ใครเป็นบ้างกลัวลงนิยายแล้วไม่มีใครอ่าน

เข้าใจอารมณ์เลยครับเพราะเป็นอยู่ตอนนี้เหมือนกันฮ่าๆ แต่ลงไปเถอะครับเดี๋ยวคนอื่นก็มาเอง สู้ๆครับ

เป็นเหมือนกันเลยยย สู้ๆนะคะ มีคนเขียนก็ต้องมีคนอ่าน/คนชอบอยู่แล้ว

แต่ปัญหาที่เรามีหลังจากลงนิยายก็คือกลัวคนด่า เป็นแพนิคมันทุกตอนที่ลง555

เมื่อก่อนเราก็กลัวเหมือนกันแหละ เขียนแบบกล้าๆ กลัวๆ จนวันนึงมีคนมาอ่าน มารีวิว ยอดวิวก็เริ่มเพิ่มทีละนิดๆ จนสัปดาห์นี้นิยายเรามียอดวิวเพิ่มขึ้นกว่า 100 วิว

เอาตรงๆ ตั้งแต่เราแต่งมาตอนหลังๆ เนี่ยเราไม่สนหลักวิธีการใดๆ ทั้งสิ้น แค่อยากแต่ง อยากให้คนอ่านก็แค่นั้น ฉะนั้นอย่ากลัวเลย

เราเป็นทุกครั้งที่เปิดเรื่องใหม่เลย

ทุกครั้งที่เปิดขายด้วย... เฮ้ออออ...แต่ก็ยังเขียนอยู่ดี ^^

เป็นค่ะ ทุกครั้งที่เปิดเรื่องใหม่จะไม่มั่นใจเลย กลัวว่าจะไม่มีคนอ่าน ฟีดแบคจะไม่ดีเท่ากับเรื่องก่อน คนจะไม่ติดตาม มันกลัวไปหมด แต่เพราะเราอยากทำในสิ่งที่เราชอบสุดท้ายก็เลยมองข้ามเรื่องพวกนี้ไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะคะ สู้ๆ ค่ะ

เป็นค่ะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ แต่เพราะชอบก็เลยยังเขียนลงไป ไม่มีคนอ่านเราก็อ่านของเราเองก็ได้

เป็นเหมือนกันค่ะ แต่พอลงไปแล้วก็ใช่จะไม่มีคนอ่านเลย บางทีนิยายเร่ืองนี้อาจจะดังเป็นพลุแตกก็ได้นะคะ ลงเถอะค่ะ มีคนรออ่านอยู่:)

สู้ๆนะคะ มั่นใจเข้าไว้

ทุกคนที่เขียนนิยายลงเว็บน่าจะเคยผ่านจุดนั้นมาก่อนค่ะ แต่ก่อนอื่นต้องโฟกัสที่ตัวเราก่อนค่ะ โฟกัสที่ความอยาก ความหื่นกระหาย(?)ในการที่จะถ่ายทอดเรื่องราวของเราออกมาเป็นตัวหนังสือ ถ้าเราอยากมากๆ อะไรก็หยุดเราไม่ได้ค่ะ ต่อให้ไม่มีคนอ่านหรือมีคนด่า ความด้านชาต่ออุปสรรคเหล่านี้ก็จะมากตามความอยากและความมุ่งมั่นของเราทำให้สามารถเขียนต่อและอัพต่อไปได้เรื่อยๆ ค่ะ คิดซะว่าสิ่งที่กลัวนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอเหมือนๆ กัน คนอื่นผ่านไปได้ เราก็ต้องทำได้ สู้ๆ นะคะ

แปลกนะ เราไม่เคยกลัวก่อนจะเริ่มลงเลย

เป็นพวกไม่ได้คาดหวังมากแต่แรก

เขียนได้ตอนนึงก็เปิดเรื่องลงเลย ไหเต็มไปหมด 5555

เคยค่ะ แต่ว่าถ้าลงเรื่อยมันก็ต้องมีคนอ่านค่ะมั้งแหละ มันอาจจะเริ่มที่กลุ่มคนไม่มากนัก แต่ว่าถ้าหากเราไ่ม่ลอง เราก็ไม่รู้หรอกว่ามีคนสนใจนิยายเราไหม ฉะนั้นแล้วอย่าได้กลัวค่ะ สู้ะนะคะ

เราไม่กลัวคนไม่อ่านนะคะ ไม่ไช่ว่าจิตแข็งแกร่งอะไรหรอกค่ะ

แต่เราเขียนนิยายเหมือนเป็นการทดลองทางสังคมของเรามากกว่า

เราไม่ได้มุ่งหวังว่าจะเป็นนักเขียนนิยายขาย หรือผลิตงานออกมาเรื่อยๆ หรือการมีชื่อเสียงอะไร

