ทำไมคนถึงไม่ค่อยอ่านนิยายพีเรียดไทย

ถ้าทััศนคติส่วนตัวเรานะคะ คือเราจะหงุดหงิดถ้าคนเขียนทำข้อมูลมาไม่ดีพอ จะทำให้เรารู้สึกอิหยังวะเวลาอ่าน พอไม่ประทับใจก็จะไม่อ่านเลยค่ะ และก็ไปอ่านพีเรียดต่างชาติเยอะกว่าหรือบางทีอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ไปเลย

ช่วงนี้คนน่าจะฮิตจีนกันนะคะ ทำให้กระแสมันพายอดวิวไปทางนั้นมากกว่า ก็เหมือนเวลาสังคมฮิตอะไรมากๆ นั่นแหละค่ะ

พีเรียดไทยแบบไหนคะ

พล็อตสงครามไทยรบพม่าเหรอคะ

นิยายผมไม่พีเรียด ก็ไม่มีคนอ่านเช่นกันครับ ไม่ต้องกลุ้มใจไป สู้ๆ ครับ

ในเด็กดีมีหรือคะ แนะนำเราหน่อยค่ะ

เข้าไปเริ่มอ่านได้ค่า ใครจะฝากพีเรียดไทย reply เมนต์ไว้นะค้าา

เราคิดว่าพีเรียดไทยแต่งให้สละสลวย เรื่องราวไม่ซ้ำ ยากค่ะ

หากแต่งอ้างอิง ปวศ บุคคลต่างๆ แล้วไม่เป๊ะ มันก็จะดูปลอม ไม่น่าเชื่อถือ ไม่น่าอ่าน

หากจะไม่อ้างบุคคล มาแต่งเรื่องรัก เรื่องเจ้า เรื่องชาวบ้านทั่วไป ไม่พลิกแพลง ก็ดาษดื่น

พอแต่งออกมาไม่ดีพอ เรา(ในฐานะผู้อ่าน)ก็จะพาลไม่อ่านต่อ...เท่านั้นเอง

นวนิยายพิเรียดไทยเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนครับ

1.ปัญหาแรกที่ผมเจอตอนพยายามจะเขียนพิเรียดไทยคือเรื่องภาษาครับ จะสังเกตได้เลยว่า นิยายแนวพิเรียดไทยที่ไม่ใช่การย้อนเวลาอย่าง ขุนศึก เจ้าไล หรือเรื่องอื่น ๆ ส่วนมากจะใช้ภาษาที่สละสลวย คำบางคำเป็นคำโบราณ ภาษาที่ใช้ต้องทำการบ้านมาเป็นอย่างดีมากครับ ผู้อ่านคงไม่อยากอ่านนิยายที่นำเอาภาษาสมัยใหม่ไปบรรยายนิยายพิเรียดหรอกครับ ที่เราเห็นคำพูดในละครพิเรียด หนังประวัติศาสตร์ ผมบอกตรง ๆ เลยว่าไม่ได้ครึ่งนึงของภาษาในนวนิยาย ผมเคยไปอ่านนิยายย้อนเวลาของท่านอื่น เจอรีดคอมเม้นต์ว่าภาษาพูดไม่ใช่แบบนี้นะก็มีครับ

*ว่าง่าย ๆ ยกตัวอย่างผมเลยที่เลี่ยงไปทำย้อนเวลาหรือทะลุมิติไปอยุธยา เพราะ "ฝีมือไม่ถึง"

2.เรื่องประวัติศาสตร์ค่อนข้างสำคัญ มันเป็นอะไรที่กำกวมอยู่ บางฝ่ายเชื่อแบบนี้ อีกฝ่ายเชื่อแบบนี้ อาจถูกโจมตีได้ครับ

3.ต้องทำการบ้านหนักมาก อย่างผมไปศึกษามาใช้เวลาค่อนข้างนาน วัน ๆ ตามอ่านอะไรสมัยอยุธยาเยอะมาก ๆ เรื่องม้า เรื่องช้าง เรื่องดาบ เรื่องพริก เรื่องผ้าไหม การจะสร้างโลกใบเดิมขึ้นมาจึงทำได้ยาก บางคนอาจคิดว่า เอ๊ะ! แค่ผ้าไหม แกจะอะไรนักหนา ผมบอกได้เลยว่า กระบวนการไม่เหมือนกัน ราคาต่างกัน สีที่ใช้ย้อม เป็นสีธรรมชาติ บางสีย้อมยาก บางสีหายาก แต่ตัวละครที่เป็นแค่ไพร่ ดันใส่ผ้าสีนั้นได้ บางคนรู้ก็ตำหนิครับ

