วางพล็อต?ด้นสด?
ตั้งกระทู้ใหม่
โดนส่วนตัวนะถ้าด้นสดอะเราจะตื่นเต้นไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไงต่อ แต่มีโอกาสตันสูง
ทุกคนใช้วิธีไหนในการเขียนนิยายกันบ้าง
ส่วนเราใช้วางพล็อต บางทีก็ด้นสดไม่แน่ไม่นอน
Over fear
4 เม.ย. 63 เวลา 09:46 น.
1,095
views
17 ความคิดเห็น
วางพล็อต = สึนามิแห่งความตัน
ลุยสด = แม่น้ำที่เชี่ยวกราก
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังชอบการวางพล็อตมากกว่า เพราะเราได้มองเห็นภาพมุมกว้างว่า นิยายของเราดำเนินเรื่องอย่างไร รวดเร็ว หรือว่าช้าไป บอกข้อมูลครบแล้วหรือยัง ยิ่งเป็นนิยายที่มีปริศนา หรือความลับ ยิ่งต้องวางพล็อต ไม่งั้นความลับเหล่านั้นจะทำงานไม่เต็มที่
อีกข้อดีของการวางพล็อตคือ นิยายของเราจะสนุกขึ้นไปเรื่อย ๆ อย่างไม่จำกัด ขณะอยู่ในช่วงเวลาแห่งการวางพล็อต ยิ่งใช้เวลาในส่วนนี้มากเท่าไหร่ นิยายที่แต่งออกมาก็สนุกเท่านั้น ถือว่าเป็นข้อดีที่การลุยสดทำไม่ได้เลย
ตอนเขียน กรอบของพล็อตจะครอบอยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่ต้องใช้สมองคิดพล็อตเลย สมองตอนเขียน จึงไปลงที่มุกตลก จังหวะเล่าเรื่อง และการตกแต่งประโยคให้สวยงาม พวกนี้ถูกเสริมประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก ด้วยเพราะสมองถูกใช้กับมันอย่างเต็มที่นั่นเอง
เป็นความคิดที่ดีมากเลยนะเนี่ยย สุดยอดดด
วางพล็อตหมดแล้ว รู้เรื่องทั้งหมด เบื่อที่จะเขียน ดอง.
วางเส้นเรื่องใหญ่ๆ ไว้ก่อนว่าจะเป็นแบบไหน จะเรียกว่าพล็อตได้ไหมก็ไม่เชิงค่ะ เพราะอาจมีเปลี่ยนแปลงตามอารมณ์ 555
แต่ระหว่างเขียนแต่ละตอนนี่ ไม่มีวางแผนเลยจริงๆ เอาให้เป็นไปตามทางอิสระเลยค่ะ ขอแค่ไม่หลุดออกทะเลเกินไป เราโอเคหมด
....ผลลัพธ์ของคนไม่วางแผนรายตอน >> ตอนทะลุเกือบร้อยแล้ว แงงงง้
คล้ายๆเราเลย วางพล็อตใหญ่ไว้ก่อนพอมาเขียนเป็นคชตอนไม่ค่อยวางพล็อตไว้มากนัก
แล้วแต่ความถนัดเลยค่ะ เคยอ่านสัมภาษณ์ของนักเขียนดังๆ อย่าง ดอกไม้สด ท่านเองเขียนนิยายแบบน้ำไหล ปล่อยให้ตัวละครมีชีวิตของมันไปเอง ประมาณว่าอาจจะมีพล็อตกว้างๆ ไว้ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน สุดท้ายเป็นอย่างไร แต่รายละเอียดในแต่ตอนนั้นๆ คือด้นสด ปล่อยให้ตัวละครทำหน้าที่ของมันเอง
ส่วนตัวเองก็ใช้แบบนี้ค่ะ เคยเขียนนิยายแบบพล็อตแน่นปึ้ก รายละเอียดในแต่ละตอนมาเต็ม แต่พอเขียนจริงๆ แล้วทำไมฉันไม่ลุ้นอะไรเลย มันเหมือนเรารู้แล้วไงว่าแต่ตอนต้องเป็นแบบนี้ ต้องเจออย่างนี้ เลยไม่ค่อยสนุกับการเขียนเท่าไหร่
