สำหรับทุกคนที่ยังมีพ่ออยู่ สมควรเข้ามาอ่าน
สำหรับทุกคนที่ยังมีพ่ออยู่ สมควรเข้ามาอ่าน
ชายแก่เลยวัย 70 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม หลังจากแต่งงานย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
ชายแก่ : แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก? พ่อเห็นลางๆ
แจ๊ค : อ๋อ วัวน่ะพ่อ
เวลาผ่านไป 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก?
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรอีกล่ะลูก?
แจ๊ค : (เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว !! วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ
เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก?
แจ๊ค : (เริ่มทนไม่ไหว) เอ๊ะ !! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำๆ ซากๆ อยู่ได้ ผมจะบอกครั้งสุดท้าย แล้วนะว่า วัว...!!
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรน่ะลูก?
แจ๊ค : โอ๊ย !!! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว
แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นผู้ เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินขึ้นไปตามที่ห้อง ณ ที่นั่น เขาได้พบชายแก่นั่งเหม่อลอย ข้างๆ มีไดอารีเก่าๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่ง เขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...
ครั้งหนึ่งเมื่อ 40 กว่าปีก่อนมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค ในวันที่ อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง เราพาแจ๊คออกไปเดินเล่น ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา... แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไป อีกไม่ถึงนาที แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเรา อีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง ....เราไม่เคยเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิมๆ เหล่านั้น เรากลับ รู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย...
แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม แจ๊คเป็นฝ่ายตอบ... เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเสียงดังใส่เรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป...
เมื่ออ่านจบแจ๊ครู้สึกผิดขึ้นมาจับใจ พ่อเลี้ยงเขามาอย่างดี แต่วันนี้สิ่งที่เขาทำให้ท่านคือ การตวาดเสียงดัง ไม่ พูดด้วยแล้วก็เดินหนีไป เขาตระหนักว่า เขาได้ทำสิ่งผิดพลาดซึ่งเขาเองแทบไม่รู้ตัว
แล้วคุณล่ะ วันนี้คุณได้ทำอะไรดีๆ ให้ท่านเหล่านั้นหรือยัง?...
8 ความคิดเห็น
แต่เราไม่เคยเบื่อนะ ^^ เพราะไม่ค่อยได้อยู่กับพ่ออยู่แล้ว ทุกนาทีมีค่า
<3 รักพ่อ จุ๊บๆ
PS. Why Do People Have to Kill People who Kill People to Show People that Killing People is Wrong ???
ผมเป็นคนเดียวในโลก ที่คุยกับพ่อแม่รู้เรื่อง
ไม่ใช่เป็นคนต่างชาติหรอกนะ แต่หลังๆสมองพ่อกับแม่เริ่มเลอะเลือน ผมจึงต้องพยายามพังพวกท่านให้เข้าใจว่าท่านต้องการจะพูดอะไร
ตอนเป็นเด็ก แรกๆก็รู้สึกรำคาญ พูดอะไรก็ไม่รู้ บ้าหรือไงวะ?
"ไปเอาอ้ายนั่นที่ใช้ไขน็อตมาซิ"
"ไปหาคนโน้นให้หน่อยซิ"
"หนังเรื่องนั้นน่ะ ที่พระเอกเป็นหมอน่ะ สนุกเนอะ"
แต่มาตอนนี้ ผมโตแล้ว มันถึงเวลาที่ผมต้องยอมรับความจริงว่า พ่อกับแม่ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
พวกท่านยอมอดทนทุกอย่างเพื่อได้ตลอด แล้วเราล่ะ? แค่พ่อแม่คนเดียว ทำไมจะอดทนไม่ได้
คนที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ในใจ ทำอะไรก็ไม่เจริญหรอก
PS. การแสดงออกในอินเตอร์เน็ต คือจิตใต้สำนึกและสันดานที่แท้จริงของมนุษย์
เคยได้นยินบ้างแล้วเหมือนกัน แต่พออ่านอีกก็ยังซึ้งไม่หายอยู่ดี
พ่อฝ ฝ้ายตายไปแล้ว *-*
อยากร้องไห้ ทำไท พ่อไม่อยู่ถามหนู หนูจะตอบ พ่อถึงพันครั้งเลย ทำไมอ่ะ
อย่าใช้อารมร์เพียงชั่ววูบตัดสินความรักของพ่อ
จำไว้เสมอว่า.......พ่อแม่รักเราเสมอไม่ว่าเราจะทำผิดแค่ไหน
เราก็เคยโกรธและน้อยใจท่าน แต่ในใจเราคิดเสมอว่า.....ท่านรักท่านถึงดุ ท่านรักท่านถึงว่า....
และเมื่อความโกรธที่เกิดขึ้นเพียงชั่ววูบมันหายไป..........เราก็รู้ว่าเราคิดถูกแล้ว....
PS. สายลม แสงแดด และ ช็อกโกแลตแสนอร่อย
เราเคยแสดงละครเรื่องนี้ด้วยหล่ะ
บางที
สำหรับคนที่ไม่เคยมีเลย
อาจจะรับรู้ได้แค่เพียงส่วนเล็กๆ
หรืออาจจะอ่านเรื่องนี้แล้วไม่รู้สึกอะไรเลยก็เป็นได้....
PS. อย่ามองที่ตัวตน...จงสนที่"ความดี"
โอ้ย เราคิดถึงพ่อ ถ้าคริสมาตนี้เราถึงไทยนะ เราจะกอดพ่อ จะไปกินข้าวกับพ่อทุกวันเลย คิดถึงพ่อนะคะ อีกแค่เดือนเดียวเราก็จะเจอกันแล้วนะคะพ่อ
PS. In the spring becomes...The Rose
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?