[แวะผ่านมา] จ๊ะเอ๋ หนูเน่นำข้อคิดดีๆมาฝากนักเขียนค่ะ ^-^

คำเตือน : เนื้อหายาวตั้งแต่พระโขนงถึงทุ่งบางระจัน

อาจจะเป็นโชคชะตาบางอย่างที่ทำให้เน่กลับมาที่บอร์ดนักเขียนแห่งนี้อีกรอบหนึ่ง วินาทีแรกแบบ อา...ออร่าแห่งความสงบสุข T-T (แต่คงแวบมาครั้งนี้ครั้งเดียวแหละนะคะ งานเยอะ 555+) ซึ่งไหนๆก็มาแล้วก็เลยอยากจะฝากอะไรไว้ให้กับนักเขียนทุกท่านสักหน่อยค่ะ ^-^

ท่านใดที่ติดตามเฟสบุค หน้าเพจหรือหน้านิยายของเน่อยู่คงจะทราบถึงข่าวดีเลิศประเสริฐศรีแก่วงตระกูลเป็นยิ่งนัก (?) แล้วว่า เน่มีนิยายตีพิมพ์เป็นเรื่องแรกในชีวิต แล้วค่ะ! ถือว่าประสบความสำเร็จไปก้าวหนึ่งหลังจากปลีกตัวไปค้นหาตัวเอง ก็ถือว่าหาเจอซีกหนึ่งแล้วก็แล้วกันนะคะ เพราะเน่ก็ยังมีเป้าหมายเรื่อยๆแหละ ฮา ซึ่งวันนี้ไม่ได้จะมาอวยตัวเองค่ะ แต่จะมาแบ่งปันประสบการณ์ให้กับนักเขียนที่กำลังมองหาแรงบันดาลใจเล็กๆอยู่นะคะ

ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เน่เก็บเกี่ยวมาจากประสบการณ์เองทั้งสิ้น ตักตวงมาจากคนนั้นบ้างนี้บ้าง คือเน่ไม่ได้เก่งอะไรค่ะยังต้องฝึกฝนอีกมาก เพิ่งก้าวเข้าสายนี้มาได้แค่ครึ่งขาเท่านั้น (อีกขาถูกกินไปแล้ว #เดี๋ยว) แต่ก็อยากจะแบ่งปันประสบการณ์สักหน่อย อาจจะมีมุมมองที่บ้าๆบอๆเพ้อๆรั่วๆ (?) ในบางที อย่างไรทุกท่านก็เก็บไว้เป็นข้อมูลก็แล้วกันนะคะ อะแฮ่ม เริ่มเถอะ...

1. วิเคราะห์ตัวเอง เน่คิดว่าสิ่งนี้สำคัญที่สุด ไม่มีใครรู้จักเราได้มากกว่าตัวเราเองเป็นแน่แท้ เพราะถึงเราจะฟังเสียงนั้นเสียงนี้มา สุดท้ายคนที่จะต้องวิเคราะห์ก็คือเราเองทั้งสิ้น การวิเคราะห์ตัวเองก็เหมือนกับการค้นหาตัวเองนั่นแหละค่ะ เราต้องหาให้ได้ก่อนว่าเราชอบอะไร เราเขียนอะไรถนัด เขียนอะไรแล้วสนุก เขียนอะไรแล้วคนอ่านชอบ นำมารวมมายำกันเบ็ดเสร็จ ตูม! กลายเป็นโกโกครันช์ #จริงจังหน่อย กลายเป็นผลงานของเรานั่นเองต่างหากล่ะคะ!

บอกตามตรงว่าการวิเคราะห์ตัวเองนั้นไม่ง่ายเลยทีเดียว บางท่านอาจวิเคราะห์กันเป็นเดือนเป็นปี หากันเข้าไปเถิด หรือบางท่านก็คิดว่า "เจอแล้ว" นี่แหละโอเคแล้ว ก็เลยไม่หาต่อ ซึ่งผิดมากๆค่ะ สำหรับเน่นั้นตอนแรกเน่ก็มโน (?) มาตลอดว่าเน่ถนัดเขียนแนวดราม่ากับโรแมนติคค่ะ ตรงนี้ขอแบ่งเป็น 2 หมวดย่อย (กันลืมเอง)

1.1 นิยายดราม่าของเน่นี่คือแบบ...จะเครียดไปไหนหา! เขียนเองเครียดเอง จิตตกเองป่วยเอง ร้องไห้เอง แบบบ้าบออ่ะค่ะคุณ 555+ ช่วงนั้นสุขภาพค่อนข้างย่ำแย่ คือเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจัง ใส่อารมณ์กับทุกสิ่งอย่าง เจอดราม่าเข้าไปชีวิตประหนึ่งตกเป็นทาสแหวนแห่งซอรอน แต่ด้วยยอดวิว แฟนคลับและกำลังใจที่สาดเทเข้ามาอยู่เรื่อยๆ ทำให้เราคิดว่า "เฮ้ย! นี่แหละหนทางของฉัน" หลังจากนั้นเน่ก็มุ่งสายดราม่าเรื่อยมา...

