บ่นไปเรื่อย ก่อนจะมาเขียนนิยายดู
ตั้งกระทู้ใหม่
.
.
.
.
ตอนนี้คุณคงยังไม่ปิดกระทู้นี้นะ โอ้ รักคุณจัง 5555
โอเคเข้าเรื่องละ คือผมเป็นชอบดูหนังแฟนตาซีตั้งแต่เด็กๆแล้วจำได้ตอนนั้นมีเรื่องแหวนครองพิภพ
แล้วคือผมชอบเว้ย ที่ตัวเอกไปในที่ต่างแดน เจอกับสัตว์ประหลาดต่างๆ แล้วยิ้งฉากที่ยกทัพสู้กันเป็นอะไรที่มันส์พะยะค่ะมาก (คือตอนนั้นไม่สนใจเนื้อเรื่องไรหรอก สนตอนคนกับออคตีกันมากกว่า)
แล้วตอนประมาน ป.2 ถึงขั้นบ้าเว้ยเคยวาดการตูนโดยอิงจากเรื่องนี้ ฉีกออกมาจากกระดาษสมุดที่มันมีเส้นๆหนะ แล้ววาดเองเขียนเอง แล้วเย็บเอง 555 เคยให้เพื่อนอ่าน เพื่อนบอกชอบ แต่ทำได้เล่มเดียว ไปต่อไม่ได้ เพราะคิดไม่ออกว่าดำเนินเรื่องต่อไปไงดี 5555 (คือด้นสนๆไม่ได้เขียนพล๊อตเลยตอนนั้น)
แล้วตอนเข้าช่วง ป.3 ได้ ตอนนั้นจะฮิต "เกมกระดาษ" มาก คือแบบคนวาดเป็นGM แล้วให้เพื่อนๆมาเล่นเกมของเรา โดยผมก็เป็นคนเขียนเกมกระดาษอีก 5555 ตอนนั้นโยวกังกำลังฮิตเลยอิงจากเกมนี้ แล้วต่อยอดจากหนังบ้าง เกมบ้าง จนเป็นเกมสไตร์ของเรา
โอ้ย.. คิดถึง
คนอ่านในตอนนี้อาจจะงง อ่าว? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการเขียนนิยาย
ตอนนั้นช่วง ม.1 คือช่วงที่ ไม่ค่อยมีอะไรในชีวิตเลย ตู้เย็น เตารีด ไม่มีเลย ทีวีก็ไม่มีครับ พ่อผมเลยหาวิธีหาแหล่งบันเทิงโดยการซื้อหนังสือพิมพ์ การ์ตูนของสำนักบรรลือสาร(พวกขายหัวเราะ มหาสนุกนี้แหละ) และนิยายบางกอก
โดยเป็นครั้งแรกที่ผมได้อ่านนิยาย คือมันไม่มีอะไรทำจริงๆ ณ ตอนนั้น เลยหยิบนิยายบางกอกมาอ่าน ซึ่งนิยายบางกอกนี้จะเป็นนิยายรายสัปดาห์โดยเล่มนึงมีหลายเรื่องมากกกแต่มันเป็นนิยายผู้ใหญ่ ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครช่องหลายสีมาก
คือตอนนั้นไม่สนใจละ ตูอ่านได้หมด
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายนะ ผมว่าโอเคเลยละ คือไม่ใช่พ่อผมที่อ่านละผมนี้แทบทวงหานิยายบางกอกจากพ่อเลย
แล้วมาอยู่ในโรงเรียน ผมก็จะสิงในห้องสมุดเพื่อหาอ่านการตูนและนิยาย 555 แต่มันไม่ค่อยมีนี้สิ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเลยนะ เพราะผมก็ไปลื้อๆชั้นหนังสือจนเจอนิยายเล็มบางๆเล็กๆขนาดเท่าฝ่ามือผมจำชื่อเรื่องไม่ได้ด้วยสิ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพศศึกษานะ ถือเป็นเรื่องแรกที่อ่านแนวรักใสๆแบบวัยรุ่น และเป็นเรื่องแรกที่เป็นนิยายวายด้วย! 55555 โอ้แม่ย้อย แต่เนื้อเรื่องน่าติดตามถึงขนาดผมอ่านจบเลย ขอชมๆ แล้วมีอีกเล็มเล็กๆเหมือนกันแต่นี้จะเป็นแบบชายหญิงละ(แต่ก็มีวายเล็กๆน้อนๆ 5555) จะเป็นเรื่องของเพลบอยจะจีบสาวไง ทีนี้สาวๆเขาจับได้ก็เลยตามง้อ
