เทคนิคการเขียนแบบนี้ เรียกว่าอะไรคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เป็นเทคนิคการเขียนแบบบิดเบี้ยวแสดงความรู้สึกของตัวละครหลัก ตรรกะบิดเบี้ยว
เช่น คนร้ายข่มขื่นหญิงสาว ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงแต่งตัวมิดชิดมาก ๆ คนร้ายอาจจะมองประมาณว่าเธออ่อย เธอให้ท่า ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงไม่ได้ทำอะไรเลย
เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ
เทคนิคการเขียนนี้เรียกว่าอะไรคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
หมื่นกลีบพันอักษร
4 พ.ย. 63 เวลา 15:01 น.
1,069
views
7 ความคิดเห็น
ผิดกระทู้ป่าวจ๊ะ
เอ้ยย ผิดจริง ๆ ด้วย ขอโต้ดก๊าบบ
รู้จักแต่แบบคล้าย ๆ ที่เรียกว่า 'ผู้บรรยายที่ไม่น่าเชื่อถือค่ะ'
(แบ่งปัน) ทริคการเขียนหลอกผู้อ่านด้วย “unreliable narrator”
https://www.dek-d.com/board/view/3879687/
ผู้บรรยายเรื่องผู้ไม่น่าเชื่อถือ
https://www.dek-d.com/board/view/3920314/ ถ้าไม่ใช่ที่ต้องการก็ขออภัยด้วยค่ะ
ใช่เลยค่ะ ขอบคุณมากค่าาา ฮือ นี่แทบจะพลิกแผ่นดินหาแล้ว
เราเห็นต่างเรื่องนิยาม "ความถูกต้อง" เราอาจมองจากมุมนอกของตัวเราว่านี่คือตรรกะที่ผิด แต่ในสายตาของตัวละครนั้นนั่นคือตรรกะความถูกต้องของเขา ซึ่งไม่เป็น "ความจริง" แบบที่สังคมยอมรับ นิยามความถูกต้องมันเป็นเรื่องที่อยู่ที่มุมมองน่ะค่ะ พอเอามาใช้ในบริบทแบบนี้มันจะเป็นการตัดสินข้อเท็จจริงที่ว่ามันมีกลุ่มคนที่มีความผิดปกติทางจิตส่งผลไปถึงกระบวนความคิดที่มีตรรกะแตกต่างไปจากคนปกติทั่วไป ซึ่งมันเป็นข้อเท็จจริงทางจิตวิทยามันมันมีจริง ดังนั้นมองในมุมของความเข้าใจนี้ สิ่งนี้คือถูกต้อง ถ้า!! คุณกำลังสร้างตัวละครที่มีความผิดปกติทางจิตใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในแง่ของความหลงตัวเองหรือใช้แนวคิดอคติในการมองผู้อื่น มันมีความสมจริงในแง่นี้
เราคิดว่าวิธีการเล่าแบบนี้มันเป็นเรื่องของการสร้างตัวละครหลักที่มีปมปัญหาทางจิต โดยเราเลือกเล่าในมุมของคนที่มีความผิดปกตินี้เป็น "ตัวละครหลัก" (ในกรณีที่น้ำหนักของเรื่องอยู่ในตัวละครนี้เป็นผู้ดำเนินเนื้อเรื่อง) อย่างในแบบ POV3 ส่วนหากเป็น POV1 ตรงนี้จะมีเทคนิค Unrealiable Narrator ตามชื่อค่ะ เป็นผู้บรรยายเล่าเรื่องราวทั้งหมดผ่านสายตาและความนึกคิดตนเอง (POV1) แต่ความคิดนั้นสะท้อนถึงอคติ ความบกพร่อง หรือความผิดปกติบางอย่าง ทำให้มันเป็นการเล่าเรื่องจากมุมของตัวละครที่ไม่น่าเชื่อถือหรือไม่ควรเชื่อถือ ตัวอย่างที่ทันสมัยหน่อย ก็จะมี โจ โกลเบิร์ก จากเรื่อง YOU ที่มีความผิดปกติทางจิตและเป็นสตอล์คเกอร์ มองว่าตนมีความสำคัญเหนือคนอื่น (บุคลิกภาพแบบหลงผิด) เวลาเราอ่านนิยายเราจะเป็นคนฟังเรื่องราวที่โจเล่าในขณะที่เราจะมองเห็นเลยว่าเขามีปัญหาทางด้านความนึกคิด นี่คือตัวอย่างของ Unrealiable Narrator ลองดูแบบซีรีส์ก็ได้นะคะ แต่มันจะออกมาโรแมนติกเกินต้นฉบับที่จะสื่อออกมาถึงปัญหาของตัวละครได้ชัดกว่า
ส่วนถ้าเป็นการบรรยายแบบ POV3 ถึงตัวละครเอกที่ไม่ปกติทางด้านความคิด เซตเรื่องราวของ Hannibal Lector ก็น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีในการเข้าใจความคิดผิดปกติที่แสดงออกผ่านมุมมองและข้อสนทนา ไปจนถึงการกระทำของเค้าในฐานะตัวละครเอกที่ไม่ใช่วีรบุรุษแต่เป็นอาชญากร มันมีความถูกต้องในการถ่ายทอดความคิดของตัวละครตามข้อเท็จจริงค่ะ แค่มันไม่ใช่นิยามความถูกต้องของสังคม เพราะงั้นจะว่ามันผิดที่จะมาเล่าคงดูรวบรัดไปหน่อย เพราะคนเขียนก็อ้างอิงจากกรณีศึกษาที่เกิดขึ้นจริงๆ กับคนที่มีปัญหาดังกล่าวค่ะ
น่าจะเป็นการใช้ pov1 แล้วพูดคนเดียวหรือเปล่า ลอง google คำว่า Stream of consciousness งานของ โอทซึอิจิ อย่างโกธ คดีตัดข้อมือ น่าจะเป็นตัวอย่างได้
เราชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ :D
เทคนิคการเขียนแบบนี้ เรียกว่าอะไรคะ
สวัสดีค่ะ
เป็นกระทู้ที่มีประเด็นที่ดี และดูจะเป็นหัวข้อที่สำคัญมากๆ สำหรับนักหัดเขียน เช่น เจ้าของเม้นต์นี้ค่ะ
ขออนุญาตยกบทสนทนาของคุณมาพูดคุย แลกเปลี่ยนนะคะ
