[เชิญชวน] : มาแต่งนิยายด้วยกันเถอะ 2 โหมดเรื่องเล่าสยองขวัญ
ตั้งกระทู้ใหม่
มาร่วมสนุกต่อได้ที่...
http://www.dek-d.com/board/view/3496594/
สวัสดีอีกครั้ง มิตรสหายทุกคน เจอกันนะคนับ
หอพักแห่งนี้เคยมีคนตาย...เชื่อหรือไม่?
เด็กคนนั้นตายพร้อมป๊อปคอร์นในมือ...
เลือดสีแดงอาบทั่วในห้องโถง...
ขอเชิญมาร่วมบรรเลงเพลงเรื่องราวสยองขวัญ
เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเวลา
มาดูกติกากันก่อน
1. ขอกำหนดตัวละคร ได้ไม่เกิน 10 ตัวจากทั้งหมด
2. พิมพ์ได้ไม่จำกัดความยาว ไม่จำกัดจำนวนครั้ง
3. บอกว่าต่อ คห. ไหน
** 4. เนื้อเรื่องต้องต่อกัน **
ปล. ถ้าเรื่องเริ่มงง ให้พยายามกู้เรื่องกลับโดยอิงจาก คห. ก่อนหน้า
ขออนุญาตติดแท็ก #dekdHitz #dekdStory
เอาล่ะมาเริ่มกันเล้ยยยยยยย
อ้างอิงจากเรื่องเก่า :: http://www.dek-d.com/board/view/3493856
"
หอนักเรียนชายร้างแห่งหนึ่ง
"ชู่วววว เงียบๆหน่อยสิ เดี๋ยวยามก็รู้หรอก" เด็กสาวแว่นหนาเตอะประธานชมรมขนหัวลุก บอกกับเพื่อนๆที่ตามมา
"เอาน่า รีบๆ ปีนเข้าไปเหอะ" เด็กชายตัวสูงโย่งพูดด้วยน้ำเสียงหงุด หงิด
"ตะ...แต่ว่าที่นี่มัน..." เด็กๆที่เหลือกอดกันกลม
ครื่น ครื่นนนน เปรี้ยง!!!!
เด็กๆ ทั้ง 6 คนไม่รู้เลยว่าจะพบเจอกับอะไร..
E ARTHis
29 เม.ย. 58 เวลา 18:29 น.
945
views
39 ความคิดเห็น
ไม่เคยแต่งนิยายสยองขวัญแฮะ - -" ขอส่องอ่านอย่างสงบก็แล้วกันนะค่ะ 555
ต่อท่านจขกท.ค่ะ
อาคารใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเหล่าเด็กน้อยนั้น...มองเผินๆ ดูเหมือนกับหอพักเก่าๆ ธรรมดา ทว่าแท้จริงแล้วหอพักแห่งนี้มีเรื่องเล่า...
"มีเด็กคนหนึ่งกำลังดูทีวีอยู่ในห้องโถงตอนตีสาม... คืนนั้นฟ้าโปร่ง พระจันทร์เต็มดวง แถมยังเป็นฤดูหนาว อากาศเย็นจนน่าขนลุก" เด็กสาวสวมแว่นกล่าวเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ "เขาดูหนังไปด้วยกินป๊อปคอร์นไปด้วย เขาดูหนังเพลินลืมสนใจสิ่งรอบข้าง แต่ในขณะนั้นเอง..."
ครืนนนนน!! เปรี้ยง!!!
เสียงฟ้าร้องดังสนั่นพร้อมกับเสียงฝนที่เทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย แต่เด็กๆ ทั้งหกไม่สนใจ ยังคงจดจ่ออยู่กับเรื่องเล่าของประธานชมรมที่นั่งอยู่ตรงหน้า แต่แล้วจู่ๆ เด็กสาวผูกผมเปียที่ตัวเล็กที่สุดก็กรีดร้องออกมาเสียงดังอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"กรี๊ดดดดด!!!"
[ต่อจากคห.2]
"กรี๊ดดดด!!!"เด็กสาวกรีดร้องอย่างตกใจสุดขีด ทุกคนรีบหันมาที่ต้นเสียง ก่อนจะพบเด็กสาวที่ทำสีหน้าตกใจสุดขีด เธอล้มลงกับพื้นพลางร้องไห้
"เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ พิม?!"เด็กสาวใส่แว่นพูดพลางเดินไปหารุ่นน้องของตนเองที่นั่งฝุบลงกับพื้น พิมกอดเด็กสาวสวมแว่นไว้แน่นราวกับกลัวอะไรบางอย่าง
"พี่ดาว...พิม...พิมเห็นคนร่วงลงมาจากข้างบน พี่ดาว...พิมกลัว พิมอยากออกไปแล้ว..."พิมพูดพลางร้องไห้ฟูมฟาย ดาวลูบหัวของพิมเป็นเชิงปลอบให้ใจเย็นลง
"ก็ได้...พี่จะออกแล้ว กลับกันเถอะทุกคน..."เธอพูดก่อนจูงมือพิมลุกขึ้น คนในกลุ่มพยักหน้าตาม ยังไงก็คงต้องกลับไปก่อน เพราะว่าเพื่อนของพวกเขาตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
-หน้าทางออกอาคาร-
"อะไรกัน...ประตูมัน...ล็อค?"
