[ช่วยด้วย!!]บรรยายยังไงให้สมจริงไม่.......

       part ผู้หญิงนี่เริ่มแรกที่คำผิดก่อนเลยค่ะ ชั้น เนี่ย เปลี่ยนเป็น ฉัน ดีกว่า เข้าใจว่าต้องการจะสื่ออารมณ์ให้ชัดเจนแต่เราเชื่อว่าคนอ่านเกือบทั้งร้อยรวมถึงตัวเราด้วย เวลาอ่านจริงอารมณ์จะพาไปเองโดยไม่ต้องขอให้นักเขียนช่วย ที่สำคัญมันยังถูกหลักภาษาไทย ช่วยให้งานเขียนน่าอ่านขึ้นอีกด้วย

      แล้วไอวงเล็บเนี่ย ไม่ต้องมีก็ได้ค่ะ เปลี่ยนจากเป็นคนขับรถมาใช้บรรยายดีกว่า โยงว่าโอลิเวียร์น่ะเป็นใคร บลา ๆ อะไรก็ว่าไป นั่นจะช่วยทำให้บรรยายนไหลลื่นขึ้น

      คำว่า แหะ ด้วย เขียนผิด ต้องเป็น แฮะ ค่ะ
      ส่วนการบรรยายเราว่าโอเคแล้วนะ ที่รู้สึกว่าเนือยอาจจะเป็นเพราะไม่มีแรงจูงใจในการแต่งหรือเปล่า ลองหาเพลงเพราะ ๆ มาฟังเพพิ่มอารมณ์ดูนะคะ

     

       มาต่อที่ part ผู้ชายดีกว่า ใช้คำว่าร่างบางแล้วมันแปลก ๆ นะ เพราะนั่นใช้สำหรับการบรรยายแบบบุคคลที่สาม แต่ที่คุณใช้คือแบบบุคคลที่หนึ่ง เราก็ไม่แน่ใจว่ามันใช้กับบุคคลที่หนึ่งได้หรือเปล่าแต่เราว่าเปลี่ยนเถอะ อ่านแล้วทะแม่ง ๆ ยังไงก็ไม่รู้ น่าจะเปลี่ยนเป็น ผู้หญิงตรงหน้าผม หรืออะไรก็ว่าไป

    คำผิดที่เห็น

   สีดำคือผิด สีแดงคือถูก

   หมั่นใส้ - หมั่นไส้
   
   ใช่ - ใช้
   
   ดัด - ดัน

   ส่วนการบรรยายก็ว่าโอเคแล้ว เหลือแต่ตัวอักษรน่าจะเปลี่ยนเป็น Cordia New (เขียนงี้มั้งนะ) ขนาด 18 หรือจะใช้เป็นขนาด 14 แล้วมาทำให้มันใหญ่เอาที่เว็บเด็กดีอย่างที่หลายท่านใช้กันก็ได้ค่ะ
 
   *ดิทแก้คำผิด 

ขออภัย ผมอาจจะเม้นต์หนัก
ที่เอามาให้ลองอ่านก็ไม่ต่างจากที่จขกท.ไม่ชอบครับ
ง้องแง้งหมือนคำพูดเด็ก ไม่สมจริง ไม่ลื่นไหล เกือบเรื่อยเปื่อย

"ฉัน" คำแรกเขียนได้ถูกต้อง แต่ต่อไปเป็น "ชั้น" ไปเสียหมด
ในบทบรรยายควรใช้ "ฉัน" ส่วนในบทสนทนาสามารถใช้ "ชั้น" แต่ก็แนะนำให้ใช้คำว่าฉันอยู่ดี

- อุตส่าห์
- เลท แต่ไม่แนะนำให้ใช้ สามารถเขียนเป็นภาษาไทยสละสลวยได้เยอะ เช่น สาย ล่าช้า ผิดเวลา

การบรรยายซ้ำๆ วนย้ำๆ แต่เรื่องเดิมทำให้น่าเบื่อ เช่น เรื่องคนขับรถมาสายถึงสองรอบติดๆ กัน
ทั้งที่เนื้อหาในช่วงนี้ มีแค่ตัวเอกรอคนขับรถที่มาช้า แต่เวิ่นไปเยอะมาก
ควรจะใส่อะไรที่เป็นสาระสำคัญของเรื่องบ้าง เช่น ติดใจเหตุที่มาสาย เหตุมารอและจดมุ่งหมายคือ?

