รับสับ รับทุบ รับทำลายกำลังใจ

ขอบคุณสำหรับที่บอกจุดด้อยนิยายเราค่ะ ได้แรงอกเลย 5555 ส่วนภาพลิซ่านั้นหลังๆไม่ใส่แล้วค่ะ เหนื่อยด้วยขี้เกียจแต่งแล้ว แง

จากใจของเราจริงๆ เลยนะคะ ความจริงในช่วง 5 จนถึงอีก 10 กว่าตอน เราแค่อยากให้ทุกคนรู้ว่านางเอกของเรื่องเป็นยังไง แล้วนางเอกจะไปทางไหนต่อเท่านั้นเองค่ะ

คลิเช่ ซ้ำซาก จำเจ เหมือนกับนิยายแนวนี้อีกแสนเรื่องบนโลกออนไลน์ ถึงพล็อตทะลุมิติมันจะคล้าย ๆ กัน แต่ก็ต้องพยายามดึงจุดเด่นสร้างความแตกต่างของตัวเองให่้ได้ เพื่อให้คนอ่านจดจำได้ว่ากำลังอ่านเรื่องอะไรอยู่ บอกเลยว่า 5 ตอนแรกไม่สร้างความประทับใจ

เตือนก่อนว่าคนอ่านในหมวดอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต เป็นนักอ่านกลุ่มใหญ่ ที่ไม่ได้คาดหวังสูง ถ้าเป็นนิยายฟรีมีให้อ่านได้เรื่อย ๆ อัพเรื่อย ๆ ก็ขึ้นหลักหมื่นวิวได้ไม่ยาก แต่ถ้ามาวิเคราะห์สถิติดูดี ๆ แล้ว จำนวน 100 ตอน ยอดวิว 48,510 วิว ยอดติดตาม 1,580 คน ไม่ได้มากมายอะไรเลย และเชื่อว่ายอดคนอ่านตอนล่าสุดดีไม่ดีไม่ถึง 10% ของคนอ่านตอน 1 ด้วยซ้ำ เพราะถ้าเนื้อเรื่องยาวแต่ไม่แตกต่าง = ไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่เป็นที่จดจำ ไปหาเรื่องอื่นอ่านก็ได้ เพราะแนวนี้ในเด็กดีมีเป็นหมื่น ๆ เรื่อง บางทีคนอ่านจำชื่อเรื่องไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ัตลาดใหญ่มันก็มีข้อดีตรงที่คนอ่านเยอะ แต่คู่แข่งก็เยอะด้วย ถ้าอยากพัฒนางานให้ขายได้ ต้องพยายามสร้างความแตกต่าง สร้างจุดเด่น สร้างจุดขายให้เป็นที่จดจำมากกว่านี้ ส่วนทางด้านสำนวนภาษายังคงต้องปรับปรุงอีกมาก

ข้อเสนอแนะ - ไปให้สุดทาง จะขายขำ จะโชว์เทพ จะเน้นซู จะเอาสะใจก็ทำไปเลย ไปให้สุดจะได้เรียนรู้จากมัน

ขอบคุณค่า รู้สึกมีกำลังใจมากๆ ที่ได้รู้ข้อเสีย จะพยายามปรับปรุงในเรื่องต่อไปค่ะ!

ขอบคุณมากก

ต้องแบบนี้สิจะได้รู้ว่าควรทำอะไรต่อ

เรื่องเซตติ้งโลก

- ตั้งใจจริงๆ ว่าจะไม่ยุ่งศาสนาที่มีจริงบนโลก แต่จะเป็นศาสนาที่สมติขึ้นเองก่อนคริสตกาล ซึ่งจะมีเหตุการณ์ที่ส่งผลมาถึงปัจจุบันที่เป็นโลกจริง(อันนี้จำเป็นจริงๆ) นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่สร้างโลกใหม่เอง

//ไม่เห็นมีศาสนาคริสต์ในเรื่องนะ หรือว่าพลาดตรงไหน

เนื้อเรื่อง

- ส่วนตัวคิดว่าได้เอาเนื้อเน้นๆ ไม่ได้ใส่น้ำเลยนะ ที่ใส่ไปคือเป็นเหตุเป็นผลที่พวกเขาต้องมาหาสมบัติ รวมทั้งแสดงความกลัวของโจรที่ไม่กล้ามายังเกาะ และความประหลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้นที่ทำให้จดจำกันไม่ได้นั้นจะโยงไปหาแผนการของผู้ที่เป็นคนก่อสงคราม ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้คือพวกเขาแพ้สงคราม แล้วที่ปูเรื่องมาคือ สิ้นหวัง->หาทางรอด->เจอคนมาช่วย(คนที่ทุกคนลืม) ตอนนี้ก็ดำเนินมาถึงตรงนี้แต่ยังไม่ปรากฏชัดว่าคนๆ นั้นคิดจะช่วยหรือไม่และมีลับลมคมในหรือเปล่า จงใจใส่แต่เนื้อจริงๆ นะ (รบกวนขอความกระจ่างเรื่องน้ำท่วมทุ่งได้ไหม ^^)

