#เล่าสู่กันฟัง จากนักเขียนที่ผ่านเข้ารอบยี่สิบคนสุดท้ายในโครงการนักเขียนหน้าใสปี 7
ตั้งกระทู้ใหม่
เราชื่อขิมเน่อ อายุสิบเจ็ด XD อย่างที่บอกไปค่ะ เราเข้ารอบยี่สิบคนสุดท้ายเมื่อปีที่แล้ว
โอเค คือมีคนเด้งแชทเฟสมาหาขิมบ่อยมากเรื่องโครงการหน้าใส 55555555555
ไม่ใช่แค่ขิมคนเดียว แต่พี่ๆนักเขียนหน้าใสปีเจ็ดคนอื่นๆก็โดนถามมาเยอะเหมือนกัน
ทั้งเรื่องสัพเพเหระโน่นนี่นั่น เฮ้ย พล็อตแบบนี้มันโอไหม ผ่านเข้ารอบแล้วเป็นยังไง ฯลฯ
เนื่องด้วยความขี้เกียจ+ไม่อยากตอบคำถามเดิมๆหลายรอบ
ขิมกับพี่ๆนักเขียนปีเจ็ดจึงตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาแหละ
หวังว่าคำแนะนำพวกนี้จะช่วยนักเขียนมือใหม่หลายๆคนได้บ้างนา
อ้อ ใช่ ถ้ามีคำถามอะไรนอกเหนือไปจากนี้ก็ถามมาได้นะคะ เพราะขิมจะเข้ามาเช็คกระทู้ตลอด
ว่าด้วยเรื่องการเตรียมตัวก่อนเข้ารอบยี่สิบคน
นอกจากบทนำกับบทที่หนึ่งที่แต่งไป แนะนำให้แต่งตุนไว้ก่อนเลยอย่างต่ำๆสามตอนฮะ
แต่งไว้ทั้งเจ็ดตอนได้ยิ่งดี เพราะพอถึงเวลา เราก็กลับมารีไรท์ได้อะไรได้ก่อนลงเนื้อหาไรงี้
ถามว่าจะให้เขียนไปทำไมในเมื่อเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านิยายเราจะผ่านเข้ารอบรึเปล่า?
ก็เพราะไม่รู้ มันเลยต้องเขียนตุนไว้ไง -_-; ถ้าไม่ผ่านก็ไม่เป็นไร เราก็เขียนต่อ
เขียนเสร็จแล้วก็ค่อยส่งตรงไปให้แจ่มใสหรือ สนพ. อื่นพิจารณาก็ได้
แต่ถ้าผ่านเข้ารอบแล้วไม่ได้เขียนอะไรตุนไว้เลยนี่ ซออัวยอ... ซวยนะคะ =_=
ช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์นี่เหมือนจะยาวนะ แต่ถ้าเอาจริงๆคือมันสั้นมากกกกกกกกกกก
สั้นสำหรับการแต่งนิยายในแต่ละตอนอะ (ในกรณีที่คุณเป็นคนหัวช้าแบบขิมนะ 555555)
แล้วอย่างปีที่แล้ว นี่เล่าจากประสบการณ์ตรงเลย,, คือขิมไม่ได้เขียนอะไรตุนไว้เลย
คือไม่รู้ทำไมนะ แต่งานที่โรงเรียน โปรเจ็คอะไรต่อมิอะไรก็แบบเยอะแยะไปหมดช่วงนั้น
พอถึงเวลาเลยส่งไม่ทันในวีคที่ห้า ต้องตกรอบไปโดยปริยาย. คือมันน่าเสียดายมากนะเฮ้ย
ถ้ามีใครมั่นใจจนถึงขนาดที่คิดว่า "เฮ้ย ข้าต้องเข้ารอบอยู่แล้ว พล็อตข้าเจ๋ง" นี่
แนะนำให้ล้างสมองตัวเองด้วยน้ำยาบ้วนปากแล้วคิดใหม่ค่ะ 5555555555555555
ขิมเนี่ย เห็นมานักต่อนักละ ไอ่พวกมั่นหน้าเกินเหตุที่ตกรอบตั้งแต่รอบคัดเลือกเนี่ย =_="
และสำหรับคนที่มีแฟนคลับเยอะ อย่านึกว่านั่นจะเป็นเครื่องรับประกันว่าคุณจะผ่านเข้่ารอบ
บางที หนังสือเล่มที่มีคนอ่านเยอะมากที่สุด อาจจะไม่ใช่หนังสือที่ดีที่สุดก็ได้
คือหวังน่ะหวังได้ ทุกคนต้องหวังอยากจะติดรอบหนึ่งในยี่สิบคนอยู่แล้ว ปี้นี้ขิมเองก็ยังหวังเลย
แต่อยากจะแนะนำเลยว่า อย่าหวังให้มาก เพราะถ้าหวังมาก เวลาผิดหวังนี่ เราจะเจ็บมาก
และคนหมั่นไส้คุณก็จะมีจำนวนมากตามไปด้วย นี่เรื่องจริงเลย 555555555
