รักอนันต์

เเต่งเอา

               ความรักในคำว่าความรัก  มันเป็นทุกสิ่งมันเป็นทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ บางทีมีความสุข  ไม่อยากจะลุกไปที่ไหน แค่อยากจะนอนเอนกาย พักไปกับสายลม  แต่ว่าบางครั้งมันก็เศร้า  มันมีทั้งเหงาทั้งปวดร้าว มันเคล้ากับความขื่นขม มานั่งทอดถอนใจ มันเป็นอะไรในโลกกลมกลม ที่อุบัติขึ้นมา มันดล บันดาลให้เรามาเจอในโลกแห่งความฝัน    มันเป็นความจริงอันยาวนาน ที่คนทั้งโลกยังตามหามันอยู่ตรงกลางสายฝน มันอยู่ตรงปรายฟ้า มันอยู่จนไกลสุดสายตา หรืออยู่ในใจของเรามันคือสายน้ำแห่งชีวิต   มันคือลิขิตที่ใครกำหนด มันคือสายน้ำที่เลี้ยวลด  หรือเป็นทะเลอันกว้าง มันคือมหาสมุทร ที่ยากและสุดจะหยั่งถึง หรือเป็นแค่คนๆนึง    ที่ฉันรู้สึกในใจ   Hollo ผม อนันต์ ที่ได้อ่านไป  นี้คือส่วนหนึ่งของเพลงความรักเจ้าเอย เป็นประกอบละครเรื่องอุบัติรัก เกาะสวรรค์ เป็น1 ในเพลงโปรดของผม เพราะสำหรับผมไม่มีสิ่งใดในโลกใบนี้ที่จะมาอยู่เหนือกว่า เรื่องความรัก อย่างนี้เรียงงมงายได้เลยนะครับ แต่ถ้าอยากเข้าใจความรักขึ้นมาจริงๆ อยากให้คุณลองเปิดใจรับฟังเรื่องราวในชีวิตของผมดูก่อนนะครับแล้วค่อยตัดสินใจที่หลังว่าความรักคืออะไรกันแน่ เพราะความรักไม่รูปแบบยากแท้หยั่งถึง ขนาดไหน

                สวัสดีอีกครั้งนะครับ ผม อนันต์ อายุ 17 ปี ผมรู้จักกับความรักตั้งแต่จำความได้เลยทีเดียวจำได้นพว่าครอบครัวรักเรามากก แต่ผมก็มีความรักเล็กของผมนะครับต้องย้อนไปเมื่อตอนอายุประมาณ 5-6 ขวบ สมัยที่ยังอยู่ในอนุบายเลยอ่าาาาา  คือจำได้ว่าชอบเพื่อนเพศตรงข้ามคนนึงชื่อว่าสา เธอ ทั้งสวยเรียบร้อยและดูเด่นที่สุด มันก็เป็นความรักแบบเด็กนะครับอันนี้เรีกว่าเป็นรักแรกของผมเลยก็ว่าได้เพราะ จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เลิกชอบเค้าเลย(ก็รักเลยหล่ะนานขนาดนี้) แต่ผมไม่เคยได้สมหวังกับเธอคนนี้นะครับเพราะทุกครั้งที่สาระภาพรักไปก็โดนปฏิเสธตลอด ก็มีท้อบ้างแต่ไม่เคยถอยนะครับ จนมาถึงตอนป.6 ผมไปเล่นที่บ้านเพื่อนสนิทที่ชื่อ ตุ๋ย แล้วผมก็ได้ พบรัก ครั้งใหม่ ผมเจอรุ่นน้องต่างโรงเรียนคนนึงชื่อโยโย่ ตอนนั้น น้องโย่ของผม อยู่ป.5 แต่สูงกว่าผมนะ ก็ไม่แปลกหรอกที่ ผู้หญิงที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่นจะสูงกว่า ผู้ชายที่กำลังเข้าสู่วันรุ่นเหมือนกันถึงไหนแล้วลืม อ่อ เพื่อนผมมันเป็นเพื่อนกับน้องเค้าผมเลยสะกิดบอกเพื่อนว่านี้ใครน่ารักดีนะ ตัวผมก็แค่ชมน้องเค้าที่เห็นว่าต้องเค้าน่ารักดีก็เท่านั้น แต่เรื่องมันไม่ได้จบลงแค่นั้น เพื่อนผมมันดันไปบอกน้องโย่ว่า ผมบอกว่าชอบน้องเค้า ยังไม่หมดนะครับเพื่อนเวร คนนี้ยังบอกอีกว่าผมขอคบกับน้องโย่เค้า พอผมได้ฟังจากปากเพื่อนแทบอยากจะทำร้ายร่างกายมันตรงนั้นเลย แต่มันบอกมาว่า น้องเค้า ok นะที่จะคบกับผม ในใจตอนนั้น งง มากคือว่านี้อะไรเพื่อนชงมาให้ขนาดนี้แล้วจะปล่อยให้รุ่นน้องผู้น่ารักหลุดมือเราไปหรอ สรุปก็ได้คำตอบว่าไม่มีทาง (HAHAHAHA) สุดท้ายผมก็ตัดสินใจคบกับน้องเค้าแบบ งง  แต่ก็ถือว่ามีความสุขมากเลยทีเดียวกับรักครั้งนี้  บ้านผมกับบ้านน้องเค้าอยู่ห่างกัน 3 กิโลเมตร ผมจำได้นะว่ามีครั้งนึงที่น้องเค้ามีของจะให้ผมแต่กันบอกว่าให้ไปหาใน 10 นาที -เราก็  รีบเลย ปั่นจักรยานไป แทบตายใช้เวลาไป 7นาที 45 วินาที (ก็คนมันจำได้อ่ะ) พอไปถึงก็ได้เข้าไปนั่งเล่นด้วยกันนิดหน่อย แต่ผมเห็นถุงเท้าน้องเค้ามีคาบเลือด ผมถามว่าไปโดนอะไรมาโย่ก็ไม่ตอบ แล้วก็ชวนคุยเรื่องอื่น อันที่จริงผมมารู้มาเข้าใจทีหลังว่าคาบเลือดนั้น โย่เค้ารถลงกับเพื่อน แต่นัดผมไว้ไม่อยากเสียนัดผม ก็ยังต้องมาเจอผมตั้งที่เจ็บแผล และวันนึงผมกับโย่ ก็เลิกกัน โดนผมเป็นของเลิกโดนเหตุผมที่โคตรงี่เง่าว่า เรามันอยู่ไกลกันห่างกันเกินไป ทั้งระยะทางโรงเรียน และถานะของครอบครัว เพราะบ้านโย่รวยกว่าบ้านผมมาก ผมก็เลยคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเธอคนนี้ แต่ตอนนั้นโย่ตั้งที่แค่อยู่ป.5 กลับรั้งผมไว้ด้วยทุกอย่างที่มีแต่ผมก็ไม่ได้กลับไป เพราะอีกด้าน ผมก็รู้สึกดีกับ สา รักแรกของผม เพราะ เราอยู่ โรงเรียนประ เดียวกันน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคน ผมเลยตัดสินใจผิดมากที่เลิกกับโย่ไป แต่เมื่อผมได้เข้ามาเรียน ม.1 ผมก็ได้คุยกับโย่อีกครั้ง โย่ขอให้ผมกับเค้ากลับมาคบกัน ผมก็กลับไปคบกลับโย่อีกครั้ง   ใจอ่อนเลยนะเจอแบบนี้ แต่ก็คบกันต่อไม่นานเท่าไหร่ ผมก็ถามสา ว่าทำยังไงถึงจะได้คบกัน สาบอกว่า ก็ถ้าโสดจะคบ แต่ผมไม่โสดเพราะคบโย่  และเป็นอีกครั้งที่ผมไปขอเลิกกับโย่ เหตุผลก็คงเพราะผู้หญิงคนเดียวที่เป็นรักแรก แต่ตลกร้าย ที่ผมโสดแล้ว สากลับไม่คบกับผม ทำให้ผมไม่เหลือใครในช่วงเวลานั้นเลยก็บอกเลยว่าเศร้าไปเป็นเทอมเลย แต่ก็บอกตัวเองนะ จะมาจมอยู่กับความผิดพลาดของตัวเองอยู่แบบนี้คงไม่เป็นการดีแน่ และอีกอย่างที่เหตุกาล