ทั้งนี้ทั้งนั้นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับการถนัดของแต่ละคน นิยายจะมีคนชื่นชอบมากน้อยนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง ไม่แนะนำให้คาดหวังเยอะค่ะ เขียนแบบที่เราถนัดและมีความสุขเป็นพอ
นั่นนะสิ ใครถนัดแบบไหนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันอะเนอะ ชอบคอมเม้นนี้^^
เคยด้นสดแล้วแต่งไม่จบ พอมากลางๆเรื่อง ความสนุกในการด้นสดเริ่มหายไปเพราะเริ่มถามหาถึงความสมเหตุสมผลและตอนจบของเรื่อง
แต่พอวางพล็อตแล้ว ไม่ว่าจะแต่งกี่เรื่องๆก็จบหมด แถมยังสามารถแทรกอะไรเข้าไปเพิ่มได้เรื่อยๆให้คนอ่านลุ้นตาม แค่ไม่ไปขัดกับตอนจบก็พอ เนื้อเรื่องก็จะดำเนินได้สมเหตุสมผลกว่าและจบได้ดี ครอบคลุมทุกประเด็นที่อยากจะนำเสนอ
ซึ่งบางทีการวางพล็อตมันต้องใช้เวลานาน เราเคยใช้เวลาเป็นเดือนๆ ปรับนู่นแก้นี่ มันเลยทำให้ "เบื่อ" เพราะ "เมื่อไรจะได้เริ่มเขียนสักที อยากเริ่มเขียนแล้ว" แต่ถ้าผ่านจุดนั้นมาได้ เมื่อพล็อตสมบูรณ์แล้วเริ่มเขียน มันกลับสนุกกว่าตอนด้นสดอีก
เหมือนนนกันนน เคยด้นสดแล้วเอาตัวไม่รอดดด
จากประสบการณ์ที่ทดลองมาทั้งสองแบบแล้ว ปัจจุบันเราวางพล็อตค่ะ วางค่อนข้างหน้าแน่น แต่สุดท้ายพอหน้างานจริงบางทีก็มีความด้นสดจนก่อเรื่องไปได้เหมือนกัน แต่ด้วยความที่มีพล็อตอยู่เดิมทำให้เราไม่ออกทะเลไปไกล หาทางกลับเข้าฝั่งได้
แต่ก็นั่นแหละค่ะ เรื่องแบบนี้พูดไปก็ไม่สู้ทดลองเอง
อยากให้ทุกคนได้ลอง 5555 สไตล์แต่ละคนไม่เหมือนกัน
เมื่อเราได้ทดลองทุกทางแล้ว สุดท้ายก็จะเลือกทางที่เหมาะสมกับตัวเองได้เอง
สงสัยต้องลองซะแล้ว55555
ไม่สามารถทิ้งอะไรไปได้
พล๊อตคืออะไรไม่รู้ เรามีแค่คิดว่าทำไงให้ตัวเอกเจอกัน เรียนรู้และเข้าใจกัน รักกัน สมหวัง จบ
คิดไว้แค่นี้จริงๆ และที่เหลืออีก 99 % คือส่วนเสริมที่เราอยากอยากจะเติมอะไรก็เติม
เติมซะเหนื่อยเลยแต่ประสบความสำเร็จมาก ไม่มีออกทะเล มีแต่ปลาสด กุ้งสด ปูสด หมึกสด
ของมันสดใหม่ลูกค้าเลยดีเกินคาด 555+
หาแกนของเรื่องแล้ววางพล๊อตหลวมๆครับ ตั้งแค่สถานการณ์หลักๆในแต่ละตอนตั้งแต่ต้นจนจบ หลังจากนั้นปล่อยให้นิ้วกับอะไรที่มีอยู่ในหัวไหลออกมา.....ทำเหมือนแค่กำหนดจุดหมายแต่ไม่จำกัดวิธีเดินทาง
กว่าจะเขียนจบเรื่องแรกล่อไป สามปี
พล็อต = เข็มทิศ
ด้นสด = การเดินทางและสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ต้องเผชิญ
ถ้าไม่มีเข็มทิศเราก็อาจจะเดินหลงป่าหรือออกทะเลไปไกลลิบ ๆ แบบหาทางกลับฝั่งไม่เจอ
