แม่ไม่เข้าใจเราเลยค่ะ

[น้ำตาไหลลงมาในวันที่ฝนพรำ]

คือตอนนี้เราอายุ13 หลายๆคนอาจจะบอกว่าก็ยังเด็กอยู่ แต่ช่วงชีวิตเรามันมีอะไรมากกว่านั้นคือพ่อมีแฟนใหม่ตอนวันเกิดอายุ10ขวบของเรา และในช่วงนั้นยังมีอะไรแย่ๆอีกหลายอย่างมากๆ เรียกได้ว่าช่วงอัปมงคลของชีวิตเลยค่ะ ซึ่งมันก็ทำให้เราต้องทิ้งนิสัยที่เป็นเด็ก รักความสนุก ไม่เคยมีเรื่องกลุ้มใจ คิดอะไรก็พูดออกมาเลย และยิ้มเก่ง นิสัยพวกนี้ที่เป็นตัวตนของเราจริงๆ มันแทบจะไม่เหลืออยู่เลยค่ะ ตอนนี้เรากลายเป็นคนมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากๆ ไม่ค่อยยิ้ม มีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ความสุขเริ่มจะหาไม่ได้ในชีวิตของเรา

และในช่วงนี้ เป็นช่วงที่โควิดระบาด ทำให้เราออกไปไหนไม่ได้ เราก็เลยนอนอยู่ที่เตียงแทบจะทั้งวัน แต่แม่ของเรานี่สิคะ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ ดีแต่สั่งไปวันๆ เราจำคำพูดนี้ของแม่ได้ขึ้นใจเลยค่ะ "ก็มึ.งเป็นลูกกุ มึ.งก็ต้องทำตามคำสั่งกุสิ" ใช่ค่ะ นั้นคือคำพูดที่คนเป็นแม่พูดกับเรา เราเบื่อมากๆเลย ทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขา เกรดเราก็3.75-3.90ตลอด แต่ก็ไม่เคยชม พูดแค่ธรรมดา ได้เลข98/100(ท็อปห้อง,รองท็อปของชั้น) ก็บอกว่ายังธรรมดา ทั้งๆที่คนอื่นในห้องเราก็ได้แค่60-75 ไม่เข้าใจเลยค่ะ ถ้าใครสามารถแนะนำอะไรเราได้ บอกได้เลยนะคะ;-;

Comments

[จ้าจ้าจ]

อืมมมมม หากิจกรรมอย่างอื่นทำไหมคะ อ่านนิยาย ลองเล่นเกมออนไลน์ ที่ปลอดภัย ไม่ไปมั่วสุมอะ

[saymee]

สวัสดีค่ะ คือตัวเราอายุ 14 น้า เอาจริงก็ไม่ค่อยต่างกับจขกท.สักเท่าไหร่ เราไม่ขอพูดถึงส่วนปัญหาครอบครัวเน้อ เอาจริงๆอายุเราสองคนก็พอๆกัน แต่ในส่วนที่เราจะมาตอบก็คือ เราเคยทำได้คะแนนสูงๆแบบจขทก.เลย แล้วก็ได้รับคำว่าธรรมดากลับมา ณ ตรงนั้นของเราเฟลมากค่ะ เรารู้สึกว่าเราพยายามมากๆเลยนะ ไม่ชมหน่อยหรอ พอหลายๆครั้งเข้า เราก็เริ่มเก็บตัว ในเมื่อบอกไปแล้วมันธรรมดาจะบอกทำไม รู้มั้ยคะ พอเก็บตัวนานๆเข้า เรารู้สึกว่าโลกมันหม่นลง อะไรๆก็ดูจะน่าเบื่อไปหมด จนเราลองทำกิจกรรมใหม่ๆ เราเหมือนเจอโลกอีกใบ ที่เราสบายใจมากๆ เราไม่อยากให้จขกท.เปลี่ยนไปเลยน้า จากที่เราอ่านจขกท.ตอนเด็กๆต้องน่ารักมากแน่ๆ เราไม่สามารถเข้าใจจขกทได้ทั้งหมดหรอก แต่ในมุมของเรา แม่ของจขกท.คงไม่ได้อยากดุหรอกนะ คนบางคนก็เลือกแสดงออกไม่ถูก เราไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ยังไงจขกท.ลองหากิจกรรมใหม่ๆทำมั้ยคะ หาเพื่อยรู้ใจซักคน หาหนังสือดีๆซักเล่ม ไม่แน่นะ ในใจของแม่จขกท.อาจจะดีใจมากๆเลยนะที่จขกท.ได้คะแนนเยอะ แต่อาจจะไม่อยากให้ประมาทก็ได้ค่ะ เพราะงั้นสู้ๆนะคะ

