อยากทราบเหตุผลที่ทำให้เริ่มต้นเขียนนิยาย กับความรู้สึกเมื่อเขียนนิยายเรื่องแรกค่ะ

เหตุผลที่เริ่มเขียนนิยาย คือ ชอบซีรี่ย์เกาหลีอยู่เรื่องหนึ่ง กับอ่านนิยายเรื่อง "น้ำใสใจจริง" ของคุณ ว.วินิจฉัยกุล เลยเกิดแรงบันดาลใจจากทั้งอย่างจึงเริ่มเขียนนิยายเรื่องแรก

ความรู้สึกแรกที่ได้เขียนคือ มันสนุก รู้สึกปลอดโปร่งไม่กดดันใดๆ ทั้งสิ้น คือไม่ได้คาดหวังยอดวิว ยอดติดตาม แต่กลายเป็นว่า มีคนติดตามและคอมเม้นท์มากสำหรับการเขียนเรื่องแรก มันดีใจที่มีคนเข้ามาอ่านนิยายที่เราเขียน หลังจากนั้นก็เขียนมาเรื่อยๆ ค่ะ

เพิ่งเริ่มเขียนมาไม่ถึง 3 เดือนค่ะ ที่เริ่มต้นเขียนเลยเพราะจะเขียนแก้เครียดระหว่างทำทีสิทจบน่ะค่ะ (ปรากฏว่างานจบเลื่อน เครียดทั้งงานจบ เครียดทั้งนิยายไม่มีเวลาเขียน เพิ่มงานให้ตัวเองเฉย แง 555)

แต่เขียนแล้วมันเหมือนได้ปลดปล่อยค่ะ ก็เลยรู้ตัวว่าชอบและพยายามเจียดเวลามาเขียนสักหน่อยก็ยังดี เอาเป็นว่าเรามีความสุขเวลาเขียนและมีคนมาอ่านแล้วเขาอ่านแบบอินมากค่ะ :)

แรกเริ่มเดิมที เราอ่านอย่างเดียวค่ะ อ่านเรื่องเดียวแล้วชอบมาก เป็นนิยายแฟนตาซีภาคต่อหลายๆ ภาค ชอบและแบ่งปันให้เพื่อนอ่าน

จนวันหนึ่งเพื่อนที่อ่านด้วยกันชวนว่า ปะ ลองเขียนนิยายกัน

บวกกับเดิมเราก็เป็นพวกช่างมโนอยู่แล้ว คิดนู่นคิดนี่เป็นเรื่องเป็นราว พอเพื่อนชวนปุ๊บเราก็เลยรู้ว่า เออ เราเขียนเป็นนิยายได้นี่! เราก็เลยเอาเลยค่ะ เขียนเลย

ตอนแรกจะแบ่งครึ่งกับเพื่อนเขียน

ไปๆ มาๆ เราเขียนคนเดียวค่ะ จนถึงตอนนี้ ไม่รู้เพื่อนคนนั้นได้เขียนนิยายไหมเลิกคบกันนานละ 55555

ความรู้สึกตอนเขียนเรื่องแรก อืม เราก็รอ รอคนคอมเม้นท์ รอคนติดตาม แต่ช่วงเวลาที่เขียนก็มีความสุขมาก เหมือนหลุดเข้าไปอีกโลกหนึ่ง

ยอดแฟนคลับขึ้นหนึ่งคนก็ดีใจมาก

พอถึงสิบคน ดีใจสุดๆ เห็นคนที่ยอดเฟบถึงร้อยนี่แบบ อิจฉาเขามาก

คิดแล้วเศร้า

เดี๋ยวนี้ยอดแฟนคลับถึงร้อย เรายังคิดแค่ ได้แค่ร้อยเองเหรอ...ไม่น่าเลย หรือต่อให้ถึงพัน ก็ไม่พอใจอยู่ดี รู้สึกทำไมได้แค่นี้ แต่งออกมาไม่ดีเลย คนอื่นแต่งสนุกกว่า บลาๆๆ เฮ้อ แต่ก็ยังแต่งไปเรื่อยๆ นะ หยุดแต่งไม่ได้ 5555

....สำหรับเราเขียนนิยายครั้งแรกเพราะอยากมีงานอดิเรกทำคะ

รู้สึกตัวเองไร้เป้าหมายหลังจากเรียนมหาลัยไม่รอด ก็เลยอ่านนิยายไปวันๆ

เลยคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าในชีวิตจริงมีเวทมนตร์ก็คงดีเราคงมีเรื่องน่าตื่นเต้นให้ทำกว่านี้ ซึ่งมันมีได้แค่ในนิยายและโลกความจริง...ก็ไม่ได้สวยงาม

คำถามนี้จัดว่าเป็นคำถามยอดฮิตมากค่ะ

คำตอบ : อ่านแล้วไม่ได้ดั่งใจเลยเขียนเองค่ะ

สำหรับนิยายเรื่องแรก เขียนเพื่อสนองneedตัวเองโดยเฉพาะ ไม่มีสาระ หรือแก่นสารอะไรน่าสนใจ โชคดีที่ฟลุ๊คได้ตีพิมพ์ นั่นเป็นจุดเริ่มที่ทำให้เขียนงานเรื่อยมาค่ะ

เหตุผลที่เริ่มเขียนนิยาย - ติดอนิเมะ , ติดเนื้อเรื่องตัวละครในเกม , ติดเกม ออฟ โทน!

ความรู้สึกเมื่อเขียนนิยายครั้งแรก - สบายๆชิลๆ นึกไรออกเขียน

ส่วนตอนนี้ - ก็ใช้ชีวิตสบายๆตามปกติ แต่ตอนที่เรานอนพักผ่อนสบายๆ มันจะมีประโยคนึงผุดขึ้นมาในหัว 'พรุ่งนี้อย่าลืมลงนิยายนะเพื่อน เดดไลน์แล้วนะนั่น เขียนครบ7000คำยัง...อย่าลืมแก้คำผิดด้วยนะ เออ...แล้วก็อย่าลืมคิดพล็อตตอนต่อไปด้วย'

เริ่มเขียนนิยายเพราะฝันค่ะ 55 รู้สึกว่าเรื่องในความฝันน่าสนใจดีเอามาเขียนนิยายเล่นๆดีกว่า แล้วก็ยาวมาถึงปัจจุบันค่ะ

สมัยเด็กๆ ประมาณ ป.๓ ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นคออักเสบ (ทุกปีจะป่วยใหญ่สักครั้งหนึ่ง) คุณแม่เลยพาไปเล่นที่ห้องสมุด หาอ่านหนังสือ จนปลูกฝังนิสัยรักการอ่านไปในตัว พออ่านหนังสือแล้วเจอหนังสือนวนิยายแนวคิดวิเคราะห์ครับ เลยเป็นคนที่มีนิสัยคิดมาก ชอบวิเคราะห์ นั่งสังเกตคนอื่น และชอบการฟังเรื่องราว ชอบถามประสบการณ์คน

