หาตอนจบนิยายไม่ได้

น่าจะต้องย้อนไปดูเป้าหมายของตัวละครเอก ที่มีหลาย ๆ คู่ว่าเขามีจุดมุ่งหมายอะไรค่ะ คือถ้ามันยาวมากอยากจบคงต้องหาพรวิเศษ/ ผู้เปิดเผยความลับ/ ผู้มีอำนาจที่จะกำหนดเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ให้ทุกอย่างราบรื่นและไปสู่จุดหมายได้ทันทีค่ะ ไม่รู้ว่านิยายของไรท์ท่านนี้แนวไหนนะคะ แต่เราคิดว่าบางทีเนื้อเรื่องที่มันยาวเกินกว่าที่เราคิด มันมีความจำเป็นสำหรับการดำเนินเรื่อง แต่ถ้ามันออกทะเลเพราะเรานึกฉากนั้นฉากนี้ออกแล้วอยากใส่เข้าไปก็ต้องตัดส่วนพวกนี้ออกไปไว้ในตอนพิเศษค่ะ (ความคิดแวบ ๆ ของนักเขียนนี่มันมีเสมอค่ะ ไม่ต้องคิดมาก)

ไม่รู้จะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน หรือช่วยไม่ได้เลยก็ตาม เพราะเราก็ไม่ได้เก่งแต่อยากมาตอบเผื่อจะช่วยได้บ้าง

คลี่คลายปมหลัก ปมรอง ปริศนาทั้งหมดของเรื่องที่เคยปูเอาไว้ครบก็จบได้แล้วค่ะ จะจบแบบตัวเอกนั่งมองพระอาทิตย์ตกโง่ๆ หรือไม้ทิ่มเหงือกตายก็ได้ทั้งนั้น

กลับไปเติมเต็มปมแรกสุด

หลายปีผ่านไป นั่งหัวหงอก มองลูกหลาน ที่กำลังตัดสินใจทำแบบเดียวกับตัวเอง

" สู้นะอ้ายหนุ่ม "

เปรียบดั่งปัญหาที่หาทางออกไม่เจอ คุณจะไม่พบปัญหานั้นอีกต่อไปถ้าคิดว่า เมื่อไม่มีทางออกก็ไปออกที่ทางเข้าก็สิ้นเรื่อง 5555

ตัดจบมีหลายแบบ เช่นว่า เราเดินไปหาเป้าหมายใหม่กันเถอะ พรุ่งนี้ที่แสนสดใสรอเราอยู่

แม้วันนี้จะแพ้ แต่พรุ่งนี้เราต้องสู้ต่อไป

สู้ต่อไปนะจีบัน ขอบใจนะทาเคชิ ไรประมาณนี้

นั่นก็คือ กลับไปคิดก่อนว่า แรกเริ่มเดิมทีพ๊อยต์ของเรื่องอยู่ตรงไหน ถ้าหาไม่เจอ ไม่อยากเขียนใหม่ก้กดซ่อนเรื่องไปก็ได้หักดิบไปเลย จบ

เรื่องใหญ่ๆอย่างโลกภายนอก อาจจะค้างปมเอาไว้พอได้ แต่เรือ่งภายในอย่างเรื่องความรู้สึกส่วนตัวต้องจบไปสักทางครับผม

ประมาณว่า trial and tribulation การทดสอบจากสวรรค์ต่างๆ

การเล่าเรื่องเชือ่เรื่องการเิดนทางของฮีโร่ที่ต้องพบอุปสรรค ตัวละครของเราพบอุปสรรคอะไรบ้าง และข้ามมันไปด้วอยะไร?

อะไรที่เราอยากจะสื่อถึงคนอ่านเมื่อเรามาเขียนเรื่องนี้?

พล้อตอะไรสารพัดนั้นเว้นว่างเอาไว้ได้ นักเขียนดังๆหลายคนก็แถไม่เขียนถึงเรื่องราวของโลกโดยละเอียด แต่อย่างน้อยปมหลักต้องมีข้อยุติครับ

ต้องถามก่อนว่า จุดมุ่งหมายของเรื่องนี้คืออะไร ถ้าไปถึงจุดมุ่งหมายนั้นแล้ว ก็ถือว่าจบแล้ว

วางพล็อตไว้ไหมคะ หรือ เขียนเรื่อย ๆ

ถ้าวางพล็อตไว้ก็จะรู้ว่า ตอนจบวางไว้อย่างไร และเดินเรื่องให้ไปจบตามที่วางไว้ค่ะ