มันก็ปกตินะครับ
   
   บังเอิญว่าเราไม่ถนัดการบรรยายแบบบุคคลที่1เสียด้วยสิ 
   แต่สำหรับเราแล้วเท่าที่เราเห็นมันก็อ่านได้ ไม่ง้องแง้ง(?) จนเกินไป
   
   เนื่องจากเราไม่ถนัดวิจารณ์นี่นะ จึงขอแบบคร่าวๆก็แล้วกัน
   ในส่วนของผู้หญิง อาจจะติดตรงการใช้คำว่าฉัน สลับกับ ชั้น ไปมา แล้วก็ออกจะมีการบ่นที่ยืดยาวเป็นย่อหน้าเต็มๆ และเป็นเรื่องเดิมๆวนไปวนมา จน ณ เหตุการณ์นั้นผู้อ่านไม่สามารถเก็บข้อมูลของตัวละครได้ด้วยการอ่านเพียงรอบเดียว
   ถ้าหากนี่เป็นการเปิดตัวของตัวเอกล่ะก็ เราว่าใช้แค่สองย่อหน้าในการแนะนำตัวละครถึง2ตัว(ยัยต้นข้าว กับโอลิเวอร์) รวมทั้งบรรยายเหตุการณ์ ณ ขณะนั้นอาจจะรวบรัดเกินไปสักหน่อย มันดูสมจริงก็จริง แต่อาจจะไม่ทำให้การอ่านลื่นไหลดังที่ควร
   

   ในส่วนของตัวละคร ผู้ชาย คำหยาบอาจจะอ่านแล้วดูเถื่อนไปสักหน่อยถ้าหากใช้พูดกับตัวละครผู้หญิง ผู้อ่านอาจจะเห็นว่าตัวละครชายผู้นี้ดิบมาก อารมณ์ร้อน เถื่อน หรือหยาบคาย ในคำว่า แม่ ง หรือวะ
    แต่นั่นก็เป็นตามของผู้เขียน ถ้าหากออกแบบมาให้ตัวละครชายดิบประมาณนี้ก็ยังใช้ได้อยู่ ไม่ผิด เนื่องจากเราไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้านี้เราเลยเดานิสัยไม่ออก แต่ที่เราจะบอกคือตัวละครชายไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้ทุกตัวนะ อารมณ์สุภาพก็มีได้เหมือนกัน ใช้คำว่าเธอ ก็ไม่เลว
    ในคำว่า ยัยนั่น ยัยนี่ ไม่ถือว่าหยาบ ในอารมณ์ ณ ตอนนั้นถือว่าใช้ได้เหมาะสม
     
   ป.ล. อ่านไปก็ลุ้นตามว่าชายผู้นั้นจะทำอะไรต่อ //ดาเมจของเหตุการณ์รุนแรงมาก
   
   
   

อยากได้แรง ๆ หรือครับ... แน่ใจนะ...

การบรรยายของ ญ มาแนวแสตมป์เบอร์รี่เลยครับ... เพียงแต่เวิ่นน้อยกว่า...

การบรรยายของ ช เหมือนอ่านวาย...

รู้สึกแนะนำไม่ได้ เพราะตัวเองก็ไม่ถนัดแต่งบุคคลที่ 1

แต่ก็อ่านมาเยอะ แล้วคิดว่าส่วนตัวมีมาตรฐานเรื่องการบรรยายบุคคลที่ 1 สูงอยู่นะ ?

เรื่องนี้ค่อนข้างง้องแง้ง นางเอกบ่นสองย่อหน้าเพราะแค่เรื่องรอรถแล้วร้อน...

จริง ๆ มันคงไม่ต่างจากที่ จขกท. ไม่ชอบอ่านเท่าไหร่ ในเมื่อ จขกท. อ่านแนว ๆ นั้นมาเยอะก็น่าจะปรับมาใช้ได้

คนเรามักเริ่มต้นด้วยความผิดพลาด ผมเองก็เช่นกัน คอมเมนต์นี้ไม่ได้มาในฐานะนัก(หัด)เขียน แต่มาในฐานะนักอ่านคนนึงที่อ่านมาค่อนข้างเยอะอยู่เหมือนกัน

อันนี้อาจจะไม่เกี่ยวข้องกับการบรรยายของ จขกท.

