สาเหตุที่ดองนิยายกัน?

อืม ใช่ กำลังใจ ท้อแท้ หมาตาย แมวเมาแฟบ ทุกอย่าง 

ตันอย่างเดียวเลย ไม่ตั้งใจดองด้วย

ยูทูปดูดค่ะ กว่าจะออกมาได้ก็หลาย ชม. ทำให้ขี้เกียจปั่นนิยายต่อซะงั้น 5555

ขี้เกียจค่ะ สุดๆ เลยด้วย นั่นแหละคะคือเหตุผลของการดอง แถมเวลาจะทำจริงๆ ยังมีน่าไปเปิดดูยูทูปอีกแหนะ พอดูจบกะจะกลับมาเขียนทำให้ขี้เกียจไปซะแล้ว ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ จนเป้นคำว่าดองในที่สุด

ทำงานที่ไม่ใช่สายงานเขียนนิยายโดยตรง เป็นมนุษย์เงินเดือนไปวันๆ เลยดองนิยายครับ

ไม่มีเวลาว่างมากพอค่ะ :(

สาเหตุที่เคยเป็นและบางครั้งก็เป็นอยู่....
-ไม่ว่าง ช่วงนั้นมีเวลานอนวันละ2ชั่วโมง จะเขียนก็ไม่ไหว เลือกนอนละกัน
- เขียนงานอื่น มีช่วงนึงนั่งเขียนแต่บทภาพยนตร์ส่งอาจารย์จนลืมวิธีและรูปแบบการเขียนนิยายไป(ฟอร์มคนละแบบ สำนวนภาษาต่างกัน) จนต้องหยุดไปยาวๆ
- ขี้เกียจ พอดีติดซีรีย์ ติดหนังสือนิยายจีนกำลังภายใน ติดอนิเมะ....ดองซะเลย (ข้ออ้าง55)
- เข้าไม่ถึงอารมณ์ของเรื่องเลยเขียนไม่ได้ เป็นเหตุสืบเนื่องจากการเขียนงานอื่นหรือดองไว้นานจัดจนลืมลูกๆ(ตลค.)

คร่าวๆก็ประมาณนี้ฮะ

ขี้เกียจค่ะ 555

แล้วก็ไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวลงแล้วไม่มีคนอ่าน กลัวรับไม่ได้ กลัวเฟล เลยดองดีกว่า 

Seventeen กับ Monsta X ครับ

คิดไม่ออก ตัน เหนื่อย เบื่อ ท้อแท้ หมดกำลังใจ ค่ะ

สาเหตุอย่างเดียวเลย คือ ติดเรียนค่ะ!
ชีวิตนักเรียนไทยน่าเศร้า

เหตุผลที่ดองหรืออัพช้าสำหรับเรา คือ.......















จริงๆ ปัญหาที่ว่าไม่มีเวลา คิดคำไม่ออก สมองไม่แล่น เราก็มีบ้างแต่ปัญหาที่เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆสำหรับเราก็คือ 

เราเป็นพวกสายตาแพ้แสง.... 


โดยปกติเราจะเขียนนิยายไว้ในเวิร์ด ซึ่งมันก็สะดวกอะนะ เขียนผิดก็ลบได้อะไรได้ เซฟงานปลอดภัย แต่ปัญหาของเราคือ สายตาเราแพ้แสงคอม เวลาจ้องหน้าจอคอมหรือหน้าจอโทรศัพท์นานๆ จะปวดตามาก  ลามไปจนถึงต้นคอเ คยวูบจนถึงกับต้องนอนโรงบาลเลยนะ (เพิ่งเป็นหนักๆเมื่อปีสองปีก่อน) เวลาเราพิมพ์นิยาย ถ้าเราปวดตามากๆ เราจะพักสายตา (พักในที่นี้คือ ไม่เปิดคอมสามสี่วันเลย) แน่นอนว่า สายตาเรามันไม่โอเค...แต่สมองตอนที่เรานึกคำพูดตัวละคร นึกคำบรรยายอะไรพวกเนี้ย จะแล่นมาก แต่พิมพ์ต่อไม่ไหวก็ต้องหาสมุดมาจดเก็บไว้ 

