เพื่อนๆคิดว่านิยายแนวกีฬาในเว็บนี้จะไปรอดรึเปล่าครับ

คนไม่รู้เรื่องมักพูดว่า "ถ้าสนุกคนก็อ่านหมดแหละ"

แต่ความจริงแล้วสำหรับนักอ่านทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่มืออาชีพที่แยกแยะรสนิยมส่วนตัวออกจากมาตรฐานได้ ความสนุกก็คือนิยายเรื่องนั้นตอบโจทย์รสนิยมครับ

ยกตัวอย่างผมเอง ผมไม่อินนิยายวาย จะดังจะดีแค่ไหน ผมอ่านไปก็ไม่เก็ต เพราะเข้าไม่ถึง ผมก็ว่าไม่สนุก แต่ไม่ได้แปลว่านิยายเขาไม่ดีนะครับ แค่ผมไม่สามารถปรับสมองตัวเองให้เก็ตอะไรแบบนี้ได้ (ผมไม่ได้เหยียดเกย์หรือสาววายนะ แค่ไม่เก็ตจริง ๆ)

แต่ถ้าผมเป็นมืออาชีพ เป็นนักวิจารณ์ที่ว่าตามมาตรฐาน ผมจะแยกแยะอารมณ์ตัวเองออกจากเนื้องานจริง ๆ และตัดสินได้ว่านิยายวายเรื่องไหนดีเรื่องไหนไม่

มาถึงคำถามของคุณที่ว่าแนวกีฬา เนื่องจากผมไม่รู้ว่าพล็อตเป็นไง จึงเข้าใจว่าเป็นเรื่องราวของนักกีฬาหรือเปล่าครับ

และถ้าคำถามที่ว่ารอดไม่รอดคือมีคนอ่านไหม งั้นผมขอตอบตรงไปตรงมานะ

ไม่ค่อยมีคนทำแนวนี้ ก็ไม่ค่อยมีคนอ่านไงครับ 5555 คือตัวผมเองก็ไม่อ่าน เพราะผมไม่ได้สนใจกีฬา คนที่จะอ่านกีฬาก็น่าจะต้องสนใจกีฬาอยู่บ้างไม่มากก็น้อย ถ้าคุณจะชูกีฬาเป็นประเด็นหลัก มันน่าจะเฉพาะกลุ่มเกินไปหน่อยนะ อย่างผมไม่เคยเล่นบาสเกตบอล ไม่เข้าใจประวัติกติกา อย่าว่าแต่เป็นนิยายที่ใช้ภาษาบรรยายเลย คุณจับผมไปนั่งอยู่ข้างสนาม ผมดูผมก็งง ว่าใครชนะวะ ใครเก่งเนี่ย แล้วเทคนิคขั้นเทพที่นักบาสคนนั้นล้มคนนี้ได้คืออะไร แล้วมันยังไงอะ สุดท้ายผมก็จะทนดูจบเกมไม่ได้ ลุกหนีไปก่อน ถึงแม้นักบาสทั้งสนามจะสุดยอดแค่ไหนก็ตาม

เอ้า แล้วทำไงดี?

คำตอบคือถ้าคุณเขียนด้วยใจรัก ก็ขอให้เขียนออกไปครับ มีหลายเรื่องผมก็เขียนด้วยใจรัก ไม่แคร์ว่าจะมีคนอ่านไหม

แต่ถ้าแคร์เรื่องคนอ่าน งั้นผมขอเสนอไอเดียแล้วกัน

คุณสามารถปรับให้นิยายกีฬาเรื่องนี้มีสิ่งที่คนอ่านอยากอ่านอยู่ในนั้นได้หรือไม่ ถ้าปรับได้ คุณก็จะสามารถเขียนเรื่องที่คุณชอบและคนอ่านชอบไปพร้อมกันได้ครับ

เอาแบบง่าย ๆ ถ้าคุณเขียนเรื่อง ศึกชิงแชมป์บาสเกตบอล กับ เกิดใหม่เป็นนักบาสเกตบอล เชื่อไหมว่าจำนวนคนอ่านจะต่างกันมาก ๆ

มันมีพล็อตหลายพล็อตที่ผมคิดขึ้นมา ดูทรงแล้วถ้าเล่าโดด ๆ เหงาชัวร์ ผมเลยปรับให้มันมีคีย์เวิร์ดที่คนอ่านสนใจครับ เช่น ทะลุมิติ หรือเปลี่ยนเซตติงเป็นจีนโบราณ ผลคือมีคนอ่านมากขึ้นเยอะเลยครับ

