คุณเคยหายไปจากการแต่งนิยายนานแค่ไหนกัน และหยุดด้วยเรื่องอะไร

นานที่สุดคือปีนึงเลยค่ะ แล้วพอกลับมาก็โดนคนอ่านแซวว่านิยายเรื่องนี้อัพปีละตอนรึเปล่า 555555 สาเหตุเพราะไม่มีเวลานี่แหละค่ะ ติดเรียน ช่วงนั้นจะสอบเข้าม.ปลายเลยหยุดเขียนไป ก็คิดว่าเป็นเหตุผลทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษ 555555

ครั้งแรกที่เขียนนิยาย แบร์มีคนอ่านอยู่สามคนค่ะ รวมคนแต่งด้วย 5555555555 แต่แบร์คิดว่าเราเขียนเพราะอยากเขียน เรารู้สึกว่าเราเขียนดีแล้วก็มุ่งมั่นพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ คนอ่านก็เข้ามาเยอะขึ้นเรื่อยๆ นะคะ 

สู้ๆ นะคะ แรกๆ อาจจะเหงาหน่อย แต่ถ้าพยายามต่อไปมันจะดีเองค่ะ ^^

เคยหายไปประมาณครึ่งปีค่ะ
ตอนนั้นชีวิตดราม่า เหนื่อย และท้อกับเรื่องอื่นนะคะ ไม่ใช่นิยาย
แต่มันก็เหมือนหมดอารมณ์ในการแต่ง เหมือนสมองว่างเปล่า นั่งมองจอคอมเฉยๆ

จนได้เมนต์จากแฟนคลับ ว่าอยากให้เราทำนิยายทำมือ อยากอ่าน
ถึงเราจะหายไป แต่ก็ยังมีคอมเมนต์มาเรื่อยๆ
เราก็เลยเบนเป้าหมายมาที่งานนิยาย มากกว่าเรื่องส่วนตัวค่ะ

ตอนนี้ชีวิตราบรื่นดี ก็อยากเดินหน้าต่อ
แต่เพิ่งปิดพรีออเดอร์นิยายเล่มที่2 ของปีนี้ ก็เลยพักสักแปบ

จริงๆ เราเองก็มีแฟนคลับน้อยนะคะ
แต่ความน้อยนิดนี้ ก็ยังมีค่าเสมอสำหรับเรา
^^

11 ปีค่ะ..... หยุดแต่งตั้งแต่ปี 2548 เพราะต้องหันไปทุ่มเทกับการเรียนมหาวิทยาลัย และชีวิตหักมุมเข้าสู่วัยทำงานและชีวิตที่ดราม่า 55555 พอกลับมาอ่านนิยายเรื่องแรกที่ตัวเองแต่งไว้น้ำตาแทบไหล คิดถึงมากกกก (แต่ดีนะที่แต่งจบ ...แต่อีกเรื่องไม่จบค้างไว้กลางทางจนบัดนี้ก็ไม่คิดจะไปสานต่อเรื่องนั้นอีกแล้ว ..ขอโทษแฟนๆเรื่องนั้นด้วย...#กราบรอบทิศ)

จากนั้นก็กลับมาเขียนนิยายอีกครั้งในปีนี้ค่ะ แม้ว่าจะห่างหายไปนาน แต่ความฝันที่ทิ้งไป 11 ปีที่แล้ว ยังเป็นความฝันที่ฝันใฝ่อยู่ ดังนั้นเลยหันมาลุยงานเขียนจริงจัง เพราะตอนนี้งานประจำเริ่มอยู่ตัวแล้ว ....

