ความรู้ผิดต่อนักอ่านของทุกคนมีอะไรบ้าง มาแชร์กันค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เป็นนิยายที่เขียนเรื่องแรก แล้วพบว่ามีข้อผิดพลาดเยอะ แต่เมื่อนักอ่านมาอ่านแล้วชอบในตัวนิยายเรื่องแรกของเรา มันก็ดีใจที่มีคนชื่นชอบมากขนาดนี้ แต่ในฐานะนักเขียนอย่างเรากลับรู้สึกไม่ดีและรู้สึกขอโทษในใจที่นิยายที่นักอ่านชอบ แต่คนเขียนอย่างเรากลับมาพบว่า มันยังมีเนื้อเรื่องที่หลวมเกินไป เพราะแบบนี้ เลยทำให้ตัวของเราเองรู้สึกผิด️
ทุกคนเคยมีความรู้ผิดอะไรต่อนักอ่านบ้างไหมคะ มาแชร์กันค่ะ ส่วนข้างบนคือความรู้ผิดต่อนักอ่านของเรา
love32
25 ก.ค. 63 เวลา 22:36 น.
1,202
views
17 ความคิดเห็น
รู้สึกผิดที่ไม่สามารถเขียนนิยายเรื่องปัจจุบันให้จบได้ค่ะ ^_^ รู้สึกผิดที่ทำให้นักอ่านต้องรอเป็นปีๆ เศร้าใจจังเล้ยยยย~
ไม่มีค่ะ
ปกติเขียนให้อ่านฟรี ไม่เก็บเงิน มีเปิดขายแค่รวมเรื่องสั้นชุดเดียว
นักอ่านอยากอ่านก็อ่าน ไม่เมนต์ก็ไม่ได้ว่าอะไร เราไปอ่านของคนอื่นไม่สนุกเราก็ยังหยุดเลย คนอ่านมีสิทธิ์เลือก คนเขียนก็มีสิทธิ์เขียน ถูกใจก็คบกันต่อไป ไม่ถูกใจก็เลิกรากันไป
สรุปแล้ว เราก็ไม่ได้ติดค้างอะไรกันค่ะ
เพราะมือใหม่ นิยายที่เขียนจึงไม่ได้เรื่อง แต่ก็มีคนติดตามพอสมควร ต้องขึ้นป้ายว่าหยุดรีไรท์ก่อน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว เรากลับไปรีไรท์อีกเรื่อง ไม่รู้ว่าต้องให้คนอ่านรอไปอีกนานแค่ไหน รู้สึกผิดมากกกกกกกก แต่เราก็ต้องทำ เพื่อนักอ่านจะได้อ่านนิยายที่มีคุณภาพ
ขอโทษจริงๆ เธอคงไม่รู้หรอกว่าเรารักเธอมากแค่ไหน...... แด่ นักอ่านที่รัก
รู้สึกผิดที่ดองงานค่ะ.. แต่ว่าบางทีมันแบบไม่อยู่ในจุดที่สามารถนั่งเขียนนิยายได้จริงๆ..(ช่วงนี้เรามีปัญหาชีวิตเยอะมาก) แล้วพอนึกถึงคนอ่านที่รออยู่มันจะแบบอยากเขียนต่อ ก็ต้องมานั่งเขียนให้จบตอน ให้ครบตามตัวอักษรที่กำหนดไว้ บางทีก็อยากรีบลงไม่อยากดองไว้อีก เพราะดองนานแล้ว แต่พอลงไปก็มีคำผิด รู้สึกหงุดหงิดใจที่งานไม่เรียบร้อย เหมือนเอาผลงานลวกๆไม่มีคุณภาพให้คนอ่านที่รออ่าน กลัวคนอ่านผิดหวัง เนื้อเรื่องที่เคยเขียนแล้วมันดี เราก็กลัวว่าวันนึงมันจะดรอปลงไม่ได้คุณภาพ .....