แต่ที่น่าแปลกคือ ผมจำชื่อนางเอกได้! เรื่องอื่นจำไม่ได้นะ!แต่เรื่องนี้จำได้ดีเลย เธอชื่อน้ำพริก!! อาจจะเพราะผมงงๆแล้วหมั่นไส้กับนางเอกเรื่องนี้ด้วยแหละ 555
ถึงตอนนี้ผมก็รู้ว่านี้ยายผู้ใหญ่กับวัยรุ่นต่างกันค่อนข้างมาก ไม่ได้ว่าอะไรดีไม่ดีนะ ทุกอย่างดีหมดแหละขึ้นอยู่กับว่าเราชอบแบบไหนมากกว่า
โดยทั้งหมดนี้จึงทำให้ผมฮึด(บ้านั้นแหละ 555) อยากลองเขียนนิยายดู
กว่าจะเข้าเรื่อง ที่ว่ามาน้ำทั้งนั้นเลยมุง 55555
โดยผมนั้น.. เอาปัจจุบันละกันเดี๋ยวมันจะยาว ผมก็พอมีประสบการณ์จากการอ่านมาพอสมควร(แต่ก็ชอบเขียนผิดตลอด 5555)" โดนแนวที่จะแต่งต้องแฟนตาซีอยู่แล้ว เราก็เลยคิดๆๆพล๊อคเรื่อง คิดว่าแบบนี้เหมาะไหม มันจะดีไหม ไม่ดีก็โล๊ะทิ้งไม่ก็ดองเค็ม คือผมคิดแบบมันต้องเพอร์เฟคมันต้องสุดยอด คิดพล๊อตอย่างดีสุดท้ายก็ต้องเก็บไปดอง แบบเหมือนจะแต่งแต่ไม่ได้แต่งอะ เป็นอย่างงี้หลายครั้งละ นี้ไม่รวมถึงการบรรยาย ชื่อเรื่องที่เราต้องมาคิดให้ปวดหัวอีกนะ
จนมีเรื่องนึง ผมเขียนเล่นเมื่อ 3 เดือนก่อน พล๊อตเขียนแบบบ้านๆไม่มีไรมากตัวเอกเก่ง ไม่มีแหล่งที่มามันเก่งได้ไง แล้วปีศาจมาไง งง แต่ก็เก็บไปดองจนเปิดมาอ่านเรื่องที่ร่างไว้ "เออ มันตลกดี ชอบวะ" จนคิดว่า เฮ้ย! บางทีเราเขียนนิยายนี้ เราเขียนเพื่ออะไร เพราะผมคิดดูอีกทีที่เขียนพล๊อตซับซ้อนจนพูกตัวเองให้ไปต่อเองไม่ได้เพราะอะไร ตอบตรงๆว่าอยากดัง? ใช่ ไม่แปลก เลยทำให้แต่ละเรื่องที่ผมคิดมามันไม่เป็นตัวของตัวเอง และจบด้วยการดอง เลยไม่คิดว่าเราอยากเขียนจริงๆเพราะอะไรกันแน่ จนตอนนี้ผมได้คำตอบกับตัวเองว่า "ผมชอบ ผมอยากแชร์จินตนาการของผมให้คนอื่นได้รู้ " โดยนิยายที่ผมเขียนก็มีผู้อ่านประมาน 7 คนได้ ผมว่ามีความสุขนะ เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็สนใจในสิ่งที่ผมเขียน
ณ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมบ่นๆๆๆจะมีประโยชน์แก่คนอื่นไหม แต่ก็ขอขอบคุณที่อ่านจนจบ ที่รับฟังความคิดของคนขี้บ่นนะครับ รักพวกคุณจัง
เบียร์เลียโบน
10 มี.ค. 60 เวลา 17:54 น.
446
views
2 ความคิดเห็น
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
บ่นไปเรื่อย ก่อนจะมาเขียนนิยายดู
ณ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมบ่นๆๆๆจะมีประโยชน์แก่คนอื่นไหม แต่ก็ขอขอบคุณที่อ่านจนจบ ที่รับฟังความคิดของคนขี้บ่นนะครับ รักพวกคุณจัง
คุณบอกว่า...แบบนี้ค่ะ...ตอนนั้นช่วง ม.1 คือช่วงที่ ไม่ค่อยมีอะไรในชีวิตเลย ตู้เย็น เตารีด ไม่มีเลย ทีวีก็ไม่มีครับ พ่อผมเลยหาวิธีหาแหล่งบันเทิงโดยการซื้อหนังสือพิมพ์ การ์ตูนของสำนักบรรลือสาร(พวกขายหัวเราะ มหาสนุกนี้แหละ) และนิยายบางกอก
คือเหตุการณ์ที่คุณเล่ามานี้...เคยเกิดขึ้นจริงหรือคะบนโลกนี้????...คือว่าเหตุการณ์มีซึ่งผู้คนที่ไม่มีอะไรเลยนั้นเคยเกิดขึ้นจริงหรือคะ????
