งงครับ

หนึ่งในคนที่งงค่ะ... คงจะเป็นตามที่คห.1ว่าไว้ล่ะค่ะ

ตามคห.1 เลยค่ะ

ส่วนใหญ่นิยายแนวนี้ไปไม่ยาวหรอกค่ะ สองสามตอนก็หยุด มากสุดก็สิบตอน

...ยังดีที่เราไปได้ถึงไตรภาคละ แม้จะดอง แต่เป็นนิยายที่รับสมัครตัวละครอันยาวนานเหลือเกิน...

ซอพูดแล้วรู้สึกเจ็บ...//จากใจคนแต่งแบบรับสมัครตัวละคร

คือการรับสมัครตัวละครไปใช้ในนิยาย ตามที่คห.1 บอกครับ

เหมือนเป็นการร่วมสนุกอย่างหนึ่ง
นักเขียนสบายไม่ต้องคิดเอง แต่ลำบากสุดๆ ตอนจัดวางแบ่งบทให้ทุกตัวละคร (ฮา)
เว้นแต่เขารับไปเป็นตัวประกอบ มีบทน้อยหรือเอาไปเป็นเหยื่อสังเวย(ตายนั่นเอง)

ผมมองว่านักเขียนที่มีประสบการณ์ เคยเขียนมาแล้วพอสมควร
รับสมัครตัวละครแล้วน่าเชื่อถือและรู้สึกอย่างมีส่วนรวม
แต่นักเขียนหน้าใหม่ ที่เรื่องแรกก็รับสมัครตัวละคร รู้สึกไม่ค่อยไว้วางใจ ไม่รู้ว่าจะเข็นเรื่องไหวไหม

อา ฟังแล้วช้ำใจจนอยากเตะคนเอาตัวละครของเราไปแล้วดันดองเลย //ทำหน้าแบบคนส่งตัวละครไปให้เขาใช้ เอาคืนได้ไหมเนี่ย....

เราก็ฝากลูกไว้เยอะเหมือนกันค่ะ
Now... ลบทิ้งแทบทุกเรื่อง