1.2 อีกแนวหนึ่งที่เน่ขาดไปจากนิยายไม่ได้เลยคือโรแมนติคค่ะ ไม่ว่าจะหวือนิดหวาหน่อย คืออย่างน้อยๆพวกเธอต้องได้จ้องตากันในนิยายของฉันแน่ๆ 555+ และก็คิดว่าตนเองถนัดแนวนี้เช่นกัน ไม่ว่าจะบู๊ล้างผลาญ ตบตี ฆ่าฟัน เตะต่อย เกลียดขี้หน้าก็สามารถจับโยงมาเป็นเรื่องราวแห่งความรักได้ทั้งสิ้น #ชีวิตขาดหวานไม่ได้ หลังจากนั้นเน่ก็มุ่งสายโรแมนติคเรื่อยมา...(เช่นกัน)

กลับมาที่บทสรุป ถามว่าเน่วิเคราะห์ตัวเองได้ตอนไหน (ร่ายยาวอีกและ 555+) ก็คือตอนที่เป็นช่วง "ล่ารางวัล" หรือเขียนนิยายส่งประกวดนั่นเองค่ะ #nodrama บางคนอาจมองว่ามันไร้สาระ เสียเวลาเขียนนิยายเรื่องยาว แต่เน่มองว่ามันคือประสบการณ์ที่ดีมากค่ะ

ผลจากการประกวดไปเรื่อยทำให้เน่ได้ลองเขียนนิยายแนวใหม่ๆ เน่นี่ลองมาหมด ตั้งแต่นิยายผี (เขียนไปเสียวสันหลังไป และกลัวผีอยู่เป็นอาทิตย์ก็เลยเลิก) นิยายระทึกขวัญ (อันนี้โอเคหน่อย พอกล้อมแกล้ม เก็บไว้ให้รู้ว่าเราเขียนฉากระทึกขวัญได้) บทกลอน (ดับตั้งแต่บรรทัดแรก ไม่รุ่งอย่างแน่นอน) เรื่องสั้น (อันนี้ค่อนข้างถูกใจ ได้วิธีเขียนนิยายให้จบและเห็นภาพรวมได้เยอะทีเดียว) จบลงที่นิยายคอมเมดี้ (สิ่งนี้นี่เองที่หนูเน่ตามหา)

พอได้สัมผัสนิยายคอมเมดี้เท่านั้น รู้สึกเหมือนได้รับพลังจากบ่อพลังแห่งสุริยะจักรวาล #ขั้นนั้น ก็เลยเกิดการผสมผสานรวมตัวกันออกมาเป็นโรแมนติคคอมเมดี้! คือเขียนไปขำไปแล้วรู้สึกว่ามันคล่องมือสำหรับตัวเองมาก สุขภาพกายและจิตดี (ป่วยน้อยลง) ผลตอบรับดี (ดีกว่านิยายดราม่าเกินเท่าตัว) รู้สึกว่าคนอ่านหลงรักนิยายของเรา และมีคนสนใจผลงานของเรามากขึ้นจริงๆ แล้วยิ่งนิยายไปถูกชะตาเข้ากับท่านบก.ท่านหนึ่งโดยบังเอิญ เน่ยิ่งรู้สึกว่ามันใช่แล้ว นี่แหละเส้นทาง ข้าจะออกไปแตะขอบฟ้า 555+

หลังจากนั้นเน่ก็เริ่มเอาคอมเมดี้ไปผสมกับนิยายแฟนตาซีดูค่ะ (เหมือนนักปรุงอาหารเนอะ) แล้วมันก็ให้ความรู้สึกดีมากๆตอนเขียน เหมือนเราเจอคนที่ใช่ แต่ไม่เคยเจอนะ #โสดสนิท ช่วงนี้เน่ก็อยู่ในช่วงลองจับนั่นผสมนี่อยู่เรื่อยๆค่ะ ก็ยังค้นหาแนวใหม่ๆอยู่ต่อไป นักเขียนเราต้องพัฒนาอย่าได้หยุดยั้ง!

