เล่าประสบการณ์ความเหงาตอนม.ต้น
ตั้งกระทู้ใหม่
เริ่มเรื่องจากตอนเด็กๆมาเราเป็นคนขี้อาย เป็นทั้งคนไม่ค่อยพูด พูดเสียงเบา ไม่ค่อยเข้าสังคม
เข้าสังคมไม่เป็น ที่บ้านจะทำตัวแรง แต่อยู่ข้างนอกบ้านก็จะเรียบร้อยแบบผิดมนุษย์ คือไม่เป็นตัวเอง (ใครดูก็รู้ว่าเป็นคนเก็บกด) ช่วงอนุบาลถึงประถมเราก็พอมีเพื่อนอยู่บ้างเพราะเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากตามประสาเด็ก เราก็เปลี่ยนไปเข้ากลุ่มเพื่อนนู้นบ้าง นี้บ้าง คบกับใครไม่ได้ยาวเท่าไหร่ ด้วยที่นิสัยเราก็เป็นคนชอบแกล้ง ชอบกวนเพื่อนจนเพื่อนรำคาญ
แล้วพอจบประถมมา พอเราจะขึ้น ม.ต้น เราก็เริ่มคิดละว่า เราอยากจะเปลี่ยนนิสัยชอบแกล้ง ชอบกวนคน เลยว่าจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ และพอเอาเข้าจริง เราขึ้น ม.1 มานั้น เรากลับไม่กล้าที่จะคุยกับใคร ก็มีเพื่อนอยู่คนนึงมาชวนเราเข้ากลุ่มด้วย เราก็ตกลงนะ พวกเราก็ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน พอมีงานกลุ่มก็อยู่กลุ่มเดียวกันตลอด เราไม่ค่อยพูดกับเขาเท่าไหร่ ส่วนใหญ่เขาก็เป็นฝ่ายถามเราตลอด เราตอบคำเดียว แบบถามคำตอบคำ (พอมาคิดดูแล้วเรานี่มันก็โคตรน่าเบื่อเลย)
พอผ่านไปสักพัก เพื่อนเขาก็เริ่มเบื่อ พวกเขาก็ค่อยๆ Fade หายไปจากตัวเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากนั้นระยะเวลาที่เราไม่มีเพื่อนก็ลากยาวมาจนถึง ม.3 ส่วนระหว่างนั้นเราก็ใช้ชีวิตในโรงเรียนคนเดียวตามลำพังกินข้าวเที่ยงคนเดียว พอว่างๆ ก็เข้าห้องสมุด (แต่ขอบอกเลยว่าบ่อยมาก) หลังเลิกเรียนก็กลับบ้าน ก็แอบอายคนอยู่บ้าง วนแบบเดิมซ้ำๆ แบบ On loop เพื่อนในห้องก็มาคุยด้วยอยู่บ้าง (ก็เล่นทำตัวแปลกซะขนาดนั้น ใครจะไม่มาสนใจหละ55) แต่แค่คุยด้วย ทักทายตามประสาคนรู้จักปกติ เราไม่ได้ไปยุ่งกับใครเลย ด้วยความที่ข้างนอกเราดูเรียบร้อย (เราเกลียดนิสัยแบบนี้ของตัวเองมาก) และเพื่อนก็ไม่ค่อยกล้าว่าอะไรให้เรา ยกย่องเรา คือเพื่อนในห้องดูแล Treat เราจนแบบเหมือนเราต้องเป็นคนดีตลอดเลยอ่ะ แบบนี้มันก็ทำให้เรารู้สึกยิ่งห่างจากเพื่อนมากๆ เลยไม่กล้าแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาเลย และพอขึ้น ม.3 เราก็ได้เข้ากลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มนึง คือเหมือนไลฟ์สไตล์เราไม่เหมือนกัน แล้วเราก็เป็นอยู่แบบเดิม จากนั้นก็.... เราแยกออกมาอยู่คนเดียว(อีกแล้วว) คือเราคบใครไม่ได้นานจริงๆ จากนั้นเราก็อยู่คนเดียวมาตลอดจนจบ ม.ต้น แต่เราก็ดีใจนะ ที่ได้เพื่อนรุ่นนี้ ทุกคนแบบดีกับเรามาก ไม่เคยที่จะ Bully เรา ทุกคน Treat เราดีมาก
ด้วยความที่เราจะเขียนกระทู้นี้เพื่อเตือนตนเองให้กระตือรือร้นในการเข้าสังคม (เพราะพออยู่คนเดียวแล้ว มันเหงามากกก แบบโลกสีเทาๆ)
เราตั้งใจกับ ม.4 ปีนี้ไว้ว่า เราจะพูดกับเพื่อนให้มากๆ ปรับตัวเข้ากับเพื่อน เป็นตัวของตัวเอง สำหรับใครที่คิดว่าตัวเอฃอยู่คนเดียวแล้วเหงาหละก็ ลองเข้าหาเพื่อนดูนะ ที่เค้าไม่ได้เข้าหาเราหนะ อาจเป็นเพราะเราทำตัวเงียบๆ ต่อไปนี้เราก็สู้ไปด้วยกันนะ
~(มันคงไม่สายเกินแก้)~
ปล.นี่คือกระทู้แรกนะ
ปล.2 ขอให้เจ้าโควิดนี้ มันหายไปเร็วๆนะ
bast139087
28 พ.ค. 63 เวลา 01:10 น.
679
views
2 ความคิดเห็น
เข้ามาจับมือ เป็นเหมือนกันเลยค่ะ ฮ่าๆ เราก็เป็นคนน่าเบื่อ คุยไม่เก่ง ไม่ค่อยชวนคุย ถามคำตอบคำ สุดท้ายเพื่อนก็ค่อยๆห่างหายออกไปเอง แรกๆมันก็จะเหงานิดนึง แต่พอนานๆไปก็ชินเองค่ะ
ค่ะ จับมือกัน แค่เราเป็นตัวของตัวเอง หรือค่อยๆเผยตัวตนออกมาก็ได้ แต่ต้องเป็นด้านที่ดีนะ คงจะมีเพื่อนเข้ามาหาเองแหละ เราก็จะลองทำดูบ้าง สู้ไปด้วยกันนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?