แต่ผมเอียนกับคำว่า 'ร่างบาง' จังเลยครับ

เห็นหลายเรื่องใช้ร่างบางแทนคำเรียกของตัวละคร ญ เยอะมาก ร่างบาง ร่างหนา อืม... ใช้ชื่อเรียกไม่ดีกว่าเหรอ?

คหสต. ครับ

อืม ปกติผมไม่ค่อยอ่านแนวนี้ซะด้วยสิ

เอาเป็นว่าขอบอกแนวทางการบรรยายของผมก็แล้วกันนั่นคือ "ใช้คำน้อยที่สุดแต่ให้ได้เนื้อหามากที่สุดครับ" เพราะเรื่องที่ผมแต่งรายละเอียดเยอะมาก ถ้าใช้รูปแบบการบรรยายเหมือนตัวอย่างที่ให้มาความยาวจะมากเกินไป

...ไม่ได้หมายความว่าแนวทางการบรรยายของผมจะดีนะครับ คนอ่านก็มีบ่นเหมือนกันว่านิยายผมถ้าเผลออ่านข้ามไปสักย่อหน้าหนึ่งต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่ อ่านผ่าน ๆ ไม่ได้เลย


บทบรรยายตัวอย่างที่ให้มาเป็นประเภทเนื้อหาน้อยมีแต่บทแสดงอารมณ์ล้วน ๆ แบบนี้ผมคงให้คำแนะนำอะไรไม่ได้ครับ เพราะแนวทางการบรรยายต่างกับที่ผมถนัดมากเกินไป


ประมาณว่าคนชอบกินปลาร้าจะให้วิจารณ์อาหารญี่ปุ่นน่ะครับ(ฮา) คงไม่เหมาะสม



ปล.เหมือนเข้ามาแล้วไม่ได้ช่วยอะไร ...ก็ จขกท. บอกเองว่าเข้ามาแล้วห้ามออกไปเฉย ๆ นี่ครับ(ฮา)

ลองหาคำอื่นๆมาใช้เพิ่มดูนะคะ ใช้คำซ้ำๆแล้วคนอ่านเบื่อได้ง่ายๆตามคห.ข้างบน (เช่นเราเป็นต้น) บอกตามตรงว่าเลิกอ่านนิยายกุ๊กกิ๊กวัยรุ่นมานานแล้ว ภาษาที่ใช้ค่อนข้างรับได้ยากจริงๆสำหรับเรา เราเป็นพวกมาตรฐานสูงพอดูค่ะ ถ้าอยากให้ติชมก็ทักมาหลังไมค์นะคะ คงยาวน่าดูอ่ะ

ปล.เราดูโหดเนอะ 555

 

อ่า คือเราขอไม่พูดถึงคำผิดนะคะ

แยกช่วงบรรยายออกจากความคิดของตัวละครดีกว่ามั้ย?

อันดับแรกที่ไม่ชอบคือ การบรรยายให้เห็นภาพมันไปอยู่ในความคิดตัวละครหมด ดูเหมือน'ขี้บ่น' จนน่ารำคาญเลยค่ะ (อาจเพราะเราไม่ถนัดบุคคลที่1ด้วย แต่จากที่เราเคยอ่านมาตัวละครบุคคลที่1มันก็ไม่ได้บ่นจนรู้สึกได้ขนาดนี้(ทั้งมุมช-ญ))

2. คำว่า'ร่างบาง' คือในมุมมองบุคคลที่หนึ่ง ตามจริงว่ามีผู้ชายคนไหนเวลาคิดในหัวเห็นเด็กผู้หญิงจะคิดคำว่าร่างบางมั้ยคะ ไม่! หญิงก็เช่นกันไม่มีใครมองผู้ชายสูงกว่าแล้วคิดในหัวว่าร่างสูง.. ร่างบางมันเป็นภาษาบรรยายอ่า แยกกันให้ออก อีกคำที่สะดุดคือ - เอาจริงๆไม่จำเป็นต้องใช้คำพวกนี้ก็มีวิธีทำให้รู้สึกเป็นผู้ชายได้ ที่เหลือก็พวกคำซ้ำค่ะ