โอเค จบกับประเด็นนั้นไป,, ที่อยากจะแนะนำอีกเรื่องคือ "อย่าตีตนไปก่อนไข้"
แนะนำน้องๆหนูๆลูกเล็กเด็กแดงดำเด็กลายจุดว่า อย่าเพิ่งเครียด อย่าเพิ่งลุ้นเลยลูก =____=
เก็บแรงเอาให้เครียดไว้ลุ้นช่วงระหว่างการแข่งขันเถอะหนูเอ้ยยยยยยยยยยย
เพราะถ้าผ่านเข้ารอบยี่สิบคนสุดท้ยายแล้ว มันจะกดดันกว่านี้เป็นสิบเท่า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องระหว่างการแข่งขัน
อย่าคิดนะว่าการผ่านเข้ารอบยี่สิบคนมันจะเป็นจุดจบ หรือเป็นอะไรที่เครียดน้อยกว่าเดิม
มันไม่ใช่จุดจบฮะ มันคือจุดเริ่มต้นของความบรร-ลัยเลยแหละ 555555555555555555555
คือ โอเค รอบคัดเลือกเราแข่งกับคนเป็นพันคนเพื่อที่จะได้ในอยู่ในกลุ่มยี่สิบคนก็จริง
แต่ไอ่การแข่งกับนักเขียนอีกสิบเก้าคนที่เหลืออะ มันเครียดกว่าการแข่งกับคนเป็นพันอีกนะ
เพราะแต่ละคนที่ผ่านเข้ารอบมาได้ คือเขาต้องมีฝีมือ มีดีอะไรสักอย่าง เขาถึงเข้ารอบอ่ะ
ไหนจะมีคะแนนโหวต เรื่องเวลา เรื่องนั้นเรื่องนี้ มีอะไรต่อมิอะไรที่จะมากดดันเราอีกเยอะแยะ
(ขิมจะขยายความ พูดถึงไอ่อะไรต่อมิอะไรให้ฟังในหัวข้อต่อๆไปค่ะ อย่าเพิ่งใจร้อน)
พอเครียดแล้ว เราก็จะแต่งไม่ออก อารมณ์เสีย นอนไม่หลับ ปัญหาสุขภาพตามมาสารพัด
พวกนักเขียนหน้าใสปีเจ็ดนี่ ป่วยกันทั้งก๊กระหว่างการแข่งขันเพราะเครียดนี่แหละ
ขนาดคนบ้าอย่างขิมก็ยังป่วยได้เลย 55 ทีนี้รู้แล้วใช่มะว่าขิมแนะนำให้แต่งตุนไว้เพราะอะไร
ผ่านการแข่งขันมาได้นี่ แต่ละคนไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตค่ะ =___= นี่พูดเลย
แบกสังขารไปเรียนกันแทบไม่ไหว จะตายแหล่ไม่ตายแหล่คาคลาส 555555555
นักเขียนแต่ละคนนี่เครียดกันจนเกือบจะเป็นบ้าเข้าไปนอนเล่นในศรีธัญญาแล้วด้วยซ้ำ #เว่อร์
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องนักเขียนคนที่ผ่านเข้ารอบ
นักเขียนหน้าใสที่ผ่านเข้ารอบยี่สิบคนสุดท้ายเขาก็คนธรรมดานี่แหละ
ไม่ใช่ผู้วิเศษที่สามารถคิดพล็อตที่เจ๋งแบบโคตตตรพ่อโคตตตรแม่ได้ในทุกๆห้าวินาที
แต่ละคนนี่ มองหน้ากันงงๆ แล้วถามกันด้วยซ้ำว่า "เฮ้ย ชั้นผ่านเข้ารอบมาได้ไงอ่ะแก" 5555
เรียกได้ว่าแทบทุกคนนี่ไม่มีความมั่นใจในผลงานของตัวเองเลยนะ ถ้าเอาจริงๆ
เพราะฉะนั้นการที่เขาเข้ารอบปีนี้หรือปีก่อนๆ มันไม่ได้แปลว่าเขาจะเข้ารอบปีต่อๆไปนะเธอว์
แต่นั่นแหละ,, แนะนำว่าถ้าผ่านเข้ารอบยี่สิบคนเข้าไป ให้ผูกมิตรกับอีกสิบเก้าคนเข้าไว้
เพราะนักเขียนพวกนี้คุยสนุกนะ 5555555 นี่ขิมก็ได้เพื่อนนักเขียนมาเต็มเลย จากปีที่แล้วอะ
และอีกอย่างคือ อีกสิบเก้าคนนี้ก็แชร์ความรู้สึกแบบเดียวกันกับที่เรามีด้วย
ไม่ว่าจะเป็นความเครียด ความกดดัน. และเวลาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เราก็ต้องมีที่ระบายช้ะ?