_______
พยายามแต่งมาก ได้แค่นี้แหละ...ถถถ
แต่งต่อเลยฮะ :3
ไม่เคยอ่านแนวนี้แหะ กลัวแต่งไม่โอ ว่าจะมาป่วนต่อสักหน่อย555 มาส่องอย่างเดียวดีกว่า
ใช่แล้วค้าา 5555 อดป่วนเลยย
เหยยยย ป่วนได้ 55
รู้ป่ะ ว่าเราก็อยากเปิดกระทู้แบบรักหวานแหววนะ แต่มันไม่ค่อยได้อ่ะไรอ่ะ
แบบอย่างสืบสวนสอบสวนนี่มันยังแบบได้คิดต่อยอด ที่เปิดเรื่องสยองขวัญนี่ไม่มช่อะไรหรอก จะเอาจอห์นมาเป็นตัวเอก 5555 (จขกท.แอบสงสารนาง)
ทำไม จขกท. ทำกับจอห์นแบบนี้?? จอห์นงอนนะรู้ไหม 555
จริงๆ จอห์นโดนทุกคนลืมนะ เราเลยจบกระทู้ที่แล้วแบบนั้น เอาจอหฺนมาหากินต่อ เอิ๊กๆ
เราว่าไม่ใช่แค่จอห์นหรอกที่ถูกลืม 555
พอล คาเตอร์ คือไม่มีบท อลิสยิ่งแล้วใหญ่ จอห์นตอนแรกดูเด่นๆ แต่ก็โดนเคลวินกลบ 5555 ส่งสารจอห์นจัง
คนสร้างจอห์นเอง ยังสงสารจอห์นเลย
โดนแย่งบท แถมยังกลายมาเป็นผีอีก 555
อยากแต่งนะแต่มันแต่งไม่ขึ้น เอาเป็นว่าขออ่านแบบเงียบล่ะกันค่ะ
ต่อจาก คห. 3
"อะไรกัน...ประตูมัน...ล็อค?"
พรึ่บ !
เสียงทีวีในห้องโถงเปิดขึ้น
บลัดดี้ ~ แมรี่ ~
ทั้งหกคนหันกลับไป...
"พะ...พี่ดาว ใครเปิดทีวี" เด็กชายนามว่า แดน ถามขึ้น
"โอย จะไปกลัวอะไรกัน เดี๋ยวฉันไปปิด" เด็กชายตัวสูงโย่งบอก พลางเดินไปปิดทีวีอย่างไม่เกรงกลัว
พรึ่บ ! พรึ่บ ! พรึ่บ !
ทว่าทีวีที่ปิดกลับเปิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
"โอยยย ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว" เด็กเริ่มโอดครวญ
"โอเคๆ ฉันขอโทษ พวกฉันแกล้งเธอเองล่ะ"
เด็กหนุ่มออกมาจากหลังทีวี และเด็กสาวเดินเข้ามาทางประตู
"ฮ่าๆๆๆๆ เป็นไงล่ะ จริงๆที่นี่ไม่มีอะไรเลย"
ดาวลุกไปเปิดไฟ ทำให้เห็นสภาพหอที่ไม่ถึงกับเอี่ยมแต่ก็สะอาด แต่แล้ว
แอ๊ดดดดดดด ปั้ง!!!!
มีเด็กหนุ่มตัวเปียกฝนเดินเข้ามาอีกคน
"อ้าว สวัสดีฮะ ผมชื่อจอห์น" เด็กคนนั้นสะบัดร่มในมือแล้วเดินเข้ามา "หืม ไม่ค่อยมีใครเข้ามานานมากละ ผมอยู่คนเดียว เหงามากเลย"
แล้วเค้าก็ยิ้มบางๆ
เย้ แนวที่ชอบ แนวสยองขวัญ
แล้วเขาก็ยิ้มบางๆ
"ฉันอยู่คนเดียวมานานแสนนาน ฉันดีใจที่เจอเพื่อน"
จอห์นยิ้มอีกครั้ง "มาเล่นซ่อนหากันหน่อยไหม ?"
