(ถาม)เพื่อนๆศึกษาการเขียนจากไหนบ้างครับ?

ขอแนะนำวิธีของผม ใช้ได้ดีเลยทีเดียว นั่นคือจงไป "ซื้อ" หนังสือที่ตีพิมพ์จากสำนักพิมพ์อ่าน อย่าหาตามเว็บเด็ดขาด เพราะกว่า 99.99 % ไม่มีการเขียนที่ถูกต้อง เป็นการเขียนที่เกิดจาก "นักเขียนฝึกหัด"

เชื่อผมเถิดครับ งานนี้ต้องลงทุน

เดี๋ยวนี้มีหนังสือเขียนนิยายออกมาให้ได้ศึกษาเยอะกว่าสมัยก่อนนะ อย่างที่หาได้ง่ายหน่อยน่าจะ เขียนไปให้สุดฝัน ของคุณวิณทร์ เลียววาริณ
นิยายเล่ม ๆ เก่า ๆ หลายเล่มมีการเลือกใช้คำ และวิธีเล่าเรื่องที่น่าสนใจ อย่างลอดลายมังกร อีสา-รวีช่วงโชติ คู่กรรม ถึงจะเคยดูละครมาแล้ว บอกเลยว่าหนังสือเขียนดีจนอยากบูชา
อีกอย่างที่จะช่วยคือประสบการณ์ชีวิต

ศึกษาจากงานดีๆ ที่ัตัวเองชอบ

แฮรี่ พอร์ตเตอร์ 

เรื่องเดียวที่เอาเป็นแบบอย่าง

เน้นศึกษาที่สไตล์การเล่าเรื่อง


สติปัญญามีไม่มากพอจะแกะนิยายหลายเรื่องครับ ก็เลยเอาแฮรี่เป็นแบบอย่างแค่เรื่องเดียวเนี้ยแหละ

ส่วนการศึกษาเรื่องการวางพล็อต ก็ศึกษาเอาจากอนิเมะ การ์ตูน ภาพยนตร์ ซีรีย์ฝรั่ง ผสมๆ กันไป  

ศึกษาโดยการแยกมันออก แล้วระบุว่าตรงไหนสนุก ตรงไหนน่าเบื่อ และตรงไหนเจ๋งดี ก็เอามากองๆ รวมกันไว้ในหัว เวลาคิดพล็อตนิยาย ก็หยิบพวกนี้มาเทียบๆ ท่าตรงไหนน่าเบื่อเหมือนที่เคยดูๆ อ่านๆ ก็จะตัดออก หากตรงไหนสนุกเหมือนที่ดูที่อ่าน ก็จะยัดมันลงไปในนิยาย

ผมใช้ทุกอย่างครับ หนัง หนังสือ เกม การคุยจิปาถะ ฯลฯ

ไม่ใช่คนขยันนะ ไม่รู้สิ ผมแค่นึกถึงของที่ตัวเองเคยอ่าน เคยเห็น แล้วก็ลงมือเขียน 

เอาจริงๆผมปวดหัวกับข็อมูลที่เอามาเขียนมากกว่า โดยเฉพาะเรื่องทางทหารกับตำนานปีศาจโน่นนี่นั่น 

เอาจริงๆ หนังมีผลกับการเขียนกับผมมากกว่าหนังสืออีกนะ โดยเฉพาะเรื่องการตัดฉากซึ่งผมจะนึกภาพเวลาเขียน & พยายามสื่อมันออกมาแบบนี้ ขอยกหนังของเอ็ดการ์ ไรท์เป็นตัวอย่าง

(พยายามนึก) เท่าที่จำได้ ไม่เคยศึกษาวิธีการเขียนนะคะ สมัยเราไม่ได้มีใครเขียนวิธีการเขียนแบบสมัยนี้ (จนต้องมาเขียนเองนี่แหละ) ที่เคยคุ้ยมาจากห้องสมุดดูจะเป็นวิธีการเขียน Play นะ

อ้อ นึกได้แล้ว สมัยเรียน ตอนนั้นขออาจารย์เข้าไปนั่งฟังเลคเช่อร์ Class เขียนบทละคร เลยพยายามศึกษาว่าเขียนยังไง ซึ่งเอาจริงๆ รู้สึกไม่ค่อยได้อะไร เพราะพื้นฐานก็เหมือนกับ Fiction ที่เหลือคือ อาจารย์พยายามพูดถึงแรงบันดาลใจ และเปิดใจกว้างรับความรู้สึกต่างๆ ที่เข้ามามากกว่า

มีทั้งนิยาย บทละคร ภาพยนตร์ ดนตรี (จำได้ว่าเปิดเพลงของ Yanni ตอนนั้นเลยชอบพวก World Music มาก) แต่ส่วนมากก็พวกภาพยนตร์แหละค่ะ เพราะมันคือวิชาเขียนบทละคร