ก่อนอื่นนะคะ หากคุณเจ้าของกระทู้รู้สึกว่า คำตอบต่อไป ข้างล่างนี้ อาจจะเป็นอะไรที่คุณรู้สึกว่ารุนแรง และตรงเกินไป ก็ขอให้คุณเจ้าของกระทู้เปิดใจด้วย และคิดเสียว่า...ทั้งนี้ เจ้าของเม้นต์ได้ทำการตอบคำถามให้ตรงประเด็นเท่านั้นนะคะ
คือจะตอบด้วยความเป็นกลาง ตามที่ตนเข้าใจ ในเหตุที่คุณยกมานี้นะคะ
โอเคนะคะ จะลองๆ หัดคิดหาคำตอบเกี่ยวกับประเด็นที่เห็นว่า เป็นหัวข้อสำคัญของคุณนี้ค่ะ
เราเคยอ่านเจอเราเคยอ่านเจอบทความหนึ่งของเด็กดี
เป็นเทคนิคการเขียนแบบบิดเบี้ยวแสดงความรู้สึกของตัวละครหลัก ตรรกะบิดเบี้ยว
ตอบคุณว่า ที่คุณรู้สึกเช่นนั้น อาจจะมีสาเหตุจากที่ว่า คุณไม่เข้าใจในเหตุที่เขาสื่อ...ผ่านการเล่านั้น ก็เป็นได้ค่ะ
หรือ อาจจะเป็นความจริงตรงที่ว่า เขานักเขียนไม่ชัดเจน มีการขาดตก บกพล่องในข้อมูล หรือสาระสำคัญซึ่งพึงมีอยู่ ในการเชื่อม เรื่องราว เหตุการณ์เพื่อที่จะให้เห็นเป็นความสมจริงได้
หรือเหตุการณ์ ซึ่งเป็นหลักฐานสำคัญได้ ที่อาจจะขาดไป ผ่านการสื่อ หรือการเล่าเรื่องของเขา นั้นอาจจะเป็นสาเหตุค่ะ
คือ สองเหตุนี้เกิดขึ้นได้ และเหตุเหล่านี้จะทำให้ คนอ่านสับสนได้ค่ะ
คือในเหตุแห่งความจริงแล้ว การที่คนอ่านจะสามารถเข้าใจสื่อใดๆ ได้ดีพอ หรืออ่านแล้วเข้าใจ เหตุการณ์ชัดเจน จากใจความที่คนเขียนได้เขียน หรือสื่อไว้นั้น
คนอ่านเองหรือ ก็เป็นตัวแปรสำคัญ ด้วยนะคะ
และ ในทางกลับกัน การที่จะสื่อ หรือเล่าเรื่องได้แตกฉาน และชัดเจนได้ดีพอ(ในที่นี้ ไม่ว่าจะเป็นแนวซับซ้อนเพื่อนำพาให้เหตุการณ์หักมุมก็ตามที) คนเขียนในเรื่องราวนั้นๆ ก็ต้องมีศิลปะ หรือมีข้อมูล สาระที่แน่น และถูกต้อง ดีพอ มาเป็นปัจจัยในการเล่าเรื่อง นั้นต้องมีอยู่เป็นสำคัญด้วยเช่นกันค่ะ
ซึ่ง ในความจริง สาเหตุเช่นนี้ เกิดขึ้นบ่อยๆ ค่ะ
คือ คนอ่านไม่สามารถเข้าใจงานเขียนในบางเรื่อง หรือวรรณกรรมที่เขาต้องการเสพนั้น เช่น เขาตีความไม่ออก หรือตีความไม่แตก ไม่เข้าใจได้ ดังที่เขาต้องการ
เหตุเช่นนี้สามารถเกิดขึ้นได้ค่ะ
หรือ คนเขียน ไม่สามารถสื่อได้ดีพอ เพื่อการเล่าเรื่อง ด้วยสาเหตุที่เขาขาดข้อมูล ในเรื่องต่างๆ ที่เขาต้องการเล่า
เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้ เป็นธรรมดา ในบางครั้งค่ะ
---------------------
ข้างบนนั้น ยาวๆ กั้นเลยดีกว่านะ
ได้เห็นเป็นวรรค เป็นตอน
--------------------------
ต่อนะคะ
เช่น คนร้ายข่มขื่นหญิงสาว ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงแต่งตัวมิดชิดมาก ๆ คนร้ายอาจจะมองประมาณว่าเธออ่อย เธอให้ท่า ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงไม่ได้ทำอะไรเลย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คุณเจ้าของกระทู้คะ คุณนะคะ ไร้เดียงสาจริงด้วยสิ
หากเข้าข่ายที่ว่า เขาได้ลงมือข่มขืนเธอ นั้นแสดงว่าตัวละครแย่แล้วค่ะ
คือ ตัวละครชายมีอาการสติแตก ในเรื่องของความอยาก ความต้องการ จนเขาอดกลั้นไม่ได้ หรือไม่ไหว ในที่สุดเขาก็ล้มเหลว อ่อนแอ เกิดเป็นคนใจบาป ทำผิดศีลธรรม ทำเรื่องที่แย่ หรือเป็นสิ่งที่เลวร้าย ต่อผู้ที่ถูกกระทำ
คือเมื่อเขายํ่าแย่จนควบคุมตัวเขาเองหรือ ความอยากไม่ไหว เขาก็กระโจนเข้าปลํ้า หรือข่มขืนเธอ
ไม่ว่าเธอจะเป็นคนดี มีกาลเทศะ มีมารยาทที่ดีงาม เหมาะสมในการวางตัวที่ดี มิได้ส่อแววว่า เธอให้ท่าเขา หรือเธอไม่ได้อ่อยเขาเลย หากแต่เธอยังมีการแต่งเนื้อแต่งตัวตัวมิดชิดอีกด้วย หากแต่ เมื่อเธอโชคร้าย ได้พบเจอชายที่ตกเป็นทาสกาม ชนิดควบคุมตัวเขาเองไม่ได้ เธอก็จะตกเป็นเหยื่อ ตกเป็นผู้ที่เคราะห์ร้าย อยู่แล้วค่ะ
คือเหตุเช่นนี้ เกิดขึ้นได้ เป็นความจริงในโลกนี้นะคะ คุณเจ้าของกระทู้
คือไม่ใช่เหตุที่ผิดปรกติของคนที่บ้ากาม หรือที่ตกเป็นทาสของราคะ ตัณหาแต่อย่างใดค่ะ
คือเป็นธรรมชาติของคนเหล่านี้ค่ะ(เป็นอะไรที่แย่มากๆ)
คือเขาติด เขาแย่ เขาก็ต้องเสพ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด คือแม้ด้วยวิธีข่มขืน หรือขืนใจ ซึ่งเป็นเหตุที่ผิดศีลธรรม เขาก็ทำค่ะ
ในชีวิตจริงก็มีข่าวออกมาบ่อยๆ นะคะ
คือจริงแล้ว ในกรณีนี้ หากคุณไม่เข้าใจ อาจจะเพราะนักเขียนตกหล่น ผ่านการเล่าเรื่อง หรือผ่านการกระทำที่ไม่ชัดเจนของตัวละครมั้งคะ คุณจึงรู้สึกว่าเป็นอะไรที่บิดเบี้ยวไป
หากคุณจะถามว่า เหตุดังกล่าวนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร และมีความผิดพลาดจากภายใต้เทคนิคใด?
