เดินป่าตอนกลางคืนห้ามทัก

ตั้งกระทู้ใหม่

ตอนนั้นผมม.3จะจบเค้าเรียกปัจฉิมหรือไรนี้ล้ะได้ไปเที่ยวที่นครนายก อื้ม...

ตอนที่ไปชอบมาก เป็นโรงแรมบนเขาชื่อดังยุล้ะอ่า

เราไปถึงที่นั้นตอน10โมง บรรยากาศ โรงแรทนั้นสวยเงียบมากมี ค่ายหนึ่งเหมือนสมัยก่อนเป็นค่ายลูกเสือน้ะอื้มแต่ตอนนี้มันถูกทิ้งร้างน่ากลัวมีสนาม BB  gun แต่กะโดนทิ้งร้างจนหลายๆอย่างขึ้นสนิม ผมกะไม่เอะใจอะไรผมกะตามภาษาเด็กปกติกะไปสำรวจที่ต่างๆเนาะ ข้ามเลยน้ะ จนกระทั่งตอนเย็นประมาณ 1ทุ้มเรากะมีกิจกรรมบนหอประชุมเรากะเล่ยไรกันจนประมาณ3ทุ่มผมมีเพื่อนสนิท ใช้ชื่อย่อ ว่า ยูล้ะกัน ผมกับยูนิสัยเหมือยกันเพราะเป็นเพื่อนซี้กันมากๆ

ไปไหนไปกันตลอดเวลาซึ่งผม ตอนนั้นขี้เกียจเล่นต่ออยากกับไปดูทีวีเล่นโทรศัพท์ผมกะเลยชวน- ยูกลับห้อง ลืมบอกห้องที่เราพักห่างจากหอประชุม ประมาณ 1 กม.ต้องข้ามสะพานข้ามน้ำตกด้วย ผมกับยู ก็กลับกันมีไฟฉายและกะไฟโทรศัพท์ ผมกับยูเดินมาไกลพอควรกะถามทำไมไม่ถึงสักทีว้ะ ยูกะบอกไม่รู้สิ ผมมองรอบผมกะถามยู เห้ยทำไมตอนเราเดินมาแม้งไม่มีตึกร้างห้องพักร้างแบบนี้ว้ะ ผมกะสงสัยแบบตกใจยูก็ตอบนั้นสิ แล้วยุดีๆความพิเลยของยูกะเกิดขึ้นเมื่อ มันถามตอนเดินว่า (เห้ยใครอยู่ข้างหลัง-อ่ะ)#ผมขนลุกและตอนพิม555

ภาพที่เห็นคือผมกะหันไปแบบไวๆ(มีผญหน้าขาวตาแดงก่ำ ยืนยุและผมยาวมาก ผมตกใจหน้าซีดวิ่งด้วยความเร็วสุดขีดผมไม่รู้แต่ผมวิ่งไม่รอใครเลยระหว่างที่เราวิ่งกะมี(เงาประหลาดกระโจนใส่เราเต็มไปหมดผมตกใจมาก) แล้วยุดีๆผมกะเจอแสงไฟนั้นคือทางที่บอกจะถึงห้องพักแล้วเราวิ่งเข้าตึกห้องแล้วกะเข้าห้อง ยูกำลังจะวิ่งไปปิดหน้าต่างในห้อง(ยูบอกว่าเห็นเล็บผญยาวๆมาแปะที่กระจก)แล้วเรากะปิดกระจกจนมิดรูเล็กเรากะเอาผ้ามาแขวน หลังจากนนั้นเรากะมานานคุมโปงและยุดีๆไฟกะดับลงนานๆมากตอนนั้นเรากะท่องสัพเพสัตตาในใจตลอดเวลา ตอนนั้นกลัวมากหลังจากนั้นเรากะฝากยามซื้อเหล้ามากินเพราะเรานอนไม่หลับครับกันเรื่องนี้เรื่องจริงครับเหตุการ์ณจริง