ส่วนใหญ่นะมีพล็อตในหัวแล้วค่ะ ว่าต้องทำอะไร เจออะไร คุยอะไรกันคร่าวๆ
แล้วที่เหลือก็เขียนเลย 55555
แบบนี้เราว่าอยู่ที่คนนะคะ บางคนด้นสดอาจจะแต่งได้ดีกว่าวางพล็อต หรือบางคนอาจจะวางพล๊อตไว้แล้วแต่งได้ดีกว่าการด้นสด แต่สำหรับเรา เราเลือกวางพล็อตใหญ่ๆไว้ก่อนค่ะ เนื้อเรื่องตัวละครจะทำอะไรต่อไป บางครั้งเราวางพล๊อตไว้แล้วเนื้อเรื่องยิบย่อยยังไปไม่รอดเลย5555 ทุกวันนี้เราต้องดราฟไว้แบบละเอียดมากๆเลยค่ะ 55555
วางพล็อตแบบหลวมๆ ครับ รู้สึกปลอดภัยกว่า 555+
ถ้าด้นสดเลยนี่ สำหรับผมเละเทะแน่นอน เพราะแต่ละเรื่องค่อนข้างยาว เลยมีความซับซ้อน
อยู่ ถ้าด้นสดเลย อาจจะจำตรงนั้นไม่ได้ จำตรงนี้ผิด ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้สูงกว่าวางพล็อต
แน่ๆ
เราว่า Learning by doing ดีสุดค่ะ แต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน แต่ละคนมักจะบอกว่าวางพล็อตจะทำให้ไปรอดมากกว่า แต่ถ้าบางคนด้นสดแล้วมีความสุขที่จะเขียน จบไม่จบยังไงไม่ใช่ประเด็น งั้นก็ไม่ต้องใส่ใจกับการวางพล็อตมากนักก็ได้
ทำในสิ่งที่อยากทำก็พอค่ะ
วาดพล็อตใหญ่เรื่องปมกับเป้าหมายของตัวละครไว้ค่ะ ตอนเขียนก็คือด้นในพล็อต555 ด้นไปด้นมาก็ได้ปมเพิ่มมา แล้วก็มานั่งแก้ปมวนไปหมด555
เรามีเส้นเรื่องหลักอยู่ในใจค่า
ระหว่างทางก็ด้นสด มีออกทะเลบ้าง 555
แต่พยายามไม่ออกจาดเส้นหลัก เพราะกลัวไม่จบ
แต่นิยายเราตอนนี้เริ่มออกทะเล
จนเวียนหัวเองแล้วค่า กำลังพยายามตบให้เข้าที่อยู่
ทั้งสองอย่างค่ะ แต่ทุกเรื่องเหมือนทำจนชินคือวางพล็อตเรื่องเอาไว้แล้ว(โครงเรื่องภาพรวม)แต่พอตอนเขียน ดีเทลต่างๆ ต้องมาลงรายละเอียดเพิ่ม เสร็จแล้วลงเลยค่อยมาตามรีไร์ท์ ถ้่าช่วงไหนที่มีเวลาด้วยพอเขียนได้สัก 5 บทก็เริ่มรีไรท์ตามแล้วค่ะ มันจะได้เนื้อหาที่กระชับขึ้น
แต่เอาจริงๆ ยังเขียนไม่จบสัเรื่องเลย เหตุคือเพราะทำงานประจำและถนัดเรื่องยาว 30+ 55555+ บางทีก็รู้สึกท้อค่ะ ไม่ใช่ไม่อยากลงไม่อยากเขียน แต่เวลามันไม่มีจริงๆ พอหายไปนานๆ คนอ่านคนตามก็หาย ไหนจะคอมเม้นที่ทำร้ายจิตใจอีก บางเรื่องอยากจะเทไปเลย แต่ก็นั้่งแต่งต่อนะ
เราเป็นพวกไม่ชอบอยู่ในกรอบค่ะ ส่วนพล็อตก็อาจจะมีบ้างเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ออกทะเล นอกนั้นด้นสด แล้วแต่อารมณ์และจินตนาการพาไป ข้อเสียคือถ้าพบทางตันขึ้นมาเมื่อไหร่ เขียนต่อไม่ได้ไปเป็นเดือนเลยค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?