ใครที่ท้ออยู่กับการเขียนนิยาย อย่าเพิ่งยอมแพ้นะคะ โอกาสยังมีให้เราเสมอ แค่เราเริ่มลงมือทำเท่านั้น สู้ๆค่ะ 

หายไปหลายปีเลยค่ะ หลายรอบ ผุดๆโผล่ๆเหมือนคนจมน้ำเลยชีวิตช่วงนั้น (ไอดีก็เช่นกัน สร้างเเละลบทิ้งเป็นว่าเล่น) ตอนนั้นมีหลายสาเหตุเลยค่ะ เช่น

1. พล็อตนิยายเเบบละเอียดยิบที่เราทุ่มเทเเรงใจสร้างขึ้นมาหาย พอหายปุ๊บ ไฟที่เคยลุกโชนนี่มอดเเบบ suddenly เลยค่ะ เหมือนเเบบ เฮ่อออ ถ้าจะให้เรากลับไปทำเเบบนั้นอีกรอบ เราคงไม่มีพลังงานมากพอหรอก ครั้งเเรกละเอียดมาเลยนี่นา คงทำเเบบนั้นอีกครั้งไม่ไหวล่ะ พอเถอะ

2. เขียนๆไปเเล้วเรู้สึกกลัวกับความคาดหวังของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดหวังกับลักษณะการเขียนของตัวเองค่ะ มันเครียดทุกครั้งที่จะพิมพ์เเต่ละประโยค มันกลัวไปหมด บรรยากาศนิยายที่ควรจะเบาๆสบายๆ ดันบรรยายด้วยความเครียดระดับ Max ั
มันคงจะออกมาดีหรอก 5555 ตอนนั้นไม่เคยรู้จักคำว่าสนุกเเละผ่อนคลายไปกับการเเต่งนิยายเลยค่ะ เพราะคาดหวังมากเกิน (เเต่ตอนนี้ได้ลิ้มรสความสนุกเเล้วนะคะ มันเป็นรสชาติที่สุดยอดจริงๆ ><)

เเต่ตอนนี้ไม่เเล้วล่ะค่ะ เราก้าวข้ามตรงนั้นมาเเล้ว ถึงเเม้จะมีบางครั้งที่เเอบถูกอดีตฉุดจนเป๋ไปบ้าง เเต่ก็ดึงตัวเองให้กลับมาสนุกได้อย่างรวดเร็วเเล้วล่ะ ^^

เจ้าของกระทู้สู้ๆนะคะ ไม่ว่าเราจะใช้เวลาไปเยียวยาตัวเองนานเเค่ไหน เเต่สุดท้ายความล้าทางจิตใจก็จะค่อยๆหายไปตามทางของมันค่ะ! 

กำลังจะพิมพ์ว่า 8 ปี (เห็นความคิดเห็นที่ 3 ปุ๊บ โอเคเรายอม แต่งจบด้วยยยย)
ดองไว้นานมากค่ะ คาดว่าน่าจะต้องสละเรือมาเขียนใหม่
เนื่องจากไฟล์หาย ... จริงๆ ก็กู้กลับมาได้เพราะมันมีในเมล (ไปเปิดเจอโดยบังเอิญ)
แต่สต็อกงานเขียน / ข้อมูลได้ถูกทำลายหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เอวัง

คาดว่าต้องใช้เวลาเก็บข้อมูลใหม่ สร้างงานใหม่เลยค่ะ
/ปาดน้ำตา

น่าจะเข้าปีที่ 4 ได้แล้วนะ และยังคงไม่มีอัพเดทใดๆ แม้จะรู้สึกว่าอยากเขียนมากๆ ก็ตามที

ก่อนหน้านี้เขียนได้เพราะงานที่ทำไม่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ เลยเอาส่วนนั้นมาลงกับนิยาย แต่งานปัจจุบันใช้เยอะมาก และยังมีพื้นที่ให้สร้างสรรค์ต่อไปได้เรื่อยๆ ได้ใช้ศักยภาพของสมองตัวเองเต็มที่มากกว่าที่นิยายจะให้ได้ค่ะ ทุกสิ่งอันที่มีจึงไปลงฟากนั้นหมด ไม่เหลือเผื่อแผ่มาให้นิยายเลย

ทำใจไว้แล้วค่ะว่าถ้าทำงานนี้ นิยายก็คงไม่ได้เขียนอีกกาลนาน (แต่ก็ใช่ว่าจะไม่แฮปปี้นะ นี่เป็นทางที่เราเลือกน่ะค่ะ)