ลองอ่านนิยายมุมมองที่1เยอะๆดู น่าจะมีวิธีบรรยายที่ดีกว่านี้นะ
ปล.ถ้าเราบรรยายบ่นไร้สาระมากไป มันจะมีแต่น้ำนะคะ ระวังจุดนี้ด้วยจ้า

มุมมองนักอ่าน //ถ้าแรงไปขออภัยด้วยจ้า สู้ๆของแบบนี้พัฒนาได้อยู่แล้ว

บรรยายหรือขี้บ่นละเนี่ย ยังกะไอ่เม่นคามิโจวบ่นทุกตอนในเรื่อง to aru majutsu no index (ภาคอนิเมะ) คำผิดมีคนตอบไปแล้ว ผมขอวิจารณ์ 4 ข้อละกันครับ

ข้อ1
คำผิดช่างมัน มีคนตอบไปแล้ว ขออนุญาตวิจารณ์เลยครับ ฝั่งหญิงเล่าค่อนข้างสะเปะสะปะจนไม่รู้ว่าคนเขียนจงใจให้ตัวละครหญิงมึนหัวรึเปล่าครับ เพราะหน้าร้อนคนยิ่งเพ้อจนพูดไม่เป็นศัพท์ แล้วใช้รูปประโยคปฏิเสธสับสนกว่าประโยคบอกเล่า นี่ผมก๊อปประโยคมาเรียบเรียงเว้นช่องไฟ ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลย

ข้อ2
ถัดมาที่ฝั่งชาย ไม่รู้ว่าท่านแบ่งเป็น 2 ตอนรึเปล่า ถ้าเป็นตอนเดียว ผมบอกว่าไม่ต่อเนื่องเลย ตอนแรกบอกจะหนีเจ้าหนี้ ต่อมาเป็นเรื่องเพื่อนร่วมห้องพัก คำว่าฟาโรห์อย่าใช้ดีกว่า เพราะไม่รู้ว่าฟาโรห์เกี่ยวอะไรกับคนอื่น ผมไม่รู้ว่าท่านไปเอาอุปนิสัยจากคำสาปฟาโรห์หรือไม่

ข้อ3
อย่าลืมว่า ผู้ชายกับผู้หญิงพูดหยาบคายกันได้หมด อย่าไปใส่ใจสำเนียงเพศชายหญิงจะดีกว่าครับ ผมเป็นผู้ชาย แต่อ่านของฝั่งชายแล้วอยากปิดเรื่องจริงๆ พูดปกติก็ได้ แล้วประโยค "ออกไปห่างๆนะ" ผมคิดว่ายัยนั่นพูด หรือไอ่เด็กแสบเป็นโรคกลัวผู้หญิงกันแน่

ข้อ4
ผมขอเปรียบเทียบวิทยุกับโทรทัศน์ จะได้เห็นภาพง่ายขึ้น

พิธีกรพูดเรื่องเดียวกันทั้งคู่ แต่จะสื่อสารยังไงให้ความหมายและอารมณ์ใกล้เคียงมากที่สุด วิทยุเปรียบนิยาย โทรทัศน์เปรียบหนังหรือการ์ตูน จุดต่างคือมีภาพกับไม่มีภาพ เพราะนิยายแทบไม่มีภาพให้คนอ่านเห็น แต่วิทยุไม่มีภาพเลย (มีภาพก็เป็นโทรทัศน์ไงล่ะครับ) ต้องคอยจินตนาการคล้อยตามเรื่องตามราว แต่วิธีการบรรยาย(หรือตัวละครขี้บ่น)ของท่านกำลังใช้วิธีของโทรทัศน์ต่างหาก

โทรทัศน์มีภาพเคลื่อนไหวช่วยบรรยายพร้อมคำพูดได้ คนเขียนบทจัดการคำพูด ส่วนภาพและฉากเป็นหน้าที่ของฝ่ายศิลป์ แต่งานวิทยุมีแต่คนเขียนบท ถ้าใช้วิธีของท่านเล่าผ่านวิทยุ คนฟังจะรู้สึกบ่นว่าพิธีกรไปดมกาวที่ไหนมา หรือหนีหมุนวิทยุคลื่นความถี่อื่นไปแล้ว นิยายก็ทำนองนี้ครับ