ภาษา

- ใช่ แย่จริงๆ แต่พยายามจะให้มันสละสลวยอยู่ มันเลยไม่สม่ำเสมอ 

//ยอมรับแต่โดยดี

การเคาะ

- พยายามจะทำให้มันอ่านง่าย แต่เข้าใจผิดถนัดเลย สิ่งนี้จะเป็นอย่างแรกที่น่าจะแก้ไขง่ายสุด ไม่เคยมีใครชี้จุดนี้มาก่อน

รบกวนขอความกระจ่างเรื่องน้ำท่วมทุ่งได้ไหม ^^ (อีกรอบ)

ขอขอบคุณอีกครั้ง

//อยากพัฒนาจริงๆ

อ่านให้ดีว่ากำลังสื่อถึงอะไร ที่ออกมาตอบเนี่ยไปกันคนละเรื่องแล้ว

1. อยากจะใช้ศาสนาอะไรในเรื่องก็ใช้ไป ถ้าจะบอกว่านิยายในเรื่องนี้เซตติ้งคือโลกปัจจุบัน เกิดขึ้นก่อนสมัยมีศาสนาคริสต์ (อาจเป็นยุคโรมันหรือยุคเคลติกแฟนตาซีก็ขึ้นอยู่กับเซตติ้งของคุณ) ต้องเข้าใจด้วยว่าคำว่า คริสตกาลมันมีความหมายมีรากคำที่เชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์จริง ๆ และมีการระบุเวลาอย่างเฉพาะเจาะจง ฉะนั้นถ้าเป็นแฟนตาซีที่สร้างโลกขึ้นมาเอง จะแนะนำให้เอาออก แต่ถ้ายืนยันว่าสุดท้ายจะมาบรรจบที่ยุคปัจจุบัน คุณจะใช้คำว่าก่อนคริสตกาลก็ได้ ตามใจเลย เพราะคีย์เวิร์ดที่เป็นปัญหาจริง ๆ คือคำนี้

2. ไม่ได้ชี้ประเด็นเรื่องเนื้อเรื่อง แต่ที่พูดคือ "การเล่าเรื่อง" แยกให้ออกว่าไม่เหมือนกัน เนื้อเรื่องคุณจะเป็นยังไงยังไม่ได้ว่าสักคำ แต่พูดถึงการเล่าเรื่องที่บางจุดเล่าในส่วนที่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ = ส่วนที่เป็นน้ำท่วมทุ่ง ถ้าจะให้เฉพาะเจาะจงก็คือเวลาเปิดเรื่อง เวลาขึ้นฉากใหม่ กลวิธีการในการนำเสนอแบบเล่าจากมุมสูงลงมาต่ำแบบนี้มันไม่น่าสนใจ กว่าจะเข้าเรื่องได้มันต้องผ่านอะไรหลายอย่างเหลือเกิน หรือถ้าไม่ใช่การขึ้นฉากใหม่ ก็เป็นเพราะการเคาะมันมีปัญหาอย่างที่บอกไป ทำให้ขาดความต่อเนื่อง ต้องมานั่งเดาว่าสรุปนี่มันฉากเดียวกันหรือเปล่า

3. ถ้ายังเล่าเรื่องให้เข้าใจไ่ม่ได้ อย่าเพิ่งไปฝืนภาษาสวย ควรเริ่มจากเบสิกที่เล่าเรื่องได้เข้าใจง่าย อ่านรู้เรื่องก่อน การพัฒนาด้านภาษาใช้เวลานาน ไม่ใช่ปุบปับจะเขียนออกมางดงามเลอค่าทันที ค่อยเป็นค่อยไปกันมัน

แวะมาช่วยชี้เป้าจ้า

ถาม: ไม่เห็นมีศาสนาคริสต์ในเรื่องนะ หรือว่าพลาดตรงไหน?

ตอบ: ตรง Tag ของนิยายมันมีเขียนว่า #ก่อนคริสตกาล ถ้าเป็นตามความเข้าใจของเราในฐานะคนอ่าน มันหมายความว่าเรื่องราวในนิยายนี้เกิดขึ้นก่อนที่พระเยซูจะเกิด

ถาม: รบกวนขอความกระจ่างเรื่องน้ำท่วมทุ่งได้ไหม?

