ช่วยถอดคำประพันธ์พระอภัยมณีหน่อยครับ

[Gukai_]

๏ ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ	พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร
ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร	มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา
เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม	ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา
เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา	จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา
แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร	จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา
ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา	ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี
เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ	เขา-ย่อยยับดังสับสี
ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี	อสุรีเหลือแค้นแน่นอุรา
ช่าง-หัวกระดูกลูกตอแหล	ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา
เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา	ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว
ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท	ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว
แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว	อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ
๏ หน่อนรินทร์สินสมุทรไม่หยุดยั้ง	รีบมาทั้งคืนค่ำในน้ำไหล
จนแจ่มแจ้งสุริโยอโณทัย	เห็นเงือกใหญ่ยายตายังล้านัก
จึงว่ารีบถีบถอนไปก่อนท่าน	โน่นนางมารหนุนไล่มาใกล้หนัก
แล้วว่ายรอคลอไปพอได้พัก	พอนางยักษ์ทันโถมกระโจมมา
พระลูกหลบพบเงือกจะ-หนี	เหยียบขยี้สองแขนแน่นนักหนา
ตะคอกถามตามโมโหที่โกรธา	ไย-พาผัวพรากมาจากกู
เดี๋ยวนี้องค์พระอภัยอยู่ไหนเล่า	ไม่บอกเราหรือกระไรทำไขหู
จะควักเอานัยนาออกมาดู	ตะคอกขู่คุกถามคำรามรน ฯ
๏ ทั้งสองเงือก-กายหมายไม่รอด	ถึงม้วยมอดมิให้แจ้งแห่งนุสนธิ์
จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสด้วยเล่ห์กล	เธออยู่บนเขาขวางริมทางมา
ข้าจะพาไปจับจงกลับหลัง	ให้ได้ดังมุ่งมาดปรารถนา
ไม่เหมือนคำรำพันที่สัญญา	จงเข่นฆ่าให้เราม้วยไปด้วยกัน ฯ
๏ อสุรีผีเสื้อก็เชื่อถือ	ยุดเอามือขวาซ้ายให้ผายผัน
เงือกก็พามาถึงได้ครึ่งวัน	แกล้งรำพันพูดล่อให้ต่อไป
นางผีเสื้อเบื่อหูรู้เท่าถึง	จึงว่า-ตอแหลมาแก้ไข
มาถึงนี่ชี้โน่นเนื่องกันไป	แกล้งจะให้ห่างผัวไม่กลัวกู
แล้วนางยักษ์หักขาฉีกสองแขน	ไม่หายแค้นเคี้ยวกินสิ้นทั้งคู่
แล้วกลับตามข้ามทางท้องสินธู	ออกว่ายวู่แหวกน้ำด้วยกำลัง ฯ