ตำนานแห่งพลัง ตอนที่ 1
ตั้งกระทู้ใหม่
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงนิยายสั้นๆจากมือสมัครเล่นที่พึ่งหัดเขียน
หากมีอักษรที่ผิดก็ขอกราบขออภัย
ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับโปรดติชมได้ตามสบายครับ
มนุษย์มากมายต้องการพลังอันไร้ขีดจำกัด
หากมีอักษรที่ผิดก็ขอกราบขออภัย
ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับโปรดติชมได้ตามสบายครับ
เพื่อสนองความต้องการของตัวเองแต่ว่าเมื่อได้พลังที่ไร้ผู้ที่จะต้านทานได้แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้สึกสนุกกับพลังอีกต่อไป มันชั่งว่างเปล่า
และนี้คือคำถามในหัวของผมที่ดังก้องมาถามผมตลอด
--ในปีที่1123ตอนนั้นผมยังอายุได้10ขวบ ตอนนั้นมีเหตุการณ์หนึ่งที่เรียกว่าวันนรกสีแดงมันเป็นวันที่หมู่บ้านของผมถูกโจมตีด้วยพวกอัศวินด้วยเหตุผลที่ว่าพวกเราช่วยเหลือเผ่าปีศาจที่ไม่ใช่พันธมิตรของฝ่ายศาสนาอัศวินทั้ง10 พวกมันเลยสังหารชาวบ้านจนหมดเหลือไว้แค่เด็ก
ผมยังจำคำพูดของพวกมันได้ดี
บทที่1
Χρυσό λιοντάρι
(สิงโตทองคำ)
(ทหารอัศวิน1)-จะทำยังไงกับพวกเด็กที่เหลือดีละ (จ้องมาที่พวกเราด้วยสายตาขยะ)
(ทหารอัศวิน2)-เอาไปขายในตลาดใต้ดินคงได้ราคาแน่ๆเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!!! (หัวเราะแบบตัวประกอบ)
(ทหารอัศวิน1)-งั้นจับพวกมันไปขายแล้วเอาเงินไปสนุกกันดีกว่าสหาย (ยิ้มอย่างพอใจแบบน่ารังเกียจ)
(ผมที่ถูกมัดรวมกับเด็กคนอื่น)-โถ่โว้ย!! ดูหน้าตาพวกมันสิชั่งดูมีความสุขกับการฆ่าคนจริงๆเลยนะ (อุทานในใจ)
(ทหารอัศวิน2)-เฮ้ยๆ ดูไอเด็กนั้นสิว่ะจ้องแกกับฉันอย่างกับจะฆ่ากันเลยว่ะ (พวกมันสองตัวจ้องมาที่ผม)
(ทหารอัศวิน1)-โฮ่!! แกดูไอเด็กข้างๆมันสิว่ะ ใช้ได้เลยนะนี้งานนี้เงินดีแน่เลยว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!!! (หัวเราะอย่างสนุกปาก)
(ผมที่โกรธจัด)-ไอพวกเลวเอ่ย!!! (ผมตะโกนสุดเสียง)
(ทหารอัศวิน1)-อะไรว่ะฮ่ะไอเด็กเวรนี้มีปัญหารึไง!!! (มันวิ่งเข้ามาบีบคอผม)
(ผมที่กำลังโกรธ)-ถุ้ย! เอาสิฆ่าฉันเลยสิเอาสิ!!(ผมได้ถมน้ำลายใส่มัน)
(ทหารอัศวิน1)-อยากตายนักใช่มั๊ย!!
(ทันใดนั้นมันก็แก้มัดผมแล้วก็จับต่อยเข้ามาที่ท้องผมและซัดผมอัดกับกำแพง ผมที่ล้มลงเพราะแรงกระแทกได้เห็นมีดทำครัวของคนในโบสถ์ ผมจึงแอบหยิบมา)
(ทหารอัศวิน1)-ตายซะไอเด็กนรก ไปเจอพวกนักบวชโง่ๆในsovngarde เถอะ!!
(ทหารคนนั้นได้บีบคอและยกผมขึ้นมาจนตัวลอย และได้โอกาศผมจึงใช้มีดที่แอบเก็บมาเสียบลงไปที่คออย่างสุดแรง)
(ทหารอัศวิน1)-อึ๊กก…อั๊กกก…….
(ทหารอัศวิน2)-หนอยไอเด็กเวร!!!!!!!!!!
(ผมหลับตารับชะตากรรม)
ฉึก!!! (เสียงดาบแทงร่างเนื้อ)
(ผมลืมตาแบบมึนงง)-เอ๊? เรายังไม่ตาย?