นี้ทำให้พี่วิตของผมไม่แหมือนเดิมเพราะผมได้บอกกับตัวเองว่าจะไม่มีแฟนเป็นรุ่นน้องอีกต่อไป ในที่สุดผมก็กลับมาร่าเริง ยิ้มแย้ม แจ่มใส่ตามปกติของผู้ชาย แต่ไม่นานเท่าไหร่ก็ดันมีรุ่นพี่ม.4 ที่บังเอิญ มาสบตาผม เข้า ผมไม่รู้ว่าพี่เค้าชื่ออะไร แล้วผมก็ตามหาFacebook  ของพี่เค้าจนเจอพี่เค้าชื่อเกต (ลูกเกตอ่ะ) แล้วก็ทักพี่เค้าไปคุยตามประสาคนทำความรู้จักกัน รวมถึงถามว่ามีแฟนหรือยัง พี่เค้าบอกว่าโสด  ดีใจมากกกได้ยินแบบนี้ว่าคนที่ตัวเองชอบโสด(แล้วไปชอบเค้าตอนไหน) ครับด้วยความแก่แดด ก็ขอคบกับพี่เค้าเลย ก็ได้คบจริงด้วยนะ ความรักของพี่ ม.4และน้องม.1 ว้าว ตอนนั้นคิดในใจอะไรเนี่ยจริงสิเรามีแฟนสวยขนาดนี้เลยหรอ ก็เวลาที่คบกันนัดเจอกันที่ห้องสมุด นะ ก็ได้สักประมาณสามอาทิต เริ่มทีคนมาทักมาเตือนว่าพี่เกตเค้ายังไม่ได้เลิกกับแฟนเก่าเค้าหนิ อย่างนั้นอย่างนี้ เราก็ไม่รู้จะทำไงก็ถาม พี่เกตไปตรงๆด้วยความสงสัยว่าแฟนเก่าของพี่ที่ชื่อ แฮ็ก เลิกกันหรือยัง พี่เค้าก็บอกว่าเลิกแล้ว แต่วันต่อมา-คนที่ชื่อแฮ็ก เป็นรุ่นพี่ม.3 ก็-เริ่มมองหน้าผมแปลกเหมือนจะหาเรื่อง แล้วความจริงก็ออกมาจากปากของ-แฮ็กมันว่ามันยังไม่ได้เลิกกับพี่เกต พี่เกตก็เงียบพอได้ยินแบบนี้ นั้นหมายความนี้คือเรื่องจริง แล้วผมก็ยอมเลิกกับพี่เค้าแล้วถ่อยออกมาเอง เสียใจนะร้องไห้ มานั่งเรียงเรื่องราว ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง มันก็แค่รักสามเศร้าที่เราต้องเจ็บ เรียกว่ารักซ้อนก็ได้นะ เพราะรักผู้หญิงคนเดียวกันแต่ผมอยากเรียกว่าคบซ้อนมากกว่า ก็ผ่านมาอีก 1 เดือนพี่เกต กับแฮ็กก็เลิกกัน แล้วพี่เกตก็มาขอโทษและขอคืนดีกับผมพี่เค้าบอกว่าพี่เค้ายังรักผมอยู่ แต่ผมกลับไม่รู้สึกแบบนั้น ก็กลับมาคุยกันได้อาทิตนึง วันสุดท้ายที่ผมกำลังจะหยุดความสัมพันธ์กับพี่เค้า พี่เค้าชวนไปเที่ยวแต่ผมเบี่ยวนัดแล้วก็บอกไปว่ามันสายเกินไปแล้วที่เราจะกลับมารักกัน  ความจริงคือผมแค่ใช้เวลา1 อาทิตหลอกให้พี่เค้าตายใจว่าผมก็ยังรักเค้า ผมใช้ความรักลวงให้พี่เค้าตายใจแล้วผมก็จะเอาคืนที่พี่เค้าทำผมเจ็บในวันที่ผมเสียใจ แล้วผมก็ตัดการติดต่อจากพี่เกตนับตั้งแต่ตอนนั้นมา ทุกวันนี้ พี่เค้าก็มีสามีแต่งงานไปแล้วด้วย ก็ดีใจนะที่พี่เค้าได้คนที่รักเค้าจริง (อิอิ)  ก็ไมเสียใจหรอกกับการกระทำนี้ถึงพี่เค้าจะสวยหุ่นดี น่า...