ตอบ: เท่าที่ลองเข้าไปอ่านในนิยายช่วงตอนต้นๆ เราพบว่ามีหลายจุดในเรื่องที่นักเขียนบรรยายฉากหลังกับบรรยากาศเยอะเกินไป เหมือนพยายามเติมคำให้ดูสวยจนเรารู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเดินช้ามาก คิดว่าคุณ YSomean อาจหมายถึงจุดนี้

รับทราบ กระจ่างชัด

ไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวไปกินเวลาในส่วนวิจารณ์นิยายของท่านอื่นๆ ขอบคุณที่สละเวลา

//เดี๋ยวเขาว่าเอา :P

ขอขอบคุณอีกครั้ง เป็นประโยชน์มากจริงๆ ^^

อย่าลืมไปแก้การเคาะเว้นวรรคที่สามารถทำได้เลยทันทีด้วย

ขอบคุณอีกท่านที่เข้ามาช่วยชี้เป้า

เราคงต้องเอา Tag นั้นออกแล้ว

(แต่ใช่ ตั้งใจให้เป็นเรื่องก่อนพระเยซูจะเกิด แถวๆ 1000-500 BC)

และลดการบรรยายบรรยากาศลง

//ใช่ พยายามเติมคำมาให้ดูสวย เพราะตอนแรกโดนติมาเรื่องภาษาไม่สวย

สุดยอดดดดดด โอเครู้ละว่าควรทำอะไรต่อ ดีกว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ขอบคุณทั้งสองท่านที่มาในกระทู้นี้ ไม่งั้นนิยายเราก็คงไม่รู้หนทางพัฒนา :)

ขอโทษค่า น่าจะตื่นเต้นไปหน่อยเลยลืมข้อสำคัญไปค่ะ แง 5555

คาดหวังให้นักอ่านอยากรู้เรื่องราวต่อจากนั้น และปรับตัวให้เข้ากับบรรยากาศในเรื่องได้ระดับหนึ่งค่ะ

แต่พอลงในเว็บเราแบ่งอัพเป็น 3-4 ตอนย่อยต่อ 1 ตอนหลักถ้าเป็น 5 ตอนหลักเลยก็อยากให้นักอ่านเอาใจช่วยพระเอกนางเอกค่ะ :)

ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่เตือน 555

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ออกมาดี //กระอักเลือด

ฮือ ขอบคุณค่า /ขออนุญาตคว้าแขนมาพยุงตัว/

แป้วแล้วตอนนี้ เพราะในเรื่องที่มั่นใจว่าสู้คนอื่นเขาได้มีอยู่อย่างเดียวคือพระเอกหล่อ 55555

ถือว่าทำการบ้านมาดี งานเขียนมีการพยายามรักษาระดับความเป็นพีเรียดในด้านภาษา เนื้อเรื่องและตัวละคร การเล่าเรื่องก็เรียบเรียงความคิดมาดี อยู่กับเนื้อเรื่องกับสิ่งที่ต้องการสื่อ ไม่วอกแวกออกนอกทาง

บทสนทนาสั้น ๆ ไม่มีปัญหา แต่บทสนทนาที่ยาว ๆ บางครั้งเหมือนหลุดโค้ง จากที่ต้องการอธิบายความผ่านบทสนทนา กลายเป็นการสร้างประโยคซ้ำซ้อนไปมา ex. ตรงที่หมื่นไชยคุยกับนายเหงี่ยมเรื่องไปดักฆ่าพันแสง ตรงที่แม่วาต่อว่าหมื่นไชย ลองอ่านออกเสียงดูจะรู้ว่ามันไม่ลื่น บางวลี บางคำตัดออกได้

ลดการใช้อ่า อะ อ่า เอิ่ม ที่ใช้เวลาตัวละครพูดตะกุกตะกักหน่อย มันเป็นคำเพื่อเสียงที่ค่อนข้างสมัยใหม่ ตัดออกไปไม่ได้ทำให้เสียอรรถรสเลย ส่วนที่เหลือคือ so in detail คือการสรรคำที่ต้องเกลาเพื่อความลื่นไหล เป็นเรื่องการใช้คำต่าง ๆ ที่บางคำดูผิดยุคสมัย ex. เป๊ะ หัวเราะก๊าก ตรงนี้ใช้คำวิเศษณ์อื่นมาอธิบายดีกว่า การติดใช้คำว่า "ก็" "ให้" ในการบรรยาย