ไฟดับลง ทุกอย่างอยู่ในความมืด
พวกเด็กๆร้องระงมด้วยความหวาดกลัว เมื่อเสียงหัวเราะโหยหวนดังขึ้น
มันเป็นเสียงที่ไม่ทราบที่มา มันดังออกมาจากทุกๆที่ที่พวกเขายืนอยู่ ราวกับว่ามันอยู่รอบๆตัวพวกเขา ใช่ อยู่รอบๆตัวพวกเขา
"เกาะกลุ่มกันไว้ !" แจ๊ค ประธานชมรมตะโกนแข่งกับเสียงโหยหวน "อย่าปล่อยมือจากกันเด็ดขาด"
เสียงหัวเราะค่อยๆดังไกลออกไป ไกลออกไป ไกลออกไป...
ก่อนทีไฟจะถูกเปิดตามเดิม
ในห้องมีเหลือเพียงแค่เด็ก 5 คน
"พี่ดาว!" พิมพ์ตะโกน "พี่ดาวหายไป !"
Edit ลืมคำว่า พี่(+ดาว) 555
ต่อจาก คห.8 นะงับบ //
"พี่ดาว! พี่ดาว!"
พิมตะโกนเรียกทันที เธอทำท่าจะวิ่ออกไปหาดาวแต่แจ็คห้ามไว้เสียก่อน
" ตอนนี้อยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มจะดีกว่า เราไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น "
" ตะ แต่พี่ดาว..."
" เราจะต้องหาดาวเจอ พี่สัญญา " ชายหนุ่มลูบหัวเด็กสาวเล็กน้อย
เด็กคนนั้นต้องการอะไร?
ทันใดนั้น เสียงของจอห์นก็ดังขึ้นมารอบทิศทาง
" หาสิ! ทำไมไม่หา! อ้อ...คงต้องมีแรงผลักดันในการหาสินะ อะไรดีน๊าาาา?" เด็กหนุ่มหัวเราะ
" ถ้าหาไม่เจอ คนๆนั้นจะต้องตายดีไหม?"
// ได้แค่นี้งับบ หวังว่าจะได้นะ 555
ต่อจากคห.8
"ดาว...ดาวหายไปไหน ออกมาเหอะ อย่าเล่นบ้าๆน่า"แจ๊คประธานชมรมสุดหล่อพูดเสียงอย่างสั่นเครือ
"พี่ดาว พี่ดาวไปไหนคะ"พิมเด็กสาวตัวน้อยกล่าวพลางวิ่งออกจากอย่างรวดเร็ว
"พิม หยุดจะไปไหน!!!"แดนตะโกนเสียงดังลั่น แต่มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะเธอได้ออกไปจากห้องแล้ว ทุกๆคนจึงเดินออกไปเพื่อหาพวกเธอ...
#ปล.แต่งตั้งแต่กระทูที่แล้ว ติดใจตามมาอิ่อิ่
ต่อจาก คห 10 ครับ!
"หยุดนะ ห้ามทำอะไรดาวเด็ดขาด!" ชายหนุ่มคำราม
"พี่ดาว..." เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"เห็นพวกนายเป็นงี้แล้ว สนุกเป็นบ้า! เอาสิ มาเล่นกัน ต้องหาดาวให้เจอภายในสองชั่วโมง ถ้าไม่เจอ ฉันจะฆ่าดาวทิ้งซะ แล้ว เธอยัยเด็กน้อย เธอคือรายต่อไป!"
พูดจบเสียงของจอห์นก็หายไป ...
ต่อ คห. 13
หลังจากจบเสียงนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นจากโซฟา
"ห้าวววววว ใครมาในคืนฝนพรำอย่างนี้น้าา" เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟา พร้อมกับถังป๊อปคอร์นในมือ
เด็กทั้ง 5 หันไปมอง พบเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ถือป๊อปคอร์น มองมาที่พวกตนอยู่
"สงสัยล่ะสิว่าฉันเป็นใคร เอาเป็นว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาฟังเรื่องที่ฉันจะเล่าดีกว่า แล้วถ้าตอบคำถามได้ ฉันจะใบ้ให้ว่าคนที่เธอตามหาอยู่ที่ไหน? หึหึ" เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ เนิบๆแล้วผายมือ "please take a seat!"
เด็กทั้งห้าคนลังเล แต่ก็ยอมนั่งที่พื้น โดยนั่งชิดๆกันเข้าไว้....
"เด็กหนุ่มสามคน ลงมาดูหนังด้วยกันที่ห้องโถง... คนนึงถือป๊อปคอร์น เวลาผ่านเลยไปจนถึงเที่ยงคืน เพื่อนอีกสองคนของเค้าหายไป ทิ้งให้เค้านั่งดูหนังกินป๊อปคอร์น โดยหารู้ไม่ว่าตัวเองจะตาย... ฮืออออ ฉันกำลังจะตายยย " และเสียงที่เคยเนิบช้าเปลี่ยนเป็นโหยหวน คอที่ตั้งตรงเวลาเล่าเริ่มปริออก ปริออก จนมีเพียงหนังเท่านั้นที่ยึดคอไว้กับบ่า...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!"