พอเขียนจบก็เอาไปให้โหลดอ่านฟรีอีก เพื่อเผยแพร่ความรู้ของคนพิการที่แทรกอยู่ในเนื้อเรื่อง

แล้วก็เก็บข้อมูลอะไรบางอย่างเท่าที่ได้

และเรายังได้ผลลัพธ์ที่เกินความคาดหมายที่มีนักอ่านบางคนไปช่วยเหลือคนพิการในรูปแบบต่างๆ ที่ดีคือนักอ่านเขาแจ้งเรากลับมาด้วยว่าเขาแต่ละคนไปทำอะไรกันมาบ้าง อยากให้คะแนนเป็นนักอ่านน่ารักร้อยเต็มเป็นที่สุดเลย

พอเขียนไปเขียนมาก็รู้สึกว่าการเขียนนิยายเราก็ไม่ควรละทิ้งแม้จะยังไม่มีเวลานัก

ทำให้กลับมารีไรท์เรื่องนี้ใหม่เพื่อส่งผ่านสาระสู่คนให้มากขึ้นไปอีก

ซึ่งจะมากขึ้นเพียงคนสองคนหรือไม่กี่คนก็โอเค ก็เหมือนเป็นการทดลองซ้ำครั้งที่สอง

อยากจะบอกคุณ จขกท. ว่า กังวลได้ค่ะ แต่ไม่ต้องถึงกับกลัวคนไม่อ่านหรอกค่ะ

นี่ขนาดเราเขียนเรื่องคนพิการ เขียนสาระการช่วยเหลือคนพิการหลายบทมากและอยู่ในช่วงต้นเรื่องด้วยเป็นสิบบท ดูแล้วไม่น่าจะมีคนเข้ามาอ่าน แถมยังเป็น ญญ อีก ก็ยังมีคนหลงเข้ามาอ่านพอควรเลย

สู้ๆ ค่ะ

กลัวเหมือนกันค่ะ กลัวเพราะคาดหวังให้มีคนชอบนิยายของเรา

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้แต่งจนจบค่า

กลัว แต่สุดท้ายก็ลงไป ลงไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็มีคนมาอ่าน ไม่มีใครอ่านฉันอ่านเองก็ได้

ฉันอินดี้

สู้ ๆ แล้วกันนะ

ไม่ต้องกล้วครับ ว่าไม่มีใครอ่าน

ตอนมันอยู่กับเรา ก็ไม่มีใครได้อ่านอยู่แล้ว

เวลามันเผยแพร่ออกไป มีคนอ่านเพิ่มมาไม่กี่คน

ถือว่าดีกว่าตอนอยู่กับเรา

มีคนอ่านเพิ่มจำนวนมาก ถือว่าโชคดีที่มีคนจำนวนมากสนับสนุน

และ จะได้รู้กันสักทีด้วยว่า ที่คิดไว้ถูกใจคนอื่นหรือเปล่า

ตต่อไปจะเป็นกลัวเก็บตังแล้วคนด่าครับ

หลายๆ คน คงเคยเป็นเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกเลย ตอนนี้ก็เป็นอยู่เช่นกัน 555

แต่นิยายที่เราแต่งขึ้นมันอาจจะดีที่สุดหรือแย่ที่สุด ถ้ามันยังเก็บอยู่กับเรา

- คนอ่านคนแรกก็คือตัวเราเอง

- คนอ่านคนสุดท้ายก็คือตัวเราเอง

- และคนที่วิจารณ์นิยายของเราก็คือตัวเราเองเช่นกัน

หวังว่านิยายที่คุณ Noon_1986 แต่งจะประสบความสำเร็จในอนาคต :)

เราคนหนึ่งค่ะ เราเป็นคนที่ลงนิยายแล้วหวังกับฟีดแบคด้วย พอมันไม่ได้ตามที่หวังก็ผิดหวังเล็กๆนะคะแต่ก็อยากจะลองแต่งนิยายให้จบสักเรื่องดู เค้าขอเป็นกำลังใจให้เธอขานะคะอย่างที่คอมเม้นต์ที่หนึ่งว่าเลยเราลงนิยายไปเดี๋ยวคนที่เขาสนใจก็ตามมาค่ะ สู้ๆนะคะ!