ข้อเสนอแนะแบบขี้จุกจิก - อยากแนะนำให้ใช้ชื่อเมืองชื่อจังหวัดที่เป็นชื่อสมัยก่อนด้วย จำพวกเมืองสองแคว อะไรทำนองนั้น แล้วก็นิยายยุคอยุธยาไม่ค่อยเจอ "นายหญิง" แต่เจอ "แม่นาย" อยู่หลายครั้ง ลองรีเช็คสิว่าควรจะเป็นนายหญิงหรือแม่นาย ส่วนนิยายที่แนะนำให้ดูประกอบคือ รัตนโกสินทร์ เรือนมยุรา สายโลหิต อดีีตา ข้าบดินทร์ จริง ๆ บางเรื่องน่าจะเคยอ่านแล้วมั้ง ถึงยุคสมัยจะไม่ตรงเป๊ะ ก็น่าจะได้อยู่

ตกไปอีกเรื่องคือคำโปรยเรื่องไม่น่าสนใจ ไม่มีพลัง ไม่ดึงดูดและสร้างความสงสัยใคร่รู้ให้กับคนอ่าน อ่านแล้วก็อืม ๆ แล้วสไลด์ผ่าน หรือพูดง่าย ๆ ว่าคนอ่านจะไม่เปิดโอกาสให้คุณ เพราะไม่แม้แต่จะกดเข้ามาในหน้าเรื่องด้วยซ้ำ พยายามดึงอะไรที่มันมี impact มาใช้หน่อย อย่าใช้วิธีบอกเล่าเนื้อเรื่องผ่าน ๆ แล้วจบไป สร้างความโดดเด่นและความน่าสนใจให้ตัวเอง คติที่ว่าถ้าเราเขียนดี คนอ่านก็เข้ามาเอง มันโบราณไปแล้ว เราต้องรู้จักจุดดีของตัวเองและเลือกจุดดีนั้นมาขายให้ถูกที่ถูกเวลาด้วย

ขอบคุณคุณ YSomean มากๆเลยค่ะสำหรับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ ไม่เคยมีใครเสียเวลาบอกเรื่องพวกนี้กับเรามาก่อนเลยค่ะ เราดีใจมากจริงๆที่คุณช่วยวิจารณ์ให้

ก็คือต้องไปทำการบ้านมาเพิ่มอย่างด่วน 555 หนักสุดคือคำโปรยที่ความจริงแล้วไม่ได้ถือว่านิยายดีจะเขียนยังไงก็ได้นะคะ แต่ตอนนี้คิดออกแค่นั้นจริงๆค่ะ เป็นเศร้า 5555

ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขออนุญาตยินดีที่ได้รู้จักค่า :D

ถ้าไม่แข็งขึ้นแล้ว ไม่มาแปะ

เพราะมีทู้รับวิจารณ์ไม่น้อย ที่ใช้คำอ่อนโยนกว่านี้

แต่เราเลือกแปะทู้นี้ เพราะตรงดี ไม่ต้องตีความคำแนะนำจากคำสวยหรูอีก

เรื่องแรกโดนโม่งสับให้แล้ว

เลยอยากรู้ว่าเรื่องสองพัฒนาขึ้นบางรึยัง

การยัดคำสวยหรูให้ตัวละคร การเล่าวน

การเรียบเรียงความคิดที่ห่วยในเรื่องแรกพัฒนาขึ้นบ้างรึยัง

เพราะโม่งแปะคำถามนึงไว้คือ 

“เราจะพัฒนาได้ไหมนั้นตอบยาก” เลยอยากรู้ว่าตกลงเราพัฒนาขึ้นบ้างหรือยัง

อีกอย่าง เรารับคำวิจารณ์ของโม่งได้ แล้วคำวิจารณ์ของคุณคิดว่าเรารับไม่ได้? ลองพิจารณาดู

รับรองไม่งอแง ถ้างอแงขอให้โซมีนถูกหวย

พอดีไม่เล่นหวย ถ้าแข็งขึ้นก็ดีใจด้วย เพราะถ้ายังใจบางแบบนั้นมันพัฒนายาก ต้องเข้าใจด้วยว่ารำคาญดราม่า รำคาญการที่ต้องคอยมาอธิบาย มันเสียเวลาทำมาหากิน ถ้าซ่านจื่อบอกว่าจะไม่งอแงก็โอเค เดี๋ยวว่างจะมาดูให้

เนื้อหาเหมือนกัน ต่างกันที่การแบ่งบทค่ะ ใน meb แต่ละบทจะยาวกว่าใน dek-d เนื้อเรื่อง 5 บทแรกใน meb จะยาวเกือบเท่า 10 บทใน dek-d และเวลาเปลี่ยนฉากใน dek-d บางบทจะคั่นด้วยบรรทัด . . แต่ใน meb จะเว้นบรรทัดว่างค่ะ