เพราะเจ้าของเม้นต์นี้...นะคะ เชื่อว่าเหตุการณ์ตามที่คุณบอกเล่ามานี้คงเป็นเวลานานมาแล้วที่ผู้คนมีทุกอย่างค่ะ
เคยไปเที่ยวๆบ้านป่าไกลๆที่เมืองไทยนะคะเขาทั้งหลายยังมีเน็ตและมือถือใช้เลยค่ะ
คือหากจะเปรียบเทียบคือว่า...กาลเวลาที่คุณใช้เพื่อเขียนนี้...นานมาแล้วนะคะ รู้สึกว่านานๆ และนานมากไปด้วยค่ะ...
คือนานเป็นชาติ เป็นภพเลยอ่าค่ะ...คือรู้สึกว่านานมาแล๊ววววค่ะจากคำบอกเล่าของคุณนี้ค่ะ...รู้สึกว่าเป็นชาติ เป็นภพเลยสำหรับความรู้สึกของเจ้าของเม้นต์ค่ะ
รู้สึกคล้ายกับรีวิว...ของเพลงนี้ค่ะ...ฮื้อออ ยาวนานจนเป็นชาติ เป็นภพเลย รู้สึกแบบนั้นจริงนะคะ หรือว่าไม่เข้าใจที่คุณอธิบายมานะ...
คืออ่านๆคำบอกเล่าของคุณแล้ว...รู้สึกราวกับว่า...บางครั้งในบางคน...นะการที่จะเป็นนักเขียนได้นี้นะคะ ต้องใช้เวลา เป็นชาติ เป็นภพเลยหรืออย่างไรนะ?????
และรู้สึกได้ราวกับว่า...การที่จะเป็นนักเขียนได้นั้นอาจจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้เลยนั้นเองค่ะ
อ่านแล้วนะคะนักเรียนหัดเขียนพลอยท้อแท้...ไปด้วยเลยค่ะ ฮื้อออ
หมดกำลังใจไปด้วยเลยค่ะ ฮื้อ
หรือว่าก็ดี...นะ จะได้ไม่ต้องลงมือเขียนให้เหนื่อย...เพราะมันอาจจะไม่สามารถเกิดขึ้นเลยก็เป็นได้
ใช้เวลามนการเขียนนะ ยาวนาน และไม่แน่นอนด้วย แบบนี้นะเล่นเด็กดีกว่าสนุกดี อย่างน้อยก็เป็นสุขไปวันๆ แบบนี้สนุกด้วยแน่นอนกว่าด้วยเนอะ
แต่ก็อยากจะกล่าวคำว่า...เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ
คือต้องตอบที่ละอย่างนะครับ อยากแรกที่ว่าบ้านผมตอน ม.1 ไม่มีอะไรเลย คือ มันคือเรื่องจริงครับ 5555 พึ้งมามีทีวีตอนช่วง ม.2 ม.3 ได้มั้ง ก่อน ม.1 ผมก็มีนะ ทีวี ตู้เย็น พัดลม แต่ ม.1 ผมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดครับแล้วมีเหตุที่นำของจากบ้านเก่ามาไม่ได้แต่อย่างน้อยพอมีเงินติดตัวอยู่เลยหาห้องเช่าอยู่กับพ่อครับ ตอนนั้นผมก็อาศัยที่ว่าพ่อของผมเขาชอบซื้อหนังสือมาอ่าน เลยอ่านกับท่านด้วย
ในส่วนที่ว่า "อ่าว กว่าคุณจะเขียนคุณใช้เวลานานขนาดนี้เลยหรอถึงจะเขียนมา" เอ่อ อันนี้ต้องกล่าวว่าไม่ครับ แค่ผมรู้สึกอยากมาเขียนตอนนี้ด้วย แล้วก่อนหน้าผมก็เคยเขียนนิยายเรื่องนึง ตอนช่วง ม.3 ได้ครับ และที่สำคัญ ผมขี้เกียจด้วย 55555 ผมไม่ได้ตั้งใจว่าจะพูดตัดกำลังใจนักเขียนหน้าใหม่นะครับ คือใครอยากเขียน เขียนได้แค่มีความคิดว่าคุณอยากเขียนและอยากให้ทุกคนรู้ในสิ่งที่เราเขียนก็พอครับ แต่ที่ไม่พูดให้ละเอียดตอนตั้งกระทู้คือ "บ่น" สดๆครับ 555 ก็ถ้าหากว่าพูดอะไรไม่ดีไม่เข้าท่าตัวคนตั้งกระทู้นี้ก็ขออภัยด้วยนะครับ
ขอบคุณที่ฟังผมบ่นครับ
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
"สดๆครับ 555 ก็ถ้าหากว่าพูดอะไรไม่ดีไม่เข้าท่าตัวคนตั้งกระทู้นี้ก็ขออภัยด้วยนะครับ"...คุณเขียนสดยังไม่เก่ง...แบบนั้นหรือคะ แบบนี้ต้องตั้งใจฝึกนะคะ ^__^
อ่านคำอธิบายตอนนี้เข้าใจดีแล้วค่ะ
"และที่สำคัญ ผมขี้เกียจด้วย 55555"...55555ขี้เกียจเป็นธรรมชาตินะคะ เจ้าของเม้นต์ก็ขี้เกียจด้วยเช่นกัน เข้าใจค่ะ^ ^
"ขอบคุณที่ฟังผมบ่นครับ"...ไม่เป็นไรค่ะ ชอบฟังคนบ่นเป็นงานอดิเรกอยู่แล้วค่ะ เชื่อว่าฟังแล้วได้บุญด้วย ด้วยความยินดีค่ะ
เป็นอันว่าต่อไปนี้...จะมีโอกาสเห็นคุณเขียนอะไรๆที่เป็นเรื่อง เป็นราวได้เสียที...ใช่ไหมคะ?
