เอากำลังใจมาฝากนักเขียน

ตั้งกระทู้ใหม่

งืมๆ เอากะลังใจมากฝากอีกหน่อย

*****************************************************************************************

ข้อคิดดีๆที่พี่ผมบอกมา อ่านไว้เปงกะลังใจเวลาแต่งนิยายนะงับ

ผมเคยถามพี่ว่าพี่รู้ปะว่าทําไมนิยายถึงแต่งยาก พี่ของผมบอกว่าที่นิยายมันแต่งยากก็เพราะมันละเอียดอ่อนน่ะสิ

ผมเคยถามพี่ว่าทําไมนิยายถึงไม่มีคนชอบเหมือนเพลงกับกาตูน พี่ของผมบอกว่าเพราะรสชาดที่ได้มันต่างกัน

ผมถามพี่ว่ามันต่างกันยังไง พี่ตอบผมว่าฟังนะ แล้วเขาก้อยื่นซาวเบาร์ข้างหนึ่งมาให้ผมฟัง พร้อมกับตอบว่า บทเพลงมันมีทํานอง อ่านกาตูนมันก็ยังมีภาพ แล้วนิยายล่ะมันมีอะไรนอกซะจากตัวหนังสือกับหมึกสีดําๆมากมายเต็มหน้ากระดาษ

พอผมฟังผมก็เริ่มคิด แน่นอนว่าผมเชื่อว่าคุณก็คงอยากจะถามคําถามเดียวกันกับผม และผมก็ได้ถามไป พี่ฮะแล้วผมต้องทํายังไงถึงจะให้นิยายมันมีความพิเศษมากกว่านี้ล่ะฮะ หรือว่านิยายมันไม่มีทางสู้เพลงหรือกาตูนได้จริงๆ

พี่ผมบอกกลับมาว่าดูนี่สิ พร้อมทั้งชี้ไปยังนิยายเล่มหนึ่งที่ผมอ่านอยู่ขณะนั้น นิยายน่ะมันพิเศษนะ มันวิเศษยิ่งกว่าเพลงหรือกาตูนเรื่องไหน เธอลองอ่านมันดูใหม่และพี่ขอถามว่าเธอจําได้ไหมว่า 10 หน้าที่แล้วเธออ่านอะไรอยู่

ผมตอบว่าผมจําไม่ได้ เพราะอะไรล่ะ พี่ถามผมต่อ เธออ่านมันแต่ทําไมเธอกลับจํามันไม่ได้ ผมถึงเข้าใจในทันที 10 หน้าที่แล้วผมนั่งอ่านมัน แต่ผมกําลังอ่านมันแน่หรือ ผมจําไม่ได้นะว่ากําลังอ่านมัน ในความคิดของผมจําได้อย่างเดียวว่า 10 หน้าที่แล้ว ผมกําลังอยู่ในนิยาย ผมท่องเที่ยวไปกับมันผมเห็นทั้งภาพและสัมผัสได้ทั้งเสียง หรือบางครั้งนิยายบางเล่มยังทําให้ผมต้องหลั่งนํ้าตาออกมาได้

พี่ผมบอกผมต่อว่า บางทีนะ สิ่งที่ดูธรรมดามันก็ไม่ได้แข็งทื่ออย่างที่เราเห็นภายนอก จะมีซักกี่คนที่รู้ละ ว่าตัวอักษรไม่กี่คําที่มันไม่ได้ดูมีคุณค่าอะไรเลย เมื่อนํามันมาเรียงต่อกัน กลับทําให้เกิดบางสิ่งที่มหจรรย์ถึงเพียงนี้

ผมถามพี่ต่อไปอีกว่าแล้วต้องทํายังไงล่ะ ถึงจะทําให้นิยายที่ได้ออกมาดีอย่างที่พี่บอก แต่คําตอบที่ได้กลับตรงกันข้าม พี่ผมบอกผมว่าไม่รู้ แต่พี่รู้อยู่อย่างหนึ่งว่าถึงแม้นิยายจะเป็นตัวหนังสือ แต่สิ่งที่สําคัญกว่าคือจิตใจของผู้แต่ง ถ้อยคําที่ถูกบันทึกลงไปจะสร้างปาฏิหารหรือสิ่งใดได้มากกว่านี้ล้วนขึ้นอยู่กับจิตใจบวกกับความคิดจินตนาการและบรรจงบันทึกมันลงไป นั่นแหละคือนิยายที่แท้จริง

นิยายในความหมายของพี่ผม ไม่ใช่นิยายที่จะพาผู้อื่นที่อ่านไปสู่ความฝันได้ แต่คํานิยามของนิยายที่พี่ผมให้แก่ผมไว้คือ นิยายที่เราแต่งถึงแม้มันจะไม่สามารถหรือสามารถที่จะนําพาผู้นอื่นไปสู่ความฝันได้ แต่อย่างน้อยนิยายที่เราแต่งจะต้องสามารถนําพาเราไปสู่ความฝันได้ และเมื่อใดที่คุณทําได้ คุณจะไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครอ่าน เพราะถึงแม้มันจะดูไร้ค่าสําหรับคนอื่น แต่อย่างน้อยมันก็เคยพาเราไปสู่ความฝันมาแล้ว

ปล.นําไปเผยแพร่ได้นะครับ มะต้องกลัวค่าลิขสิด เพราะบทความนี้นํามาจากเรื่องจริงในชีวิตผม ไม่ได้ไปลอกมาจากบทความในหนังสือที่ไหน

เปงกะลังใจหั้นเสมอนะงับ ^^ สู้ๆ