4.เรื่องราวของคนในสมัยอยุธยานั้นหาจุดสนุกที่ค่อนข้างยากครับ ชนชั้นไพร่มีขอบเขตค่อนข้างสูง วัน ๆ จึงทำแต่งาน เมื่อหมดหน้างานก็ต้องถูกเกณฑ์ไปให้หลวงใช้งาน หรือถ้าเป็นไพร่ในสังกัดขุนนาง ก็ต้องไปรับใช้เขา ถ้ารวยหน่อยก็ส่งส่วย จึงพลิกแพลงได้ยาก เรื่องราวเข้มข้นจึงไปตกอยู่ที่ เรื่องของขุนนาง ที่จะชิงดีชิงเด่นกัน ผู้เขียนก็ต้องมาทำการบ้านแล้วละครับ ขุนนางในสมัยนั้นมีอะไรบ้าง ขอบเขตของขุนนางก็ต้องมี ถ้าจะไปเล่นประเด็นในวัง ประเด็นนี้น่ะเด็ด เรื่องเอามันส์! นี่เพียบเลย แต่ก็ต้องมาเข้มเรื่องประวัติศาสตร์ และตีความให้แตกว่าเขาคิดอะไรถึงได้ทำแบบนั้น แล้วเราปรับให้สมเหตุสมผลด้วยครับ คนชอบประวัติศาสตร์เขาก็ค่อนข้างแน่นเหมือนกัน แล้วเป็นคนกลุ่มนี้ส่วนใหญ่แหละครับที่ชอบหานิยายพิเรียดอ่าน ประเด็นคือบางคนเข้ารู้ พออ่านแล้วไม่ใช่ เขาก็ไม่อ่านเลยอะ

เหตุผลผมร้อยแปดแหละครับ ตอนนี้ผมแค่เก็บแต้มก่อน มือถึงเมื่อไหร่จะเขียนพีเรียดสักเรื่อง

พิเรียดไทยน่ะเหรอครับ ถ้าไม่ใช่ระดับศิลปินแห่งชาติหรือรุ่นเก๋าๆ นี่ผมบอกเลย ผิดหวังครับ คนอ่านแนวนี้ มาตรฐานสูง ถ้าคนอ่านทำการบ้านมาหนักกว่าคนเขียน มันบ่งบอกถึงคนเขียนไม่ใส่ใจและดูถูกคนอ่านอย่างพวกผม

ล่าสุดไปอ่านตัวอย่างนิยายใน RAW ที่วางขาย และเห็นว่าจะมีการทำเป็นละครด้วย ขอไม่เอ่ยนาม เป็นพิเรียดไทยไม่ย้อนเวลา แต่ค่อนข้างมั่ว แล้วมีคนดันคอมเม้นต์ว่า "คนเขียนข้อมูลแน่นมาก" ผมนั่งขำก๊ากเลย แต่สารภาพครับว่านิยายพล็อตสนุก เป็นแนวสืบสวน สุดท้ายผมก็อ่านไม่จบจริงๆนั่นแหละ เหมือนความรู้มันค้ำคอ ผมยกตัวอย่างที่นิยายเรื่องนั้นพลาดแล้วกัน

-มาถึงบทแรก มีการใช้คำว่า "กะไร" แต่ประโยคหลายประโยคต่อมาพูดว่า "อะไร" สำหรับผมถือว่าพลาด เป็นพิเรียดต้องระวัง ผมถือว่าพลาดเยอะ ถ้าจะให้ดีต้องเอาแบบนักเขียนรุ่นเก๋า คำว่า "ตร"ง ใช้ "กง" คำว่า"ตระเวน" ใช้ "กระเวน" "สมอง" ใช้ "ขมอง" นอกจากนี้มีคำที่ไม่ค่อยนิยมใช้อย่างคำว่า "เพ้อ" ด้วย

-ประเด็นที่สอง ตัวละครเห็นชุดขุนนาง บอกรู้ว่ายศหลวง แต่สมัยนั้นเขาไม่ได้นับยศแบบนั้นนะสิ เขาวัดที่ศักดิ์ การแบ่งผ้าสำหรับขุนนางจึงตามศักดิ์

-ประเด็นสาม ชื่อขุนนางตั้งมามั่ว ถ้ารุ่นเก๋าไม่ค่อยทำ แต่ผมอนุโลมหน่อย เพราะเรื่องนี้ตั้งชื่อใกล้เคียงกับของจริง ราชทินนามในสมัยก่อนมีคำลงท้ายว่า "บดี" แต่เรื่องนี้เปลี่ยนเป็น "ภักดี"