[Dark'angel]

ทำดีแล้วค่ะที่ระบายออกมา อย่าพยายามเก็บเอาไว้คนเดียว เราคิดได้ เครียดได้ แต่อย่าอมทุกข์กับมันจนทำลายความสุขของตัวเอง บางเรื่องแก้ไม่ได้ก็พยายามปล่อยวางหรือปล่อยผ่านกับมันดูเพื่อตัวเองเน้อะ ถึงแม่จะไม่ชมเราแต่ท่านแอบภูมิใจอยู่แน่นอนค่ะ แค่อาจจะไม่แสดงออก ก่อนที่ท่านจะว่าลองชิงตัดหน้าทำก่อนดูนะคะ อาจจะเป็นชิ้นงานหรือทำงานบ้าน ไม่ต้องทำทั้งวันแต่ให้ท่านเห็นว่า เออเราก็มีความรับผิดชอบนะ ไม่ได้หายใจทิ้งไปวัน ๆ บางครั้งเราก็ต้องยอมถอยก้าวนึงเพื่อผลลัพธ์ที่ดีกว่า แม่พูดแม่สั่งเขาอาจจะหวังดี ลองเปิดใจพูดดีๆเคลียร์ปัญหากันดูค่ะว่าเราไม่โอเคตรงนี้ๆ ให้แม่ลดคาดหวังลงบ้าง บางทีแม่อาจจะเครียดกับปัญหาหลายด้าน ปรับอารมณ์ไม่ทันทำให้มาลงที่เราโดยไม่รู้ตัว ก็พยายามไม่ต้องเก็บมาคิดนะคะ ไม่รู้สตอรี่แต่เป็นกำลังใจให้น้า สู้ๆจ้า

[เข้าใจตัวเองค่ะ]

อย่าหวังว่าใครจะเข้าใจเราไปหมดค่ะ แต่เราอะเข้าใจตัวเราเองได้นะคะ ส่วนตัวสิ่งที่เราเห็นราวๆอายุ10กว่าขวบคือ พ่อเอาไม้ฟาดหัวเพราะเราไม่ยอมกินข้าว ย่าด่าแม่ใช้เงินเปลืองผ่านทางเรา พ่อเอาบัตรเครดิตแม่ไปแช่ตู้เย็น เราอะลืมไม่ได้หรอกนะคะ แต่เราอยู่กับมันได้แล้วค่ะ(ปล.ตอนนี้แก่แล้วอายุ 22 และเป็นโรคทางจิตเวชตั้งแต่ม.4ค่ะ ซึ่งไม่มีใครเข้าใจหรอกค่ะ ส่วนตัวเราโดนมาขนาดนี้ยังมีคนบอกเราอ่อนแอ ไข่ในหิน )เรารู้ตัวเราเองดีที่สุดค่ะ (ปล.พ่อเราเป็นไบโพล่าร์ แม่ซึมเศร้า น้องก็ไม่ปกติค่ะ ถ้าเราแคร์คำพูดพวกเค้าหมดเราคงเป็นบ้าไปแล้วค่ะ)สิ่งที่คนภายนอกเห็นคือเรารวย แต่ที่บ้านตอนนี้ไม่มีใครทำงานเลยค่ะ พ่อก็เครียดมาก จนเราไปทำขายของออนไลน์ อ่อ เราลาออกจากคณะในฝันตลอดชีวิตมาแล้วเพราะเรียนไม่ไหวค่ะ

แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ

[BamBammy2545]

อืม จะว่าอย่าไปถือสาแม่ก็คงจะไม่ไช่ทั้งหมด เพราะบางครั้งคนที่เป็นแม่ก็ยังทำหน้าที่แม่ไม่ถูกต้อง งั้นการที่เราเป็นลูกเราก็อย่าไปเหวี่ยงแกค่ะ แค่ทนๆเอา เข้าใจนะว่าถูกใช้แล้วเหนื่อย เราก็เป็น แต่ก็ต้องทน เรามีเวลาอยู่กับแม่แค่ช่วงอายุเรียนนี่แหละค่ะ ถ้าได้ทำงานหาเงินโตไปคงมีเวลาอยู่กับแม่น้อยลง หรือถ้าอึดอัดก็ลองหาอะไรผ่อนคลายดูค่ะ อ่านนิยาย ดูการ์ตูน เล่นเกม อ่านการ์ตูน วาดรูป ลองอะไรที่ผ่อนคลายดูค่ะ