อันนี้พูดจากใจจริง เพราะผมเองมาสายคัลต์ การไม่มีคนอ่านเลย แรก ๆ อาจจะพูดได้ว่าโนสนโนแคร์ แต่เอาเข้าจริงถ้าเวลาผ่านไปนาน ๆ แล้วมันไม่มีคนอ่านเลยนะ แล้วเราไม่ได้จิตใจแข็งแกร่งดุจหินผา เราจะเริ่มเครียดไม่มากก็น้อย ถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเราพลาดตรงไหนไปหรือเปล่า อย่างผมแก้ปัญหานี้ด้วยการที่ว่าถ้าเป็นแนวคัลต์ ผมจะเขียนสั้น ๆ แบบสิบตอนจบ ไม่ต้องมีช่วงแอร์ไทม์รับรู้ว่าคนอื่นจะอ่านไป เอาสะใจตัวเอง ผลคือไม่มีคนอ่านเลย แต่ไม่แคร์เพราะแอร์ไทม์น้อย เป็นต้น

ผมยอมรับตรง ๆ เลยว่า ถ้าผมไม่มีจุดมุ่งหมายอื่นแฝงในงานนั้น ๆ (เช่น ระลึกถึงผู้วายชนม์ที่เคารพรัก) ถ้าเขียนแบบ 50 ตอนขึ้นไปแล้วไม่มีคนอ่านเลย ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ตัดจบไปแล้ว

ผมเองก็มีชีวิตจิตใจครับ 5555 แต่ผมก็ไม่สามารถฝืนเขียนแนวกระแสได้เพราะความคัลต์ในใจมันเรียกร้อง เลยเอามาผสานกันเป็นนิยายฟิวชันที่ลงตัว ไม่ได้กะว่ามันต้องปังปุริเย่แบบนิยายกระแสที่มันกระแสจริง ๆ แต่ได้สนองความต้องการตัวเอง แบบที่มีคนอ่านคอเดียวกันมาแจมด้วย ได้พูดคุยกับคนอ่าน ผมก็ไม่เครียด

คนที่ชอบพูดว่าถ้ารักนิยายตัวเองจริง จะแคร์ทำไมว่ามีคนอ่านไหม ลองเขียนแบบ 50 ตอนขึ้นไปถ้าไม่มีคนอ่านเลย จะยิ้มรับได้จริง ๆ สักกี่คน ถ้ามีก็ขอแสดงความนับถือครับ ของบางอย่างถ้ายังไม่เกิดขึ้นจะพูดอะไรก็พูดได้ทั้งนั้น นึกภาพคนที่บอกว่า "ต่อให้คนทั้งโลกจะนินทา ฉันก็ไม่แคร์" ลองแค่ไปเรียนแล้วโดนเพื่อนทั้งห้องซุบซิบ วันแรกอาจจะเฉย ๆ ผ่านไปสักสัปดาห์ถ้าให้ตอบจากใจมีใครบ้างวางเฉยในโลกธรรมได้จริง ๆ ถ้ามีก็ขอแสดงความนับถืออีกครั้ง

อันนี้เป็นเพียงความคิดเห็นของผมนะครับ สุดท้ายจะยังไงก็ขึ้นอยู่กับความสบายใจคนเขียน แถมอีกว่าถ้าเป็นตัวผมเองไม่ได้สนใจกีฬา ต้องเนื้อหาแบบไหนจะมัดใจให้ผมอ่านเรื่องคุณได้ อืม... คงต้องให้พระเอกมีชีวิตด้านอื่นน่าสนใจมั้งครับ ปมที่ทำให้อยากเป็นนักกีฬา ครอบครัว เพื่อน แฟน ประมาณว่าผูกให้ผมอยากดูเนื้อเรื่องแม้จะไม่เก็ตฉากกีฬาก็ตาม

เป็นกำลังใจให้ครับ

ไม่น่ารอด เอาจริงๆ อย่าว่าแต่ไทยเลย ที่ญี่ปุ่นก็ขายนิยายแนวนี้ยาก ส่วนใหญ่จะขายเป็นมังงะมากกว่า ส่วนใหญ่คนไม่ชอบแนวกีฬา มีเหตุผล 2 ข้อ เหตุผลแรก คนกังวลว่า กู ต้อง จำ กะ ติ กา อีก แล้ว เหรอ ว่ะ ถึง จะ อิน กับ ตัว บท ของ นาย คนที่จะดูแนวกีฬาไม่ได้คาดหวังอะไรนอกจากดูเอามันส์ กับอีกเหตุผลคือ นิยายคือการเล่าเรื่องด้วยอักษร 99.9% ไม่ได้เล่าด้วยภาพแบบทีวีหรือหนังสือการ์ตูน คนอ่านต้องค่อยสร้างภาพในหัวจากการอ่านทั้งบรรยายกับบทพูด ปัญหาจึงตกไปที่คนไม่ได้เชี่ยวชาญกีฬา คนไม่รู้กฎบอล ดูให้ตายก็ไม่มีทางเข้าใจการล้ำหน้าคืออะไร ฟาล์วได้ไง