-ประเด็นสี่ นี่แหละผมเลิกอ่านต่อเลย ทั้งๆที่ชื่อรอดมาหวุดหวิดแล้ว พระเอกที่เป็นขุนนางทำหน้าที่สืบสวนคดี ดันพูดว่าเป็นเรื่องของตำรวจ อ่านต่อได้ไม่กี่บรรทัด คำว่าตำรวจมาเพียบเลย ซึ่งเรื่องนั้นก็-พระเอกนั้นแหละที่คนเขียนบอกว่าเป็นตำรวจ ผมหยุดอ่านเลย ทำการบ้านไม่เนี๊ยบ สมัยนั้นมีตำรวจจริง แต่ราชทินนามอิตัวพระเอกไม่ใช่ตำรวจ คนตามสืบคดีอาญาเป็นขุนนางที่ราชทินนามแบบพระเอกก็จริง แต่เขาเรียกกรมนี่ว่า "นครบาล" เป็นกรมที่ลาดตระเวน ส่วนพวกตำรวจภูบาลกับภูธร ไม่มีใครทราบแน่ชัดว่าทำหน้าที่อะไร แต่รู้ว่าสังกัดไหน แต่ยังมีอีกกรมหนึ่งที่เป็นตำรวจ คือ กรมพระตำรวจหลวง เป็นองครักษ์ สามารถสืบหาคนร้ายได้เหมือนกันและเป็นศาลตัดสินความเองได้เลย แต่ไม่ใช่จู่ๆจะสืบก็อยากสืบ ต้องมีคำสั่งจากกษัตริย์ ดังนั้นพวกนี้จะลงก็ต่อเมื่อเป็นคดีใหญ่

นี่และเป็นเหตุผลที่คนไม่อ่านนิยายพิเรียด ไม่ใช่เพราะเขาไม่นิยม แต่คนเขียนฝีมือไม่ถึง เหมือนดูถูกคนอ่านเกินไป

กลับกัน ผมไปอ่านนิยายเรื่องหนึ่งใน RAW ไม่ใช่พิเรียด แต่เป็นย้อนเวลา นามปากกา"ชโรไร"เรื่องน่าจะชื่อ "คุณนายกองกระเวน" อันนี้เอ่ยชื่อได้เพราะเขาลบนิยายไปละ คนเขียนทำการบ้านดีมาก แค่ชื่อกรมก็ถูกละ กรมเดียวกับเรื่องข้างบนด้วย แถมชื่อขุนนางยังตรงเป๊ะ แต่ว่าน่าเสียดายที่ใช้ความรู้ไปในทางที่ผิด เขาเอาไปเขียนนิยาย NC20+ เน้นฉากเซ็กเฉยเลย พล็อตก็ดีอยู่ เป็นเรื่องของนางเอกที่เป็นนักเรียนตำรวจ โดนหักหลังถูกยิงตาย ไปตรงกับจังหวะที่แม่ศรีเมือง ผู้แสนจะเรียบร้อย สามีเลยไม่รักเพราะไม่ถนัดเรื่องบนเตียง วันๆกกแต่เมียน้อย เลยเอาตำราของพ่อที่เคยเป็นโหรหลวง มาทำพิธีปาดข้อมือตัวเอง ให้นางเอกที่เป็นนักเรียนตำรวจมาแก้ปัญหาให้ นางเอกฟื้นขึ้นมาจะโดนสามีที่เป็นเจ้ากรมกองกระเวนซ้ายตี แต่นางกระโดดเอาขาคล้องคอทำให้ล้มแล้วล็อกไว้ สามีสู้ไม่ได้ แล้วนางก็หนีไปเจอหลวงอินทรบดี เจ้ากรมกองกระเวนขวา ไปลาดตระเวนกับเขาแล้วช่วยสืบคดี ผมว่าสนุก แต่ชูโรงฉากเซ็ก พยายามยัดฉากอย่างว่าเขามาเยอะ แต่คนเขียนก็ลบไปละ ผมยังไม่ได้ได้เม้นต์แนะนำเลย เสียดายความรู้

นี่และครับ ความเห็นของผมในฐานะคนอ่าน ที่ไม่มีปัญญาแต่งนิยายเองได้ แต่ผมก็เลือกอ่าน และการย้อนเวลาแต่สังคมยังคงความเป็นพิเรียดไว้ ชูโรงด้านที่ตัวเอกเป็นคนจากอนาคตมีสกิลที่คนโบราณไม่มี แต่ไม่เกรียนจดหลุดธีมพิเรียด ผมว่ามันก็โอเค ยังไงก็ถ้าแต่งนิยายเสร็จเมื่อไหร่ อย่าลืมเอามาฝากผมนะ ผมกำลังเฟ้นหานิยายพิเรียดสมัยอยุธยาที่คนเขียนทำการบ้านมาดี ไม่ดูถูกคนอ่านแบบพวกผมครับ