ต่อ คห. 15
"กริ้ดดดดดดดดดดด" เสียงร้องดังขึ้น
ไฟภาคในนั้นก็ดับอย่างรวดเร็ว
"กริ้ดดดดดดดดดดด ไม่อย่าเข้ามานะ" เสียงพิมที่ตะโกนออกมา จนทุกคนต่างกอดกันเอาไว้แน่น
"มันยังไม่ถึงเวลา ของเธอยัยเด็กน้อย" เสียงจอห์นพูดก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา
พอดีเฝ้ากระทู้นี้นาน ยังไม่มีคนแต่งต่อเลยแต่ง อดใจไม่ได้ 55+
เมื่อเสียงหัวเราะหยุดลง ไฟก็สว่างขึ้นมา
ร่างเด็กหนุ่มที่นั่งบนโซฟา ยังคงถือป๊อปคอร์น แต่สภาพกลับมาดูเหมือนคนปกติ
"ฮิฮิ จอห์นนี่ใจร้ายยังน้าาาาาา" พูดพึมพำ แล้วหันกลับมาที่กลุ่มของเด็กๆ "อ่า สวัสดีฉันชื่อไบรอัน"
"นี่มันอะไรกัน นายเป็นใครกันแน่" เด็กชายตัวสูงโย่งถาม
"ฉันน่ะเหรอ อืมมม ไม่บอกดีกว่า ฉันว่าพวกเธอคงต้องรีบหน่อยล่ะ นี่ผ่านไปหลายนาทีแล้วนะ"
ไบรอันพูด พลางหันกลับไปดูทีวี ด้วยสายตาว่างเปล่าอีกครั้ง
นี่มันเที่ยงคืนกว่า...
เด็กๆทั้ง 5 ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี
"ทะ ทำยังไงดี ฮืออออออ"
เย้ยยยยลบทำไม T^T
ต่อความเห็นตัวเอง T..T
"ทะ ทำยังไงดี ฮืออออออ"
แดนมองพิมอย่างน่าสงสาร แล้วหันกลับไปมองชายที่ชื่อไบรอัน
แกร่ก แกร่ก แกร่ก กะกะกะ แกร่ก
เสียงเหมือนถุงซิบอะไรสักอย่างรูดออกช้าๆ แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ถุงซิบแต่เป็น หนังที่คอของไบรอัน ค่อยๆปริออกช้าๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างกรีด...
กึก
แดนสะดุ้ง เมื่อเสียงนั้นหยุดลง คอของไบรอันพับลงมาอย่างรวดเร็ว แต่มือของเค้ายังคงหยิบปีอปคอร์น
ขวับ
"ทำไมยังไม่รีบไปอีก!!!" ไบรอันพุ่งมาในสภาพนั้น
...โอ้ว ไม่... แดนคิดในใจ พลางฉุดมือของพิมวิ่งตามอีกสามคนไปยังชั้นสอง
ไฟทุกดวงตามทางเดินเปิดเมื่อพวกเค้าเดินผ่าน และปิดลงเมื่อพวกเค้าเดินเลย
"ฮือออออ พิมมม ช่วยด้วยยยย" เสียงร้องไห้ดังมาจากประตูห้องในสุดของทางเดิน
ทำไมกันนะ ฉันถึงมีความรู้สึกว่าไม่ควรเข้าไป
"พี่ดาว" พิมที่หลุดจากมืงแดน วิ่งเข้าไปที่ประตูบานนั้น
"พิม บ้าเอ้ย" พี่แจ็ควิ่งตามพิมไปอีกคน
เหลือผมและสมาชิกชมรมอีก 2 คน
"นี่พวกเรายังอยู่ครบใช่ไหม" ผมหันไปมองด้านหลัง
ไม่มี ไม่มีแม้แต่เงา
"เฮ้ แดนทำไมถึงไม่ตามมา" พี่แจ็คตะโกนถาม และนั่นสมาชิกอีกสองคนที่เหลืออยู่หลังพี่แจ็คและพิม วิ่งไปตั้งแต่เมื่อไหร่ วิ่งไปตอนไหน
ขณะที่ผมกำลังสับสน หนึ่งในสองคนนั้นก็แสยะบิ้มออกมา ให้ตายสินี่มันคือฝันร้ายแน่ๆ
"มานี่สิ มาทางนี้" เสียงพิมอยู่ข้างหลังผม
ฟุ่บ !
"คิดบ้าอะไรอยู่ฮะ รีบตามพิมไปได้แล้ว!"
พี่แจ็ค พี่แจ็ควิ่งไปแล้วไม่ใช่หรอ?
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