินเที่ยวนั้นอาจมีโจรขโมยของนางเอกจึงเข้าไปลุยกับโจร พอเด็กนั่นเห็นฝีมือจึงแนะนำให้นางเอกไปประลองกับพระเอกตามพล็อตของคุณ
สุดท้ายถ้านางเอกจะกลับมายังอดีตอีกก็อาจมีที่พึ่งคือเด็กคนนั้นอาจจะสัญญาไว้ว่าจะกลับมาสอนการต่อสู้ให้
อ่านจากที่พิมพ์และตามไปอ่านในเรื่องครึ่งตอนดูแล้วไม่เหมือนมือใหม่เขียนเลยครับ เหมือนมีประสบการณ์มาแล้ว ผมแนะนำเท่าที่รู้ให้แล้วกันครับถ้าเกิดเป็นมือใหม่จริงๆ การเขียนมันไม่มีทางลัด มันต้องเขียนเยอะๆน่ะถูกแล้ว คิดเยอะๆน่ะถูกแล้ว ทำบ่อยๆ กระบวนการในการทำงานมันจะสั่นลงเอง ยกตัวอย่างคนหัดหั่นผัก ผักชิ้นแรกที่หั่นคงต้องใช้เวลามากพอสมควร แต่พอทำต่อไปเรื่อยๆมันจะมีประสบการณ์และความชำนาญมากขึ้นเอง ส่วนเรื่องที่ท่านกังวลเรื่องความสมเหตุสมผล เอาจริงๆคือผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ก็อย่างที่บอกถ้าเงื่อนเวลามันไม่ตรงกัน ก็ให้นางเอกไปเจอเหตุการณ์อะไรก็ได้ แอบมองดูใครก็ได้ time skip ก็ได้ ยกตัวอย่างผมจะแต่งให้มีการพัฒนาเมือง แต่เมืองมันต้องใช้เวลาพัฒนาเป็นปีๆ และการสร้างเมืองมันเป็นแค่จุดเริ่มต้นและไม่ใช่เนื้อหาที่เน้นเป็นหลัก ดังนั้นถ้าเราจะเอาเวลาไปเล่าทุกขั้นตอนโดยไม่ข้าม นักอ่านเขาคงจะเบื่อ บางคนมาอ่านแนวแฟนตาซีต่อสู้ เรื่องการสร้างเมืองเขาไม่อยากจะลงรายละเอียดมาก คนเขียนก็ต้อง Time skip โดยสรุปย่อเอาก็ได้ โดยส่วนตัวของผม รูปแบบการเขียนและภาษาที่ใช้ของผมยังมีผิดๆถูกๆไม่สวยหรูเท่านักเขียนหลายคนในนี้แต่นิยายของผมมีคนอ่าน กลับกันนักเขียนหลายคนรูปแบบภาษาสวย คำผิดแทบไม่มี วรรคตอนน่าอ่านแต่คนอ่านไม่มี เพราะบางทีพวกเขาเหล่านั้นกังวลผิดจุด เน้นผิดที่ เอาสมองไปคิดกังวลในจุดที่มันไม่ค่อยจะสำคัญเท่าไหร่ในมุมมองความคิดของผม ก็จริงอยู่ถ้าเราอยากจะเขียนงานให้ออกมาดีจริงๆเราก็ควรที่จะเก็บทุกรายละเอียดถ้าทำได้ก็คงจะได้ขึ้นหิ้งเป็นนักเขียนชั้นครู แต่มันคงไม่ใช่ทุกคนที่จะทำได้ในเวลาอันสั้น แนะนำจากที่มีประสบการณ์เขียนนิยายบนเว็บมา ตอนเริ่มเรื่องคือกุญแจสำคัญ ถ้าใส่ข้อมูลรายละเอียดที่มันไม่สำคัญมากเกินไป มันจะพาลให้เรื่องน่าเบื่อ เมื่อเรื่องน่าเบื่อ คนที่เข้ามาอ่านเขาจะกดปิดทันทีและไม่ตามต่อ ตรองให้ดี อะไรข้ามได้ก็ข้าม กังวลมากเกินไปแล้วไปใส่รายละเอียดที่มันไม่โอเคเข้าไปผลที่ได้อาจจะเงิบ
ดีทีสุดคือใช้พล็อตเอ็มบริโอของแดน เฮอร์มอน อธิบายไว้แล้วตามลิ้งค์คลิปด้านล่างค่ะ
#ซีรีส์การสร้างพล็อต Ep 6.การสร้างพล็อตขั้นเทพ https://www.facebook.com/Audiobookclips/videos/2632941620286284/
(ซีรีส์การสร้างพล็อตมีทั้งหมด 7 ตอน ลองดูว่าอันไหนเหมาะกับตัวเองนะคะ)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?