หากจะเป็นเช่นนั้นได้นะคะ นักเรียนหัดเขียน(เจ้าของเม้นต์) ขอเป็นกำลังใจให้คุณด้วยค่ะ
เห็นๆคุณบอกคล้ายๆว่าบ่ม...มานานเลย ได้เวลาออกโรงจริงเสียทีนะคะ
รอๆๆอ่านค่ะ หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผิดหวังนะคะ
เร็วๆนี้ก็จะอัพนิยายลงเด็กดีละครับ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยครับ(ขายของก่อนเลย 555) ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ
ขอบคุณครับ
เย้ๆๆๆ จะอัพลงเด็กดีจริงนะคะ คอยดูสิว่าจะสนุกหรือเปล๊า
แต่หากเป็นเรื่องดราม่าเจ้าของเม้นต์จะไม่อ่านนะคะ ไม่ชอบดราม่าแล้วค่ะ อ่านมามากแล้ว เบื่อและเอียนแล้วค่ะฮื้ออ
อยากอ่านๆแนวอื่นๆและอยากฝึกคิดตามเพื่อพัฒนาบ้างแล้วค่ะ อยากอ่านนิยายรักๆ ผสมผสานแนวต่างๆก็ได้ค่ะ เช่นรักแฟนตาซี หรือรักแอ็คชั่นยิ่งจะชอบมากๆค่ะ
หรือ...แนวลึกลับ...หรือแนวๆศาสนาเกี่ยวกับความเชื่อความศรัทธา อะไรก็ได้ค่ะ แนวแบบนี้เป็นแนวนอกกระแส ตื่นเต้นดีด้วย อยากอ่านมากค่ะ
"(ขายของก่อนเลย 555)"...ในวงเล็บนี้...คุณจะบอกอะไรกันแน่นะ????
คุณยังไม่ได้ขายของนี่คะ เห็นแล้วรู้สึกว่า...เพียงคุณโฆษณา...ค่ะ เข้าใจด้วยว่าการออกตัว การนำเสนอ... ด้วยคำพูดถึงในสิ่งที่คุณมีความเชื่อมั่นและตั้งใจที่จะทำ...นั้นเป็นสิ่งดีนะคะ
และการกระทำเช่นนี้...จะสามารถช่วยให้คุณมีพลังที่จะผลักใสตัวคุณเองด้วย ดีนะคะ
เป็นกำลังใจ ให้คุณค่ะ ^___^
เชียร์ๆๆๆค่ะ
เรื่องน้ำพริกนี่มัน 555 พระเอกชื่อไอซ์ใช่เก๊าะ เราเคยอ่านค่ะ ตอนม.ต้นก็ไม่เข้าใจว่าอ่านเข้าไปได้ยังไง แต่ช่วงนั้นก็ทำให้นึกถึงตอนเขียนนิยายัรกแฟนตาซีที่เป็นเรื่องแรกของเราเลย ( ณ ตอนนี้ดองเรียบร้อยแล้วจ้า)
นั้น!! เราคือผู้ร่วมชะตาเดียวกัน 555555
พระเอกชื่อคุ้นๆ ไม่มั่นใจ จำได้แค่ยัยน้ำพริกนี้แหละ! หมั่นไส้มัน 555
ถ้าแก๊งค์นางเอก 3 แก๊งค์พระเอก 3 (อีกคนเกย์) พระเอกตามง้อนางเอก แล้วก็คบกันจนได้ นั้นแหละ เราอ่านเรื่องเดียวกัน!
ผมว่ามันเป็นเรื่องดีนะครับที่เราได้เริ่มต้นเขียนนิยาย(ถึงแม้จะดองก็เถอะ) แต่ก็ถือเป็นก้าวแรกสำหรับการเขียนแหละครับ
ขอบคุณที่รับฟังผมบ่นนะครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?