ขอเพิ่มเติมหน่อย ถ้าเอางานเขียนนิยายของทุกคนมาใช้สื่ออื่นโดยไม่เปลี่ยนรูปแบบบรรยายและคำพูด งานวิทยุกระจายเสียงเหมาะกว่า แค่ปรับเปลี่ยนนิดหน่อย เนื่องจากงานวิทยุกระจายเสียงมีเวลาจำกัด พอๆกะงานโทรทัศน์


หวังว่าคำวิจารณ์ของผมน่าจะช่วยนิยายของท่าน ปรับปรุงให้ดีขึ้นต่อไป

ผมว่าแนวนี้มันก็เหมาะกับการบรรยายแบบนี้อยู่แล้วนะ ตัวละครเป็นเด็ก ก็ต้องคิดแบบเด็กๆ ถูกแล้ว ครั้นจะให้ผมไปแนะนำให้คุณบรรยายเคร่งขรึม จริงจัง สไตล์นิยายแปล ก็เกรงว่ามันจะผิดลุคผิดฟีลของเรื่องไป เอาเป็นว่าควบคุมการเขียนของตัวเอง อย่าเขียนเวิ่นเว้อ อย่าใช้คำฟุ่มเฟือย ระวังคำผิด ตามคห.บนๆ ได้กล่าวไปนั่นแหละครับ

ภาษาไทยเขียนให้ถูกต้องตามหลัก หากทับศัพท์ถ้าไม่เปลี่ยนเป็นคำไทยก็ต้องเขียนให้ถูกต้องนะคะ 

ร่างบางเป็นคำบรรยายที่ใช้ในการบรรยายโดยบุคคลที่3ค่ะ ถ้าบรรยายแบบจขกท.ใช้'เธอ'อาจจะโอเคกว่า

ฟาโรห์คือกษัตริย์ของอียิปต์ส่วนตัวคิดว่าไม่เหมาะกับการนำมาเป็นชื่อคนและใช้คำเรียกนำหนักแบบนั้น ถ้าประเทศไทยฟาโรห์ก็คือในหลวงของเรานั่นเอง

แยกออกจากเพื่อนของฉัน ยัยต้นข้าว? สลับกันอาจจะดูเหมาะสมมากกว่า แยกออกจากยัยต้นข้าว เพื่อนของฉัน


ปิดพระอาทิตย์ แห้งตาย พระอาทิตย์ปิดไม่ได้ ควรใช้คำอื่นมากกว่า แห้งตาย แน่นอนว่าถ้าร้อนไม่มีทางแห้งตายแน่ๆ ใช้คำว่าไหม้ เกรียม อะไรแบบนี้จะดีกว่า

ปล.เม้นท์เราอาจเหมือนกับหลายๆคนว่านะคะ เพราะเราไม่ได้อ่านเม้นท์อื่น อาจจะติเรื่องซ้ำๆที่จขกท.คงโดนติไปแล้ว อ้อ จขกท.ไม่ชอบการบรรยายง้องแง้งใช่ไหมคะ อยากจะบอกว่าการบรรยายของจขกท.คล้ายนิยายแนวJLSของแจ่มใสเลยค่ะ และนิยายแนวนั้นก็จัดว่าง้องแง้งมากในความคิดเรา

ตรงพาร์ทผู้ชายจะออกบรรยายปนบ่นๆนะคะ น่าจะบรรยายก่อน แล้วตอนที่ตัวละครบ่นเนี่ย ควรเอามาท้ายๆน่าจะดี มันจะได้ไม่ดูบ่นๆไปซะหมด อันนี้ความคิดเห็นเรานะ ส่วนเรื่องคำผิดคนอื่นเค้าก็บอกกันไปเยอะแล้วอ่ะ T T ส่วนของพาร์ทผู้หญิง ไม่แน่ใจว่าจะใช้พระอาทิตย์หรือดวงอาทิตย์ เพราะเราก็ยังแต่งไม่เก่งเท่าไหร่ แหะๆ แต่พระอาทิตย์กับดวงอาทิตย์ไม่เหมือนกันนะ เรารู้แค่นี้ ... ตรงคำว่า มหาลัย ถ้าจะใช้คำว่า มหาลัย ควรเขียนแบบนี้มากกว่านะคะ มหา'ลัย หรือจะ มหาวิทยาลัย เลยก็ได้ เราก็จะวิจารณ์แค่นี้อ่ะแหละเน๊อะ ส่วนมากก็ดีค่ะ พยายามต่อไป สู้ๆ ><