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-นึกว่าเสียงอะไรกันที่แท้เพราะแบบนี้นี่เอง หึ!! ทหารที่โดนเด็กฆ่าข้าไม่ต้องการหลอกนะ
(ผมลืมตาแบบมึนงง)-นี้มัน1ใน10อัศวินที่อำมหิตนี้นา
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เฮ้ย! เจ้าหนูแกชื่ออะไร
(ผม)-ข้าชื่อว่า Καταστροφή (คาต้าสะโตรเฟร่)
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-โฮ่ เป็นในว่า การทำลายสินะ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-ข้ามีนามมีนามว่า Χρυσό λιοντάρι (คริสโต้ เลียสตารี่)
(ผม)-สิงโตทองคำหรอ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เจ้าหนูใครสอนให้เจ้าอ่านภาษาเวทออก (เขาทำหน้างงและแปลกใจเป็นอย่างมาก)
(ผม)-ป่าวมันอ่านออกของมันเอง
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-โฮ่
(หัวหน้าอัศวิน)-จะทำยังไงกับเด็กพวกนี้ดีครับ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-อืมม เอาพวกมันไปที่ราชวังเพื่อจะใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง
(หัวหน้าอัศวิน)-ครับผม!! เอาละไปกันได้แล้วพวกแก
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เฮ้ยๆ นุ้มนวนกับเด็กไม่ได้รึไง
(หัวหน้าอัศวิน)-เอ่อ…ขอโทษครับผม!!
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-อ่านออกของมันเองหรอ เหอะๆ คงสนุกละงานี้ (อุทานในใจและทำหน้ายิ้มๆ)
ตอนนี้ผมและเด็กในหมูบ้านที่ไม่ได้สนิทกันมากนักได้ถูกนำตัวไปยังราชวัง พวกเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราทำได้แค่ “นั้งทำใจยอมรับเท่านั้น”
ดูตารางสิ่งมีชีวิต
ผมยังจำคำพูดของพวกมันได้ดี
บทที่1
Χρυσό λιοντάρι
(สิงโตทองคำ)
(ทหารอัศวิน1)-จะทำยังไงกับพวกเด็กที่เหลือดีละ (จ้องมาที่พวกเราด้วยสายตาขยะ)
(ทหารอัศวิน2)-เอาไปขายในตลาดใต้ดินคงได้ราคาแน่ๆเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!!! (หัวเราะแบบตัวประกอบ)
(ทหารอัศวิน1)-งั้นจับพวกมันไปขายแล้วเอาเงินไปสนุกกันดีกว่าสหาย (ยิ้มอย่างพอใจแบบน่ารังเกียจ)
(ทหารอัศวิน2)-เฮ้ยๆ ดูไอเด็กนั้นสิว่ะจ้องแกกับฉันอย่างกับจะฆ่ากันเลยว่ะ (พวกมันสองตัวจ้องมาที่ผม)
(ทหารอัศวิน1)-โฮ่!! แกดูไอเด็กข้างๆมันสิว่ะ ใช้ได้เลยนะนี้งานนี้เงินดีแน่เลยว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!!! (หัวเราะอย่างสนุกปาก)
(ผมที่โกรธจัด)-ไอพวกเลวเอ่ย!!! (ผมตะโกนสุดเสียง)
(ทหารอัศวิน1)-อะไรว่ะฮ่ะไอเด็กเวรนี้มีปัญหารึไง!!! (มันวิ่งเข้ามาบีบคอผม)
(ผมที่กำลังโกรธ)-ถุ้ย! เอาสิฆ่าฉันเลยสิเอาสิ!!(ผมได้ถมน้ำลายใส่มัน)
(ทหารอัศวิน1)-อยากตายนักใช่มั๊ย!!
(ทันใดนั้นมันก็แก้มัดผมแล้วก็จับต่อยเข้ามาที่ท้องผมและซัดผมอัดกับกำแพง ผมที่ล้มลงเพราะแรงกระแทกได้เห็นมีดทำครัวของคนในโบสถ์ ผมจึงแอบหยิบมา)
(ทหารอัศวิน1)-ตายซะไอเด็กนรก ไปเจอพวกนักบวชโง่ๆใน
(ทหารคนนั้นได้บีบคอและยกผมขึ้นมาจนตัวลอย และได้โอกาศผมจึงใช้มีดที่แอบเก็บมาเสียบลงไปที่คออย่างสุดแรง)
(ทหารอัศวิน1)-อึ๊กก…อั๊กกก…….
(ทหารอัศวิน2)-หนอยไอเด็กเวร!!!!!!!!!!
(ผมหลับตารับชะตากรรม)
ฉึก!!! (เสียงดาบแทงร่างเนื้อ)
(ผมลืมตาแบบมึนงง)-เอ๊? เรายังไม่ตาย?
