[ขอคำแนะนำ] ปัญหาในรั้วมหาลัยทั้งเรื่องเรียนและสภาพจิตใจ
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนนี้เราเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ซึ่งจริงๆเราก็ไม่ได้ชอบวิชาคำนวณมากเท่าไหร่ แต่ก็พอเรียนได้ อีกอย่างเพราะครอบครัวเราฐานะปานกลางแล้วก็ทำงานหนักมากกว่าจะได้เงินมา เขาเลยอยากให้เราเรียนคณะที่จบมามีงานทำ มีเงินเดือนสูงๆ หาเลี้ยงตัวเองได้ ซึ่งคณะวิศวะมันตอบโจทย์ตรงนี้
ตอนนั้นเราก็โอเคเพราะสอบติดแล้วแถมได้มหาลัยที่มีชื่อเสียง คิดว่าน่าจะเรียนไหว
แต่พอได้มาเรียนจริงๆ มันเหมือนทุกอย่างผิดจากที่เราคิดมากๆ เราเครียดทุกวัน เพื่อนที่ปรึกษาได้ก็ไม่มี ( อาจจะเพราะว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วย เราเลยมีเพื่อนจริงๆน้อยมากตั้งแต่มัธยม ) เราเรียนไม่รู้เรื่อง เพื่อนๆก็มีแต่คนเก่ง แล้วตัดเกรดอิงกลุ่มเราก็ไปอยู่ลำดับท้ายๆในบางวิชา บางวิชาก็อยู่กลางๆ แต่แทบจะไม่มีวิชาไหนเลยที่เราจะเป็นคนเก่งที่ให้เพื่อนคนอื่นพึ่งพา เราต้องถามเพื่อนในทุกๆอย่าง มันทำให้เรารู้สึกแย่ที่ทำได้ไม่ดี เหมือนมันไม่ใช่ที่ของเรา เราเหนื่อยมากๆ เราอยากให้ทุกๆวันผ่านไปให้เร็วที่สุด กลับหอมาเราก็ร้องไห้ ไม่มีใจอยากทำอะไรเลย อยากนอนเฉยๆ ให้เวลาผ่านไปเร็วๆ ปกติเราเป็นคนชอบดูยูทูป ดูภาพยนต์ วาดรูปเล่น จากที่เคยชอบมันก็กลายเป็นเฉยๆ ใจเราคิดตลอดว่าเมื่อไหร่จะปิดภาคเรียน เราภาวนาให้มันผ่านไปให้เร็วที่สุด
สภาพจิตใจเราแย่มากแต่เราไม่เคยแสดงอาการเครียดแบบนี้ให้ใครเห็นเลย เพื่อนที่มหาลัยก็คิดว่าเราโอเค มีบ้างที่เราบ่นอยากลาออกแต่ก็พูดเชิงขำๆ แต่ใจเราคิดจริง
ส่วนพ่อแม่ เราก็บอกเขาประจำว่าเรียนยาก งานเยอะมากกก เขาก็บอกให้เราสู้ ถามเราว่าไหวรึป่าว แต่้เราไม่เคยถามเขาเลยว่าถ้าไม่ไหวแล้วลาออกได้รึป่าว เพราะเขาก็บอกคนอื่นว่าเราเรียนคณะนี้ทุกคนภูมิใจในตัวเรา เราก็ภูมิใจ แต่สถานการณ์ตอนนี้มันแย่เกินกว่าจะรับไหว
ใกล้สอบไฟนอลแล้ว เรายังไม่มีใจอยากอ่านหนังสือเลย เราคิดแค่ว่าจะออกดีมั้ย หรืออยู่ต่อแล้วมาเริ่มต้นใหม่ตอนเทอม 2 แล้วถ้าเทอม 2 มันหนักกว่าเดิมเราจะไหวรึป่าว มันตัดสินใจยากมาก เราจัดการความคิดตัวเองไม่ได้เลย เราไม่รู้จะทำยังไง เรากลัวครอบครัวผิดหวัง เรากลัวว่าเราจะคิดผิดถ้าเราออกมา แล้วเริ่มต้นใหม่ ถ้ามันแย่กว่าเดิมเราจะทำยังไง
ตอนนี้เรายังไม่มีคำตอบให้ตัวเอง แต่เราก็คิดแนวทางไว้บ้างแล้ว
เราคิดว่าจะตั้งใจอ่านหนังสือสอบจริงๆถึงเวลามันจะเหลือน้อยนิด แล้วถ้าเกรดออกมาเราได้น้อยกว่า 2.5 หรือติด F เราคิดว่าเราจะลาออก ไม่ใช่เพราะเรียนแย่เดรดน้อยแล้วเราก็จะออกนะ แต่มันเหมือนการเรียนก็แย่ สภาพจิตก็แย่ เราคงอยู่ไม่ได้อยู่ดี
แต่ถ้าการเรียนยังพอโอเคเราว่าเราอาจจะต้องปรับสภาพจิตใจว่าอย่างน้องมันก็ยังไหวในเรื่องเรียน ทนๆให้จบ 4 ปี ไม่ก็ภาวนาให้มันดีขึ้นอีกสักนิดก็ยังดี เพราะลึกๆเราไม่อยากลาออก มันยากเสมอที่จะเริ่มต้นใหม่ แล้วเราก็กลัวว่ามันจะแย่กว่าเดิม
ถ้าต้องลาออกจริงๆ เราก็ต้องรีบเตรียมตัวหลังเกรดออกช่วงต้น ม.ค. ส่วนคณะเรายังไม่รู้เลยว่าจะเข้าอะไร เราไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ
( เรามีคะแนน GAT PAT ที่สอบปีที่แล้ว ซึ่งจากที่เราศึกษามามันมีอายุ 2 ปี ซึ่งน่าจะทันใช้ใน Tcas รอบ 3,4 ถ้าเรารีบตัดสินใจ แต่ต้องศึกษาเพิ่มจริงๆเพราะปี 64 ระบบน่าจะต่างจาก 63 )
