Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เวลานึกถึงอนาคตกันนี่เครียดกันมั้ยคะ

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
NaKa อีกแล้วค่ะ อยากถามพี่ๆอยากถามทุกคนอยากถามความรู้สึกตอนจะขึ้นมหาลัยรู้สึกยังไงบ้างคะทำไมนี่แค่นึกก็จะร้องไห้แล้วอ่อนแอไปไหมกับการที่โตขึ้นแล้วไม่เข้มเเข็งเอาซ่ะเลยทั้งที่ในการเติบโตไปเราต้องเข้มแข็งทั้งไปเรียนไกลๆก็ต้องอดทน เรากังวลกับอนาคตมากเกินไปรึเปล่าคะ แค่รู้สึกว่าเวลานี้จุดๆนี้เราควรจะทำยังไงดีคะ

แสดงความคิดเห็น

>

4 ความคิดเห็น

ผ่านมาแล้ว 25 ก.พ. 64 เวลา 00:49 น. 1

อนาคตก็ส่วนอนาคตนะ คิดได้ แต่อย่าหมกมุ่น อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีก่อน มหาลัย ไม่มีอะไรมากหรอก เรียนๆ เล่นๆ สนุกสนานเฮฮา ยังมีผู้ปกครองส่งเสียเลี้ยงดู แต่หลังจบมหาลัยต้องทำงานทำการเองเนี่ย อยากกังวลไร กังวลเต็มที่เลย เพราะจะมีเรื่องให้กังวลเยอะยิ่งกว่ามหาลัยเป็นไหน ๆ

1
NaKa 25 ก.พ. 64 เวลา 08:47 น. 1-1

แอบกังวลไปถึงตอนทำงานด้วยเลยค่ะรู้้สึกตัวเองก็คิดเยอะจนปัจจุบันไม่ได้โฟกัสแบบเต็มที่เลย;-;

0
Sherlock dream 25 ก.พ. 64 เวลา 01:13 น. 2

แนะนำ ซื้อหนังสือพัฒนาตัวเองสัก 2-3 เล่ม จะทำน้องมีมุมมองอนาคตที่มากขึ้น ได้รู้ว่าคนเก่งๆเขาคิดยังไง และออกจากความรู้สึกนี่ได้แน่นอน และต้องหาความฝันให้เจอ แล้วทำให้สำเร็จให้ได้

1
Tiker_moth_water 27 ก.พ. 64 เวลา 19:54 น. 3

พอคิดถึงอนาคตก็เครียดค่ะ ยิ่งประเทศตอนนี้..... กลัวว่าจะเรียนต่อได้ใหม แล้วถ้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้วจะเรียนไหวใหม พ่อแม่จะส่งเราเรียนจนจบใหม ถ้าจบจะเอาตัวรอดในสภาวะคนตกงานนี้อย่างไง แล้วถ้ามีงานจะสามารถพาตัวเองและครอบครัวไปในจุดที่ไม่ต้องทุกข์เรื่องเงินได้หรือเปล่า ครอบครัวจะอยู่จนเราประสบความสำเร็จหรือเปล่า คนรักล่ะ เราจะสามารถมีคนรักที่ดีและซื่อสัตย์แล้วมีครอบครัวที่ดีได้หรือไม่ เราคิดไกลเรเวลนี้เลยค่ะ การที่เราจริงจังกับอนาคตเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่ก็เมื่อคิดแล้วก็ต้องผ่อนคลายด้วย แล้วเราก็ลองมองให้แคบลง อย่างเรากำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย มี 2 ม. ที่เราอยากเข้า เลือกเรียนสามสายหลักคือ ภาษา จิตวิทยา ครู ซึ่งเรามาคิดว่าถ้าเรียนสายนี้แล้ว เราจะฝึกงานที่ไหน ฝึกงานเสร็จเราจะทำงานที่ไหน อะไรแบบนี้ แบบมองให้มันแคบลง


0
-thecat- 6 มี.ค. 64 เวลา 20:56 น. 4

เรามองว่า กับสภาพประเทศตอนนี้ จะกังวลก็ไม่แปลกค่ะ

มันไม่ปรกติเอาซะเลย แล้วก็ไม่รู้ว่า จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เมื่อไหร่ด้วย

เป็นธรรมดานะคะ ที่ต้องย้ายจากการเรียนแบบบังคับเลือก เรียนๆไปไม่ต้องคิดมากของร.ร. ไปเป็นแบบ เลือกเอาเองว่าคุณจะไปสาขาอาชีพไหน เราจะเรียนกันอย่างเข้มข้น

ถ้าคุณเองไม่ได้มีความชอบที่ชัดเจน ว่าอยากทำอันนี้อยากเป็นอันนี้ เราเก่งเรื่องนี้มากๆเรามั่นใจ เห็นภาพตัวเองตอนทำงานแล้ว

เรามองว่าการต้องสอบชิงเก้าอี้กับเด็กรุ่นเดียวกันทั้งประเทศ ใครก็กังวลทั้งนั้นแหละค่ะ

ตอนเราสอบเข้าเราก็กังวลว่า จะสอบติดไหม ติดแล้วยังไงต่อ เรียนไหวไหม จะทำงานในสาขาที่เรียนอีก35ปีจนเกษียณไหวไหม(ตอนสอบเข้าเราคิดถึงขั้นนั้นเลย) บ้าบอมาก

เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ารู้สึกสับสนอยู่ ลองหาเวลานั่งถามตัวเอง ให้เส้นทางชีวิตพอจะชัดเจนขึ้นซักหน่อย อาจจะเริ่มจาก ชอบอะไร ทำอะไรได้ดี แล้วมันมีสัมมาอาชีพอะไรที่เอาสองอย่างนี้มาประกอบร่างกันได้บ้าง แล้วมันต้องคณะไหนหละที่จะให้เรารู้สิ่งเหล่านี้ แล้วตั้งเป้าหมายดีๆ ว่า โอเค เราจะเลือกอันนี้ ถ้าไม่ไก้ เอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ สำรองไว้ด้วยเป็นแพลนB แพลนC

หลังจากนั้นพยามทำตามแพลน เราจะมีที่สำหรับโฟกัสสมาธิมากขึ้น และกังวลลดลงค่ะ

0