ถูกเพื่อนมองข้ามอย้างเลือดเย็น

ตั้งกระทู้ใหม่

คือโดนกับตนเองมาละ!! ก็อยากฝากบอกถึงคนที่ชอบทำให้เพื่อนตัวเองเหมือนไม่มีตัวตนอยากจะบอกว่าเค้ารู้สึกยังไงบ้างที่ถูกกระทำเช่นนี้..มาดูกันเลย!!

เมื่อนานมาแล้ว.. ตอนเราอยู่ม.1 เราไม่เคยรู้จักเขามาก่อน นิสัยใจคอเขาเป็นยังไงก็ไม่เคยรู้ แต่เราสองคนต้องเรียนห้องเดียวกันจนได้ทำความรู้จักกันนับตั้งแต่วันนั้นเราสองคนก็ได้เป็นเพื่อนกัน (แทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า ติฟ) เรากับติฟก็ชอบเดินไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดและเราสองคนมีนิสัยใจคอที่คล้ายๆกัน..พอเราขึ้นม.2เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกครั้ง  เราก็ทำกันเหมือนเดิมแต่ที่เพิ่มคือความสนิทสนมเริ่มรู้นิสัยใจคอกัน..คือไปไหนมาไหนด้วยกัน ถ้ามีค่ายอะไรเราก็มักจะไปด้วยกัน ถ้าโรงเรียนมีการประกวดวาดภาพเราทั้งสองคนก็ส่งผลงานด้วยกันเราทั้งสองก็ได้รับรางวัลทั้งคู่ เป็นแบบนี้จนเราได้ขึ้นม.3 จนมีเพื่อนอีกคนนึง (แทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า ฟา )  มาแทรกกลางระหว่าง แต่เรากับติฟก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนเหมือนเดิมส่วนไอฟาก็ชอบน้อยใจเราสองคนมากพอเราเดินด้วยกันสามคนไอติฟก็ชอบคุยกับฟาและทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอ้ะ..เราทั้งคู่ก็เป็นแบบนี้จนเราได้เพื่อนใหม่ (แทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า ตินา) เราก็รู้จักกับตินาแต่เรากับติฟก็ยังคุยกันไปเดินไหนมาไหนด้วยกันแบบเมื่อก่อนก็ค่อยๆลดลง เรากับตินาแล้วก็ติฟและฟาพวกเราทั้งสี่ก็รวมตัวกันเป็นแก๊ง และเรา,ติฟ,ตินา ทั้งสามคนนี้เรามีนิสัยเหมือนกันคือชอบวาดรูป ตินาถนัดเรื่องร่างภาพและเก็บรายละเอียด ส่วนเราเองก็ถนัดเรื่องวาดรูปวิวและลงสี ส่วนติฟถนัดเรื่องร่างการ์ตูน แต่ฟา เขาถนัดวิชาคณิตศาสตร์ แต่พวกเราก็เปนเพื่อนกันได้ดี พอเราตินาและติฟได้คัดเลือกเข้าค่ายจิตรกรน้อยของโรงเรียน พวกเราทั้งสามก็มักจะครองชนะเลิศรองชนะเลิศและรองชนะเลิศที่2 ทุกปีพอกลับจากค่ายเราก็ซื้อของฝากมาให้ไอฟาตลอด พอจะขึ้นม.4 พวกเราสอบเข้าโรงเรียนเดิมแต่ ไอตินาติดห้องรองคิง ส่วนเราเอง ติฟแล้วก็ฟา ได้อยู่ห้องด้วยกันคือห้องคิง ห้องเรียนใหม่ แน่นอน ก็ต้องมีเด็กใหม่ที่มาจากต่างโรงเรียนเข้ามา แต่พวกเราทั้งสี่ก็ยังไปหาไอตินามันแล้วก็ไปกินข้าวด้วยกัน กลับบ้านพร้อมกัน  พอถึงเวลาเรียน พวกเราก็แยกกันเข้าห้องไอตินาก็ไปของห้องมัน ส่วนเราติฟและฟาก็เข้าห้องพร้อมกัน พอเวลามีงานกลุ่มอะไร เราก็อยู่กลุ่มกันมาตลอด พอประมานม.5 เรากับตินาก็ยังไปมาหากันตลอด ส่วนไอติฟกับฟา สองคนนั้นก็เริ่มจะสนิทกัน ไอฟาพอเวลาจะไปห้องน้ำ ไปกินข้าวก็มักจะชวนไอติฟไปตลอด แต่พอไอติฟชวนเราไอฟามันก็ทำหน้าไม่พอใจ เราก็เลยบอกติฟไปว่า เออพวกแกไปเถอะ พอนานเข้าเวลามีงานกลุ่ม แรกๆเรา ฟา ติฟ ก็ยังอยู่กลุ่มด้วยกันน้ะ แต่พอนานเข้าไปอีก  คือโต๊ะเรา ติฟ ฟา จะอยู่ใกลกัน แต่มีอยู่วันนึงอาจารย์ให้จัดงานกลุ่มกลุ่มล้ะ 3 คน เราก็เอ่ยกับฟาและติฟว่า ฟา ติฟ พวกเราครบแล้วใช่ไหม? ฟาก็ตอบ อืม พร้อมทำหน้าแบบไม่เต็มใจให้เราอยู่ ไอฟาก็เขียนชื่อกลุ่มเขียนได้ประมานสองชื่อคือชื่อเขาเองกับไอติฟ พอคนที่สามไอฟาก็เรียกเพื่อนที่อยู่ใกล้เราว่า เอ้อแกกลุ่มเราขาดอีกคนนึงอ้ะแกอยู่กลุ่มเราน้ะ (เพื่อนที่อยู่ใกลเราขอแทนชื่อว่า ซี ) ไอฟาก็เขียนชื่อซีลงไปเป็นคนที่สาม ไอติฟก็ถามฟาว่า "อ้าวแล้วเพื่อนเราอ่า ทำไมไม่เขียนชื่อเพื่อนเราทำไมแกเขียนชื่อซีแทนอ่ะ " ฟาได้ยินแต่ไม่ตอบ ไอติฟก็หันมาทางเราพร้อมกล่าวว่า "แกไปอยู่กลุ่มอื่นเหอะน่ะ" ติฟพูดจบน้ำตากูไหลลลลลลลล มือเย็น สั่น เหมือนหัวใจกำลังถูกคนอื่นเหยียบจนเละ ที่เจ็บยิ่งกว่านั้นคือไอติฟหันมาแล้วเราร้องไห้แล้วทำหน้าแบบสมน้ำหน้า แล้วหันหน้าคุยกับไอฟา แล้วไม่สนใจกูเลย (เท่าที่กูรู้จักไอติฟมาไอติฟไม่ใช่คนแบบนี้)
 แต่ถึงยังไงเราก็ยังอยากเรียกไอติฟว่าเพื่อนสนิท  พอหลังจากเลิกเรียนไอฟากับติฟก็กลับบ้านกันสองคนโดยไม่มีเรา แต่ตอนนี้เราขึ้นม.6แล้วไอติฟไอฟาก็ยังเป็นแบบนี้กับเรา 


#ขอบคุณเพื่อนที่อ่านจนจบ