ตอบคุณว่า น่าจะด้วยที่เขาขาดเทคนิคในการที่นักเขียน ควรจะต้องทำการบ้านมาให้ดีเสียก่อน ให้มีความละเอียดแยบยล เป็นพื้นฐานเสียก่อน ก่อนที่จะเริ่มลงมือเล่าเรื่องค่ะ
คือเขาอาจจะตกหล่น ข้อมูล สาระหรือตกหล่นเหตุการณ์ ซึ่งเป็นเหตุ เป็นปจัจัยสำคัญในการกระทำของตัวละคร จนเกิดการสื่อ หรือการเล่าเรื่องที่ไม่ชัดเจน ก็เป็นได้ค่ะ
เพราะในเหตุแห่งความจริงแล้ว เหตุเช่นที่คุณยกมานี้ สามารถเกิดขึ้นได้จริงนะคะ
เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ
เทคนิคการเขียนนี้เรียกว่าอะไรคะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คุณน่าจะน่ายังเด็กอยู่มากๆ คุณจึงรู้สึกว่าไม่ถูกต้องในความรู้สึกของคุณค่ะ
(เป็นเด็กดี ที่มีมุมมองดี จนสามารถเห็นเหตุที่ติดลบได้ผ่านการสื่อด้วยนะคะ ชื่นชมค่ะ)
ซึ่งก็เป็นธรรมดานะคะ ที่เด็กๆ ผู้ที่ไร้เดียงสา จะไม่เข้าใจในการกระทำที่ดูจะตกตํ่า และไร้ซึ่งคุณธรรม ศีลธรรม
คือคุณคงจะไม่เชื่อว่าเหตุเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้จริงนั้น อาจจะเพราะคุณยังไม่โตพอ และยังไม่มีประสบการณ์พอ ที่จะเป็นหลักฐานได้ว่า ชายที่ตกตํ่า มืดมน ตกเป็นทาสของกาม โลกีย์ ตัณหา และราคะ นั้นมีอยู่จริงค่ะ
และคนเหล่านี้ สามารถทำได้ทุกอย่าง กับเหยื่อในยามที่เขาจะหาได้
(บางคนข่มขืนแม้ลูกของตน หรือญาติของตน ก็มีเกิดขึ้นค่ะ)
อยากบอกคุณว่า เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ที่คุณยกมาถาม...ในสาเหตุที่คุณไม่เข้าใจในการสื่อ ที่คุณได้เสพ นักเขียนทั้งหลายได้เรียนรู้ไว้ว่า...การสื่อ ที่ไม่ชัดเจนนั้น เป็นผลสะท้อนได้มากมาย
ซึ่งเราไม่รู้ได้ว่า ใคร? ในที่นี้ คืออาจจะมีผู้ที่ไร้เดียงสา และเป็นผู้ที่เสพผลงาน นักเขียนทั้งหลายจึงควรตระหนักอย่างยิ่ง เกี่ยวกับเรื่องนี้
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ด้วยความยินดีค่ะ
อยากจะบอกคุณว่า หัวข้อที่คุณยกมาถามนี้ จะสามารถแสดงให้เห็นได้ว่า...การเล่าเรื่องต่างๆ ผ่านวรรณกรรมนั้น ทั้งเหตุการณ์ ข้อมูล ต่างๆ มากมายซึ่งจะนำมาเล่าเรื่อง...และบทจบ...ที่ต้องมีผลสรุป ที่ชัดเจน...ว่าด้วยเรื่องราวต่างๆ นั้น จะนำพาตัวละคร(และคนอ่าน คนเสพไปพบเจออะไร นั้นเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง)
ในโอกาสที่เจ้าของเม้นต์ กำลังหัดเขียนนี้ เห็นว่า เป็นประเด็น และหัวข้อที่เป็นประโยชน์มากมาย ต่อการที่จะเรียนรู้พัฒนา...เทคนิคการเขียนผลงาน หรือการสร้างวรรณกรรม ให้ชัดเจน ที่ดีเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณสำหรับกระทู้ ซึ่งมีหัวข้อที่เป็นประโยชน์มากมาย นี้ด้วยเช่นกันค่ะ
ขอแย้งนิดหน่อยได้ไหมคะ เราคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจประเด็นที่เจ้าของกระทู้ต้องการสอบถามผิดไป
เทคนิคการเขียนที่บิดเบี้ยวที่เขาหมายถึงคือเทคนิคที่นักเขียนเล่าเรื่องราวผ่านตัวละครใดตัวละครหนึ่งเท่านั้น ซึ่งในบางครั้งตัวละครนั้นอาจมีตรรกะที่บิดเบี้ยว บิดเบือน เข้าข้างตัวเอง ฯลฯ ทำให้สิ่งที่นิยายบอกเล่าให้คนอ่านรู้ไม่สามารถเชื่อถือได้ว่าเป็นความจริงทั้ง 100%
ยกตัวอย่างการจำลองเหตุการณ์ของเจ้าของกระทู้ที่ว่าคนข่มขืนอาจจะคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำผิด ผู้หญิงต่างหากที่มายั่วยวนเขาก่อน ตรงนี้คือเจ้าของกระทู้ไม่ได้จะบอกว่าความคิดของคนข่มขืนมันถูกต้องนะคะ แต่จะบอกว่ามุมมองที่เล่าออกมาโดยคนข่มขืนมันไม่เป็นความจริงต่างหาก