ปล. ขอขยายความที่หวังว่าจะเดาตัวพระเอกออกนั้น คือช่วงที่อัพนิยายเรื่องนี้ขึ้นเว็บครั้งแรก ถ้อยคำที่พระเอกด่าทอนางเอกค่อนข้างหนักและบทก็หายไปยาว ผู้อ่านเดาพระเอกของเรื่องไม่ออก พอเริ่มมีบทพระเอกขึ้นมา ผู้อ่านหลายคนเหมือนจะไม่ชอบอยากให้เปลี่ยนพระเอก บางคนถึงกับขอเป็น yuri ด้วยซ้ำ (เอิ่ม มันใช่เหรอ) เราจึงได้ rewrite บทพูดพระเอกใหม่ พร้อมหวังว่าประมาณนี้นักอ่านน่าจะโอเคและคาดเดาได้ตั้งแต่ช่วงต้นน่ะค่ะ

ช่วง 3 ตอนแรก Slow start มาก เป็นช่วงที่ไม่ได้แตกต่างอะไรจากจากแนวข้ามมิติไปจีนโบราณ/ข้ามมิติไปเป็นนางร้ายเลย อาจเป็นเพราะความสั้นของเนื้อหาแต่ละตอนด้วยมั้ง พอมาตอน 4 ถึงจะเริ่มลากเข้าเป้าหมาย/จุดประสงค์ของนางเอกได้ มันยังไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไร จะไปอารมณ์เอาสะใจเหมือนเรื่องอื่น ๆ ขายความสะใจก็ไม่ได้ ตอนนี้ยังเห็นความครึ่ง ๆ กลาง ๆ ยังไม่สามารถสร้างความแตกต่างให้ชวนติดตามได้ตั้งแต่ตอนแรก ๆ ถ้าเรื่องหน้าจะเขียนแนวนี้อีก ต่อให้จะเป็นแนวสโลว์ไลฟ์ก็อย่าช้าขนาดนี้ มีของก็รีบขาย อย่ากั๊กนาน กั๊กมากคนกดปิดไปแล้ว

ไม่ได้เห็นการเคาะเว้นวรรคในบทสนทนาโดยใช้วิธีละเครื่องหมายอัญประกาศเปิดมานานมากแล้ว เหมือนจะเป็นงานยุคเก่า ๆ ที่พูดกันตามตรงก็คือค่อนข้างจะ old-fashioned งานพิมพ์ยุคใหม่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยนิยม ซึ่งต้องพูดกันตามตรงเลยว่าการเขียนแบบนี้มันสร้างความสับสน ว่าเป็นบทบรรยายหรือบทสนทนา เลี่ยงได้ให้เลี่ยง บางย่อหน้าของคุณไม่ได้ยาวจนถึงขนาดต้องขึ้นย่อหน้าใหม่ด้วยซ้ำ แล้วยิ่งบทแรกที่ยังมีส่วนความคิดของนางเอกที่แทนตัวเองว่า "ฉัน" (ซึ่งทำให้กลายเป็นการเปลี่ยน POV ไปเป็น POV1 ในทันที) ขณะที่ส่วนอื่นเป็น "เธอ" (POV3 แบบแคบที่โฟกัสตัวละครนางเอก) เข้าใจว่าอาจจะเกิดจากการพรู๊ฟไม่หมด แล้วเลื่อนมาเจอกับบทสนทนาที่ไม่ได้ใช้อัญประกาศเปิดอีก ตรงนี้ทำให้สับสนได้เลยว่าเป็นความคิด เป็นบทบรรยาย หรือเป็นอะไรกันแน่ ตรงนี้ไม่เวิร์ก อย่าผลักภาระให้คนอ่านต้องมานั่งเดา

พยายามเรียบเรียงความคิดให้ดี ๆ ใช้ประโยชน์จากสันธาน บุพบท และคำเชื่อม ให้มากกว่านี้หน่อย การเล่าเรื่องหลายจุดเรียงประโยคและเคาะเว้นบรรทัดตัดย่อหน้าใหม่ได้ไม่ดี ทำให้ใจความเนื้อเรื่องมันกระโดดไปกระโดดมา การอธิบายความของคุณขาดความต่อเนื่อง บางจุดกลายเป็นข้อมูลตกหล่น บางจุดก็เปลี่ยนหักอารมณ์ไปเสียดื้อ ๆ ถ้าจัดการความคิดให้ดีจะช่วยให้เรื่องสมูธมากกว่านี้

อีกอย่างคืออยากเตือนว่าช่วงเวลาที่นางเอกคิด/บ่น ต้องใช้ประโยชน์จากมันให้เนื้อเรื่องดำเนินต่อไปข้างหน้าหรืออธิบายความต่าง ๆ ในเรื่องด้วยด้วย อย่าบ่นอย่างเดียวเพราะมันจะกลายเป็นน้ำล้วน ๆ ไม่ได้ส่งผลต่อเนื้อเรื่องเลย มากไปก็จะกลายเป็นความรำคาญนางเอกได้