ก็ตาม ความรักอ่ะมันดีมากนะแค่ไม่ดีที่มารักผมเท่านั้นเอง  นี้ยังอยู่ม.1อยู่เลย ผมป๊อบมากเลยนะตอนม.1 ก็มีรุ่นพี่ที่ชอบเยอะนะรุ่นพี่จีบก็เยอะ และที่ทำให้คนรู้จักผม ชอบผม และหลงรักผมมากขึ้น ก็คงจะเป็นงานที่ผมออกไปพูดคำอวยพรวันปีใหม่หน้าเสาธงเป็นภาษาอังกฤษ บอกเลยยยว่าเสียงหล่อมาก ทำให้เวลาเดินผ่านรุ่นพี่ ผู้หญิงก็จะมีแซวบ้างยิ้มให้บ้าง หนักๆหน่อยก็เข้ามากอดแขนเลย ก็ทำตัวไม่ถูกอ่ะ ยังไม่ทันคน ยังเด็กอยู่เลย คนที่จะเล่าต่อไปนี้ทำให้ผมลืมรักแรกแบบสาได้เลยนะตั้งใจฟังก็ผ่านมาจากเรื่องของพี่เกตมา 1 เดือน ก็ได้เจอกับพี่เอมเป็นพี่ม.4/1 สวย หุ่นดี น่ารักชิบหายยย(แค่เล่าอ่ะยังเขิลเลย)  ก็ในโรงเรียนเดียวกันไม่ใช่เรื่องยากที่จะหา Facebook ของพี่เอม ได้มาก็ทักเลยคือเป็นคนที่คุยสนุกมากคุยได้ทั้งวันเลยแต่ส่วนใหญ่จุคัยเวลากลางคืนที่มันว่างๆ ก่อนนอน เราก็มาจีบ พี่เอมก็รู้แต่พี่เอมให้รอก่อนเพราะพี่เค้าชอบอีกคนอยู่ชื่อเป้ มือกลองของดนตรีโรงเรียน ตัวเราจะเอาอะไรไปสู้  พูดคุยเรื่องนี้กับผมตรงๆเลย โดนพี่เค้าไม่คิดด้วยซ้ำผมจะเสียใจ แต่ชอบพี่เค้าเลยไม่ท้อ ทักทุกวันคุยทุกวัน บางครั้งก็ โทรหาพี่เอมบางครั้งพี่เอมโทรมา บางทีก็ Skype หากัน ก็ทั้งที่รู้ว่าเป็นศาลาพักใจให้พี่เอม เป็นคนค่อยแก้เหงาให้พี่เอม แต่ก็ยอมเป็นด้วยความเต็มใจนะ  ก็พี่เอมสวย ได้คุยด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว แต่เวลาที่พี่เอม ค่อยเพ้อหาพี่เป้ผมก็อยู่ข้างๆเสมอเลยนะทำได้แค่คุย ตั้งแต่ ม.1 เทอมสองจนมาถึง ม.2 เทอม1 พี่แอมโพสต์ ว่า  อนันต์  ผมถามพี่เค้าว่าพี่ทำอะไรครับทำไมถึง โพสต์ชื่อผม พี่เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร ผมก็ไม่ถามต่อนะ แต่ในใจผม มันละลาย ดีใจมาก ร้องลั่นบ้านเลยตอนที่เห็นโพสต์ เพื่อนก็แซวนะ ที่พี่เอมทำแบบนั้น แต่ผมรู้สึกแปลกใจมากที่พี่เอมทำแบบนั้น และไม่สบายใจที่เพื่อนแซวกัน วันถัดมา พี่เอมหายไปไม่ออน แล้วกลางดึก พี่เอมก็โทรมาเล่าเรื่องของพี่เป้ให้ผมฟังพร้อมเสียงร้องไห้ของพี่เอม ว่า พี่เอมรอพี่เป้มาขอคืนดี พี่เป้สัญญากับพี่เอมว่าจะกลับมาคบกันแต่พี่เอมไม่กลับ แต่มาวันนี้พี่เป้บอกพี่เอมว่าขอโทษที่ทำตามสัญญาไม่ได้ ความจริงคือ แฟนเก่าพี่เป้กลับมาหาพี่เป้แล้วพี่เอมคนที่รอแบบผมความหวังก็ต้องผิดหวัง  พี่เอมร้องไห้แล้วโทรมาระบายกับผม ผมรับฟังและปลอบพี่เค้าว่ายังมีผมอยู่ข้างๆ ยิ่งได้ยินเสียงพี่เอมร้องไห้ยิ่ง แค้น-พี่เป้ วันนั้นนอนไม่หลับเลยแล้วหลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกับพี่เอมอีกเลย และวันที่ใจผมสลาย ก็มาถึง