ถ้าสมมติเราอ่านนิยายที่เล่าแค่ในมุมมองของคนข่มขืน ใช้คนคนนี้เป็นตัวละครหลักในการบอกเล่าเรื่องราว เราอาจจะรู้แค่ว่า "มีผู้หญิงมายั่วยวนให้ท่าก่อน ฝ่ายชายเลยสนองให้โดยที่ฝ่ายหญิงก็เต็มใจที่จะมีเซ็กซ์กับเขา" ขณะที่ถ้าเราใช้เหยื่อเป็นคนเล่า เรื่องราวที่ได้ก็จะต่างออกไปเหมือนหนังคนละม้วน (แน่นอนว่านิยายแนวนี้มักเป็นแบบ POV1 ค่ะ)
เราเข้าใจว่าคุณอาจไม่เคยเห็นเทคนิคนี้ เพราะเทคนิคในการเขียนนิยายก็มีไม่รู้กี่แบบ แถมบางแบบยังมีหลายชื่อให้เรียกอีก แต่ที่เราไม่โอเคคือการที่คุณบอกว่าเจ้าของกระทู้เป็น "เด็กไร้เดียงสาที่ไม่เข้าใจในการกระทำที่ดูจะตกตํ่า และไร้ซึ่งคุณธรรม ศีลธรรม"
สำหรับคนที่ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว การพูดแบบนี้ใส่เขาดูไม่ใช่อะไรที่ควรทำเลยนะคะ มันเป็นการตัดสินและยัดเยียดคำว่าเด็กไร้เดียงสาที่ยังแยกผิดถูกไม่ออกให้เขา ทั้งที่คุณตีความประเด็นที่เขาต้องการสื่อผิดด้วยซ้ำ แต่ถึงแม้ว่าคุณจะตีความกระทู้นี้ถูก การพูดแบบนี้ใส่คนอื่นก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ควรอยู่ดีค่ะ
แค่อยากฝากเอาไว้ให้ระวังมากกว่านี้น่ะค่ะ ขอบคุณที่รับฟังนะคะ
เห็นด้วยกับคุณเจ้าของเม้นต์ 5-1 ค่ะว่าเม้นต์ยาวๆ ที่คุณเจ้าของเม้นต์ที่ 5 พิมพ์มาแล้วกล่าวถึงจขกท. มันฟังดูแดกดันยังไงชอบกล ทั้งที่ตัวเองตีความสิ่งที่เขาถามไม่ถูกด้วยซ้ำ
ทีหลังอ่านให้ได้ศัพท์ แล้วค่อยจับไปกระเดียดนะคะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ตั้งยืดยาว หรือไม่ก็อ่านเม้นต์ก่อนหน้าบ้างว่าเขาคุยอะไรกัน
สวัสดีค่ะ คห.ที่5-1
ขอแย้งนิดหน่อยได้ไหมคะ
ด้วยความยินดีค่ะ
เราคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจประเด็นที่เจ้าของกระทู้ต้องการสอบถามผิดไป
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ที่หัวเราะนี้เพราะด้วยที่มีอารมณ์ดีๆ นะคะ)
อารมณ์ดีๆ รวมที่คิดอยู่แล้วว่า คงจะต้องมีการที่เพื่อนในบอร์ดบางคน รู้สึกต่อเม้นต์ของเจ้าของเม้นต์นี้ ในแบบที่ต่างไปจากที่ตนต้องการสื่อ ในเม้นต์ก่อนหน้านี้ แน่ๆ
คือจริงแล้วนะคะ ก็ตอบกลับเม้นต์ของเจ้าของกระทู้ ตามที่เขาส่งข้อความเข้ามาแบบตรงๆ เลยด้วยค่ะ
และนี่ คือข้อความของเขา นะคะ
เราเคยอ่านเจอเราเคยอ่านเจอบทความหนึ่งของเด็กดี
เป็นเทคนิคการเขียนแบบบิดเบี้ยวแสดงความรู้สึกของตัวละครหลัก ตรรกะบิดเบี้ยว
เช่น คนร้ายข่มขื่นหญิงสาว ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงแต่งตัวมิดชิดมาก ๆ คนร้ายอาจจะมองประมาณว่าเธออ่อย เธอให้ท่า ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงไม่ได้ทำอะไรเลย
เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ
เทคนิคการเขียนนี้เรียกว่าอะไรคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ในที่นี้ ขอให้คุณร่วมอ่านข้อความ และประโยคที่เจ้าของกระทู้ส่งเข้ามานี้ อีกครั้งนะคะ คุณอาจจะเห็นเป็นความแตกต่าง จากเดิมก็เป็นได้ค่ะ
คือเจ้าของเม้นต์นี้ อ่านข้อความของเจ้าของกระทู้แล้ว รู้สึกว่าเจ้าของกระทู้ ถามเกี่ยวกับคุณภาพของผลงาน คือถามเกี่ยวการเล่าเรื่อง รวมๆ คือเทคนิค ของนักเขียนค่ะ
ดังที่เห็นด้วยว่า เจ้าของกระทู้ยังมีบอกเล่าเข้ามาด้วยว่า
เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ
เทคนิคการเขียนนี้เรียกว่าอะไรคะ