อันที่จริงเราถนัดแบบนักเขียนบรรยายหมดเลยนะ ไม่ค่อยได้คิดแนวนี้มาก แต่ว่าจขกท.บอกว่าเข้ามาแล้วห้ามออกไปเฉยๆนี่เนอะ ก็เลยจะบอกว่า การใช้คำมันค่อนข้างไม่ค่อยสละสลวยเลย คำที่ผู้ชายพูดไม่ควรใช้คำว่าร่างบางตั้งแต่แรก เพราะมันเหมือนศัพท์ที่ใช้สำหรับพาร์ทของนักเขียนมากกว่า น่าจะใช้คำว่าเธอ หรือถ้าจะใช้จริงๆก็ควรเปลี่ยนเป็นประมาณว่า "ร่างเล็กๆของเธอ"ประมาณนี้จะเหมาะกว่า 
จขกท.น่าจะไปอ่านนิยายหลายๆรูปแบบนะคะ เพราะว่านักเขียนบนเว็บเด็กดีที่ใช้ศัพท์ได้อย่างสละสลวยก็มีอยู่ไม่น้อย และก็ไม่ได้อยู่ในวงจำกัดเพียงเเค่ที่ติดท็อปเท่านั้นนะคะ อย่างในแฟนฟิค นิยายแนวอื่นๆก็ด้วย

ปล.การเรียกนางเอกมีทั้งเธอ ชื่อนางเอก ถ้าผ่านพาร์ทที่ยอมรับความรู้สึกของตัวเองไปแล้ว อาจจะใช้คำว่า หัวใจของผม,เจ้าหญิงของผม ประมาณแนวนี้ หรือถ้าน่ารักๆอาจจะใช้คำว่า "ยัยลูกแมวน้อย"หรืออะไรที่มันแนวๆนี้แหละ ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงนะ ลองเอาไปใช้ดูบ้างก็ไม่น่าจะเสียหาย แล้วก็การเรียกนางเอกว่ายัยนั่้น ยัยนี่ทั้งเรื่อง อาจจะน่าเบื่อเอาได้ง่ายๆ

คิดว่าปัญหาของ จขกท อยู่ที่ระดับภาษานะ จขกท อาจจะต้องเข้าใจและแยกภาษาเขียน กับ ภาษาพูดออกจากกันได้ก่อน 

ในการบรรยาย โดยส่วนใหญ่แล้ว ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ไม่ควรใช้ภาษาพูด พวกภาษาพูด-ภาษาปากที่ไม่เป็นทางการ ควรเก็บไว้ใช่แค่ในบทสนทนา

เรื่องทับศัพท์จากภาษาต่างประเทศก็เช่นกัน ถ้าคำไหนมีบัญญัติไว้แล้วในภาษาไทย ก็ควรใช้คำที่บัญญัติ ยกเว้นในบทสนทนา อย่างเช่นคำว่าเลทนี่ ใช้ได้นะ ถ้าเป็นการคุยกับเพื่อนในบทสนทนา เช่นว่า "แก พรุ่งนี้ฉันอาจจะเลทหน่อยนะ"แต่ไม่ควรใช้ในการบรรยายอย่างที่สุด

ส่วนเรื่องมุมมองผู้ชาย อาจจะต้องไปศึกษาถึงวิธีคิดกันเลยทีเดียวว่าผู้ชายจริงๆ เขาคิดกันแบบไหน และเวลาอยู่กับเพื่อนเขาคุยกันยังไง ถ้าไม่มีเพื่อนผู้ชายให้ถาม ให้ไปอ่านบทสัมภาษณ์ตามนิตยสาร ดูสะดวกสุดละ 

