คุณดองนิยายนานที่สุดแค่ไหน และหายไปเพราะอะไร?
ตั้งกระทู้ใหม่
นี่ดองไป 5 ปี จนคนนึกว่าเลิกแต่งไปแล้ว
เข้ามาเด็กดีแว้บๆ อ้าว คนอ่านยังตามมาเม้นท์ ถามหาไรเตอร์
คืออยากจะสารรูปมาก ที่ไม่แต่ง เพราะไปติดนิยายกับซีรีย์จีน
อยากเป็นสะใภ้ตระกูลหวัง (หวังเฮ่อตี้ หวังอี้ป๋อ แจ๊คสัน หวัง ฯลฯ)
ตอนนี้สำนึกผิด กลับตัวกลับใจ เนื่องจากไม่มีตังซื้อนิยายจีนอ่านแล้ว
ต้องกลับมาแต่งเองอ่านเอง อยากมีผัวตระกูลไหนก็แต่งเอา 555
มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง
Boom Stratos Valentine
23 ม.ค. 66 เวลา 14:17 น.
1,986
views
38 ความคิดเห็น
มีแต่เขียนจบไปแล้ว จากนั้นก็ไปลัลล้ากับอย่างอื่นจนไม่ได้เขียน อันที่ดองอยู่ยังเขียนไม่จบจะยังไม่เผยแพร่ ถ้าเผยแพร่แล้วต่อให้ช้าแค่ไหนก็พยายามเขียนให้จบ ไม่งั้นเราคิดว่าตัวเองจะดูไม่ดีและขาดความรับผิดชอบไปหน่อย
อันนี้ว่าจะลบเรื่องที่ค้างไปเลย เกือบแล้ว 555
ไม่ดองค่ะ เททิ้งเลย จะย้อนกลับไปใหม่มันก็ไม่ใช่แล้ว
เกือบเทเหมือนกัน แต่สงสารตัวเองและคนอ่าน
ดองไป 2 ปีเพราะว่า หมดไฟในการแต่งเรื่องนี้แล้ว พอเห็นคนอ่านมาตาม ถามหา ก็ไม่กล้าสู้หน้า จนสุดท้ายก็เข้ามาแต่งต่อ แต่คิดว่าคนอ่านคงจะมุปอรจากนิยายเราไปและ 55555
เขามูฟออนเร็วมาก 555
จริงๆค่ะ
ทางนี้น่าจะเกือบเดือนละ หมดไฟ รอไฟติดอยู่
มองในแง่ดี พอเราจะลงตอนใหม่เราก็แกล้งเปลี่ยนภาพปกนิยาย ที่นี้นักอ่านไม่ว่าจะใหม่หรือเก่าก็จะคิดว่านี่คือนิยายใหม่แล้งแห่กันมาอ่านกัน ถือเป็นการเพิ่มยอมเข้าชม 5 5 5 5 //แปะภาพ Forever alone
555 มุกนี้ยืมใช้บ้างนะ
ประมาณ 3 ปีได้ ตอนนั้น Hdd พัง ต้นฉบับที่เขียนเอาไว้รวมถึงข้อมูลหายเกลี้ยง เล่นเอาเฟลไปพักใหญ่ ก็พยายามเขียนใหม่อยู่หลายรอบนะ แต่สุดท้ายก็ลบทิ้งอยู่ดี(เพราะไม่ถูกใจ) เรียกว่าเป็นมหากาฬแห่งเวลาเลยก็ว่าได้ กว่าจะกลับมาตั้งหลักได้ก็ผ่านมาจะสามปีแล้ว ตอนนี้ก็ยังเขียนเขียนลบลบอยู่นะ แต่ส่วนไหนที่อัพไปแล้วก็จะไม่ไปแตะต้อง พยายามจะไม่หัวเสียกับมันมาก กะว่าจะเขียนให้ได้สักสองแสนคำอัพค่อยตัดจบแล้วไปภาคใหม่
เป็นคนมีความรับผิดชอบและสู้ชีวิตมาก ทางนี้รู้สึกผิดในทันที 555