คือสิบเก้าคนนี้จะเข้าใจความรู้สึกของเราดีที่สุดอะ ความรู้สึกที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้
เอางี้ คือถึงแม้ว่าเราจะต้องแข่งกันก็จริง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องเป็นศัตรูกันนะ
อย่าคิดว่าอีกสิบเก้าคนเป็นคู่แข่งของคุณเลย,, คิดซะว่าพวกเขาคือเพื่อนร่วมทางของเราดีกว่า
คือเพื่อนร่วมทางบนถนนแห่งความฝันที่จะก้าวไปพร้อมกันกับเราไรงี้ #ทำไมฉันเสี่ยว -_-
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องพล็อตนิยาย
ไม่มีใครเดาแนว สนพ. นี้ได้ค่ะ นี่พูดเลย //โดนยัน
ถ้าเค้าคิดว่านิยายเราดี เขาก็ให้เราผ่านนะ 5555555555 ไม่รู้ดิ อธิบายไม่ถูก
คือไม่ต้องพยายามแต่งพล็อตเพื่อเอาใจกรรมการหรือคนอื่น แต่แต่งอะไรที่เป็น "เรา" อ่ะ
แต่งตามใจเราเถอะ เราจะได้เอ็นจอยไปกับสิ่งที่เราเขียนด้วย :D
ถามว่าพล็อตแบบไหนถึงจะเป็นพล็อตที่ไม่แรง+ดาร์กไป ในกรณีที่พล็อตคุณเป็นแนวดราม่า
ที่อยากพูดถึงอีกอย่างคือ แนว JLS มีคนอ่านตั้งแต่เด็กปอห้าไปจนถึงผู้ใหญ่ที่ทำงานแล้วอ่ะ
ถามว่าเล่นปมแรงๆได้มั้ย? ได้ เพราะขิมเองก็เล่นปมแรงมากเมื่อปีที่แล้ว และผ่านเข้ารอบ 55
แต่มันเสี่ยงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ก.ไก่อีกสองล้านล้านตัว)
เอาเป็นว่าอันนี้ผู้เขียนต้องพิจารณาเองด้วยอ่ะ ว่าอะไรที่ทำให้คุณเองเล่นปมแรงขนาดนั้น
ทำไมคนนี้ถึงฆ่าคนนั้นตาย ทำไมต้องทำร้ายคนโน้น ต้องมีแรงจูงใจตัวละครแบบแรงๆงะ
คือถ้าปมมันสมเหตุสมผล มีเหตุผลรองรับ กรรมการเขาก็รับไว้พิจารณาอยู่แล้ว
และคุณก็ต้องพิจารณาอีก ว่าถ้าคุณเล่มปมแรงๆอะไรแบบนี้แล้ว
มันยังสมควรที่จะให้เด็กปอห้าอ่านนิยายของคุณอยู่รึเปล่า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องโค้ช (พี่เลี้ยงนักเขียน)
โค้ชมีไว้เพื่อบำเพ็ญประโยชน์ค่ะ จิกหัวใช้เยอะๆก็ดีเหมือนกัน 555555555 #โดนตบ
ให้โค้ชช่วยอ่านเนื้อหาในแต่ละตอน+ดูพล็อตไรงี้ ให้เขาให้คำแนะนำเรา และเราต้องฟังด้วย
และขอย้ำนะ ย้ำแบบย้ำจริงๆเลย ว่าถ้าโค้ชพูดอะไร แนะนำอะไรเรา ให้เชื่อโค้ช
เพราะถ้าเอาจริงๆ โค้ชก็คือกรรมการแหละ เพียงแค่ว่าเขาให้คะแนนโหวตเราตรงๆไม่ได้
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องของกรรมการและฟีดแบก
ฟีดแบก มันต้องมีทั้งบวกและลบเนอะ,, คือมันก็เหมือนกระจกส่องหน้าสำหรับนักเขียนแหละ
มันคือสิ่งที่ทำให้รู้ว่า เฮ้ย ตรงนี้ยังมีจุดบกพร่องนะ เราต้องแก้ไขให้มันดีขึ้น
เปรียบเทียบนะ เวลาผู้หญิงเราแต่งหน้า เขียนคิ้ว ขีดตา มันก็ต้องใช้กระจกช้ะ
คือถ้าไม่มีกระจกดูตอนแต่งหน้า เราจะรู้ได้ยังไงวะว่าเราทาปากเลอะมั้ย เขียนคิ้วเบี้ยวรึเปล่า
อย่าเฟลเวลาถูกติเป็นอันขาด เพราะที่กรรมการหรือคนอ่านเขาติ มันไม่ใช่ว่านิยายเราห่วย
แต่เพราะว่าเขาอยากให้เราแก้ไขจุดบกพร่องของเราจุดๆนั้น เพื่อให้นิยายเราดีขึ้นกว่าเดิม
แต่ถ้าคุณรู้สึกเฟลขึ้นมาจริงๆ ก็ย้อนขึ้นไปอ่านหัวข้อสีส้มอันแรกเลยค่ะ 55555555