เราคิดว่า ปัญหา มันอยู่ที่ คำผิด อ่ะค่ะ และภาษาที่แตกต่างกัน เพราะภาษาพูด กับ ภาษาเขียนมันมีข้อแตกต่างอยู่เยอะเหมือนกันค่ะ การบรรยายก็ถือว่า โอเค เหมือนกัน
แต่ถ้าจะให้เห็นภาพมากกว่านี้ ควรจะอธิบายฉาก สถานการณ์ พรรณนา นิดๆหน่อยๆ จะถือว่าโอเคสุดๆ เราว่า จขกท.น่าจะเพิ่มศัพท์ใหม่ๆมาบรรยายฉากนะคะ เพราะศัพท์ต่างๆมีประโยชน์มากๆเลยเวลาแต่งนิยาย เพราะมันช่วยให้คนอ่าน อ่านแล้วเห็นภาพ ส่วนอื่นๆก็ปรัปปรุงด้วยนะคะ เช่น การเปิดฉาก การพูดของตัวละคร ทั้งพูดในใจ ทั้งพูดคุยกับตัวละครอื่นๆ เท่านี้แหละ ยกดาวให้เล้ย!!
ป.ล.เราก็มีปัญหาเหมือน จขกท. เหมือนกัน แต่ขอย้ำ ว่าเราเป็นเด็กใหม่หัดแต่งนิยายค่ะ ใช้ความรู้สึกอธิบายจ้าา

ไม่ใช่นักเขียนมากความสามารถอะไรขอพูดในฐานะนักอ่านคนหนึ่งแล้วกันนะคะ :)

คำผิดนี่ก็มาหลายเม้นท์ละข้ามไปละกัน **ห้อเลือดนะคะ ไม่ใช่ ห่อเลือด

พาทของผู้หญิง

1.รู้สึกว่าใช้คำว่า "ฉัน" บ่อยค่ะ

2.บรรยายความรู้สึกของตัวละครเยอะมากไม่เห็นภาพว่านางยืนอยู่กลางแดดร้อนๆ น่าจะมีอากัปกิริยาที่แสดงว่าร้อนเพิ่มขึ้น

3.พูดถึงคนขับรถบ่อยเกินไป

4.ควรมีคำเชื่อมให้ดูลื่นไหล เช่น ตอนนั้นเอง ก่อนที่จะ ในขณะเดียวกัน พลาง จนกระทั่ง ประมาณนี้ค่ะ

พาทผู้ชายคล้ายๆกับพาทผู้หญิง

1.ใช้ "ยัยนั่น" เยอะ ประโยคที่บอกว่า "ยัยนั่นสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันหลังกลับมาหาผม และตอนนั้นเองผมก็อยู่ประชิดตัวยัยนี่แล้ว" ตัด ยัยนี่ ออกไปก็ได้ค่ะเพราะยังไงก็รู้แล้วว่าในบริบทมีแค่สองคน ใช้สรรพนามว่า เธอ บ้างก็ได้ค่ะ

"ยัยนั่นเลยมองไม่เห็นและผมนั่งอยู่ข้างหลังพอดี" น่าจะเป็น "ยัยนั่นจึงมองไม่เห็นเพราะผมนั่งอยู่ข้างหลังพอดี" แบบนี้ดีกว่าเนอะ

2.ภาษาพูดเยอะเกินไป ควรมีผสมๆกับการบรรยายบ้าง อันนี้แบบมาเต็มทุกบรรทัดเลย

ที่เหลือก็เหมือนข้อ 2 กับ 4 ของพาทผู้หญิงค่ะ

เขียนบ่อยๆ เขียนเยอะๆ อย่าลืมอ่านเยอะๆด้วยนะคะเราจะได้รู้ว่าเขาเขียนกันยังไงกันสละสลวยลื่นไหล สู้ๆๆๆๆๆๆ :D นักเขียนที่ดีในอนาคตต เย่ 

แหะๆ ไหนๆ ก็บอกกันแล้วว่าอย่าออกไปเฉยๆ ในฐานะนักอยากเขียนคนนี้ก็ขอเอาสักนิดสักหน่อย

บอกก่อนนะคะ เราไม่ใช่นักเขียนที่เขียนงานได้ดีอะไรขนาดนั้น เรื่องภาษา คำผิด เราก็มีไม่ต่างจากเจ้าของกระทู้เลย ฮ่าๆ 

เราเป็นคนหนึ่งที่เคยเขียนในรูปแบบมุมมองของตัวละครแบบที่เจ้าของกระทู้ทำอยู่ค่ะ ซึ่งนั่นมันก็หลายปีมาแล้ว จุดเริ่มต้นของเราไม่ต่างจากเจ้าของกระทู้เลยค่ะ ออกจะแย่กว่าด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ก็กลับมาเริ่มใหม่เหมือนกันค่ะ กลับมาบรรยายในมุมมองของตัวละครซึ่งก็แอบติดๆ บรรยายในมุมของนักเขียนมาเยอะเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ :))