เรากลุ้มใจกับงานเขียนมาสักพักใหญ่ๆแล้ว เพราะเขียนนิยายหลายเรื่องไม่จบสักเรื่องเลย แต่เรื่องนี้รักมาก และคนติดตามก็เยอะ รู้สึกอยากรับผิดชอบงานให้ลุล่วง
บ่นแบบทวีต.. เข้าใจคนเขียนนิยายที่แบบเครียดกับงานเขียนมากๆเลยล่ะค่ะ ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นะคะ เราได้มีที่ระบายพอดี ขำ
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ยังติดตามกันอยู่ ขนาดนักเขียนขี้ดองขนาดนี้ ขอโทษด้วยนะคะคนอ่าน ถ้าคนเขียนดองงานนานเกินไป.. เวลามีคอมเม้นท์บอกคิดถึงหรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้คนเขียนหัวใจพองโตมากราวกับสาววัยรุ่นมีปั๊บปี้เลิฟเลยล่ะค่ะ...
ฮัลโหล ขอเข้ามาคุยด้วยหน่อยในฐาแน่ะ เฮ้ย! ฐานะ ที่เรา(นอนดึกด้วยกัน)ฮา สบายดีเปล่า แหม คุยอยู่คนเดียวเหรอเนี้ย ฮ่าๆๆ(หยอกๆๆ)
อุแง่งงงงง คิดถึงจุงเย้ยยย มาคุยๆๆ
ฮ่าๆๆๆ คิดถึงเหมือนกันจ้าา ว่าแต่ก็ขอให้สู้ๆต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุณค่า แค่มีคนเข้าใจกันก็พอแล้ว สีทนได้ทุกอย่างง
จ้าา จับมือกัน กอดๆๆ
ไม่มีค่ะ ปัจจุบันจะมีก็มีแต่ไม่ไปอัปให้อ่านต่อ หรือเกี่ยงงอนไม่ทำเลยก็มี เพราะบางทีก็เจอเม้นที่ทำให้หมดกำลังใจที่จะทำต่อ มันก็มีค่ะ แต่ก็สามารถกลับมาฮึดอีกครั้งหนึ่งได้ เพราะมีนักอ่านหรือแฟนคลับของเรา ยังรอคอยค่ะ เราคิดข้อนี้ จึงกลับมาเขียนต่อ และก็ชอบให้แฟนคลับของเราทุกคน ได้อ่านต่อค่ะ โดยไม่ต้องรู้สึกค้างคาอีกต่อไป
รู้สึดผิดที่อัพช้าค่ะ อาทิตย์ละ 1 ตอน เนื่องจากเราแต่งไปอัพไป อีกอย่างมือใหม่ด้วย มีรีดคนนึง เม้นท์ให้เราตอนล่าสุด ...น่ารักมากอ่ะ... ประมานว่า 'ฉันรอไรท์อยู่ที่ท่าน้ำทุกวัน' แต่เราก็พยายามอัพให้เร็วแหละ คือแบบ ดีใจอ่ะ
รู้สึกผิดที่หายไป 8 เดือนนี่ละค่ะ เลยมารีบต่อให้จบทั้งหมดโดยเร็ว 555 แต่ก็ขอบคุณที่เขายังติดตามงานเราอยู่ เฮ้อ...นักอ่านน่ารักมีอยู่จริง ๆ พยายามชดเชยด้วยการลงสัปดาห์ละ 3 ตอนค่ะ จะได้คุ้ม ๆ กับที่พวกเขารอมานาน :)
รู้สึกผิดแค่สองอย่างคืออัปได้ช้า กับเวลาเห็นนักอ่านชอบตัวละครที่จะไม่ได้ไปต่อ
1. อัพช้า ของเราอัพสัปดาห์ละตอน พอถึง 4-5 สัปดาห์ก็จะเบรก 1 สัปดาห์ ไปปล่อยอีกสัปดาห์หนึ่ง (ถ้าใครไม่อยากรอก็ต้องอุดหนุนรายตอนเอา)