กลับไปตรวจคำผิดใน e-book ด้วย ใน sample เขียน ฉัน เป็น ชั้น ตั้งแต่ตอนแรกเลย คิดจะขายก็ต้องเก็บงานให้เนี้ยบ เนื้องานมันมีข้อผิดพลาดแบบ human error ได้ แต่ต้องพยายามเก็บข้อผิดพลาดพวกนั้นให้ได้มากที่สุด ถ้าไม่ได้จ้างบก. มาช่วยดู ยิ่งต้องอ่านทวนตรวจสอบให้ละเอียด อย่าลืมว่าคุณขายของ คนอ่านเขาจ่ายเงินซื้อคุณนะ

ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ อย่างเรื่องเว้นวรรคในบทสนทนาโดยละอัญประกาศ ก่อนนี้ก็ไม่ทันคิดว่าอาจทำให้ผู้อ่านสับสน จะระวังและนำไปปรับใช้ในงานเขียนต่อไป สำหรับใน ebook จะหาเวลาปรับแก้คำผิดค่ะ

อยากให้คนอ่าน อยากติดตามอ่านต่อเรื่อยๆค่ะ

เดือนก่อนก็เพิ่งดูอีกเรื่องให้ไปนี่

เคาะทุกตัวนะคะ "..." เพราะแบบอักษรที่ใช้ด้วยหรือเปล่าเลยมองว่าไม่ได้เคาะ

ไม่น่าเป็นที่แบบอักษร ลองเช็คในแอพอีกทีแล้วก็คืออัญประกาศหลังติดกับข้อความทุกอัน ในทุกตอนเลยด้วย

ex. "เป็นแบบนี้เลย"โซมีนบ่น

ถ้าใน Word หรือโปรแกรมเอกสารใด ๆ ได้เคาะเอาไว้แล้ว มีความเป็นไปได้อีกอย่างคือเด็กดีรวน พออัพนิยายแล้วลบเคาะเว้นวรรคตรงเครื่องหมายอัญประกาศให้อัตโนมัติ

ปกติไม่เถียงนะครับ

ยกเว้นครั้งนั้น จ้า เพราะไม่มีเหตุผลเท่าไร

แล้วแต่คุณสะดวกเลย ถ้ามีเหตุผลรองรับเรารับได้

ถ้าเป็นคนเดียวกันไม่ต้องวิจารณ์นะ

ถ้ามีสติหน่อยก็จะรู้ว่าคนละคนกัน รอบก่อนที่เปิด คุณก็เอามาแปะแต่ไม่ได้ดูให้ เพราะเห็นทัศนคติแบบนี้ วันนั้นพิมพ์ไว้ยังไง วันนี้ดูแล้วไม่ได้ต่างจากเดิม เดี๋ยวก็จะมาต่อความยาวอีก เอาไว้ให้ทำใจเปิดรับได้จริง ๆ ค่อยมาแล้วกัน

เพื่อความสบายใจ 2 ฝ่าย

เราขอยกเลิก ละกันครับ

การที่ดูถูกชิ้นงานก็เหมือนดูถูกคนเขียนนั่นแหละค่า

อีกอย่าง การที่ชิ้นงานไม่สามารถแสดงศักยภาพและความสามารถได้100%นี่หมายความว่ายังไงอะ คุณเคยอ่านแฟนฟิคชั่นจริงๆไหมคะ เราว่าถ้าเปิดใจกว้างและเคยอ่านมาจริง คุณจะไม่แบ่งแยกงานเขียนเหล่านี้เลย ในสายตาเราฟิคชั่นก็คือนิยายชิ้นนึง เพียงแค่หยิบศลปหรือไอดอลมาเป็นตัวละคร แค่นั้น นอกจากแฟนฟิคชั่นจะมีฐานฟคมาคอยอ่านอยู่ก่อนแล้วก็ไม่มีอย่างอื่นที่แตกต่างกับนิยายทั่วไปเลยค่ะ มีโครงเรื่อง มีปม มีลูกเล่น มีการใช้ภาษา มีอะไรที่เหมือนกันหมด ฟิคชั่นบางเรื่องเพียงแค่เปลี่ยนชื่อตลคใหม่ก็เหมือนนิยายชั้นดีทั่วไปเลยค่ะ เราอยากให้เข้าใจจุดนี้ที่ต้องการจะสื่อ หยุดเอาบรรทัดฐานของคุณมาตัดสินว่าชิ้นงานที่เป็นแฟนฟิคจะไม่ได้แสดงศักยภาพ 100% ได้ไหมคะ เราว่าคุณรับวิจารณ์คนอื่ีน คุณก็ควรรับคำวิจารณ์ที่เราพูดถึงเรื่องนี้ได้เหมือนกันนะ