คืออ่านออกมาแล้วตามคำ ในภาษาไทย ก็จะสามารถรับรู้ได้ว่า เจ้าของกระทู้มีความเข้าใจว่าผลงานดังกล่าวนั้น เป็นอะไรที่ผิดตรรกะนะคะ
คือเมื่อมีคำบอกเล่าว่า เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ ทั้งนี้ ในความจริงบอกได้ถึงความรู้สึกเป็นอย่างดีว่า เจ้าของกระทู้รู้สึกว่าตรรกะ การเขียนของนักเขียนดังกล่าวมีการผิดพลาด ซึ่งเป็นคำบอกเล่าของ เจ้าของกระทู้นั้น เกี่ยวกับนักเขียนนะคะ
ซึ่งคำว่า เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ เป็นประโยคบอกเล่าที่ตรง และชัดเจน ซึ่งบอกว่าได้ว่า มีความผิดพลาดเกิดขึ้นของนักเขียนนะคะ
คุณลองๆ อ่านใหม่อีกครั้งนะคะ
คือเจ้าของเม้นต์นี้ ก็เพียงตอบไป ด้วยการแบ่งปัน แลกเปลี่ยนมุมมอง ที่ตนมีอยู่
และด้วยจากความเข้าใจ...ในเนื้อหา สาระ ซึ่งเจ้าของกระทู้ส่งเข้ามา เท่านั้นค่ะ
เพราะเข้าใจว่า เจ้าของกระทู้ได้เห็นความผิดพลาดของนักเขียน เป็นสาเหตุ แห่งการตั้งกระทู้ค่ะ
คือเข้าใจว่า แม้เขาจะมีการกล่าวถามถึง หรือเล่าว่า เป็นเทคนิคใดภายใต้การเขียนแบบนี้
ก็ตามที
แต่การเล่าเข้ามาอย่างชัดเจน ในประโยคที่เห็นนี้ เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ คือการบอกเล่าว่า นักเขียนมีความผิดพลาดค่ะ
นี่เราอ่านภาษาไทยอยู่นะคะ(เข้าใจตรงกันนะคะ?)
คือคำที่บอกว่า เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลยค่ะ
นี้บอกได้ว่านักอ่านเห็นได้ ผ่านการอ่านด้วยที่ว่า ไม่มีความสมเหตุสมผลเลย หรือไม่ถูกต้อง ไม่มีความน่าเป็นไปได้ ซึ่งหากเราจะเข้าใจตรงกันดังที่ว่า ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับนิยาย
เราจะสามารถแปลความออกมาได้หรือคะว่าทั้งหมดนี้...เป็นการกล่าวถึง เป็นเทคนิคการเขียน?
คงไม่ใช่มั้งคะ หากเราจะอ่านออกมาเป็นภาษาไทยนะ
คือด้วยที่ เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจว่าผลงานเขียนต่างๆ เมื่อมีความ ความผิดพลาด ผิดตรรกะในความเป็นจริง ไม่มีการอิงถึงความถูกต้อง ในการเล่าเรื่องเกิดขึ้นนั้น ไม่เกี่ยวกับเทคนิคใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ
หากแต่ เป็นความผิดพลาดของนักเขียน อย่างแท้จริง หรือในทางกลับกัน เขานักเขียน ไม่มีเทคนิคใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ หากแต่เขาขาดข้อมูล แม้ขาดศิลปะในการเล่าเรื่องผ่านเหตุการณ์ที่จะสามารถเกิดเป็นสาระที่จะให้เห็น การเป็นไป...ในเรื่องราวได้ชัดเจนค่ะ
คือตามความเข้าใจของเจ้าของเม้นต์นี้คือ การที่คนเขียนมีตรรกะดี มีเทคนิคดีจริง เขาจะสามารถนำพานักอ่านเห็น รู้ เข้าใจได้ว่า ในสิ่งที่เขาสื่อนั้น ไม่ใช่เหตุการณ์ซึ่งทำให้นักอ่านรู้สึกว่า เป็นการเขียนเล่าตรรกะของตัวละครที่ไม่อิงความถูกต้องเลย อย่างแน่นอนค่ะ
เพราะฉะนั้น จึงเข้าใจว่าเจ้าของกระทู้ พยายามสื่อ หรือบอกเล่าว่า... นักเขียนมีความพลาดค่ะ
คือเจ้าของเม้นต์นี้ ก็ตอบไปตามที่ตนเข้าใจในคำบอกเล่าของเจ้าของกระทู้ค่ะ
หากคุณเข้าใจไปต่างจากนี้
ก็ขอให้คุณเข้าใจ ในจุดที่ว่า เพราะอะไรเจ้าของเม้นต์นี้ จึงตอบมาแบบที่เห็นๆ ในเม้นต์ก่อนหน้านี้นะคะ
คนเรานะ เข้าใจ และตีความ จากการอ่าน แตกต่างกันไปได้นั้น เกิดขึ้นได้ เป็นธรรมดานะคะ
เราเข้าใจว่าคุณอาจไม่เคยเห็นเทคนิคนี้ เพราะเทคนิคในการเขียนนิยายก็มีไม่รู้กี่แบบ แถมบางแบบยังมีหลายชื่อให้เรียกอีก
หากเจ้าของเม้นต์นี้จะบอกกับคุณว่า เทคนิคเกี่ยวกับ POV1 ในที่นี้ คือการเล่าเรื่องในมุมของบุคคลที่ 1 นะคะ?