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-นึกว่าเสียงอะไรกันที่แท้เพราะแบบนี้นี่เอง หึ!! ทหารที่โดนเด็กฆ่าข้าไม่ต้องการหลอกนะ
(ผมลืมตาแบบมึนงง)-นี้มัน1ใน10อัศวินที่อำมหิตนี้นา
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เฮ้ย! เจ้าหนูแกชื่ออะไร
(ผม)-ข้าชื่อว่า Καταστροφή (คาต้าสะโตรเฟร่)
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-โฮ่ เป็นในว่า การทำลายสินะ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-ข้ามีนามมีนามว่า Χρυσό λιοντάρι (คริสโต้ เลียสตารี่)
(ผม)-สิงโตทองคำหรอ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เจ้าหนูใครสอนให้เจ้าอ่านภาษาเวทออก (เขาทำหน้างงและแปลกใจเป็นอย่างมาก)
(ผม)-ป่าวมันอ่านออกของมันเอง
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-โฮ่
(หัวหน้าอัศวิน)-จะทำยังไงกับเด็กพวกนี้ดีครับ
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-อืมม เอาพวกมันไปที่ราชวังเพื่อจะใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง
(หัวหน้าอัศวิน)-ครับผม!! เอาละไปกันได้แล้วพวกแก
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-เฮ้ยๆ นุ้มนวนกับเด็กไม่ได้รึไง
(หัวหน้าอัศวิน)-เอ่อ…ขอโทษครับผม!!
(อัสวินชุดเกราะสีส้มแดง)-อ่านออกของมันเองหรอ เหอะๆ คงสนุกละงานี้ (อุทานในใจและทำหน้ายิ้มๆ)
ตอนนี้ผมและเด็กในหมูบ้านที่ไม่ได้สนิทกันมากนักได้ถูกนำตัวไปยังราชวัง พวกเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราทำได้แค่ “นั้งทำใจยอมรับเท่านั้น”
ดูตารางสิ่งมีชีวิต
พวกเราแยกจำพวกสิ่งมีชีวิตไว้ตามตารางสิ่งมีชีวิตบนดาว ดวงนี้ พลังของโลกใบเป็นพลังแบบสสารมีหลายธาตุขึ้นอยู่กับพื้นที่ที่อาศัย มีเกณฑ์วัดที่ไม่เกินสามัญสำนึกคือ 200% แต่ใช่ว่าพลังจะใช้ได้อย่างใจนึก ขึ้นอยู่กับสายเลือด และการฝึกแต่ดูเหมือนพระเจ้าที่สร้างพวกเราท่านทรงเมตตาเลยทำให้ต่อให้เกิดมาไม่มีพลังก็สามารถฝึกฝนได้แต่ต้องใช้ความอดทนมากกว่าคนที่เกิดมาพร้อมกับพลัง เพราะท่านกล่าวว่า ถ้าจิตสามารถเข้าถึงสสารต่อให้ไร้พลังก็สามารถฝึกจิตเพื่อเข้าถึงได้เช่นกัน
แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเผ่าพันธุ์อะไรแต่ละเผ่ามีความสามารถเข้าถึงสสารไม่เหมือนกัน ดิน น้ำ ลม ไฟ แสง มืด ดำ เขียว และอื่นๆแล้วแต่ธรรมาชาติที่มีอยู่
แต่มีอยู่บางเผ่าที่มีพลังมหาสารเกินสามัญสำนึกนั้นคือ
เผ่าภูติและเผ่าเทพ ไม่ทราบจำนวน อัตรายเพราะมีพลังมหาสาร แต่พบเจอได้ยากเอามากๆเลย.
และภาษาที่เราใช้เรียกว่าภาษา Ομιλία (โอมิเลีย)
ซึ้งเป็นภาษาสสารและใช้เป็นชื่อ นอกนั้นจะใช้ภาษาธรรมดา
(ปล.ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับพอดีเป็นคนฝึกหัดแต่งเรื่องแนวนี้ครับ ขอบคุณครับ ภาษา โอมิเลียคือภาษากรีกนั้นเอง)
อ่านตอนที่2 กดตรงซองจดหมาย
แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเผ่าพันธุ์อะไรแต่ละเผ่ามีความสามารถเข้าถึงสสารไม่เหมือนกัน ดิน น้ำ ลม ไฟ แสง มืด ดำ เขียว และอื่นๆแล้วแต่ธรรมาชาติที่มีอยู่
แต่มีอยู่บางเผ่าที่มีพลังมหาสารเกินสามัญสำนึกนั้นคือ
เผ่าภูติและเผ่าเทพ ไม่ทราบจำนวน อัตรายเพราะมีพลังมหาสาร แต่พบเจอได้ยากเอามากๆเลย.
และภาษาที่เราใช้เรียกว่าภาษา Ομιλία (โอมิเลีย)
ซึ้งเป็นภาษาสสารและใช้เป็นชื่อ นอกนั้นจะใช้ภาษาธรรมดา
(ปล.ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับพอดีเป็นคนฝึกหัดแต่งเรื่องแนวนี้ครับ ขอบคุณครับ ภาษา โอมิเลียคือภาษากรีกนั้นเอง)
อ่านตอนที่2 กดตรงซองจดหมาย
2 ความคิดเห็น
อ่านยังไงได้ คริสโต้
อ่านแบบลิ้นคนไทยไง จะโต้หรือโซ้ก็ดี555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?