รู้สึกอย่างไรเมื่อย้อนกลับมาอ่านนิยายที่ตัวเองเขียน
ตั้งกระทู้ใหม่
เนื่องจากวันนี้เราลองย้อนกลับมาอ่านนิยายที่เราแต่ง แล้วรู้สึกว่า...เห้ย ทำไมเราแต่งออกมาดีจังวะ(มีความหลงตัวเอง555) แต่พอย้อนไปอ่านนิยายที่เราแต่งจบในธัญวลัย ทำไมอันนั้นมันดูไม่น่าอ่านเลยอ่ะ ก็เลยงง ทุกคนรู้สึกยังไงกันบ้างคะเวลาที่ลองอ่านนิยายที่ตัวเองแต่ง แค่อยากรู้ค่ะว่าใครรู้สึกเหมือนเราบ้าง
Famai2547_fewwy
14 มิ.ย. 63 เวลา 20:09 น.
1,556
views
21 ความคิดเห็น
สนุกสุดๆไปเลยย! กรีดร้อง เมื่อพระเอกนางเอกจูบกัน อายแทนนางเอกไปเลย เขินหลายม้วนตลบ เอาหน้าซุกกับหมอนในทันที คิดว่าตัวเอง เขียนไปได้ไงเนี้ย! เขินๆ
ถ้าผมอ่านเรื่องหลักที่ลงเว็บ ความรู้สึกจะไม่ค่อยผ่อนคลายเท่าไหร่ จะหาเรื่องติตัวเองตลอดเวลา (เพราะความคาดหวังค่อนข้างสูง) แต่ถ้าอ่านเรื่องที่เขียนเล่นๆ หรือเรื่องที่เขียนเก็บไว้ในคอมพ์จะเพลินดีครับ
มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมเขียนเล่นๆ แบบอินดี้ไม่สนใจใคร คนอ่านน้อยกว่าเรื่องอื่นๆ แต่ผมอ่านเองบ่อยมาก แล้วก็อินมากด้วยครับ 5555
ถ้าที่เขียนเล่นๆ อ่านเองในคอมก็สนุกดีค่ะ แต่ถ้าที่ลงเว็บก็จะ...อืม อยู่หน่อยๆ
อ่า...แอบแหวกแนวหน่อยแฮะ..
ตอนอ่านงานเขียนเล่นๆของตัวรู้สึกแบบ...ฉันเขียนไรไปวะ ทำไมจูนิเบียวจัง ส่วนที่ลงเว็บแล้วยังไม่ลบทิ้งนั้น....นั่นดูดีสุดที่จะเขียนได้แล้วแหล่ะ = =;;
ปกติไม่ค่อยกลับไปอ่านเท่าไหร่ค่ะ ถ้าจะกลับคือจำเนื้อเรื่องหรือชื่อตัวละครไม่ได้เลยต้องวนกลับไป ก็เลยถือโอกาสอ่านไปด้วยเลย555 ผลคือ...อื้ม~ โอเค ใช้ได้
อืม...สำนวนตรงนี้เยิ่นไป บรรยายตรงนี้แอบทื่อนะ ต้องแก้กันยาวเลย
.
.
.
รู้ตัวอีกทีก็คือติดนิยายตัวเองไปแล้ว 5555
มันจะมีงานยุคแรกกับยุคหลัง
มีบางเรื่องที่รู้สึกอับอายอยู่บ้าง แต่ก็เออนะ เป็นความไร้เดียงสาแบบเด็กๆ
แต่บางเรื่องก็ทำให้เราทึ่งว่าคิดได้ไง ดีจัง
สำนวนสมัยก่อนละเมียดละไมมาก จนกลับมาตอนนี้อ่านแล้วอาย
ฝีมือแย่กว่าเดิม 55555
ถ้าลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว ว้าว เขียนดีจัง ถ้ายังไม่ลืม ก็มีตั้งแต่ อิ๊ว ขนลุก ไปจนถึง นี่ชั้นพล่ามบ้าอารายยย
บางวันเข้าไปอ่านนิยายตัวเองแบบนักอ่าน
อ่านสนุกแบบที่ไม่อยากเชื่อว่าก่อนนี้เราเขียนได้ดีขนาดนี้เชียว ทั้งที่มันเป็นเรื่องแรก
และพอไปอ่านเรื่องที่สองที่เขียนฝึกมือเล่นๆ มันต่างกันมากๆ เพราะวัตถุประสงค์ของการเขียนมันทำให้ความตั้งใจ และผลงานต่างกันมากมาย และเขียนได้ไม่กี่ตอนก็ไม่พยายามหาเวลาว่างมาต่อ ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า 555+
กลับไปอ่านยุคใส ๆ ก็จะตลกดี กลับไปอ่านของใกล้ ๆ ปัจจุบันหน่อยก็จะรู้สึกว่่า
อืม นอกจากหน้าตาจะดีแล้ว ยังเขียนเก่งอีกต่างหาก แย่จังเลย
กลับไปอ่านนิยายที่เขียนไว้ตั้งแต่ปี 57 ช่วงต้นๆ เรื่อง อยากจะร้องว่า..