สรุป (ซะที) ที่เน่อยากจะนำมาบอกกล่าวทุกท่านคือ เมื่อเราเลือกที่จะเป็นนักเขียนแล้ว (หรือนักเขียนอาจจะเลือกเรา?) สิ่งสำคัญไม่ใช่ก้มหน้าเขียนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ต้องอย่าหยุดเขียนและวิเคราะห์ตัวเองให้ได้ ทุกครั้งที่พิมพ์เนื้อหาลงไปต้องวิเคราะห์ให้ได้ว่าเรากำลังพิมพ์อะไรอยู่ เป้าหมายของเราคืออะไร ทำให้มันชัดเจน แล้วผลลัพธ์มันก็จะอยู่ไม่ไกล เพราะเมื่อเรารู้จักตัวเองแล้ว ทุกอย่างมันจะราบรื่นประหนึ่งทุ่งหญ้าแห่งอัซโฟรเดล (ที่ไหนหว่า...#เนียนนิยายตัวเองอีกแล้ว)

เดี๋ยวๆ...ขึ้นหัวข้อแต่ทำไมมีข้อเดียว 555+ เอาเป็นว่ากระทู้นี้ เน่ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกท่านที่กำลังทำตามฝัน อย่ารอสักวันให้มาถึง แต่จงทำให้สักวันนั้นมันคือวันนี้เลย แล้วท่านจะสนุกกับงานเขียนมากๆยิ่งขึ้นไปอีกแน่นอน อีกอย่างหนึ่งก็คือ ผลงานของท่านอาจไม่ดีในสายตาคนหนึ่ง แต่มันอาจดีในสายตาของอีกคนก็ได้ ยึดมั่นมุ่งมั่น และเขียนในสิ่งที่ตัวเองรักและคนอ่านรักด้วย อย่าดูถูกผลงานตัวเอง อย่าให้ใครมาดูถูกผลงานเรา ถ้ามันไม่ดีก็แก้ ถ้ามันดีแล้วจงมั่นใจ นั่นแหละความสุขขขขข! #ไข่แปดล้านฟอง ^-^ สวัสดี

ปล. : นักเขียนที่ดีอาจไม่ใช่เพียงนักอ่านที่ดี แต่ต้องเป็นนักวิเคราะห์ที่ดีด้วย

ปลล. : ขอบคุณทุกท่านที่คิดถึงและตามไปทักทายกันที่เฟสบุค เน่คุยไม่เก่ง แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านนะคะ

ปลลล. : ห้ามเขียนนิยายเกินครั้งละ 2 เรื่อง #สำเนียงเครื่องดื่มชูกำลัง อันนี้แนะนำเพราะว่าถ้าเขียนเยอะเกินสมองจะเริ่มสับสน และยิ่งมือใหม่จะเขียนให้จบได้ยาก ถ้ามือใหม่นี่บอกเลยพยายามอย่าเขียนแล้วแก้ หรือเขียนสามบทแล้วรีไรท์ ให้ท่านเข็นจบจบเรื่องให้ได้ แล้วนิยายเรื่องแรกจะกลายเป็นครูที่ดีที่สุดในชีวิตของท่าน

ปลลลล. : ลิงเริ่มยาวแล้ว เอาเป็นว่าถ้าต้องการปรึกษาเพิ่มเติม ปัญหาการเขียน ปัญหาชีวิต (ยกเว้นเรื่องเงิน) เน่ยินดีให้คำแนะนำเสมอนะคะ [ช่องทางติดต่อส่องจาก My.id ได้นะคะ รับ add เพื่อนทุกคน 555+]

ปลลลลล. : อย่าเข้าใจผิดว่าเน่มาชูป้ายไฟให้มุ่งสายนิยายคอมเมดี้นะคะ แต่ละท่านก็มีความชอบและความถนัดที่แตกต่างกัน ลองวิเคราะห์ตัวเองดูเน้อ >-<"

อีกเรื่องคือ #ลิงหมด อย่าคิดแต่ท้อว่า "โอ๊ย! เธอทำได้ แต่ฉันทำไม่ได้เพราะฉันมีอุปสรรค" เอ่อ นักเขียนที่เน่รู้จักรวมถึงเน่เอง มีอุปสรรคทางงานเขียนทั้งสิ้น แต่เมื่อเราผ่านมาได้ เมื่อเราพิสูจน์ได้ ความฝันมันอยู่ไม่ไกลจริงๆค่ะ อยู่ที่เราเองทั้งนั้นว่าเราตั้งใจจริงแค่ไหน แล้วความจริงมันจะออกมาเป็นผลงานเองค่ะ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับงานเขียนที่รักค่ะ

หนูเน่ (นักเขียนตัวเล็กๆ)