เราเคยอ่านกระทู้เรื่องเด็กซิ่วเยอะมาก บางทีเราก็คิดว่าถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุขก็แค่ออกมา แต่พอมาเจอกับตัวเองคือมันมีหลายปัจจัยที่ทำให้เรายังไม่สามารถลาออกได้ มันต้องคิดให้ดีมากจริงๆ ไม่ใช่ว่าอยากออกก็ออก
สิ่งที่เรากลัว กลัวว่าทุกคนจะคิดว่าเราไม่อดทน เราไม่สู้ แต่เราสู้จนไม่ไหวแล้วจริงๆ เราถึงคิดที่จะลาออก
ขอบคุณทุกๆคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ เราได้ระบายความในใจบางส่วนรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว ถ้าเราตัดสินใจได้ เราจะมาเขียนกระทู้ภาคต่อ
[สรุป]
1.เราเรียนไม่ไหว เนื่องจากมาเรียนคณะวิศวะ แต่พื้นฐานด้านการคำนวนเราไม่ได้เก่งมาก เนื้อหาที่เรียนยากเกินกว่าที่เราจะทำได้
2.พอเราเรียนไม่ไหวแถมเพื่อนที่ปรึกษาได้ก็ไม่มี เราเลยเกิดภาวะเครียด ชีวิตเหมือนแค่ให้มันผ่านไปไวๆ กลับหอก็ร้องไห้ ไม่มีใจอยากทำอะไรเลยแม้แต่สิ่งที่เราชอบ
3.พอเครียดมากๆเราก็จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะลาออกหรือลองพยายามต่อไปดี มันเครียดไปหมด เราไม่รู้จะทำยังไงดี
อยากขอคำแนะนำจากทุกคนว่าถ้ามีเรื่องเครียดมากๆจัดการกับความรู้สึกยังไง ???
ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้จะลาออกหรือสู้ต่อไป ???
Wi__n
24 พ.ย. 63 เวลา 00:45 น.
338
views
1 ความคิดเห็น
- เราเรียน ป.โท เราบอกเลยว่าเราเข้าใจเธอมาก เรารู้เลยว่าการเรียนไม่ไหวนั้นมีอยู่จริง บางคนผลการเรียนไม่ดีเพราะไม่ตั้งใจเรียน มันจะคนละอาการกับเธอ คนพวกนั้นมันรู้ตัวว่าถ้าตั้งใจกว่านี้มันจะทำได้ แต่แบบเธอคือเข้าขั้นท้อใจไปแล้ว เราแนะนำเลยว่าซิ่วเถอะ ถึงเธอดันทุรังจนจบได้ แต่อย่าลืมว่างานสายนี้ก็คือทุกอย่างที่เรียนมา ถ้าไม่ชอบตั้งแต่เรียน คงหวังพึ่งสิ่งนี้ทำเป็นอาชีพไม่ได้แน่ๆ ตอนทำงานความกดดัน ความรับผิดชอบมหาศาลกว่านี้อีกนะ ไหวหรอ แนะนำให้ซิ่วเลยดีกว่า
- แต่ก็อย่างที่เธอบอก เธอมีข้อจำกัดในการซิ่ว เธอจึงควรศึกษาหลายๆทาง เช่น มหาฯลัยของเธอมีระบบย้ายคณะไหม บางที่ยังมีอยู่ ถ้ายังมีก็ลองปรึกษาอาจารย์ดู ... ถ้าต้องสอบใหม่อย่างเดียว ต้องคิดไกลไปถึงตอนทำงาน อย่าเลือกแค่ว่าหางานง่าย จงเลือกสิ่งที่เธอเอาไปประยุกต์ได้ในโลกที่บั-ด-ซ-บนี้ เธอต้องรู้ตัวก่อนว่าอยากจะเรียนอะไร เพราะถ้าเราชอบ ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนใจเรามันก็สู้ - มีไหม สักอาชีพหนึ่งที่เคยแว๊บมาในหัวแล้วเธอรู้สึกสนใจ หรือสบายใจเมื่อคิดถึงมัน ลองเปิดใจให้มันดู ใช้เวลาตรงนี้ศึกษามัน - ไม่ได้บอกว่าต้องไปเรียนคณะที่ง่ายสำหรับเรานะ เพราะไม่มีอะไรง่าย อาชีพไหนก็ต้องไปดิ้นรนทั้งนั้น เพียงแต่...เราจะเสียเวลาดิ้นรนกับสิ่งเป็นไปได้ และมีคุณค่ากับตัวเรา จะดีกว่าไหม ? เรามีเวลาและโอกาสน้อยจะตายเน้อ สู้ๆ ขอให้มั่นใจ เข้มแข็ง และค้นพบตัวเอง
ขอบคุณมากเลยนะคะ ตอนนี้เราไม่รอดูเกรดแล้วค่ะ ยังไงก็ไม่ไหว บอกพ่อแม่เรียบร้อยแล้วเรื่องจะลาออก ท่านก็บอกโอเคเอาตามที่เราชอบดีกว่า ตอนนี้เลยสบายใจไปเยอะเลยค่ะ เหลือเวลาหาคณะที่เราชอบจริงๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นเส้นทางที่ดีรึป่าว แต่จะพยายามค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?