คือวันงานประเพณีของ อำเภอของผม ผมไปเที่ยวงาน และเห็นพี่เอม มาเที่ยวเหมือนกันผมเดินเข้าไปทัก ว่าไปไงมาไง ได้คุยกันแค่สองสามคำ ก็มีผู้ชายมาหาพี่เอม แล้วพี่เอมก็บอกว่า อนันต์ไปก่อนนะ ผมยังไม่ทันจะได้รู้เรื่องอะไรเลยยืนงง อยู่ตรงนั้น -นั้นเป็นใคร ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งนานสองนาน เพื่อนก็เดินมาบอกว่านั้นแฟนพี่เอม ที่เค้ายังไม่เปิดตัวกัน  พอได้ยินแบบนี้ ผมก็กลับบ้านหมดอารมที่จะเที่ยวกับเพื่อนต่อ มานั่งคิด ผู้หญิงที่เราทนจีบมาแรมปี วันนี้มีแฟนไปซะแล้ว ผมคิดว่ามันไม่แฟร์ เป็นคนที่อยู่ข้างๆเสมอ สุดท้ายหมาคาบไป- สัส เอ้ย ผมนั่งร้องไห้ ในห้องนอนแม่ก็รู้ว่าผมร้องไห้แต่ท่านก็ปล่อยให้ผมร้อง แล้วเช้าวันต่อมาก็มาบอกว่าทำใจซะเถอะชีวิตยังอีกไกล ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียว ผมยิ้มแล้วกอดแม่  ร้องไห้ตรงไหล่แม่เลย เศร้ามาก ผมก็ทำใจยอมรับกับความพ้ายแพ้ครั้งนี้ หลังจากพี่เอมจบไป ก้ไม่ได้เจอหน้ามาสามปีแล้วยังไม่มีใครแทน พี่เอมได้เลยยังคิดถึงยังรอพี่เอมอยู่ แต่ก็อวยพรวันเกิดของกันและกันทุกปีนะ สำหรับผม ผมไม่ติดหรอกที่พี่เค้าจะผ่านอะไรหรือผ่านใครมา ผมรักพี่เค้าจริง แล้วแค่รอยยิ้มของพี่เอมเท่านั้นที่ผมต้องการ ผมเห็นพี่เอมมีความสุขยิ้มได้ผมก็ ok แล้ว ถึงคนที่ดูแลพี่เค้าไม่ใช่ผม ผมก็ส่องพี่เอมทุกแอป ที่พี่เอมเล่น มาตลอดสามปี พี่เอมนี้ห้ามใครมายุ่งเลยนะ ความสุขส่วนตัว แต่หลังจาก ที่อกหักจากพี่เอม ผมก็ไม่เคยทนยอมจีบใครเกิน 1 อาทิตสักคน ฟังต่อนะ ผมก็จีบ ผู้หญิงบางคนก็คุยกันไม่ถึงเดือนไม่ถึงอาทิตก็เลิกคุยไปประมาณ 5-6 คน ไม่แคร์  พวกที่จีบใช้เวลาอีกทั้งที่เค้าไม่ได้ต้องคุยนานเป็นปีแบบพี่เอม แต่ผมยึดติดเกินไป จีบยากอาทิตเดียวผมก็เลิกจีบเค้าเหล่านั้นไปแล้ว ผมคิดว่าพี่เอมมีอิทธิพลต่อผมมาก ที่ทำให้ผมกลายเป็นผู้ชายที่มีอาการช้ำรัก แผล1ปี มันไม่มีวันหาย  ผมไม่จริงจังกับความรัก ที่ผมทั้งเชื่อและศรัทธาในความรักแต่ผมก็ยังไม่เลิกที่จะจีบสานะ ผมจีบสาแบบลับๆเพื่อนไม่รู้ แต่ดันมีเพื่อนคนนึงที่ชอบสา เหมือนกับผมแล้วไผเปิดเผย ว่ามันชอบสา แต่สาก็ไม่ชอบมันไม่คบกับมัน แต่เพื่อนทั้งห้องก็ล้อสา เรียกชื่อเพื่อนผมแทนชื่อสา ผมก็หนึ่งในนั้นเรามั่นใจอยู่แล้วว่า สาไม่มีทางที่จะคบกับใคร เพราะขนาดเราทนมานานขนาดนี้ยังไม่ใจอ่อนให้เลยมีแค่เกือบๆ แต่ผมสับสนมากจังหว่ะนี้ ที่ผมล้อสาว่าชื่อเพื่อนของผม