ก็ยังพยายามจะลากไปให้เป็นการดูถูกชิ้นงาน ดูถูกคนเขียน

การวิพากษ์วิจารณ์ต้องใช้องค์ความรู้ของตัวเองเป็นกรอบหรือบรรทัดฐานในการมองเปรียบเทียบก็ถูกต้องแล้วนี่ ซึ่งกรอบของดิฉันเน้น Web Novel เป็นหลัก ไม่ได้เน้น Fan-Fiction ไม่เกี่ยวกับการไม่เปิดใจหรืออะไร แต่กรอบในการวิจารณ์หรือเกณฑ์ในการประเมินค่ามันไม่เหมือนกัน ถ้าเขียนแฟนฟิคและอยากได้คำวิจารณ์ก็ไปหาคนอื่นที่เขารับดูให้ ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน

อยากคิดอะไรก็ตามใจ เพราะถือคติ author is dead อยากจะวิจารณ์ อยากจะเอาไปด่า เอาไปทำอะไรก็เชิญ ไม่ได้แคร์ว่าจะชื่อเสีย จะมีปัญหาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

คุณ swon ผมอ่านข้อความคุณแล้วรู้สนใจ ลองแนะนำแฟนฟิกให้ผมสักเรื่อง ที่ผมอ่านแล้วจะรักเรื่องราวของพวกเขา โดนที่ผมไม่เคยรู้จักตัวละครเหล่านั้นมาก่อน ขอบคุณครับ

เห็นด้วยกับทุกความคิดเห็นตรงนี้

เราคิดว่าไม่มีใครผิดนะ

มันเป็นธรรมดาที่ต่างฝ่ายต่างมีความเห็นที่ถูกต้องในมุมมองที่ตนเองกำลังมองอยู่

ทีนี้มันดันขัดกับมุมมองของอีกฝ่ายหนึ่ง

แล้วการพยายามที่จะดึงให้อีกฝ่ายมามองในมุมของตนเอง นั่นแหละความขัดแย้งเริ่มเกิดขึ้น

แล้วใครถูกใครผิด? มันอาจไม่มีใครผิดเลยก็ได้

แต่ต้องมาย้อนดูว่าความขัดแย้งมันเริ่มตรงไหน?

เราคิดว่ามันน่าจะเป็นตรงที่ "100%"

//ใจเย็นก่อนนะ ไม่ได้ต่อว่าเจ้าของผู้เขียน "100%" แต่อย่างใด

เห็นแล้วว่าไม่มีท่าทีออกไปในทาง "การดูถูก" เลยแม้แต่น้อย

แต่ภาษามนุษย์ไม่ใช่ภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ที่เป็นตรรกะโดยสมบูรณ์

ทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้บ้าง อาจจะด้วยอารมณ์ของมนุษย์ หรืออะไรก็แล้วแต่

//ขอยอมรับว่า เราอ่านตอนแรกก็รู้สึกสะดุ้งตรง "100%" เหมือนกัน = ="

ถ้าเป็นเรา เราจะเอาประโยคตรงแถวๆ "100%" ออก

เพื่อไม่ให้เสี่ยงเปิดสงครามกับนักเขียนแฟนฟิคทุกท่าน

ทั้งนี้ "ประโยคแถวๆ 100%" นั้นไม่ได้มีความผิดแต่อย่างใด

การเอาออกไปนั้นไม่เป็นการสรุปว่าใครถูกใครผิด แต่เป็นการลดความเสี่ยงที่จะเกิดสงคราม

//คหสต. ล้วนๆ

ว่าด้วยเรื่องนิยายแฟนฟิค

สำหรับเราแล้ว เราคิดว่ามันเหมือนนิยายอิงประวัติศาสตร์ แต่มันเป็นประวัติศาสตร์ที่ไม่มีอยู่จริง เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นแล้วจบไปเหมือนประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นแล้วก็จบไป จากนั้นผู้แต่งก็หยิบเรื่องราวที่จบไปแล้วนั้นมาแทรกด้วยเรื่องราวของตัวเอง ซึ่งก็ถูกต้องหากเราไม่รู้ประวัติศาสตร์ของแฟนฟิคนั้นๆ ก็ยากที่จะอินไปกับเรื่องราวของเขา นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับประวัติศาสตร์ในโลกจริงที่หากไม่รู้เรื่องเลยก็ยากที่จะอินไปกับมันเช่นกัน

//คหสต. ล้วนๆ อีกแล้ว

ปล. ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเอาตัวเองเข้ามากลางสงครามนี้ แต่รู้สึกว่ามันต้องทำ = ="