เจ้าของเม้นต์นี้ เข้าใจเทคนิดดังกล่าวนี้ได้เป็นอย่างดีค่ะ
หรือจะเป็นการเล่าผ่าน POV2 POV3 หรือ ก็เข้าใจได้เป็นอย่างดีด้วย เช่นกันค่ะ
รู้ๆ ด้วยค่ะว่า แท้จริงเทคนิคการเขียนนะ ไม่มีอะไรมากมายนัก หากแต่ที่ดูจะยาก คือการที่นักเขียนจะต้องมีข้อมูล สาระ หรือมีศิลปะ มีประสบการณ์ หรือแม้การที่จะแตกฉานในภาษาได้ดีพอทั้งหมดนี้ เป็นอุปกรณ์ที่สำคัญยิ่ง และดีเยี่ยม สำหรับนักเขียนที่จะสามารถสร้างผลงานที่ดี มีสาระ มีเหตุผล มีที่ไป ที่มา ได้ชัดเจนค่ะ
หรือแม้นักเขียนจะต้องการเล่าเรื่องต่างๆ ผ่านปมต่างๆ มากมาย หรือที่ซับซ้อนมากมายก็ตามที หากเขาทั้งหลายมีทุกอย่างที่กล่าวมานี้ เป็นสำคัญ ดีแล้ว
จะไม่มีวันที่นักอ่าน ซึ่งมีประสบการณ์อ่านมามากมาย รู้สึกได้เลยค่ะกว่า ผลงานของนักเขียนนั้นๆ ผิดตรรกะ หรือไม่สมจริง หรือไม่ถูกต้อง นั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้ อย่างแน่นอนค่ะ
คือ เข้าใจแบบนั้นค่ะ
คือเมื่อเข้าใจแบบนั้น จึงเกิดเป็นเม้นต์ ก่อนหน้านี้ค่ะ
-----------------
แต่ที่เราไม่โอเคคือการที่คุณบอกว่าเจ้าของกระทู้เป็น "เด็กไร้เดียงสาที่ไม่เข้าใจในการกระทำที่ดูจะตกตํ่า และไร้ซึ่งคุณธรรม ศีลธรรม"
สำหรับคนที่ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว การพูดแบบนี้ใส่เขาดูไม่ใช่อะไรที่ควรทำเลยนะคะ มันเป็นการตัดสินและยัดเยียดคำว่าเด็กไร้เดียงสาที่ยังแยกผิดถูกไม่ออกให้เขา ทั้งที่คุณตีความประเด็นที่เขาต้องการสื่อผิดด้วยซ้ำ แต่ถึงแม้ว่าคุณจะตีความกระทู้นี้ถูก การพูดแบบนี้ใส่คนอื่นก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ควรอยู่ดีค่ะ
อ่านๆ แล้วนะ ต้องขอตอบคุณว่า ขอบใจ หรือขอบคุณในความหวังดี และห่วงใย เกี่ยวกับการสื่อของเจ้าของเม้นต์นี้นะคะ
(คุณน่ารักมากเลยค่ะ คือเมื่อเข้าใจว่าคุณเป็นคนที่รู้จักห่วงใยผู้อื่น และห่วงใยในเจ้าของเม้นต์ ก็คงต้องขอบคุณ และชื่นชมนะคะ ทั้งนี้ คือเป็นวัฒนธรรมที่ดีงามของไทย ซึ่งเจ้าของเม้นต์นี้ อยากจะรักษาไว้ค่ะ หวังว่าคุณ จะไม่คิดมากไปว่า ที่เจ้าของเม้นต์นี้พยายามจะสื่อ ได้คิดว่าเจ้าของเม้นต์ต้องการแฝงสิ่งอื่นใดเข้ามาด้วยคำ ซึ่งมีความหมาย ดังที่คุณได้อ่านนี้นะคะ
)
ซึ่งจริงแล้วนะ เจ้าของเม้นต์นี้ได้ลง จุด.สำคัญซึ่งเป็นหมายเหตุ(จากใจ) ไว้ ด้วยที่อยากให้เจ้าของกระทู้ เข้าใจในจุดประสงค์ ซึ่งคุณเอง ก็อาจจะไม่เห็น ว่านั้นคือจุดสำคัญของเม้นต์ ด้วยเช่นกันนะคะ
ดังที่มีอยู่ว่า...
ก่อนอื่นนะคะ หากคุณเจ้าของกระทู้รู้สึกว่า คำตอบต่อไป ข้างล่างนี้ อาจจะเป็นอะไรที่คุณรู้สึกว่ารุนแรง และตรงเกินไป ก็ขอให้คุณเจ้าของกระทู้เปิดใจด้วย และคิดเสียว่า...ทั้งนี้ เจ้าของเม้นต์ได้ทำการตอบคำถามให้ตรงประเด็นเท่านั้นนะคะ
คือ คิดรอบคอบไว้ก่อนแล้วค่ะ ด้วยที่ว่า รู้ตัวว่า ตนกำลังคุยอยู่กับใคร
ืคือเมื่ออ่านๆ ข้อความของเจ้าของกระทู้แล้ว ก็รู้สึกได้ว่าเขาน่าจะไร้เดียงสาอยู่ และในที่นี้ คำว่าไร้เดียงสา เป็นความเข้าใจของเจ้าของเม้นต์ คือความบริสุทธิ์นะคะ ในความหมายของคำ ในภาษาไทย คือเข้าใจตามนั้นค่ะ