คุณต้องปั่นนิยายตุนไว้เท่านั้น ต้องปั่นตุนว้ายยยยยยยยยย =____=
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องกระแสดราม่า
ไม่ต้องห่วง นักเขียนหน้าใสมีดราม่าทุกปีค่ะ 555555555555555555
ปีไหนๆก็ดราม่าแหละ อยู่ที่ว่าจะดราม่าเยอะ ดราม่าน้อย ดราม่าเงียบ หรืออะไรก็ว่ากันไป
เพราะฉะนั้น จงปล่อยวางและอย่าใส่ใจมัน อย่าเก็บเรื่องพวกนั้นเอามาเครียดมารกสมองเรา
เอาเวลาไปตั้งใจ+โฟกัสกับการเขียนนั่นแหละ งานจะได้ออกมามีคุณภาพด้วยไรด้วย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ว่าด้วยเรื่องการไม่ผ่านเข้ารอบ
(หัวข้อนี้ยาวหน่อย ขิมมีคำพูดของพี่ๆที่เคยผ่านเข้ารอบให้อ่าน)
ถ้าไม่ผ่านรอบคัดเลือกยี่สิบคน? เอ้า ก็ส่งต่อไปเรื่อยๆจนกว่าคุณจะอายุเกินสิ 555555555
โอกาสน่ะ ทุกคนมีเท่ากันอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าแต่ละคนนั้นอะจะคว้ามันเอาไว้ไหม
เห็นมาหลายรายละ ไอ่พวกที่ใช้การบ้าน ใช้เรื่องเรียนพิเศษเป็นข้ออ้างแล้วไม่ลง
คือถ้าคุณไม่ทำตามความฝันของตัวเองตอนนี้ แล้วฝันคุณจะเป็นจริงตอนไหนได้ -_-
การบ้านกับสอบมันก็มีทุกปีแหละ มันไม่ได้มีในปีที่คุณจะลงโครงการนี้แค่ปีเดียว
พี่คนนึงเขาพูดไว้ฮะ,,
"คือก็เข้าใจนะว่าบางคนอยากแข่ง แต่ในอีกแง่ก็กลัวว่าถ้าติดขึ้นมาแล้วจะหาเวลาอ่านหนังสือไม่ได้"
อันนี้ขึ้นอยู่ที่ตัวแต่ละคน แต่อยากจะบอกว่าติดแล้วค่อยกังวลเถอะ
หนังสือมันต้องสะสมจากการอ่านมาหลายวันและการแบ่งเวลาของเรา
ถ้าจัดเวลาได้ทั้งเรื่องเขียนและเรื่องเรียนก็จะไปด้วยกันได้
ปีที่แล้ว (ปีเจ็ด) มีเด็กที่เรียนอยู่มอหกสามคน แล้วก็อย่างที่คุณเห็น
เขาก็เขียนนิยายไปพร้อมๆกับการอ่านหนังสือเตรียมสอบได้ (ถึงแม้ว่าจะโวยวาย บ่น เครียดมากก็ตาม)
แม่จะไม่ติดหนึ่งในสาม แต่หนึ่งในยี่สิบก็ไม่น้อยละนะ
สำหรับการแข่งขันที่อยู่ในช่วงเดือนกันยาถึงกลางตุลา โดยที่ปลายเดือนมีการสอบแกทแพทรอบแรก
ไม่ได้ว่าว่าคุณอ้างเรื่องสอบเข้ามหาลัยเพื่อที่จะไม่ส่ง มันต่างจากเรื่องการบ้านกับสอบในห้องเรียน
อันนี้มันอนาคต อาชีพในฝัน อยากเรียน แต่ก็อย่างที่บอก ทั้งนี้อยู่ที่ตัวคุณเอง"
ถ้าส่งแล้วไม่ผ่านสักปีสองปี ก็ส่งใหม่ได้ มันไม่จำเป็นที่จะต้องลิมเลิกความฝันของตัวเอง
ขิมส่งปีหกแล้วไม่ผ่านอะ ก็มาพยายามต่อปีเจ็ด แล้วก็เพิ่งจะผ่านปีเจ็ดเนี่ย
มีพล็อตดีๆอยู่ในหัวแล้วไม่เคยเอามาโชว์นี่มันก็ไม่มีประโยชน์อะ =_=
ที่น่ากลัวกว่าพรสวรรค์ คือพรแสวงค่ะ ถ้าคุณมีพรสวรรค์แต่ไม่ยอมแสวงหาโอกาส
อย่าได้หวังเลยว่าคุณจะได้ผุดได้เกิดในวงการนี้ #อินี่พูดได้น่ากลัวมาก 55555555
แต่นั่นแหละ ถ้าคุณอยากจะเป็นนักเขียนจริงๆ ก็พยายามเขียนต่อไป
ฝันของคุณจะเป็นจริงได้แน่ๆ ถ้าคุณมีความพยายามน่ะนะ
พี่อีกคนได้กล่าวไว้ฮะ,,
"บางคนพูดว่า "ดีจัง ติดหน้าใส เก่งจัง นี่ส่งมาหลายปีแล้ว ไม่ติดสักที ท้อแล้ว"
คำถามเดียวที่อยากถาม "คุณพยายามจนถึงที่สุดรึยังคะ?"
