มา discuss เรื่องกีฬาสีกันเถอะทุกคน!!!

[milkyway_]

สิ่งที่มีมาตลอดบางดีก็ใช่ว่าจะดีเสมอไป เราจึงขอใช้พื้นที่ในกระทู้นี้ เพื่อเชิญชวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ มาร่วมถกปัญหาเกี่ยวกับกีฬาสีกันเถอะค่ะ



เกริ่นก่อนว่าเราเป็นแค่นักเรียนตัวเล็กๆคนนึงในโรงเรียน ไม่ได้เป็นประธานนร. ไม่ได้เป็นที่รู้จัก ไม่ได้มี Beauty Privilege ไม่ว่าจะกิจกรรมใดๆ ถือว่าเป็นคน introvert คนนึงเลยก็ว่าได้ ซึ่งรร.เราตอนนี้จะจัดงานกีฬาสี (ไม่สนฟ้าสนโควิดเลยค่ะคุณพรี่)

เราเลยสงสัยว่าทำไมกีฬาสีต้องมีวัฒนธรรมความเล่นใหญ่ที่ส่งต่อเป็นทอดๆจากรุ่นสู่รุ่น อย่างปีที่แล้วเล่นใหญ่ ปีต่อไปต้องเล่นใหญ่ให้เท่าหรือมากกว่าเดิมแบบนี้ไปเรื่อยๆด้วย? ทำไมหลีดจะต้องแต่งตัวปังๆ พาเหรดแฟนซีต้องแต่งตัวเริ่ดๆ สแตนต้องอลังการ ทั้งๆที่เราไม่ได้อะไรจากมันเลยนอกจากความฟุ่มเฟือย แถมยังเป็นกิจกรรมที่ส่งเสริมระบบ Sotus / Beauty Privilege ชั้นยอดอีก และก็ไม่ได้ส่งเสริมความสามัคคีอย่างที่ใครเขาโฆษณากัน


แล้วแบบนี้เราจะจัดกีฬาสีต่อไปเพื่ออะไรคะ? และถ้ายืนยันว่าควรมีต่อ กีฬาสีแบบไหนคือกีฬาที่ดี ที่ทุกคนสามารถเอนจอยกับมันได้




นี่เป็นความเห็นจากเราเพียงคนเดียว เราจึงมาตั้งกระทู้เพราะอยากฟังจากมุมของคนอื่นและรร.อื่นบ้าง ขอบคุณค่ะ

Comments

[มัณทนา [ทีมหลบหนีโควิด 19]]

กิจกรรมไร้สาระสร้างความแตกแยก

[หิวข้าวเกรียบ]

กีฬาสีที่ดีสำหรับเรา คือการที่ทุกคนในโรงเรียนได้มีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น และลงมือทำ ได้ปลดปล่อยความคิดที่อัดอั้นอยู่ในหัวออกมาเป็นสิ่งต่างๆในงานกีฬาอาทิเช่น แสตนเชียร์ ขบวนพาเลด ได้พิสูจน์ความสามารถในด้านต่างๆไม่ว่าจะเป็นด้านกีฬา แฟชั่น หรือแม้แต่ความเป็นผู้นำของประธานสีครับ มันเหนื่อยแต่เราก็ได้ประสบการณ์ที่เราอาจจะไม่มีโอกาสได้พบเจออีกก็ได้

บางทีอาจจะมีความเห็นไม่ตรงกันหรือบางครั้งพวกคุณก็เรียกว่าแตกแยกแตกสามัคคีบ้าง แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายได้เปิดอกคุยกันถอยกันไปคนละก้าวทั้งสองฝ่ายก็จะกลับมาจับมือกันได้ครับ จะคิดว่าเป็นการฝึกทักษะด้านการเจรจาก็ได้ มันต้องมีเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วครับไม่มีใครมีความเห็นตรงกัน100% หรอก เราแค่ต้องหาทางออกที่ดีที่สุดให้ได้แค่นั้น เช่นสีฟ้าสีแดงโหวตแข่งกีฬาแบบลีก สีเขียวสีเหลืองโหวตแข่งกีฬาแบบทัวนาร์เมนต์ เสียงคือ 2-2 เราก็แก้ปัญหาเอาครับว่าจะหาทางออกยังไง จะใช้อำนาจของดวงเผด็จการฝ่ายตรงข้าม หรือจะคุยกันต่ออีกเพื่อหาข้อสรุป ถ้าเลือกที่จะปล่อยไว้อย่างนี้ความขัดแย้งเล็กๆที่เริ่มจากที่ประชุมก็จะลามทุ่งครับ

จริงๆกีฬาสีนี้มันพิสูจน์พวกเราได้หลายๆอย่างเลยแหละ บางคนที่ไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมหรือว่าถูกเก็บตังค์อะไรแบบนี้ก็อาจจะคิดว่ากีฬาสีมันไร้ประโยชน์ทำมาทำไม ส่วนเรื่องระบบโซตัสอะไรต่างๆนานา ก็ใช่ว่าจะมีทุกโรงเรียนครับดังนั้นเหมารวมไม่ได้ หนึ่งในนั้นก็โรงเรียนที่ผมศึกษาอยู่