คือ มิได้มีอกุศล หรืออคติ ต่อเจ้าของกระทู้นั้นว่าเขาอ่อนหัด หรือโง่เขลาจนแยกแยะ ผิดถูกไม่ได้ นั้นไม่ใช่จุดประสงค์ ในการสื่อ ของเจ้าของเม้นต์แต่อย่างในะคะ
และ การที่ส่งผ่านมานี้ คือความหวังดีค่ะ คือการแนะนำ แบ่งปัน เท่านั้นเองค่ะ
ส่วนตรงนี้
สำหรับคนที่ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว การพูดแบบนี้ใส่เขาดูไม่ใช่อะไรที่ควรทำเลยนะคะ
คุณเองนะคะ ที่อาจจะลืมไปว่าที่นี่ หรือบอร์ดแห่งนี้ เป็นบอร์ดสาธารณะนะคะ
คือ เป็นได้ หรือเป็นคล้ายเช่นลานสนทนา เมื่อมีกระทู้ถูกตั้งขึ้นมา ไม่ว่าจะด้วยหัวข้อใดๆ ประเด็นใดๆ หากแต่ ในความจริง หัวข้อ หรือประเด็นนั้นๆ คือตัวตน เป็นคำพูด หรือ คือตัวแทน เป็นสาระ เป็นความประสงค์ ที่แท้จริงของเจ้าของกระทู้ อย่างแท้จริงนะคะ
คือ เจ้าของเม้นต์นี้ได้เห็นเขาส่งผ่านสาระ ข้อความ หัวข้อประเด็น เนื้อหาของเขาที่เขาส่งเข้ามา นั้นก็เท่ากับการที่เราพบเจอกัน ผ่านข้อความ ผ่านคำ เป็นจุดประสงค์ เป็นหัวข้อของเขา ซึ่งที่นี่ ในลานสนทนาแห่งนี้ดีๆ นี้เองแล้ว(หรือคุณว่าไงคะ)
และการที่เราจะเข้ามาแลกเปลี่ยน แบ่งปัน มุมมอง ความคิดเห็นต่อกันนั้น ก็เป็นเรื่องธรรมดา
และ ในเหตุนี้ คนเราก็สามารถ เห็น เข้าใจ ตีความ ข้อความ เนื้อหา ที่อาจจะแตกต่างกันไปนั้น ก็เป็นธรรมดาด้วยนะคะ
และทั้งหมด ซึ่งเป็นเม้นต์ก่อนหน้านี้ ของเจ้าของเม้นต์ ดังที่เห็นนั้น ก็อาจจะเป็นอะไรที่แตกต่างจากที่คุณเข้าใจ รวมที่ว่า เจ้าของเม้นต์นี้ ต้องการแบ่งปันในสิ่งที่ตนเข้าใจ และมีอยู่ ต่อหัวขอในกระทู้ ก็เท่านั้นเองค่ะ
ไม่มีอคติ หรือไม่มีอกุศลใดๆ ซึ่งเป็นส่วนตัว ที่มีต่อเจ้าของกระทู้ แต่อย่างใดเจือปนอยู่
ขอให้คุณเข้าใจตามนี้นะคะ
คือทั้งหมดนี้ ที่เจ้าของเม้นต์ต้องการสื่อค่ะ
ยาวๆ มากๆ เลยด้วย
ก็หวังว่าคุณจะสามารถเข้าใจได้ ในสิ่งที่เจ้าของเม้นต์นี้ ต้องการสื่อนะคะ
แค่อยากฝากเอาไว้ให้ระวังมากกว่านี้น่ะค่ะ ขอบคุณที่รับฟังนะคะ
ด้วยความยินดี และขอบคุณในความหวังดี
ค่ะ
ด้วยที่เจ้าของเม้นต์นี้มีเป้าหมายอยากที่จะเป็นนักเขียนให้จงได้ ในวันหนึ่ง การที่จะรับฟัง แลกเปลี่ยนมุมมอง จากเพื่อนๆ ร่วมบอร์ด ผ่านการสนทนาในหัวข้อต่างๆ นี้ เห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี และสำคัญยิ่งค่ะ
จะพยายามเรียนรู้ และระมัดระวัง ผ่านการสนทนาด้วยตัวอักษรให้จงดีค่ะ
ขอบคุณอีกครั้ง ที่คุณทักทาย และแลกเปลี่ยน จากมุมมองของคุณค่ะ
คห.ที่ 5-2 ค่ะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ทั้งหมดนั้น เป็นคำ ที่บอกเล่าเข้ามา..
ด้วยที่ว่า คุณหวังดีหรือคะนั้น?
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ดูจะเป็นภาษาไทย ที่อ่านออกมาแล้วนะคะ รู้สึกว่า คนเขียน...เขียนด้วยสาเหตุ ใด?
เพราะอารมณ์ เป็นเหตุฤ? หรือว่า ขาดตก ขัดข้องทางด้านเทคนิคอ่ะ?
เป็นไร ของคุณ ก้อไม่รู๊ด้วยเน๊ออออ
คำต่างๆ ของคุณนะคะ เป็นประโยคอะไรอ่ะ?
เป็นประโยคบอกเล่าหรือ?
จากมุมมองของคุณ ที่คุณเองเห็นว่า คุณสมควรที่จะเขียน หรือพิมพ์ ให้เป็นคำที่อ่านออกมาแล้ว...