2. นิยายเราชื่อตัวละครส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษ (มีฝรั่งเศส รัสเซียบางส่วน) เราคิดว่านักอ่านหลายท่านคงน่าจะอ่านภาษาอังกฤษออก แต่ไงทำไมถึงมีนักอ่านบางส่วนถึงบอกว่าอ่านยากก็ไม่รู้ ถ้าเราอ่านวรรณคดีไทย ที่ชื่อตัวละครยาวๆ ใช้ตัวสะกดยากๆ ล่ะ เราจะอ่านยังไง (อันนี้เราคิดในทางกลับกัน)
3. นิยายเราจะมีการพลอต วางเนื้อเรื่องเดินเรื่องเหมือนกับละครหรือซีรีย์ตะวันตก เนื้อหาในตอนปลายๆ จะเยอะมากขึ้น แต่ในตอนต้นๆ จะไม่ค่อยหวือหวาสักเท่าไร
4. เราเคยโดนพวกเกรียนคีย์บอร์ดในเว็บนี้แหละว่าแบบเสียๆ หายๆ เราก็เลยเขียนไปว่าถ้าไม่ชอบก็เชิญ เลยไม่รู้ว่าคนอ่านที่เห็นตอนต้นนี้จะรู้สึกอย่างไร
สะกดผิด
ไม่มีค่ะ
เราคิดว่าในตอนนี้เราทำทุกอย่างได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้ ไม่แน่ว่าในอนาคตเราอาจจะทำได้ดีขึ้น
และเราอาจจะกลับมาเกลาภาษาของเราให้ดูสวยขึ้นแค่นั้นค่ะ
ผิดที่เลิกเขียน แต่จะรู้สึกผิดกับตัวเองมากกว่าถ้ายังเขียนนิยายต่างโลกต่อไป
เคยรู้สึกผิดเพราะว่า อย่างไรดี เขามาด่าผมอะ ผมก็เลยฟาดกลับ ด่าเป็นเรื่องเป็นราวเลยครับ คือเขาไม่ได้ด่าที่ตัวงานอะ ด่าที่ผม ด่ายาวเป็นหางว่าวเว่า ตอนนั้นยังเด็ก ก็ด่ากลับแบบไม่สนอะไร จนตอนนี้ก็คือ เอ่อ นักอ่านคนอื่นเขาจะคิดว่าผมเป็นอย่างไรนิ เฮ้อ
เราที่มีฐานะเป็นนักเขียนนิยายอยู่เเล้ว หลักๆที่เราเขียนจะเป็นนิยายรักหวานเเหววซะมากกว่า เเต่ว่าตัวของเรานั้น ก็ไม่สามารถ ทำให้นักอ่านรู้สึกเขินเเละรู้สึกอินไปตามเนื้อเรื่องของเราได้ เเละเราเองก็รู้สึกได้ว่าการเขียนนิยายของเราบางครั้งบางตอน ยังมีเนื้อหาที่ยังไม่ครบเเน่นเท่าไหร่ เเละบางครั้งเราเองก็แอบใช่คำผิดไปบ้าง เเละเราก็พยายามศึกษาต่อไปเรื่อยๆอยู่ ประจวบเหมาะกับบางครั้งที่เราไม่สามารถมาลงหรือมาอัพตอนให้นักอ่านของเราได้ เราเองก็รู้สึกผิดไม่น้อย ที่ต้องให้นักอ่านทุกคนต้องรอนาน ไรท์เตอร์คนนี้สัญญาค่ะ ว่าจะพยายามทำงานให้ดีกว่านี้ หวังว่านักอ่านผู้น่ารักทุกคนจะเข้าในไรท์เตอร์์คนนี้นะคะ รักนักอ่านผู้น่ารักของ Pncrazy(JK) นามประกา
ความรู้ผิดต่อนักอ่านของทุกคนมีอะไรบ้าง มาแชร์กันค่ะ
สวัสดีค่ะ