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ ไม่ค่อยมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองเขียนออกมาสักเท่าไหร่ ช่วงแรกๆก็คิดมากอยู่ค่ะ ว่าจะมีคนอ่านนิยายเราไหม? แต่พอเราลงไปมันก็มีคนอ่านบ้าง ถึงจะไม่ได้เป็นที่พึงพอใจสักเท่าไหร่ แต่ก็จะบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า "ไม่เป็นไร สักวันจะต้องเป็นวันของเรา" สู้ๆนะคะ เราก็จะสู้ไปพร้อมคุณค่ะ

เป็นมากๆๆๆๆเลยครับเราแต่เองเราว่ามันสนุกแต่พอคนอื่นอ่านเทสไม่ตรงกับเรา เราก็เลยทำใจไว้ก่อน 5555

ลง ๆ ไปเถอะครับ วันนี้ไม่ วันหน้าก็ต้องมี หนังสือในห้องสมุดไม่มีเล่มไหนถูกอ่านตั้งแต่วันแรกฉันท์ใด นิยายของเราก็ฉันท์นั้นครับ

เรื่องราวทุกเรื่องล้วนต้องถูกอ่าน ไม่มีเรื่องราวใดไม่ได้ถูกอ่านหรอกครับ ครั้งแรกอาจจะประหม่าไปหน่อย แต่งไปเรื่อย ๆ ก็จะมั่นใจขึ้นเองครับ

เราแต่งนิยายแฟนฟิคคนอ่านเยอะมาก แต่พอเราแต่งฟิคของตัวเองคนอ่่านน้อยมาก แอบท้ออยู่นะ 55555+

เราลงแล้วก้ไม่มีคนอ่านค่ะ555555

จากฝันเฟื่องกลายเป็นมองโลกค.จริง เมื่อก่อนเคยอ่านในเน้ตนักอ่านเบื่อแนวนู้นแนวนี่มันอย่างนู่นอย่างนี้ รำคาญบลาๆเต็มไปหมด เราเลยแต่งสวนกระแสเลยค่ะ ผลก็คือ....ไม่มีคนอ่าน55555555

สุดท้ายอย่าแต่งเพื่อใครแต่งเพื่อตนเองค่ะ เมื่อก่อนแคร์ยอดเดียสนี้ช่างมัน5555

เคยเป็นครับ แต่อย่างน้อยก็ได้ลงมือเขียนจนเสร็จแม้สุดท้ายคนอ่านจะน้อยก็ตาม

ลงไปเถอะค่ะ ถือว่าสร้างนิยายให้ตัวเองอ่านก็ได้

ลงเลยคะ ยังไงนักอ่านก็หาอ่านนิยายเเปลกใหม่หรือเรื่องใหม่ๆตลอดเวลาอยู่เเล้วคะ เเค่จะมาหรือน้อย เราลงไป5ตอนไม่มีคนคอมเม้น คนอ่านหลักสิบ เเต่เราก็ยังเขียนต่อคะ ต้องทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเราไม่ลงเราจะไม่รู้ว่านิยายเราสรุปจะมีคนอ่านไหมเปล่าๆคะ เพราะยังไงคนอ่านเเน่นอนคะ จะเคลียดเอาเปล่าๆ เอาใจช่วยนะคะ การเขียนนิยาย คือการเเชร์ความคิดของตัวเองให้คนอื่นได้รับรู้เเละชอบไปกับเราคะ

สู้ๆค่ะเราก็เป็นเหมือนกัน มั่นใจในตัวเองแล้วลงไปเลยค่ะ ยิ่งมีตอนแล้วมีพล็อตแล้วยิ่งดีเข้าไปใหญ่แต่เรานี่ด้นสดทุกตอนไม่มีอะไรเลย555 ยังไงก็สู้ๆนะคะ

แรกเริ่ม จะลงนิยายกลัวไม่มีใครอ่าน ต่อมา กลัวจะไม่มีแรงบันดาลใจในการผูกปมนิยายนี่แหละค่ะประเด็น มีของอย่าเก็บค่ะ ลงมาโลด!!!!

เป็นเหมือนกัน ชอบแนวเกมออนไลน์ แฟนตาซี แต่งเป็นเรื่องแรกแนวนี้ แป๊กสนิท

พอแต่งเรื่องที่สองเป็นแนวจีนย้อนยุคตลกขบขันกลับมีคนอ่าน

สิ่งที่ชอบกับสิ่งที่ใช่มันช่างต่างกันเหลือเกิน

เราก็เขียนเราเขียนไม่ได้เรื่องหรอกแต่อยากเขียนถึงไม่มีใครอ่านมันแต่เราจะแต่งนิยายของเราจนจบถึงไม่มีใครอ่านแต่เราก็ชอบนิยายของเรามันแต่งมาจากความคิดและจินตนาการของเรา แต่งในแบบที่เราคิด