แล้วอีกอย่าง...เราเป็นคนพิถีพิถันกับการใช้คำศัพท์มาก ถ้าเรารู้สึกไม่โอเคเราจะแก้นิยายในตอนๆนั้นจนกว่ามันจะโอเค แล้วค่อยขึ้นตอนใหม่ 


ใครจะว่าเราอัพช้าหรือดองหรือยังไง....แต่เราไม่เคยฝืนในการเขียนนิยายเรื่องนั้น ฝืนในที่นี้คือ พยายามทำให้มันจบเร็วๆ 

ถ้าคุณไม่ไหว คุณเหนื่อย คุณมีสิทธิ์ที่จะพัก ....แต่อย่าฝืน คุณลองกวาดสายตามองไปรอบๆนอกเหนือไปจากหน้าจอคอม คุณอาจจะได้เห็นอะไรที่สามารถนำมาเติมเต็มในนิยายของคุณ

ติดงานหลักค่ะ พอมันห่างนานมากก็ขี้เกียจไปโดยปริยาย

ดูเรื่องฟรีแลนซ์ครับ
สภาพสัก 60% ของในหนังอะฮะ

ส่วนมากก็ตันค่ะ TT ขาดกำลังใจบ้าง วิวขึ้นแต่ไม่เม้นต์ก็หมดอารมณ์แต่ง 55555555555 เป็นคนอารมณ์แปรปรวน >< แต่เรียนหนักด้วยเลยไม่มีเวลาแต่ง แง้วววว

เข้าใจดีเลยโดยเฉพาะวิวขึ้นเเต่เม้นไม่เนี่ย555

ท้อค่ะ ลงแล้วผลตอบรับไม่ได้เป็นแบบที่คิดไว้ 555555

อย่างเรื่องใหม่ที่เพิ่งลงไป มั่นใจมากแต่เงียบกริบ ;w; 

หลังๆ เลยอัพช้าลงไปมาก

นักเขียนที่เราตามอยู่เห็นว่าเพิ่งเข้ามหาลัยกิจกรรมเยอะ ในเพจก็มีระบายว่าอยู่ในช่วงเนื่อยๆ แต่งเท่าไรก็ไม่ถูกใจ เราก็มีทวงนิยายในเพจบ้าง แต่ยังไม่กล้าทวงถึงเฟสจริง+ทวิตเตอร์ และที่อยู่ภูมิลำเนา(หาได้จริงๆ นะเออ) เห็นในโซเชี่ยลนางเคลื่อนไหวทีไรนี่ต้องเข้าไปส่องนิยายด้วยความหวัง(และก็ผิดหวัง)

ไม่ว่าง ขี้เกียจ หมดกำลังใจ โดนคอมเม้นต์แรงๆ(บางทีก็อึ้งกับคอมเม้นต์เหมือนกัน555) แต่ส่วนใหญ่มักจะตันค่ะ ไม่รู้ว่าจะเขียน จะไปต่อยังไง ก็เลยเลือกที่จะห่างกับมันไว้ เผื่อในระยะเวลาที่เราลองห่างกับมัน เราอาจจะมีกำลังใจขึ้นมาแต่งต่อก็ได้ และเป็นการหาแรงบันดาลใจจากรอบๆตัวเราในการแต่งต่อด้วยค่ะ

ท้อ...ตัน เวลาว่างไม่ค่อยมี  อยากเขียนเรื่องใหม่(ดูหลายใจจัง><) ขี้เกียจบ้าง หายไปนานไม่มีอารมณ์ จุดไฟต่อไม่ติด ...ดองเลย

อย่างว่าแหละค่ะ ที่ทำให้เราดองมากที่สุดคือเวลาว่างไม่ค่อยมี ต้องไปเรียน ทำโน่นนี่ กว่าจะได้เขียนดึกๆนู่นนน สมองมันก็ดันล้าแล้ว เหนื่อยใจ ต่อให้ขยันแค่ไหนก็ง่วงตลอด 5555 

ลั้ลลาสุดต้องปิดเทอม อันนี้ถ้าดองคือขี้เกียจ ฮา..