หายไปเพราะไม่สบาย ยุ่ง ไม่มีเวลา จากนั้นไฟมอด จนกลายเป็นขี้เถ้าที่ยากจะกู้คืน

ทำงานเมืองนอกสามเดือนครับ กลับไทยได้เดือนเศษๆถึงได้กลับมาเขียน

สาเหตุหลักๆ คือ ติดเกม ติดสอบ ไม่ก็ท้อค่ะ  (บ่อยมาก)  หยุดแต่งไปสักพักสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็กลับมาแต่งต่อค่ะ รู้สึกเหมือนเป็นหน้าที่ไปแล้ว ;w; แต่ก็ยังสนุกกับมันนะถึงบางทีจะรู้สึกเฉยๆ ก็เถอะ 5555

แต่ที่นานสุดคงปีกว่าค่ะ โดนวิจารณ์สับเละไป เลิกเลย 55555 กว่าจะทำใจกลับมาแต่งได้ก็นานโข 

ปีนึงได้ครับ ปวดขมองกับหนังสือ

หลายรอบครับ จำไม่ค่อยได้แล้ว นับไม่ถูก รอบละเป็นปี รอบล่าสุดก็ครึ่งปี

ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเวลาและการงานครับ ผมเป็นคนคิดช้า เขียนช้า ถ้าจะเขียนคือต้องมีเวลาให้ค่อนข้างเยอะ ถ้าช่วงไหนงานยุ่ง ไม่มีเวลาต่อเนื่องเป็นชิ้นเป็นอัน ก็จะเขียนไม่ได้ เลยหยุดไปโดยปริยายครับ

ช่วงสองสามเดือนก่อนเป็นช่วงงานเบา เหมือนพักร้อน ดีใจได้เขียนหลายบท มาเดือนนี้เริ่มงานชุกอีกแล้ว กำลังลุ้นอยู่ว่าจะเขียนได้ซักเดือนละกี่บท 

สามปีครับ ตันเลยพับเก็บ แล้วไปอ่านหนังสือเตรียมสอบ เพิ่งได้มาเปิดเรื่องอีกและคนอ่านก็ไม่มี 555

ทุกปีจะต้องหายไปสองสามเดือน ล่าสุดก็เหมือนกัน แต่มีช่วงหนึ่งที่ไม่ได้จับนิยายเลย ประมาณปีกว่าเกือบสองปีได้ค่ะ
สาเหตุคือเจอมรสุมชีวิต ต้องไปอยู่ที่โน่นที่นี่ มีเรื่องให้คิดจนปวดกบาล นิยายแตะไม่ได้ แม่จะด่าตลอด  แล้วก็มาติดเรียน ติดสอบค่ะ เพราะต้องมีสมาธิและเวลาอ่านหนังสือโดยไม่ฟุ้งซ่านไปคิดเรื่องอื่น

นานไหนก็นานนะคะ เลิกแต่งไปตั้งแต่ เดือน ตุลาปี 58 บางครั้งก็รู้สึกท้อนะคะ ว่าเราจะเเต่ง บรรยายยังไงให้คนอ่านเข้าใจ เพราะเราเพิ่งหัดแต่งไม่รู้ว่าต้องลำดับเหตุการณ์ยังไง เลยหยุดพักไปเรียนรู้การแต่งนิยาย การใช้คำ การบรรยายให้ถูกต้อง จนถึงตอนนี้ก็กำลังแต่งต่อ และรีไรท์บางตอนให้เข้ากันมากที่สุดอยู่ค่ะ

หยุดแต่วเพราะรู้สึกว่าไม่สะดวกในการแต่งนิดหน่อย พูดง่ายๆ คือตันครับ
มันเหมือนเป็นปัญหาของคนที่ชอบวาดและชอบเขียน (หรืออาจจะเฉพาะผม) อยู่ว่า
ถ้าเกิดว่าวาดรูปบ่อย จะเขียนไม่ค่อยได้
แต่ถ้าเกิดว่าเขียนบ่อย จะวาดรูปไม่ค่อยได้
ซึ่งปัญหานี้มาเป็นระยะๆ และผมจะแก้ไขโดยการเขียนใหม่ ไม่ก็งดเขียนไป หรือเลี่ยงไปเขียนเรื่องสั้นแทน