คนอื่นก็ล้อแต่สากลับมาหงุดหงิดใส่ผมคนเดียวตีบ้างตบบ้าง เหยียบเท้าบ้าง เหมือนกลับจะบอกผมว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นอย่าเข้าใจผิด ผมก็ล้อจน สางอนผม แล้ว ก็ต้องไปง้อเธอ และมีอีกเหตุการณ์ หนึ่ง เป็นการเข้าอบรมลูกเสือ มีน้องชื่อป๊อบที่ชอบผมมา 3 ปีถ้านับตอนนั้นตอนนี้ 5 แล้ว ที่น้องเค้าไม่คบใครเพราะชอบผม น้องเค้ามานั่งใกล้แล้วพี่ค่ายเค้าก็ให้ทำกิจกรรมละลายพฤติกรรม มันก็มีจับมือกัน ธรรมดาแต่น้องป๊อบยิ้มมีความสุขมากที่จับมือกับผม แต่กลับกัน สาที่อยู่คนละกลุ่ม คอยมองอยู่ตลอดเวลากลับน้ำตาไหลแล้วมองหน้าผม ผมทนไม่ได้ที่เห็นสาร้องไห้ ผมเลยตัดสินใจสลัดมือน้อ ป๊อบแล้วไปยืนข้างสา แล้วก็บอกว่าไม่มีใครเทียบเจ้ได้หรอกนะไม่ต้องห่วง  แล้วสากูหยุดร้อง ดีที่น้องป๊อบไม่ร้องอีกคน เหนื่อยเลยเจอเรื่องแบบนี้ แต่ถึงสาจะมีอาการชอบหรือหึงผมก็ตามนางก็ไม่ยอมคบกับผมอยู่ดี สิ่งที่ผมเจอ มันน่าสงสารหรือเปล่าครับ ทุกคน เกิดมาอาภัพรัก ยิ่งนัก มาอีกคนเลยดีกว่า เมื่อตอนผมอยู่ม.3 ผมก็จีบผู้หญิงคนนึง เธอชื่อฟางอยู่ม.5 เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ เอม พี่ฟางเป็นคุยกับพี่เค้า 1 เดือน ทำทุกอย่างให้พี่เค้ามั่นใจว่าผมรักพี่เค้าจริง แล้วผมก็รักพี่เค้าเข้าจริงๆเลยด้วยพอได้คบกัน ผมรักพี่ฟางมากเพราะ สวยและมีน้ำเสียง ที่ผมชอบฟังแล้วไม่เบื่อ หรือ บางทีก็คิดว่าเค้าเป็นตัวแทนของพี่เอม นะที่ทำให้ผมรักพี่ฟางได้มากขนาดนี้ ช่วงที่คบกับพี่ฟาง สา มันก็ชอบมาแซวพร้อมเพื่อนในห้องนะครับ ไม่รู้ว่าสาจะฝืนใจ ทำลงไปหรือเปล่า แต่ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไร มีแค่ความรู้สึกดีๆให้กับสาในฐานะเพื่อนคนนึง ผมรักพี่ฟางมาก แต่ พี่ฟางมีแฟนเก่าที่ชื่อฟาร์ม ตามตื้ออยู่ ถึงจะคบกับผม อยู่ แต่พี่ฟาร์ม ก็ไม่ได้สนใจผม และเพื่อนพี่ฟางก็ยังเชียร์ พี่ฟาร์ง อีกด้วย ก็พี่ฟาร์มเค้าหล่อกว่าผมอ่ะ แต่เค้า ดันเจ้าชู้พี่ฟางเลยเลิก และพี่ฟางบอกไม่มีวันกลับไปหาพี่ฟาร์ม ผมยอมรับคำพูดแต่ผมไม่เชื่อและยังกลัวว่าพี่ ฟาร์ม จะทำให้ผมอึดอัดถึงพี่ฟางจะเป็นแฟนผมและในที่สุด วันที่ผมเสียใจที่สุดก็มาถึง ในวันส่งท้ายพี่เก่าตอนรับปีใหม่ ผมไปสวดมนข้ามปี กับพี่ฟางแฟนผม หลังจากสวดเสร็จ ก็กลับมากินเลี้ยงที่บ้านเพื่อนของพี่ฟาง ที่ใกล้วัด ผมก็มีความสุดมากเลยที่ได้อยู่กับแฟนในวันเทศกาล แบบนี้ แต่-พี่ฟาร์มก็ขับรถมาแล้วก็ไปมานั่งกินด้วยผมรู้สึดอึดอัดมากเลยชวนพี่ฟางออกมาจากตรงนั้น