พูดง่ายๆ การเขียนน่ะสำคัญ แต่สำคัญไม่เท่ากับความละเอียดอ่อนในความรู้สึกที่เราสัมผัสกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาหาเรา

เคยสงสัยว่าทำไมอาจารย์ไม่ค่อยพูดถึงวิธีการเขียน มาจนถึงตอนนี้ก็เข้าใจอาจารย์นะ เพราะถ้าตอนนี้ตัวเองสอน เราคงจะพูดถึงในทำนองเดียวกัน จะเขียนน่ะ มันศึกษางานเขียนคนอื่นเขาได้ อ่านหนังสือที่ดีๆ ก็เรียนรู้ด้วยตัวเองได้ แต่ความรู้สึกและแรงบันดาลใจอันเข้มข้นในการสร้างผลงานเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองนั้นไม่ง่าย ไม่อย่างนั้นเราคงไม่เห็นงานเขียนแบบเดิมๆ ดูโหลๆ ชนิดไม่สามารถแยกแยะคนเขียนกันเกร่อขนาดนี้

บางคนมีมันแต่กำเนิด เรียกว่าเป็นพรสวรรค์ แต่บางคนมันไม่มี มันเลยต้องเรียนรู้ที่จะรู้สึก เรียนรู้ที่จะรับความรู้สึกนึกคิดที่เข้ามาและใคร่ครวญกับมันจนก่อเกิดเป็นแรงบันดาลใจแรงกล้าในการสร้างสรรค์ผลงาน

การใคร่ครวญประเภทนี้มักมาพร้อมกับการเสพงานดีๆ เพราะสิ่งที่ทำให้เราได้คิดกับมันง่ายสุดนั่นคือการได้รับรู้ความคิดของคนอื่น แต่ถ้าอ่านแต่งานดีๆ โดยไม่ใคร่ครวญกับมันเท่าไร ก็อาจใช้ประโยชน์จากมันไม่ได้เต็มที่ (แต่ใช่ว่าจะไม่ได้เลย นักเขียนหลายคนก็อ่านแบบนี้เหมือนกัน ยังเป็นนักเขียนดังได้เลย)

แต่ก็ไม่แน่ หลายคนอาจไม่เห็นด้วยกับการเรียนรู้การเขียนในลักษณะนี้ก็ได้นะคะ พอดีเห็นถามว่าศึกษางานเขียนจากที่ไหนเลยแชร์ให้ฟัง

ผมเชื่อว่าคนเราชอบทำอะไรที่ "ถนัด" และคิดว่าตัวเอง "ทำได้ดี"

ในงานเขียนหรือผลงานต่างๆจะมีสิ่งที่ว่า "ซ่อนอยู่" หรือ "เห็นได้ชัดเจน" ในรูปแบบที่อาจตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ

ผมศึกษาจากสิ่งที่ว่ามาด้านบนครับ พยายามขโมยความถนัดจากคนสร้างผลงานที่ตัวผมชอบ

อ่านอย่างเดียวครับไม่เคยศึกษาหรือไปอบรมอะไรเลย

การเขียนนิยายคือการบอกเล่าเรื่องราว  โดยพื้นฐานของมันคือการเขียน  การใช้ถ้อยคำและประโยคเพื่อสื่อความหมาย  มีการเชื่อมโยงเป็นลำดับตั้งแต่จุดเริ่มต้นถึงตอนจบ  สำหรับผมการศึกษาวิธีเล่าเรื่องและวิธีเขียนนิยายทำได้สองทาง  คือทางตรง  และทางอ้อม

ทางตรงคือการอ่านนิยาย  ผมอ่านแนวที่ชอบ  เช่นกำลังภายใน  แฟนตาซี  Sci-fi  แล้วศึกษาโดยการวิเคราะห์  เริ่มต้นจากมองหาตอนที่ชอบ/ไม่ชอบใจ  แล้วถาม-ตอบกับตัวเองไปเรื่อย ๆ ว่าอะไรทำให้ชอบ/ไม่ชอบตอนนั้น  เช่น  การเล่าเรื่อง  การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก  อุปมาอุปมัย  ความสมเหตุสมผล  ความถูกต้องของข้อมูล ฯลฯ  จากนั้นสำหรับเรื่องที่ชอบแล้ว  อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ  เมื่ออ่านซ้ำผมจะวิเคราะห์วิธีลำดับเรื่อง  วิธีใช้ภาษาของผู้เขียน  โทน(อารมณ์) ของเหตุการณ์ในเรื่อง  การดำเนินเรื่อง  และอื่น ๆ  นอกจากนี้แนะนำหนังสือของนามปากกา รตชา  เขียนนิยาย  ศาสตร์และศิลป์  สู่เส้นทางนักประพันธ์  เล่มหนาสีเขียวอ่อน  มีรูปปั้นเด็กอ่านหนังสือสีขาวกับขวดน้ำหมึกสีฟ้าที่มีขนนก  เป็นคู่มือที่ดีครับ