เขียนไปสักพัก ความคิดดันไปตรงกับนักเขียนท่านอื่น เลยพักงานเขียนเพื่อปรับปรุงพล็อตใหม่ ไม่อยากมีข้อครหาว่าไปก็อปงานคนอื่น ส่วนงานเก่าดองไว้เพราะขี้เกียจครีเอทรายละเอียดยิบย่อย พยายามเดินเรื่องโดยไม่พึ่งพาระบบ
พล็อตเราไม่เท่าไหร่ เพราะอาศัยด้นสดตลอด
เรื่องที่ดองอยู่ก็ 5-6เดือนแล้วครับ
เหตุผลก็คือ ตัวละครในเรื่องมันแบน ก็เลยจะต้องรื้อดาต้าเบสส่วนนี้ทั้งหมด
ืทางนี้อาศัยด้นต่อไป ทำใจรื้อยากมาก
ผมลองฝืนแล้วมันไม่ไหว ขนาดเขียนเองยังรับไม่ได้ คิดว่าคนอ่านไม่น่ารอด
เคยดองนานสุด 2 ปีค่ะ
เหตุผลข้อเดียวเลย คือ ขี้เกียจ 555
ยอมรับอย่างกล้าหาญมากหนอนน้อย
ไม่เชิงดองอ่ะ อย่างเรื่องที่ดองนานเลยก็มีนะ แบบดองแล้วไม่ลบทิ้งอ่ะ เป็นยอดวิวมันเยอะแล้วไม่กล้าลบทิ้ง เลยปล่อยให้ดองไว้แบบนั้น ส่วนเรื่องที่เหลือก็แบบนานทีอัป เพรายังคิดเนื้อหาตอนไม่ออกอ่ะ 5555
นี่ดองจนต้องกลับไปอ่านใหม่ จากนั้นก็คิดว่า ฉันแต่งอะไรลงไป
วางมือจากการเขียนไป 6 ปีกว่า นิยายดองเข้าปีที่ 10 ก็หลายเรื่อง สาเหตุติดงานประจำ+ป่วย พอกลับมาก็มีแพชชั่นกับเรื่องใหม่มากกว่า
ืืท่านเคย์เซย์นี่เคยเจอในกระทู้บ่อยมากๆ สมัยสิบปีที่แล้วนะ แสดงว่าดองนานเหมือนกันเลย
กลับมาอีกที อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปเยอะมาก นานๆ จะโผล่มาเมนต์กระทู้สักที ไม่ได้นั่งเฝ้าบอร์ดอย่างแต่ก่อนแล้ว ชราโรยแล้วอ่ะนะ ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยง่ายน่ะ
ดองไว้ประมาณสี่ห้าปีแหละ กลับมาอีกครั้งก็รู้สึกผิดต่อผู้อ่านมาก จึงลบนิยายไป มาถึงตอนนี้โคตรเสียดาย ไม่น่าลบเลย แต่ก็คิดว่าจะเขียนใหม่อีกครั้ง เนื้อหาที่เคยเขียนเอาไว้เกือบแสนคำ ว่าจะเขียนเพิ่มเติมเสริมให้สมบูรณ์ขึ้น แล้วเอาลงในเว็ปเด็กดีอีกครั้ง
นี่ไม่คิดจะลบ แต่ก็ไม่แต่งต่อ คือแบบ งานมันเยอะด้วย ติดซีรีย์ด้วย กลับมาอีกทียังมีคนรออยู่ รู้สึกผิดเข้าไปอีก
3 ปีค่ะ ครบพอดีเลย ตอนนี้กำลังนั่งรื้อโครงเรื่องใหม่เพื่อเขียนอีกครั้ง แต่เป็นเรื่อที่เปิดไว้เมื่อ 2 ปีที่แล้วนะคะ ส่วนเรื่องที่ว่า 3 ปี น่าจะเป็นกลางปีนี้ค่อยรื้อแทน สาเหตุเพราะทำงานประจำค่ะ งานหนักมากเพราะเป็นงานบัญชี ยิ่งตั้งแต่มีโควิดมายิ่งหนัก เพราะบริษัทลดพนักงานในส่วนของ Shop พนักงานที่สำนักงานใหญ่ก็เลยหัวหมุน บาวันตี 3 พึ่งถึงห้อง นอนตี 5 ตื่น 8 โมงไปทำงานต่อก็มีค่ะ ช่วงหลังยิ่งบ่อย เงินเดือนก็ลดอีก ปัจจุบันเลยลาออกจากงานประจำค่ะ