อิหยังวะ!!
นั่นมันนิยายใคร ฉันเหรอ? นี่ฉันเขียนเหรอ!?
นี่คือความรู้สึกตอนที่ได้ย้อนกลับไปอ่านนิยายที่จบไปแล้วของตัวเองหนแรก
ยังแต่งไปได้ไม่ถึงไหนเลย คงต้องรอให้แต่งจนจบแล้วลองกลับมาอ่านที่ตัวเองแต่งดูอีกครั้ง ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร เข้ามาอ่าความคิดเห็นจากกระทู้นี้แล้วชอบ ขอมีส่วนร่วมหน่อย 555
บางเรื่องก็คิดว่า นี่ฉันเขียนไปได้ไงวะเนี่ยยยย หายนะะะะะะะ
บางเรื่องก็แอบตกใจว่าทำไมเขียนออกมาได้แบบนี้ ย้อนกลับไปอ่านนิยายสมัยตัวเองอยู่ ม. 2 แล้วปรากฏว่ามันสนุกกว่าที่เขียนตอนนี้บางเรื่องอีก... เศร้าเลย...
ตอนแรกก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ พออ่านไปสักพักก็รู้สึกแบบ อิหยังวะ กูแต่งอะไรลงไปเนี้ย โอ้ อู้ย ขนลุกไปหมดเลยครับพี่น้อง5555
ฮือออ เคยมีเรื่องนึงเราอยากเขียนแบบแหวกแนวบ้างไรงี้(แนวออกแฟนตาซีหน่อยแหละ) ตอนนั้นเราวางพลอตจริงจังมากเลย(แต่สุดท้ายก็แต่งไม่จบ) พอกลับไปอ่านที่ร่างๆไว้คือ เห้ย มันดีนะ เขียนดีเลย อ่านแล้วขนลุกบวกกับเขินเอง เขียนไปได้ไง55555555 กับอีกเรื่องคือเป็นฟิคเกาหลีแหละ แต่งไม่จบเหมือนกัน แต่มีรีดคนนึงมาเม้นให้กำลังใจ(น่ารักมากกก) ตอนนั้นคือเก้ทความรู้สึกของนักเขียนคนอื่นเวลาอยากได้เม้นเลย มันฟูจริงๆแหละ
รู้สึกว่าวัยเบียวของเรามันแผ่ไปถึงนิยายจริงๆค่ะ อ่านแล้วอายมาก ไม่รู้ว่าตอนแต่งเราคิดอะไรลงไป ทุกครั้งที่อ่านจะรู้สึกอีหยังวะสุดๆไปเลยค่ะy____y
สำหรับเราขึ้นอยู่กับระยะเวลาค่ะ ถ้าอ่านตอนเพิ่งเขียนเสร็จสดๆ ร้อนๆ จะรู้สึกว่าดีแล้วสนุกแล้ว แต่ถ้าปล่อยไว้นานๆ ประมาณปีสองปี กลับไปอ่านแล้วจะรู้สึกอิหยังวะแทบทุกเรื่อง 5555555
เห็นด้วยมากๆเลยคับเตง555555
มีนิยายเรื่องยาวของเราเรื่องนึง เนื่องจากเรากำลังรื้อภาคพิเศษ เขียนใหม่ทั้งหมด เลยมีเวลามานั่งอ่านเจ้าภาคหลักที่มีจำนวนตอนกว่า 100 ตอน เพิ่งอ่านจบไปเมื่อเช้าแล้วรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่ามันคืองานเขียนของเราค่ะ ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะสามารถเขียนนิยายสเกลใหญ่ได้ ไม่อยากจะเชื่อว่าเราสามารถหาทางลงจากเนื้อเรื่องที่เกือบจะออกทะเลได้ดีแบบนี้ ตอนนี้เลยรู้สึกว่างานเขียนตอนนี้สู้งานเขียนเก่าของตัวเองไม่ได้เลย กลายเป็นว่าเราต้องแข่งฝีมือกับอดีตซึ่งทำไว้ได้ดีมาก ดีจนอยากจะย้อนเวลากลับไปอยู่ในช่วงนั้นเลยค่ะ เป็นช่วงที่เราเขียนหนังสือแล้วรู้สึกมีความสุขมาก ไม่เคยอ่านเรื่องไหนของตัวเองแล้วยิ้มไปด้วยเท่าเรื่องนั้นมาก่อนเลย ก็เลยคาดหวังกับงานปัจจุบันของตัวเองไว้ค่อนข้างมาก ว่าจะสามารถกลับมาเขียนได้ดีเท่าอดีตค่ะ
เรื่องเเรกผมวางพล็อทดีอ่านสนุกลื่นๆ ตอนนี้จะมีเเบบเปลี่ยนคำไปมาเเล้วก็อ่านเเล้วเครียด 5555 เเต่ไวยากรณ์การใช้คำต้องบอกว่ารอบหลังดีกว่านะ เเล้วก็จะมีฟีลของครั้งเเรกเเบบเขียนอะไรไปวะเนี่ยสาระหาไม่ได้
อ่านไม่ได้ เวียนหัว อ่านต่อไม่ได้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?