ทางอ้อม  คือบทความอื่น ๆ ที่ปรากฏในสื่อต่าง ๆ  สามารถอ่านและวิเคราะห์ได้ในลักษณะเดียวกัน  นอกจากนี้พจนานุกรมและตำราหลักภาษาก็เป็นสิ่งสำคัญที่ไม่ควรมองข้าม  เพราะพื้นฐานของงานเขียนคือคำและประโยค  การใช้ถ้อยคำให้ตรงความหมายและผูกประโยคให้กระชับไม่เยิ่นเย้ออีกทั้งถูกหลักไวยากรณ์ย่อมสื่อความหมายให้คนอ่านเข้าใจสารตรงกับที่คนเขียนต้องการสื่อ

สู้ ๆ ครับ

สำนวน คำ ประโยค วิธีการเขียนของเราแล้วส่วนมามากจากการอ่าน (ไม่ใช่แค่นิยาย)

แล้วเอามาประยุกต์ใช้ให้เหมาะกับตัวเองค่ะ ลองอยู่นานหลายปีเหมือนกัน

แล้วในที่สุดก็ได้มันมา (โดยไม่ต้องอิงสำนวนของใคร) จากนั้นก็ค่อยศึกษาการวางพล็อต หน้า ตัวอักษรอะไรเทือกนั้นทีหลังอีกที ;-;

โดยส่วนตัวแล้ว จะใช้วิธีการอ่านงานเขียนของนักเขียนเก่าๆ ค่ะ เพราะคิดว่าการจะเขียนได้ดีจะต้องศึกษาจากต้นธารภาษา คืองานที่เป็นของชั้นครู ศึกษาวิธีใช้ภาษา ศึกษาการดำเนินเรื่อง วิธีการเปิดเรื่อง วิธีการจบเรื่อง และการเขียนบทสนทนาให้สื่อสารได้ตรงกับผู้อ่าน ซึ่งในที่นี้ก็รวมถึงงานวรรณคดีเก่าๆ ด้วยค่ะ เช่น ขุนช้างขุนแผน พระอภัยมณี รามเกียรติ์ ฯลฯ เพราะอยากได้คำเก่าๆ หรือคำสวยๆ ที่นักเขียนปัจจุบันไม่ค่อยใช้กันแล้ว

จากนั้นก็อ่านงานร่วมสมัยค่ะ เพื่อดูว่าเขาเขียนกันอย่างไร และแนวเรื่องไหนเป็นที่นิยม เพื่อนำเอาทั้งของเก่าและของใหม่มารวมกันให้เกิดเป็นตัวตนของเรามากที่สุด ยอมรับว่าการฝึกฝนอาจใช้เวลาและคงไม่เห็นผลในเร็ววัน แต่ถ้ามีความมุมานะและตั้งใจจริง อะไรๆ ก็จะสำเร็จอย่างที่เรามุ่งหมายไว้แน่นอนค่ะ

ทีนี้ถ้าหากอยากจะเขียนบรรยายเก่งๆ ก็ต้องหาอ่านงานที่เขาโด่งดังเรื่องการเขียนบรรยาย เช่นกัน...หากอยากเขียนบทสนทนาเก่งก็ต้องอ่านงานที่เน้นบทสนทนา บางทีการอ่านงานเก่าๆ อาจไม่ถูกจริตเราบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นการลงทุนเพื่อผลภายหน้า ดังนั้นกลืนยาขมเพื่อให้หายไข้ก็นับว่าดีกว่าปล่อยให้ไข้รุมใช่ไหมคะ?

ไม่รู้ว่าได้ช่วยให้แนวคิดอะไรคุณเจ้าของกระทู้หรือเปล่า แต่ส่วนตัวดิฉันแล้ว ก็ยังคงพยายามฝึกหัดและพัฒนาอยู่เรื่อยๆ ค่ะ อ่านอย่างตะบี้ตะบัน เขียนให้มากที่สุดเท่าที่เวลาจะอำนวย แม้ท้ายที่สุดแล้วงานที่ออกมาจะยังไม่ถูกใจผู้อ่าน ก็ต้องยอมรับและหาแนวทางใหม่ในการปรับปรุงให้เข้ากับรสนิยมของผู้อ่านค่ะ

หวังว่าจะได้เห็นคุณประสบความสำเร็จในอนาคตอันใกล้นี้นะคะ ^_______^

เพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ภาษา  แนะนำสองเล่มนี้ที่ไม่หนามากครับ