#สู้ๆน่ะ

เราก็เจอมาค่ะคือ......คนอ่านน้อยติดตามน้อยตอนนี้เราเริ่มมาเกือบจะครึ่งทางแล้วสู้ๆๆนะคะ

เป็นครับ ลงตอนแรกไปแล้วดองมา 2 อาทิตย์แล้ว;-;

เราเข้าใจนะค่ะเพราะเราพึ่งลงนิยายไปแต่ต้องลงทำดูค่ะถ้าไม่ลงจะไม่รู้นะค่ะว่าได้รึเปล่า

จริงไหมค่ะ(เราเป็นนักเขียนแฟนฟิคอนิเมะค่ะ)เราเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกันลงทำดูแบบเรื่องสั้นดูก่อนนะค่ะ

เป็นเหมือนกันค่ะ ตอนแรกเป็นคนชอบอ่านชอบเขียน พอเราอ่านนิยายของนักเขียนหลายๆคนเราก็รู้สึกอยากเขียนบ้าง ก็เลยลงมือเขียนโดยไม่ได้คิดพล็อตอะไรมากมาย ในช่วงแรกๆคือกลัวไม่มีคนอ่าน แต่พอนานเข้าก็เริ่มมีคนเข้ามาอ่านเข้ามาคอมเม้นมันเลยทำให้เรามีกำลังใจในการที่เราจะทำมันต่อ จริงๆแล้วเราก็ยังเป็นนักเขียนมือใหม่อยู่ค่ะ แต่เราเลือกที่จะทำแล้วเราก็ต้องทำต่อไปและทำให้ดีที่สุด

ลงมาหลายเรื่องแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีฐานแฟน เรื่องของเราอาจจะไม่สนุก เพราะเน้นแนวฟีลกู้ดเบาๆ บางทีก็่ท้อ แต่ก็ลงค่ะ

ส่วนตัวก็แอบๆกลัวอยู่เหมือนกันค่ะ แต่สุดท้ายก็คิดแค่ว่ายังไงก็ต้องลงให้ได้ ก็เลยกล้าลง เพราะยังไงลึกๆแล้วก็แอบคิดค่ะว่าต้องมีคนรอต้องมีคนมาอ่านแน่ๆ จขกท ก็สู้ๆเหมือนกันนะคะ อย่ารีบด่วนสรุปไปเลยเนอะ

ทุกคนที่เเต่งนิยายลงเว็บ น่าจะรู้สึกคล้ายๆกันครับ มันมีเเหละคนอ่าน เเต่ที่นักเขียนต้องการที่สุดคือ "ความคิดเห็น" ต่อนิยายเราครับ จะได้เอาไปปรับปรุงได้ เเต่ว่า อย่าเอาเรื่องนี้มาตัดกำลังใจตัวเองครับ เเต่งต่อไปเรื่อยๆ สนองความอยากของตัวเอง ถ่ายทอดอารมณ์ที่เป็นตัวเรามากที่สุด ถึงเเม้ไม่มีคนอ่าน เเต่เราก็ยังรู้สึกว่า ได้รับผิดชอบต่อ "ตัวละคร" ที่เราสร้างขึ้นมาครับ ให้นางได้ไปให้สุดทาง อย่างเช่นนิยายผม ตัวละครเอกชื่อ "น้ำผึ้ง" ผมก็จะเอานางไปถึงตอนจบของเรื่องให้ได้ครับ ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องหาเวลาพานางเดินไปจนสุดเรื่อง ถ้าคุณลองปรับมุมมองใหม่ คุณจะมีความสุขในการเเต่งนิยายครับ ผมก็เพิ่งเริ่มเเต่งนิยายลงเว็บเหมือนกัน ถ้าว่าง ๆ ก็เเวะเข้ามาอ่านได้นะครับ

เราก็กลัวเหมือนกันนะ ตอนที่เราเขียนนิยายครั้งแรกมีคนมาอ่านช้าและน้อยกว่าที่คิดเอาไว้มาก แต่พอเวลาผ่านไปสุดท้ายเราก็เขียนเรื่องนั้นจบจนได้ แล้วพอเขียนจบนี่แหละ อยู่ๆยอดวิวก็เพิ่มขึ้นเร็วอย่างไม่รู้ตัวเลย เพราะงั้นสู้ๆนะคะ

ใช่เลย แต่ก็เขียนไปเรื่อย ภาษายังไม่ถึงขั้น ถ้าภาษากับเนื้อเรื่องมาดี ต้องมีวันนั้น ที่เราได้ตีพิมพ์