ขอโทษนะ การที่คุณพูดแบบนี้ เราบอกตรงๆว่าโกรธมาก
คุณเห็นแค่ตอนที่เราวิ่งเข้าเส้นชัย เห็นแค่ภาพสวยๆตรงปลายทาง
คุณรู้มั้ยว่ากว่าจะเป็นภาพนั้นได้ เราล้มมากี่ครั้ง เราเริ่มจากเด็กที่วิ่งไม่เป็นด้วยซ้ำ
โดนคนวิ่งแซงหน้าตั้งกี่ครั้ง ฟังคำดูถูกว่าไม่มีทางประสบความสำเร็จกี่รอบ
คุณไม่เคยเห็นน้ำตาก่อนที่เราจะยิ้มได้ สิ่งที่คุณควรรู้คือบนโลกนี้ไม่มีใครไม่เคยผิดหวัง
ไม่มีใครได้อะไรมาโดยไม่ต้องพยายาม ถ้าคุณคิดว่าท้อแล้ว จะทิ้งแล้ว มันก็สิทธิ์ของคุณ
มีโอกาสมาวางอยู่ตรงหน้า ยังไม่คิดจะคว้า ก็เรื่องของคุณเถอะ"
#จังซี่มันต้องแชร์ #เยี่ยวจะเล็ดขอแชร์นะคะ
#น้ำตางี้ไหลพรากๆอย่างกับลุ่มน้ำอเมซอน #คือมันลึกซึ้งมากอ่ะแกร
โอเค จบๆ เราไม่ดราม่า 5555555555555555555
หวังว่าคำแนะนำแต่ละอย่างจะช่วยได้ไม่อยากก็น้อยนะคะ
เพราะถ้าเอาจริงๆ ขิมก็เหมือนมาบ่นๆให้อากาศฟังมากกว่า เฮลโล่วออกซิเจน #ทรุ้ย
เอาเป็นว่า ทุกคนก็สู้ๆเนอะ XD มาพยายามด้วยกันอีกปีกันเถอะ
ForFun★
30 มิ.ย. 58 เวลา 07:12 น.
1,288
views
19 ความคิดเห็น
ชอบกระทู้มากค่ะ
นั่งอ่านเพลิน
สู้!!
นี่เพลินก็ดีแล้วค่ะ นี่กลัวมากว่ามันจะยาวจนทำให้น่าเบื่อรึเปล่า 55
อ่านเพลินจริงๆ ฮาด้วย 5555 มีกำลังขึ้นมาเลยค่ะ ขอบคุณมากค่าาา ^0^
ขนาดนั่งอ่านยังขำไปด้วยเรยค่าบ เขียนได้แบบว่าไม่มีสะดุดเลยแถมได้ความรู้เยอะด้วย ขอบคุณพี่ๆ ปี 7 มากค่าบป๋ม LOVE LOVE
**ขอถามอีกนิดนะค่าบพี่ คือว่าเวลาเราส่งเนื้อหาไป เราควรมีภาพประกอบเหมือนพวกพี่ๆ ในเด็กดี เค้าใส่กันเวลาอัปนิยายกันด้วยหรือเปล่าค่าบ ขอบคุณค่าบ
เรื่องภาพประกอบอันนี้แล้วแน่คนนะคะ
ไม่ได้มีการบังคับตายตัวฮะ55555555555
อย่างปีที่แล้วก็มีทั้งคนใส่และไม่ใส่ค่า
^ตามที่หนูหิมะบอกเลยฮะ
สรุปง่ายๆ
วางถุงกาวลงแล้วไปเขียนนิยายเหอะ
555555555555
จริงๆเป็นข้อมูลที่ดีมากนะ สำหรับคนที่กลัวนู้นกลัวนี่ และเป็นแนวทางไว้ใช้งานให้กับหลายๆคน
เขียนฮามา
เฮ้ย เอาให้ติดยี่สิบคนดิพี่ปีนี้
แล้วพี่จะรู้เลยว่าเรื่องที่ขิมพูดนี่แม่/งจริงทุกอย่าง แถมยังตลกไม่ออก ๕๕๕๕๕
พี่เชื่อที่ขิมพูดนะ.
ปีที่แล้วพี่ไม่ได้พยายามสุดกำลังเพราะพี่มีทำงานโปรเจคจบ(ทำไม่ได้ชีวิตจบค่ะ) ซึ่งพี่พอใจกับเกรดที่ออกมามาก. พี่รู้ว่าการประกวดหน้าใสมันก็คล้ายๆกับงานธีสีส พี่รู้ว่าว่ามันกดดันแค่ไหน และเพื่อนพี่(ติด i ติด f กันกระจาย) หลายคนที่ยิ้มไม่ออก. ชีวิตจริงแข่งขันโหดร้ายมาก. เพื่อนกันเองยังต้องชิงดีชิงเด่น. เอาตัวเองไม่สนใคร โอ้ยเล่าไปจะดราม่า. 5555555
เอาเป็นว่าปีนี้พี่ว่าง. จะลองพยายามอีกครั้ง.