ทุกคนเคยมีความรู้ผิดอะไรต่อนักอ่านบ้างไหมคะ มาแชร์กันค่ะ ส่วนข้างบนคือความรู้ผิดต่อนักอ่านของเรา
แชร์ๆ ค่ะ
แชร์ ด้วยความรู้สึกว่า น่าจะเป็นการระบายนะคะ
(คือมีความรู้สึกผิด จนอัดอั้นเลยด้วยน๊าา ฮื้อออ
)
รู้สึกผิดมากๆ ตรงที่ไม่สามารถลงนิยายต่อไปได้ค่ะ
คือ มีอาการคล้ายกับว่า ตนเองอาจจะไม่สามารถเขียนนิยายต่อไปได้อีกแล้ว
ซึ่ง เป็นอะไรที่แปลกมากๆ
คือ ไม่มีอารมณ์ที่จะเขียนนิยายได้ค่ะ
ทั้งนี้ การอ่านนิยาย หรือการเสพความบันเทิง ในแบบหนังละครหรือ ก็สามารถเสพ หรือดูได้ มีความสนุกสนาน เพลิดเพลินได้เป็นปรกติ เป็นธรรมดานะ
และ การเขียน การพิมพ์ สิ่งพิมพ์ หรือที่ต้องเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่นๆ นั้นทำได้ เป็นปรกติ
หากแต่ ความรู้สึกที่จะผลิต หรือ การที่จะเขียนนิยาย ขึ้นมาด้วยตนเองนั้น ไม่มีอยู่เลยด้วยค่ะ
คือ รู้สึกคล้ายอารมณ์ที่จะเขียนได้นั้น มันดับหายไปจากใจ แบบนั้นค่ะ
นิยายที่ลงไว้ สาม สี่ เรื่อง เรื่องละ หนึ่ง สอง สามตอน นานมาแล้ว หรือบางเรื่องยังไม่ได้ลงสักตอน คือเปิดเรื่องขึ้นนั้น ซึ่งแท้จริงแล้ว เป็นเรื่องราวที่ได้ร่างๆ ไว้จนจบหมดแล้ว
แต่ก็ไม่สามารถนำมาเรียบเรียง หรือมาจัดแต่งใหม่ ให้สวยงาม ทั้งภาษา และรูปแบบที่ดีพอ ที่จะสามารถนำมาลงต่อได้
ทุกครั้งที่คิดว่า เอานะ ตั้งใจ ตั้งใจ จัดเรียง แต่งเติม ขัดเกลา สิ่งที่ร่างๆ ไว้ ใหม่ ให้ดีขึ้น และนำไปลงต่อ
หากแต่ เมื่อเปิดคอม คลิ๊กไป ในที่สิ่งที่มีอยู่ ในความรู้สึกกลับโล่ง คือ รู้สึกอารมณ์ว่างเปล่า ขาวโพลน เลยด้วยค่ะ
คือ ในความรู้สึกเกี่ยวกับนิยายนะคะ คือมันไม่มีอารมณ์ใดๆ เป็นตัวขับเคลื่อน ไม่มีความสนุกสนาน ไม่มีความอยาก ไม่มีความต้องการใดๆ เกิดขึ้นที่จิตใจ เกี่ยวกับการที่จะเขียนนิยายต่อไปได้ค่ะ
ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกมากๆ ทั้งที่ตั้งแต่เกิด รู้ความนะ อยากเขียน อยากเขียน อยากสร้างผลงาน จากมุมมองของเราเอง จากประสบการณ์ จากจินตนาการ อยากมากๆ
หากแต่มาวันนี้ ความรู้สึกดังกล่าวกลับดับไป เกี่ยวกับการเขียนนิยาย มีความรู้สึกไม่ต่างจากสีขาว คือมีเพียงความว่างเปล่า ไม่มีอารมณ์ใดๆ เป็นตัวขับเคลื่อนได้เลยค่ะ