เคยหยุดแบบยาวๆ ไปสองครั้งค่ะ

ครั้งแรกเพราะต้องเตรียมเอนท์ค่ะ เป็นเหตุผลง่ายๆ ที่หาได้ทั่วไป ตอนนั้นหยุดไปประมาณปีสอปีมั้งคะ ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องตัวเลขสักเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าน่าจะประมาณนั้นนะ พอหลังจากชีวิตมหาลัยเข้าที่ดีแล้วก็กลับมาอีกครั้ง ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับไปแต่งต่อ แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับกลายเป็นว่าแนวการเขียนเรามันเปลี่ยนไป สุดท้ายก็ไม่ได้เขียนเรื่องเดิม ต้องเปิดเรื่องใหม่ เขียนสไตล์ที่ต่างออกไปแทน

จากการที่หยุดไปนานในครั้งแรก เราก็แอบรู้สึกผิดกับการทิ้งให้คนอ่านต้องรอนานเหมือนกัน เลยตั้งใจว่าเรื่องต่อไปต้องไม่หยุดไปนานๆ อีก แต่พอมาถึงจุดหนึ่งกลับมีเหตุที่ทำให้เราเขียนไม่ได้ค่ะ

คือช่วงตอนที่ประสบปัญหา เหมือนว่าเราจะใช้เวลามากขึ้นในการเขียนหนึ่งตอน ถึงจะมีพล็อตอะไรไว้อยู่แล้ว แต่กลับไม่สามารถเขียนออกมาได้ นานวันเข้าก็ยิ่งต้องใช้เวลาในการเขียนมากขึ้นเรื่อยๆ (แม้จะไม่ใช่ตอนที่เขียนยากอะไรเลยก็ตาม) เป็นแบบนี้อยู่หลายสัปดาห์เลยค่ะ พยายามออกไปพักผ่อนก็แล้ว หาแรงบันดาลใจก็แล้ว ทำไปหมดทุกอย่างเท่าที่มีคนแนะนำมา แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ไม่ใช่แค่นิยายนะคะ แม้แต่การวาดภาพ หรืองานอดิเรกอื่นๆ ที่ต้องใช้จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ เราก็ไม่สามารถทำได้เลยค่ะ สุดท้าย หลังจากที่พยายามอดทนเขียนมาจนถึงจุดหนึ่ง (อดทนเขียนเพราะไม่อยากหยุด) ก็ตัดสินใจแจ้งกับคนอ่านไปว่าจะขอหยุดพักระยะยาว เพราะตอนนั้นมันใกล้เวลาที่ต้องสอบใบประกอบวิชาชีพด้วย ถ้ามาฝืนเขียนวันหนึ่งหลายชั่วโมงแล้วไม่ได้หน้าใหม่เพิ่มมาเลยมันก็ออกจะเสียเวลาทำมาหากินมากเกินไปหน่อย

ตอนที่หยุดครั้งที่สองนี่โคตรเสียดายเลยล่ะค่ะ เพราะเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ตัวเรารู้สึกพอใจมาก คนอ่านก็มากอย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อนด้วย แต่พอมันเป็นแบบนี้ก็ต้องทำใจล่ะค่ะ สุดท้ายก็หยุดมาประมาณสองปีได้ พึ่งจะกลับมาเขียนได้อีกครั้งเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เองค่ะ

แต่ระหว่างที่เขียนในแต่ละเรื่องนั้น เราอัพอย่างสม่ำเสมอตลอดค่ะ ลงอย่างช้าสุดก็ประมาณสองสัปดาห์ ถ้ามีสอบน่ะนะ ^^

ติดเกม เลยเลิกเขียนไปนานหลายเดือน พอเบื่อเกมก็กลับมาเขียนต่อ...