ปล.พี่ส่งปีนี้ถือเป็นครั้งที่ 2
ปปล.ยังอ่อนด้อยประสบการณ์บนถนนเส้นนี้
อย่างที่ขิมเพิ่งแก้ไขกระทู้ไปเมื่อกี้นี้อ่ะพี่
มันเครียดก็จริงนะสถานการณ์แบบนี้อะ แต่ใช่ว่าเราจะต้องสร้างศัตรูนะ 55
เพราะว่ามันจะไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเราได้เท่ากับคนที่เราแข่งด้วยนี่แล้ว
มาๆ พยายามกันอีกรอบ -..- ขอให้ผ่านนะพี่
เห็นด้วยตรงที่ให้แต่งตุนเอาไว้เยอะๆ ค่ะ 5555 เพราะถ้าเข้ารอบแล้วจะเครียดพาลให้แต่งไม่ออกเอาได้ค่ะ ไหนจะต้องเอาคำชี้แนะของกรรมการมาปรับปรุงผลงาน ไหนจะต้องสู้กับความเครียดของตัวเองอีก เป็นบ้าได้เลย 5555555555
เอ้อ จะว่าไป พี่หนิงนี่ป่วยระหว่างแข่งเหมือนกันรึเปล่าอะงับ 5555555
ขิมถามมาหลายคนอะ มีพี่นุกกับอีกสองสามคนที่ขิมไม่เคยถาม
พี่ไม่ใช่หนิงนะขิม จำผิดคนแล้ว 5555555
จำได้ว่าช่วงแข่งเครียดจนใจสั่น กินข้าวไม่ลง น้ำหนักลดเร็วมาก 55555
#JLS07
เออ พี่มันนี่แอ้ ชิบหาย เก็บเศษหน้าแป๊บ 5555555
แล้วปีนี้พี่แอ้จะส่งเปล่างับ -..- และถ้าส่ง จะส่งเรื่องไหนงะ
ว่าจะส่งเรื่องใหม่ + ถ้ามีเวลาเหลือก็จะแก้เรื่องเก่าแถมไป 55555
(เรื่องเก่านี้ต้องแก้แบบบรรลัยอ่ะ จากคอมเม้นท์ที่ได้ 555555)
แนวน่ารักสดใสขอบายแล้วปีนี้ แต่งแนวนี้ไม่ออก
แต่งยากมากนะค่ะแนว น่ารักสดใส แบบกว่าจะทำให้อินโอ้ยยย
มายกมือเห็นด้วยอีกคน แต่งตุนไว้ก่อนเลยค่ะ เพราะพอเข้ารอบแล้วงานทุกอย่างจะถาโถมมาแบบไม่ทันตั้งตัว การกดส่งผลงานตอนอีกสิบนา่ทีหมดเวลานี่มันเป็นอะไรที่น่าหวาดเสียวมาก T^T
เครียดมาก แต่ก็สนุกมากเหมือนกัน กับเพื่อนๆ ที่แข่งในปีเดียวกัน ตอนนี้ก็ยังคุยติดต่อกันอยู่ บางทีก็มีข้ามไปคุยกับปีอื่นด้วย ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน สนุกดีค่ะ ส่วนเรื่องดราม่า... ฮาาา มันมีทุกปีจริงๆ ค่ะ ก็ถือว่าเป็นรสชาติของชีวิตไป
อ่า ลืมไปว่าที่ขิมพูดๆไปนี่มันสามารถใช้กับคนที่แข่งในปีอื่นๆได้ด้วย 55
จริงๆค่ะพี่แพร ทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างช่วงแข่งหน้าใสจะทำให้เราเฟล
การปั่นตุนไว้จึงสำคัญมากถึงมากที่สุดจริงๆ =_=
นี่พูดเลยส่งมาแล้วปีนี้ปีที่ 5 ไม่เคยท้อเลยนะคะ ปีนี้เรายังไม่ผ่านก็คอยแสดงความยินดีกับคนที่ผ่านไปก่อน สักวันเราอาจจะเหมือนเขาก็ได้ 5555 มั่นมากมาย
การหวังบ้างอะไรบ้างว่าสักวันเราจะได้ไปอยู่ในจุดๆนั้น เป็นเรื่องปกตินะ 55
ดีแล้วแหละ. พยายามต่อไปค่ะ :D และเมื่อถึงเวลาที่เราทำตามความฝันได้สำเร็จ
คุณจะรู้ว่าความพยายามทั้งหมดที่คุณทุ่มเทลงไปกับมันนั้นคุ้มค่าจริงๆ
ขอบคุณสำหรับการเล่าสู่กันฟังนะคะ
งานนี้ต้องไฟท์!!!!