และพี่ฟางเมา ผมดูแลพี่เค้าตอนหลับนั่งข้างๆทั้งคืนจน ถึงตี4 ของวันที่ 1 มกรา พี่ฟางไล่ผมกลับบ้านในเวลา ตี4 ที่อุณหภูมิ ไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ผมก็กลับ พอถึงบ้านก็มีข้อความจากเพื่อนพี่ฟางมาบอกว่า พี่ฟางกับพี่ฟาร์มนอนตักและจับมือกัน ผมเห็นแล้วผมทนไม่ไหว ผมก็เลยขับรถกลับไปในเวลาเดียวกันที่ลงจากรถมาถึงบ้าน ไม่ถึง 5 นาทีก็กลับไป  พอไปถึงพี่เกิดเหตุ ผมไปวงก็แตก พี่ฟางทั้งตบทั้งตีจิกผม ของผมให้ผมกลับบ้าน ผมไม่กลับผมนั่งนิ่งไม่ยอมทำไร แค่ไปนั่งขวางคอคนเล่นเฉยๆ พี่ฟาร์ม ก็ทำไรไม่ได้ ผมสะใจมาก แต่ก็เสียใจไม่แพ้กันที่แฟนตัวเองทำแบบนี้ จนถึงเช้า แล้วก็แยกกันกลับ วันต่อมาพี่ฟางก็ขอเลิกกับผม พี่เค้าบอกว่าผมงี่เง่า ผมคิดในใจ ใครมันจะไปทนได้ที่เห็นแฟนตัวเองไปนอนตักแล้วจับมือกับแฟนเก่าแบบนั้น ยังไงพี่เค้าก็จะเลิกกับผม ผมก็ยอมเลิกกับพี่ฟางหลังจากนั้นแค่ผมเข้าไปใกล้ก็โดนว่าซะยับ ทำได้แค่ยืนห่างๆ ในวันที่โรงเรียนจัดกิจกรรม ผมไปขอถ่ายรูแด้วยยังไม่ยอมเลยและที่ร้ายกว่านั้น พี่ฟางกับพี่ฟาร์มกลับมาคบกัน ร้องไห้สิ แค่คิดถึงก็ร้องไห้ พอเพื่อนผมมาพูดถึงเรื่องพี่ฟางแค่จะแกล้งผม ผมก็ร้องไห้ เวลาแข่งA-Mhat ในโรงเรียน พอแข่งกับเพื่อนพี่ฟาง พี่คนนั้นก็แค่พูดเรื่องในอดีตให้ผมฟัง ผมร้องไห้เลเวก้แพ้ไปตามระเบียบ ถึงขั้นเลิกแข่งเลยเสียใจมาก เรียกได้ว่าเป็นพิษรัก ที่ผมโดนอยู่ทุกวันนี้ผม ผมไม่เปิดใจรับใครเพราะที่มันคาอยู่ในใจ ทั้งพี่เอม และพี่ฟาง มันก็ช้ำรักมากพออยู่แล้ว  แต่ก็มีคนนึงที่ผมให้ผมหายดีได้ เค้าคนนั้นก็คือ สา รักแรกและรักเดียวของผมในทุกวันนี้ แต่ว่าตั้งแต่ผมคบกับพี่ฟาง สถานะของเราก็หยุดอยู่แค่คำว่าเพื่อน ผมเลยทำได้มากสุดก้แค่ดูแล และแอบรัก คอยเป็นห่วงจนเกินเพื่อนแต่ไม่เคยที่จะเปิดปากไปว่ารักสา ผมกลัวเสียเธอคนนี้ไป เพราะไม่มีคนที่ผมรักคนไหนที่ได้อยู่กับผมในตอนนี้ แต่สา ณ เวลานี้ มีคนที่เค้าชอบคนแบบเปิดเผยว่าชอบ พี่เค้าเป็นประธานนักเรียนบ้านรวยชื่อพี่ แบงค์ แต่พี่แบงค์ชอบพี่ฟางแฟนเก่าผม สาก็ทำได้แค่แอบมองแอบชอบพี่แบงค์ ถึงพี่แบงค์จะรู้ว่าสาชอบแต่พี่แบงค์ก็ยังไม่ชอบสา จนวันนึงพี่แบงค์นึกชอบสาขึ้นมา  แต่สองคนนี้ไม่ได้คบกัน เพราะสายังไม่อยากคบใคร อันที่จริงจะคบก็ได้กับพี่แบงค์แต่สา ไม่คบ ผมถามสาอยู่หลายครั้งในเรื่องนี้ เพราะถ้าเป็นพี่แบงค์ ผมหลีกทางให้ เพราะพี่เค้าเป็นคนดี ผมเชื่อว่า