อันนี้ก็อยากลาออกจากงานประจำ แต่หนี้สินมันเยอะเหลือเกิน 555
ดีที่ไม่มีหนี้ค่ะ แต่พอมาตั้งหลักใหม่ใช้เงินเก็บไปเยอะเหมือนกัน หากยังไม่เขียนก็จะไม่มีกินแทนแล้วค่ะ 5555
ไม่เคยดองครับ แต่หลัง ๆ กลายเป็นเขียนช้ามาก ๆ เพราะไม่ยอมปล่อยงานที่คิดว่ามันยังดีได้มากกว่านี้ ผลที่ตามมาเลยทำให้นิยายกลายเป็นรายปีเรียบร้อยครับ ตอนละปีนั่นเอง
เพื่องานคุณภาพ นักอ่านรอได้แน่ๆ ค่ะ
น่าจะดองนิยายไว้ 5-7 ปีมั้งคะ ตอนนี้กลับมาแต่งต่อแล้วค่ะ จนใกล้เล่ม 3 แล้ว
ที่หายไปเรียนค่ะ เรียนเจ็ดวันและเรียนภาษาด้วย ทำงานห้าวัน ทำงานสองที่ สุดท้ายเหลืองานที่เดียว เลยมีเวลากลับมาเขียนนิยายค่ะ ตอนนี้เขียนมาได้ 4 ปีแล้วค่ะ
สุดยอดค่ะ แฟนคลับเหนียวแน่นมาก
ทางนี้ก็สองปีครับ เพราะตอนนั้นมองเนื้อเรื่องมันไปไม่ได้แล้วเลยไปเปิดเริ่มใหม่แทน(ฮา) แต่สุดท้ายก็กลับมาเพราะอยากล้วนๆครับ(ฮา)
เอาจริงตอนกลับไปอ่านนิยายที่เคยแต่ง ความรู้สึกแรกแบบ ฉันแต่งแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันเขียนอะไรลงไป 555
คนไม่อ่านครับ
นี่แฟนคลับก็หายไปเยอะเหมือนกัน
เคยดองมาสามปี บอกนักอ่านเมื่อวันก่อนว่าจะมานะคะ ตอนนี้ก็ยังไม่มาเลยค่ะ
สงสารนักอ่านจุงงงงง
น่าจะประมาณสามถึงห้าปีได้ ช่วงนั้นติดเรียน เลยไม่ว่าง+ขี้เกียจและสำนวนยังไม่ค่อยดี เลยพิมพ์ๆลบๆ แต่ตอนนี้เริ่มกลับมาจูนเส้นทางนี้ได้ โดยแต่งให้ได้ทุกวันพอ กะจะเอาให้จบแล้วลงขาย แล้วแต่งต่อเพราะพล็อตงอกทุกวัน55
การแต่งนิยาย คือการสู้ชีวิตอย่างแท้จริง
กำลังจะครบ10ปี สาเหตุจากความรู้สึกหมดใจ เจอแต่ความผิดหวังบ่อยๆ ถึงอยู่หรือไปก็ไม่มีใครสนอยู่แล้ว แถมไม่มีไรท์มาทวงด้วยก็เลยไม่รู้สึกผิด ถึงทวงก็ไม่สนใจเท่าไหร่ อาจจะเปลี่ยนนามปากกาไปเรื่อยๆ ยอดอ่านไม่ถึงเป้าก็เท จบ (รู้ว่าเป็นความคิดที่แย่แต่ถ้าไม่คิดแบบนี้เราก็จะดำดิ่งกับความเฟลจนmove on ไม่ได้)
ให้กำลังใจค่ะ ตอนแรกที่ลงนิยายแล้วไม่มีคนอ่าน เราก็เฟลเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่า ไม่เห็นต้องสนใจเลย แต่งเอง มีความสุขเอง อ่านเอง ก็ดีเหมือนกัน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?