#นักเขียนหน้าใสปี7
#นักเขียนหน้าใสปี8
You're welcome ka XD
ว้าวววว สุดยอดเลย555 เราต้องพยายามนะ ปีแรกแต่ก็จะทำให้ดีที่สุด ความฝันมีไว้คว้าไม่ได้มีไว้กังวลไม่ได้มีไว้เครียด รักสิ่งใดต้องพยยามทำสิ่งนั้น และทำให้ดีที่สุด ทำให้แนวของเรา อย่าเลียนแบบ เอาที่เราสบายใจ
ปล.ข้อมูลทั้งหมดอ่านแล้วสดชื่นนนเลยอ่า
สู้ๆครับผม XD มาๆ มาพยายามไปด้วยกัน
//อ่า ดีแล้วค่ะที่อ่านแล้วรู้สึกฮึดขึ้นมาแบบนี้
ตอนแรกๆขิมก็คุยๆกับพี่ ชั่งใจอยู่เลยว่าจะลงกระทู้หรืไม่ลงดี
เพราะกลัวว่าคนอื่นจะหมั่นไส้เราไรงี้ =_=55555555555555555
โห แบบนี้ล่ะดีแล้วไม่งั้นคนที่ไม่รู้หรือลงปีแรกอย่างเราก็คงมานั่งเครียดว่า โอ้ยเราคงไม่มีสิทหรอก เราคงทำไม่ได้หรอก โอ้ยท้อว่ะมีคนที่เก่งกว่า จะสู้เค้าไหวรึเปล่า อะไรประมาณนี้ เรานี่บอกเลยว่าตื่นเต้นและเครียดมากก่อนเปิดรับตอนวันที่ 28อ่ะ กินอะไรไม่ไดเรียนเลย แล้วเครียดมาเรื่อยๆ 555 พอมาอ่านกระทู้นี้ เออ ทำใหเราแบบคลายความเครียดไปได้เลย เอาแบบว่าทำอะไรที่เรามีความสุขดีกว่า แล้วทำให้เต็มที 555 บ่นเยอะไปและ
ถ้าออกแนวรักแฟนตาซีนิดๆหละค๊ะ จะดูไม่เข้าธีมใหม...เราส่งไปแล้ว และชอบที่จะเขียนแบบนี้อะ
ได้ๆ ไม่จำกันนะ
^ขึ้นอยู่กับความแฟนตาซีของเรื่องค่ะ.
ถ้าแฟนตาซีนิดๆอย่างที่พูดจริงๆ และยังเน้นเรื่องความรักอยู่ มันก็ไม่น่าจะมีปัญหานะ
แต่ถ้าแฟนตาซีจ๋าเลยนี่ แนะนำให้ส่งเอ็นเทอร์ดีกว่างิ 555555555555555
ก็เน้นรักอยู่นะ ส่วนตัวชอบความเหนือโลกอะ555+ ถือว่างานเขียนเป็นการเปิดโลกจินตนาการ ขอบคุณคะ........
คือมันใช่หมดอะ แบบว่าปีที่แล้วเราก็คิดแบบนี้นะ
อยากส่งมาก แต่ติดสอบ อยากส่งมากแต่ต้องเรียน...สรุปคือ
ส่งไปแต่ไม่เต็มที่ ต่อมาก็เลยเสียดาย เฮ้ยทำไมเราไม่ทำให้ดีวะ
ส่งไปแบบนั้นมันจะได้ๆ ยังไงอะไรแบบนี้
ปีนี้มีเวลาว่าง(รอเปิดเทอม) ก็เลยคิดว่าต้องทำให้ดีที่สุดแก้แล้วแก้อีก
(มีคนบอกมาว่า...เอาที่เราคิดว่าเต็มที่ อยุ่กับมันจนไร้ที่ติแล้ว)
ตอนนี้ก็เลยได้แต่บอกตัวเอง ฮาาาา
ต้องขอบคุณเจ้าของกระทู้มากนะคะ
คือมันดีอะ คือบั่บ...คือบั่บ! ไม่เคยมีใครบอกอะไรแบบนี้มาก่อน
ตอนนี้จะได้เตรียมตัวให้แน่นขึ้น แน่นขึ้น ขุ่นมันให้อ้วนไปเล้ย เย้ววววว
You're welcome ครับผมมมมม
ไลค์หนักๆๆๆ ชอบมากๆคำนี้ >_< ขอบคุณจขกท.แล้วก็เจ้าของข้อความนี้มากๆค่ะ มีกำลังใจขึ้นมาเลย!