ข้างบนก็ติเตียนกันไปพอหอมปากหอมคอแล้ว ถ้าให้เราพูดก็คงประเด็นคล้ายๆ กันเพราะปัญหามีไม่เยอะเลย วิธีแก้ก็เต็มไปหมดแล้ว แต่มีนิดนึงที่เราอยากให้เจ้าของกระทู้เก็บไปคิดนิดนึงนะคะ (อย่าโกรธเราเลยนะ เราแค่อยากให้เจ้าของกระทู้หยุดคิดสักหน่อย) เราว่าเจ้าของกระทู้ไม่ควรไปพูดถึงนิยายของคนอื่นแบบนั้น อาจจะไม่ได้กล่าวชื่อหรือเจาะจงว่าเรื่องไหน แต่เราว่าการเปิดหัวข้อกระทู้แบบนี้มันดูไม่ดีเลย ต่อให้มีคนชมหรือไม่มีคนชมงานของเรา เราก็ไม่ควรไปพูดถึงงานคนอื่นแบบนั้นนะคะ ถึงจะไม่ได้เจาะจงก็ตามแต่ ไม่ชอบก็เก็บไว้ในใจอย่าได้พูดแบบนี้เลยจะดีกว่า กรรม บ่นไปมาเหมือนคนแก่เลยแฮะ อาจจะเป็นแค่เราที่คิดแบบนี้คนเดียวก็ได้ ยังไงก็อย่าถือสาเราเลยนะคะ

สำหรับเรานอกจากจะบ่นแล้วก็จะมีทริกเล็กๆ น้อยๆ ที่นักฝึกเขียนอย่างเราจะแนะนำให้เจ้าของกระทู้ดูเผื่อนำไปใช้ได้นะคะ ถ้าอยากให้ลื่นไหลหรือเขียนให้ดี การรู้คำถือเป็นเรื่องจำเป็นนะคะ เราก็รู้คำไม่เยอะหรอกค่ะ แต่การอ่านให้เยอะ อ่านให้หลากหลายช่วยได้จริงๆ แต่อยากจะแนะว่าจริงๆ แล้วการเขียนให้ลื่นไหลไม่ลื่นไหนมันไม่ได้อยู่ที่รู้คำอย่างเดียว เคยอ่านมั้ยคะ คำบรรยายที่ใส่คำสวยๆ แต่ดูเยอะไปจนยืดเยื้อและชนกันไปหมด

ลองคิดให้เห็นภาพแล้วบรรยายสิ่งที่เราเห็นสิคะ คิดว่าถ้าเป็นตัวละครตัวนั้น(ซึ่งหมายถึงเราอาจจะต้องดึงบุคลิกทั้งหมดมาลงที่ตัวเราให้ได้) สิ่งที่ตัวละครรู้สึก ควรเป็นสิ่งที่คนเขียนรู้สึกในตอนเขียนด้วยนะคะ ถ้าตัวละครยิ้ม ตอนเขียนเราต้องมีความสุข หรือเข้าขั้นยิ้มไปด้วย คนอ่านถึงจะได้ยิ้ม นิยายก็เหมือนการเขียนเรื่องเล่าในจินตนาการของคนคนหนึ่งให้คนอื่นๆ ฟังนั่นแหละค่ะ เราต้องสนุกกับเรื่องของเราให้ได้ก่อน ก่อนที่จะทำให้คนอื่นสนุกตาม แล้วถ้าเราไม่ได้นึกคิดหรือเห็นเหตุการณ์นั้นในหัว ต่อให้รู้คำสวยมากมายขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์อะไรมากไปกว่ามีคำน้อยๆ เลย 

ฝากไว้แค่นี้แหละค่ะ อาจจะดูแข็งๆ ทื่อๆ ไม่เกี่ยวกับกระทู้ไปสักนิด แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เริ่ม ทุกคนมีการฝึกฝนและพัฒนาได้เสมอค่ะ สู้ๆ นะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ :)

(ว่าจะมานิดๆ กลายเป็นบ่นซะยาวเลย ฮ่าๆ)