ผู้ชายคนนี้ดูแลสาได้ไม่น้อยกว่าผมแน่นอน แต่ก็เท่านั้น สาไม่ยอมคบใคร ไม่ว่าคนที่แอบชอบสาแบบผม หรือพี่แบงค์ ที่สาชอบและพี่แบงค์ก็ชอบสา เหมือนกัน ชีวิตก็เหมือนละครและก้อนตะกอนที่ฝั่งในความจำ  เป็นเหมือนภาพสะท้อนซะยิ่งกว่ากลอนที่เค้านิยามกัน ข่มตานอนใครๆก็สอนให้ผมพยายามทำ ถึงแม้จะช้ำไปในทุกวัน สุดท้ายทุกวันนี้ สาก็ไม่ได้คบใคร แต่เธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว สวยตัวผม ก็ยังเหมือนเดิม แล้วอยู่ที่เดิม ผมไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิต เพราะในใจผมตอนนี้มีแค่สา ผมแค่เห็นสามีความสุขยิ้มได้ ถึงจะยิ้มให้พี่แบงค์ก็ตามนะผมก็ยังมีความสุขในรอยยิ้มที่สา ยิ้มออกมาจากใจ มันเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้าเป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหง้าอยู่ด้วยกัน ผมไม่อึดอัดใจ นะเพราะผมเห็นคนที่ผมรักมีความสุด แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ปัจจุบันห้องเรียนม.4/1 ของผม ก็ได้เป็นสภานักเรียน สาเป็นประธานและผม เลขาพรรค ได้อยู่ใกล้ สาผมก็พอใจแล้ว

           
                    บทแรกรักไม่ใช่การลงทุน รักไม่มีค่าตอบแทน มีแค่ต้องการความทรงจำ  บทกลางคือการพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อเขาคนนั้น เอาใจไปพูดกับเท้าคนนั้นสุดท้ายเค้าลากจากไปทิ้งไว้แค่เจ็บตรงนี้แล้วก็ร้าวตรงนั้น บทสุดท้าย รักคืออะไรที่คนใฝ่ฝัน หรืออะไรที่เขานั้นขาดหาย รักก็เป็นดั่่งสรวงสวรรค์ ผมเห็นใครต่อใครนั้นเสาะแสวงหา ความรักช่างสวยงาม คนพูดทั้งนํ้าตาหาก  รักคือรอยสัก เธอรักเขาด้วยเลือด
แต่ความงามที่คุณมองไม่เห็นถูกซ่อนเร้นในเรือนร่างสำหรับเธอเขาคือคนแรก สำหรับเขาเธอแค่ทางเลือกอีกคนนึงเป็นที่ปรึกษา นอกนั้นไม่เกี่ยวอย่า-  ความรักไม่ตายตัวไม่มีนิยามที่แน่นอน เป็นเหมือนดังสารเคมีที่ ต้องการภาชนะบรรจุ ความรักในทางพระพุทธศาสนา ในทรรศนะที่สรุปมาจากองค์ความรู้ทางพุทธศาสนา ความรักมีด้วยกัน 4 มิติ 1.รักตัวกลัวตาย 2.รักใคร่ปรารถนา 3.รักเมตตาอารี 4.รักมีแต่ให้   รักตัวกลัวตายความรักเช่นนี้มีอยู่ในสิ่งมีชีวิตทุกประเภท   มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวเป็นเครื่องมือของความรักชนิดนี้มีความโลภเจืออยู่ นั่นก็คืออยากจะได้ ใคร่จะครอบครอง  รักเมตตาอารีคือ ต่ผมเชื่อในคำคำนึงที่มีใครก็ไม่รู้กล่าวไว้ว่า   รักแท้ คือแม่-  ขอบคุณครับ    >_<