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งขายนิยาย ไม่สิ ไลท์โนเวลแนวกีฬาแล้วไปรอดคือ Ro-Kyu-Bu! (เขียนจบแล้ว) รู้ทั้งรู้ว่าคนไม่ชอบแนวกีฬาผ่านนิยายแน่ ผู้เขียนทำยังไงคนสนใจ ก็โชว์จุดขายเด่นๆสิ ผู้เขียนเป็นโลลิค่อนอยู่ ก็เอาแก๊งบาสเด็กสาวป.6 ห้าคนกับพระเอกม.ปลายอดีตนักบาส นักอ่านสายหมีจะชอบเป็นพิเศษ ไปๆมาๆ คนก็ล้อว่า Ro-Kyu-Bu! เป็นแนวบาสตั้งแต่เมื่อไร กติกาไม่สนแล้ว คนจะอ่านเพราะสนใจโลลิต่างหาก

ถึงสร้างกีฬาขึ้นมาเอง ใช่ว่าจะรอด เพราะการสร้างกีฬาที่ไม่มีอยู่จริง ไม่ต่างอะไรกับการยัดเยียดกฎให้คนอ่าน กว่าจะเข้าใจกฎกติกา คนอ่านหนีไปหมดแล้ว คนจะอ่านนิยายไม่ได้จะมาติวสอบ

ถ้าเป็นกีฬาแล้วเหนือธรรมชาติไม่มีการอธิบายได้อย่าง prince of tennis นี่อาจจะมีคนอ่านบ้างก็ได้

กีฬาแนวไหนก็ได้ ถ้าใส่ "ระบบ" ลงไปด้วย รอดหมดค่ะ เราแต่งแนวฟุตบอลเพียวๆ พื้นๆ ไม่รอดค่ะ ตอนนี้ ก็เหมือนแต่งให้ตัวเองอ่านคนเดียว

ตอนนี้กำลังเริ่มต้นนิยายที่มีกีฬาอยู่ในนั้นด้วยเลยค่ะ

คิดว่าคงยากที่คนทั่วไปจะสนใจ เพราะว่ากีฬามันต้องอธิบายตลอดเวลา

การอธิบายก็ต้องกระชับคนอ่านเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

และต้องมีเส้นเรื่องที่น่าสนใจซ้อนทับกันไว้

ไม่งั้นกีฬาอย่างเดียวมันจะไม่ดึงดูดคนอ่านที่ไมใช่สายกีฬา

ส่วนตัวจะคิดถึงแฮร์รี่ พอตเตอร์ค่ะ

เจเคสร้างกีฬาควิซดิชออกมาได้ จนเราเข้าใจกติกา ตำแหน่ง รูปแบบการเล่น

ก็เพราะการเขียนของเขามันจูงใจคนอ่าน อีกอย่างมันลุ้นตลอดเวลา

เพราะตัวเอกของเราลงแข่งแบบเด็กที่ไม่รู้อะไร พร้อม ๆ กับคนอ่านที่ก็ไม่รู้อะไรเหมือนกัน

เช่นเดียวกับสแลมดั้งก์ อันนั้นตัวเอก (ซากุระงิ) ก็ไม่เคยเล่นบาสมาก่อน

เข้ามาเล่นเพราะนางเอกน่ารัก เรื่องเลยเดินไปพร้อมกับเรา

คนอ่านค่อย ๆ แกะไปพร้อมกับตัวละคร

พอวิเคราะห์มาถึงตรงนี้ ความสำคัญก็จะเป็นการใช้ภาษาละ

จะต้องเขียนยังไง แต่งประโยคแบไหนที่คนอ่านจะเข้าใจได้ง่าย ๆ

เล่าสถานการณ์ให้คนอ่านมองเห็นภาพ แบบเจเคละกันนะคะ

ผู้ในฐานะนักอ่านคือ เราแทบจะไม่ได้สนใจเลยค่ะ

ไม่ใช่แค่เว็บนี้ เว็บอื่นก็น่าจะยากโดนนิยายกระแสกลบมิดเลยค่ะ

กีฬาเพียวๆ ยากค่ะ แต่ถ้าปรับดู เช่น ให้มีเลิฟไลน์ มีความแฟนตาซี มันอาจจะน่าสนใจขึ้น

ทั้งนี้ต้องรู้ก่อนค่ะ ว่าจะบรรยายยังไง เราว่ามันเขียนยากมากนะ เพราะต้องทำให้คนอ่านเห็นภาพการแข่งตรงกับคนเขียน และต้องรู้สึกตื่นเต้นตาม

ปกติแนวกีฬาต้องอาศัยจินตนาการสูงกว่าแนวอื่น ๆ เพราะไม่มีภาพประกอบ ขอพูดตามตรงว่าคงยากค่ะ เราชอบอ่านแนวกีฬานะ แต่ต้องเป็นมังงะเท่านั้น เพราะมันมีภาพ แต่ถ้ามาอ่านเป็นนิยาย เรานึกภาพไม่ออกจริงๆ

เราไม่รู้ว่าคนอื่นอ่านไหมแต่เราชอบแนวกีฬานะคะ แต่ไม่ได้ชอบเป็นกีฬาล้วนอาจจะเพิ่มความแฟนตาซีเข้าไปอย่างที่ albaflore บอกเลยค่ะ

ถ้าไม่ใช่มวยปล้ำก็น่าจะยากครับ สมัยนี้คนเขาชอบมวยปล้ำอ่ะคุณ