ลองมองกีฬาสีในมุมมองที่แตกต่างดูครับ แล้วเราจะเห็นอะไรอีกมาก ทุกอย่างก็ย่อมมีข้อดีข้อเสียในตัวมันเองเราจะมองเห็นอะไรของมัน ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเรา

[นัมจุนทำแอร์พอร์ตหายอีกละ]

ของเราจะว่าชอบก็ชอบ จะว่าเกลียดก็เกลียดค่ะ

จะรู้สึกเกลียดช่วงอยู่ม.ต้น เพราะมักจะโดนบังคับเป็นสแตน เป็นintrovertเช่นกันค่ะ แต่ก็ทำๆไป มักสนุกแค่วันจริงเพราะบรรยากาศมันสนุกดี ส่วนที่ชอบก็จะเริ่มชอบช่วงม.ปลาย เพราะจะได้ทำอะไรที่มากกว่านั่งเชียร์บนสแตน เช่น รุ่นพี่เลือกไปทำพร็อพ เสิรฟ์น้ำ(เราไม่ได้ร่วมกีฬาเลยเพราะแรงน้อย) พอม.6ก็จะได้ลุยสุด ก็คือการทำสแตน พร็อพ หาน้องมาช่วย ซึ่งตรงนี้มันแล้วแต่คนแหละ แต่เราชอบช่วงนี้เพราะชอบวาดรูปเลยได้ทำหน้าที่ ที่ตรงกับที่ถนัด แต่ก็เกลียดในเวลาเดียวกัน ก็คือ การทะเลาะกันและสร้างความแตกแยกแหละ ความเห็นจะไม่ค่อยตรงกัน ทำป้ายก็อุส่าวาดไปอย่างเยอะ แปปๆพอเราไม่ได้มาลงงาน กลับมาอีกทีแม่งวาดทับเปลี่ยนแบบบางป้ายที่มันไม่ชอบกัน ทั้งๆที่ถามไปแล้วว่าแบบนี้ล่ะจะโอเคมั้ยก็ตอบโอเค

แต่ว่าพอจบกีฬาสี พอมันเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ร่วมกีฬาสีในรั้วโรงเรียนมันก็จะรู้สึกอินๆหน่อย ยืนร้องเพลงจบฟังผลแต่ละสี พอจบหมดกิจก็โยนของขึ้นฟ้าเฮกัน บางคนแม่งโยนรองเท้าหลบแทบไม่ทัน ละพอจบวันวงดนตรีก็เล่นเพลงส่งอย่างมันส์ ก็สนุกไปอีกแบบ

แต่ถ้าถามว่าควรอยู่ต่อมั้ย มันแล้วแต่จริงๆอ่ะ ถ้ามีต่อคิดว่า 1คุณครูควรเข้ามามีบทบาทมากกว่านี้(แบบเท่าๆกันกับคนดูแลอ่ะ) - เพราะมันมักเกินระบบโซตัสได้จริงๆ ยิ่งน้องๆที่ต้องขึ้นสแตน รุ่นพี่ก็ชอบทำตัวข่มๆ ซึ่งพอเราม.6เพื่อนเราก็ไมไ่ด้เป็นหนักกันเท่ารุ่นก่อนๆแล้ว เพราะมันก็ไม่ชอบ ของเรารร.ก็ยิ่งนับวันโซตัสก็น้อยลง เพราะม.6ก็เริ่มโฟกัสกับการเรียนหนักแล้ว

2ของรางวัลให้มันคุ้มๆหน่อยเห้ย ไอ่ขนมปี๊บหรือถ้วยเฉยๆนี่หยุดค่ะซิส ขออะไรที่มันน่าชิงกว่านี้หน่อย ถึงแม้พอจบงานคุณครูแต่ละสีจะชอบแจกไอติม แจกขนมฟรีทั้งวันก็เถอะ

ข้อดีตัวต่อเรา?

1.ได้รูปกิจกรรมไปทำพอร์ต (ม.ปลายส่งผลมากๆยิ่งใครได้เป็นหลีด ได้มีบทบาทกับกีฬาสี มหาลัยโครตจะชอบเลย )

2.ได้ฝึกฝน(อันนี้คงเหมาะกับพวกชอบสายกีฬา หรือ พวกศิลปะและแก๊งวงดนตรีหรือพวกกรรมการ ใครที่ไม่ได้ชอบเลยก็คงไม่ได้อะไรนอกจากความอึดอัด)

3.ความทรงจำ (แต่ก็ทั้งดีและแย่อ่ะนะ)

[นัมจุนทำแอร์พอร์ตหายอีกละ]

แต่ถ้าจัดช่วงโควิดนี่ ความสะอาด+ระยะห่างก็ต้องมีเยอะนะ ;-;