เอาไปให้เจ้าของข้อความดูแล้วเรียบร้อยค่ะ 55555555555
And you're welcome na XD
ชอบมากเลย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะค่ะ หนูจะพยายามทำตามที่พี่แนะนำค่าา><
ครับผมมมม -..- ยูอาร์เวลคั่ม. ดีใจน้าที่คำแนะนำพอจะช่วยน้องได้ ฮ่าๆ
แอบถามหน่อยยย ถ้าแบบดำเนินเรื่องแบบสร้างประเทศเองขึ้นมาได้ไหมงะ
ได้นะ ได้อยู่แล้วค่ะ. ทำอะไรกับนิยายก็ได้นะ เอาแค่ไม่ผิดศีลธรรมก็พอ -..-
แต่นิยายเรานี่ฆ่ากันเลยนะ 55555 แต่ต้องมีเหตุผลที่เพียงพอใช่ไหมคะ
ต้องมีเหตุผลประกอบที่สมเหตุสมผลนะ เช่น ตัวร้าย(พี่ชายนางเอก)ชกพระเอกจนบาดเจ็บสาหัสเพราะแค้นที่เมื่อก่อนพี่ชายของพระเอกแย่งแฟนเลยตัดเพื่อน ที่นี้พระเอกมารักเลยโกรธจัดซัดแม่งพระเอกเลย 555
เจ้จะเอาส่งจริงดิ อ๋องเชียร์นะฮาาาาาา คิดว่าระดับเจ้แล้วมันต้อง มันมันส์><สู้ๆค่า
เหตุผลเราโหดร้ายกว่านั้น เรื่องดูเหมือนจะมุ้งมิ้งแต่จริงดาร์คทั้งเรื่อง TT
ใช่ๆ เจ้จะส่งงง เป็นกำลังใจให้ทุกคนน้าาา <3
โพสได้ถูกใจมากเลยจ้า อย่างที่พูดทุอย่างมันขึ้นอยู่ที่ตัวเราอยู่ดี ไม่ผ่านแล้วไงล่ะ ส่งใหม่สิ เราไม่ผ่านมาจะ6ปีได้แล้วมั้ง ยังไม่ท้อเลย บอกกับตัวเองตลอดว่าพยายามให้มากก็แค่นั้นแหละ
ปีนี้มาพยายามด้วยกันอีกรอบนะคะ! ^^
เฮ้ย เนาะเรานี่ปีแรกเลยอ่ะ คนเราในชีวิตไม่มีล้มแปลว่าไม่เคยพยายามยังไงล่ะ มาสู้ไปด้วยกันนะคะ เพื่อนๆ ปี#8 ไม่ติดยี่สิบคนสุดท้ายแต่พวกเราก็เป็นเพื่อนกันได้นะ และจะเป็นกำลังใจให้ทุกคนเลยค่ะ มาพยายามไปพร้อมๆกันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ปีนี้เป็นปีแรกของเราเลย แอบเครียดมากๆอยู่เหมือนกันคะ แต่ก็จะสู้สุดใจคะ
##นักเขียนหน้าใสปี8
สู้ๆ ค่าาาาาา ^^
มีปัญหาเรื่องพล็อตมากกกกกกกก พอคิดพล็อตได้ ก็ไปเจอแบบ ..เอ้า มีคนเขียนแล้ว พล็อตซ้ำ หรือเคยอ่าน บลาๆ คือจะทำยังไงให้พล็อตที่คิดมันออกจากรอบของสิ่งที่เคยอ่านหรือนิยายที่เคยอ่าน มันวนลูปอยู่แค่ไม่กี่เรื่องอ่ะ ..หรือนี่โง่เอง ถถถถถถถถถถ น่าเบื่อขั้นสุดดดด /ล้มโต๊ะคอม
ไม่ต้องเครียดเรื่องพล็อตซ้ำเลยค่ะ เพราะมีคนซ้ำเราแน่ๆ 5555555555. นิยายมันถูกแต่งขึ้นมาเป็นล้านๆเรื่องละนา มันต้องมีซ้ำบ้างอะไรบ้าง อย่างพล็อตปีที่แล้วนี่ แนวเข้าค่ายรับน้อง+ชอบรุ่นพี่ทั้งนั้น.
อย่างที่ขิมพูดไปในกระทู้ฮะ เขียนอะไรก็ได้ที่เป็นแนวที่ตัวเองชอบ+ถนัด คือขิมไม่รู้เหมือนกันนะว่าบอกอแจ่มใสเขาดูนักเขียนยังไง แต่ปีที่แล้ว ถึงแม้ว่าแนวพล็อตจะซ้ำกันเยอะ แต่ภาษา+กลิ่นอายอื่นๆนี่คนละเรื่องกันเลย 555555555 คือทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเองอะ แล้วแบบ ดูเป็นอะไรที่สามารถพัฒนาต่อได้ในด้านของฝรมือการเขียน
เพราะฉะนั้น ย้ำอีกทีค่ะ. ไม่ต้องเครียดเรื่องพล็อตเน่อ อยากส่งอะไร+ถนัดแบบไหนก็ส่งไปโลด -..-
ขอบคุณพี่มากๆนะคะ อ่านแล้วมีแรงผลักดันเลย เหมือนที่ว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น
ป.ล.หนูกำลังจะส่งปีแรก
สู้ๆ จ้าาาาา ^^
ขิมมี่
ไอมิสยู
ปีนี้ฉันท้ออะ ไม่รู้เป็นไร มันไม่ฮึกเฮิมเหมือนปีที่เเล้ว
สงสัยจะเเบบกลัวความผิดหวัง 5555 เป็นโรคของคนอายุมาเเล้ว
เเต่ก็นั่นเเหละ ทำเต็มที่เเล้ว ไม่ได้ก็ไม่ได้ ปีหน้าเอาใหม่ อายุยังไม่เลยเกณฑ์ก็ดิ้นดักๆ ต่อไป
อยากอ่านนิยายของจขกท.ค่ะ เอาเรื่องเก่าปีที่แล้วก็ได้ แปะให้ทีสิคะ
ลองเข้าไปดูในกระทู้นี้นะคะ มีคนรวบร่วมเอาไว้แล้วค่ะ :))
http://www.dek-d.com/board/view/3542864/
ขอบคุณมากนะคะ มีเยอะจัง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?