ทั้งที่มาวันนี้ หลายๆ คน ที่เคยรู้ว่า เรานะ เป็นคนที่รักการเขียนมาก จริงจังกับการใฝ่ฝัน ที่จะเป็นนักเขียนให้ได้ ในครั้งที่เยาว์วัย มาวันนี้ทุกๆ คน อยากให้เราเขียน เขียนในสิ่งที่เคยอยากเขียน ด้วยการให้กำลังใจ
(แม้ในครั้งหนึ่ง ทุกๆ คน จะห้าม เพราะด้วยเหตุผลที่ว่า เรานะยังไม่โตพอ เพราะความหวังดี และห่วงใย ในวันนั้น ก็ตามที)
เพื่อนๆ หรือผู้คนที่รู้จัก(บางคนเป็นนักเขียนมืออาชีพด้วย) ก็ให้กำลังใจว่า อย่าทิ้งนะ อย่าทิ้งในสิ่งที่ตนรัก
ทุกคนในครอบครัว ก็บอกว่าคอยดู ผลงานอยู่นะ
(ยังตำหนิด้วยค่ะว่า ไม่ขยับเขยื้อนเลย เรานะมาดื้อดึง ตอนที่โตแล้ว ทั้งที่ถูกให้กำลังใจมากมาย แต่งานเขียน ก็ไม่เดิน
)
ทั้งนี้ เพราะด้วยเหตุที่ ไม่มีอารมณ์เขียนได้ค่ะ
รู้สึกผิดมากๆ ต่อทุกๆ คน รวมตัวเราเอง ด้วยเหตุที่เกิดขึ้นมานี้ค่ะ
ทั้งที่รู้สึกผิด แต่ก็ไม่สามารถแก้ไขได้ จนรู้สึกอัดอั้นนะ
ในวันนี้ และเวลานี้ เกี่ยวกับเรื่องการเขียนนิยาย เจ้าของเม้นต์ ทำได้เพียงคอย...ค่ะ
คอยอารมณ์ดีๆ...ที่จะมีขึ้นได้ คือ ความรู้สึกที่สนุก สนาน สร้างสรรค์ และ เพลิดเพลิน ซึ่งแน่นอน ว่า จะเป็นอารมณ์ขับเคลื่อน ที่จะทำให้เขียนต่อไปได้...ค่ะ
(หรือว่า อารมณ์ที่จะเขียนได้นั้น อาจจะไม่มีได้ หรือไม่กลับมาอีกเลย?)
ในวันนี้ ยังคงรู้สึกผิด ที่ติดค้าง หรือทำงานค้างคาไว้ เกี่ยวกับการเขียนนิยายค่ะ
คือ เมื่อไม่มีอารมณ์ ก็เขียนไม่ได้ เป็นเหตุที่สุดความสามารถจริงด้วยสิ
ทั้งที่พยายามสร้างอารมณ์ขึ้นมา แต่ก็ไม่มีผลใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ
เกี่ยวกับการเขียน มีเพียงความรู้สึกว่างเปล่า ว่างเปล่า คล้ายสีขาวโพลน เท่านั้นเอง
สิ่งที่ทำได้ คือคอยต่อไปค่ะ
รอไป ด้วยความรู้สึกผิดค่ะ
ก็หวังว่า วันหนึ่ง อารมณ์ที่จะเขียนได้ จะกลับมาค่ะ
-----------------------------
สุดท้ายนี้ ภายใต้เม้นต์นี้ ก็ขอเป็นกำลังใจ ให้เพื่อนๆ นักเขียน ทุกๆ คน
ขอให้สนุกสนาน เพลิดเพลิน เขียนได้ไหลลื่นทุกๆ คนค่ะ
เรื่องที่รู้สึกผิดต่อนักอ่านคือ มีคนติดตามแต่เราดองค่ะ คือไม่อยากให้นักอ่านเสียความรู้สึกแต่เราไม่สามารถถ่ายทอดเรื่องนั้นๆออกมาได้เรื่อยๆ ด้วยภาระงานในชีวิตประจำวันด้วยค่ะ
รู้สึกผิดที่ไม่สามารถทำให้มันจบได้รู้สึกผิดที่กดลบทุกเรื่องที่ตนเขียนประมาณนี้มั้งงับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?