ดังที่เห็นนี้
เห็นด้วยกับคุณเจ้าของเม้นต์ 5-1 ค่ะว่าเม้นต์ยาวๆ ที่คุณเจ้าของเม้นต์ที่ 5 พิมพ์มาแล้วกล่าวถึงจขกท. มันฟังดูแดกดันยังไงชอบกล ทั้งที่ตัวเองตีความสิ่งที่เขาถามไม่ถูกด้วยซ้ำ
ทีหลังอ่านให้ได้ศัพท์ แล้วค่อยจับไปกระเดียดนะคะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ตั้งยืดยาว หรือไม่ก็อ่านเม้นต์ก่อนหน้าบ้างว่าเขาคุยอะไรกัน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อ่านออกมาแล้ว ก็ต้องบอกคุณว่า ขอบคุณนะค๊าาาา
แต่ขอไม่รับไว้แล้วกันนะคะ
หากข้อความทั้งหมดนี้ ของคุณนะ เป็นความหวังดีล่ะก็
นำไปข้างหน้าก่อนเลยนะคะ
เชิญๆ ค่ะ
หากคุณหวังดีนะ คุณไปหัดเขียนให้ได้ดี ให้ไพเราะ ให้ได้ดีกว่านี้นะคะ และเมื่อคุณสามารถเขียนได้ดีพอ และอ่านแล้วทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ ได้เมื่อไรนะคะ
คุณมาทักทายใหม่ เมื่อไรได้เสมอนะคะ
นักเรียนหัดเขียน
(คือเจ้าของเม้นต์นี้)จะยินดีเสมอค่ะ
แต่ตอนนี้ ต้องไปก่อนนะค๊าาา
(กลัวติดโรคเขียนคำ ที่อ่านแล้ว บอกได้ว่า เจ้าของคำมีความขมขื่นค่ะ
เดี๋ยวติดไม่ดี ไม่เอาค่ะ)
คุณไปหัดมาใหม่นะคะ
ไปดูละครต่อ...ดีกว่าเรา
(เสพละครดีๆ มีความสุขกว่าเนาะ)
ติดละครดี มีความสุขจริงด้วยสิ
และ จงอย่ารบกวนความสุข ของชาวบ้านนะคะคุณ
ขอย่อๆ ยาวไป
อ่านยาวๆ น่ะ ดีแล้ว คุณได้พัฒนาด้วยไงคะ
คุณกลับไปอ่านเม้นต์ยาวววววนั้น ให้จบนะคะ
ฝึกอดทน อดกลั้น ฝึดหัดจดจ่อ อ่านอะไรๆ ยาวๆ นะ จะเกิดเป็นผลดีมากมายค่ะ
เป็นกำลังใจค่ะ
จาดูละครนะ กำลังสนุกเลยด้วย
(อย่าขัดจังหวะน๊า)
ปกติชอบอ่านอะไรยาวๆ อยู่แล้วค่ะ ไม่จำเป็นต้องมาฝึกพัฒนาตัวเองด้วยการอ่านเม้นต์ของคุณหรอกนะคะ
แต่เม้นต์แรกของคุณน่ะดิฉันอ่านจบนะ ถึงได้ตอบว่าเห็นด้วยกับคห.5-1 ไงล่ะ แต่เม้นต์ที่คุณตอบคห.5-1 อ่ะไม่ได้อ่าน แค่กวาดๆ ตาดูก็รู้ว่าเวิ่นเว้อ พ้อยท์อยู่ไหนก็ไม่รู้
แต่เอาเถอะ ยังไงก็ขอบคุณนะที่หวังดีอยากให้ดิฉันฝึกอ่าน คุณเองก็อย่าลืมฝึกนะคะ ฝึกเขียนให้รวบรัด เขียนให้ได้ใจความ เอาแต่เนื้อๆ น้ำไม่ต้อง อะไรพวกเนี้ย จะเกิดผลดีมากมายเลยจ้ะ
ดูละครให้สนุกค่ะ ดูเผื่อด้วยนะ ชุบุๆ
และ ประโยคนี้...
แต่เม้นต์ที่คุณตอบคห.5-1 อ่ะไม่ได้อ่าน แค่กวาดๆ ตาดูก็รู้ว่าเวิ่นเว้อ พ้อยท์อยู่ไหนก็ไม่รู้
...เกิดขึ้นได้ โดยที่มีพ้อยท์ชัดเจน จากคุณสินะคะ?
และเกิดขึ้นจากนักเขียนที่มีเทคนิคเยี่ยมด้วยไหมคะนี่?
โอเคนะคะ จะนำไปเป็นเยี่ยงอย่าง เป็นแบบอย่าง ในการสื่อ...ต่อไปด้วยค่ะ
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ
แต่เอาเถอะ ยังไงก็ขอบคุณนะที่หวังดีอยากให้ดิฉันฝึกอ่าน
ด้วยความจริงใจค่ะ
คุณเองก็อย่าลืมฝึกนะคะ ฝึกเขียนให้รวบรัด เขียนให้ได้ใจความ เอาแต่เนื้อๆ น้ำไม่ต้อง อะไรพวกเนี้ย จะเกิดผลดีมากมายเลยจ้ะ
ขอบคุณค่ะ แต่จริงแล้วนะ เขียนไม่ได้ เขียนไม่เป็นค่ะ
พยามฝึกมาหลายๆ ปีแล้วนะ แต่เม้นต์ต่างๆ นะ กลับยาวววว กว่าที่ผ่านมาจากที่เคยเป็นอีกด้วยค่ะ
เป็นไรไม่รู้ค่ะ เป็นแบบนี้หล่ะ
เป็นนํ้า เป็นเนื้อ เป็นอะไร ไม่เข้าใจค่ะ อาจจะด้วยเพราะขาดเทคนิคที่ดีแน่ๆ เลยค่ะ
คงต้องจำนน ในเหตุที่ตนเป็นอยู่นี้แล้วค่ะ
อื้ออ
ละครนะคะ ดูแทนกันไม่ได้สิเนาะ
ละครไทยดีๆ นะ คุณดูเองน่าจะดีกว่านะคะ ได้เห็นกับหู รู้กับตา แล้ว
รู้สึกดี ผ่อนคลาย เกิดเป็นความสุขได้ ด้วยตัวคุณเองด้วยค่ะ
คุณดูเองนะคะ
(ในบางตอน)นี่เลยค่ะ
แบ่งปันนะ
คุณคงขาดเทคนิิคจริงๆ แหละค่ะ แย่หน่อยเนอะ แต่ก็พยายามเข้านะคะ อุตส่าห์ฝึกมาตั้งหลายปีแต่ไม่ได้ลดความเวิ่นเว้อลงเลย ช่างน่าเศร้าแท้
ดิฉันเป็นกำลังใจให้นะคะ จากใจจริงไม่ติงนังนะเออ
ลองฝึกไปอีกสักห้าหกปีนะคะ เผื่อการเขียนจะดีขึ้น สู้ๆ นะ
ส่วนเรื่องละคร เฮ้ออ ปกติดิฉันไม่ดูละครไทยด้วยสิ แต่จะรีบไปดูเพราะคุณแนะนำเลยค่ะ
คุณเองก็ enjoy watching นะจ๊ะ บรั๊ยยยส์
......
คิดว่าเป็นการให้เหตุผลอย่างไม่ถูกต้อง หรือเรียกว่า
fallacy เหตุผลวิบัติ
https://th.wikipedia.org/wiki/เหตุผลวิบัติ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?