จนประมาณ ม.๒ ดูขุนศึก รู้สึกสนุกมาก และชอบการที่ตัวเอกเป็นคนต้อยต่ำและไต่เต้ายศไปจนสูงได้ เลยอย่างแต่งนิยายแนวนี้มาก จากนั้นมาเลยไล่หาอ่านประวัติศาสตร์อยุธยา(แถมมีนิสัยอนุรักษ์ความเป็นไทยอีก) ขึ้น ม.๔ โดนจับไปเป็นเด็กมารยาทไทย ม.๕ เลยไต่เต้าไปเป็นเด็กโครงงานประวัติศาสตร์ จบ ม.๖ มาต่อสายวิทยาการคอม(กล้าแสดงออกมากขึ้น) แต่กลับไปวนเวียนโรงเรียนเก่าเสมอเพราะต้องไปฝึกรุ่นน้อง ผมกล้าที่จะถามคุณครูเรื่องประวัติศาสตร์ ถกเถียงกัน และสุดท้ายก็ได้ความรู้ที่ต้องการครับ คือ ระบบตำแหน่งขุนนางสมัยนั้นมันเป็นยังไง พอได้แล้วก็ยังต้องมาศึกษาเรื่องสัตว์เลี้ยง อาหารการกิน พาหนะ สังคม และชนชั้น ของพวกไหนราคาถูกพวกไหนราคาแพง พายเรือรู้สึกยังไง นั่งรถม้า เกวียน เดินเท้า ความเร็วประมาณเท่าไหร่ เคยลงทุนไปพายเรือเองเพื่อจะเอาฟีลความรู้สึกความยากง่าย ทั้งพายทวนน้ำ พายตามน้ำ การคุมเรือ เพื่อวัดความเร็ว(พายอยู่ ๕-๖ ชั่วโมง) ผลสุดท้ายนอนเจ็บระบมไปทั้งตัวเลย พอได้ข้อมูลครบถึงได้มาเขียน ฟีลแรกที่เขียนคือ รู้สึกสบายใจครับเมื่อเขียนไปแล้ว เพราะว่าตลอดเวลาตั้งแต่ ม.๒ ที่ผ่านมา เวลาคิดเนื้อเรื่องออก ผมไม่ได้เขียนมันเลย คิดอยู่เช่นนั้นจนนอนไม่ค่อยหลับอยู่บ่อยครั้ง พอเราได้เขียนจริงๆ มันทำให้นอนหลับได้อย่างสบายใจขึ้น ไม่ค่อยฟุ้งซ่าน

เมื่อครั้งยังเด็กชอบเขียนเรียงความ โตมาหน่อยก็แต่งเพลงให้เพื่อนที่ทำวงดนตรีแต่เพื่อนไม่ยอมเอาเพลงที่เราเขียนไปใส่ทำนองซักที เบื่อมันมากจนถึงทุกวันนี้555

กำลังจะเริ่มเขียนเพราะโควิดนี่แหละครับ

อยากหลอกล่อให้คนอ่านมีความรู้ผ่านนิยาย

จริงๆ นะคะ ก็ตกคนได้พอสมควรค่ะ 555+

นิยายมันแปลกใหม่ ถึงคนจะไม่ค่อยสนใจ

แต่ได้คำตอบรับสามร้อยกว่าคอมเม้นต์ ก็เกินอะไรที่หวังแล้วค่ะ

อดไม่ได้ต้องกลับมารีไรท์ใหม่

แต่ไม่เรียกร้องให้ใครไปอ่านหรือไปคอมเม้นต์หรอกนะคะ

ของมันดี ไม่ต้องพูดมาก.. ใครอยากอ่าน.. ต้องสืบเสาะหาเอาเอง

เหตุผลหรือคะ เคยเขียนอยู่ช่วงหนึ่ง ตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น แต่พอเวลาผ่าน ด้วยวัย ด้วยภาระหน้าที่ มันรุมเร้าจนไม่ได้สานสิ่งที่ฝันไว้ต่อ ใช้เวลาเกือบทั้งหมดไปกับการทำงาน ดูแลครอบครัว

เริ่มกลับมาสู่โลกของตัวหนังสืออีกครั้ง เพราะรู้สึกเครียสกับงานที่ทำ หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ

อยากมีเวลาที่ผ่อนคลาย เริ่มกลับมาดูซีรีย์ เริ่มกลับมาอ่านหนังสือ ความฝันเก่า ๆ ก็เลยเริ่มกลับมา อยากมีนิยายสักเรื่อง ที่ทำให้คนอ่านได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ได้ร้องไห้ ไปตามจินตนาการที่เรามี ก็ไม่รู้จะทำได้สำเร็จไหม แต่ก็คิดว่าอะไรที่อยากทำให้ลงมือทำเสีย ก่อนที่จะไม่มีโอกาสค่ะ