ปล2. ไม่ถูกใจตรงไหนขออภัยจริงๆ ไม่มีเจตนาว่ากล่าวใครใดๆ ทั้งสิ้นจริงๆ นะ

ปล3. เราก็ไม่เคยเขียนและไม่เคยอ่านแฟนฟิค

ความเห็นส่วนตัวนะครับ มุมมองคำว่าแฟนฟิคของผม คือ แต่งเรื่องจากคนที่ชอบ เนื้อหาที่ชอบ จากเรื่องแต่งหรือนิยาย ละคร การ์ตูน และเกม เป็นต้น ดังนั้นอย่างหนึ่งเลยที่คุณต้องเข้าใจก่อนว่า คุณไม่ได้เป็นคนคิดตัวละคร นิสัย ฉาก พลัง สัตว์ หรืออะไรก็ตามที่อ้างอิงจากเรื่องที่ถูกแต่งไว้แล้ว ดังนั้นถ้าพูดเรื่องภาษา การบรรยายต่างๆ ก็อาจจะใช้ความสามารถ 100% ของคุณเองนั่นแหละ แต่ถ้าพูดถึงองค์ประกอบอื่น เช่น คุณเอาอาวุธเพียงชิ้นเดียวจากเรื่องที่ถูกแต่งด้วยคนอื่นมาประกอบในนิยายคุณ ก็คล้ายๆ การก๊อปไอเดียแล้วหละครับ คือคุณไม่ต้องคิดในส่วนนั้นเอง ก็เท่ากับว่าไม่ใช่นิยายของคุณ 100% มันไม่ได้บ่งบอกว่าคุณเขียนดีหรือไม่ดี แต่ จขกท. น่าจะอยากอ่านเรื่องที่ใช้ไอเดียของตัวเองทั้งหมดมากกว่า หรือหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่อ้างอิงได้ไม่ใช่จากเรื่องที่คนอื่นแต่งมาครับ

อืมถ้าเราเขียนแฟนฟิกก็ถือว่าเป็นผลงานของเราร้อยเปอร์เซ็น

พูดตรงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่าการใช้ตัวละครของคนอื่นเป็นเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์นะ

แต่ก็เพราะมันเป็นแฟนฟิกไงล่ะ

เคยอ่านฉากจบของโดราเอม่อนไหม Google ดูก็มีให้อ่าน

เป็นแฟนฟิกเหมือนกัน อ่านจบแล้วลองนึกนิยามคำว่าไอเดียใหม่ดูครับ

ตัวละครเอามาจากคนอื่น เซ็ทติ้งเอามาจากของคนอื่น

แต่ไอเดียที่จะจับวางทิศทางของตัวละครเป็นของผู้เขียนนะ

แฟนฟิคมักสร้างไอเดียต่อยอดจากความสัมพันธ์ของตัวละคร

คนเขียนแฟนฟิกทำงานเฉพาะส่วนของไอเดีย คนอ่านรู้ความสัมพันธ์ของตัวละครอยู่แล้ว พวกเขารักตัวละครเหล่านั้นอยู่แล้ว มันจึงทำงานกับคนที่เป็นแฟนของศิลปิน แฟนของนิยายเรื่องนั้น ๆ ได้ดีกว่าคนที่ไม่รู้จัก

แต่คนเขียนออริต้องทำงานส่วนของความสัมพันธ์ทั้งละหว่างตัวละครและคนอ่าน ต้องทำให้คนอ่านรักตัวละคร รู้จักและเอาใจช่วยพวกเขา ซึ่งตรงนี้เป็นงานที่ยากมาก ๆ

ต้องสร้างฐานที่ดีจึงต่อยอดขึ้นไปได้

ขายได้หลายเล่มแล้วค่ะ แต่คือตรงไหนไม่ดีก็อยากจะแก้ไข เล่มต่อไปที่กำลังเขียนอยู่ อยากทำให้ดีกว่านี้ ก็อยากพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆค่ะ ให้ถึงจุดที่แบบ... 55+ ไปนอกโลก... ไปอยู่ดาวอังคาร สับเต็มที่ได้เลย จากที่อ่านๆมาเราเห็นด้วยหลายๆอย่างนะ อย่างเช่นเรื่องแฟนฟิค... ไม่ได้อคติอะไรกับแฟนฟิคแต่เห็นด้วยที่ว่ามันไม่ได้ดึงศักยภาพของนักเขียนออกมา 100% จริงๆ วิจารณ์ได้ตรงจุดค่ะ ใครรับได้ก็นำไปปรับปรุงแก้ไขตรงที่บกพร่อง เป็นเรื่องดีเสียอีก